เผยซ่างกวนไม่รู้ถึงจุดนี้จึงแตกหักกับบิดา เขาชุบน้ำอีกหลายครั้ง ปลดอาภรณ์บิดาออกเริ่มเช็ดตัวให้ เผยปินสะลึมสะลือ เปลือกตาเผยออก ภาพเลือนรางตรงหน้าเหมือนบุตรชายเขาเผยซ่างกวนยิ่งนัก อารามที่คิดถึงบุตรชายจึงได้เอ่ยออกไป"กวนเอ๋อร์..ใช่เจ้าหรือเปล่า เจ้ามาส่งพ่อเป็นครั้งสุดท้ายหรือไม่ พ่ออยากไปอยู่กับมารดาของเจ้า"เผยซ่างกวนวางผ้าในถังไม้ก่อนจะยกออกไปไว้นอกห้อง องครักษ์รู้ดีจึงยกถังออกไปแล้วไม่ให้คนที่เกี่ยวข้องเข้ามา เผยซ่างกวนเอ่ยขึ้นเป็นครั้งแรก"ท่านพ่อ...เป็นข้าเองซ่างกวน ท่านลุกไหวหรือไม่"เผยปินลืมตาเต็มตาทันที เขามาได้อย่างไร บุตรชายคนเดียวของเขากับฮูหยินของเขามาได้อย่างไร บุตรชายยังคงเป็นห่วงเขาหรือ ก่อนจะพยายามลุกขึ้น"กวนเอ๋อร์เจ้ามาแล้ว เจ้าให้อภัยพ่อชั่วช้าคนนี้แล้วหรือไม่ เจ้าเลิกเกลียดพ่อแล้วใช่หรือไม่""ท่านพ่อ..ข้ามิเคยเกลียดท่าน แต่บางเรื่องท่านทำไม่ถูกต้อง ต้องตอบตามตรงที่จริงข้ามิได้อยากมาเจอท่านนัก เพราะในใจข้าติดหลายเรื่อง มิอาจปล่อยวางได้ หากมิใช่นางเตือนสติข้าๆคงไม่เจอท่านวันนี้""นางเตือนสติเจ้า...ใครหรือกวนเอ๋อร์""ภรรยาของข้า...เสิ่นชิงเ
เผยซ่างกวนมาถึงโรงเตี๊ยมก็ตรงไปยังชั้นสองทันที เขาคิดถึงเมียกับลูกไม่ไหวแล้ว เสิ่นชิงเวยเช็ดตัวให้เผยจ้าวหยวนเรียบร้อยแล้ว นางได้ยินเสียงเคาะประตูก็รู้ทันทีว่าเป็นเขา ร่างบางลุกขึ้นมาเปิดประตู สามียืนสง่าอยู่หน้าห้อง ด้านหลังมีบุรุษวัยกลางคนหน้าตานับว่าดูดี เพียงแต่หนวดเครารุงรัง เบ้าตาดำคล้ำ ไม่บอกก็รู้ว่าคือใครเพราะใบหน้านั้นเหมือนกับเผยซ่างกวนเกือบหกส่วน เขาเคยบอกว่าบุตรชายเหมือนกับมารดาของเขา แปลว่าเผยซ่างกวนเหมือนมารดามากกว่าบิดา เสิ่นชิงเวยเอ่ยขึ้นก่อน"ท่านอ๋อง..ทรงเดินทางมาไกลพักผ่อนก่อนเถอะเพคะ แล้วท่านนั้นคือ..""อ้อ..เว่ยเว่ย..นี่คือท่านพ่อของพี่น่ะ"เสิ่นชิงเวยเดินออกมาจากในห้อง ยอบกายคารวะเผยปินก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน"สะใภ้คารวะท่านพ่อเจ้าค่ะ""อืม.. ตามสบายเถอะ เจ้าช่างรูปงามนักมิน่ากวนเอ๋อร์ถึงรีบร้อนมาหาเมีย เอ่อ..ลูกสะใภ้ หลานชายของพ่อเล่า เขาอยู่ที่ไหนหรือ""หยวนหยวนเพิ่งจะหลับไปเจ้าค่ะ เราเร่งเดินทางเพราะเกรงว่าท่านอ๋องจะเป็นกังวล เจ้าตัวน้อยเลยเพลียนิดหน่อย""ลูกยังไม่หายดีหรือเว่ยเว่ย""ดีขึ้นมากแล้วเพคะ เพียงแต่ซู่ซู่แพ้ท้องหนักมาก
