ตึกดึก….
ฉันอาบน้ำและแต่งตัวด้วยชุดนอนที่เสื้อแขนยาวและกางเกงขายาวสีชมพูอ่อนลายหมี
ที่คุณเหนือพูดว่าคืนนี้เขาจะมานอนที่นี่มันทำให้จิตใจของฉันเริ่มไม่อยู่กับร่องกับรอย เอาแต่คิดฟุ้งซ่านไปต่างๆ นาๆ
ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้ว่าความหมายของคำพูดคุณเหนือคืออะไร เพราะฉันรู้ ถึงได้คิดหาวิธีว่าจะเอาตัวเองให้รอดพ้นคืนนี้ไปได้ยังไง ฉันยังไม่พร้อม และไม่อยากที่จะเลยเถิดไปถึงขั้นนั้น
ถึงจะรู้ดีว่าสุดท้ายนี่ก็คือสิ่งที่คุณเหนือต้องการ….
“นี่มันคือสิ่งที่ตัวฉันต้องเจอไม่ใช่หรือไง” ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ แล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
แกร็ก! เสียงประตูห้องถูกเปิดออก ฉันที่นั่งคิดไม่ตกอยู่บนโซฟาค่อยๆ หันมองที่ประตู เห็นคุณเหนือกำลังเดินเข้ามาภายในห้อง
หัวใจดวงน้อยมันกระตุกวูบเมื่อเห็นสายตาที่ดุดันคู่นั้นของคุณเหนือจ้องมองมายังใบหน้าของฉัน เหมือนกับว่าฉันไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจอย่างไงอย่างงั้น หรือว่ายังหงุดหงิดเรื่องวันนี้อยู่อีกนะ
“เธอใส่ชุดนี้รอฉัน ?”
“ดะ เดี๋ยวรินไปเอาน้ำมาให้ดื่มนะคะ” ฉันรีบลุกขึ้นแต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวขาเดินไปไกล เสียงเย็นยะเยือกของคุณเหนือก็เอ่ยขัดขึ้นมาซะก่อน “ฉันจะอาบน้ำ ไปเตรียมน้ำอุ่นไว้ในอ่างให้ฉันด้วย”
“….ค่ะ”
ฉันรีบก้มหน้าเดินเข้าห้อง เพื่อจะมาเตรียมน้ำไว้ให้คุณเหนืออาบ แต่ด้วยความที่บ้านไม่เคยมีอ่างอาบน้ำแบบนี้ ทำให้ฉันไม่รู้ว่ามันเปิดน้ำใส่ยังไง
ฉันยืนมองดูอ่างอาบน้ำราวห้านาทีได้ ก่อนจะเอื้อมมือไปลองจับๆ ดูเผื่อจะแตะโดนปุ่มเปิดน้ำ และด้วยความบังเอิญ ฉันแตะโดนปุ่มเปิดน้ำสำเร็จ แต่!! น้ำที่ไหลผ่านลงมาใส่อ่างนั้นมันเป็นน้ำเย็น
“เปิดน้ำอุ่นยังไงเนี่ย” ฉันพยายามหาวิธีเปิดน้ำอุ่นอยู่นาน แต่กลับหาไม่เจอไม่รู้ว่าเขากดตรงไหน ทำไมถึงออกแบบมาให้ใช้งานยากแบบนี้ก็ไม่รู้
ฉันคลำหาปุ่มเปิดน้ำอุ่นลองกดนั่นนี่อยู่พักใหญ่ พอมองที่อ่างตอนนี้น้ำก็เต็มอ่างแล้ว จึงรีบกดปิดน้ำไว้
ทำยังไงดีล่ะ จะระบายน้ำออกยังไง เพราะถ้าคุณเหนือลงไปแช่แล้วมันเป็นน้ำเย็นแบบนี้เขาต้องดุฉันแน่ๆ ขันให้ตักน้ำออกก็ไม่มีด้วย
“เสร็จหรือยัง” เสียงทุ้มเอ่ยถามจากทางด้านหลัง ฉันจึงค่อยๆ หันหน้าไปด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด ในตอนนี้คุณเหนือใส่ชุดคลุมอาบน้ำอยู่
“คะ คือริน….”
คุณเหนือเดินผ่านตัวฉันไปหยุดตรงขอบอ่าง ก่อนที่เขาจะจุ่มนิ้วลงไปสัมผัสกับน้ำในอ่างแล้วมองหน้าฉันอย่างไม่ชอบใจ
“ฉันบอกเธอว่าให้เตรียมน้ำอุ่น แล้วทำไมน้ำถึงเย็นแบบนี้” คุณเหนือถามเสียงดุ ทำให้ฉันรีบก้มหน้าหลบสายตาดุดันของเขาทันที
“ระ รินไม่รู้ว่าน้ำอุ่น ปะ เปิดตรงไหนค่ะ”
เสียงพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดของคุณเหนือดังขึ้น และนั่นมันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ
“ไปรอฉันที่เตียง” ฉันกำลังจะรีบเดินออกจากห้องน้ำ แต่ถูกคุณเหนือคว้ามือมาจับเอาไว้ซะก่อน ใบหน้าคมคายยื่นมาใกล้ๆ ใกล้มากจนฉันสัมผัสได้ถึงไอร้อนของลมหายใจ “อย่าลืมแก้ผ้าออกให้หมดด้วยล่ะ ชุดของเธอมันขัดหูขัดตาฉันจริงๆ”
ใบหน้าของฉันมันร้อนวูบวาบขึ้นมาในทันทีเมื่อได้ยินที่คุณเหนือบอก
“…ค่ะ”
เมื่อแขนถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ฉันก็รีบเดินออกมาจากห้องน้ำ มาหยุดที่ปลายเตียง
“กะ แก้ผ้าอย่างนั้นเหรอ” เมื่อคิดถึงคำสั่งของคุณเหนือฉันก็กำชายเสื้อเอาไว้แน่น
ฉันต้องทำตามที่เขาสั่ง ไม่มีทางเลี่ยงได้เลยใช่ไหม
ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่และคิดถึงนาลินที่ต้องได้รับการรักษาที่ดีที่สุด นาลินจะต้องหายขาดจากโรคที่เป็นอยู่ นี่คือสิ่งที่ฉันแลกกับความบริสุทธิ์ของตัวเอง แล้วทำไมฉันต้องลังเล
เมื่อคิดได้แบบนั้นฉันก็จัดการถอดชุดนอนที่สวมใส่ออกกองมันไว้ที่พื้น แล้วขึ้นมาบนเตียงนอนราบลงไปก่อนจะดึงผ้าห่มมาปิดคลุมร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเองไว้ รอคุณเหนืออาบน้ำเสร็จ
