แชร์

บทที่ 962

หลิงเชียนอี้เห็นนางจะป้อนนม ย่อมไม่สะดวกอยู่ในห้อง หมุนกายก็ออกไปแล้ว

ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาไม่มองอวิ๋นอิงแม้แต่แวบเดียว ราวกับว่าไม่เคยรู้จักอวิ๋นอิง

อวิ๋นอิงยืนอยู่ที่ข้างๆ ก้มหน้าต่ำ มองไม่เห็นการแสดงออกบนใบหน้า แต่ว่าสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจน นางเงียบกว่าเมื่อก่อนเยอะมาก

นางกลายเป็นคนเงียบขรึม กลายเป็นคนไม่ชอบพูดแล้ว

เมื่อเยว่เอ๋อร์สังเกตเห็น นางถามเสียงเบาๆ

“อวิ๋นอิง เจ้าไม่ลองถามท่านโหวน้อยหน่อยหรือ? ท่านโหวน้อยกำลังจะแต่งงานกับคุณหนูกู้แล้วนะ หรือเจ้าเต็มใจยอมแพ้ทั้งเช่นนี้?”

อวิ๋นอิงก้มหน้า ไม่ได้ตอบคำถามนี้ เพียงแค่กล่าวเสียงเบา

“ข้าไปดูน้ำแกงที่ห้องครัว”

กล่าวจบก็ไปแล้ว

เยว่เอ๋อร์กระทืบเท้า

แต่ละคนราวกลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ทำตัวลับๆ ล่อๆ?

บนเตียง

ภายใต้การสอนของแม่นม ฉู่เชียนหลีใช้ท่าที่ถูกต้อง ลองป้อนนมครั้งแรก

แต่น้องสาวยังร้องไห้อยู่

ร้องไปร้องมา ก็อาเจียนน้ำนมแล้ว

“พระชายา นางกินอิ่มแล้วเจ้าค่ะ หลังจากที่เด็กกินอิ่ม เขย่าโดนเล็กน้อยก็อาเจียนน้ำนม เป็นเรื่องปกติเจ้าค่ะ” แม่นมกล่าว

“อุแว้…”

น้องสาวกินอิ่มแล้ว ยังคงร้องไห้

“ฉี่ใส่กางเกงแล้ว?”

“ไม่ฉี่เจ้าค่ะ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status