หยางเช่อมาหาเพื่อคารวะเผยปิน ได้เวลามื้อค่ำทั้งหมดเหมาห้องเพื่อกินข้าว เสิ่นชิงผิงและเสิ่นชิงชิวได้พบกับพ่อสามีของพี่สาว เมื่อทั้งหมดทักทายกันก็เริ่มทานมื้อค่ำ อาฝูยังคงเฝ้าซู่ซู่ไม่ยอมไปไหน นางแพ้ท้องหนักมาก เผยซ่างกวนให้คนตามหมอของกองทัพมาดู จากนั้นก็สั่งยาให้ จนนางดื่มแล้วหลับไปภายในห้องสามพ่อแม่ลูกนอนกอดกันอย่างอบอุ่น เจ้าตัวเล็กหลับไปแล้ว เผยซ่างกวนอดใจคิดถึงเมียไม่ได้ เขาเริ่มจูบนางก่อนจะปลดอาภรณ์จนเปลือยเปล่าทั้งคู๋"ลูกจะตื่นเอานะเพคะ ท่านอ๋อง อื้อ""น่านะคนงาม พี่จะทำเบาๆคิดถึงเจ้าไม่ไหวแล้ว""อ๊า..ท่านอ๋อง อืม"เผยซ่างกวนดูดดื่มทรวงอกงามอย่างกระหาย กระทั่งเขามอบความรักให้นางเสิ่นชิงเวยต้องกลั้นเสียงครางเอาไว้ ร่างเล็กถูกอุ้มลอยจากเตียงมาห้องเล็กข้างๆ ก่อนที่คนตัวโตจะรักนางหนักหน่วงรุนแรง "อ๊า เว่ยเว่ยของพี่ วิเศษอะไรเยี่ยงนี้กันนะ พี่จะกลั้นไม่ไหวแล้วคนงาม""อย่าครางดังสิเพคะ เดี๋ยวลูกตื่น อ๊า ท่านอ๋องอื้อ เผยซ่างกวนท่านเร่งหน่อยเถอะ จะไม่ไหวแล้ว อื้อ"คนตัวโตก้มลงจูบปิดปากนางก่อนจะสาวเอวหนาขยับเข้าออกมอบความรักให้นางอย่างที่นางร้องขอ ไม่นา
หมอชราประสานมือลา เขาเขียนใบสั่งยาให้นางพร้อมกับให้กำยานมาหนึ่งถุง บอกว่าให้จุดเพื่อให้ร่างกายสงบ เสิ่นชิงเวยนอนพักเผยซ่างกวนจุดกำยานกำลังจะเดินออกไป เสิ่นชิงเวยก็หายใจแรง พยายามที่จะดับกำยานแท่งนั้น จนกระโถนที่นางอาเจียนหกรดจนเปื้อนไปหมดเคล้ง เคล้ง เคล้ง เผยซ่างกวนรีบวิ่งมาหาเสิ่นชิงเวย เสิ่นชิงชิวได้ยินก็รีบเปิดประตูเข้ามา เผยจ้าวหยวนเห็นมารดาอาการไม่ดีก็ร้องไห้ "ฮือๆๆ เสด็จแม่ ทรงเป็นอะไรพ่ะย่ะค่ะ ฮือๆๆ""เว่ยเว่ย บอกพี่สิเจ้าเป็นอะไร""ท่านอ๋อง กำยานนั้น มีกลิ่น กลิ่นชะมด ที่ ทำให้ ให้แท้งบุตรได้ ดับ ดับที แฮ่กๆๆๆๆ"เผยซ่างกวนสะบัดมือทีเดียวถาดกำยานก็ตกแตกทันที นี่มันเรื่องอะไรกัน หมอคนนั้น"อาฝู ปิดโรงเตี๊ยมหมอคนนั้นเล่าไปจับมา เว่ยเว่ยคนดีของพี่เจ้าไหวไหม""เพคะ ร่างกายหม่อมฉันหลังจากคลอดหยวนหยวนก็มิค่อยแข็งแรง หากตั้งครรภ์ต้องระวังเรื่องของแสลง เดิมกำยานนี้อีกนานกว่าจะออกฤทธิ์ แต่หม่อมฉันดื่มสมุนไพรที่ช่วยให้อบอุ่นอยู่เสมอ พอมาเจอกลิ่นชะมดจึงออกฤทธิ์เร็ว ท่านอ๋อง""ไม่ต้องเอ่ยแล้วคนดี พี่จะไปดูว่าใครเป็นคนส่งหมอคนนี้มา"หลิวเย่วฉางรีบมาหาเ
ยามเว่ยรถม้าพร้อมออกเดินทางไปจวนเจ้าเมือง ซู่ซู่กับเสิ่นชิงเวยนอนอยู่ในรถที่บุนวมหนาเอาไว้ ทั้งคู่ตั้งครรภ์จำต้องระวัง องครักษ์ถูกเพิ่มขึ้นมาจากเพียงห้าสิบคนตอนนี้มีกว่าสามร้อยคนเพราะคนของชินอ๋องได้รับสัญญาณให้มาสมทบ จ้าวเหมิ่นเป็นห่วงเสิ่นชิงผิง เขากอดนางแน่น "พี่ต้องกลับเมืองหลวงพร้อมพี่ซ่างกวน ไปจัดการคนเลวที่ทำร้ายพี่สาวเจ้า