เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 769
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 770
“ข้า...”ทันทีที่ฉู่เจียวเจียวอ้าปาก ก็สำลักทันทีนางรู้ว่าการตายของนางเว่ยเป็นอุบัติเหตุ แต่เป็นเพราะไม่ชอบขี้หน้าฉู่เชียนหลี แล้วก็ไม่ชอบท่าทางที่อ๋องหลีเข้าข้างฉู่เชียนหลี ถึงได้กัดและใส่ร้ายป้ายสีฉู่เชียนหลีอันที่จริง เดิมทีนางเว่ยไม่ต้องตายเมื่อคืนวานนี้ นางอยากจะไปคิดบัญชีกับฉู่เชียนหลี แต่กลับทำให้ฉู่เชียนหลีท้องแข็ง ถ้าหากนางอยู่ที่เรือนละก็ นางเว่ยก็ไม่มีทางวิ่งออกไปแต่นี่ก็ไม่นับว่าเป็นความผิดของนางนี่นา!ถ้าหากไม่ใช่เพราะอ๋องเฉินไล่ท่านอ๋องไปที่สุสานหลวง นางต้องเป็นกังวลจนเสียสติไหม?“ท่านอ๋อง คืนวันนั้นข้าไปหาฉู่เชียนหลี ข้าอยากจะให้นางขอร้องอ๋องเฉิน ให้ท่านกลับมารักษาบาดแผล แต่ว่า...อ๋องเฉินพูดว่าข้าจุ้นจ้านมากเกินไป เลยคุมขังข้า ยังไม่ให้พบท่านแม่อีกด้วย”“คืนวันนั้น ท่านแม่อยู่ข้างนอก ข้าได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือของท่านแม้ ข้าอยากจะวิ่งออกไปจนจะเป็นบ้า แต่พวกเขาไม่อนุญาตให้ข้าออกไป คืนนั้นฝนตกหนักมาก อ๋องเฉินกับฉู่เชียนหลีจิตใจอำมหิตเหลือเกิน พวกเขาไม่สนใจท่านแม่ มองดูนางตายท่ามกลางสายฝนยามค่ำคืน...”นางพูดจาเหลวไหล เบ้าตาแดงก่ำน้ำตาไหล น้ำเสียงสะอึกสะอื้น ท
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 771
ชั้นล่าง บรรดาผู้หญิงพากันแยกย้าย ที่ไปนอนพักก็ไปนอนพัก ที่แต่งหน้าก็แต่งหน้า ที่พูดคุยก็พูดคุย ขณะที่กำลังคุยกันเจี๊ยวจ๊าว จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงดัง ‘ปังๆๆ’ จากชั้นบนเหมือนกับมีของหนักอะไรบางอย่างกลิ้งตกลงมายิ่งอยู่ยิ่งเสียงดัง ยิ่งอยู่ยิ่งเข้าใกล้ปัง…สุดท้ายกลิ้งลงมาถึงชั้นหนึ่ง ชนใส่เสาต้นหนึ่งจนเกิดเสียงดังสนั่น เมื่อพลิกคว่ำกลับมา เห็นเพียงผู้หญิงในชุดกระโปรงสีม่วง ร่างกายเต็มไปด้วยเลือด ศีรษะแตกเลือดไหลทะลัก ดวงตาเบิกกว้างและกลม สิ้นใจไปแล้ว“พี่เยาเอ๋อร์…”“มีคนตาย!”“ว้ายๆ!”หลังจากนั้นสองชั่วยาม วังหลวง ห้องทรงพระอักษร บรรยากาศตึงเครียด“ต้องเป็นฝีมือของอ๋องเฉินแน่นอน เสด็จพ่อโปรดออกหน้าแทนลูกที่ยังไม่เกิดของหม่อมฉันด้วย เด็กเป็นผู้บริสุทธิ์น่ะ!”อ๋องเฟิงคุกเข่าอยู่บนพื้น เบ้าตาแดงก่ำ เสียงสะอึกสะอื้น อารมณ์แปรปรวนมากแต่งงานแปดปี อายุเกือบสามสิบ ในที่สุดก็มีลูกหนึ่งคนแล้ว แต่เมื่อครู่ได้รับข่าวนี้ ตกตึกตาย หนึ่งศพสองชีวิตพริบตานั้น ตกจากสวรรค์สู่นรกไม่ได้รู้สึกอะไรกับการตายของเยาเอ๋อร์มากนัก แต่ลูกที่น่าสงสาร เขาแค่อยากได้ลูกที่เป็นของตนเอง!อยู่ดีๆ เยาเอ๋อร์จ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 772
