LOGINShare
ตอนที่ 2 องครักษ์หญิงของท่านอ๋อง
Last Updated:
2025-02-27 00:37:14มีเพียงรอยยิ้มบาง ๆ เท่านั้นที่ผุดขึ้นมา เสียงพ่นลมจากปลายจมูกของอีกฝ่ายทำให้นางรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย
“แม่นางอวิ๋นซี หากว่าเจ้าอยากจะฆ่าข้าจริง ๆ คงลงมือไปนานแล้ว จำได้ว่าเจ้าปัดอาวุธลับของคนร้ายช่วยข้าเอาไว้ที่หอนางโลม นั่นแสดงว่าเจ้ายังพอมีจิตใจที่ดี และข้าก็ไม่ใช่ศัตรูของเจ้า มิสู้เราสองคนมานั่งคุยกันดี ๆ ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นบางทีข้าอาจจะช่วยเจ้าได้”
“เกรงว่าบางเรื่องท่านอ๋องไม่ทราบจะดีกว่า เพราะว่าเรื่องที่ข้าอยากจะรู้ ก็ไม่แน่ว่าจะเกี่ยวกับท่าน”
“งั้นหรือ เช่นนั้นหากว่ามันเกี่ยวกับข้าก็ยิ่งง่ายเข้าไปใหญ่ หากว่าช่วยเจ้าได้ข้าก็ยินดี”
“ท่านพูดจริงงั้นหรือ”
“นับตั้งแต่ที่เจ้าช่วยข้าเอาไว้ ก็นับว่าข้าติดหนี้ชีวิตเจ้าหนึ่งครั้ง หากเจ้าต้องการให้ช่วยทำสิ่งใดข้าย่อมยินดีช่วย ชาจะเย็นแล้วรีบดื่มก่อนเถอะ”
“เช่นนั้นก็ขอบคุณท่านอ๋องแล้ว”
หลิ่วอวิ๋นซียกน้ำชาขึ้นมาดื่ม นับเป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่านางยินดีที่จะร่วมสนทนาต่อกับเขาอีกครั้ง
“เจ้าบอกว่านัดกับเหรินลั่วหลีที่หอซิงเฟย เหตุใดต้องเป็นที่นั่น แล้ว…”
“เดี๋ยวก่อนนะท่านอ๋อง นี่ท่านเริ่มสอบสวนข้าแล้วงั้นหรือ”
“ขออภัยแต่ข้าจำเป็นต้องรู้ เจ้าทราบหรือไม่ว่าคนร้ายคือผู้ใด”
“นักฆ่า”
“เรื่องนั้นข้าพอจะเดาได้”
“ท่านอ๋องเป็นหนึ่งในสี่พยัคฆ์แห่งเฉินซาน เป็นเทพสงครามแดนเหนือ ไม่เคยได้ยินนักฆ่าของ "หอฟงหรู" หรอกหรือ"
“หอฟงหรู เป็นพวกมันอีกแล้ว”
“ท่านรู้แต่ก็ยังจะถามข้า ดูแล้วท่านอ๋องมิได้อยากจะรู้แต่แค่อยากลองหยั่งเชิงข้าเท่านั้น”
“ข้าไม่ได้คิดเช่นนั้น ก่อนหน้านี้มีขุนนางในราชสำนักถูกนักฆ่าของหอฟงหรูฆ่าไปสองคนเมื่อสองเดือนก่อน ซึ่งนับจากวันนั้นข้าก็ตามสืบมาตลอดแต่กลับ… ไร้วี่แววของพวกมัน”
“นักฆ่าพวกนี้เป็นคนในยุทธภพ รับคำสั่งจากเงินก้อนโตเพื่อฆ่าคน ไม่แจ้งเบาะแสของผู้จ้าง หากถูกจับได้ก็พร้อมเอาชีวิตแลกกับความลับของผู้ว่าจ้าง”
