เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 781
บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 782
ทั้งสองสู้กัน ย่อมมีฝ่ายหนึ่งที่แพ้ ไม่ว่าใครไปแล้ว สำหรับเขาล้วนเป็นประโยชน์เฟิงเจิ้งหลีรอผลลัพธ์อย่างเงียบๆฟังพวกเขาทะเลาะกัน ฟังไปฟังมา ก็มีเสียงสายหนึ่งของผู้หญิงดังขึ้น“ข้าเป็นคนผลักเอง!”เขาชะงักครู่หนึ่ง เงยหน้ามองไป เห็นพระชายาอ๋องเฟิงมาอย่างคาดคิดไม่ถึง และคำพูดเมื่อครู่ก็ออกมาจากปากของนางเองเหตุใดนางจึงเสนอตัวเป็นแพะรับบาปเอง?อ๋องเฟิงก็คาดคิดไม่ถึงเช่นกัน “เหยาเหยา เจ้า…”“ฮึ่ม!” พระชายายืดหลังตรง ก้าวเท้ายาวเดินเข้ามา สายตาไปตกที่ฉู่เชียนหลีโดยตรง ไม่อยากมองอ๋องเฟิงแม้แต่แวบเดียว และมีความหมายที่ลึกซึ้งสายหนึ่งแลบผ่านจากนั้นเดินเข้ามา คำนับแล้วกล่าวย้ำอีกครั้ง“เสด็จพ่อ หม่อมฉันเป็นคนผลักเยาเอ๋อร์ตกบันไดเอง หม่อมฉันทนดูอ๋องเฟิงเลี้ยงผู้หญิงไว้ข้างนอกไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องมีลูกอะไรแล้ว ลูกของอ๋องเฟิงต้องเกิดจากท้องของหม่อมฉันคนเดียว แต่ไม่ใช่นางคณิกาของหอนางโลมที่นอนกับผู้ชายมากหน้าหลายตานั่น”“สูตรยาแผ่นนั้นก็ไม่ใช่อ๋องเฟิงเขียน พระชายาอ๋องเฉินเป็นคนให้หม่อมฉัน ตอนที่หม่อมฉันไปฆ่าเยาเอ๋อร์ ไม่ระวังทำหล่นเพคะ”ทันทีที่นางมา ก็แบกเอาความรับผิดชอบทั้งหม
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 783
พระชายาอ๋องเฟิงเงยหน้าขึ้น มือลูบท้อง เอียงตัวหลบ “มีแต่กลิ่นผู้หญิงชั้นต่ำ อยู่ให้ห่างจากข้า”อ๋องเฟิง “...”ฮ่องเต้ยิ่งปลื้มปีติ ดวงตาเปล่งประกายขึ้นหลายส่วน รีบสั่งให้เต๋อฝูเรียกหมอหลวงทันทีหากพระชายาตั้งครรภ์ เมื่อเทียบกับผู้หญิงหอนางโลมคนนั้น นางสำคัญยิ่งกว่าสำคัญ ผู้หญิงหอนางโลมตาย ไม่พอที่จะรู้สึกเสียดาย แต่พระชายาอ๋องเฟิงเป็นถึงลูกสาวชนชั้นสูง หากให้กำเนิดลูกคนหนึ่ง สำหรับราชวงศ์ สำหรับอ๋องเฟิง ล้วนเป็นประโยชน์ และยังสามารถกระชับความสัมพันธ์ระหว่างราชวงศ์กับครอบครัวฝ่ายแม่ของพระชายาอ๋องเฟิง ราชสำนักมั่นคงยิ่งขึ้นหมอหลวงรีบมาทันที เมื่อตรวจดู ตั้งครรภ์จริงด้วย!พระชายาอ๋องเฟิงที่แปดปีไม่เคยตั้งครรภ์ ตั้งครรภ์แล้วจริงๆ!“ขอแสดงความยินดีกับพระชายาอ๋องเฟิงด้วย! ทารกในครรภ์หนึ่งเดือนพอดี เป็นช่วงที่ไม่มั่นคง ท่านต้องดูแลสุขภาพและบำรุงครรภ์ให้ดี”เหล่าขันทีพากันคุกเข่า กล่าวแสดงความยินดีเสียงดังอ๋องเฟิงตื่นเต้นจนตาแดง “จริงหรือ! นี่คือเรื่องจริงหรือ!”เขาวิ่งเข้าไปจับมือพระชายาอ๋องเฟิงแน่น น้ำตาคลอเบ้า ถามอย่างเหลือเชื่อ“เหยาเหยา พวกเรามีลูกแล้วจริงๆ…ลูกของพวกเรา…”อาย