ทันทีที่เกิดเรื่องกับเยาเอ๋อร์ ทั้งหอจุ้ยเมิ่งถูกปิดกั้น คนที่อยู่ข้างในถูกควบคุมตัวทั้งหมด ตามคำบอกเล่าของพวกเขา ตอนนั้นแม่นางเยาเอ๋อร์พักผ่อนอยู่ชั้นบน และบนชั้นสามก็ไม่มีใครเลยมีความเป็นไปได้ที่นางอาจจะพลาดพลั้ง ไม่ระวังกลิ้งตกบันไดตายแต่เนื่องจากปัญหาระหว่างอ๋องเฟิงกับอ๋องเฉิน อ๋องเฟิงไม่ยอมละเว้นอ๋องเฉินง่ายๆ ฉู่เชียนหลีต้องการหาหลักฐานการตายธรรมชาติของเยาเอ๋อร์ เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของอ๋องเฉินแต่เมื่อสายตานางมองไปที่ศีรษะของเยาเอ๋อร์ ก็ต้องตะลึงงันฉับพลันรอก่อนค่อยๆ วางมือลงบนผมของนาง พลันนิ้วมือดึงเบาๆ ก็ดึงผมที่หลุดร่วงขึ้นมาหนึ่งกระจุกผมกระจุกนี้มีประมาณยี่สิบถึงสามสิบเส้น ตรงโคนผมเปื้อนเลือดแววตาฉู่เชียนหลีขรึมลง “นางถูกคนผลักตกจากบันได”ผู้ว่าการศาลาว่าการซุนเทียนตะลึงงันครู่หนึ่ง “เหตุใดพระชายาอ๋องเฉินพูดเช่นนี้?”“ดูเส้นผมนี่” นางยกมือขึ้น “ทุกคนผมร่วงได้ แต่โดยทั่วไปผมจะร่วงแค่หนึ่งหรือสองสามเส้น แต่เส้นผมกระจุกนี้บนหัวของนาง ถูกคนดึงจนหลุด”นางสงสัย มีคนกระชากผมของเยาเอ๋อร์ ผลักนางตกบันได“นี่…”พลันผู้ว่าการศาลาว่าการซุนเทียนดู เหมือนเป็นเช่นนี้จร
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 773
ฉู่เชียนหลีเห็นเขา สิ่งที่สะดุดตาที่สุดก็คือใบหน้าที่ซีดเซียวและไร้เรี่ยวแรงของเขา อยากเข้าไปประคองเขา แต่มือเปื้อนเลือด“ท่านพักฟื้นอยู่ในจวนไม่ใช่หรือ เหตุใดจึงมาศาลาว่าการซุนเทียนแล้ว?”เฟิงเจิ้งหลีเดินเข้าไปอย่างเป็นห่วง “ข้าได้ยินข่าวนี้ จะอยู่เฉยๆ ได้อย่างไร? ตรวจสอบถึงไหนแล้ว? ได้ผลสรุปแล้วหรือยัง? ได้ยินมาว่าอ๋องหลีกับอ๋องเฟิงทะเลาะกันในวัง ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างแล้ว”ทะเลาะมันแน่อยู่แล้ว ประการแรกความเศร้าโศกที่สูญเสียลูก ประการที่สองสามารถอาศัยข้ออ้างนี้เล่นงานอ๋องเฉินนางมีลางสังหรณ์ อ๋องเฟิงจะกัดอ๋องเฉินไม่ปล่อย ก่อนที่จะรู้ตัวคนร้ายตัวจริง เรื่องนี้ไม่มีทางสงบลงง่ายๆ แน่นอนนางรับผ้าเช็ดหน้าอุ่นที่ผู้ว่าการศาลาว่าการซุนเทียนส่งให้ เช็ดมือจนสะอาด“ข้าตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว พบเพียงเศษผ้าที่ขาดชิ้นนั้น”“ทำมาจากวัสดุอะไร?”“ไหม ท่านดูสิ”เฟิงเจิ้งหลีรับมา ผ้าไหมสีขาวถูกแรงดึงจนขาด เนื่องจากฉีกขาดจึงย่น ผ้าไหมแต่ละเส้นที่ขาดยังทิ้งรอยต่อไว้“คนทั่วไปไม่มีปัญญาสวมใส่วัสดุเช่นนี้” เขากล่าว“ใช่ ดังนั้นข้าได้ให้ศาลาว่าการซุนเทียนไปตรวจสอบร้านเสื้อผ้าสำเร็จรูปต
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 774