“เจ้าเหมือนจะรู้จักพวกมันดี”
“แน่นอน เพราะว่าข้าเองก็เคยถูกพวกมันไล่ฆ่ามาก่อน”
“เจ้าหรือ นับว่าร้ายกาจไม่เบาที่ยังมีชีวิตรอดมาได้ถึงตอนนี้ เหรินลั่วหลีเป็นรองเจ้ากรมขุนนาง หากดูจากตำแหน่งปัจจุบันของเขาก็ไม่นับได้ว่าจะมีความสำคัญอะไรขนาดนั้น แต่เหตุใดเจ้าจึงไปพบเขา”
“เขาอยากให้ข้าเป็นองครักษ์ให้ แต่ไม่ทันได้ตกลงก็ถูกลอบฆ่าเสียก่อน”
“องครักษ์งั้นหรือ”
“ถูกต้อง ข้ากำลังจะไปพบเขาแต่ก็ไม่ทันได้คุยกันมากมาย นักฆ่าของหอฟงหรูก็บุกเข้ามา และลงมือฆ่าเขาเสียก่อน”
“นั่นก็น่าแปลก เช่นนั้นแสดงว่าใต้เท้าเหรินก็รู้ว่าจะมีคนลอบสังหารถึงได้อยากให้เจ้ามาอารักขา”
“เรื่องนั้นข้าไม่รู้ แต่ข้าไม่ชอบให้ผู้อื่นมาฆ่าคนต่อหน้า มันรู้สึกไม่เป็นธรรมสักเท่าไหร่”
“คิดไม่ถึงว่าดรุณีน้อยเช่นเจ้าที่เป็นชาวยุทธ์ จะสนใจเรื่องเช่นนี้ด้วย”
“คนที่สมควรตายกลับไม่ตาย นั่นต่างหากที่ไม่ยุติธรรม”
สายตาวาวจากดวงตาคู่โตหันมามองหน้าเขาอีกครั้ง แม้จะดูนิ่งดุจแผ่นน้ำแข็งแต่ในนั้นก็รู้สึกได้ถึงความแค้นบางอย่าง
“เจ้า… อยากจะพูดสิ่งใดกันแน่”
“ท่านแน่ใจหรือว่าอยากรู้”
“หากไม่อยากรู้ก็คงไม่ถาม”
“หึ ท่านอ๋องสมเป็นยอดบุรุษที่เย็นชา ดุดันและเด็ดขาดตามที่ร่ำลือ”
“หลิ่วอวิ๋นซี นามของเจ้าเองก็ไม่ธรรมดา ข้าคิดว่าบางทีเรื่องที่เจ้าตามหาข้าอาจจะช่วยเจ้าได้ เข็มพิษวารีของเจ้าถูกนำออกมาใช้งานแล้ว อย่างน้อยคืนนี้เรื่องของเจ้าก็คงถึงหูของหอฟงหรู อีกไม่นานนักฆ่าเหล่านั้นก็คงตามล่าเจ้าเป็นแน่”
“นี่ท่านกำลังขู่ข้างั้นหรือ”
“ข้าแค่กำลังยื่นข้อเสนอ ในเมื่อเจ้าเป็นองครักษ์รับจ้าง เช่นนั้นข้าก็จะจ้างเจ้าให้มาเป็นองครักษ์ข้างกายข้า”
“เหตุใดท่านจึงคิดว่าข้าจะตอบตกลง”
“เมื่อสองปีก่อนเพราะต้องการแย่งวิชาผลิตอาวุธลับสุดยอดของอาจารย์ “ไป๋ลู่ตง” ซึ่งโด่งดังไปทั่วในนาม “เข็มพิษวารี” เขาถูกลอบสังหารโดยนักฆ่าไร้สังกัด ซึ่งตอนนี้ผู้ที่น่าสงสัยที่สุดคงไม่พ้นหอฟงหรูที่เลี้ยงนักฆ่าเอาไว้มากที่สุดในยุทธภพ เจ้าเองก็คงจะถูกตามล่าหลังจากที่อาจารย์เจ้าตายสินะ”
อวิ๋นซีนิ่งเงียบและไม่ตอบ เป็นครั้งแรกที่ท่านอ๋องรู้สึกเหนือกว่าอีกฝ่ายเพราะดูแล้วจากท่าทีที่นิ่งไปเหมือนว่าเขาจะเดาเรื่องถูก
