Home / รักโบราณ / นักฆ่าล่าพยัคฆ์ / ตอนที่  4  งานเลี้ยงสกุลเพ่ย

Share

ตอนที่  4  งานเลี้ยงสกุลเพ่ย

last update Last Updated: 2025-02-27 00:37:29

 

เหลามาม่าเกือบจะหยุดหายใจ ไม่คิดว่าอวิ๋นซีจะหักมือของนางรำต่อหน้านาง 

“เหลามาม่า เช่นนั้นก็ลองให้นางทดสอบก่อนเป็นไร”

“ชะ เช่นนั้นเจ้าก็ลองดูพวกนางรำก่อน หากว่าเจ้าทำได้ข้าจะ… จะยอมรับเจ้า”

“ก็แค่นี้ ทำไมต้องให้ข้าพูดมากด้วย”

สาวใช้ที่พานางมาหันมายิ้มและเลี่ยงออกมายืนมอง เมื่อดนตรีเริ่มบรรเลง นางรำที่เหลือก็เริ่มร่ายรำ อวิ๋นซีมองพร้อมกับยืนหาวไปด้วยจนจบเพลง เหลามาม่าไม่มีความมั่นใจเลยสักนิดว่านางจะทำได้

“เอาล่ะ ทีนี้เจ้าก็ลองร่ายรำให้ข้าดูสิ ว่าเมื่อครู่นี้เจ้าจดจำได้มากน้อยเท่าใด หากเจ้าจดจำได้เกินสองในสี่ข้าจะรับเจ้าเอาไว้เพื่อไปแสดงในงานเลี้ยงสกุลเพ่ย”

“ก็ได้”

เพียงเพลงเริ่มบรรเลง อวิ๋นซีก็ร่ายรำตามจังหวะ เหลามาม่าถึงกับตกตะลึงเพราะท่วงท่าและการร่ายรำของนางงดงามจนน่าเหลือเชื่อ นางรำที่ยืนมองอยู่เดิมทีก็แอบปรามาสนางเอาไว้ถึงกับตกใจไปตาม ๆ กัน

“ไม่น่าเชื่อเลย”

พัดในมือของนางตกลงไปอีกครั้ง สาวใช้คว้ากลับมาได้และยื่นส่งไปให้นางและกระซิบ

“ที่เหลือก็ฝากท่านด้วย วันนี้พวกข้าคงต้องขอตัวก่อน”

“ไปเถอะ ๆ ที่เหลือข้าจัดการเอง”

เหลามาม่าพูดกับสาวใช้แต่สายตานางมิได้มองไปที่ทั้งคู่ เพราะตอนนี้นางมองท่วงท่าร่ายรำที่อ่อนช้อยราวกับไร้กระดูกของหลิ่วอวิ๋นซีตรงหน้า เมื่อเพลงจบก็ปรบมือด้วยความพอใจอย่างที่สุด

“ยอดเยี่ยม! พวกเจ้ารีบ ๆ เข้ามาวัดตัวให้นางสิ ข้าจะต้องตัดชุดนางรำให้นาง เร็วเข้า การแสดงชุดนี้จะต้องยอดเยี่ยมตรึงใจคนทั้งเมืองหลิงโจวเป็นแน่”

ตำหนักท่านอ๋อง

“งั้นหรือ ขอบใจเจ้ามาก อย่าลืมส่งคนติดตามด้วย”

“เพคะ”

สาวใช้เดินออกไปแล้ว เสี่ยวอวี้จึงได้เดินสวนเข้ามา

“ทูลท่านอ๋อง ข่าวจากหอหรงเยว่พ่ะย่ะค่ะ”

“คิดไม่ถึงว่าแม้แต่ระหว่างเดินทาง น้องเก้าก็ยังสามารถหาข่าวให้ข้าได้ตลอด ขอบใจมาก”

“งานเลี้ยงสกุลเพ่ยอีกสามวัน พระองค์จะเสด็จหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”

“ครั้งนี้ข้าคิดว่าเพ่ยหนานน่าจะเป็นเป้าหมายรายต่อไป เตรียมคนของเราให้พร้อม ข้าจะไปงานเลี้ยงด้วยตัวเอง”

“พ่ะย่ะค่ะ”

สามวันถัดมา / สกุลเพ่ย

งานเลี้ยงสกุลเพ่ย ขุนนางฝ่ายตุลาการของหลิงโจวถูกจัดขึ้นทุกปีก่อนจะเข้าฤดูใบไม้ผลิซึ่งเป็นวันคล้ายวันเกิดของฮูหยินผู้เฒ่า มารดาของใต้เท้าเพ่ยหนานที่เป็นขุนนางมาร่วมสามสมัยของหลิงโจว

“เชิญ ๆ ทุกท่านอย่าได้เกรงใจ เชิญ”

“นายท่าน ท่านอ๋องเสด็จมาถึงแล้วขอรับ”

“เร็วเข้า ข้าจะไปรับเสด็จ ทุกท่านเชิญด้านใน”

ใต้เท้าเพ่ยเดินออกมายังด้านหน้าจวนเพื่อรอรับเสด็จท่านอ๋อง เมื่อรถม้าของวังหลวงจอด ท่านอ๋องก็เสด็จลงมาโดยมีเสี่ยวอวี้คอยคุ้มกัน

“ถวายบังคมท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”

“ใต้เท้าเพ่ยอย่าได้เกรงใจ วันนี้ข้ามาร่วมอวยพรให้กับฮูหยินผู้เฒ่า”

“เป็นพระกรุณาแล้ว ท่านแม่ต้องดีใจเป็นแน่เชิญท่านอ๋องเสด็จด้านในเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

ท่านอ๋องเสด็จเข้าไปในจวน บรรดาแขกและขุนนางทั้งหลายที่รอรับเสด็จก็เริ่มแยกย้ายไปนั่งตามที่นั่งของตัวเอง งานเลี้ยงจึงได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ 

ด้านนอก

“เอาล่ะ ๆ พวกเจ้ารีบเตรียมตัว จวนจะได้เวลาแล้ว ซีซีเจ้าพร้อมนะ ตื่นเต้นหรือไม่”

“ข้าพร้อมแล้ว”

เหลามาม่าเดินมาถามอวิ๋นซีที่อยู่ด้านใน ทั้งหมดลุกขึ้นและเดินไปประจำที่ ไม่นานก็จะเริ่มทำการแสดง

“เป็นอย่างไรบ้างเสี่ยวอวี้”

“ยังไม่มีสิ่งใดผิดปกติพ่ะย่ะค่ะ”

ท่านอ๋องยกสุราขึ้นมาดื่ม เมื่อนักดนตรีเริ่มบรรเลง นางรำก็เริ่มเดินเข้ามา ท่านอ๋องหันไปมองยังการแสดงและต้องตกใจเมื่อเห็นหลิ่วอวิ๋นซีที่แต่งชุดสตรีเป็นครั้งแรก 

“นั่นมัน… ให้ตายเถอะท่านอ๋อง…”

