ระยะห่างระหว่างจวนอ๋องเจ็ดและจวนอ๋องสามนั้นอยู่ไม่ไกลเท่าใดนักฮูหยินรองไล่สาวใช้ทั้งสองลงจากรถม้า และบอกให้คนขับรถม้า ขับช้า ๆ ไปยังจวนอ๋องสามนางดึงม่านรถแน่น แล้วปิดม่านผ้าโปร่งก่อนจะหยิบห่อผ้าออกมาอย่างระมัดระวังสมบัติล้ำค่าอยู่ตรงหน้านาง นางวางมันลงไม่ได้ถูสมบัติล้ำค่าแต่ละชิ้นบนแก้มหลายครั้ง
นางกำชายเสื้อผ้าแน่นการที่ยุ่งอยู่กับหน้าที่ราชการเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น ช่วงนี้ท่านอ๋องสามเย็นชาต่อนางมากฮูหยินรองทอดถอนหายใจอยู่นาน “เสด็จแม่ขององค์ชายใหญ่มาจากเป่ยลู่ และองค์ชายรองก็พิการ ไม่ว่าจะเป็นคุณวุฒิอาวุโสหรือความแข็งแกร่ง ท่านอ๋องสามล้วนเป็นตัวเลือกที่สมบูรณ์แบบสำหรับรัชทายาท เสวี่ยเ
“พระชายา ท่านเป็นอันใดไปเพคะ?” สาวใช้ที่ได้ยินเสียง ก็รีบเดินเข้ามาใบหน้าฉินเสวี่ยเย่ว์เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ชี้ไปที่คันฉ่อง “เจ้าดูสิว่ามีอะไรอยู่ข้างในคันฉ่อง?”ยามที่นางยื่นมือออกมานั้น คนในคันฉ่องก็ยื่นออกมาเช่นเดียวกัน บนนิ้วยังสวมแหวนที่คล้ายกับของนางทุกประการ“เจ้าดูสิ นางกำลังเลียนแบบข้า!
หงเซียวถูกต่อว่าจนรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรมยิ่งนักเดิมนางคือนางกำนัลที่คอยสอนเรื่องทางโลกให้กับท่านอ๋องสาม พออายุสิบห้าปีก็ติดตามท่านอ๋อง เรื่องนี้ทุกคนต่างรู้กันทั่วคนในจวนอ๋องแห่งนี้ไม่มีผู้ใดกล้ามองหรือปฏิบัติต่อนางเป็นคนใช้ ทว่านางรู้ฐานะของตนเองดี จึงไม่แย่งชิงความโปรดปราน ปรนนิบัติท่านอ๋อง
เสวี่ยเอ๋อร์ เกิดเรื่องอันใดขึ้น?” ท่านอ๋องสามถามด้วยเสียงเย็นชา“มิใช่หม่อมฉัน หาได้เกี่ยวข้องกับหม่อมฉันไม่เพคะ” แขนฉินเสวี่ยเย่ว์ถูกแทงด้วยปิ่น ศีรษะกระแทกขาโต๊ะจนแตก อีกทั้งก้นยังถูกทิ่มด้วยเศษแจกัน หนังศีรษะถูกดึงจนเลือดไหลสร้างความเจ็บปวดให้มากยิ่งขึ้นกระทั่งจะลุกขึ้นยืนนางยังลุกไม่ได้ ทำได้เ
บนต้นไม้ที่ถูกปกคลุมด้วยหิมะที่อยู่ไกลออกไปกำลังขยับเบา ๆ เงาสีขาวร่างหนึ่งปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่ได้ดึงดูดความสนใจจากผู้ใดเงาสีขาวนี้ คือเฟยอิ่งที่ตู้เหิงส่งไปติดตามฮูหยินรองขณะที่เฟยอิ่งกำลังจะกลับไปรายงานที่จวนท่านอ๋องเจ็ดนั้น พลันเห็นราชองครักษ์ของจวนท่านอ๋องสามยัดสาวใช้ที่ตายไปแล้วใส่กระสอบ
“ข้าเขียนแทนเจ้าเอง” ตงฟางหลีหยิบพู่กันขึ้นมาหลังจากฉินเหยี่ยนเย่ว์สั่งเทียบยาที่สามารถยืดอายุแล้ว ก็เรียกหาแหวน ต้องการยาที่ใช้สำหรับฉีดเข้าหลอดเลือดดำ ทว่าแหวนยังคงไม่สนใจนางเหมือนดั่งเช่นเคย“ตู้เหิง ยังต้องให้ลู่ซิวมาดูสักครั้ง” นางมองเลือดที่อาบเต็มศีรษะก็รู้สึกอับจนหนทางอยู่บ้าง “ข้าจักรักษาแ
“เรียกข้าว่าศิษย์พี่อีกครั้งข้าก็จักสอนเจ้า” ลู่จิ้นดีอกดีใจราวกับเด็ก ๆ“ไม่ว่าจะเป็นการฝังเข็ม จับชีพจร หรือแม้กระทั่งผ่าตัด ล้วนจำเป็นต้องสั่งสมประสบการณ์จำนวนมาก มิใช่สิ่งที่ทำได้โดยง่าย” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “ศิษย์พี่ ข้าจะค่อย ๆ เรียนรู้เจ้าค่ะ”ลู่จิ้นดีอกดีใจยิ่งนัก พลันเริ่มพูดคุยไม่หยุดว่า