เฟิงเจิ้งหลีนำเศษผ้าชิ้นนั้น หรือก็คือหลักฐานเพียงหนึ่งเดียว ไปที่ค่ายลาดตระเวนแล้ว เหล่าทหารของค่ายลาดตระเวนให้ความเคารพต่ออ๋องหลีมาก เมื่อได้ยินว่ามีเรื่องให้ช่วย ก็เสนอตัวช่วยทันทีทุกคนออกปฏิบัติการพร้อมกัน ที่ตรวจสอบก็ตรวจสอบ ที่ตามหาก็ตามหาพวกเขากระจายตัวออก คนส่วนหนึ่งไปตามหาเบาะแสที่เกี่ยวข้องกับผ้าไหม อีกส่วนไปตรวจสอบที่หอจุ้ยเมิ่ง และยังมีคนอีกส่วนออกลาดตระเวน เพื่อตรวจสอบบุคคลที่น่าสงสัยในสองวันนี้ ตัดข้อสงสัยออกทีละเรื่อง…ทุกคนเริ่มทำงานฉู่เชียนหลีก็ยุ่งจนวิ่งไปทั่วเช่นกัน แต่เนื่องจากท้องโต เพิ่งไปได้สองรอบก็เหนื่อยจนรู้สึกปวดเอวเล็กน้อยเฟิงเจิ้งหลีพานางไปนั่งที่หอน้ำชา พักผ่อนครู่หนึ่ง“ให้คนของค่ายลาดตระเวนไปตรวจสอบเถอะ ทันทีที่ได้ผลสรุปจะส่งข่าวมา วางใจเถอะ ไม่เกิดเรื่องอะไรในวังแน่นอน อ๋องเฉินได้รับความโปรดปรานจากฝ่าบาทตั้งแต่เล็กจนโต ฝ่าบาทจะปกป้องเขาแน่นอน”เขาพลางปลอบใจ พลางส่งชาร้อนถ้วยหนึ่งถึงมือฉู่เชียนหลี มือของเขาเย็นเหมือนน้ำแข็ง สายตาของเขาก็เช่นกันฉู่เชียนหลีถือถ้วยชาไว้ กล่าวเสียงเบา “ข้าแค่จู่ๆ ก็คิดว่า เป็นไปได้หรือไม่ว่าอ๋องเฟิงเป็นคนผลัก…
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 775
จวนอ๋องเฉินตอนที่อ๋องเฟิงเดินมือไพล่หลังกลับมา เห็นพระชายาอ๋องเฟิงนั่งอยู่บนเก้าอี้หลักด้วยสีหน้าบูดบึ้ง ร้อนตัวครู่หนึ่ง แววตาก็สั่นไหว…เขากับพระชายาอ๋องเฟิงเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก ความสัมพันธ์ดีมากและรักกันมาก ต่อให้แต่งงานกันแปดปีไม่มีลูก เขาก็ไม่เคยมีความคิดที่อยากจะปลดพระชายา ยังคงปฏิบัติต่อนางเหมือนเดิมตอนนี้ เรื่องที่เขามีผู้หญิงข้างนอกความแตกแล้ว ตอนที่เผชิญหน้ากับพระชายาอ๋องเฟิง เขาร้อนตัวเล็กน้อย…ภายใต้การจ้องมองของพระชายาอ๋องเฟิง มือที่ไพล่หลังของเขาขยับมาข้างหน้า ขยับทั้งฝีเท้า ค่อยๆ เดินเข้าไปในห้องพระชายาอ๋องเฟิงเห็นสถานการณ์ หัวเราะอย่างเย็นชาทีหนึ่ง“เจ้ายังรู้จักกลับมาหรือ?”เพี๊ยะ…กระแทกถ้วยชาในมือลงบนโต๊ะจนดังปัง มีน้ำชาหลายหยดกระเซ็นออกมาอ๋องเฟิงชะงัก “เหยาเหยา…”“เหยา? ข้าว่าที่เจ้าเรียกคือเยามากกว่ากระมัง เยาที่แปลว่านางปีศาจ” ชื่อของพระชายาอ๋องเฟิงมีคำว่าเหยา ชื่อเล่นเหยาเหยาอ๋องเฟิง “...”เห็นนางโมโห เขาเดินเข้าไปจับมือนางเบาๆ “เยาเอ๋อร์ตายแล้ว…”“ก็ตายได้ดีแล้วนี่” พระชายาอ๋องเฟิงหัวเราะอย่างเย็นชา “ล่อลวงสามีคนอื่น ผู้หญิงเช่นนี้ไม่สมควรต
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 776