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 784
“ท่านรู้อะไรบาง?” ฉู่เชียนหลีถาม“ที่จริงข้ารู้เรื่องที่อ๋องเฟิงเลี้ยงผู้หญิงไว้ข้างนอกนานแล้ว และส่งคนจับตาดูเยาเอ๋อร์นั่นมาโดยตลอด คืนที่นางเกิดเรื่อง ข้าก็เคยไปหอจุ้ยเมิ่ง”“ข้าพบว่ามีคนแปลกหน้าเคยเข้าไปในห้องนาง คนที่ข้าส่งไปจับตาดูส่งข่าวมา เคยเห็น…มีหลักฐาน…ข้าบอกเจ้าว่าซ่อนอยู่ที่ไหน…”เสียงช่วงหลังของพระชายาอ๋องเฟิงเบาลง ทั้งสองกระซิบคุยกันเสียงที่ไม่ดังไม่เบานั่น เหมือนกำลังพูดคุยเรื่องทั่วไป และครุ่นคิดกระซิบข้างหูเป็นระยะ ประเดี๋ยวก็พยักหน้า ประเดี๋ยวก็ทำหน้าสงสัย ทำเอาทุกคนเห็นแล้วพูดแทรกไม่ได้ฮ่องเต้ตั้งใจจะไม่สืบสาวเรื่องของเยาเอ๋อร์ต่อแล้ว แค่อยากปกป้องลูกในท้องของพระชายาอ๋องเฟิงไว้ จึงปล่อยให้ผู้หญิงทั้งสองคุยกันอ๋องเฟิงก็ไม่อยากสนใจแล้ว ในสายตามีแค่ภรรยาคนเดียวสายตาเฟิงเจิ้งหลีกลับขรึมลงเล็กน้อยพระชายาอ๋องเฟิงส่งคนไปจับตาดูเยาเอ๋อร์มาโดยตลอด เช่นนั้นคืนที่เยาเอ๋อร์เกิดเรื่อง คนที่จับตาดูเห็นเขาใช่หรือไม่?น่าจะไม่ถ้าหากเห็นแล้ว ก็คงไม่วุ่นวายเช่นนี้ ยังไม่รู้ตัวคนร้ายแน่นอน แต่ว่าฟังคำพูดของพระชายาอ๋องเฟิง ได้ยินคำว่า ‘หลักฐาน’ เขาล้วงแขนเสื้อโดยไม่รู้ต
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 785
ไล่ตามมาระยะหนึ่ง คนชุดดำหายไปแล้ว ตามไม่ทันแล้ว หานเฟิงพาคนไปตรวจสอบ ส่วนฉู่เชียนหลีกลับจวนอ๋องเฉินก่อนแล้วเพิ่งนั่งลง หานอิ๋งส่งผลการตรวจสอบมาฉบับหนึ่งเฟิงเย่เสวียนรับมา เริ่มเปิดอ่านเอกสารมีขนาดหนามาก น่าจะมีหนึ่งร้อยกว่าหน้า ทุกหน้ามีตัวอักษรเขียนเต็มไปหมด“นี่คืออะไร?” ฉู่เชียนหลีถาม“ข้าเอาข้อมูลมาจากศาลาว่าการซุนเทียน รู้มาว่าเจ้าเจอเศษเสื้อผ้าชิ้นหนึ่งที่ทำจากไหมฤดูใบไม้ผลิ บนศพของเยาเอ๋อร์ ก็เลยสั่งให้คนตรวจสอบร้านเสื้อผ้าสำเร็จรูป ร้านขายผ้า คนเลี้ยงไหม และการซื้อขายไหมในช่วงสองปีนี้ของทั้งเมืองหลวง ทุกอย่างอยู่ที่นี่แล้ว”ฉู่เชียนหลีสะดุ้งตกใจเมืองหลวงที่กว้างใหญ่ มีประชากรหลายแสน จะทำการตรวจสอบ ยากเหมือนงมเข็มในมหาสมุทร เดิมทีนางไม่ได้คาดหวัง แต่เขากลับตรวจสอบได้ภายในครึ่งวันก่อนหน้านี้อ๋องหลีบอกว่า อาจต้องใช้เวลาสิบวันถึงครึ่งเดือนจึงจะสามารถให้คำตอบนางเขาใช้แค่ครึ่งวัน“เร็วเกินไปแล้วกระมัง”“เร็วด้านไหน?” เฟิงเย่เสวียนเงยหน้ากะทันหัน ถามออกมาเช่นนี้หนึ่งประโยคคำพูดประโยคนี้เหมือนมีความหมายที่คลุมเครือแฝงอยู่“ความหมายของเจ้าคือข้าเร็วมาก?”