เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 775
บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 776
ฉู่เชียนหลีกล่าว “แม้บอกว่าเป็นคนของหอนางโลม แต่นั่นก็เป็นชีวิตคนเป็นๆ สองชีวิต อีกทั้งยังถูกคนกระชากผม ผลักตกจากบันได”กลิ้งตกจากบันได หนึ่งศพสองชีวิต และยังเป็นแม่ท่านหนึ่งด้วยอาจเพราะเป็นแม่เหมือนกัน ลองจินตนาการว่าเกิดเหตุการณ์เช่นเดียวกันกับตนเอง ความเศร้าโศกและความโกรธแค้นเช่นนั้น หากว่ากลายเป็นผีอาฆาต ยอมให้ดวงวิญญาณแตกสลาย ก็จะต้องแก้แค้นให้ลูก มันก็ไม่เกินไป“ไม่ใช่แค่อ๋องหลีกำลังช่วยข้าตรวจสอบ ทางจิ่งอี้ก็ช่วยจับตาดูอยู่เช่นกัน”เวลาเดียวกัน ทางหานเฟิงหานอิ๋งก็เฝ้าจับตาดูหอจุ้ยเมิ่งเช่นกันเฟิงเย่เสวียนถามกะทันหัน “ข้าพบว่าข้ามักจะมองข้ามเรื่องหนึ่ง กลุ่มคนที่อยู่ในโรงหมอ เกี่ยวข้องอะไรกับเจ้า?”ปกติใกล้ชิดกันมาก เขาก็คิดไม่ได้ว่าจะถามตอนนี้มาลองคิดดูดีๆ ดูเหมือนความสัมพันธ์ของฉู่เชียนหลีกับพวกเขาดีมาก“สหาย”“โกหก” ปฏิเสธคำพูดของฉู่เชียนหลีโดยไม่ต้องคิด “ไปเรียนเคล็ดวิชาเหมันต์มาจากไหน?”“เก็บได้”“โกหก” ปฏิเสธอีกครั้ง “กำลังภายในของเจ้า ร้ายกาจกว่าข้าใช่หรือไม่?”“ข้าไม่เป็นวรยุทธ์”“โกหก”“...”สายตาของเฟิงเย่เสวียนยิ่งอยู่ยิ่งมืดมน มักจะรู้สึกว่าฉู่เชียนห
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 777
ทั้งสองเริ่มหยอกกัน เจ้าหนึ่งหมัด ข้าทุบหนึ่งที หยอกกันไปหยอกกันมา ฉู่เชียนหลีเหนื่อยแล้ว ก็กลิ้งขึ้นเตียงไปนอนแล้วเฟิงเย่เสวียนเลิกเสื้อนางขึ้น ทายาที่ท้องให้นาง เพื่อลดรอยแตกลายท้องที่อายุครรภ์ห้าเดือนใหญ่มาก แต่ฉู่เชียนหลีรู้สึกว่าเกิดจากการที่ตนเองกินดีเกินไปจึงอ้วนนึกถึงเส้นทางอันยาวไกลของการลดน้ำหนักหลังคลอด หดหู่มากหยอกกันครึ่งชั่วโมง กอดกันนอนแล้ววันถัดมารุ่งเช้ายังเช้ามาก เยว่เอ๋อร์ก็เข้ามาแล้ว สีหน้าดูร้อนใจเล็กน้อย “ท่านอ๋อง มีกงกงท่านหนึ่งมาจากวัง บอกว่าฝ่าบาทสั่งให้ท่านรีบเข้าวังด่วน บอกว่าตอนนี้ เดี๋ยวนี้ เหมือนรีบมาก…”นางกังวลว่าจะเกิดเรื่องอะไรเฟิงเย่เสวียนลุกขึ้น ทำท่าห้ามใช้เสียง “อย่ารบกวนนาง”ลงจากเตียงด้วยกันเคลื่อนไหวที่เบามาก ห่มผ้าให้ฉู่เชียนหลี จูบกลางหว่างคิ้วนางหนึ่งที จึงจะหยิบชุดผาวตัวนอกที่วางอยู่ข้างๆ แล้วเดินออกไปข้างนอก“ใครก็ได้”ทหารยามคนหนึ่งเดินเข้ามา“หานเฟิงหานอิ๋งยังไม่กลับมา?”ทหารยามก้มหน้า “เรียนท่านอ๋อง ใต้เท้าทั้งสองยังไม่กลับมาขอรับ”“ฮืม” เพียงแค่ขมวดคิ้วทีหนึ่ง ก็ยกเท้าเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรมาก “เข้าวังเถอะ”วังหล
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 778