ฉู่เชียนหลีกล่าว “แม้บอกว่าเป็นคนของหอนางโลม แต่นั่นก็เป็นชีวิตคนเป็นๆ สองชีวิต อีกทั้งยังถูกคนกระชากผม ผลักตกจากบันได”กลิ้งตกจากบันได หนึ่งศพสองชีวิต และยังเป็นแม่ท่านหนึ่งด้วยอาจเพราะเป็นแม่เหมือนกัน ลองจินตนาการว่าเกิดเหตุการณ์เช่นเดียวกันกับตนเอง ความเศร้าโศกและความโกรธแค้นเช่นนั้น หากว่ากลายเป็นผีอาฆาต ยอมให้ดวงวิญญาณแตกสลาย ก็จะต้องแก้แค้นให้ลูก มันก็ไม่เกินไป“ไม่ใช่แค่อ๋องหลีกำลังช่วยข้าตรวจสอบ ทางจิ่งอี้ก็ช่วยจับตาดูอยู่เช่นกัน”เวลาเดียวกัน ทางหานเฟิงหานอิ๋งก็เฝ้าจับตาดูหอจุ้ยเมิ่งเช่นกันเฟิงเย่เสวียนถามกะทันหัน “ข้าพบว่าข้ามักจะมองข้ามเรื่องหนึ่ง กลุ่มคนที่อยู่ในโรงหมอ เกี่ยวข้องอะไรกับเจ้า?”ปกติใกล้ชิดกันมาก เขาก็คิดไม่ได้ว่าจะถามตอนนี้มาลองคิดดูดีๆ ดูเหมือนความสัมพันธ์ของฉู่เชียนหลีกับพวกเขาดีมาก“สหาย”“โกหก” ปฏิเสธคำพูดของฉู่เชียนหลีโดยไม่ต้องคิด “ไปเรียนเคล็ดวิชาเหมันต์มาจากไหน?”“เก็บได้”“โกหก” ปฏิเสธอีกครั้ง “กำลังภายในของเจ้า ร้ายกาจกว่าข้าใช่หรือไม่?”“ข้าไม่เป็นวรยุทธ์”“โกหก”“...”สายตาของเฟิงเย่เสวียนยิ่งอยู่ยิ่งมืดมน มักจะรู้สึกว่าฉู่เชียนห
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 777
ทั้งสองเริ่มหยอกกัน เจ้าหนึ่งหมัด ข้าทุบหนึ่งที หยอกกันไปหยอกกันมา ฉู่เชียนหลีเหนื่อยแล้ว ก็กลิ้งขึ้นเตียงไปนอนแล้วเฟิงเย่เสวียนเลิกเสื้อนางขึ้น ทายาที่ท้องให้นาง เพื่อลดรอยแตกลายท้องที่อายุครรภ์ห้าเดือนใหญ่มาก แต่ฉู่เชียนหลีรู้สึกว่าเกิดจากการที่ตนเองกินดีเกินไปจึงอ้วนนึกถึงเส้นทางอันยาวไกลของการลดน้ำหนักหลังคลอด หดหู่มากหยอกกันครึ่งชั่วโมง กอดกันนอนแล้ววันถัดมารุ่งเช้ายังเช้ามาก เยว่เอ๋อร์ก็เข้ามาแล้ว สีหน้าดูร้อนใจเล็กน้อย “ท่านอ๋อง มีกงกงท่านหนึ่งมาจากวัง บอกว่าฝ่าบาทสั่งให้ท่านรีบเข้าวังด่วน บอกว่าตอนนี้ เดี๋ยวนี้ เหมือนรีบมาก…”นางกังวลว่าจะเกิดเรื่องอะไรเฟิงเย่เสวียนลุกขึ้น ทำท่าห้ามใช้เสียง “อย่ารบกวนนาง”ลงจากเตียงด้วยกันเคลื่อนไหวที่เบามาก ห่มผ้าให้ฉู่เชียนหลี จูบกลางหว่างคิ้วนางหนึ่งที จึงจะหยิบชุดผาวตัวนอกที่วางอยู่ข้างๆ แล้วเดินออกไปข้างนอก“ใครก็ได้”ทหารยามคนหนึ่งเดินเข้ามา“หานเฟิงหานอิ๋งยังไม่กลับมา?”ทหารยามก้มหน้า “เรียนท่านอ๋อง ใต้เท้าทั้งสองยังไม่กลับมาขอรับ”“ฮืม” เพียงแค่ขมวดคิ้วทีหนึ่ง ก็ยกเท้าเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรมาก “เข้าวังเถอะ”วังหล
บทล่าสุด
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 980
นางเม้มมุมปาก อิจฉาเล็กน้อย นั่งเงียบๆ อยู่ที่ข้างๆ ละสายตาไปทางอื่นเขากล่อมน้องสาวครู่หนึ่ง รู้สึกถึงความเงียบของนาง จึงเงยหน้ามอง“ทำไม ไม่พอใจแล้ว?”“หึงแล้ว?”“...”เขาจี้จุดในประโยคเดียว“โตเป็นผู้ใหญ่เช่นนี้แล้ว ยังจะหึงกับลูกสาวของตัวเองอีก หรือข้าจะถูกปีศาจน้อยสองคนนี้แย่งไปได้?”“...”นี่ทำเหมือนนางดูปัญญาอ่อนมาก และจริงจังมาก?ฉู่เชียนหลีเบะปาก“เจ้าเห็นข้าเป็นใคร โลกทัศน์ของข้าแคบเช่นนั้นเลยหรือ?”“ใช่”“?”“ใครก็ได้!”