ผิงผิงแม้ว่าเจ้าจะมีฝีมือแต่มิอาจสู้กับคนเหล่านั้นได้ อยู่ใกล้ๆอาชิวไว้นะ ยามที่พี่ไม่อยู่อย่าใจร้อน รู้ว่าห่วงพี่สาวแต่อย่าเอาตัวเองไปอยู่ในอันตราย""องค์ชายรอง ทรงระวังตัวนะเพคะ องค์ชายใหญ่จิตใจมีแค่ความแค้นหม่อมฉันกลัวว่าเขาจะทำเรื่องเลวร้ายกว่าเดิม""อย่าห่วงเลย พี่ยังรอแต่งงานเข้าหอกับเจ้านะ เด็กดีเสร็จเรื่องวุ่นวายเหล่านี้ เจ้าแต่งงานกับพี่นะ""เพคะ หม่อมฉันจะรอ"จ้าวเหมิ่นหอมหน้าผากเกลี้ยงเกลาของเสิ่นชิงผิง ก่อนจะจุมพิตนางดูดดื่ม เสิ่นชิงผิงยอมให้เขาจูบนางอย่างไม่อิดออด นางรักเขาแล้วนางก็รู้ว่าเขารักนางเพียงใด รถม้าวิ่งไปเรื่อยๆไม่เร็วมากนัก สองข้างข้างทางมีแต่ป่าทุกคนระวังมากนัก รถม้าเลี้ยวเข้าไปยังจวนเจ้าเมืองเรียบร้อยแล้ว
ตำหนักองค์ชายใหญ่หลิวเสวียนเยี่ยนที่ตอนนี้เพิ่งจะปรนนิบัติจ้าวเหวินเรียบร้อยก็ให้สาวใช้ยกน้ำ นางแต่งเป็นสนมของเขา และเขาโปรดปรานนางมากที่สุด แต่เพราะตอนที่เผยซ่างกวนขอพระราชโองการถอนหมั้นกับนาง ทำให้นางไม่อาจได้ตำแหน่งพระชายา ยิ่งจ้าวเหวินโปรดปรานนางมากเท่าใดก็ยิ่งถูกพระชายาเอกและชายารองรังแกยามที่เขาไม่อยู่ ในอ่างอาบน้ำ รอยถูกกรีดที่แผ่นหลังมีเลือดซึมออกมา จ้าวเหวินไม่รู้เขาต้องการนางและนางก็ตอบสนอง ยามนี้เขาอาบน้ำร่วมกับนางจึงได้เห็น"อาเยี่ยน ใครทำอันใดเจ้ากัน""ไม่มี ไม่มีเพคะ ฮึกๆ""พระชายาหรือ เดี๋ยวนี้นางช่างกล้ามากยิ่งนัก หึรอก่อนเถอะ ตอนนี้ข้ายังต้องอาศัยกำลังบิดานาง หากงานลุล่วงคนแรกที่ข้าจะสังหารก็คือนางสารเลว เหวินจิ่นคนนี้""องค์ชาย อย่าทรงห่วงหม่อมฉันเลยเพคะ เพื่อพระองค์ อาเยี่ยนทนได้" "เด็กดี ที่ผ่านมาลำบากเจ้าแล้ว ข้าจะให้เผยซ่างกวนชดใช้ ป่านนี้ลูกกับเมียของมันคงอยู่ที่รังโจรแล้ว กลับเมืองหลวงมาแล้วอย่างไร ลูกเมียตายไปอยากเห็นหน้ามันนัก"ทั้งสองกอดตระกองในอ่างน้ำก่อนจะเริ่มบทรัก แต่ยังไม่ทันได้สอดใส่ให้สุขสมเสียงกรี๊ดก็ดังมาจากด้านหน้าของต
มีเสียงฝีเท้าเดินมาจากด้านใน สตรีรูปร่างอ้อนแอ้นมือถือกระบี่เล่มยาวที่เปื้อนเลือด ปลายกระบี่มีเลือดหยดตามทางเดินที่เคลื่อนผ่าน ส่วนอีกคนเป็นบุรุษรูปงามมากนัก เขาเดินออกมาพร้อมกับสตรีนางนั้น เสิ่นหลิวเห็นใบหน้าชัดเจนก็เอ่ยเรียกทันที"เจ้าไม่ใช่เจ้าใหญ่ เจ้าคือ เจ้าคือ""อารองไม่เจอกันนานนะขอรับ ข้าเอง เสิ่น ชิง ชิว"เสิ่นชิงชิวเน้นชื่อตัวเองทีละคำ น้ำเสียงที่เปล่งออกมาคือเสียงของบุรุษที่เหี้ยมโหด หัวหน้ากองโจรถึงกับผงะ นี่เขาถูกหลอกหรือ ก่อนจะคว้าดาบเดินมาหาเสิ่นชิงชิว