ฮ่องเต้มองไปทางเต๋อฝูอย่างปวดหัวเต๋อฝู “...”อย่ามองข้า ข้าก็ไม่รู้เช่นกันหลังจากนั้นก็มีเสียงรายงานสายหนึ่งดังขึ้นจากนอกประตู เฟิงเย่เสวียนในชุดผาวสีหมึกก้าวเข้ามา ดึงดูดทุกคนหันไปมองพร้อมกัน เมื่อเข้ามา ก็เป็นคำพูดที่ตรงไปตรง“สูตรยาอะไร? ข้าดูหน่อย”เฟิงเย่เสวียนมาแล้วเต๋อฝูรู้สึกโล่งอก อ๋องเฉินมาแล้ว เขาต้องรู้จักลายมือของพระชายาอ๋องเฉินแน่นอน และรู้จักสูตรยาแผ่นนี้ด้วย ไม่แน่เรื่องราวอาจจะเกิดการพลิกผันเขารีบถือสูตรยา ส่งให้ด้วยสองมือพลันเมื่อเฟิงเย่เสวียนดู คิ้วดาบก็ขมวดทันที“นี่เป็นลายมือของฉู่เชียนหลีจริงๆ…”เต๋อฝู “?”ฮ่องเต้ “?”ต่อหน้าอ๋องเฟิง เจ้าก็ไม่คิดจะอธิบายหน่อยเลยหรือ? เดิมทีฮ่องเต้อยากปกป้องเขา แต่ถูกคำพูดประโยคนี้สกัดโดยตรงอ๋องเฉินเสียสติไปแล้ว?นี่ไม่เท่ากับว่าเขายอมรับโดยตรงแล้ว?เหตุใดช่วงนี้ลูกชายคนนี้มักจะทำตัวผิดปกติ?เปลี่ยนไปเป็นอีกคนแล้ว?อ๋องเฟิงแอบหัวเราะอย่างเย็นชาทีหนึ่ง “น้องเจ็ด เยาเอ๋อร์หนึ่งศพสองชีวิต พระชายาอ๋องเฉินก็เป็นมารดาหนึ่งเช่นกัน กลับลงมืออย่างอำมหิตเช่นนี้ หากพระชายาอ๋องเฉินไม่มีคำอธิบายให้กับข้า เรื่องนี้ไม่จบแน่
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 779
ไปที่ศักดินา ไม่มีการเรียกตัวห้ามกลับนี่เป็นคำพูดที่เฟิงเย่เสวียนเคยพูดกับอ๋องเฟิงเมื่อไม่นานมานี้ ตอนนี้อ๋องเฟิงคืนคำพูดนี้กลับไปให้เฟิงเย่เสวียนโดยที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงแม้แต่คำเดียว โดยเฉพาะน้ำเสียงนั่น อวดดียิ่งกว่าเฟิงเย่เสวียนสามส่วนอยู่ที่ศักดินาตลอดไป ห่างไกลจากเมืองหลวง ไม่สามารถแทรกแซงเรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองหลวง และไม่สามารถคาดหวังสืบทอดราชบัลลังก์อีกต่อไปจุดประสงค์ของอ๋องเฟิงชัดเจนมาก : ต้องการให้อ๋องเฉินสละสิทธิ์ในการสืบทอดราชบัลลังก์เฟิงเย่เสวียนหัวเราะเบาๆ อย่างความหมายคลุมเครือทีหนึ่ง “พี่รองอยากให้ข้าไปที่ศักดินาโดยไม่เลือกวิธีการ ที่แท้ยำเกรงข้านี่เอง”สีหน้าอ๋องเฟิงเปลี่ยนเล็กน้อยเขาที่เป็นพี่ชายคนนี้ ยำเกรงน้องชาย? เกรงกลัวน้องชาย?ความสามารถของเขาสู้อ๋องเฉินไม่ได้ นี่คือความจริง แต่พูดออกมาตรงๆ เช่นนี้ เขาไม่มีศักดิ์ศรีหรือ?“น้องเจ็ด ข้าไม่มีเจตนาเป็นปรปักษ์กับเจ้า ถึงขั้นให้เจ้าไปที่ศักดินา เพื่อละเว้นเจ้า เจ้าอย่าไม่รู้จักแยกแยะดีชั่ว”“ตามความหมายของพี่รอง ใครคือคนร้าย คนนั้นก็ต้องอยู่ที่ศักดินาตลอดไป?”“ใช่!”อ๋องเฟิงพูดออกมาอย่างมั่นใจหนึ่งคำ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 780
