บทที่ 949

เหตุใดจึงนึกถึงนาง?

ดูเหมือน ยังเมาไม่พอ

“เอาเหล้ามา…ใครก็ได้…เอาเหล้ามา…” เขาฟุบอยู่บนโต๊ะ กอดไหเหล้าที่ว่างเปล่า เสียงพูดไม่ชัดเจน เมาจนหมดสภาพ แก้มทั้งสองข้างแดง สายตาพร่ามัว

เสี่ยวเอ้อร์ประจำร้านเป็นห่วงเล็กน้อย

“คุณชาย ท่านดื่มหมดไปหนึ่งไหแล้ว หากดื่มอีก เกรงว่าร่างกาย…”

หลิงเชียนอี้โยนไหเหล้าลงบนพื้นอย่างฉุนเฉียว ตะคอกด้วยความโกรธ

“ให้เจ้าไปเอาก็ไปเอามา เหตุใดพูดมากเช่นนี้! ข้าเป็นถึงท่านโหวน้อย ยังจะไม่มีเงินจ่ายค่าเหล้าให้เจ้าหรือ!”

เสี่ยวเอ้อร์ประจำร้านตกใจจนสะดุ้ง

ที่แท้เขาเป็นท่านโหวน้อยของจวนโหวติ้งกว๋อ!

ไม่กล้าพูดมาก รีบไปเอามาอีกหนึ่งไหทันที

ดึงฝาทิ้ง หลิงเชียนอี้แหงนหน้าดื่มทันที

ฤทธิ์เหล้าที่เผ็ดร้อนทำให้คอของเขาร้อนระอุเหมือนลุกเป็นไฟ รู้สึกทรมาน แต่เมื่อนึกถึงคนที่เมาแล้วก็ยังลืมไม่ได้ เขายิ่งทรมาน และยิ่งดื่มหนักขึ้นอีก

สายตาของแขกที่อยู่โดยรอบมองมาไม่น้อย ต่างวิจารณ์เสียงเบา

“พวกเจ้าดูสิ คนคนนี้เป็นอะไร?”

“ดื่มมากเช่นนั้น ดูสภาพที่หมดอาลัยตายอยาก น่าจะเจอเรื่องแย่ๆ มากระมัง”

“หรือญาติของเขาตาย?”

“เขาคงจะไม่อาละวาดกระมัง พวกเรานั่งห่างหน่อยดีกว่า…”