เขาเงื้อกระบี่ในมือเพื่อจะจ้วงแทง แต่กลับช้ากว่าเสิ่นชิงชิวที่วาดเท้าหมุนออกก่อนจะจับข้อมือของฝ่าหม่าจนหัก กระบี่หลุดออกจากมือทันที"เจ้าๆ เด็กๆไปเอาบุตรชายนางมา วันนี้ข้าจะฆ่าหลานชายเจ้าต่อหน้าเจ้าซะ"โม่จิ่วหัวเราะออกมาเสียงดัง จนกลุ่มโจรต้องหันไปมอง"ฮ่าๆๆๆ เจ้านี่นะอยากฆ่าข้าหรือ มีปัญญาแค่ไหนกันล่ะ เผยจ้าวหยวนคนนั้นคือใครหรือ ทำไมข้ารู้สึกว่าเป็นตัวเองนะ" น้ำเสียงยียวนเต็มที่จนฝ่าหม่ารู้สึกไม่ดี"เจ้าๆๆๆ เจ้าเป็นใครมาจากไหนกัน"ข้าคือโม่จิ่ว ส่วนที่ว่าข้ามาได้อย่างไร มิใช่เจ้าเอาข้าใส่
ปลายยามเฉินบรรยากาศในวังหลวงนั้นอึมครึมจนน่ากลัว ฮ่องเต้ยังไม่ออกว่าราชการให้คนมาแจ้งว่ายามซื่อจึงจะออกมา ขุนนางที่มารอต่างก็งงว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ปกติฝ่าบาทไม่เคยเลื่อนเวลาประชุมจ้าวเหวินที่ตอนนี้กำลังรอให้ถึงเวลาเขาจะเปิดโปงความโหดร้ายของเผยซ่างกวนต่อหน้าฝ่าบาทและขุนนางในราชสำนัก เมื่อได้ตรากองทัพมาแล้วยังจะมีใครคุมอำนาจอีก ที่เขาต้องการหลิวเสี่ยวเหยียนก็เพราะปู่ของนางมีกองกำลังถึงสามแสนนาย แม้จะเล็กกว่าของเผยซ่างกวนแล้วอย่างไรขอแค่คุมเมืองหลวงได้ยังจะมีใครกล้าเสียงดังใส่เขาอีกแต่ไอ้แก่นั่นก็ท่าเยอะจนน่ารำคาญ กลับรักใคร่แต่หลานสาวบุตรสาวอนุอย่างหลิวเย่ฉาง ตอนนี้เขารอเสิ่นหลิวส่งข่าวมา แต่กลับเงียบเชียบไร้วี่แวว"เสิ่นหลิวล่ะ ส่งสารมาหรือยัง""ทูลองค์ชายใหญ่ ยังเลยพ่ะย่ะค่ะ""เหตุใดเงียบเชียบนัก คงไม่เกิดเรื่องหรอกนะ"จ้าวเหวินรู้สึกใจคอไม่ดี เขาจะเข้าประชุมวันนี้เพื่อใส่ร้ายเผยซ่างกวน รอเพียงเวลาเท่านั้น ไม่นานองครักษ์ของเขาก็มารายงานว่าถึงเวลาประชุมแล้ว จ้าวเหวินตรงมายังท้องพระโรง ในนั้นมีขุนนางอยู่เขาเดินเข้าไปอย่างองอาจ ไม่นานฮ่องเต้ก็มาถึง ฉลองพระองค์สีทองนั่งเด่นเป็น
จวนอ๋องนอกเมืองผ่านมาห้าเดือนแล้วนับตั้งแต่วันที่ฮ่องเต้องค์ใหม่ขึ้นครองบัลลังก์ ราษฎรต่างร่มเย็นเป็นสุข ทุกวันจะมีคนสรรเสริญฮ่องเต้องค์ใหม่กับฮองเฮาไม่หยุด ที่ดินที่เสิ่นชิงเวยรับขวัญสะใภ้ใหญ่ ท่านตาของนางมาปรึกษากับแม่สามีว่าควรทำตลาดแบบใดเสิ่นชิงเวยให้เขาทำตลาดค้าส่ง และตลาดค้าปลีก อีกด้านทำถนนคนเดิน และตลาดโต้รุ่ง จากนั้นก็ให้เขาปล่อยเช่าที่ดินให้กับคนที่จะสร้างโรงเตี๊ยมหรือเหล่าอาหารเสิ่นชิงเวยกำลังวาดแบบร่างอยู่ เผยซ่างกวนเห็นร่างที่อุ้ยอ้ายกำลังทำงานก็เดินมาหาก่อนจะแย่งพู่กันจากในมือนางมาแล้วอุ้มร่างอุ้ยอ้ายไปนั่งบนที่นอนหนานุ่ม"ใกล้คลอดแล้ว อย่าเหนื่อยนักเลยวันๆ เคยหยุดพักบ้างหรือไม่""หม่อมฉันร่างสัญญาเช่าที่ดินให้กับเหลียนเอ๋อร์อยู่เพคะ จริงสิทรงให้คนไปติดต่อพ่อค้าเร่ได้ความเช่นไรบ้างเพคะ""พวกเขายินดีจะมาร่วมเป็นพันธมิตรอะไรที่เจ้าว่านั่นแหละ ว่าแต่ทำไมถึงสร้างตลาดใหญ่โตเหลือเกินเว่ยเว่ย แปดร้อยหมู่เชียวนะ""ท่านอ๋อง...