ระหว่างที่รอ หัวใจดวงน้อยของฉันมันเต้นรัวตลอดเวลา ครั้งแรกที่ฉันหวงแหนเก็บมาจนถึงตอนนี้ กำลังจะถูกมอบให้กับผู้ชายที่ฉันไม่ได้รัก และเขาก็ไม่ได้รักฉันเหมือนกัน
เวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง คุณเหนือเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดคลุมตัวเดิม เขากดสายตาลงมองพื้นตรงที่เสื้อผ้าของฉันกองไว้อยู่ จากนั้นเขาก็กระตุกยิ้มมุมปากออกมาอย่างพอใจ
“ว่าง่ายแบบนี้สิ ฉันชอบ”
ฉันนอนตัวเกร็งอยู่ใต้ผ้าห่ม ไม่ได้ตอบโตอะไรทั้งนั้น คุณเหนือเดินเข้ามาใกล้กับเตียงที่ฉันนอนอยู่ พรึ่บ!! จู่ๆ เขาก็คว้ามือกระชากผ้าห่มออกจากร่างกายของฉัน แถมยังเหวี่ยงผ้าห่มผืนใหญ่ลงไปให้พ้นจากเตียง
“คะ คุณเหนือ” ฉันตกใจรีบลุกขึ้นขยับตัวมาชนกับหัวเตียง ใช้หมอนปิดบังร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเองเอาไว้ ถึงมันจะปิดได้ไม่มิดก็ตาม
“ทำไมเธอถึงชอบทำให้ฉันหงุดหงิด”
พรึ่บ!! ข้อเท้าของฉันถูกคุณเหนือจับแล้วออกแรงกระชาก ทำให้ร่างของฉันถลาไปตามแรงกระชากนั้นทันที
“…ขอโทษค่ะ” ฉันเม้มปากแน่น รู้ว่าท่าทางของฉันมันทำให้เขาหงุดหงิด แต่ฉันไม่เคยต้องมาแก้ผ้าต่อหน้าผู้ชายแบบนี้ และที่สำคัญคุณเหนือก็คือคนแปลกหน้าสำหรับฉัน
“นอนอยู่เฉยๆ ห้ามขยับไปไหน ถ้าเธอไม่ฟังฉันอาจจะทำให้เธอเจ็บตัว” คุณเหนือออกคำสั่งเด็ดขาด เขาหันหลังให้ฉันแล้วเดินไปเปิดลิ้นชักหยิบของบางอย่างออกมา
มะ มันคือเชือกและผ้าสีดำผืนเล็ก ในห้องนี้มีของแบบนี้อยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่
ยังไม่ทันที่ฉันจะได้คิดอะไรมาก คุณเหนือก็เดินกลับมา เขานั่งคร่อมลงบนร่างที่เปลือยเปล่าของฉัน ก่อนจะจับมือทั้งสองข้างของฉันประกบเข้าหากันแล้วใช้เชือกมัด
“มะ มัดรินแบบนี้ทำไมคะ”
คุณเหนือไม่ตอบอะไร พอเขามัดมือของฉันเสร็จก็หยิบผ้าผืนสีดำมาปิดตาของฉันต่อ การกระทำของเขาทำให้ฉันกลัวจนสั่นไปทั้งตัว
ในตอนนี้สิ่งที่ฉันมองมีเพียงความมืดมิด ก่อนจะรู้สึกได้ว่าคุณเหนือลุกขึ้นออกไปจากตัวของฉัน
ไม่นานเรียวขาของฉันก็ค่อยๆ ถูกจับให้ตั้งชันขึ้น จากนั้นก็สัมผัสได้ถึงมือหนาของคุณเหนือที่กำลังไล้ลูบไปมาบริเวณหน้าท้องแบนราบแล้วเลื่อนขึ้นกอบกุมเต้าอิ่มทั้งสองข้าง
“รู้ไหมว่าเวลาที่เธอไม่ใส่อะไรเลย เธอสวย สวยจนฉันละสายตาไปไหนไม่ได้” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้น ก่อนที่สัมผัสร้อนฉ่าจะครอบงำยอดอกสีระเรื่อของฉันเบาๆ
“อื้อ~” ฉันกัดริมฝีปากแน่นเมื่อถูกฟันคมขบกัดปลายจุกอย่างแรง ใจนึงก็รู้สึกเจ็บ ทว่าอีกใจกลับรู้สึกแปลก
ฝ่ามือใหญ่ลากไล้ไปตามผิวเนื้อของฉันแล้วออกแรงบีบเคล้นอย่างหนักหน่วง ราวกับว่าเขาหลงใหลและคลั่งไคล้ในตัวฉันมาก
ทุกสัมผัสของคุณเหนือสร้างความเจ็บปวดให้กับฉัน แต่ฉันก็ไม่สามารถพูดหรือท้วงอะไรออกไปได้ สิ่งเดียวที่ฉันทำได้ในตอนนี้ก็คือ ‘ยอม’ ตกเป็นของเขาตามสัญญาที่เซ็น
ถึงแม้ว่าตอนนี้ความรู้สึกของฉันมันจะเต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็ตาม
คุณเหนือตะโบมดูดดุนจุกนมทั้งสองข้างอย่างรุนแรง ขณะที่มือหนากุมกอบและฟอนเฟ้นรอบเต้าใหญ่อย่างหนักหน่วงจนฉันเริ่มรู้สึกหายใจได้ไม่ทั่วท้อง
สาบานได้ว่าฉันไม่ได้ชอบอะไรแบบนี้ แต่ทำไมกลับอยากให้เขาทำต่อไปเรื่อยๆ นี่ฉันเป็นบ้าอะไรไป…
“ตัวเธอหวานมากกว่าที่ฉันคิดอีกนะ” คุณเหนือกระซิบบอกข้างใบหู “ฉันชักจะชอบกลิ่นแป้งเด็กบนตัวเธอแล้วล่ะสิ”
มือสากไล้ต่ำลงมาเรื่อยๆ จนถึงเนินสามเหลี่ยมที่เป็นจุดอ่อนไหว เขาใช้ปลายนิ้วแตะลงบนติ่งเกสรของฉันแล้วบดขยี้มันเบาๆ ความเสียวปนสยิวทำให้ฉันหลุดเสียงที่น่าอับอายออกมา
“อ๊ะ อ๊า~” ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกดีมากขนาดนี้ เวลาที่นิ้วใหญ่ค่อยๆ บดคลึงติ่งนุ่มนั้นไปมา ฉันเริ่มดิ้นพล่านและแอ่นสะโพกขึ้นรับอย่างไม่รู้ตัว
“เสียงของเธอกำลังทำให้ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ รู้ไหมวาริน…”
“อ๊ะ อื้อ~”
เสียงครางของฉันถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอเมื่อริมฝีปากหนากดจูบลงมาหนักๆ และด้วยความที่ฉันจูบไม่เป็นจึงไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง เลยเป็นเหตุให้คุณเหนือผละริมฝีปากออก