เสี่ยวอวี้หันไปมองท่านอ๋องที่ยกจอกสุราค้างเอาไว้เมื่อมองไปยังสายลับของพระองค์ที่ส่งเข้าไปยังหอลั่วฟาง วันนี้นางสวมชุดนางรำสีแดงและแต่งหน้าด้วยชาดสีสด

ความงดงามและท่าทางที่อ่อนช้อยนั้นราวกับคนละคนกับอวิ๋นซีที่อยู่ในวัง เมื่อนางเริ่มร่ายรำ ทุกสายตาก็เริ่มหันมาสนใจที่นางรำอีกครั้ง

“ยอดเยี่ยมไปเลย นางรำคนกลางผู้นั้นร่ายรำได้งามนัก”

“ใต้เท้าซ่ง อย่าบอกนะว่าท่านเองก็สนใจนาง”

“อะฮึ่ม! พวกท่านนี่ใช้ไม่ได้เลยนะ ยังเอ่ยถึงสตรีเช่นนี้ระวังเถิดกลับจวนแล้วจะมีปัญหากับฮูหยิน”

“กล่าวเกินไปแล้ว เพียงแค่ล้อเล่นเท่านั้น ฮ่า ๆ”

“อย่ากระนั้นเลย จะไม่ให้พวกข้าชื่นชมก็คงจะแปลก แม้แต่ท่านอ๋องยังให้ความสนพระทัยมองตาไม่กะพริบ”

คำพูดนั้นไม่ได้เกินจริงเมื่อเหล่าขุนนางหันไปมองที่เฉินตงหรานที่นั่งอยู่ที่ประทับกลางห้องโถง 

‘คิดไม่ถึงว่าเวลาสวมชุดสตรี ก็จะเป็นสตรีได้เช่นกัน’

“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”

“อืม ข้ารู้แล้ว”

เมื่อจังหวะเพลงดังขึ้นพร้อมเสียงกลอง อาวุธลับนับสิบก็พุ่งเข้ามาในห้องโถง สร้างความแตกตื่นให้กับแขกในงานจะกระเจิดกระเจิงไปคนละทาง อวิ๋นซีใช้เพียงอาภรณ์ยาวสีแดงสดปัดอาวุธเหล่านั้นไปทางอื่นจนมันปักไปที่เสาด้านข้าง 

“อารักขา!”

ผู้คนต่างหลบไปคนละทาง มีเพียงท่านอ๋องที่ยังคงประทับอยู่ที่เดิมโดยมีหลิ่วอวิ๋นซีใช้เพียงอาภรณ์แดงปัดอาวุธที่กำลังโจมตีเข้ามา

“ระวัง!”

อวิ๋นซีเอี้ยวกายและตีลังกาเพื่อหลบอาวุธลับของอีกฝ่าย ผ้าแดงที่พันเอาไว้ถูกตัดขาด ตัวนางจึงได้หล่นลงมา ท่านอ๋องพุ่งกายเข้าไปและรับร่างนางลงมาได้ทันเวลา

 กลิ่นกายหอมกรุ่นท่ามกลางความวุ่นวายของงานเลี้ยงแต่กลับทำเอาพระทัยของอ๋องอุดรผู้แกร่งดุจหินผา รู้สึกสั่นกระตุกอย่างรุนแรงเพียงมีนางอยู่ในอ้อมกอด

“ท่านอ๋อง”

“เอ่อ…”

“ปล่อยข้าไปฆ่าพวกมันก่อน”

“ฆ่าหรือ”

“ฉึก! ฉึก!”

“ฟิ้ว!”

ร่างของคนร้ายสามคนถูกอาภรณ์แดงของนางฟาดไปโดนเสากลางห้องโถงจนกระอักเลือด อีกสองคนถูกเข็มพิษทิ่มแทงไปที่คอหอยและล้มลงในทันที

เฉินตงหรานที่ยืนนิ่งมองและยกเพียงกำปั้นขึ้นมาเมื่อคนร้ายบุกจู่โจมด้านหลัง เพียงหมัดเดียวก็กระเด็นและร่วงลงที่พื้นทันที แต่สายตาของพระองค์กลับไม่ได้มองไปที่คนร้ายที่พึ่งจัดการไปเลยแม้แต่คนเดียว

“ดุดัน เด็ดขาดยิ่งนักหลิ่วอวิ๋นซี… ข้าคิดไว้ไม่ผิดจริง ๆ”

บนหลังคาจวนสกุลเพ่ย

“เฮ้อ เหตุใดพี่สามได้นั่งจิบสุราอยู่คนเดียวสบาย ๆ แต่ข้ากับท่านข้าต้องมาอยู่บนนี้ด้วยนะ”

“เจ้าว่าเขาสบายงั้นหรือ”

“หืม เริ่มแล้วสินะ สกุลเพ่ยเป็นเป้าหมายในครั้งนี้จริง ๆ ด้วย พี่ห้าพวกเราไม่ไปหรือ”

“ไม่รีบ รอละครจบก่อนสิ”

“ท่านจะใจเย็นไปหรือไม่ ด้านในนั้นคือพี่สามของเราเชียวนะ”

“แล้วอย่างไรเล่า เจ้าคิดว่าพยัคฆ์อุดรที่เจ้าเล่ห์มากแผนการอย่างพี่สามมิได้เตรียมการมาล่วงหน้าหรอกหรือ”

“มันก็ใช่… เสียงนั่น”

“งานเลี้ยงจริง ๆ เริ่มแล้วสินะ”

คนร้ายชุดดำสองคนถูกผูกรัดด้วยผ้าแดงของอวิ๋นซีอยู่กลางห้องโถง ท่านอ๋องเดินเข้ามาหาพวกมัน

“เจ้าทำงานให้กับผู้ใด”

“ระวัง! พวกมันจะกินยาพิษ”

“ฉึก!”

เข็มเงินในมือของอวิ๋นซีพุ่งไปยังคอหอยของทั้งคู่ในทันที ทั้งสองหมดสติลงไปตรงหน้าจนเสี่ยวอวี้ถึงกับลูปแผงคอด้วยความหวาดเสียว ท่านอ๋องหันไปมองนางอีกครั้ง

“ข้ายังไม่ทันได้สั่งเลย”

“หรือท่านจะปล่อยให้มันตายก่อน ดูที่ไหล่ของพวกมันก็รู้แล้วว่าเป็นคนของหอฟงหรูหรือไม่”

ท่านอ๋องหันไปมองเสี่ยวอวี้เพื่อให้เขาจัดการกรีดชุดของคนร้ายเพื่อดูรอยสัก แต่กลับไม่พบสิ่งใด

“ไม่ใช่หอฟงหรู”

“ช่วยด้วยเจ้าค่ะ! ฮูหยินผู้เฒ่าแย่แล้ว!”

เสียงตะโกนด้านนอกดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงดาบ ท่านอ๋องหันไปมองแต่อวิ๋นซีล่วงหน้าไปก่อนเขาเสียแล้ว

“รีบร้อนอีกเช่นเคย…ตามนางไป!”

“พ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อทั้งหมดวิ่งออกมาด้านนอกก็พบว่าเรือนด้านหลัง ซึ่งเป็นเรือนพักของฮูหยินผู้เฒ่ามีบุรุษสองคนยืนอยู่ตรงหน้า เมื่ออวิ๋นซีเห็นก็พุ่งเข้าโจมตีพวกเขาทันที

“ช้าก่อนอวิ๋นซี!”

