Share

บทที่ 7

หลินเลี่ยนมาหยุดต่อหน้าฉัน

ฉันยังไม่กล้าเงยหน้ามอง

“พี่สาว ถึงตาคุณแล้ว”

ฉันอยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก แต่ก็นึกขอบคุณหลินรั่ว

“โอ้ สายแล้วนายไปนอนก่อนเถอะ นายนอนบนเตียงนะ”

ฉันหยิบเสื้อผ้าที่เตรียมไว้แล้วเดินเฉียดผ่านเขาไปเข้าห้องน้ำ

นึกถึงเรื่องครั้งล่าสุดแล้ว ฉันไม่กล้าแอบคิดวางแผนการเจ้าเล่ห์อะไรอีก

เช็ดเครื่องสำอางเสร็จ ฉันล้างหน้าห้าครั้งจริง ๆ

อาบน้ำเสร็จ ฉันสวมชุดนอนตัวหนาที่สุด

ฉันขยี้ผมให้ยุ่ง ๆ เข้าไว้ มองในกระจกอีกครั้ง

ไม่เลว ฉันพอใจมาก

หลังจากนั้นก็รออยู่ในห้องน้ำอีกนาน คิดว่ารอให้เขาหลับก่อนค่อยออกไปดีกว่า

แต่ความจริงไม่ตรงกับที่ฉันคิด เสียงเคาะประตูที่ไม่มีปี่มีขลุ่ยทำให้ฉันตกใจวิญญาณแทบหลุดจากร่าง

“จริงสิพี่สาว เสื้อผ้าที่ผมเปลี่ยนแล้วยังอยู่ในนั้น คุณออกมาแล้วผมจะเข้าไปซัก”

ตอนนั้นเองที่ฉันสังเกตเห็นกางเกงชั้นในชายอยู่ในถุง

นี่มัน จำเป็นจริง ๆ เหรอ?

ชั่วขณะหนึ่งมีเสียงฟ้าร้องดังก้องในหัวของฉัน

“พี่สาว?”

“อ้อ ๆๆ ได้สิ”

ไม่สนแล้ว ลุยเลยละกัน

“พี่สาว ผมของคุณยุ่งมาก”

หึหึหึ ฉันรู้ว่ามันยุ่งมาก ไม่ต้องให้นายบอก

Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status