BAD GUY - 7 อ้าขาออก !

วันต่อมา….

“วารินไปกินข้าวกันเถอะ” พี่เอมเอ่ยปากชวนเมื่อถึงเวลาพักเที่ยง ในตอนนี้พนักงานต่างพากันพักเบรกเพื่อไปกินข้าว

“ค่ะ ^_^” ฉันเก็บของเสร็จแล้วก็ลุกขึ้นเตรียมจะเดินตามพี่เอมไป แต่จู่ๆ คุณทิศเหนือก็เดินมาหยุดตรงหน้าฉัน ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่

“ฉันมีงานจะให้เธอช่วยตรวจสักหน่อย”

“งานอะไรคะคุณเหนือ เดี๋ยวฉันทำให้ก็ได้วารินยังเป็นเด็กฝึกอยู่….”

“ฉันต้องการให้วารินเป็นคนทำ” พูดจบคุณเหนือก็เดินกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง

“ถ้าอย่างนั้นพี่เอมลงไปกินข้าวก่อนเลยนะคะ ไม่ต้องรอริน”

“ระวังตัวด้วยนะริน”

“ไม่ต้องห่วงนะคะ ถ้ามีอะไรรินจะรีบโทรหาพี่เอมทันที” ฉันยิ้มแห้งๆ ให้พี่เอม ก่อนจะรีบเดินตามคุณเหนือมาที่ห้องทำงาน

#ภายในห้องทำงาน

“ไหนบอกว่าจะให้มาคุยหลังเลิกงานไงคะ”

“พอดีว่าฉันใจร้อน มานั่งนี่สิ” พูดจบคุณเหนือก็ตบลงตรงที่ว่างข้างๆ ตัวเองเพื่อเป็นการเชื้อเชิญให้ฉันไปนั่ง

แน่นอนว่าฉันไม่อาจจะขัดใจเขาได้ ไม่ว่าจะเหตุผลอะไร

เมื่อฉันนั่งลงข้างๆ กับตัวเขาแล้ว คุณเหนือก็เอากระดาษตรงหน้ายื่นมาให้ฉัน

“อ่านซะ”

ฉันขมวดคิ้วเป็นปมอย่างแปลกใจก่อนที่จะหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาอ่านตามคำสั่ง

ตัวอักษรในกระดาษระบุว่า ตัวฉันเองยินยอมที่จะตกเป็นของเขาตลอดระยะเวลาสองปี ต้องมาหาทุกครั้งในเวลาที่เขาต้องการและห้ามขัดขืนหากเขาต้องการจะทำอะไรบนร่างกายของฉัน

และมีกฎข้อห้ามอีกหลายข้อ คือ ห้ามยุ่งเรื่องส่วนตัวของเขา ห้ามพูดสถานะให้ใครรู้ ห้ามถามไม่ว่าจะสงสัยอะไร ห้ามยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนไหน

กฎพวกนี้มันทำให้ฉันเสียเปรียบทุกอย่าง ฉันค่อยๆ วางกระดาษในมือลง

“สะ สองปีเลยเหรอคะ”

“ถ้าไม่พอใจก็ไม่ต้องเซ็น” คุณเหนือทำท่าจะเก็บกระดาษนั้นฉันจึงรีบคว้ามันเอาไว้

“ระ รินก็แค่ถามเองค่ะ”

“แค่เซ็นตรงนี้ เธอจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ” คุณเหนือใช้หัวปากกาเคาะบนกระดาษที่มีลายลักษณ์อักษรว่าฉันจะต้องเป็น ‘ทาสกามอารมณ์’ ของเขาจากนี้ไปอีกสองปี เพื่อแลกกับเงินค่ารักษาพยาบาลของน้องสาวฉันที่กำลังนอนป่วยอยู่

ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจที่จะขายความบริสุทธิ์ที่ตัวเองหวงแหนมากที่สุด เพื่อรักษาชีวิตน้องสาวเอาไว้