“เจ้า! ข้า…” อ๋องเฟิงลนลานโดยตรง “เจ้า! เสด็จพ่อ หม่อมฉัน…”เขาพูดอธิบายอะไรไม่ได้ และยังร้อนรนมาก ยืนอยู่ตรงนั้น ชะงักอยู่หลายวินาที ก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาเป็นประโยคสุดท้าย พูดออกมาประโยคหนึ่ง“ถ้าหากหม่อมฉันผลักเยาเอ๋อร์ตกบันได ฆ่าเลือดเนื้อแท้ๆ ของตนเองตาย ก็ขอให้ฟ้าผ่า ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด ไม่ได้ตายดี!”โยนคำสาปแช่งออกมาโดยตรง เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ฮ่องเต้รู้จักนิสัยของอ๋องเฟิงดี เขาอยากมีลูกมาก ไม่มีทางทำร้ายเยาเอ๋อร์แน่นอน แต่ผลลัพธ์ที่ทางอ๋องเฉินตรวจสอบ ก็ชี้ไปทางอ๋องเฟิงตกลงใครคือคนร้ายกันแน่?“เสด็จพ่อ เฟิงเย่เสวียนจงใจใส่ร้ายหม่อมฉัน เขาอยากให้หม่อมฉันไปที่ศักดินา ให้หม่อมฉันสละสิทธิ์ในการสืบทอด ก็เหมือนกับบีบคั้นพี่ใหญ่จนตาย ทุกอย่างเป็นฝีมือของเขา! เขาต้องการกำจัดอุปสรรคบนเส้นทางการขึ้นครองราชย์ของเขาทั้งหมด!” เมื่อคำพูดของอ๋องเฟิงออกมา บรรยากาศในห้องทรงอักษรเปลี่ยนไปทันทีตอนนั้น!องค์ชายใหญ่!ปีที่แล้ว องค์ชายใหญ่หลุดจากตำแหน่งรัชทายาท ถูกส่งตัวเข้าจวนเฟิงเหริน และถึงขั้นตายอย่างอนาถ จนถึงปัจจุบันก็ยังไม่รู้ตัวคนร้าย ตอนนั้นบานปลายจนกลายเป็นเรื่องใหญ่โตค
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 781
คำพูดเฟิงเย่เสวียนแผ่วเบา “ท่านแค่ไม่อยากไปที่ศักดินาก็เท่านั้น ยังปากแข็งอีก ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ตกลงกันไว้แล้ว”“ข้า!”อ๋องเฟิงพูดอะไรไม่ออกโดยตรงใช่ เขาต้องการใช้ประโยชน์จากการตายของเยาเอ๋อร์ ไล่เฟิงเย่เสวียนไปที่ศักดินาจริงๆ กลับคิดไม่ถึงว่ามันจะย้อนกลับมาหาตนเองแต่เขาไม่ใช่คนร้ายที่ฆ่าเยาเอ๋อร์เขาสงสัยว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือของอ๋องเฉิน และอ๋องเฉินจงใจชี้นำเขาเข้าสู่หลุมพราง แสดงละครครั้งใหญ่ จุดประสงค์ก็เพื่ออยากไล่เขาไปที่ศักดินาใช่!มีเหตุผล!มาถึงขั้นนี้ เขาก็ไม่คิดจะปิดบังแล้ว พุ่งพรวดไปที่ตรงหน้าเฟิงเย่เสวียน ชี้เขาแล้วกล่าวโดยตรง“เมื่อวาน คนที่สวมเสื้อคลุมตรงตรอกใกล้ๆ วังหลวงคือเจ้ากระมัง! เจ้าเอาแบบร่างกลอนที่ฉู่เชียนหลีเคยเขียนมาให้ข้า จงใจให้ข้าลอกลายมือของนาง เขียนเป็นสูตรยา เอาไปไว้ในหอจุ้ยเมิ่ง!”“หลังจากนั้นก็เปิดโปงข้า ให้ข้าเป็นแพะรับบาป!”“เฟิงเย่เสวียน เจ้าอำมหิตมาก เจ้ากำกับละครครั้งใหญ่เช่นนี้ ทั้งสามารถฆ่าเยาเอ๋อร์และไล่ข้าไป ยิงธนูดอกเดียวได้นกสองตัว จิตใจเจ้าชั่วร้ายมาก!” เขากัดฟันตำหนิอย่างโกรธแค้น และยิ่งโยนกระดาษแผ่นหนึ่งลงบนพื้นอย่างแรงซ่า
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 782