“...”หยุ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 786
โถงหน้าของขวัญที่บรรจุอยู่ในกล่องผ้าแพรอันงดงามวางอยู่บนโต๊ะ เยอะมากจนกองเป็นภูเขาขนาดเล็ก ให้ทั้งทีก็อู้ฟู่มาก บนใบหน้าของสามีภรรยาอ๋องเฟิงเผยให้เห็นรอยยิ้มจริงใจที่ยากจะได้เห็นตั้งครรภ์แล้ว ตั้งใจมาขอบคุณฉู่เชียนหลีโดยเฉพาะชาวบ้านข้างนอกรู้ข่าว แต่ละคนชื่นชมด้วยความนับถือ คนที่รักษามานานแปดปีก็ไม่ตั้งครรภ์ ปาฏิหาริย์คืออะไร? นี่ก็คือปาฏิหาริย์เฟิงเย่เสวียนประคองฉู่เชียนหลีเดินออกมา“น้องเจ็ด เมียน้องเจ็ด” อ๋องเฟิงทักทายอย่างยิ้มแย้ม “ที่แทนเรื่องของเยาเอ๋อร์เป็นการเข้าใจผิด คำพูดที่เคยพูดในวังก่อนหน้านี้ น้องเจ็ดอย่าเก็บเอาไปใส่ใจเลยนะ ฮ่าๆ”ใบหน้าของเขายิ้มแย้ม หัวเราะฮ่าๆคนโบราณพูดได้ดี ง้างมือไม่ตบคนยิ้มรับ ต่อให้ก่อนหน้านี้จะเกิดความไม่พอใจ ก็ต้องไว้หน้าอ๋องเฟิงเฟิงเย่เสวียนกวาดมองเขาแวบหนึ่ง ตอบเพียงแค่ ‘อืม’ อย่างเรียบเฉยทีหนึ่ง ก็ประคองเอวภรรยานั่งลงรู้ว่าภรรยาตั้งครรภ์ ไม่ต้องพูดถึงว่าอ๋องเฟิงมีความสุขเพียงใดเขาในฐานะที่เป็นองค์ชาย มีอำนาจอิทธิพล มีทุกอย่าง แต่ไม่มีลูก อยากได้มานานแปดปี และคาดหวังมานานแปดปีแล้ว ในที่สุดความฝันก็เป็นจริงพระชายาอ๋องเฟิง รอยย
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 787
จวนอ๋องหลีฉู่เจียวเจียวโดนอ๋องเฉินจับตัว หลังกลับจากถูกขังสองวันสองคืนโดยไม่ได้ดื่มน้ำแม้แต่หยดเดียว ร่างกายก็อ่อนแอมาก ประกอบกับมีครรภ์และเป็นโรคโลหิตจาง จึงพักฟื้นอยู่ในบ้านอย่างเชื่อฟัง ไม่ได้ก่อเรื่องอะไรดื่มยาบำรุงครรภ์เสร็จ อุ้มท้องที่ทั้งโตและกลมไปอาบแดดที่สวนลูกเอ๋ย อีกห้าเดือนก็ได้เจอกันแล้ว เจ้าต้องสู้เขานะ ต้องเป็นเด็กผู้ชายนะ!