เขาลุกขึ้นทันที ส่งน้องสาวที่เพิ่งกล่อมจนสงบให้แม่นม หมุนกายก็ไปอุ้มฉู่เชียนหลี อีกทั้งยังอุ้มในท่าแนวราบ เหมือนอุ้มเด็กคนหนึ่ง แต่คนที่เขาอุ้มคือทารกที่มีอายุมากแล้ว“ไม่หึงนะ ข้ารักเจ้าคนเดียว”“?”ฉู่เชียนหลีตั้งสติได้ก็เขินอายจนหน้าแดง จะขอลงทันที แม่นมยังดูอยู่ข้างๆ นะ คำพูดที่เขาพูดมัน…ก็ไม่อายเลย!“ปล่อยข้าลงไป”“ไม่ ทั้งๆ ที่เจ้าชอบให้ข้าทำเช่นนี้กับเจ้า ไม่ใช่ข้าวใหม่ปลามันอะไรเสียหน่อย ยังจะเขินอะไรอีก?”“!”ฉู่เชียนหลีหน้าแดง จ้องเขาอย่างอายจนโกรธ“รีบปล่อยข้าลงได้แล้ว ข้าจะหึงน้องสาวได้อย่างไร ข้าเปล่านะ! ข้าเห็นน้องสาวติดเ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 979
ดังคำกล่าวที่ว่า จากกันนานชนะคู่ใหม่ปลามัน ไม่เจอกันสามเดือน คนสองคนที่คุ้นเคยแต่ก็ไม่คุ้นเคยกอดกันแน่น เปลวไฟนิรนามถูกจุดขึ้นในใจ เมื่อลุกท่วม ก็ร้อนแรงจนสะเทือนฟ้าสะเทือนบกอย่างไม่สามารถควบคุมหนึ่งจูบที่ลึกซึ้งแน่นแฟ้นลึกล้ำคิดถึงความรักเขากระหายจนอยากกลืนนางลงท้อง อยากแทะกระดูก กัดนาง กินนาง แม้แต่ลมหายใจของนางก็กลืนลงท้องนางเริ่มต้านทานไม่ไหว สมองที่ขาดอากาศว่างเปล่า สองมือยันอยู่บนหน้าอกเขา พยายามผลักออกเขาไม่ถอย กลับกันยิ่งทับแน่นขึ้นผ่านไปเนิ่นนานกลีบริมฝีปากแยกจากกันนางหอบหายใจอย่างหนัก แทบเป็นลมแล้ว แก้มทั้งสองข้างแดงฉาน แดงจนสะดุดตา แดงจนแสบตา แดงจนทำให้เขากระวนกระวายใจ ต้องการมากกว่านี้แต่เขากลับต้องอดกลั้นนางยังอยู่ในช่วงเพิ่งคลอด ภายในหนึ่งเดือนห้ามแตะต้องมีความต้องการแต่ไม่มีที่ลง ภายใต้สถานการณ์ที่หมดหนทาง เขากัดคอนาง สูดดมแรงๆ เหมือนดับความกระหาย“อาเฉิน เจ้าทำข้าเจ็บแล้ว…”เสียงตะโกนเบาๆ ดังเข้าไปในหูเฟิงเย่เสวียน มันคือการเสแสร้งเสียงที่อ่อนโยน มันคือการอ้อนก็เหมือนกับประกายไฟถูกลมพัด พริบตานั้นลุกท่วมร่างกายเฟิงเย่เสวียน เลือดในร่าง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 978
อ๋องเฉินกลับมาแล้ว!เมื่อข่าวนี้แพร่กระจายออกไป ทั้งจวนอ๋องเฉินครึกครื้น ผ่านไปสามเดือนเต็มๆ ในที่สุดท่านอ๋องก็กลับมาแล้ว คนทั้งจวนวิ่งไปต้อนรับที่หน้าประตู“ท่านอ๋อง!”กลับมาแล้ว!ในที่สุด!ท่านอ๋องกลับมาแล้ว ทุกคนก็เหมือนได้เสาหลักกลับคืนมา มีที่พึ่งพิง มีความมั่นใจ แม้แต่เสียงพูดก็เปี่ยมไปด้วยพลังแล้ว“เฉินเอ๋อร์ เจ้ากลับมาแล้ว ปล่อยให้แม่คิดถึงตั้งนาน!” ถงเฟยดีใจจนร้องไห้คนอื่นก็เช่นกันเฟิงเย่เสวียนโอบเอวเล็กของฉู่เชียนหลีไว้ มองดูจวนที่คุ้นเคย ใบหน้าที่คุ้นเคย สิ่งเดียวที่คิดถึงในเวลานี้คือลูก!เมื่อเดินเข้าจวน ก็ตรงไปที่เรือนหานเฟิง เข้าไปในห้อง ก็มองเห็นเด็กสองคนที่นอนอยู่ในเปลโยกสองคน!พวกนางนอนด้วยกัน เพิ่งดื่มนมอิ่ม กำลังนอนหลับสนิทกำปั้นเล็กๆ ของพี่สาวตัวอ้วนวางอยู่ที่ข้างศีรษะทั้งสองข้าง ปากน้อยๆ ที่อวบอิ่มห่อยื่นออกมาเล็กน้อย และดูดปากเป็นระยะ เหมือนกำลังนึกถึงรสชาติของนม น่ารักมากน้องสาวตัวผอมเหมือนรู้สึกไม่ปลอดภัย มือน้อยกำผ้าห่อทารกแน่น ร่างกายเล็กๆ นอนขดตัว ราวกับต้องการซ่อนตัวเองไว้ใบหน้าของเด็กที่อ่อนเยาว์สะกิดหัวใจเฟิงเย่เสวียนในพริบตา ทำให้เขา