เข็มเงินในมือนางยั้งได้ทันเวลาเมื่อทั้งสองหันกลับมา ท่านอ๋องถึงกับถอนหายใจยาวเมื่อเห็นว่าหลิ่วอวิ๋นซีใจร้อนกว่าที่เขาคิด

“พวกท่านเป็นใคร เหตุใดจึงมาอยู่ที่นี่ได้”

“แม่นางแล้วเจ้าเล่าเป็นผู้ใดกัน หากอยากจะถามนามผู้อื่นเจ้าก็น่าจะแนะนำตัวเองก่อนตาม…. มารยาท พี่ห้า ๆ ช่วยข้าด้วย”

เข็มเงินจ่ออยู่ที่คอหอยของอีกฝ่าย แม้จะยังไม่ปักลงไปแต่ก็ทำให้เขาเกิดความกลัวขึ้นมานิดหน่อย ไม่คิดว่านางรำผู้นี้จะเคลื่อนไหวประดุจสายลม เพียงพริบตาเดียวก็ถึงตัวเขาทั้งสองแล้ว

“เคลื่อนไหวดุจสายลม ดุดันราวเมฆาพิโรธมาพร้อมกับเข็มเงินวารี แม่นางคือศิษย์หญิงเพียงคนเดียวของอาจารย์ภูตเข็มพิสดาร “ไป๋ลู่ตง” สินะ”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • นักฆ่าล่าพยัคฆ์    ตอนที่ 5  หมอเทวะ และผู้คุมหอ

    “ท่านรู้นามอาจารย์ข้าได้อย่างไร”“อวิ๋นซีถอยออกมา พวกเขาไม่ใช่คนร้าย”“ถวายบังคมท่านอ๋องห้า และท่านอ๋องเก้าพ่ะย่ะค่ะ”เมื่ออวิ๋นซีหันไปมองบุรุษที่ยืนนิ่งอยู่ข้าง ๆ นางก็เริ่มเข้าใจ เข็มเงินถูกเก็บเข้าไปอีกครั้งก่อนที่บุรุษที่ยืนเกร็งอยู่จะถอนหายใจยาว เขาดูเยาว์กว่าอีกคนหนึ่งแต่ท่าทางถือดีและพูดมากนั้นทำให้นางเดาได้ทันที“ท่านก็คือเสิ่นอ๋อง แห่งเสิ่นโจว”“ล่วงเกินแล้ว ข้า “เฉินเฟิ่งเซียว” องค์ชายห้าแห่งเฉินซาน ยินดีที่ได้พบ นี่น้องเก้าของข้า…"เฉินรั่วเฟิง" ต้องขออภัย แต่ตอนนี้ข้าคิดว่ารีบจัดการเรื่องตรงหน้าก่อนจะดีกว่า”“น้องห้า น้องเก้า เกิดอะไรขึ้นที่นี่ ข้าให้พวกเจ้าเฝ้าดูเอาไว้มิใช่หรือ”“ท่านแม่!”เสียงของใต้เท้าเพ่ยดังขึ้นเมื่อเขาเดินตามมาถึงและเห็นบางอย่างอยู่ในห้อง เสียงร้องโหยหวนเริ่มดังขึ้นเมื่อทุกคนหันไป ร่างของฮูหยินผู้เฒ่าถูกแขวนตาค้างอยู่บนคานในห้องของตัวเอง“นี่มันเกิดอะไรขึ้น!”“คนร้ายเบี่ยงความสนใจ ทำท่าว่าจะไปโจมตีท่านด้านใน แต่ที่จริงแล้วเป้าหมายของพวกมันอยู่ที่ฮูหยินผู้เฒ่า”“มันเกิดขึ้นได้อย่างไร! นี่มันเกิดอะไรขึ้น”“เรียนนายท่าน ข้ากับสาวใช้อีกสองคนพาฮูหยินผู้เฒ่

    Last Updated : 2025-04-07
  • นักฆ่าล่าพยัคฆ์    ตอนที่  6   “พิษบุหงาเดือนสิบ”

    “พี่สาม ท่านเป็นถึงยอดบุรุษหนึ่งในสี่ของเฉินซาน แต่กลับรับองครักษ์สตรีมาอยู่ข้างกายงั้นหรือ”“พี่สาม ดูท่าองครักษ์หญิงผู้นี้คงมิได้มีไว้เพื่ออารักขาท่าน แต่มีนางไว้เพื่อจุดประสงค์อื่นสินะ”เฉินตงหรานหันมายิ้มให้กับน้องชายของตัวเองที่รู้ทัน เดิมทีเขาคิดแค่ว่าจะให้นางช่วยสืบเรื่องของหอฟงหรู แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่านางจะมีความสามารถมากกว่านั้นจนเขานึกอยากจะรั้งเอาไว้ข้างกาย“พี่สาม ท่านกำลังคิดอะไรอยู่”“อย่าบอกนะว่าท่านกำลัง… คิดถึงนาง”“เหลวไหล ข้ากับนางก็แค่… ช่างเถอะ ว่าแต่พวกเจ้าเฝ้าอยู่ด้านนอกไม่พบคนที่น่าสงสัยเลยงั้นหรือ”ทั้งสองหันมามองหน้ากัน อ๋องห้าถึงกับยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของพี่ชาย ซึ่งไม่ง่ายเลยที่จะได้เห็นผู้ที่สุขุมอยู่เสมอจะเสียกิริยาเช่นนี้“ข้ากับพี่สามซุ่มดูเหตุการณ์อยู่ด้านบนหลังคาเรือนที่สูงที่สุด คิดว่าคนร้ายจะจัดการคนในงานเลี้ยง แต่กลับคิดไม่ถึงว่าเป้าหมายครั้งนี้จะอยู่ที่เรือนหลังของฮูหยินผู้เฒ่า ว่าแต่เหตุใดนางจึงกลับมาก่อน”“หลังจากที่รับคำอวยพรเสร็จแล้ว ข้าเห็นสาวใช้เดินเข้ามาหานาง หลังจากนั้นก็ขอตัวกลับ เดิมทีไม่คิดว่าจะมีเรื่องอื่นแต่ดูท่าแล้วเห