ทั้งสองสู้กัน ย่อมมีฝ่ายหนึ่งที่แพ้ ไม่ว่าใครไปแล้ว สำหรับเขาล้วนเป็นประโยชน์เฟิงเจิ้งหลีรอผลลัพธ์อย่างเงียบๆฟังพวกเขาทะเลาะกัน ฟังไปฟังมา ก็มีเสียงสายหนึ่งของผู้หญิงดังขึ้น“ข้าเป็นคนผลักเอง!”เขาชะงักครู่หนึ่ง เงยหน้ามองไป เห็นพระชายาอ๋องเฟิงมาอย่างคาดคิดไม่ถึง และคำพูดเมื่อครู่ก็ออกมาจากปากของนางเองเหตุใดนางจึงเสนอตัวเป็นแพะรับบาปเอง?อ๋องเฟิงก็คาดคิดไม่ถึงเช่นกัน “เหยาเหยา เจ้า…”“ฮึ่ม!” พระชายายืดหลังตรง ก้าวเท้ายาวเดินเข้ามา สายตาไปตกที่ฉู่เชียนหลีโดยตรง ไม่อยากมองอ๋องเฟิงแม้แต่แวบเดียว และมีความหมายที่ลึกซึ้งสายหนึ่งแลบผ่านจากนั้นเดินเข้ามา คำนับแล้วกล่าวย้ำอีกครั้ง“เสด็จพ่อ หม่อมฉันเป็นคนผลักเยาเอ๋อร์ตกบันไดเอง หม่อมฉันทนดูอ๋องเฟิงเลี้ยงผู้หญิงไว้ข้างนอกไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องมีลูกอะไรแล้ว ลูกของอ๋องเฟิงต้องเกิดจากท้องของหม่อมฉันคนเดียว แต่ไม่ใช่นางคณิกาของหอนางโลมที่นอนกับผู้ชายมากหน้าหลายตานั่น”“สูตรยาแผ่นนั้นก็ไม่ใช่อ๋องเฟิงเขียน พระชายาอ๋องเฉินเป็นคนให้หม่อมฉัน ตอนที่หม่อมฉันไปฆ่าเยาเอ๋อร์ ไม่ระวังทำหล่นเพคะ”ทันทีที่นางมา ก็แบกเอาความรับผิดชอบทั้งหม
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 783
พระชายาอ๋องเฟิงเงยหน้าขึ้น มือลูบท้อง เอียงตัวหลบ “มีแต่กลิ่นผู้หญิงชั้นต่ำ อยู่ให้ห่างจากข้า”อ๋องเฟิง “...”ฮ่องเต้ยิ่งปลื้มปีติ ดวงตาเปล่งประกายขึ้นหลายส่วน รีบสั่งให้เต๋อฝูเรียกหมอหลวงทันทีหากพระชายาตั้งครรภ์ เมื่อเทียบกับผู้หญิงหอนางโลมคนนั้น นางสำคัญยิ่งกว่าสำคัญ ผู้หญิงหอนางโลมตาย ไม่พอที่จะรู้สึกเสียดาย แต่พระชายาอ๋องเฟิงเป็นถึงลูกสาวชนชั้นสูง หากให้กำเนิดลูกคนหนึ่ง สำหรับราชวงศ์ สำหรับอ๋องเฟิง ล้วนเป็นประโยชน์ และยังสามารถกระชับความสัมพันธ์ระหว่างราชวงศ์กับครอบครัวฝ่ายแม่ของพระชายาอ๋องเฟิง ราชสำนักมั่นคงยิ่งขึ้นหมอหลวงรีบมาทันที เมื่อตรวจดู ตั้งครรภ์จริงด้วย!พระชายาอ๋องเฟิงที่แปดปีไม่เคยตั้งครรภ์ ตั้งครรภ์แล้วจริงๆ!“ขอแสดงความยินดีกับพระชายาอ๋องเฟิงด้วย! ทารกในครรภ์หนึ่งเดือนพอดี เป็นช่วงที่ไม่มั่นคง ท่านต้องดูแลสุขภาพและบำรุงครรภ์ให้ดี”เหล่าขันทีพากันคุกเข่า กล่าวแสดงความยินดีเสียงดังอ๋องเฟิงตื่นเต้นจนตาแดง “จริงหรือ! นี่คือเรื่องจริงหรือ!”เขาวิ่งเข้าไปจับมือพระชายาอ๋องเฟิงแน่น น้ำตาคลอเบ้า ถามอย่างเหลือเชื่อ“เหยาเหยา พวกเรามีลูกแล้วจริงๆ…ลูกของพวกเรา…”อาย
บทล่าสุด
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1200
จวินลั่วยวนหลั่งน้ำตาเหมือนสายฝน ร้องไห้จนใจแทบสลาย กรีดร้องจนเสียงแหบแล้ว“อ๊ะ!”สีหน้าที่เศร้าโศกเกินจะบรรยายด้วยคำพูดภายในห้อง หมอ องครักษ์ และคนรับใช้เห็นแล้ว ต่างก็ตื้นตันจนตาแดงแล้วองค์หญิงช่างน่าสงสารจริงๆองค์หญิงรักฮองเฮาจริงๆ!ฮองเฮาเป็นคนดี อ่อนโยน มีเมตตา ใจกว้าง เหตุใดต้องมาเจอเรื่องร้ายๆ เช่นนี้?เฮ้อ!“รักษานาง ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีอะไร ก็ต้องรักษานางให้หายดี! ไม่เช่นนั้น ข้าก็เอาชีวิตสุนัขของพวกเจ้า!” จวินชิงอวี่ตวาดเสียงเบา ในดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ แทบจะคลั่งแล้วหมอตกใจจนหน้าซีด“องค์ชายสามโปรดไว้ชีวิต โปรดไว้ชีวิต!”