ฉู่เจียวเจียวลูบท้องไปพลาง กล่าวกับสาวใช้ “ไปเอาซานจาที่ห้องครัวให้ข้าหน่อย”“เจ้าค่ะ”คนโบราณพูดได้ดี ชอบกินเปรี้ยวเป็นเด็กผู้ชาย ชอบกินเผ็ดเป็นเด็กผู้หญิงนางกินของเปรี้ยวเยอะๆ ต้องสามารถให้กำเนิดเจ้าหนูน้อยที่จ้ำม่ำแน่นอนเมื่อให้กำเนิดลูกชาย ความมั่งคั่งและรุ่งเรืองในครึ่งชีวิตที่เหลือก็มีหลักประกันแล้วเผยอมุมปาก ตอนที่เตรียมตัวออกไปเดินเล่นเสียหน่อย บังเอิญได้ยินเสียงคุยกันของสาวใช้สองคนที่กำลังกว่าใบไม้ร่วงตรงจุดที่ไม่ไกลนัก“พี่ชิง ท่านว่าเด็กที่อยู่ในท้องพระชายาของเราเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย?”สาวใช้ที่ชื่อพี่ชิงตอบกลับ“ไม่ว่าจะเป็นเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิง ต่อให้เป็นฝาแฝดก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย”“เอ๋? พี่ชิง ท่านพูดเช่นนี้หมายคว
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 788
เด็กหนุ่มตบหน้าอก พูดอย่างจริงจังและหนักแน่น แลดูมีความมั่นใจเต็มอกใบหน้าที่กึ่งวัยเยาว์กึ่งผู้ใหญ่ ท่าทางเหมือนกับเป็นเด็กโต ในสายตาของอวิ๋นอิงแลดูปัญญาอ่อน ทำเอานางหัวเราะแล้ว“เจ้าหัวเราะอะไร?”“เจ้าสู้ข้าไม่ได้ด้วยซ้ำ ยังคิดจะตามข้าไปทุกที่อีกหรือ?”“...”ศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายถูกโยนลงพื้น แล้วเหยียบย่ำอย่างแรงทันทีเปลี่ยนเป็นคนอื่น เขาเหวี่ยงฝ่ามือออกไปสองที และกระทืบคนที่พูดนานแล้ว แต่อวิ๋นอิงเป็นคนพูด เขาไม่กล้า…สายตาหลิงเชียนอี้มืดมน“เช่นนั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ข้าจะฝึกยุทธ์ทุกวัน เจ้าชอบใช้ทวน เช่นนั้นข้าก็ฝึกทวน เจ้าสอนข้าดีหรือไม่?”เขาจะใช้ทวนหงอิงที่นางชอบที่สุดอวิ๋นอิงพึมพำสองที เอ่ยปากอย่างครุ่นคิด “ตามที่เจ้าพูด ไม่เท่ากับจะไหว้ข้าเป็นอาจารย์?”“ถ้าหากเจ้าอยากเอาเปรียบข้า ก็ใช่ว่าจะไม่ได้”ขอแค่นางมีความสุข อย่าว่าแต่เรียกนาง ‘อาจารย์’ เลย ต่อให้เรียก ‘ท่านยาย’ เขาก็ยินดีดวงตาอวิ๋นอิงลุกวาว “เป็นอาจารย์หนึ่งวัน เปรียบดั่งพ่อทั้งชีวิต”“?”หลิงเชียนอี้ที่ตอบสนองทันฉับพลัน มีเครื่องหมายคำถามมากมายปรากฏขึ้นบนศีรษะเขาอยากสู่ขอนางเป็นเมีย นางกลับอยาก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 789
เห็นเพียงเยว่เอ๋อร์ยืนอยู่ตรงหน้าประตูอย่างยิ้มแย้ม การแสดงออก ‘มีความหมายที่ลึกซึ้ง’ นางกล่าว“ในเมื่อชอบ เช่นนั้นก็สู่ขอนางสิ ไม่เช่นนั้นตามกฎแล้ว รอเมื่อถึงอายุที่แน่นอน พระชายาก็จะยกพวกเราให้เป็นภรรยาของคนอื่น”โดยทั่วไป การตัดสินใจของบ่าวไพร่จะถูกตัดสินใจโดยเจ้าของเมื่อเจ้าของอารมณ์ดี จะยกให้ครอบครัวที่ดี เมื่อเจ้าของอารมณ์ไม่ดี ครึ่งชีวิตที่เหลือก็จบแล้วหลิงเชียนอี้อึ้งเล็กน้อยสู่ขอ…เขาคิดว่าตนเองยังเด็กมาโดยตลอด คำคำนี้มันยังห่างไกลและไม่รู้จักสำหรับเขา แต่เมื่อพูดถึงในเวลานี้ มีความวู่วามสายหนึ่งพุ่งพรวดเข้ามาในใจของเขาใช่แล้ว!