“คุณเหนือช่วยโอนเงินมาให้รินเพื่อเป็นหลักประกันได้ไหมคะ ว่ารินจะไม่ถูกหลอก”

“หึ!! ได้สิ ถ้าเธอต้องการแบบนั้น” คุณเหนือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วยื่นมาให้ฉัน “กดเลขบัญชีของเธอ”

ฉันรับโทรศัพท์มาและกดเลขบัญชีให้เขา เมื่อคุณเหนือรับโทรศัพท์ไปไม่นานก็มีข้อความเด้งเข้ามาในโทรศัพท์ของฉัน เป็นข้อความเงินเข้าจำนวนห้าล้านบาท

“หะ ห้าล้านเลยเหรอคะ แต่ค่ารักษาน้องสาวรินมันสามล้านนะคะ”

“ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงไม่มีใครท้วง เธอนี่มันซื่อจริงๆ นะวาริน”

“…..”

“ทีนี้จะเซ็นได้หรือยัง”

จบคำพูดของคุณเหนือฉันก็เอื้อมมือที่สั่นเทาหยิบปากกาขึ้นมา หากว่าเซ็นไปแล้วชีวิตของฉันจะเป็นยังไง ฉันไม่สามารถจินตนาการได้เลยจริงๆ

ฉันสะบัดความคิดบ้าๆ ออกไปจากหัวก่อนจะเซ็นชื่อลงในใบกระดาษให้มันจบๆ ไป ในเมื่อได้เงินมาแล้วก็ต้องทำตามที่ตัวเองพูด

พรึ่บ! ทันทีที่ฉันลงชื่อบนใบกระดาษร่างของฉันก็ถูกคุณเหนือกดให้นอนราบไปกับโซฟาตัวใหญ่

“คะ คุณเหนือ…” ฉันเบิกตากว้างเมื่อคุณเหนือสอดมือเข้ามาในกระโปรงนักศึกษา แค่นั้นยังไม่พอเขายังดึงกางเกงซับในของฉันออกไปกองไว้ที่พื้นอีกด้วย

“ฉันคิดว่าเธอน่าจะอ่านทุกตัวอักษรในกระดาษนั่นหมดแล้วนะ ทำไมถึงยังขัดขืนหื้ม…”

มือหนาลูบไล้ไปมาบริเวณเรียวขาอ่อนของฉัน เขาค่อยๆ สอดมือเข้ามาในกระโปรงอีกครั้ง นิ้วใหญ่ลากขึ้นลงบนแพนตี้เป็นสิ่งเดียวที่ปิดสิ่งที่ฉันหวงแหนที่สุด

“ตะ ตอนนี้มันไม่เหมาะนะคะ” และฉันก็ต้องเบิกตากว้างอีกครั้งเมื่อคุณเหนือจัดการถอดแพนตี้ตัวจิ๋วของฉันออกแล้วทิ้งมันลงพื้น “คุณเหนือ…”

“ถ้าฉันต้องการเธอห้ามปฏิเสธ” มือหนาจับใบหน้าของฉันให้เงยขึ้น แล้วเอ่ยบอกเสียงเย็น “ถ้าไม่พร้อมก็แค่โอนเงินห้าล้านคืนมาให้ฉันทุกอย่างจะจบ ฉันจะไม่แตะต้องตัวเธอ”

ฉันเม้มปากแน่น เขาคงไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกของฉันได้ “ระ รินขอโทษค่ะ ต่อไปนี้รินจะไม่ขัดขืนคุณเหนือไม่ว่าคุณเหนือจะทำอะไร…”

“ดี!!” มือหนาค่อยๆ ปล่อยออกไปจากปลายคางของฉัน พร้อมกับเสียงทุ้มเข้มที่ออกคำสั่ง “อ้าขาออก”

ฉันค่อยๆ ขยับขาอ้าออกจากกันช้าๆ ตามคำสั่ง ถึงแม้ว่าไม่ได้อยากจะทำตามเลยสักนิด