“ทักษะการแพทย์ของข้าน้อยยังไม่ดีพอ โปรดไว้ชีวิต…”“ข้าให้เจ้ารักษา!”จวินชิงอวี่คว้าคอเสื้อของเขา จ้องด้วยความโกรธ แล้วเหวี่ยงไปที่หน้าเตียง “รักษา!”หมอสั่นไปทั้งร่าง ริมฝีปากก็กำลังสั่น พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว ยกมือขึ้นรักษาด้วยอาการสั่นเทา…วันนี้ ต่อให้ฮัวถวอกลับชาติมาเกิด ก็รักษากล่องเสียงของฮองเฮาไม่ได้เกรงว่าเขา…ไม่รอดแล้ว“เสด็จแม่…เสด็จแม่! ต้องรักษาหายแน่นอน ท่านต้องอดทนเอาไว้นะ!”จวินลั่วยวนจับมือฮองเฮาแน่น น้ำตาไหลออกมาเป็นเ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1199
ฮองเฮาหนานยวนเบิกตากว้าง ไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดที่รุนแรงในลำคอ หลังจากกระอักเลือด ก็ล้มลงกับพื้น เจ็บจนหมดสติ“เสด็จแม่!”“หมอ!”“ใครก็ได้ ใครก็ได้รีบมาเร็ว!”ทันใดนั้น ทั้งศาลาพักม้าเริ่มวุ่นวาย คนที่วิ่งก็วิ่ง คนที่ตะโกนก็ตะโกน คนที่หาคนก็หาคน ทุกคนล้วนประหม่าและตื่นตระหนกจวินชิงอวี่รู้ว่าปลากะพงขาวจานนี้มีพิษ เขาโกรธมาก“พ่อครัวอยู่ไหน!”“ทุกคนที่เคยเข้าใกล้ปลาตัวนี้ เรียกมาให้หมด!”ถึงขั้นกล้าวางยาพิษภายใต้จมูกของเขา มีเช่นนี้ที่ไหนกัน!ไม่นาน เด็กรับใช้สีผิวเข้มคนหนึ่งก็ถูกกระชากออกมา เขาก็คือคนตัดฟืนคนนั้นเขาแสร้งทำเป็นดิ้นรนก่อน หลังจากนั้น ‘สารภาพความจริง’ ภายใต้สถานการณ์ยอมจำนนต่อหลักฐาน“ใช่! ข้าเป็นคนทำเอง!”“พวกเจ้ากล้าทำร้ายพระชายา พวกเจ้าสมควรตาย! ใครก็ตามที่ทำร้ายพระชายาล้วนต้องตาย!”พระชายาที่เขาพูดถึง ย่อมหมายถึงฉู่เชียนหลีจวินชิงอวี่นับว่าเข้าใจแล้วฉู่เชียนหลี!เขาก็แค่เอามีดแทงฉู่เชียนหลีทีเดียว ฉู่เชียนหลีถึงขั้นอยากฆ่าพวกเขาทั้งครอบครัวนางผู้หญิงอำมหิต!เขาตะคอกด้วยความโกรธ “ใครก็ได้! ไปเชิญพระชายาอ๋องเฉินกับอ๋องเฉินมา ถ้าหากเสด็จแม่เป็นอะ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1198
ภายในห้องที่ไม่คุ้นเคยคนตัดฟืนนั่งอยู่ตรงนั้นอย่างกระสับกระส่าย ห่อไหล่ สีหน้าตื่นตระหนก เดิมทีเขาควรถูกโบยจนตาย กลับถูกช่วยเอาไว้และพามาที่นี่ เขาที่ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ รู้สึกประหม่ามากหลังจากนั้นหนึ่งเค่อจวินลั่วยวนมาแล้ว“เจ้าก็คือคนที่จะฆ่าลูกของฉู่เชียนหลี?”คนตัดฟืนเห็นผู้มาแต่งกายหรูหรา คนรับใช้รายล้อม กลัวจนตัวสั่น“ข้า…ข้าไม่ได้ตั้งใจ…ข้าก็ถูกบีบบังคับ…”“ไม่ต้องกลัว” จวินลั่วยวนปลอบใจเขาด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าเล็กที่งดงามดูอ่อนโยนไร้พิษสง “ข้ากับฉู่เชียนหลีเป็นศัตรูกัน เจ้าอยากทำร้ายนาง ก็คือกำลังช่วยข้า ข้าไม่ฆ่าเจ้าหรอก”เมื่อคนตัดฟืนได้ยินคำพูดนี้ รู้สึกประหลาดใจมากที่แท้กำลังช่วยเขา!