    Last Updated : 2025-04-09
  • นักฆ่าล่าพยัคฆ์    ตอนที่  7   ย้ายมาอยู่ด้วยกัน

    “พี่สาม นี่ท่านล้อเล่นหรือ”เฉินเฟิ่งเซียวกระทุ้งข้อศอกไปที่สีข้างของน้องชายให้เงียบทันที เมื่อหันไปมองท่านอ๋อง ที่กำลังตั้งคำถามกับสตรีที่ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้า “ท่านไม่กลัวว่าข้าจะฆ่าท่านหรือ”“นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เจ้าถามข้า หลิ่วอวิ๋นซี หากว่าเจ้าอยากจะเอาชีวิตข้าก็คงลงมือไปนานแล้ว คงไม่ต้องรอจนถึงวันนี้กระมัง"“นางอาจจะกำลังรอจังหวะอยู่ก็ได้นะ”“เจ้าเงียบไปเลยน้องเก้า”"พี่ห้าแต่ว่า…."เมื่อหันมามองสายตาของพระเชษฐา เฉินรั่วเฟิงก็เงียบเสียงลงไปในทันที เขารู้อยู่แล้วว่าหากเฉินตงหรานตัดสินใจจะทำสิ่งใดย่อมไม่มีผู้ใดสามารถค้านได้แม้แต่ฝ่าบาท ซึ่งเป็นพระเชษฐาของพวกเขา“แลกกับ…”“เบาะแสของอาจารย์เจ้าที่อยากได้ หอหรงเยว่จะเป็นผู้สืบหาตัวคนร้ายแทนเจ้า ข้ากล้ารับประกันได้เลยว่าน้องเก้าไม่เคยทำงานพลาด”“เอ่อ ใช่ ๆ ข้ามีสายลับทั่วแคว้นอีกอย่างเรื่องสืบสวนและตามหาคน หอหรงเยว่นับว่าชำนาญมากที่สุด”“แต่เมื่อคืนพวกท่านพึ่งจะพลาดท่าให้กับหอฟงหรูไปเองมิใช่หรือ”“เอ่อ อะแฮ่ม! แม่นางหลิ่วเจ้าก็กล่าวเกินไป เรื่องบางเรื่องต่อให้เราคิดการรอบคอบ แต่โจรก็คือโจรอยู่ดี”“ทำงานให้ข้าแลกกับข่าวที่ต้องการสืบ

    Last Updated : 2025-04-09
  • นักฆ่าล่าพยัคฆ์     ตอนที่  8   สาวใช้ข้างกาย

    เรือนพักอวิ๋นซี หลิ่วอวิ๋นซีเดินมาเก็บของบางส่วนเพื่อจะย้ายออกไปอยู่ที่ตำหนักท่านอ๋อง แต่เมื่อมาถึงของใช้ทุกอย่างก็ถูกจัดใส่หีบเตรียมย้ายจนหมดแล้ว สาวใช้ทั้งสองของท่านอ๋องเดินมาคำนับให้นาง“คุณหนูหลิ่ว ข้าน้อยเก็บของที่จำเป็นให้ท่านแล้ว เหลือเพียงของส่วนตัว ข้าทิ้งหีบเอาไว้ให้ท่านเก็บอีกสักครู่จะส่งคนมาขนของที่เหลือไป”“ขอบใจมากอาลี่”“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ”พวกนางเริ่มขนของออกไปแล้ว อวิ๋นซีจึงได้นั่งที่เตียงและทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้น‘เขาเริ่มระแวงข้าแล้วสินะ ตอนนี้ให้ข้าไปอยู่ที่ตำหนักเดียวกับเขา คงกลัวว่าข้าจะลอบติดต่อคนภายนอก’อวิ๋นซีหันมาเก็บของในห้องทีละอย่างลงไปในหีบที่อาลี่ทิ้งเอาไว้ให้พลางคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น แม้ว่าท่านอ๋องจะไม่มีท่าทีน่าสงสัยแต่นางก็พยายามที่จะทำตัวให้เหมือนเดิม ไม่ว่าจะเป็นการช่วยเขาในจวนสกุลเพ่ย หรือบอกชื่อยาพิษซึ่งนางรู้ดีว่าเป็นแค่การหยั่งเชิงจากเสิ่นอ๋อง เฉินเฟิ่งเซียวเท่านั้น‘พวกเขาใช้น้องชายทั้งสองมาหยั่งเชิงข้า จากนี้คงต้องระวังตัวให้มากกว่าเดิม’ตำหนักท่านอ๋องอวิ๋นซีเดินเข้ามาในตำหนักที่เริ่มเงียบแล้วในเวลาบ่าย ดูเหมือนว่าท่านอ๋องทั้งสองซึ่งเป็นพ

    Last Updated : 2025-04-14
  • นักฆ่าล่าพยัคฆ์    ตอนที่ 9   ข้าทำอะไรผิดละนี่

    “อะไรนะ! นี่เจ้ากล้าขู่บุตรเสนาบดีอย่างข้าเลยหรือ”“ต่อให้เจ้าเป็นฮองเฮาหรือพระสนม ผิดก็คือผิด ข้ามีหน้าที่ทำตามกฎเช่นนั้นก็อย่าโทษข้าเลย”เข็มถูกยกขึ้นสูงจนโม่ชิงเซียนกรีดร้องออกมา ท่านอ๋องยืนมองและไม่เอ่ยสิ่งใดจนถึงบัดนี้ เดิมทีเขาก็เป็นคนเย็นชาและมิได้ใส่ใจผู้ใดอยู่แล้ว“เดี๋ยว! ข้ากลับก็ได้ แค้นนี้ข้าจดจำเอาไว้แล้ว เรื่องนี้…”“เจ้าจะไปฟ้องบิดาของเจ้างั้นหรือ คิดไม่ถึงว่าบุตรขุนนางของหลิงโจวจะอ่อนหัดและยังไม่โตเช่นนี้ แค่โดนตีนิดหน่อยก็วิ่งโร่ไปฟ้องพ่อแม่ งอแงเป็นเด็กสิบขวบ เช่นนี้ยังจะออกเรือนได้อยู่หรือ ข้าว่าเจ้ากลับไปหมั่นร่ำเรียนศาสตร์ทั้งสี่ของสตรีใหม่จะดีกว่ากระมัง”“เจ้า!”“คุณหนูเจ้าคะ กลับเถิดเจ้าค่ะ”โม่ชิงเซียนทำได้แค่ใช้สายตาโกรธมองมาที่หลิ่วอวิ๋นซีที่ยิ้มให้นางเท่านั้น สาวใช้ค่อย ๆ พยุงโม่ชิงเซียนออกไปแล้วท่านอ๋องจึงได้เดินมาหานาง“เป็นวิธีที่เด็ดขาด แต่ก็ดูโหดร้ายไปสักนิดสำหรับสตรีที่บอบบางไร้วรยุทธ์เช่นนั้น”“งั้นหรือ หากท่านกลัวว่านางจะเจ็บ เช่นนั้นก็ตามไปปลอบโยนสิ มิใช่ว่านางคือว่าที่คู่หมั้นของท่านหรืออย่างไร หึ”“เอ่อ ข้ามิได้หมายความว่าเช่นนั้น...เดี๋ยวสิเจ้าจ

    Last Updated : 2025-04-14
  • นักฆ่าล่าพยัคฆ์    ตอนที่  10  เจ้าคิดน้อยไปต่างหาก