หากมีตลาดก็มีพ่อค้า เมื่อมีพ่อค้าก็มีลูกค้า เมื่อมีลูกค้าคนก็มีการสร้างงาน เมื่อมีการสร้างงานก็ต้องหาคน เมื่อนั้นชาวบ้านก็มีงานทำ ชาวบ้านที่ไม่มีเงินไม่ม
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยจ้าวเผยหยวนฮ่องเต้พระองค์ใหม่และเสิ่นชิงผิงฮองเฮาพระองค์ใหม่ก็เสด็จออกมาพร้อมกัน ทั้งสองคนนั่งบนบัลลังก์มองลงมายังขุนนางที่ร่วมกันฝ่าฟันและเปลี่ยนแปลงการปกครองหลายอย่าง ฮ่องเต้กล่าวเปิดงานเลี้ยงจากนั้นทุกคนก็เริ่มดื่มกิน ได้ยินเสียงฝ่าบาทตรัสออกมา"จ้านอ๋อง ที่ผ่านมาต้องขอบใจท่านยิ่งนัก และพระชายาของท่านด้วย กฎหมายใหม่ที่ห้ามซื้อขายคนในครอบครัวเราทำสำเร็จแล้ว รวมถึงภาษีการปล่อยเช่าที่ดิน แม้จะถูกต่อต้านจากพวกคหบดีและขุนนางที่มีผลประโยชน์ไม่น้อย แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี""ล้วนเป็นเพราะพระปรีชาของพระองค์พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมกับพระชายาเพียงแค่ลองเสนอ แต่ทุกอย่างเป็นเพราะพระองค์ทรงผลักดันจนสำเร็จ""เราขอบใจขุนนางทุกคนที่อยู่ตรงนี้ที่ช่วยให้ต้าหลี่มีอำนาจและแสงยานุภาพจนอยู่เหนือแคว้นทั้งหลาย แม่ทัพเสิ่นเราขอบใจท่าน การเจรจากับแคว้นต่างๆ แม้บางคนจะต่อต้านการเจรจาครั้งนี้ อีกทั้งยังกล่าวหาว่าท่านอ่อนแอไม่กล้าสู้รบ แต่กลับกลายเป็นว่านอกจากไม่เสียเลือดเนื้อแล้วต้าหลี่ของเรายังได้ประโยชน์ไม่น้อย เรามีอาหารพวกเขามีเครื่องนุ่งห่ม มีแร่เหล็ก ไม่ต้องปล้นชิงไม่ต้องทำสงคราม แค่
ยามเหมากู้ชิงเหลียนตื่นก่อนนางจะลุกมาเตรียมน้ำล้างหน้าให้กับสามีแต่เช้า เผยจ้าวหยวนคว้าเอวบางรั้งให้นางลงมานอนข้างๆกอดนางเอาไว้ เขาพลิกกายเกยนางไว้ครึ่งตัวสบสายตาคู่งามก่อนจะจุมพิตเปลือกตา กู้ชิงเหลียนยอมให้เขาเชยชมจนพอใจ ร่างสูงทำท่าจะปลดอาภรณ์อีกครั้งแต่นางคว้ามือเขาเอาไว้"ท่านพี่..ยามเหมาแล้ววันนี้ต้องไปยกน้ำชาคารวะเสด็จพ่อกับเสด็จแม่นะเจ้าคะ จะสายไม่ได้""พี่ยังอยากรักเจ้าอีก""ให้เสร็จตามประเพณีก่อนนะเจ้าคะ ข้าไม่หนีท่านไปไหนหรอก ท่านลางานไว้เจ็ดวันมิใช่หรือคนหื่น""อยู่ใกล้เจ้าแล้วคิดอย่างอื่นไม่ออกเลย อยากรักแต่เจ้าคนดี""ลูกไม้ใต้ต้นจริงๆเชียว""หืม อะไรนะ หมายถึงพี่หรือ"กู้ชิงเหลียนหน้าแดงก่อนจะเอ่ยอ้อมแอ้มๆกับคนตัวโต"ข้าเคยได้ยินท่านพ่อเอ่ยกับท่านแม่บ่อยๆว่าจะมาหาเสด็จพ่อต้องดูฤกษ์ยามก่อน คนอะไรขยันรักเมียได้ทุกเวลาให้บ่าวไพร่ให้คนอื่นรอเป็นวันๆ บางครั้งไปแล้วไม่ได้อะไรกลับมาก็มีเพราะท่านอ๋องเอาแต่กักพระชายาไว้ในห้อง ท่านก็คงเหมือนเสด็จพ่อใช่หรือไม่เจ้าคะ""ฮ่าๆๆ คนงามสินสอดพี่ยาวกว่าเสด็จพ่อกับเสด็จอารัชทายาทอีกนะ เช่นนั้นพี่ต้องเก่งกว่าเสด็จพ่อสิ พร้อมไหมรับมือพี่ไหวหรื
วันนี้เป็นวันมงคลของเผยจ้าวหยวนกับกู้ชิงเหลียน ทั้งคู่เห็นกันมาตั้งแต่เด็กยามที่ท่านลุงหานมาหาท่านตากู้แต่งงานยียน ท่านป้าเซียวเซียวมักจะพาเด็กๆมาเล่นด้วยกัน ฉินเซียวเซียวแต่งงานกับกู้หานมีบุตรด้วยกันสี่คน กู้ชิงเหลียนเป็นบุตรสาวคนโต ยามนี้อายุสิบหกปีแล้วภายในห้องแต่งตัว เจ้าสาวสวมชุดเจ้าสาวสีเขียวแดงตามธรรมเนียม ข้างๆมีพัดที่ประดับสายไข่มุกห้อยเอาไว้ กู้ชิงเหลียนนั่งให้บรรดาแม่เฒ่าที่ครองรักยาวนานช่วยหวีผมให้ ฉินเซียวเซียวรอให้บุตรสาวแต่งตัวเรียบร้อยก็ให้ทุกคนออกไปรอข้างนอกก่อน"แม่เฒ่า หมัวมัวพวกท่านออกไปก่อนเถอะ ข้ามีเรื่องจะสั่งบุตรสาวเป็นการส่วนตัวสักหน่อย""เจ้าค่ะฮูหยิน"เหล่าสตรีอาวุโสพากันออกไปจากห้องเนื่องจากทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว เมื่อทุกคนออกไปเถาจื่อก็ปิดประตูแล้วยินเฝ้าอยู่ด้านนอก เพราะว่าฉูหยินมีเรื่องจะบอกกล่าวแก่คุณหนูใหญ่ กู้ชิงเหลียนมองหน้ามารดาอย่างมีคำถามก่อนจะเอ่ยออกไป"ท่านแม่...มีเรื่องอันใดหรือเจ้าคะ เหตุใดดูท่านมีลับลมคมในนัก""เหลียนเอ๋อร์..แม่มีเรื่องอยากกำชับเจ้า รับปากแม่ได้หรือไม่""ท่านแม่บอกมาเถอะเจ้าค่ะ ลูกยินดีทำตามที่ท่านแ
รุ่งเช้าเสิ่นชิงเวยตื่นตั้งแต่ยามเหมาเพื่อมาเตรียมตัว วันนี้จวนอ๋องต้องไปส่งมอบสินสอดให้กับสกุลกู้ เผยจ้าวหยวนเตรียมตัวตั้งแต่เมื่อคืน ปีหน้านางกับเขาก็จะแต่งงานกันแล้ว เสด็จแม่บอกว่ารอให้นางโตอีกสักปีเขาจึงรอมาจนถึงป่านนี้ด้านนอกหับสีแดงและกล่องเครื่องประดับวางเรียงราย วันนี้เป็นวันดีเผยจ้าวหยวนไปส่งสินสอด ยามบ่ายสกุลหยางเองก็จะมาเจรจาเรื่องหมั้นหมายระหว่างหยางเยี่ยเฟยกับเผยชิงเหลียนอย่างเป็นทางการเมื่อแสงทองจับขอบฟ้าเผยซ่างกวนก็ตื่นนอน ก่อนจะงัวเงียเดินมากอดภรรยาที่กำลังนั่งอ่านรายการสินสอดอยู่ นางมีบุตรให้เขาแล้วห้าคนเขาเคยโกรธเกลียดนางในครั้งแรกที่ถูกวางยา แต่เมื่อได้รับรู้ว่านางเองก็เป็นเพียงคนที่โชคร้ายที่บังเอิญผ่านเข้ามาในคืนนั้นเขาก็ตามหานางมาตลอด เผยซ่างกวนกอดนางก่อนจะฝังจมูกโด่งลงบนแก้มขาวนวล"ทำอะไรอยู่คนดี""ตรวจดูสินสอดของหยวนเอ๋อร์เพคะ หม่อมฉันเกรงว่าจะไม่ครบ ลูกชายเราแต่งงานทั้งที อีกอย่างเขาเคยประกาศหน้าพระพักตร์ฝ่าบาทเมื่อตอนที่ได้ห้าขวบว่าจะส่งสินสอดให้ชิงเหลียนยาวยี่สิบลี้ ให้ยาวกว่าของพวกเรากับของพระชายาไท่จื่อเสียอีกเพคะ คิกๆๆ"เสิ่นชิงเวย