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 977
“สวรรค์!”มีชาวบ้านเห็น ตกใจจนกรีดร้องรอตอนที่ฉู่เชียนหลีไปดู เห็นเพียงผ้าห่อทารกตกลงไปในทะเลสาบอย่างรวดเร็ว นางอยู่ห่างออกมาสิบกว่าเมตร อย่างไรก็ช่วยไม่ทันพริบตานั้น หัวใจนางเหมือนถูกมีดกรีดขณะที่ทุกคนกำลังประหม่า ในช่วงเหตุการณ์คับขัน มีร่างเงาสีหมึกสายหนึ่งพุ่งพรวดเข้ามาราวกับวิญญาณผี พลันกระโดดข้ามทะเลสาบอย่างฉับไว รับเด็กไว้แล้วร่อนลงพื้นอย่างมั่นคงปลอดภัยหายห่วง!สมองของฉู่เชียนหลีว่างเปล่าไปชั่วพริบตาหนึ่ง ขาอ่อนจนเกือบล้มลงพื้น โชคดีที่เยว่เอ๋อร์รีบประคองไว้ เมื่อยืนมั่นคงและเงยหน้ามอง ก็ต้องตะลึงอีกครั้งเขา!เขากลับมาแล้ว!เฟิงเย่เสวียน!เขายังคงสวมชุดเพ้าหมึกสีเข้ม เกล้าผมตั้งสูง ไม่เจอกันสามเดือน ผิวของเขาเข้มขึ้นเล็กน้อย มีแผลเป็นตรงแก้มหนึ่งสาย ช่วยเพิ่มความเฉียบคมให้เขาสามส่วน ระหว่างคิ้วเต็มไปด้วยแววของความเหนื่อยล้าจากการเดินทางไกล ทำให้แลดูหนักแน่นและเป็นผู้ใหญ่กว่าเมื่อก่อนฉู่เจียวเจียวตกใจมาก“อ๋องเฉิน…”เขากลับมาได้อย่างไร?เหตุใดจู่ๆ ก็โผล่ออกมาโดยไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงเหมือนกับผี?เฟิงเย่เสวียนอุ้มเด็กไว้ในข้อพับแขน มืออีกข้างยกขึ้น มองนางด้วยร
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 976
รอนางกลายเป็นพระชายารัชทายาท เวลาที่ฉู่เชียนหลีพบนาง จำเป็นต้องคุกเข่าคำนับฉู่เจียวเจียวเชิดคางขึ้นเล็กน้อย เหลือบมองนางแวบหนึ่ง กล่าวราวกับประทานความเมตตา“ถ้าหากเจ้ารู้จักประมาณตน ทางที่ดีตอนนี้ออกไปจากนอกสายตาของข้า ถ้าหากข้าอารมณ์ดีแล้ว วันข้างหน้า ข้าก็จะละเว้นพิธีของการคำนับเมื่อเจ้าพบข้า”ราชโองการยังประกาศไม่ถึงจวนอ๋องหลี นางก็วางมาดของพระชายารัชทายาทแล้วกิริยานั่น น้ำเสียงนั่น ท่าทางนั่น เหมือนนกยูงรำแพนหางตัวหนึ่ง เหลือบมองฉู่เชียนหลีจากเบื้องสูงฉู่เชียนหลีหัวเราะ“พระชายารัชทายาทแล้วอย่างไร? พระชายาอ๋องหลีแล้วอย่างไร? หรือทำผิดแล้ว ไม่ต้องยอมรับผิดก็ได้?”“หรือในความเข้าใจของเจ้า เมื่อเจ้าเป็นพระชายารัชทายาท ก็สามารถใช้อำนาจบาตรใหญ่ อยากทำอะไรก็ได้?”เมื่อชาวบ้านได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าเปลี่ยนทันทีถ้าหากแม้แต่พระชายารัชทายาทก็ไร้เหตุผลเช่นนี้ เมื่อรัชทายาทขึ้นครองบัลลังก์ จะปฏิบัติต่อราษฎรอย่างดีหรือ?พระชายารัชทายาทใช้อำนาจรังแกคน อวดอ้างบารมีเช่นนี้ มีนางอยู่ ราษฎรสามารถมีชีวิตที่ดีหรือ?ฉู่เจียวเจียวรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติของชาวบ้าน นางรีบกล่าว“ฉู่เ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 975