    เมื่อท่านอ๋องตรัสจบก็โยนดาบให้นางทันที อวิ๋นซีรับดาบด้วยท่าทางชำนาญเขาจึงรู้ว่าแท้จริงแล้วนางก็ใช้ดาบเป็น‘อวิ๋นซี ความลับของเจ้ายังมีอีกมากเท่าใดกันหนอ’“มาเถอะ ข้าจะสอนวิชาดาบให้เจ้าเอาไว้ป้องกันตัว”“ท่านจะไม่ให้ข้าใช้เข็มพิษวารีงั้นหรือ”“ข้าไม่ได้ห้าม ในเวลาคับขันหากเจ้าอยากจะนำมาใช้ก็ย่อมได้ แต่ที่อยากให้เรียนวิชาดาบก็เพื่อเพิ่มกรงเล็บให้เจ้า มาเถอะข้าคิดว่าเจ้าหัวไวมากพอ ฝึกนิดหน่อยก็น่าจะปกป้องข้าได้แล้ว”“ปกป้องงั้นหรือ จะปกป้องหรือฆ่าท่านก็ยังไม่แน่เลย ไม่กลัวข้าเลยงั้นหรือ”“หึหึ”นี่มิใช่ครั้งแรกที่นางพูดเช่นนี้ เขาสงสัยนางก็จริงแต่นับตั้งแต่อวิ๋นซีเข้าวังมากับเขา ก็ยังไม่มีท่าทางอื่นที่น่าสงสัย และตอนนี้เขาก็เริ่มรู้ว่านางเองก็คงจะทราบว่าพวกเขาสงสัยในตัวนาง จึงพยายามพูดเช่นนี้เพื่อให้เขาแสดงอารมณ์ตำหนักรับรอง“ท่านว่าพี่สามบ้าไปแล้วจริงหรือ ถึงกับฝึกดาบให้นางด้วยตัวเอง”“ดูท่าการมาหลิงโจวครั้งนี้ คงมีบางเรื่องยากเกินคาดเดา”“ยากคาดเดาอะไรกัน พี่สามก็คงอยากจะทดสอบมากกว่า ว่านางมีความรู้และใช้อาวุธใดเป็นบ้างจะได้เฝ้าระวัง ท่านคิดมากแล้ว”“หึ น้องเก้า เจ้าคิดน้อยไปต่างหากเล

    Last Updated : 2025-04-14
  • นักฆ่าล่าพยัคฆ์    ตอนที่  11   ความลับขององครักษ์สาว

    “แต่นางก็เล่นผิดคนแล้ว หลิ่วอวิ๋นซีมิใช่สตรีที่ผู้ใดจะรังแกได้ง่าย ๆ เสียหน่อย วรยุทธ์นางน่าจะสูงพอ ๆ กับข้าด้วยซ้ำ แต่ว่าวิชาที่นางใช้ ท่าการออกดาบที่ข้าเห็นกลับแปลกตาและไม่คุ้นเคย”“พวกเจ้าเห็นชัดแล้วสินะ เมื่อวานนี้”“ท่านจงใจพานางมาฝึกเมื่อวาน ก็เพื่อให้พวกข้าดูวิชาดาบของนางมิใช่หรือ”“แล้วพวกเจ้าคิดว่าอย่างไร”“วรยุทธ์ของนางอ่อนนอกแข็งใน กระบวนท่าอาจจะดูสะเปะสะปะแต่ก็แฝงไปด้วยความแข็งแกร่งราวกับว่า…”“นางต้องการปกปิดวิชาที่แท้จริงเอาไว้”“ท่านก็มองออกแต่แรกแล้วสินะ”“วิชาดาบเช่นนี้ข้าเคยเห็นสตรีของแคว้นจ้าวฝึกกันอยู่ อาจารย์ของพวกเขาคือสำนักอิ๋งเซียนที่อยู่หุบเขาซานเหนียงของแคว้นจ้าว พี่สามท่านว่าองครักษ์หญิงของท่านผู้นี้ มีความลับมากเกินไปหรือไม่”“เพราะเป็นเช่นนี้ข้าจึงปล่อยนางไปไม่ได้”“แต่การที่เก็บนางไว้ข้างกายเช่นนี้ จะเป็นผลดีหรือร้ายยังไม่แน่ชัด”“แต่ข้าก็มีพวกเจ้าอยู่มิใช่หรือ”“นั่นมันแน่อยู่แล้ว เพียงแต่ว่าท่านน่ะคงจะไม่ตกหลุมรักนางเข้าเสียก่อนเล่า”“เจ้าพูดอะไรน่ะ! ผู้ใดจะ… เป็นเช่นนั้น ข้าน่ะหรือจะหลงกลนาง เหลวไหลสิ้นดี”ท่าทางลุกลนของเฉินตงหรานทำเอาเฉินรั่วเฟิงยิ้มออ

    Last Updated : 2025-04-15
  • นักฆ่าล่าพยัคฆ์     ตอนที่  12   ไม่ต่างกับสามีภรรยา

    “นี่ท่านพูดอะไรน่ะ”“เจ้าอารมณ์ดีขึ้นแล้วก็ดี ข้าจะได้คุยต่อ”“ปล่อยข้าก่อนสิ”“อ้อ ขออภัย”ท่านอ๋องคลายอ้อมกอดออก อวิ๋นซีรีบลุกจากตักของเขามานั่งข้าง ๆ ในทันที ใบหน้าของนางร้อนผ่าว หัวใจเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะแต่พยายามตั้งสติให้นิ่งเอาไว้เพื่อกลบเกลื่อนอาการ“ครั้งนี้เดาว่าองค์ชายเจ็ด คงอยากใช้น้องสาวมาเชื่อมสัมพันธ์โดยการอภิเษก”“อภิเษกงั้นหรือ เช่นนั้นเป้าหมายก็คือท่านสินะ ยอดขุนพลพยัคฆ์ไร้พ่ายแดนเหนือ ก็นับว่าพวกเขามองคนไม่ผิด”“งั้นหรือ เหตุใดน้ำเสียงของเจ้ามีเจือความประชดประชันเช่นนั้น หากว่าให้ข้าพูดออกมา คงคิดว่าเจ้าน่าจะกำลังหึงหวงอยู่”เมื่อสบตากับเขาตรง ๆ นางถึงได้เข้าใจ นอกจากท่านอ๋องจะเป็นหนึ่งในเรื่องของการศึกแล้ว เรื่องเกี้ยวสตรีเขาก็นับว่าไม่แพ้ผู้ใด อีกทั้งท่าทีที่นิ่งนี้ทำให้นางหวั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด“ข้า… คิดว่าเรื่องนี้ท่านคงเข้าใจผิดแล้ว ท่านให้ข้าเป็นสาวใช้ข้างกาย เช่นนั้นก็จะทำให้ดี แต่เรื่อง…”“ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าจะต้องถาม เอาไปสิ”ม้วนส่งข่าวของหอหรงเยว่ถูกวางอยู่บนโต๊ะ เมื่อนางเอื้อมมือมาหยิบท่านอ๋องก็สังเกตเห็นอาการสั่นของนางได้อย่างชัดเจน พระองค์รู้สึกพึงพ

    Last Updated : 2025-04-15

Latest chapter

  • นักฆ่าล่าพยัคฆ์    ตอนที่  25 เข็มพิษวารีขั้นร้ายแรง

    ท่านอ๋องหันไปมองหลิ่วอวิ๋นซี ที่ยืนจ้องมองโม่ชิงเซียนที่น้ำตาเริ่มไหลออกมา เพราะความเจ็บปวดของเส้นเสียงที่เริ่มถูกเล่นงาน โดยเข็มพิษวารีที่มีฤทธิ์เย็น“ช่างเป็นการลงโทษที่โหดร้ายยิ่งนัก”“ปึก!”เฉินเฟิ่งเซียวกดสกัดจุดที่ท้ายทอยของโม่ชิงเซียนเอาไว้ เพื่อมิให้นางเจ็บปวดเป็นการชั่วคราว เขามิอาจช่วยนางได้เพราะมิใช่เจ้าของพิษ ทำได้แค่บรรเทาอาการลงให้ชั่วคราวเท่านั้น“โม่ชิงเซียนเจ้าฟังข้าให้ดี เรื่องที่เจ้านำมาบอกข้าในวันนี้ล้วนแต่เป็นเรื่องที่ข้ารู้ทั้งหมดแล้ว”“เฮือก!”ท่าทางของโม่ชิงเซียนนึกอยากจะเถียงแต่กลับไร้คำพูด มีเพียงสายตาที่แข็งกร้าวเท่านั้นที่แสดงออกว่านางไม่เชื่อ และอยากให้ท่านอ๋องไม่เชื่อด้วยเช่นกัน“ก็ยังดื้อดึงเช่นเดิม เรื่องที่เจ้าแอบสืบเป็นสิ่งที่พวกข้าล้วนรู้มาก่อนหน้านี้แล้ว อีกอย่างเรื่องภายในราชสำนักเหตุใดบุตรีขุนนางเช่นเจ้าจึงให้ความสนใจนัก”“นางมิได้สนใจเรื่องในราชสำนักอะไรนั่นหรอก ท่านคิดดี ๆ หน่อย ที่นางสนใจเรื่องของท่านต่างหาก จงใจมาพูดเรื่องนี้ก็เพื่อให้ท่านสั่งประหารข้าฐานหลอกลวงเบื้องสูง ที่แท้ก็แค่อยากจำกัดข้าแต่ไม่กล้าทำเอง ขี้ขลาดยิ่งกว่าสุนัขเสียอีก”ท่านอ

  • นักฆ่าล่าพยัคฆ์    ตอนที่ 24 อยากกราบทูลส่วนตัว

    เฟิ่งเซียวตกใจจนพัดหลุดออกจากมือ โชคดีที่ไม่มีผู้ใดสังเกตเห็นเขาจึงรีบหยิบขึ้นมา สีหน้าของโม่ชิงเซียนที่โกรธจัดจนเดินเข้ามาเพื่อหวังทำร้ายอวิ๋นซีก็ถูกท่านอ๋องป้องกันเอาไว้“ท่านอ๋อง!”“เจ้ามีสิทธิ์อันใดเข้ามาถึงห้องนี้โดยมิได้รับอนุญาต อยากให้ข้าสั่งลงโทษเจ้างั้นหรือ อย่าคิดว่ามีบิดาเป็นเสนาบดีเก่าแก่ของราชสำนัก แล้วเจ้าจะทำเหิมเกริมต่อหน้าข้าได้นะ”“หม่อมฉัน… มิบังอาจเพคะ”“เจ้าบังอาจ! บังอาจเข้ามาในเขตพระราชฐานทั้ง ๆ ที่ไม่มีคำสั่ง บังอาจเข้ามาถึงห้องทำงานของข้า และยังบังอาจที่สุดที่คิดจะทำร้ายคนของข้า ต่อหน้าข้า ทหาร!”“ช้าก่อนเพคะท่านอ๋อง หม่อมฉันมิได้มีเจตนาไม่ดีเพียงแต่วันนี้ติดตามท่านพ่อเข้าวังจึงมาเข้าเฝ้า อีกอย่างจะทรงตรัสเช่นนั้นหาได้ไม่ เพราะพระองค์เป็นคนอนุญาตในเทียบที่หม่อมฉันส่งมาครั้งก่อนด้วยพระองค์เอง”อวิ๋นซีหันมามองหน้าท่านอ๋องที่กลอกตาไปมา นี่เขาคงพลาดอะไรไปสินะถึงได้ไม่ทันอ่านฎีกาทั้งหมดนั่น เพราะวันที่เขากับอวิ๋นซีต่อสู้กันจนห้องทรงงานพังไปรอบหนึ่ง เขาก็เป็นคนแจ้งกับเสี่ยวอวี้เองว่าอนุญาตฎีกาทั้งหมด ซึ่งไม่คิดว่าหนึ่งในนั้นจะมีคำขอเข้าเฝ้าของโม่ชิงเซียนด้วย“เช่นน

  • นักฆ่าล่าพยัคฆ์    ตอนที่ 23   สงครามสามแคว้น

    อวิ๋นซีก้มหน้าและยิ้มออกมา ท่านอ๋องคว้าร่างบางเข้าไปและจับนางเชยคางขึ้นเพื่อรับจุมพิตวาบหวามอีกครั้ง อวิ๋นซีแทบจะล่องลอยไปกับรสสัมผัสที่เขาปรนเปรอให้ไม่รู้จบ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ทั้งคู่พึ่งผ่านสงครามรักที่ดุเดือดมาเกือบครึ่งวัน“พอเถิดเพคะ หายใจไม่ออกแล้ว”“กลับไปพักผ่อนก่อน ข้าจะไปหาน้องเก้าจัดการเรื่องที่เหลือให้เจ้า”“ขอบพระทัยเพคะ”“ไม่เป็นไร เพราะเจ้าต้องจ่ายค่าสืบเรื่องนี้ให้ข้าแพงแน่นอน”“แต่ท่านบอกว่าเงื่อนไขของพวกเรา…อ๊ะ!”ท่านอ๋องดึงนางเข้ามากอดอีกครั้ง เขาใช้สันจมูกก้มลงคลอเคลียปลายจมูกเชิดเล็กของนางราวกับหยอกล้อ“นั่นมันก่อนที่พวกเราจะทำเรื่องเช่นนี้ ตอนนี้ต่อให้ต้องผูกขาเจ้าเอาไว้ข้าก็จะทำ กลับไปรอที่ตำหนักแล้วอย่าลืมรอกินข้าวกับข้าด้วย”“เผด็จการ”“เจ้าเป็นคนบังคับให้ข้าเป็นเช่นนี้เองนะซีเอ๋อร์ โทษข้าไม่ได้รีบไปก่อนที่จะทนไม่ไหวและไม่ปล่อยเจ้าออกจากหอตำรา”“ข้าจะไปเดี๋ยวนี้!”อวิ๋นซีรีบดันตัวเขาออกและวิ่งลงมาจากชั้นสองด้วยความรวดเร็ว หากนางขืนยังชักช้ากว่านี้ เกรงว่าจะมิได้เดินออกจากหอตำราแห่งนี้ก่อนตะวันตกดินเป็นแน่ เพราะสายตาและเสียงกระซิบแผ่วเบานั่นไม่ได้มีวี่แววว่าจ

  • นักฆ่าล่าพยัคฆ์    ตอนที่  22  เหนื่อยหรือไม่ (NC)

