แชร์

บทที่ 862

ด้านนอก หลิงเชียนอี้กำลังลากอวิ๋นอิง สาวเท้ายาวเดินออกไปด้านนอก

ฝีเท้าของเขายาวเกินไป อวิ๋นอิงทำได้เพียงตามไปอย่างโซเซ มีหลายครั้งที่เกือบจะเซล้ม เกือบจะจามเขาไม่ทัน จึงวิ่งเหยาะ ๆ ไปตลอดทาง

“ท่านจะพาข้าไปที่ไหน?

นางพยายามสะบัดมือ “ปล่อยข้า!”

หลิงเชียนอี้จับนางเอาไว้ ฝ่ามือกำแน่นมาก ทั้งเย็นทั้งแน่น เหมือนกับเหล็กเส้นที่พันเอาไว้แน่นเส้นหนึ่ง ไม่ว่าอวิ๋นอิงจะพยายามดิ้นรนอย่างไร ก็ดิ้นไม่หลุด

“ท่านโหวน้อย ข้าพูดชัดเจนมากแล้ว ท่านปล่อยข้า!”

“ปล่อย!”

นางทั้งพยายามขัดขืน ทั้งตบตี แต่ก็ไม่เป็นผล

หนุ่มน้อยจับนางเอาไว้แน่น สีหน้าที่หมองหม่น สาวเท้ายาวเดินออกไปทางด้านนอก

เมื่อออกจากจวนอ๋องเฉิน ก็อุ้มนางขึ้นไปนั่งบนหลังม้า

“ไป!”

ม้าวิ่งราววิ่งห้อตะบึง ราวกับลูกธนูที่ออกจากคันธนู

บนหลังม้าที่โยกอย่างรุนแรง บาดแผลที่แผ่นหลังของหนุ่มน้อยฉีกขาด สีหน้าซีดขาวราวกับกระดาษ แต่กลับเม้มริมฝีปากแน่น ราวกับว่าไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด จับแขนทั้งสองข้างของอวิ๋นอิงที่พยายามขัดขืน มุ่งหน้าไปยังทิศทางที่ไม่รู้จัก

ใจกลางเมืองหลวง

เขาเข้าไปที่ร้านเสื้อผ้าสำเร็จรูปร้านหนึ่ง

เมื่อเด็กในร้านเห็นเขา ก็ร
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status