“อ้าปาก” เสียงของคุณเหนือเอ่ยออกคำสั่ง และฉันก็ทำตามอย่างว่าง่าย
ทันทีที่ฉันค่อยๆ อ้าปาก เรียวลิ้นร้อนก็พุ่งสอดเข้ามา คุณเหนือแตะลิ้นสากลงบนลิ้นฉันแล้วตวัดเกี่ยวรัดมันช้าๆ ฉันจึงลองทำตามโดยการเริ่มขยับลิ้นให้เป็นจังหวะที่สอดคล้องกับเขา และนั่นก็ทำให้คุณเหนือครางรับอย่างพึงพอใจ
“อื้ม~”
นิ้วใหญ่ยังคงหยอกเย้าติ่งกระสันของฉันด้วยจังหวะที่เร่าร้อนรุนแรง ทว่าบางครั้งก็นุ่มนวล ทำเอาร่างกายของฉันมันร้อนวูบวาบ ภายในท้องน้อยรู้สึกมวลแปลกๆ ราวกับมีอะไรบินวนอยู่ด้านใน
เรียวขาทั้งสองข้างถูกจับให้อ้าออกจากกัน และในระหว่างที่ฉันกับคุณเหนือกำลังเคลิบเคลิ้มไปกับการจูบแลกลิ้น จู่ๆ คุณเหนือก็ถอนริมฝีปากออก เขาหยัดตัวนั่งตรง
ถึงแม้ว่าฉันจะมองเห็นเพียงแค่ความมืด แต่ก็สัมผัสได้ว่าในตอนนี้มีของแข็งอุ่นร้อนกำลังเสียดสีเป็นจังหวะที่รอยกลีบกุหลาบบริสุทธิ์
ฉันรับรู้ได้ทันทีว่าคุณเหนือต้องกำลังพยายามแทรกกายแกร่งของตัวเองเข้ามาแน่ๆ
ความรู้สึกจุกแน่นและเจ็บแสบบริเวณช่องทางรักมันเริ่มทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ เมื่อแก่นกายรุกล้ำดันเข้ามาช้าๆ
ยิ่งเจ้าสิ่งนั้นเข้ามาได้ลึกมากเท่าไหร่ ความเจ็บปวดมันก็ยิ่งทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ มากเท่านั้น
ฉันกัดริมฝีปากเอาไว้แน่น พยายามบอกตัวเองให้อดทน แต่มันก็เจ็บมากจนแทบจะทนไม่ไหว
“ยะ หยุดก่อนได้ไหมคะ รินเจ็บ” ฉันยกมือที่ถูกมัดไว้ขึ้นมาดันหน้าท้องกำยำของคุณเหนือ แต่กลับถูกเขาปัดออกอย่างไม่ชอบใจ
“เธอไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะมาเรียกร้องอะไรจากฉัน”
สิ้นสุดคำพูดที่เกรี้ยวกราด คุณเหนือก็อัดกระแทกสะโพกเข้ามาอย่างรุนแรง ทำให้แก่นกายของเขาแทรกแซงเข้ามาในร่องแคบได้จนสุดปลายลำ ภายในเวลาไม่ถึงวินาที และมันสร้างความเจ็บปวดให้กับฉันเป็นอย่างมาก ถึงมากที่สุด
ฉันไม่แม้แต่จะร้องออกมา เพราะมันจุกจนพูดอะไรไม่ออก ในวินาทีที่ตัวตนของเขาผ่านปากร่องเข้ามาได้ ฉันสัมผัสได้ถึงการฉีกขาดที่เกิดขึ้น ก่อนที่ความรู้สึกเจ็บจะพุ่งตามขึ้นมา
“อ๊า~ เธอบริสุทธิ์” คุณเหนือโน้มตัวลงมากระซิบบอกเสียงกระเส่า “ครั้งแรกของเธอ มันเป็นของฉันแล้วนะวาริน….”
“ระ รินเจ็บ” ฉันบอกออกไปเสียงแผ่ว
“อย่าเกร็ง ถ้าเธอเกร็งมันจะยิ่งเจ็บ”
คุณเหนือหยัดตัวขึ้นแล้วใช้ปลายนิ้วหัวแม่มือบดขยี้ติ่งเนื้อสีแดงของฉันอีกครั้ง ขณะที่แก่นกายของเขายังคงสอดใส่อยู่ภายในโพรงสวาท
สัมผัสวาบหวามที่กำลังละเลงลงบนติ่งเกสรทำให้ความเจ็บปวดค่อยๆ ถูกคลายลง เป็นจังหวะเดียวกับที่คุณเหนือเริ่มเคลื่อนไหวเอวสอบเข้าออกช้าๆ
“อ๊า รู้ไหมว่าข้างในตัวเธอมันแน่นขนาดไหน ซี๊ด” คุณเหนือพูดออกมาเสียงกระเส่า “เธอทำให้ฉันพอใจมากวาริน อื้มซี๊ด”
ปัก ปัก ปัก!! จากสัมผัสที่เชื่องช้างเนิบนาบแปรเปลี่ยนเป็นรุนแรงและป่าเถื่อน ความเจ็บปวดที่ยังไม่ทันจางหายไปถาโถมเข้าใส่ร่างกายฉันอีกครั้ง
“บะ เบาๆ ได้ไหมคะ รินเจ็บ”
หากคำร้องขอของฉันมันเป็นผลก็คงจะดี แต่ในทางกลับกัน ยิ่งฉันครวญครางด้วยความทรมานมากเท่าไหร่ คุณเหนือก็ยิ่งตอกกายแกร่งแทงเข้ามาลึกและรุนแรงมากเท่านั้น
เรียวขาของฉันถูกยกขึ้นสูง พร้อมกับร่างกายที่กระเพื่อมสั่นไหวไปตามจังหวะรักป่าเถื่อน ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เลยเพราะในตอนนี้ฉันถูกปิดตาและถูกมัดมือเอาไว้
“คะ คุณเหนือ” ฉันร้องบอกอย่างเจ็บปวด หวังจะให้เขาเห็นใจฉันสักนิด
“อ๊า ครางออกมา ฉันสั่งให้เธอครางวาริน ซี๊ด” ไม่พูดเปล่าแต่มือหนายังเอื้อมมาบีบขยำหน้าอกของฉันอย่างหนักเน้น ทุกการกระทำของคุณเหนือเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนฉันใกล้จะแบกรับไว้ไม่ไหว
ร่างของฉันถูกจับให้พลิกนอนคะแตง ก่อนที่เรียวขาจะถูกยกขึ้นพาดบ่าแกร่ง จากนั้นเสียงของเนื้อกระทบกันก็ดังระงมขึ้นอีกครั้ง
ปัก ปัก ปัก!!!
“อึก รินเจ็บ คะ คุณเหนือ รินไม่ไหวแล้ว ยะ หยุดก่อน อ๊ะ”
“ถ้าเธอยังเอาแต่บอกให้ฉันหยุด ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าไม่ควรพูดคำนั้นออกมาให้ฉันได้ยิน ซี๊ด”
ฉันปิดปากเงียบทันทีเมื่อได้ฟังน้ำเสียงที่ประกาศกร้าวออกมาอย่างไม่สบอารมณ์
ปัก ปัก ปัก!!
ฉันไม่ได้มีความสุข แต่มันคือความทุกข์ มันเจ็บ เจ็บไปทั่วบริเวณช่องทางรักที่คุณเหนือเอาแต่โถมแรงกระแทกอย่างเอาแต่ใจ โดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าฉันจะเจ็บปวดและทรมานมากแค่ไหน
มือหนาเอื้อมมาดึงผ้าปิดตาออกให้ฉัน ทำให้มองเห็นอะไรต่อมิอะไรตรงหน้าได้ชัดเจนขึ้น ร่างกายกำยำของคุณเหนือกำลังโยกเอวเข้าหาร่างบอบบางของฉันอย่างหนักหน่วงเม็ดเหงื่อที่ผุดพรายขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา กระเซ็นหยดใส่ฉันยามที่เขาอัดกระแทกฉันเบือนหน้าหนีเพราะไม่อยากเห็นภาพตรงหน้าแล้วกัดริมฝีปากจนห้อเลือดจากความเจ็บปวดที่ได้รับปัก ปัก ปัก! เสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้นอย่างต่อเนื่องโดยไม่มีทีท่าว่าจะผ่อนลง พร้อมๆ กับความปวดร้าวที่ทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ“มองหน้าฉันสิวาริน อ๊า” เสียงทุ้มต่ำออกคำสั่ง ทำให้ฉันต้องจำใจค่อยๆ หันมามองหน้าเขาช้าๆคุณเหนือถอดแก่นกายออกไป มือหนาพลิกร่างของฉันให้นอนคว่ำหน้าลง ก่อนจะจับสะโพกมนโก่งขึ้นจนโค้ง สอดใส่ลำเอ็นอันเขื่องเข้ามาอีกครั้ง แล้วตามด้วยแรงกายที่กระแทกกระทั้นเข้าใส่อย่างป่าเถื่อน“อึก ระ รินเจ็บ คุณเหนือรินไม่ไหวแล้วค่ะ” ฉันเอ่ยปากวิงวอนคุณเหนืออีกครั้ง หวังให้เขาลดความดิบเถื่อนลงบ้าง แต่กลับไม่ได้รับความเห็นใจเลยสักนิด“อ๊า แน่น อ๊า”มือหนาฟาดลงมาบนแก้มก้นของฉันสามสี่ครั้งแล้วบีบเคล้นอย่างหนักหน่วง ขณะเดียวกันกันก็ควบเอวสอบโถมเข้ามาอย่างบ้าคลั่งนี่เป็นครั้งแรกที่ฉั
สายตาของคุณเหนือมันแสดงออกถึงความไม่พอใจที่ฉันถามอะไรแบบนั้นออกไปคุณเหนือเดินเข้ามาใกล้ จากนั้นก็โอบเอวของฉันแล้วดึงตัวฉันให้แนบชิดติดกับตัวเอง“ทำไมถึงตั้งคำถามโง่ๆ แบบนั้นกับฉัน ?” สายตาคมกริบของคนตรงหน้ากำลังมองฉันอย่างคาดคั้น“ระ รินมีสิทธิ์ที่จะรู้เรื่องนี้ไม่ใช่เหรอคะ”“เธอไม่มีสิทธิ์มายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉัน” คุณเหนือย้ำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“หน้าที่ของเธอมีแค่นอนแก้ผ้าให้ฉัน…” คุณเหนือเว้นคำพูด แต่ฉันก็พอจะเดาได้ว่าเขาหมายจะพูดอะไร “อย่าอยากรู้ในสิ่งที่ฉันไม่ต้องการจะพูด เข้าใจที่ฉันบอกใช่ไหม ?”“ขะ เข้าใจแล้วค่ะ”“หวังว่าเธอจะไม่ตั้งคำถามโง่ๆ มากวนใจฉันอีกนะวาริน”“…ค่ะ”มือหนาจับปลายคางของฉันให้เงยขึ้น เพราะฉันเอาแต่ก้มหน้าไม่กล้าเงยขึ้นมองเขา จู่ๆ คุณเหนือก็กดริมฝีปากลงมาบดขยี้จูบอย่างหนักหน่วงฉันที่ตกใจทำอะไรไม่ถูกจึงรีบดันตัวเขาออก เพราะตรงนี้มันคือลานจอดรถ ถ้าเกิดมีใครมาเห็นเข้าจะทำยังไงแต่ยิ่งฉันพยายามผลักเท่าไหร่คุณเหนือก็ยิ่งจูบหนักขึ้น ฉันจึงค่อยๆ หยุดนิ่งปล่อยให้คุณเหนือทำตามใจตัวเอง เมื่อฉันเลิกที่จะขัดขืน คุณเหนือก็ค่อยๆ ปล่อยริมฝีปากของฉันให้เป็นอิสระ“นี่คือบท
ฉันจำใจต้องนั่งลงที่เดิมเพื่อรอ รอให้คุณเหนือเป็นคนอนุญาตให้กลับได้ตลอดเวลาที่นั่งอยู่ฉันเอาแต่คิดถึงหน้านาลิน น้องสาวของฉัน จึงทำให้มีกำลังใจที่จะใช้ชีวิตอยู่อย่างคนไร้ค่าแบบนี้“คุณเหนือทำไมถึงไม่ค่อยพูดเลยล่ะคะ” ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างกายของคุณเหนือเธอถามขึ้นมา“ฉันไม่ค่อยชอบการพูดคุยกับคนแปลกหน้าสักเท่าไหร่” คำตอบของคุณเหนือช่างร้ายกาจ ถ้าหากว่าฉันเป็นผู้หญิงคนนั้นคงจะหน้าชาไปแล้ว“แล้วทำยังไงแป้งถึงจะไม่ถูกคุณเหนือมองว่าเป็นผู้หญิงแปลกหน้าล่ะคะ” เธอถามอย่างยั่วยวน พร้อมกับใช้มือลูบไล้ไปตามแผงอกแกร่งหมับ!! จู่ๆ คุณเหนือก็หันมา คว้ามือมาโอบเอวฉัน ก่อนจะออกแรงดึงให้ร่างของฉันถลาเข้ามาแนบชิดกับตัวเอง“คะ คุณเหนือ” ฉันดันแผงอกแกร่งเอาไว้เมื่อคุณเหนือเอี้ยวใบหน้าคมคายลงมาใกล้ๆ กับใบหน้าของฉันจนปลายจมูกของเราทั้งคู่มันจรดกัน“อยู่นิ่งๆ” คุณเหนือกดเสียงต่ำบอก ฉันจึงนั่งนิ่งๆ ตามคำสั่งของเขาริมฝีปากหนากดจูบลงมาบนริมฝีปากของฉันในทันที เขาบดขยี้ราวกับเสือที่กำลังฉีกชิ้นเนื้อของเหยื่อ ทำให้ริมฝีปากของฉันมันชาหนึบไปหมดและที่สำคัญตรงนี้ยังมีคนอื่นอยู่ เขาทำแบบนี้ทำไมไม่นานคุณเหนือก็ผละริมฝ