    อวิ๋นซีเองก็มิได้อยากจะทนแล้วเช่นกัน นางเองก็อยากปลดปล่อยอารมณ์ไปพร้อม ๆ กับเขา “กอดข้าเถิดเพคะ”“คนดีของข้า เช่นนั้นข้าจะถอดผ้านี้ออก จากนี้เจ้าจะได้ไม่ลืมว่าข้า “รัก” เจ้ามากเพียงใด"ท่านอ๋องดึงผ้าผูกตาของนางออกและดึงนางขึ้นมาจูบ อวิ๋นซีตะลึงกับรูปร่างของบุรุษหนุ่มที่เปลือยเปล่าตรงหน้า แม้ว่าจะเต็มไปด้วยบาดแผลแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าท่านอ๋องช่างรูปงามเสียยิ่งนัก “อือ… ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ!”“หากว่าเจ้าเจ็บก็บอกข้า แต่ข้าจะไม่หยุดให้หรอกนะ เพียงแค่จะค่อย ๆ พาเจ้าเดินไปจนสุดทางเท่านั้น”“ผู้ใดจะไม่ไหวก่อนกันยังไม่รู้เลย อย่าพึ่งมั่นใจในตัวเองนักสิเพคะ”“เจ้ามันร้ายกาจกว่าที่ข้าคิดเอาไว้”จุมพิตหวานถูกป้อนไปนับไม่ถ้วน ท่านอ๋องค่อย ๆ กรีดกรายและขยับเรียวขาเล็กของนางออกเพื่อเปิดทางให้ตัวตนของเขาได้เข้าไป เพียงหัวของมังกรยักษ์ที่ค่อย ๆ สอดใส่เข้าไป อวิ๋นซีก็รีบจิกเล็บลงที่ลำแขนล่ำของเขาทันทีเพราะความคับแน่นและอึดอัดกำลังเล่นงานนาง แต่อวิ๋นซีกลับไม่ร้องเลยสักคำ“ซีเอ๋อร์ ยังไหวอยู่หรือไม่ อาา…แน่นมากเลยให้ตายเถอะ”“ไม่เป็นไรเพคะ อื้อ…ท่านอ๋อง!”เพียงแค่นางเรียกร้อง เขาจึงตัดสินใจกระแทกซ้ำเข้าไปในค

  • นักฆ่าล่าพยัคฆ์    ตอนที่  21   ท่านคิดเช่นไรกับข้า (NC)

    “แล้วเหตุใดพระสนมที่อยู่ในวัง ถึงอยากจะสังหารอาจารย์ของเจ้าเล่า นี่มันไม่ไร้เหตุผลไปหน่อยหรือ”“เรื่องนั้นย่อมมีเหตุผล หากว่าได้ข้อมูลของคนทั้งสี่นี้มาแล้ว ข้าจะต้องไปจากที่นี่”“อะไรนะ! แต่เจ้ารับปากแล้วว่าจะไม่ไปนี่ เหตุใดกลับคำพูดอีกแล้วเล่า”“มิได้หมายถึงตอนนี้ ข้ายังไม่ได้ข้อมูลจากท่านเลย ว่าแต่ใช้เวลาอีกนานหรือไม่กว่าหอหรงเยว่ของพวกท่านจะสืบเรื่องนี้ให้ข้าได้”“นั่น… ข้าต้องถามน้องเก้าอีกที แต่ว่าซีเอ๋อร์เจ้าจะไปคนเดียวจริงหรือ มิสู้ให้ข้า...”“ไม่ได้ เรื่องนี้เป็นเรื่องของข้า”“แต่พวกนางเป็นถึงพระสนมในวัง อีกอย่างก็เป็นคนต่างแคว้น แค่เจ้าก้าวขาเข้าไปยังเขตแคว้นจ้าวก็คงจะโดนจับเสียก่อน เอาไว้เสร็จจากการแข่งขันผู้กล้าของหลิงโจวแล้วค่อยคุยกันอีกที"“แต่ว่า”“ไม่มีแต่ทั้งนั้น ในเมื่อข้าพูดไปแล้วว่าเจ้าเป็นคนของข้า เช่นนั้นเจ้าไปที่ใดข้าก็จะไปกับเจ้าด้วย ซีเอ๋อร์หรือว่าเจ้ายังไม่ไว้ใจข้าว่าสามารถช่วยเจ้าแก้แค้นให้อาจารย์ได้”อวิ๋นซีมิอาจจะพูดสิ่งใดได้ ท่านอ๋องเดินและดึงตัวนางเข้าไป สวมกอดเอาไว้ อ้อมกอดที่อบอุ่นนี้ทำให้นางหวั่นไหวเข้าแล้วจริง ๆ นางพลาดที่เดินเข้ามาในวังหลวงของหลิงโจว

  • นักฆ่าล่าพยัคฆ์     ตอนที่  20   ไม่อยากอยู่กับข้าหรือ

    เมื่อประตูปิดลง หัวใจของอวิ๋นซีก็ราวกับจะโบยบินตามท่านอ๋องออกไปพร้อมกับเสียงประตู นางเลือกที่จะปิดประตูหัวใจนี้ตั้งแต่แรกเพียงเพราะความกลัว เมื่อหันมามองเรื่องที่เขียนในรายงานก็ยิ่งทำให้ความแค้นนี้โถมกระหน่ำทับลงมาอีกรอบ“อาจารย์ไป๋ลู่ตงเดินทางไปเป่ยหลาน ครั้งสุดท้ายที่มีผู้คนพบเห็นเขาคือหลังสงครามสามแคว้นระหว่างแคว้นจ้าว เป่ยหนานและเฉินซาน ซึ่งเข้าไปคลี่คลายสถานการณ์ หลังศึกครั้งนั้น อาจารย์ภูตเข็มพิสดารได้เดินทางออกจากเป่ยหลาน แต่กลับหายไประหว่างเดินทางมาที่เฉินซาน ผู้ที่พบคนสุดท้าย “จิ่วรั่วเฟย” พระสนมของจักรพรรดิแคว้นจ้าว “กงซุนจิ้นกั๋ว” ซึ่งสิ้นชีพในสนามรบในครั้งนั้นด้วยฝีมือของแม่ทัพของเป่ยหนานนามว่า “จิ่วโม่หราน””น้ำตาของอวิ๋นซีเริ่มรินไหลลงมาบนรายชื่อหนึ่งในนั้น พร้อมกับลูบพลางพยายามกลั้นน้ำตามิให้ไหลออกมา“อาจารย์ หากท่านตายด้วยฝีมือของคนเหล่านั้นจริง ๆ ข้าจะไม่มีวันให้อภัยพวกมันเลยแม้แต่คนเดียว!”วันถัดมาห้องทรงงานที่เละเทะไม่สามารถทำสิ่งใดได้ นอกจากเก็บของที่หักและพังออกมาทิ้ง เสี่ยวอวี้และสาวใช้อีกเกือบสิบคนใช้เวลาครึ่งเช้าเพื่อจะจัดเก็บของในห้องออกมาจนหมด “ท่านองครักษ์