“ใครให้เจ้าทำร้ายฝาแฝดคู่นั้น?” จวินลั่วยวนถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นเมื่อคนตัดฟืนได้ยิน ประหม่าจนจิกแขนเสื้อแล้วคลายออกเป็นระยะ เขาพยายามกลืนน้ำลายแล้วกล่าว“ข้า…ข้าไม่รู้…”จวินลั่วยวนเหลือบมองเขาด้วยท่าทางจะยิ้มไม่ยิ้ม“ข้าช่วยเจ้าไว้ ให้โอกาสเจ้า ทางที่ดีคิดให้ดีก่อนตอบ ถ้าหากเจ้าอยากตาย ข้าไม่ถือสาที่จะส่งเจ้ากลับไป”โบยจนตายไม่ง่ายเลยที่คนตัดฟืนจะรอดมาได้ เขาย่อมไม่กล้
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1197
หลายวันต่อจากนั้น ค่อนข้างสงบฉู่เชียนหลีพักฟื้นอยู่แต่ในจวน ไม่ได้ออกไปที่ไหนเลย เมื่อเห็นว่าอาการบาดเจ็บดีขึ้น นางกับอวิ๋นอิงนัดเวลา พรุ่งนี้จะลองไปดูที่สนามรบหน่อยหลายวันนี้ นางคิดเรื่องในวันนั้นตลอด‘ล้วนเป็นเพราะเจ้า อ๋องเฉินกับฮ่องเต้หลีถึงได้สู้กัน!’“เจ้ามันตัวหายนะ คืนชีวิตลูกชายข้ามา!”‘ข้ามีลูกชายแค่คนเดียว เขาเพิ่งอายุสิบหกปีเอง…’หัวใจของนางเหมือนถูกปกคลุมด้วยหมอกที่หนาทึบ ทำให้นางแทบหายใจไม่ออก ทันใดนั้น นางรู้สึกเหมือนมีภาระอันหนักอึ้งตกลงมาทับที่ไหล่“พระชายา อาหารเสริมของนายน้อยทั้งสองท่านทำเสร็จแล้ว จะป้อนตอนนี้เลยหรือไม่เจ้าคะ?” เสียวอู่ถือถาดเดินเข้ามาฉู่เชียนหลีหวนคืนสติ “ข้าเอง”“เจ้าค่ะ”เสียวอู่เดินเข้ามา โน้มกายส่งถาดให้ฉู่เชียนหลีหยิบชามขึ้นมา เป็นข้าวฟ่างต้มที่ปรุงด้วยถั่วแดง แครอท มันเทศ เนื้อแดง นำทั้งหมดมาต้มจนนิ่ม เหมาะกับเด็กอายุหนึ่งขวบ“แม่…”“แม่!”เว่ยซีกับจื่อเยี่ยจับโต๊ะ เท้าน้อยๆ ทรงตัวได้แล้ว สามารถจับกำแพงหรือเสาวิ่งเล่นในห้องแล้วเมื่อเห็นอาหาร เด็กทั้งสองเดินเข้ามาด้วยความดีใจฉู่เชียนหลีนั่งลง “นั่ง”“อืม!”เด็กทั้งสองนั่
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1196
ชัดมาก!เสียงดังเป็นพิเศษ!จวินลั่วยวนกุมแก้มที่เริ่มเจ็บ รู้สึกเพียงใบหน้าชาไปครึ่งหนึ่ง เลือดไหลออกจากมุมปากที่แตก กินคาวเลือดฟุ้งอยู่ในปาก ถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าหากนางยังไม่เข้าใจอีก ก็โง่แล้วอ๋องเฉินจงใจตบนาง!เชิญนางมากินข้าวเป็นเรื่องโกหก ตบนางคือเรื่องจริง!“เพราะอะไร!”นางเงยหน้าขึ้น “ตั้งแต่เล็กจนโต แม้แต่เสด็จพ่อเสด็จแม่ก็ไม่เคยตีข้า เหตุใดท่านต้องตีข้า!”ฉู่เชียนหลีมาฟ้องใช่หรือไม่ ดังนั้นอ๋องเฉินจึงระบายความคับข้องใจให้ฉู่เชียนหลี“ท่านตีผู้หญิง!”เฟิงเย่เสวียนยิ้มอย่างเย็นชา “เจ้าจงใจทำลายความร่วมมือของแคว้นหนานยวนกับข้า ตบเจ้ายังเบาไปด้วยซ้ำ”เขาไม่เคยทำร้ายผู้หญิงแต่ เขาไม่เห็นจวนลั่วยวนเป็นผู้หญิง“ข้าไม่ได้อยากทำลายความร่วมมือ เห็นได้ชัดว่าเมื่อครู่ท่านจงใจปล่อยเพื่อใส่ความข้า!”“แล้วอย่างไร?”“ท่าน!”มองดูเฟิงเย่เสวียนที่ยอมรับอย่างตรงไปตรงมา จวินลั่วยวนรู้สึกเพียงเหมือนมีอะไรติดคอ พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียวบ้าจริง!เขายอมรับ!แต่ที่น่าเจ็บใจคือต่อให้เขายอมรับ นางก็ไม่สามารถหาเหตุผลมาโต้แย้ง และถึงขั้นเกิดความรู้สึกเร่าร้อนที่คลั่งไคล้ขึ้นในใจเจ้าจะต้