“เรื่องคดีขุนนางที่ถูกฆ่า และอาจารย์ของเจ้าอาจจะเป็นนักฆ่ากลุ่มเดียวกันที่ลงมือ เจ้าไม่อยากทวงแค้นให้อาจารย์ของเจ้างั้นหรือ”
“เหตุใดข้าต้องให้ท่านช่วย”
ท่านอ๋องเพียงแค่ยกน้ำชาขึ้นมาจิบเพื่อปิดบังรอยยิ้มเอาไว้ เมื่อคำถามนี้ออกมาจากปากนาง นั่นเท่ากับว่าเรื่องที่เขาพูดเมื่อครู่นี้มีความจริงอยู่อย่างน้อยสองในสามส่วน
“ข้ามีกำลังทหาร มีอาวุธ มีสายข่าว และมีทุกสิ่งที่เจ้าต้องการ เพียงแต่… เจ้าต้องทำงานแลก”
“งานอะไร”
“ข้าพึ่งบอกเจ้าไปว่าให้เจ้าอารักขาอยู่ข้างกายข้า”
“หึ ท่านอ๋องทรงล้อเล่นแล้วกระมัง ข้างกายท่านมียอดองครักษ์ปากมากผู้นั้นอยู่แล้ว จะต้องการองครักษ์ที่เป็นสตรีเช่นข้าไปทำไมกัน อีกอย่างท่านเป็นถึง “พยัคฆ์แดนเหนือ” ที่ยิ่งใหญ่ จะต้องการองครักษ์ที่เป็นสตรีไปเพื่อสิ่งใดกัน"
“ขอเพียงเจ้าตอบรับเงื่อนไขนี้ จากนี้เจ้าก็รู้เอง”
“หากว่าข้าไม่ตกลงเล่า”
“พ้นเขตวังหลวงออกไปไม่ถึงสามสิบจั้งข้าเชื่อว่าเจ้าก็แทบจะเอาชีวิตไม่รอดแล้ว ข้างนอกนั่นคงมีคนของหอฟงหรูติดตามเจ้าตั้งแต่พวกเราออกจากหอคณิกา จะตัดสินใจเช่นไรก็แล้วแต่เจ้า”
น้ำชาถูกรินให้นางอีกจอกและยื่นไปให้ด้วยตนเอง หลิ่วอวิ๋นซีมองควันที่ลอยขึ้นมาจากจอกชาก่อนจะตัดสินใจ เมื่อนางก้าวเข้ามาถึงตรงนี้แล้วก็คงมิอาจหวนคืนได้อีก
แม้ว่าหอฟงหรูจะมีนักฆ่ามากมายแต่กลับไม่กล้าลงมือในเขตวังหลวงของหลิงอ๋องผู้นี้ ทำได้เพียงลอบฆ่าคนทำตัวเป็นโจรกระจอกในบางเวลาเท่านั้น
“เช่นนั้นนับจากนี้ ขอท่านอ๋องโปรดชี้แนะด้วยเพคะ”
อวิ๋นซียกชาขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมดพร้อมกับวางจอกชาตรงหน้าของท่านอ๋องและคุกเข่าคำนับให้พระองค์เป็นครั้งแรก
“หลิ่วอวิ๋นซี ขอน้อมรับคำสั่งของพระองค์นับจากวันนี้เป็นต้นไป”
“เจ้าลุกขึ้นเถอะไม่จำเป็นต้องมากพิธีเช่นนั้น การที่เจ้ายอมรับปากข้าเรื่องนี้แน่นอนว่าข้าย่อมมอบสิ่งที่เรียกว่าความปลอดภัยให้กับเจ้า คืนนี้พักผ่อนก่อน ข้าสั่งให้คนจัดที่พักให้เจ้าแล้ว เอาไว้พรุ่งนี้เช้าค่อยมาคุยกัน”
“ขอบพระทัยเพคะ”
“เสี่ยวอวี้!”