คุณเหนือเร่งกระแทกสะโพกสอบทำให้เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องไปทั่วบริเวณห้องน้ำ“อ๊า ชอบไหม” คุณเหนือกระซิบถามข้างๆ กับใบหูของฉัน แต่ไร้ซึ่งการตอบกลับ ฉันไม่สามารถโต้ตอบอะไรได้เพราะในตอนนี้มันเจ็บจนพูดไม่ออกมือหนาบีบเคล้นหน้าอกของฉัน คุณเหนือซุกใบหน้าลงมาตะโบมดูนดุนหน้าอกทั้งสองเต้าอย่างหื่นกระหายปัก ปัก ปัก! ฉันจิกเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างเพื่อระบายความเจ็บปวด“อื้ม~” เสียงคำรามออกมาเบาๆ ของคุณเหนือดังขึ้นมาเป็นระยะๆเขาอัดกระแทกเอวสอบส่งท่อนเอ็นเข้ามาในร่างกายของฉันอย่างดิบเถื่อน ผ่านไปประมาณเกือบสิบนาที ร่างของฉันก็ถูกจับให้หันหน้าชนกับผนังห้องน้ำ จากนั้นแก่นกายลำใหญ่ก็ถูกสอดใส่เข้ามาในช่องทางคับแคบอีกครั้งปัก ปัก ปัก ปัก! คุณเหนือกระแทกกระทั้นแก่นกายเข้ามาในร่องแคบของฉันอย่างหนักหน่วง จนฉันแทบจะไม่มีแรงยืนอยู่แล้ว“คะ คุณเหนือ บะ เบาๆ หน่อยได้ไหมคะ” ฉันร้องขอออกไปด้วยน้ำเสียงที่มันกระท่อนกระแท่นขาดหาย เพราะการที่ถูกอัดกระแทกทำให้พูดไม่ได้ศัพท์คุณเหนือไม่ได้ตอบอะไร เขาเร่งจังหวะสะโพกให้รุนแรงขึ้น ราวกับว่าชอบที่ได้ยินเสียงที่ทรมานของฉันแบบนี้ริมฝีปากหนาพรมจูบลงมาทั่วบริเวณแผ่นหลังของฉ
วันนี้ทั้งวันฉันเอาแต่คิดไม่ตก ที่คุณเหนือบอกจะไปวันเกิดเพื่อนกับฉัน ถ้าเขารู้ว่าฉันโกหกต้องแย่แน่ๆหรือว่าฉันควรจะโทรไปบอกพราวว่าไม่ได้ไปแล้ว“เฮ้อ!” ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ทำให้พี่รุ้งที่นั่งตรงข้ามเงยหน้าขึ้นมามอง“เป็นอะไรหรือเปล่าริน ?” พี่รุ้งถาม“ปะ เปล่าค่ะ”“พี่คิดว่าคุณเหนือพูดอะไรให้ไม่สบายใจซะอีก”“มะ ไม่ๆ ค่ะ คุณเหนือไม่ได้พูดอะไร”#เลิกงานฉันรีบลงจากตึกบริษัท ทำเหมือนลืมว่าคุณเหนือบอกว่าจะไปด้วย แบบนี้มันคงดีกว่าให้เขาไปเห็นว่าฉันโกหกจริงๆ ฉันกับพี่เพชรมันไม่ได้มีอะไรทั้งนั้น แต่คุณเหนือยืนยันชัดเจนว่าห้ามฉันยุ่งกับผู้ชายคนไหนไม่รู้ว่าทำไมถึงตั้งกฎอะไรแบบนี้กัน ทำเหมือนว่าโลกใบนี้มีแค่ผู้หญิงอย่างนั้นแหละ เขาน่าจะเข้าใจบ้างว่าฉันเองก็มีเพื่อน มีพี่คนรู้จักที่เป็นผู้ชาย ไม่ได้เป็นชู้อะไรแบบที่กล่าวหาสักหน่อย“รีบร้อนจังเลยนะ ฉันคงไม่ได้คิดไปเองว่าเธอกำลังคิดจะหนี”เฮือก!! ขนอ่อนบริเวณแผ่นหลังของฉันมันลุกซู่เมื่อได้ยินเสียงอำมหิตที่คุ้นเคยท้วงขึ้นมาฉันค่อยๆ หมุนตัวหันกลับมามองทางด้านหลังของตัวเอง เห็นคุณเหนือกำลังยืนกอดอกจ้องหน้าฉันตาเขม็งอยู่“คือริน รินคิดว่าคุณเหนือพู
คุณเหนือกดจูบลงมาบนริมฝีปากของฉัน ไม่สิ! แบบนี้ไม่ได้เรียกว่าจูบ เขากำลังกัดริมฝีปากของฉันอยู่ต่างหาก“อื้อ” ฉันประท้วงในลำคอเพราะความเจ็บที่ถูกเขากัด แต่คุณเหนือกลับไม่ยอมปล่อยริมฝีปากของฉันให้เป็นอิสระร่างของฉันถูกดันมาให้ติดกับรถหรู จากนั้นมือสากก็เริ่มลูบไล้ซุกซนไปตามจุดต่างๆ บนร่างกายของฉันถึงแม้ว่าตรงนี้จะไม่มีใครนอกจากเราสองคน แต่ฉันก็กลัวว่าจะมีใครมาเห็นอยู่ดี จึงพยายามปัดป่ายมือของคุณเหนือที่กำลังบีบเคล้นหน้าอกของฉันอยู่ในตอนนี้หากว่าคุณเหนือยอมปล่อยง่ายๆ ก็คงไม่ใช่เขา ในตอนนี้เม็ดกระดุมเสื้อนักศึกษาของฉันกำลังถูกคุณเหนือปลดออกทีละเม็ดๆ อย่างใจเย็น ริมฝีปากที่ถูกกัดอย่างแรงในตอนนี้ฉันเริ่มได้กลิ่นคาวจางๆ ของเลือดที่มุมปากของตัวเองไม่คิดว่าจะถูกเขาทำขนาดนี้ กำลังโกรธฉันอีกแล้วใช่ไหม ถึงได้ทำให้ฉันเจ็บตัวคุณเหนือผละริมฝีปากออก สายตาเย็นชาไร้ความรู้สึกจ้องมองใบหน้าของฉันครู่ใหญ่โดยไม่ได้พูดอะไร จากนั้นก็ก้มหน้าลงมาใช้เขี้ยวฟันงับเนินหน้าอก เขากัดแล้วดึง ทำให้ผิวเนื้อบริเวณนั้นแดงช้ำไปหมด อีกทั้งบนเนินหน้าอกของฉันยังมีรอยเขียวช้ำซึ่งเป็นรอยเก่าที่คุณเหนือฝากเอาไว้ และมันยังไ
คุณเหนือมองฉัน ก่อนที่เขาจะตอบกลับว่าที่คู่หมั้น “ใช่ เฮียมากับเธอ”คำตอบของคุณเหนือมันไม่เหมือนกับที่ฉันคิดเอาไว้ ที่คิดไว้คือเขาน่าจะปฏิเสธ เพราะผู้หญิงตรงหน้าคือคู่หมั้น ฉันรู้ว่าเขาเป็นคนเจ้าชู้ แต่นี่มันว่าที่คู่หมั้นเชียวนะ ไม่กลัวถูกเธอสงสัยหรือไง“อ๋อ ฉันจำเธอได้แล้ว” คุณน้ำมนต์อุทานออกมา แล้วฉีกยิ้มหวานให้ฉัน “เธอคือนักศึกษาฝึกงานที่บริษัทของเฮียนี่เอง”“….ค่ะ” ฉันก้มหน้าตอบ ถึงตอนนี้จะยังไม่ถูกสงสัยอะไร แต่ฉันก็ยังกลัวและรู้สึกผิดมากๆ“นี่อย่าบอกนะคะว่าเฮียกำลังควงเธออยู่”เฮือก!! หัวใจดวงน้อยมันกระตุกวูบเมื่อฉันได้ยินคุณน้ำมนต์เธอถามออกมาแบบนั้น แปลว่าตอนนี้เธอเริ่มสงสัยแล้วใช่ไหม“มันเกี่ยวอะไรกับเธอ แล้วนี่มากับใคร ?” คุณเหนือถามว่าที่คู่หมั้นดูเหมือนเขาจะไม่ตกใจที่ถูกท้วงแบบนั้น คงจะทำให้เธอเห็นบ่อยแน่ๆ แล้วคุณน้ำมนต์ไม่ว่าอะไรเลยอย่างนั้นเหรอ“ไม่ต้องถามเปลี่ยนเรื่องเลยค่ะ” คุณน้ำมนต์เธอยกมือขึ้นมากอดอกจ้องหน้าคุณเหนือด้วยท่าทางที่เอาเรื่อง“คะ คือว่าระหว่างฉันกับคุณเหนือไม่ได้มีอะไรอย่างที่คุณคิดเลยค่ะ เราแค่บังเอิญมาเจอกัน” ฉันรีบแก้ตัวให้คุณเหนือและตัวเอง ก่อนที่จะเ