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1195
ถ้าหากไม่ใช่เพราะนาง เฟิงเย่เสวียนกับเฟิงเจิ้งหลีก็ไม่สู้กัน…อวิ๋นอิงสัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่เปลี่ยนไปของฉู่เชียนหลี รีบกล่าวทันที“ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน องค์ชายของราชวงศ์ใดไม่แย่งชิงอำนาจ? แล้วฮ่องเต้องค์ใดขึ้นครองบัลลังก์อย่างใสสะอาด? ฮ่องเต้หลีมีความทะเยอทะยานสูง อ๋องเฉินต่อกรกับเขา ก็เพื่อปกป้องแคว้นตงหลิง ปกป้องราษฎร พวกเจ้าโยนความผิดให้ผู้หญิงบริสุทธิ์คนหนึ่งได้อย่างไร?”เหตุใดไม่โทษฮ่องเต้หลีวิธีการต่ำช้า?เหตุใดไม่โทษฮ่องเต้หลี?พระชายาผิดอะไร?อวิ๋นอิงขยิบตาให้องครักษ์สองคนนั้น“พวกเจ้าประคองท่านลุงท่านนี้กลับไปพักผ่อนก่อน นอกจากนี้ จ่ายค่าทำศพและค่าทำขวัญให้เพียงพอ จัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย”“ขอรับ!”องครักษ์ทั้งสองดำเนินการทันที ไม่นานก็เชิญชายวัยกลางคนกลับไปปลอบใจแล้วเสียงเอะอะเงียบลงยังมีชาวบ้านไม่น้อยที่มุงดูอยู่ คำพูดเมื่อครู่ของชายวัยกลางคน พวกเขาทุกคนล้วนได้ยิน แม้ปากไม่กล้าพูด แต่ก็เริ่มมีความคิดอย่างอื่นในใจแล้วในบรรดาคนเหล่านี้ ลูกชายและบิดามากมายในครอบครัวของพวกเขาก็ไปเข้าร่วมกับกองทัพแล้วมีคนตายทุกวันครอบครัวนับไม่ถ้วนต้องพลัดพรากทุกวันถ้าห
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1194
“อะไรนะ?!” จวินชิงอวี่ได้ยินคำนี้กะทันหัน ตะลึงไปชั่วขณะจวินลั่วยวนขมวดคิ้ว นางกล่าว“ฉู่เชียนหลีเลวมาก อีกทั้งยังขี้ริษยา ท่านสั่งสอนนาง นางต้องมารังแกข้าแน่นอน!”“ท่านพี่ ท่านฆ่านางเถอะ นางตายแล้ว ข้าจึงจะปลอดภัย”มีเพียงนางตายแล้ว นางจึงจะได้อ๋องเฉินมาครอบครอง!จวินชิงอวี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ฟังจากที่น้องหญิงพูด อดไม่ได้ที่จะนึกถึงท่าทางที่เย่อหยิ่งของฉู่เชียนหลี ตอนเขาใช้มีดสั้นแทงนาง สายตาของนางที่มองเขา หนักแน่นไม่ยอมก้มหัวนางบอกว่า นางไม่ผิดนางบอกว่า นางถามใจไม่รู้สึกผิดน้ำเสียงนั่น สายตานั่น ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองเข้าใจผิดไปชั่วขณะมองยวนเอ๋อร์ที่อยู่ตรงหน้า “ยวนเอ๋อร์ ฆ่านาง จะทำเกินไปหรือไม่?”ฉู่เชียนหลีแค่ว่าร้ายยวนเอ๋อร์สองสามประโยค เหมือนโทษยังไม่ถึงตายกระมัง?“หรือข้าจะถูกรังแกโดยที่ทำอะไรไม่ได้เลย?”“ยวนเอ๋อร์ ความหมายของข้าไม่ใช่เช่นนี้ ข้าแค่รู้สึกว่า…เมื่อก่อนเจ้าไม่กล้าดูคนฆ่าไก่ด้วยซ้ำ และยังมักจะไปขอพรให้เสด็จพ่อเสด็จแม่ที่วัด กับช่วยคนในวังที่ทำผิดอยู่บ่อยๆ…”วันนี้ กลับพูดคำพูดที่โหดร้ายเช่นนี้ออกมาจวินลั่วยวนรู้ตัวว่าเผลอควบคุมอารมณ์ไม่ได้ นา