ยามเหมาเผยชิงหลานตื่นมาเพื่อดูอาการของหยางเยี่ยเฟยอีกครั้ง นางใช้หลังมือแตะหน้าผากของเขา ท่านหมอบอกว่าเขาอาจมีไข้กลางคืน เมื่อคืนเขาตื่นมาดื่มน้ำและยาลดไข้จากนั้นก็หลับจนกระทั่งถึงตอนนี้"พี่เยี่ยเฟย..พี่ได้ยินหรือไม่ข้าจะไปเตรียมตัวปัดกวาดสุสานท่านย่า ยามอู่จะเซ่นไหว้ข้าจะไปบอกหูเปียวให้มาดูแลท่านนะเจ้าคะ"หยางเยี่ยเฟยตื่นนานแล้วแต่เขายังไม่ลืมตา เมื่อได้ยินดรุณีน้อยตรงหน้าเอ่ยกับเขา หยางเยี่ยเฟยจึงค่อยลืมตาขึ้นราวกับคนที่เพิ่งตื่นนอนก่อนจะเอ่ยกับนางน้ำเสียงัวเงียเล็กน้อย"หลานเอ๋อร์ เจ้าตื่นเช้ายิ่งนัก เมื่อคืนนี้ลำบากเจ้าแล้ว""มิลำบากเลยเจ้าค่ะ หากไม่ได้ท่านข้างต้องฝังอยู่ที่นี่เสียแล้ว อีกอย่างข้าต้องไปปัดกวาดสุสาน วันนี้จะไหว้ท่านย่าน่ะเจ้าค่ะ""ให้พี่ไปช่วยดีหรือไม่ แค่กๆ""พี่พักผ่อนเถอะเจ้าค่ะ มีท่านย่ารองกับท่านปู่อยู่ บ่าวไพร่มากมายนักอีกอย่างท่านบาดเจ็บเพราะช่วยเหลือข้าๆจะให้ท่านไปลำบากอีกได้อย่างไร"หยางเยี่ยเฟยมองหน้านางก่อนจะยิ้ม นางงามมากนักงามเหมือนท่านน้าเว่ยเว่ยจริงๆ เขาไม่เป็นอะไรแล้ว เดิมทีเขามีวรยุทธพิษงูนั่นก็ถูกเขาสกัดเอาไว้ก่อนท่านหมอจ
รุ่งเช้าเสิ่นชิงเวยเตรียมข้าวของเรียบร้อยแล้ว เผยปินกับหยุนหลานเองก็ตื่นมาเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว วันนี้นอกจากเผยปินยังมีเผยจ้าวหยวน เผยชิงหลาน เผยชิงอี้ที่จะไปเซ่นไหว้สุสานของท่านย่าเผยซ่างกวนแจ้งว่าเขาจะถึงเมืองหลวงแล้ว แต่เขาจะแวะไปอารามก่อนเพื่อเซ่นไหว้มารดา เสิ่นชิงเวยจัดเตรียมรถม้าสามคัน แฝดคู่เล็กไม่ได้ไปด้วยเนื่องจากจวนต้องมีคนดูแล ส่วนจ้าวเหลียนซินที่มาหานางแต่เช้าแล้วเพราะได้ยินว่าสามีนางกับจ้านอ๋องกำลังจะถึงเมืองหลวงแล้วข้าวของที่นำไปเพื่อเซ่นไหว้เตรียมเรียบร้อยแล้ว รถม้าจากจวนอ๋องทั้งห้าคันเคลื่อนออกจากจวนปลายยามเซิน กว่าจะถึงอารามก็พลบค่ำพอดี รุ่งขึ้นถึงจะไปปัดกวาดเตรียมเซ่นไหว้ วันนี้หลิวเย่วมาหานางรวมถึงซู่ซู่ อีกไม่นานฝ่าบามจะสละราชบัลลังให้รัชทายาทจ้าวเผยหยวนขึ้นครองราชย์ เสิ่นชิงผิงกำลังจะได้เป็นฮองเฮา นางมีพระโอรสสองพระองค์ พระธิดาหนึ่งองค์ และตอนนี้กำลังตั้งครรภ์คนที่สี่สาวใช้นำขนมกับน้ำชามาที่ศาลารับลม หลิวเย่วฉางจิบชาดอกบัวที่เสิ่นชิงเวยเป็นคนคั่วเองอย่างละเมียดละไม ก่อนจะเอ่ยถึงเรื่องบุตรชายคนโต"พระชายา เยี่ยนเฟยปีนี้สิบหกแล้วยังไ
