แชร์

บทที่ 956

จวนอ๋องเฉิน

พลบค่ำมาถึง ราตรีมาเยือน เสียงภายในห้องยังคงไม่หยุดเสียที คนที่อยู่ข้างนอกร้อนใจขึ้นเรื่อยๆ  แต่ละคนวิตกกังวล

“นี่มันสามชั่วยามกว่าแล้ว เหตุใดยังไม่คลอดอีก?”

“เหตุใดจึงนานเช่นนี้?”

“คงไม่ได้เกิดเรื่องอะไรกระมัง?”

พระชายาอ๋องติ้ง หลิงเชียนอี้ จิ่งอี้และคนอื่น หลังจากได้รับข่าว ก็รีบมาตั้งแต่ตอนเย็น คนกลุ่มใหญ่ยืนรอข้างนอก ทุกคนต่างก็ร้อนใจ

ความสนใจของทุกคนล้วนอยู่ภายในห้อง ไม่มีใครสังเกตเห็นอ๋องหลีที่อยู่นอกเรือนหานเฟิง

ฉู่เชียนหลีเจ็บมาสามชั่วยามกว่าแล้ว เฟิงเจิ้งหลีก็ยืนอยู่ข้างนอก ไม่ห่างแม้แต่ก้าวเดียวสามชั่วยามกว่าเช่นกัน

เฟิงเจิ้งหลียืนข้างนอกสุด จุดที่ไม่สะดุดตาที่สุด เขามองไปทางห้องปีกข้างจากระยะไกลด้วยสายตาเรียบเฉย แววตาไร้อารมณ์ สงบไร้คลื่น

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร

องครักษ์ลับปรากฏตัวเงียบๆ รายงานเสียงเบา

“นายท่าน พระชายาคลอดแล้ว เป็นลูกสาวขอรับ”

เมื่อเขาได้ยิน แววตาเย็นลงเล็กน้อย

ลูกสาว?

ไร้ประโยชน์?

เป็นท้องไม่ได้เรื่องจริงๆ

แต่ไม่เป็นอะไร

เฟิงเย่เสวียน เจ้าคิดว่าเจ้ากลับมาอย่างปลอดภัยพร้อมกับชัยชนะ ทั้งหมดนี้ก็จบแล้วหรือ? เจ้าดูถูกข้าเกินไปแล้ว
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
แม่หม่อม กะน้องเกม่อน
ทำไมอ่านนิยายเว็บนี้มีแต่พระเอกนางเอกโง่ คนเลวแม่งฉลาดขัเทให้หมดไม่เหมือนเว็บอื่นๆเสียความรุ้สึกติดตามมาจะ2ปีล่ะห่วยแตก
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status