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1193
กลับถึงศาลาพักมาเมื่อเปิดประตูเดินเข้าไป พบว่าเสด็จแม่กำลังนั่งมองเศษจี้หยกชิ้นหนึ่งในมืออย่างเหม่อลอยที่ข้างโต๊ะ“เสด็จแม่?”กระทั่งจวินชิงอวี่เดินไปถึงตรงหน้า ฮองเฮาหนานยวนจึงจะหวนคืนสติ “อ้าว…”นางเงยหน้าอย่างงงงวย มองใบหน้าของลูกชายที่คล้ายคลึงนางห้าส่วน สีหน้าดูสับสนเล็กน้อย“ชิงอวี่กลับมาแล้วหรือ”“สุขภาพของเจ้าเพิ่งหายดี อย่าเดินพล่านไปทั่ว”จวินชิงอวี่นั่งลงที่ข้างๆ นาง “เพิ่งมาเมืองน้ำเจียงหนานครั้งแรก ทิวทัศน์ของที่นี่แตกต่างจากแคว้นหนานยวน ข้าเกิดความอยากรู้อยากเห็น ก็เลยเดินออกไปสูดอากาศ ทำให้เสด็จแม่เป็นห่วงแล้ว”น้ำเสียงของเขาอ่อนโยน ยิ้มอย่างสง่างาม ทำให้ใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเขายิ่งดูหล่อเหลามากขึ้นสายตาของเขามองไปที่มือนาง“เสด็จแม่ เหตุใดท่านจึงจ้องมันจนเหม่ออีกแล้ว?”จี้หยกชิ้นนี้มีเพียงครึ่งเดียวมันตกแตกเริ่มตั้งแต่เขามีความทรงจำ เสด็จแม่มักจะนั่งจ้องเศษจี้หยกชิ้นนี้จนเหม่อลอยตลอดสิบกว่าปีมานี้ เสด็จแม่มักจะทำเช่นนี้ตลอดเสด็จพ่อบอกว่า จี้หยกชิ้นนี้เป็นของแทนใจที่เสด็จพ่อมอบให้เสด็จแม่ตอนพบกันครั้งแรก เสด็จแม่ไม่ระวังทำตก เพราะคิดถึงความรักในอดีต จ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1192
เจ็บ!แพร่กระจายไปทั่วร่าง คมมีดฉีกบาดแผล เลือดทะลักออกมาเหมือนสายน้ำ เขายังคงถือมีดสั้น ทำร้ายนางอย่างเจตนาร้ายฉู่เชียนหลีเจ็บจนกำหมัด สีหน้าซีดเผือก เกือบเป็นลมแล้ว นางกัดลิ้นอดกลั้นเอาไว้โต้ตอบไม่ได้!เพื่อการสนับสนุนจากกองทัพของแคว้นหนานยวน! “ข้าไม่ผิด” นางเงยหน้าอย่างยากลำบาก เลือดที่ทะลักออกมายิ่งทำให้หน้าของนางดูซีด ประกายแสงในแววตาดื้อรั้นเป็นพิเศษ“จวินลั่วยวนยั่วยวนผู้ชายของข้า หน้าของนางก็นางล้มเอง ข้าถามใจตัวเองไม่รู้สึกผิด”สีหน้าจวินชิงอวี่เย็นสุดขีด“ยังกล้าปากแข็งอีก!”ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาถือมีดสั้น แทงเข้าไปอย่างแรงอีกครั้ง“อ่า!” ฉู่เชียนหลีเจ็บจนเหงื่อไหลเหมือนสายน้ำ“ยวนเอ๋อร์จิตใจดี รักเนื้อสงวนตัว เจ้าไม่ควรไปรังแกเด็กผู้หญิงที่บริสุทธิ์เหมือนนางฟ้า ตอนที่เจ้าว่าร้ายนาง ไม่รู้สึกผิดเลยหรือ?” เขาตำหนิเสียงเย็นฉู่เชียนหลีเจ็บจนหัวเราะ“ฮ่าๆ!”จวินลั่วยวนจิตใจดี?นางฟ้า?บริสุทธิ์?“ฮ่าๆๆๆ!”สมกับที่ล้วนแซ่จวิน ไม่ใช่คนบ้านเดียวกัน อยู่ด้วยกันไม่ได้จริงๆ“ดูเหมือนองค์ชายสามไม่เพียงตาบอด ใจยังบอดด้วย…อ่อ ขอโทษ ข้าผิดไปแล้ว ตามความคิดของ