เวลาล่วงเลยไปเก้าปียามนี้เสิ่นชิงเวยมีบุตรกับเผยซ่างกวนห้าคน ส่วนคนโตอย่างเผยจ้าวหยวนที่ยามนี้อายุสิบแปดปีแล้ว เขาได้หมั้นหมายกับกู้ชิงเหลียนอบย่างที่ตั้งใจเอาไว้และกำลังจะไปส่งสินสอดในอีกสามวันข้างหน้าเสิ่นชิงเวยกำลังทำขนมเพื่อให้พ่อสามีกับหยุนหลานไปเคารพสุสานของแม่สามี เผยซ่างกวนเดินทางไปชายแดนตะวันออกกับเสิ่นชิงชิวเพื่อเจรจาเรื่องเกลือสมุทร กว่าจะกลับคงไม่ทันเผยปินและหยุนหลานจึงไปก่อนด้านนอกเสียงจ้อกแจ้กจอแจดังมา คู่แฝดไม่เหมือนพี่ชายเช่นเผยจ้าวหยวนสักนิด ทั้งซุกซนและเจ้าเล่ห์มากนัก เผยซ่างกวนรู้สึกถึงนิสัยภรรยาของเขาทีเดียว"ชิงอี้...เสด็จแม่ไม่อยู่กำลังทำขนมพวกเราไปนอกจวนกันไหม"เผยชิงหลานท่านหญิงใหญ่เอ่ยชวนน้องชายเผยชิงอี้ ตอนนี้ทั้งคู่อายุสิบสองปีแล้ว ซุกซนยิ่งนักถึงเวลาเรียนก็ไม่เรียนหนังสือ เผยชิงอี้ที่กลัวมารดาก็ส่ายหน้าก่อนจะเอ่ยกับพี่สาว"พี่หญิง เสด็จแม่จับได้ก็จะถูกคัดกฎบรรพชนอีกหรอก ท่านไม่กลัวหรือ""เพ้ยๆๆ เจ้าพูดอะไรนั่น อัปมงคลจริงๆเลย ใครจะอยากไปเขียนหนังสือกัน ยึกยือๆน่าเบื่อจะตาย ข้าจะไปล่าไก่ฟ้าเจ้าไม่ไปก็ตามใจ"เผยชิงอี้จำต้องตามพี่สาวไ
เสิ่นชิงชิวกลับมาก็เตรียมงานแต่งงานทันที วันนี้เป็นวันแต่งงานของเขา พี่สาวตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวให้น้องชายไปรับเจ้าสาว ขบวนรับเจ้าสาวใหญ่โตยิ่งนัก เสิ่นชิงชิวในชุดแต่งงานสีแดงปักลวดลายด้วยไหมสีทองที่รีดจากทองแม้จนเป็นเส้นเล็กๆขบวนรับเจ้าสาวนั้นมีหาบขนมและลูกกวาดรวมทั้งเงินตำลึงมากมายยิ่งนัก อาชาสีขาวบริสุทธิ์ตัดกับชุดเจ้าบ่าวที่เขาสวมใส่ทำให้ดูมีราศีราวกับเทพเซียน เสิ่นชิงเวยส่งน้องชายออกจากจวน นางมานอนที่ในเมืองเพื่อจะได้จัดงานได้ราบรื่น เผยจ้าวหยวนเองก็ตื่นแต่เช้า เขาเห็นน้าชายในชุดเจ้าบ่าวงามสง่าก็นึกถึงตอนที่เสด็จแม่กับเสด็จพ่อแต่งงานกัน เสด็จพ่อทรงรูปงามมากนัก กระทั่งเสิ่นชิงเวยเดินเข้ามาหาเขาจึงได้รู้ตัว"หยวนหยวน..ท่านน้าหล่อเหลาหรือไม่""หล่อเหลารูปงามมากนักขอรับท่านแม่ หากลูกโตขึ้นลูกจะจัดงานแต่งงานกับชิงเหลียนให้ยิ่งใหญ่แบบเสด็จพ่อกับเสด็จอารัชทายาทขอรับ""ดูเจ้าสิ อายุเท่าไหร่กันเอ่ยปากคำก็ชิงเหลียน สองคำก็ชิงเหลียน"เผยจ้าวหยวนยิ้มให้มารดา จากนั้นก็เห็นว่าขบวนรับเจ้าสาวไปไกลแล้ว มารดาเตรียมเรื่องพิธีการ แม่นมที่เสิ่นชิงผิงส่งมาช่วยงานทำให้เสิ่นช