สู่ขอ!“เยว่เอ๋อร์ ขอบคุณที่เตือนข้า ข้ารู้แล้วว่าควรทำอย่างไร!”หลิงเชียนอี้พูดจบอย่างตาเป็นประกาย สับขาวิ่งตีนแตกกลับไปที่จวนโหวติ้งกว๋อแล้ว เยว่เอ๋อร์ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกขอแค่อวิ๋นอิงกับท่านโหวน้อยแต่งงานกัน ก็ไม่มีใครมาแย่งคุณชายจิ่งกับนางแล้วจวนโหวติ้งกว๋อหลิงเชียนอี้เป็นพวกนักเคลื่อนไหว บอกทำก็ทำเลย ทันทีที่กลับถึงบ้าน แม้แต่พ่อก็ลืมเรียก คำแรกที่เอ่ยออกมาจากปากก็คือ“ข้าจะแต่งงาน!”โหวติ้งกว๋อสะดุ้งตกใจ เกือบโยนลูกสาวที่เพิ
บทล่าสุด
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1200
จวินลั่วยวนหลั่งน้ำตาเหมือนสายฝน ร้องไห้จนใจแทบสลาย กรีดร้องจนเสียงแหบแล้ว“อ๊ะ!”สีหน้าที่เศร้าโศกเกินจะบรรยายด้วยคำพูดภายในห้อง หมอ องครักษ์ และคนรับใช้เห็นแล้ว ต่างก็ตื้นตันจนตาแดงแล้วองค์หญิงช่างน่าสงสารจริงๆองค์หญิงรักฮองเฮาจริงๆ!ฮองเฮาเป็นคนดี อ่อนโยน มีเมตตา ใจกว้าง เหตุใดต้องมาเจอเรื่องร้ายๆ เช่นนี้?เฮ้อ!“รักษานาง ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีอะไร ก็ต้องรักษานางให้หายดี! ไม่เช่นนั้น ข้าก็เอาชีวิตสุนัขของพวกเจ้า!” จวินชิงอวี่ตวาดเสียงเบา ในดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ แทบจะคลั่งแล้วหมอตกใจจนหน้าซีด“องค์ชายสามโปรดไว้ชีวิต โปรดไว้ชีวิต!”“ทักษะการแพทย์ของข้าน้อยยังไม่ดีพอ โปรดไว้ชีวิต…”“ข้าให้เจ้ารักษา!”จวินชิงอวี่คว้าคอเสื้อของเขา จ้องด้วยความโกรธ แล้วเหวี่ยงไปที่หน้าเตียง “รักษา!”หมอสั่นไปทั้งร่าง ริมฝีปากก็กำลังสั่น พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว ยกมือขึ้นรักษาด้วยอาการสั่นเทา…วันนี้ ต่อให้ฮัวถวอกลับชาติมาเกิด ก็รักษากล่องเสียงของฮองเฮาไม่ได้เกรงว่าเขา…ไม่รอดแล้ว“เสด็จแม่…เสด็จแม่! ต้องรักษาหายแน่นอน ท่านต้องอดทนเอาไว้นะ!”จวินลั่วยวนจับมือฮองเฮาแน่น น้ำตาไหลออกมาเป็นเ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1199