“พ่ะย่ะค่ะ”
“ให้คนพา… อวิ๋นซีไปพักเถอะ”
“รับบัญชา แม่นางหลิ่วเชิญ”
“ขอบคุณ”
เรือนพัก
เมื่อเดินเข้ามาถึงเรือนพักด้านหลัง ซึ่งถูกจัดเอาไว้ให้พร้อมกับสาวใช้สี่คน และบ่าวไพร่อีกไม่ต่ำกว่าห้าคนก็ทำให้อวิ๋นซีต้องแปลกใจเล็กน้อย
“เหตุใดเรือนนี้จึงได้มีสาวใช้มากมายเช่นนี้”
“ทั้งหมดนี้ท่านอ๋องเตรียมเอาไว้ให้เจ้า เอาล่ะข้าส่งเพียงเท่านี้ จากนี้อาเวินกับอาลี่จะเป็นคนดูแลเจ้า”
“องครักษ์ต้องมีสาวใช้ด้วยหรือ”
“เรื่องนี้เจ้าเก็บเอาไว้ถามท่านอ๋องพรุ่งนี้เองจะดีกว่า ส่งเจ้าถึงที่แล้วข้าขอตัวก่อน”
“ขอบคุณองครักษ์เสี่ยวอวี้”
นางคำนับให้เขา เสี่ยวอวี้เดินกลับออกไปแล้ว ดูท่าทางเขาไม่ค่อยชอบนางสักเท่าใดเพราะคำว่า “องครักษ์ข้างกาย” ท่านอ๋องเป็นสิ่งที่เขาทำมาเนิ่นนาน ตอนนี้มีนางอีกคนเข้ามาแน่นอนว่าเสี่ยวอวี้คงไม่พอใจ
“คุณหนูท่านรีบเข้าห้องแล้วนอนพักเถอะเจ้าค่ะ ตอนเช้าข้ากับอาเวินจะมาแต่งตัวให้”
“ขอบใจพวกเจ้ามาก แต่ข้าทำเองก็ได้”
“ไม่ได้เจ้าค่ะ นับจากวันนี้ข้าอาลี่และนางชื่ออาเวินมีหน้าที่ดูแลท่านตามบัญชาท่านอ๋อง คุณหนูท่านรีบพักเถิดเจ้าค่ะ”
“อ้อ ได้เช่นนั้นก็ขอบใจพวกเจ้ามากนะ”
หลิ่วอวิ๋นซีเดินเข้ามาในห้องนอน ซึ่งมีสองสาวใช้เดินตามเข้ามาด้วย พวกนางเริ่มทำตามรับสั่งของท่านอ๋อง ดูแลและดับไฟจนนางเข้านอน อวิ๋นซีแทบจะไม่เคยคิดเลยว่า เมื่อคืนนี้นางยังนอนอยู่โรงเตี๊ยมเล็ก ๆ หรือไม่ก็ตามวัดร้างและโรงพักม้า นึกไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะได้มาเป็นสตรีในวังหลวง
“วันเดียวแต่กลับพบเจอเรื่องมากมายถึงเพียงนี้เชียว หลังจากนี้ชีวิตข้าคงจะไม่เหมือนเดิมแล้วสินะ “เฉินตงหราน” ท่านอ๋องแห่งแดนเหนือ… ท่านเป็นคนเช่นไรกันแน่นะ”
Related chapters
นักฆ่าล่าพยัคฆ์ ตอนที่ 3 เงื่อนไขแลกเปลี่ยน
ตำหนักท่านอ๋อง“ทูลท่านอ๋อง ส่งแม่นางหลิ่วเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“ดีมาก มีสิ่งใดผิดปกติหรือไม่”“นอกจากขอลดสาวใช้และบ่าวไพร่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรผิดปกติพ่ะย่ะค่ะ”“หึ เป็นไปตามคาด ไม่ไว้ใจข้าสินะ”“นางกล้าหรือพ่ะย่ะค่ะ คนเช่นนาง…”“เสี่ยวอวี้ อย่าพึ่งปรามาสนางเช่นนั้น”เสี่ยวอวี้เงียบลงไปในทันที แต่สายตาของเขายังคงเคลือบแคลงสงสัยไม่หาย แม้ว่าท่านอ๋องจะรับนางเข้าวังแต่เขาก็ไม่มีทางไว้ใจนาง“เจ้ากำลังคิดว่าข้าจะทำอะไรกันแน่ใช่หรือไม่”“กระหม่อมมิกล้า”“เจ้าอยู่ข้างกายข้ามาตั้งแต่ยังเยาว์ เจ้าคิดเช่นไรมีหรือที่ข้าจะไม่รู้ ไม่ต้องห่วงหรอก ข้าไม่ได้ให้นางมาทำหน้าที่แทนเจ้าหรอก”“แต่ว่าพระองค์ตรัสว่าให้นางมาเป็นองครักษ์ข้างกาย… นี่หรือว่า!”“เจ้าเข้าใจก็ดีแล้ว น้องห้ากับน้องเก้าจะเดินทางมาถึงหลิงโจวเมื่อใด”“หอหรงเยว่ส่งข่าวมาบอกว่าตอนนี้ท่านอ๋องทั้งสองเดินทางออกจากเมืองหลวงแล้ว อีกไม่เกินสามวันจะถึงหลิงโจว ส่วนท่านอ๋องแปดยังติดศึกที่ชายแดนเมืองหลันโจวยังมาตอนนี้ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ”“ข้ารู้แล้ว น้องแปดแต่ไหนแต่ไรก็ใจร้อนมุทะลุ ศึกเช่นนี้เขาไม่มีทางจะปล่อยให้แม่ทัพเล็กออกศึกเป็นแน่ เจ้าไปพัก
Last Updated : 2025-02-27นักฆ่าล่าพยัคฆ์ ตอนที่ 4 งานเลี้ยงสกุลเพ่ย
เหลามาม่าเกือบจะหยุดหายใจ ไม่คิดว่าอวิ๋นซีจะหักมือของนางรำต่อหน้านาง “เหลามาม่า เช่นนั้นก็ลองให้นางทดสอบก่อนเป็นไร”“ชะ เช่นนั้นเจ้าก็ลองดูพวกนางรำก่อน หากว่าเจ้าทำได้ข้าจะ… จะยอมรับเจ้า”“ก็แค่นี้ ทำไมต้องให้ข้าพูดมากด้วย”สาวใช้ที่พานางมาหันมายิ้มและเลี่ยงออกมายืนมอง เมื่อดนตรีเริ่มบรรเลง นางรำที่เหลือก็เริ่มร่ายรำ อวิ๋นซีมองพร้อมกับยืนหาวไปด้วยจนจบเพลง เหลามาม่าไม่มีความมั่นใจเลยสักนิดว่านางจะทำได้“เอาล่ะ ทีนี้เจ้าก็ลองร่ายรำให้ข้าดูสิ ว่าเมื่อครู่นี้เจ้าจดจำได้มากน้อยเท่าใด หากเจ้าจดจำได้เกินสองในสี่ข้าจะรับเจ้าเอาไว้เพื่อไปแสดงในงานเลี้ยงสกุลเพ่ย”“ก็ได้”เพียงเพลงเริ่มบรรเลง อวิ๋นซีก็ร่ายรำตามจังหวะ เหลามาม่าถึงกับตกตะลึงเพราะท่วงท่าและการร่ายรำของนางงดงามจนน่าเหลือเชื่อ นางรำที่ยืนมองอยู่เดิมทีก็แอบปรามาสนางเอาไว้ถึงกับตกใจไปตาม ๆ กัน“ไม่น่าเชื่อเลย”พัดในมือของนางตกลงไปอีกครั้ง สาวใช้คว้ากลับมาได้และยื่นส่งไปให้นางและกระซิบ“ที่เหลือก็ฝากท่านด้วย วันนี้พวกข้าคงต้องขอตัวก่อน”“ไปเถอะ ๆ ที่เหลือข้าจัดการเอง”เหลามาม่าพูดกับสาวใช้แต่สายตานางมิได้มองไปที่ทั้งคู่ เพราะตอนนี้นางม