  • นักฆ่าล่าพยัคฆ์    ตอนที่  19   ปล่อยก็โง่น่ะสิ

    หลิ่วอวิ๋นซีวิ่งออกไปจากห้องทรงงาน และกลับไปที่ห้องของตัวเอง เมื่อเข้าไปถึงก็รีบดึงของออกมาเพื่อเก็บใส่ห่อทันที“เฉินตงหราน ไม่คิดว่าจะเป็นคนเช่นนี้ ข้าไม่อยู่แล้วคนสารเลว!”“คุณหนูเกิดอะไรขึ้นเจ้าคะ เปิดประตูให้พวกข้าเข้าไปได้หรือไม่เจ้าคะ คุณหนู”นางรู้ดีว่าอาลี่และอาเวินแม้ว่าจะดูแลนาง และพูดคุยกันได้อย่างสนิทสนม แต่พวกนางก็เป็นคนของท่านอ๋อง ซึ่งครั้งนี้ก็คงจะเป็นท่านอ๋องที่สั่งให้มาเฝ้านาง“ข้าไม่เป็นไร อาลี่ข้าอยากแช่น้ำอุ่นสักหน่อย รบกวนพวกเจ้าไปเตรียมให้ข้าได้หรือไม่”“คุณหนู เสียงท่านไม่ค่อยสู้ดีเลย ให้ข้า…”“ไม่ต้องหรอกข้าแค่เหนื่อยเท่านั้น รีบไปเถอะ"“เจ้าค่ะ”เสียงของสาวใช้ทั้งสองเงียบไปแล้ว อวิ๋นซีจึงได้รีบเก็บของรวบรวมใส่ห่อผ้าเอาไว้ เมื่อเก็บและผูกมัดเรียบร้อยก็เริ่มมองหาที่ เพื่อจะออกไปจากตำหนักและวังหลวงแห่งนี้“กล้ารังแกข้าเช่นนี้ ข้าไม่เป็นมันแล้วไม่ว่าจะสาวใช้ หรือองครักษ์ส่วนตัวบ้าบออะไรนั่น”อวิ๋นซีเดินมายังเรือนหลังซึ่งนางเคยพักมาก่อนจะย้ายไปที่ตำหนักท่านอ๋อง นางปีนขึ้นไปบนกำแพงและกำลังจะกระโดดข้ามลงไป เมื่อกระโดดลงมาไม่คิดว่าจะมีคนที่รอรับนางอยู่ข้างล่างได้พอดี

  • นักฆ่าล่าพยัคฆ์    ตอนที่  18  เจ้าเป็นคนของข้า

    อวิ๋นซีค่อนข้างตกใจ แปลกใจและสงสัยยิ่งนัก เดิมทีนางก็ไม่ได้จะมีหน้าที่เช่นนี้ แต่เหตุใดวันนี้ท่านอ๋องจึงได้จงใจสั่งการนางเหมือนกับสาวใช้จริง ๆ เข้าไปทุกที แต่นางก็ยอมที่จะรินน้ำชาและยกของว่างไปวางให้เขาที่โต๊ะ ซึ่งตามปกติแทบจะไม่เคยมาที่ตรงนี้เลย“ฝนหมึกสิ”‘เจ้าอ๋องอารมณ์แปรปรวนผู้นี้น่าตบกบาลยิ่งนัก หากไม่คิดว่าจะต้องใช้ท่านสืบข่าว ข้าคงฆ่าท่านไปนานแล้ว’“นิ่งอยู่ทำไม อย่าบอกนะว่าแม้แต่ฝนหมึกเจ้าก็ยังทำไม่เป็น”“ข้าทำเป็นเพียงแต่ท่านเคยบอกว่า ไม่ต้องทำเรื่องเหล่านี้มิใช่หรือ”“ไม่เคยทำก็ใช่ว่าจะแล้งน้ำใจจนทำไม่ได้นี่ ไม่เห็นหรือว่าที่นี่ตอนนี้ไม่มีผู้ใดให้เรียกใช้สอยได้เลย”“ข้ออ้างชัด ๆ”“ข้าได้ยินนะอวิ๋นซี”“เพคะ หม่อมฉันแล้งน้ำใจเอง”นางเดินมาข้าง ๆ และเริ่มฝนน้ำหมึกให้เขา ท่านอ๋องเพียงแค่มีนางอยู่ใกล้ ๆ ก็แอบลอบยิ้มด้วยความพอพระทัย และหันไปสนใจกับรายงานต่อไป“คือว่า ข้ามีเรื่องอยากถามท่าน”“ว่ามาสิ”“หลันอ๋องตรัสว่าอีกสิบวันจะมีงานแข่งขันผู้กล้าแห่งหลิงโจว… ข้าอยากจะ...”“ทำไม หรือเจ้าเองก็นึกอยากจะเข้าร่วมการแข่งขันนี้ด้วย”“ใช่แล้วเพคะ มันน่าตื่นเต้นดีออก ข้ากับองค์ชายจวินอู๋ไ

  • นักฆ่าล่าพยัคฆ์    ตอนที่  17   ท่านอ๋องทรงกริ้ว!

    วันถัดมาอวิ๋นซีเดินออกมาจากลานฝึกหลังจากที่ฝึกดาบเสร็จแล้ว เมื่อนางเดินมาถึงหน้าตำหนัก ก็พบกับองค์ชายเจ็ดแห่งม่อถานที่กำลังเดินเล่นในสวน“แม่นางหลิ่ว”อวิ๋นซีหันกลับไปและเกือบจะลื่นล้ม เพราะเขาเดินเข้ามาใกล้นางเกินไป ต้วนจวินอู๋จึงดึงนางเอาไว้ได้ทัน“ขออภัยเพคะ หม่อมฉันไม่ทันระวัง”“ไม่เป็นไร ๆ เป็นข้าเองที่เรียกเจ้ากะทันหัน เจ้าไม่บาดเจ็บตรงไหนใช่หรือไม่”“ไม่เป็นอะไร พระองค์จะไปเข้าเฝ้าท่านอ๋องหรือเพคะ”“เข้าเฝ้าหรือ หากจะพูดตามจริงคือข้าอยากคุยกับเจ้าน่ะ”“คุยกับหม่อมฉันหรือเพคะ”“ใช่แล้ว นับตั้งแต่วันแรกที่เจ้าใช้จอกชาสกัดอาวุธของน้องเก้าเอาไว้ และฝีมือการประลองยุทธ์ของเจ้าเมื่อวานนี้ ทำให้ข้านึกเลื่อมใสว่าแต่เจ้าพอจะมีเวลาสักประเดี๋ยวหรือไม่”“ใช่ว่าจะมิได้ เช่นนั้นเชิญองค์ชาย”“เชิญ”ทั้งสองเดินไปคุยกันที่สวนด้านหน้าตำหนักขององค์ชายเจ็ด ท่านอ๋องที่พึ่งกลับมาจากประชุมราชสำนัก กับท่านอ๋องทั้งสามทันได้เห็นทั้งสองนั่งคุยกันที่สวนด้านนอก เฉินรั่วเฟิงหันไปมองก่อนจะกล่าวออกมา“โอ้โหองค์ชายต่างแคว้นผู้นี้ ดูท่าจะทำหน้าที่เชื่อมสัมพันธ์แทนน้องสาวแล้วกระมัง หลังจากที่น้องสาวก่อเรื่องเอาไ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status