ฮองเฮาหนานยวนเบิกตากว้าง ไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดที่รุนแรงในลำคอ หลังจากกระอักเลือด ก็ล้มลงกับพื้น เจ็บจนหมดสติ“เสด็จแม่!”“หมอ!”“ใครก็ได้ ใครก็ได้รีบมาเร็ว!”ทันใดนั้น ทั้งศาลาพักม้าเริ่มวุ่นวาย คนที่วิ่งก็วิ่ง คนที่ตะโกนก็ตะโกน คนที่หาคนก็หาคน ทุกคนล้วนประหม่าและตื่นตระหนกจวินชิงอวี่รู้ว่าปลากะพงขาวจานนี้มีพิษ เขาโกรธมาก“พ่อครัวอยู่ไหน!”“ทุกคนที่เคยเข้าใกล้ปลาตัวนี้ เรียกมาให้หมด!”ถึงขั้นกล้าวางยาพิษภายใต้จมูกของเขา มีเช่นนี้ที่ไหนกัน!ไม่นาน เด็กรับใช้สีผิวเข้มคนหนึ่งก็ถูกกระชากออกมา เขาก็คือคนตัดฟืนคนนั้นเขาแสร้งทำเป็นดิ้นรนก่อน หลังจากนั้น ‘สารภาพความจริง’ ภายใต้สถานการณ์ยอมจำนนต่อหลักฐาน“ใช่! ข้าเป็นคนทำเอง!”“พวกเจ้ากล้าทำร้ายพระชายา พวกเจ้าสมควรตาย! ใครก็ตามที่ทำร้ายพระชายาล้วนต้องตาย!”พระชายาที่เขาพูดถึง ย่อมหมายถึงฉู่เชียนหลีจวินชิงอวี่นับว่าเข้าใจแล้วฉู่เชียนหลี!เขาก็แค่เอามีดแทงฉู่เชียนหลีทีเดียว ฉู่เชียนหลีถึงขั้นอยากฆ่าพวกเขาทั้งครอบครัวนางผู้หญิงอำมหิต!เขาตะคอกด้วยความโกรธ “ใครก็ได้! ไปเชิญพระชายาอ๋องเฉินกับอ๋องเฉินมา ถ้าหากเสด็จแม่เป็นอะ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1198
ภายในห้องที่ไม่คุ้นเคยคนตัดฟืนนั่งอยู่ตรงนั้นอย่างกระสับกระส่าย ห่อไหล่ สีหน้าตื่นตระหนก เดิมทีเขาควรถูกโบยจนตาย กลับถูกช่วยเอาไว้และพามาที่นี่ เขาที่ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ รู้สึกประหม่ามากหลังจากนั้นหนึ่งเค่อจวินลั่วยวนมาแล้ว“เจ้าก็คือคนที่จะฆ่าลูกของฉู่เชียนหลี?”คนตัดฟืนเห็นผู้มาแต่งกายหรูหรา คนรับใช้รายล้อม กลัวจนตัวสั่น“ข้า…ข้าไม่ได้ตั้งใจ…ข้าก็ถูกบีบบังคับ…”“ไม่ต้องกลัว” จวินลั่วยวนปลอบใจเขาด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าเล็กที่งดงามดูอ่อนโยนไร้พิษสง “ข้ากับฉู่เชียนหลีเป็นศัตรูกัน เจ้าอยากทำร้ายนาง ก็คือกำลังช่วยข้า ข้าไม่ฆ่าเจ้าหรอก”เมื่อคนตัดฟืนได้ยินคำพูดนี้ รู้สึกประหลาดใจมากที่แท้กำลังช่วยเขา!“ใครให้เจ้าทำร้ายฝาแฝดคู่นั้น?” จวินลั่วยวนถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นเมื่อคนตัดฟืนได้ยิน ประหม่าจนจิกแขนเสื้อแล้วคลายออกเป็นระยะ เขาพยายามกลืนน้ำลายแล้วกล่าว“ข้า…ข้าไม่รู้…”จวินลั่วยวนเหลือบมองเขาด้วยท่าทางจะยิ้มไม่ยิ้ม“ข้าช่วยเจ้าไว้ ให้โอกาสเจ้า ทางที่ดีคิดให้ดีก่อนตอบ ถ้าหากเจ้าอยากตาย ข้าไม่ถือสาที่จะส่งเจ้ากลับไป”โบยจนตายไม่ง่ายเลยที่คนตัดฟืนจะรอดมาได้ เขาย่อมไม่กล้