Last Updated : 2025-02-27นักฆ่าล่าพยัคฆ์ ตอนที่ 1 พยัคฆ์แห่งอุดร
เมืองหลิงโจว / แคว้นเฉินซานเสียงอาชานับสิบเร่งควบทะยานเพื่อไล่ล่านักฆ่า ที่บังอาจลอบสังหารขุนนางในเมืองหลิงโจว ครั้งนี้เป็นรองเจ้ากรมราชทัณฑ์แซ่อิ่น ซึ่งมารับตำแหน่งที่นี่เกือบสองปีแล้ว เขาถูกฆ่าในห้องหนังสือในยามดึกของคืนเดือนมืด“พวกเจ้าล้อมไปทางตะวันตก ข้าจะตามไปเอง”""พ่ะย่ะค่ะ""“เฉินตงหราน” อ๋องอุดรที่สุขุม พูดน้อยแต่เด็ดขาด สมญานาม “พยัคฆ์แดนเหนือ” แห่งเมืองหลิงโจวเร่งความเร็วม้าคู่ใจ หมายจะโจมตีนักฆ่าในเงามืดที่อยู่ตรงหน้า “หนีไปทางหอซิงเฟย”“ตามไป”""พ่ะย่ะค่ะ""หอซิงเฟยท่านอ๋องนำคนบุกเข้าไปในหอคณิกาชื่อดังกลางเมืองหลิงโจว และเมื่อเข้าไปก็สร้างความแตกตื่นให้กับผู้คนในสถานเริงรมย์ยามค่ำคืนนั้นไม่น้อย แต่เมื่อเห็นป้ายทองของราชสำนักชูขึ้นมา แขกที่อยู่ในนั้นก็เริ่มทยอยพากันออกไป“ค้น!”“พ่ะย่ะค่ะ”ท่านอ๋องวิ่งขึ้นไปยังชั้นสองเมื่อเห็นว่ามีเงาประหลาดที่รวดเร็วเคลื่อนไหวอยู่ด้านบน เขาวิ่งไปด้านในและเปิดประตูและพรวดพราดเข้าไป แต่กลับไม่พบสิ่งใดนอกจากสตรีนางรำที่กำลังเปลี่ยนชุดอยู่ด้านในและกรีดร้องด้วยความตกใจ“กรี๊ด!! พวกท่านจะทำอะไร!”สายตาของอ๋องหนุ่มพลันหลับเลี่ยงในทันใดเมื่อส
Last Updated : 2025-02-27
Latest chapter
นักฆ่าล่าพยัคฆ์ ตอนที่ 4 งานเลี้ยงสกุลเพ่ย
เหลามาม่าเกือบจะหยุดหายใจ ไม่คิดว่าอวิ๋นซีจะหักมือของนางรำต่อหน้านาง “เหลามาม่า เช่นนั้นก็ลองให้นางทดสอบก่อนเป็นไร”“ชะ เช่นนั้นเจ้าก็ลองดูพวกนางรำก่อน หากว่าเจ้าทำได้ข้าจะ… จะยอมรับเจ้า”“ก็แค่นี้ ทำไมต้องให้ข้าพูดมากด้วย”สาวใช้ที่พานางมาหันมายิ้มและเลี่ยงออกมายืนมอง เมื่อดนตรีเริ่มบรรเลง นางรำที่เหลือก็เริ่มร่ายรำ อวิ๋นซีมองพร้อมกับยืนหาวไปด้วยจนจบเพลง เหลามาม่าไม่มีความมั่นใจเลยสักนิดว่านางจะทำได้“เอาล่ะ ทีนี้เจ้าก็ลองร่ายรำให้ข้าดูสิ ว่าเมื่อครู่นี้เจ้าจดจำได้มากน้อยเท่าใด หากเจ้าจดจำได้เกินสองในสี่ข้าจะรับเจ้าเอาไว้เพื่อไปแสดงในงานเลี้ยงสกุลเพ่ย”“ก็ได้”เพียงเพลงเริ่มบรรเลง อวิ๋นซีก็ร่ายรำตามจังหวะ เหลามาม่าถึงกับตกตะลึงเพราะท่วงท่าและการร่ายรำของนางงดงามจนน่าเหลือเชื่อ นางรำที่ยืนมองอยู่เดิมทีก็แอบปรามาสนางเอาไว้ถึงกับตกใจไปตาม ๆ กัน“ไม่น่าเชื่อเลย”พัดในมือของนางตกลงไปอีกครั้ง สาวใช้คว้ากลับมาได้และยื่นส่งไปให้นางและกระซิบ“ที่เหลือก็ฝากท่านด้วย วันนี้พวกข้าคงต้องขอตัวก่อน”“ไปเถอะ ๆ ที่เหลือข้าจัดการเอง”เหลามาม่าพูดกับสาวใช้แต่สายตานางมิได้มองไปที่ทั้งคู่ เพราะตอนนี้นางม
นักฆ่าล่าพยัคฆ์ ตอนที่ 3 เงื่อนไขแลกเปลี่ยน
ตำหนักท่านอ๋อง“ทูลท่านอ๋อง ส่งแม่นางหลิ่วเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“ดีมาก มีสิ่งใดผิดปกติหรือไม่”“นอกจากขอลดสาวใช้และบ่าวไพร่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรผิดปกติพ่ะย่ะค่ะ”“หึ เป็นไปตามคาด ไม่ไว้ใจข้าสินะ”“นางกล้าหรือพ่ะย่ะค่ะ คนเช่นนาง…”“เสี่ยวอวี้ อย่าพึ่งปรามาสนางเช่นนั้น”เสี่ยวอวี้เงียบลงไปในทันที แต่สายตาของเขายังคงเคลือบแคลงสงสัยไม่หาย แม้ว่าท่านอ๋องจะรับนางเข้าวังแต่เขาก็ไม่มีทางไว้ใจนาง“เจ้ากำลังคิดว่าข้าจะทำอะไรกันแน่ใช่หรือไม่”“กระหม่อมมิกล้า”“เจ้าอยู่ข้างกายข้ามาตั้งแต่ยังเยาว์ เจ้าคิดเช่นไรมีหรือที่ข้าจะไม่รู้ ไม่ต้องห่วงหรอก ข้าไม่ได้ให้นางมาทำหน้าที่แทนเจ้าหรอก”“แต่ว่าพระองค์ตรัสว่าให้นางมาเป็นองครักษ์ข้างกาย… นี่หรือว่า!”“เจ้าเข้าใจก็ดีแล้ว น้องห้ากับน้องเก้าจะเดินทางมาถึงหลิงโจวเมื่อใด”“หอหรงเยว่ส่งข่าวมาบอกว่าตอนนี้ท่านอ๋องทั้งสองเดินทางออกจากเมืองหลวงแล้ว อีกไม่เกินสามวันจะถึงหลิงโจว ส่วนท่านอ๋องแปดยังติดศึกที่ชายแดนเมืองหลันโจวยังมาตอนนี้ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ”“ข้ารู้แล้ว น้องแปดแต่ไหนแต่ไรก็ใจร้อนมุทะลุ ศึกเช่นนี้เขาไม่มีทางจะปล่อยให้แม่ทัพเล็กออกศึกเป็นแน่ เจ้าไปพัก
นักฆ่าล่าพยัคฆ์ ตอนที่ 2 องครักษ์หญิงของท่านอ๋อง
มีเพียงรอยยิ้มบาง ๆ เท่านั้นที่ผุดขึ้นมา เสียงพ่นลมจากปลายจมูกของอีกฝ่ายทำให้นางรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย“แม่นางอวิ๋นซี หากว่าเจ้าอยากจะฆ่าข้าจริง ๆ คงลงมือไปนานแล้ว จำได้ว่าเจ้าปัดอาวุธลับของคนร้ายช่วยข้าเอาไว้ที่หอนางโลม นั่นแสดงว่าเจ้ายังพอมีจิตใจที่ดี และข้าก็ไม่ใช่ศัตรูของเจ้า