ผิดไหมที่ฉันรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้ยินคำตอบของคุณน้ำมนต์ ที่เธอบอกว่าเธอกับคุณเหนือไม่ได้รักกัน และงานหมั้นเป็นเพียงสิ่งที่ทางผู้ใหญ่จัดการให้ฉันถูกคุณเหนือดึงตัวออกมาจากคุณน้ำมนต์ จึงหันหน้ากลับไปแล้วยิ้มให้คุณน้ำมนต์เล็กน้อย เธอก็โบกมือให้ฉัน ก่อนที่คุณเหนือจะออกแรงกระชากแขนฉันแรงขึ้นอีกนี่เขาไม่พอใจอะไร ทั้งที่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรให้ไม่พอใจเลยนะ“รินเจ็บนะคะ” ฉันร้องบอกผู้ชายตัวโตที่เอาแต่ใช้กำลังลากให้ตัวฉันเดินตาม โดยไม่สนใจเลยว่าฉันจะเจ็บหรือเปล่าคุณเหนือหยุดเดิน เขาปล่อยมือออกจากแขนของฉัน และมองฉันด้วยสายตาเย็นชาเหมือนเดิม ก่อนจะเดินนำเข้าไปในร้านโทรศัพท์ ฉันจึงรีบเดินตามเขาไปทันที“เอารุ่นนี้หนึ่งเครื่องครับ” คุณเหนือชี้ไปที่โทรศัพท์ราคาของมันประมาณห้าหมื่นได้ เป็นราคาที่ฉันไม่อาจจะเอื้อม แต่สำหรับคุณเหนือแล้ว แค่นั้นคงไม่ทำให้เขาหมดตัวได้พนักงานเอาโทรศัพท์มาให้คุณเหนือและให้เขาเช็กเครื่อง แต่เขากลับไม่ทำ แล้วบอกกับฉัน “เช็กเครื่องดูสิ”“…คะ ?”“เร็วๆ”ไม่ได้คำอธิบายอะไรแถมยังถูกเร่งอีก ตัวเองซื้อใช้เองแล้วทำไมต้องใช้ฉันเป็นคนเช็กเครื่องด้วย แถมฉันยังเล่นโทรศัพท์รุ่
ฉันตั้งใจว่าจะไปหาพราวที่บ้านแต่จู่ๆ มันก็หน้ามืด เหมือนจะเป็นลม และก็ไม่รู้ว่าคุณเหนือมายังไง เขารีบวิ่งมาประคองตัวฉันไว้ ทั้งที่บอกว่าจะออกไปบริษัทแท้ๆ“ไปหาหมอ”“ไม่เอาค่ะ รินไม่ได้เป็นอะไรมาก”“ทำไมถึงไม่ยอมไปหาหมอ เธอเป็นแบบนี้บ่อยเกินไปแล้วนะวาริน”“เดี๋ยวรินกับคุณเหนือก็ต่างคนต่างนอนคนละห้องตั้งหนึ่งเดือน อาการคงจะดีขึ้นค่ะเพราะรินได้พักผ่อนเต็มที่” ฉันพูดในเชิงประชดประชัน“ฝันไปเถอะ! แค่คืนเดียวฉันก็นอนไม่หลับ”“ไม่โกรธรินแล้วเหรอคะ ?” ฉันยิงคำถามใส่คุณเหนือก็ทำหน้างอนๆ นั่นแหละ จากนั้นเขาก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ “คิดว่าฉันทำได้หรือไง คิดว่าฉันไม่สนใจเธอได้หรือไง”“เมื่อกี้คุณเหนือก็เมินริน”“ฉันน้อยใจเธอต่างหาก แต่เธอแม่งไม่ง้อ” คุณเหนือบอกจากนั้นก็อุ้มตัวฉันขึ้นพาเดินมาที่ห้องรับแขก แล้ววางฉันลงบนโซฟาแปลกเนอะ เมื่อกี้เรายังทำเมินใส่กันแต่สุดท้ายเราก็ไม่สามารถโกรธกันได้นานกว่านี้จริงๆ“ไปหาหมอได้ไหม รู้บ้างไหมว่าฉันเป็นห่วงเธอมากขนาดไหน” คุณเหนือแสดงความเป็นห่วงออกมาผ่านแววตาของเขา“งั้นหลังจากรับปริญญารินจะไปหาหมอนะคะ”“สัญญา ?”“ค่ะ ^_^” บางทีฉันก็คืดว่าตัวเองอารมณ์แปรปรวนแปลกๆ
#คฤหาสน์หลังใหญ่ตอนนี้ฉันกับคุณเหนือกำลังนั่งกินข้าวที่บ้านคุณพ่อของคุณเหนือ ที่ผ่านมาฉันได้เจอกับท่านบ่อยๆ จึงทำให้ไม่รู้สึกเกร็งแล้ว“ฉันได้ฤกษ์แต่งงานมาแล้ว ฤกษ์ดีที่สุดก็อีกสองเดือน”หัวใจดวงน้อยมันเต้นรัวเมื่อได้ยินแบบนั้น นี่ฉันใกล้จะได้แต่งงานแล้วหรอเนี่ย“แกก็พาหนูรินไปลองชุดเดี๋ยวต้องสั่งตัดชุดอีกคงใช้เวลานาน ส่วนเรื่องสถานที่ฉันจะจัดการให้เอง”“ครับพ่อ” คุณเหนือตอบก่อนจะหันมายิ้มกริ่มให้ฉัน“แล้วนี่พร้อมจะมีลูกเมื่อไหร่ ฉันว่าทำลูกมันซะตอนนี้เลยก็ดีเหมือนกันนะ ยังไงก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ฉันเองก็อยากเห็นหน้าหลานเร็วๆ”“อะ เอ่อคือเรื่องนั้นริน….”“ยังไม่พร้อมสินะ อืมๆ ฉันเข้าใจว่าการมีลูกมันเป็นเรื่องใหญ่ แต่ก็อย่าให้มันนานจนเกินไปแล้วกัน”ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อพ่อของคุณเหนือนั้นเข้าใจและไม่ได้เร่งรัดอะไร แต่พอหันมองคุณเหนือก็ได้เห็นว่าตอนนี้เขากำลังทำหน้ายักษ์ใส่ฉันอยู่“กินข้าวสิคะ” ฉันยิ้มแบบกวนๆ ให้คุณเหนือไปหนึ่งกรุบก่อนจะก้มหน้ากินข้าวต่อหลังจากกินข้าวเสร็จแล้วฉันกับคุณเหนือก็อยู่คุยเรื่องงานแต่งต่อสักพัก ด้วยความที่ฉันไม่มีญาติที่ไหนแล้วจึงไม่ต้องไปคุยกับผู