ฉู่เจียวเจียว “?”เมื่อหันไปมอง เห็นเพียงเต๋อฝูพาหมอหลวงสูงวัยท่านหนึ่งมารออยู่ที่ด้านข้าง และไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไรฉู่เชียนหลีประหลาดใจเล็กน้อย“กงกงเต๋อฝู ท่านอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”เต๋อฝูสะบัดแส้มาไว้ในข้อพับ โน้มตัวเล็กน้อย คำนับทีหนึ่ง กล่าวตอบอย่างนอบน้อม“ข้าน้อยรับบัญชาจากฝ่าบาท เดิมทีควรไปประกาศราชโองการที่จวนอ๋องหลี ตอนที่เดินผ่านตรงนี้ เห็นพระชายาทั้งสองท่านโต้เถียงไม่ลงตัว จึงสั่งให้คนเข้าวังเชิญหมอหลวงมา สุขภาพของพระนัดดาองค์โตเกี่ยวข้องกับอนาคตของราชวงศ์ ข้าน้อยไม่กล้ารอช้า”ประกาศราชโองการ?ฉู่เชียนหลีเข้าใจอะไรบางอย่างในพริบตาดูเหมือนฉู่เจียวเจียวให้กำเนิดพระนัดดาองค์โต ฝ่าบาทจึงมีราชโองการแต่งตั้งอ๋องหลีเป็นรัชทายาท…แต่ตอนนี้นางไม่มีเวลาให้คิดมาก ความสนใจทั้งหมดล้วนจดจ่ออยู่บนตัวของเด็กที่ร้องไห้ไม่หยุด“รบกวนหมอหลวงลองตรวจสุขภาพของพระนัดดาองค์โตหน่อย ว่าปลอดภัยหรือไม่?”หมอหลวงพยักหน้า เดินเข้าไปฉู่เจียวเจียวตื่นตระหนกทันที…มือที่อุ้มลูกกระชับเล็กน้อย พลางจับผ้าห่อทารกไว้แน่น แววตาสั่นไหว ลนลานเล็กน้อยแต่มาถึงขั้นนี้ นางไม่มีข้ออ้างที่จะปฏิเสธแล
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 974
เยว่เอ๋อร์สะดุ้งตกใจชาวบ้านเบิกตากว้างขณะที่เด็กกำลังจะร่วงลงบนพื้น ฉู่เชียนหลีกระโจนเข้าไป ก่อนหนึ่งวินาทีที่เขาจะตกลงบนพื้น นางรับเขาเอาไว้ได้อย่างหวุดหวิดพูดถึงก็แปลก เมื่อครู่ตอนอยู่ในอ้อมแขนพระชายา เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด พอมาอยู่ในอ้อมแขนของฉู่เชียนหลี เสียงร้องไห้ก็ค่อยๆ เบาลง และสงบไปในที่สุดทันใดนั้น มีเสียงตะคอกดังขึ้น“ฉู่เชียนหลี!”“เจ้าทำอะไร!”ฉู่เจียวเจียวรีบเดินเข้าไป แย่งลูกกลับคืนมาทันที“ต่อให้เจ้าไม่พอใจข้า ก็ไม่ควรโยนลูกของข้า! เจ้ารู้หรือไม่ว่าด้วยความสูงเมื่อครู่ หัวของจื่อเยี่ยชี้ลงข้างล่าง มีโอกาสที่จะคอหักตายทันที!”“เจ้าก็เป็นแม่คนเช่นกัน จิตใจอำมหิตเช่นนี้ได้อย่างไร!”นางชี้หน้าฉู่เชียนหลี ตำหนิด้วยความโกรธและเสียงดัง พูดบลาๆ ราวกับปืนกล ไม่ปล่อยให้ฉู่เชียนหลีได้พูดแทรกคนชั่วชิงร้องเรียนก่อน ก็คงประมาณนี้“อุแว้…”เด็กที่เพิ่งเงียบไปสองวินาที เริ่มร้องไห้อีกครั้งฉู่เจียวเจียวรีบกล่อม “จื่อเยี่ยเป็นเด็กดี จื่อเยี่ยไม่ร้องนะ แม่ไม่ดีเอง ล้วนเป็นเพราะแม่ไม่ดีเอง ล้วนเป็นความผิดของแม่ แม่ไม่ควรให้กำเนิดเจ้า ถ้าหากเจ้าเป็นเด็กผู้หญิง เกรงว่าคงไม่