มิสู้เราสองคนมานั่งคุยกันดี ๆ ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นบางทีข้าอาจจะช่วยเจ้าได้”“เกรงว่าบางเรื่องท่านอ๋องไม่ทราบจะดีกว่า เพราะว่าเรื่องที่ข้าอยากจะรู้ ก็ไม่แน่ว่าจะเกี่ยวกับท่าน”“งั้นหรือ เช่นนั้นหากว่ามันเกี่ยวกับข้าก็ยิ่งง่ายเข้าไปใหญ่ หากว่าช่วยเจ้าได้ข้าก็ยินดี”“ท่านพูดจริงงั้นหรือ”“นับตั้งแต่ที่เจ้าช่วยข้าเอาไว้ ก็นับว่าข้าติดหนี้ชีวิตเจ้าหนึ่งครั้ง หากเจ้าต้องการให้ช่วยทำสิ่งใดข้าย่อมยินดีช่วย ชาจะเย็นแล้วรีบดื่มก่อนเถอะ”“เช่นนั้นก็ขอบคุณท่านอ๋องแล้ว”หลิ่วอวิ๋นซียกน้ำชาขึ้นมาดื่ม นับเป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่านางยินดีที่จะร่วมสนทนาต่อกับเขาอีกครั้ง“เจ้าบอกว่านัดกับเหรินลั่วหลีที่หอซิงเฟย เหตุใดต้องเป็นที่นั่น แล้ว…”“เดี๋ยวก่อนนะท่านอ๋อง นี่ท่านเริ่มสอบสวนข้าแล้วงั้นหรือ”“ขออภัยแต่ข้าจำเป็นต้องรู้ เ
นักฆ่าล่าพยัคฆ์ ตอนที่ 1 พยัคฆ์แห่งอุดร
เมืองหลิงโจว / แคว้นเฉินซานเสียงอาชานับสิบเร่งควบทะยานเพื่อไล่ล่านักฆ่า ที่บังอาจลอบสังหารขุนนางในเมืองหลิงโจว ครั้งนี้เป็นรองเจ้ากรมราชทัณฑ์แซ่อิ่น ซึ่งมารับตำแหน่งที่นี่เกือบสองปีแล้ว เขาถูกฆ่าในห้องหนังสือในยามดึกของคืนเดือนมืด“พวกเจ้าล้อมไปทางตะวันตก ข้าจะตามไปเอง”""พ่ะย่ะค่ะ""“เฉินตงหราน” อ๋องอุดรที่สุขุม พูดน้อยแต่เด็ดขาด สมญานาม “พยัคฆ์แดนเหนือ” แห่งเมืองหลิงโจวเร่งความเร็วม้าคู่ใจ หมายจะโจมตีนักฆ่าในเงามืดที่อยู่ตรงหน้า “หนีไปทางหอซิงเฟย”“ตามไป”""พ่ะย่ะค่ะ""หอซิงเฟยท่านอ๋องนำคนบุกเข้าไปในหอคณิกาชื่อดังกลางเมืองหลิงโจว และเมื่อเข้าไปก็สร้างความแตกตื่นให้กับผู้คนในสถานเริงรมย์ยามค่ำคืนนั้นไม่น้อย แต่เมื่อเห็นป้ายทองของราชสำนักชูขึ้นมา แขกที่อยู่ในนั้นก็เริ่มทยอยพากันออกไป“ค้น!”“พ่ะย่ะค่ะ”ท่านอ๋องวิ่งขึ้นไปยังชั้นสองเมื่อเห็นว่ามีเงาประหลาดที่รวดเร็วเคลื่อนไหวอยู่ด้านบน เขาวิ่งไปด้านในและเปิดประตูและพรวดพราดเข้าไป แต่กลับไม่พบสิ่งใดนอกจากสตรีนางรำที่กำลังเปลี่ยนชุดอยู่ด้านในและกรีดร้องด้วยความตกใจ“กรี๊ด!! พวกท่านจะทำอะไร!”สายตาของอ๋องหนุ่มพลันหลับเลี่ยงในทันใดเมื่อส