วันเวลาล่วงเลยมาจนกระทั่งในวันที่ฉันฝึกงานจบ จริงๆ ก็ไม่ได้ฝึกงานหรอก นั่งๆ นอนๆ อยู่ที่บ้านซะมากกว่า พอฝึกงานจบแล้วตอนนี้ก็เหลือแค่รับปริญญา วันนี้ฉันต้องเข้าไปทำธุระที่มหาวิทยาลัยด้วยไม่รู้ว่าคุณเหนือเป็นอะไรพอรู้ว่าฉันจะเข้าไปที่มหาวิทยาลัยก็ออกอาการงอแงบอกว่าจะไปด้วย จะรอที่รถ ซึ่งฉันเองก็นัดกับพราวไว้ว่าจะไปกับพราว“วันนี้รินเช็กตารางงานคุณเหนือกับพี่รุ้งแล้ว มีประชุมตอนเก้าโมงเช้านี่คะ จะไปกับรินได้ยังไง”“ไม่อยากให้ฉันไปด้วยถึงขนาดต้องโทรเช็กตารางงานเลยหรือไง” คุณเหนือชักสีหน้าใส่ฉัน มันใช่เรื่องหรือเปล่าเนี่ย นั่นงานของเขานะ“บอกเหตุผลมาได้ไหมคะว่าทำไมถึงอยากไปกับรินขนาดนั้น”“ก็หวง! อยากไปด้วยกลัวผู้ชายจะมายุ่งกับเมีย” คุณเหนือบอก เขาก้มหน้าลงแล้วทำแก้มป่อง น่าเอ็นดูจริงๆ พ่อคุณ“ให้รินใส่กระโปรงยาวจนถึงตาตุ่มแบบนี้ยังหวงอีกเหรอคะ” ฉันบอกพร้อมกับก้มมองกระโปรงที่ตัวเองใส่ มันยาวจนคลุมตาตุ่มเลยนะ ก็เพราะคุณเหนือนั่นแหละสั่งให้ใส่แบบนี้“เดี๋ยวฉันจะโทรไปเลื่อนประชุม” คุณเหนือทำท่าจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก ฉันจึงรีบค้านไว้ “หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะคะ แยกแยะหน่อยสิ”“แยกแยะแล้ว จะไป
#ภายในห้องตอนนี้เสื้อผ้าของฉันกับคุณเหนือถูกถอดและโยนทิ้งไว้บนพื้นจนมันกระจัดกระจายไปทั่วทั้งห้อง“ให้รินทำให้นะคะ รินอยากทำให้คุณเหนือบ้าง” ฉันพูดอย่างยั่วยวนก่อนจะผลักร่างกำยำลงไปนอนราบกับเตียงฉันคลานเข่ามาขึ้นคร่อมคุณเหนือเอาไว้ พร้อมกับใช้มือกุมแก่นกายใหญ่ที่ค่อยๆ ขยายตัวจนล้นอุ้งมือของฉัน“ทำไมวันนี้เธอถึงอยากทำ ?” คุณเหนือเงยศีรษะขึ้นมาขมวดคิ้วถาม“รินอยากทำให้คุณเหนือติดใจรินไงคะ ^_^”“แค่เธอนอนเฉยๆ ฉันก็แทบจะคลั่งตาย อ๊า~”ฉันใช้มือชักรูดแก่นกายในขณะที่คุณเหนือกำลังพูดอย่างกลั่นแกล้ง นั่นจึงทำให้เขาเผลอร้องครางออกมา“รินยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ”“มือเธอกำลังทำให้ฉันหมดแรง ซี๊ด~”“แล้วถ้ารินใช้ปากละคะ”ฉันถามด้วยน้ำเสียงที่ยั่วยวนก่อนจะก้มหน้าลงใช้ริมฝีปากสัมผัสกับแก่นกายใหญ่ รู้สึกได้ถึงร่างกายที่เริ่มเกร็งของคุณเหนือในตอนที่ฉันตวัดปลายลิ้นเลียหยอกเย้าหัวเห็ดแดงก่ำ“ริน อ๊า~ เธอคิดจะฆ่าฉันหรือไง”“ชอบไหมคะ รินทำเก่งไหม”ฉันเงยหน้าขึ้นถามจากนั้นก็ก้มหน้าลงอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้ไม่ใช่แค่ลิ้น แต่ฉันใช้ริมฝีปากอุ่นร้อนครอบงำท่อนเนื้อดุ้นใหญ่แล้วอมให้ลึกจนขอบปากแนบชิดกับปลายโคนจากน
ถึงฉันจะเคยพูดว่ายังไม่พร้อม แต่พอมาถูกขอแต่งงานแบบนี้จะปฏิเสธลงได้ยังไงล่ะ คุณเหนือมัดมือชกกันชัดๆ เลย“อยากให้รินตอบตกลงใช่ไหมคะ” ฉันถามคุณเหนือเพราะคิดอะไรสนุกๆ ขึ้นมาได้ มันนึกอยากจะแกล้งเขาเล่นๆ“ทำขนาดนี้แล้วยังจะถามอีก”“ถ้าอย่างนั้นคุณเหนือก็ต้องลงไปแช่ในน้ำทะเลห้านาที แล้วรินจะตอบตกลง ^_^”คุณเหนือมองไปที่น้ำในทะเล “ตอนนี้?”“ก็ใช่ไงคะ ตอนนี้ ^_^”“ได้”คุณเหนือเก็บแหวนไว้ในกระเป๋ากางเกง จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อแล้วเดินดุ่มๆ ไปอย่างไม่ลังเลตอนนี้บรรยากาศถูกปกคลุมไปด้วยความมืด ทะเลตอนกลางคืนนั้นน่ากลัว แต่คุณเหนือกลับทำตามคำสั่งของฉันอย่างไม่คิดลังเลอะไรเลย เป็นแบบนี้ใครจะไม่ใจอ่อนยอมแต่งงานด้วยกันล่ะ“อ่า! น้ำเย็นชะมัด” คุณเหนือพูดขึ้น เขานั่งแช่อยู่ในน้ำอย่างเด็ดเดี่ยว ถึงปากจะบ่นว่าน้ำเย็นก็ตาม“จริงๆ ถ้าคุณเหนือไม่ลงไปแช่ในน้ำทะเลแบบนั้นรินก็คงตอบตกลงอยู่แล้วนะคะ ^_^” ฉันบอก ทำให้ถูกคุณเหนือจ้องเขม็ง“เธอแกล้งฉัน?”“หลอกง่ายเหมือนกันนะเนี่ย”จบคำพูดของฉันคุณเหนือก็ลุกขึ้นมาจากน้ำ เขาเดินตรงมาที่ฉัน“คะ คุณเหนือจะทำอะไรคะ” ฉันถามพร้อมกับถอยหนี รู้สึกไม่ปลอดภัยยังไงก็ไม่รู้“ไม
หมับ! คุณเหนือรีบเดินตามมาคว้าแขนฉันเอาไว้ จากนั้นก็ก้าวขามาหยุดตรงหน้าของฉัน“ปล่อย! รินจะไปซื้อบิกินี่”“ก็บอกว่าไม่ให้ใส่”“รินจะใส่”“ก็ลองดูว่าซื้อมาแล้วจะได้ใส่หรือเปล่า”ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ อย่างหงุดหงิด จากนั้นก็เมินหน้าหนีคุณเหนือ คิดว่าจะได้มาพักผ่อนแบบสบายใจ แต่กลับต้องมาหงุดหงิดแบบนี้ทำให้เสียบรรยากาศจริงๆ ไม่อยากจะอยู่ต่อแล้ว อยากจะกลับไปกรุงเทพมันตอนนี้เลย“มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่ฉันจะมองผู้ชายหรือผู้หญิงที่เดินผ่านไปมาไม่ใช่หรือไง”“ค่ะมันไม่แปลก แต่การที่มองแล้วจ้องค้างแบบนั้นจะไม่ให้รินคิดอะไรคงไม่ได้หรอกนะคะ ถ้าเกิดว่ามีผู้ชายเดินผ่านแล้วรินมองแบบที่คุณเหนือมองผู้หญิงสองคนนั้นล่ะคะ คุณเหนือก็คงจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ”“ฉัน….”“ไม่ต้องมาเถียงหรอกค่ะ อีกอย่างผู้หญิงสองคนนั้นก็ส่งตาหวานเชื่อมให้ด้วยนิ หึ!”“โอเคต่อไปนี้ฉันจะไม่มองผู้หญิงคนไหน กลับไปกินข้าวก่อน ฉันหิวจนจะกินเธอได้ทั้งตัวอยู่แล้วนะ” คุณเหนือจับมือฉันหวังจะให้เดินตามตัวเอง แต่ฉันยังทำตัวแข็งทื่ออยู่ไม่ยอมขยับ“ไม่ค่ะ รินไม่กิน!!”“รินเธอจะงอนเอาเป็นเอาตายเลยหรือไง ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเกินเลยไปมากกว่ามองเลยนะ”