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 973
มัวแต่ห่วงยืนกรานว่าเป็นฝีมือฉู่เชียนหลี จนลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท…ก็จริง หลังจากคลอดลูก สมรรถภาพด้านต่างๆ ของร่างกายลดลง แม้แต่ความจำก็ไม่ดีเป็นครั้งคราวอย่างที่เรียกว่าคลอดลูกหนึ่งครั้ง โง่ไปอีกสามปีจริงๆ ฉู่เชียนหลีเดินออกมาหนึ่งก้าว ยื่นมือแล้วกล่าว“ส่งเด็กมาให้ข้า”ฉู่เจียวเจียวกอดลูกแน่น ถอยหลังหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว“เหตุใดต้องให้เจ้าตรวจ? ข้าเชื่อใจเจ้าได้หรือ? เจ้าเป็นทักษะการแพทย์ จื่อเยี่ยมีปัญหาหรือไม่ มันก็ขึ้นอยู่กับปากของเจ้าไม่ใช่หรือ?”ในความเป็นจริง ร้อนตัวเล็กน้อยเฟิงเจิ้งจื่อเยี่ยถูกพิษหรือไม่ ในใจนางรู้ดีที่สุดถ้าหากถูกเปิดโปงต่อหน้าทุกคน นางจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน และยังจะถูกชาวบ้านวิพากษ์วิจารณ์ฉู่เชียนหลีกล่าวอย่างเย็นชา“ต่อหน้าชาวบ้านมากมายเช่นนี้ ภายใต้การจ้องมองของทุกคน ถ้าหากข้าคิดจะทำอะไร สามารถหลบพ้นสายตาของทุกคนหรือ?”แม้นางโง่เพียงใด ก็ไม่ทำเรื่องที่โง่เขลาเช่นนี้เดินเข้าไปอีกครั้ง จับมุมหนึ่งของผ้าห่อทารก“ส่งเด็กให้ข้า บนร่างกายเขามีพิษหรือไม่ ข้าพิสูจน์ก็รู้เอง”ฉู่เจียวเจียวยิ่งกอดลูกแน่นแล้ว “เจตนาเจ้าไม่ดี ข้าไม่มีทางส่งจื่อเยี่ยให
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 972
“เจ้ากล้าวางยาพิษพระนัดดาองค์โต!”เสียงตะคอกของฉู่เจียวเจียวดังมาก ทำให้ชาวบ้านโดยรอบได้ยินกันทุกคน และยิ่งทำให้ชาวบ้านตกใจมากพิษ!เพราะความริษยา พระชายาอ๋องเฉินจึงวางยาพิษกับเด็กทารกที่เพิ่งคลอดได้สามวัน!สวรรค์!ทันใดนั้น สายตาของทุกคนที่มองฉู่เชียนหลีกลายเป็นแปลกประหลาด…เยว่เอ๋อร์โกรธแล้ว “พระชายาอ๋องหลี ท่านพูดเหลวไหลอะไร! พระชายาแค่อุ้มเขาครู่เดียว ยังไม่ถึงห้าอึดใจก็ถูกท่านแย่งกลับไปแล้ว จะมีพิษได้อย่างไร! นี่ท่านเป็นโรคหลงผิดหรือ?”“อุแว้…”เสียงที่ร้องไห้ไม่หยุดของเด็ก ก็เหมือนกับเป็นหลักฐานที่หนักแน่น โต้กลับคำพูดของเยว่เอ๋อร์คำพูดของเยว่เอ๋อร์ดูไม่มีน้ำหนักทันทีชาวบ้านทุกคนไม่เชื่อ เสียงวิพากษ์วิจารณ์ราวกับระลอกคลื่น“เมื่อครู่ข้าเห็นกับตา ตอนแรกพระนัดดาองค์โตไม่ได้ร้องไห้ หลังจากที่กลับถึงอ้อมแขนของแม่ ก็ร้องไห้ไม่หยุด นี่ไม่ได้แสดงให้เห็นว่ามีปัญหาหรอกหรือ?”“ใช่ พระนัดดาองค์โตต่อต้านเช่นนี้ แค่ดูก็รู้ว่าไม่สบาย”“หรือว่าถูกพิษจริงๆ?”“ถ้าหากนางฆ่าพระนัดดาองค์โตตาย ลูกสาวฝาแฝดที่นางคลอด ก็จะกลายเป็นที่โปรดปรานที่สุดในราชวงศ์แล้วไม่ใช่หรือ?”“ใช่…”เสียงก