เช้าวันต่อมา….ฉันแทบจะลุกจากเตียงไม่ขึ้นเนื่องจากเมื่อคืนถูกทำโทษ กล่องถุงยางอนามัยที่ใช้แล้วมันถูกทิ้งไว้เกลื่อนห้องไปหมดเลยตอนนี้โชคดีที่คุณเหนือไม่ได้ใช้ถุงยางอนามัยหมดทั้งแพ็กเพราะเขาเห็นใจฉัน แต่ก็หมดไปหลายกล่องเลย“ลุกขึ้นแต่งตัวสิ” คุณเหนือเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วบอกฉัน คิดว่าไปทำงานแล้วซะอีก“ไปไหนคะ รินลุกไม่ไหวหรอก”“ไปพัทยา”“หื้อ ไปทำไมคะ คุณเหนือมีงานที่นั่นเหรอคะ”“เปล่า ฉันจะพาเธอไปพักผ่อน”“ว่างเหรอคะ”“ฉันมีเวลาว่างให้เธอทั้งชีวิต” คุณเหนือบอกเสียงหวานจากนั้นก็เดินมาที่เตียงแล้วอุ้มฉันขึ้น“อื้อ อุ้มรินทำไมคะ”“จะพาไปอาบน้ำ เดินไม่ไหวไม่ใช่หรือไง”ฉันถามคุณเหนือเพราะมันรู้สึกเขิน ส่วนคุณเหนือเขาก็อุ้มฉันมาในห้องน้ำ แถมยังทำตัวน่ารักหวังจะถอดเสื้อออกให้ด้วย ฉันจึงรีบเบรกไว้ เพราะการให้คุณเหนือเห็นเรือนร่างมันรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยยังไงก็ไม่รู้“เดี๋ยวรินถอดเองค่ะ คุณเหนือไปรอข้างนอกนะคะ”“แต่ฉันอยากถอดให้เธอ” คุณเหนือบอกจากนั้นเขาก็โน้มใบหน้าลงมาจูบที่ต้นคอของฉันนี่อย่าบอกนะว่ากำลังจะเริ่มอีกแล้วน่ะ“หยุดนะคะ รินหมดแรงแล้ว”คุณเหนือหยุดชะงักพร้อมกับค่อยๆ ผละใบหน้าออก “
คุณเหนือแบกตัวของฉันมาที่ห้องนอน เขาไม่ยอมวางฉันลงไม่ว่าจะดิ้นแรงแค่ไหนตุบ! ร่างของฉันถูกโยนลงบนเตียง ย้ำนะคะว่าโยน ถึงเตียงมันจะนิ่มแต่ก็รู้สึกเจ็บอยู่ดี“ทำไมต้องรุนแรงด้วยล่ะคะ” บอกตามตรงว่ามันเริ่มรู้สึกโกรธขึ้นมาอีกครั้ง คุณเหนือจะวางฉันลงดีๆ ก็ได้นิ ไม่เห็นจำเป็นต้องโยนกันรุนแรงแบบนี้เลย“เธอพูดไม่ฟังเอง”“ก็คุณเหนือนั่นแหละงี่เง่า”“ฉันงี่เง่า ? งี่เง่าตรงไหน”“ก็ตรงที่ขี้น้อยใจเหมือนผู้หญิงไงล่ะคะ”โอเคฉันรู้แหละว่าการทะเลาะกันมันคือปัญหาปกติของชีวิตคู่ แต่ก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้สักนิด แต่มันเหลืออดจริงๆคุณเหนือพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เขายกมือขึ้นมาเท้าเอวแล้วจ้องหน้าฉันพร้อมกับใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์เหอะ! เขาคิดว่าตัวเองหงุดหงิดเป็นคนเดียวหรือไง“เธอก็เลยประชดฉันด้วยวิธีนี้ว่างั้น ?”“ทำไมไม่ปล่อยให้รินเดินออกไปนอกบ้านล่ะคะ จะได้รู้ว่าประชดหรือเปล่า”“เสื้อชั้นในก็ไม่ใส่ ใส่แค่กางเกงในแบบนี้มั่นใจว่าเธอจะเดินออกไปที่สนามหญ้า”“ค่ะ รินจะไป”“วาริน!!”“ไม่ต้องมาทำเสียงเข้มขู่รินหรอกค่ะ คุณเหนือจะไปไหนก็ไม่บอกรินสักคำ แถมโทรไปไม่รับด้วย”“แต่เธอก็ไม่ควรทำแบบน
ฉันรีบวิ่งขึ้นมาบนห้องเพื่อมาเอาโทรศัพท์กดโทรออกไปหาคุณเหนือ ไม่ได้จะโทรไปขอบคุณแต่จะโทรไปต่อว่าที่เขาใช้เงินมากมายซื้อของพวกนี้มา( ชอบของที่ฉันซื้อให้หรือเปล่า )พอฉันกดรับสายคุณเหนือก็ถามคำนี้ออกมา เขาดูจะมีความสุขไม่ได้เดือดร้อนที่เสียเงินไปมากมายมหาศาลเลยสักนิด เป็นฉันคนเดียวที่นึกเสียดาย( ไม่ชอบค่ะ )( ถ้าอย่างนั้นเธอชอบแบบไหน เดี๋ยวประชุมเสร็จฉันจะพาไปเลือกใหม่ )แทนที่จะหงุดหงิดหรือโกรธที่ฉันไม่ชอบ แต่คุณเหนือกลับอารมณ์ดีแถมจะพาฉันไม่เลือกใหม่อีกต่างหาก( รินไม่ชอบให้คุณเหนือใช้เงินฟุ่มเฟือยแบบนี้ )( ฟุ่มเฟือยที่ไหนกัน เงินแค่ไม่กี่สิบล้าน )( สะ สิบล้านเลยเหรอคะ )( ห้าสิบกว่าล้าน ) คุณเหนือตอบกลับมาทำให้ฉันแทบจะเป็นลมจนต้องจับขอบเตียงเพื่อพยุงตัวเองเขาพูดออกมาง่ายๆ คำว่าห้าสิบล้าน ไม่รู้สึกเสียดายบ้างหรือไง( ต่อไปนี้ห้ามใช้เงินแบบนี้อีกนะคะ รินอยากให้คุณเหนือเก็บเงินไว้ )( เดือนๆ หนึ่งบริษัทฉันได้กำไรร้อยกว่าล้าน ของพวกนั้นฉันตั้งใจอยากจะซื้อให้ แต่ถ้าเธอไม่ชอบจะเอาไปทิ้งในถังขยะฉันก็ไม่ว่าอะไร )( อย่ามาประชดกันแบบนี้นะคะคุณเหนือ )( ในเมื่อฉันตั้งใจจะให้แต่เธอไม่รับ จ