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1197
หลายวันต่อจากนั้น ค่อนข้างสงบฉู่เชียนหลีพักฟื้นอยู่แต่ในจวน ไม่ได้ออกไปที่ไหนเลย เมื่อเห็นว่าอาการบาดเจ็บดีขึ้น นางกับอวิ๋นอิงนัดเวลา พรุ่งนี้จะลองไปดูที่สนามรบหน่อยหลายวันนี้ นางคิดเรื่องในวันนั้นตลอด‘ล้วนเป็นเพราะเจ้า อ๋องเฉินกับฮ่องเต้หลีถึงได้สู้กัน!’“เจ้ามันตัวหายนะ คืนชีวิตลูกชายข้ามา!”‘ข้ามีลูกชายแค่คนเดียว เขาเพิ่งอายุสิบหกปีเอง…’หัวใจของนางเหมือนถูกปกคลุมด้วยหมอกที่หนาทึบ ทำให้นางแทบหายใจไม่ออก ทันใดนั้น นางรู้สึกเหมือนมีภาระอันหนักอึ้งตกลงมาทับที่ไหล่“พระชายา อาหารเสริมของนายน้อยทั้งสองท่านทำเสร็จแล้ว จะป้อนตอนนี้เลยหรือไม่เจ้าคะ?” เสียวอู่ถือถาดเดินเข้ามาฉู่เชียนหลีหวนคืนสติ “ข้าเอง”“เจ้าค่ะ”เสียวอู่เดินเข้ามา โน้มกายส่งถาดให้ฉู่เชียนหลีหยิบชามขึ้นมา เป็นข้าวฟ่างต้มที่ปรุงด้วยถั่วแดง แครอท มันเทศ เนื้อแดง นำทั้งหมดมาต้มจนนิ่ม เหมาะกับเด็กอายุหนึ่งขวบ“แม่…”“แม่!”เว่ยซีกับจื่อเยี่ยจับโต๊ะ เท้าน้อยๆ ทรงตัวได้แล้ว สามารถจับกำแพงหรือเสาวิ่งเล่นในห้องแล้วเมื่อเห็นอาหาร เด็กทั้งสองเดินเข้ามาด้วยความดีใจฉู่เชียนหลีนั่งลง “นั่ง”“อืม!”เด็กทั้งสองนั่
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1196
ชัดมาก!เสียงดังเป็นพิเศษ!จวินลั่วยวนกุมแก้มที่เริ่มเจ็บ รู้สึกเพียงใบหน้าชาไปครึ่งหนึ่ง เลือดไหลออกจากมุมปากที่แตก กินคาวเลือดฟุ้งอยู่ในปาก ถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าหากนางยังไม่เข้าใจอีก ก็โง่แล้วอ๋องเฉินจงใจตบนาง!เชิญนางมากินข้าวเป็นเรื่องโกหก ตบนางคือเรื่องจริง!“เพราะอะไร!”นางเงยหน้าขึ้น “ตั้งแต่เล็กจนโต แม้แต่เสด็จพ่อเสด็จแม่ก็ไม่เคยตีข้า เหตุใดท่านต้องตีข้า!”ฉู่เชียนหลีมาฟ้องใช่หรือไม่ ดังนั้นอ๋องเฉินจึงระบายความคับข้องใจให้ฉู่เชียนหลี“ท่านตีผู้หญิง!”เฟิงเย่เสวียนยิ้มอย่างเย็นชา “เจ้าจงใจทำลายความร่วมมือของแคว้นหนานยวนกับข้า ตบเจ้ายังเบาไปด้วยซ้ำ”เขาไม่เคยทำร้ายผู้หญิงแต่ เขาไม่เห็นจวนลั่วยวนเป็นผู้หญิง“ข้าไม่ได้อยากทำลายความร่วมมือ เห็นได้ชัดว่าเมื่อครู่ท่านจงใจปล่อยเพื่อใส่ความข้า!”“แล้วอย่างไร?”“ท่าน!”มองดูเฟิงเย่เสวียนที่ยอมรับอย่างตรงไปตรงมา จวินลั่วยวนรู้สึกเพียงเหมือนมีอะไรติดคอ พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียวบ้าจริง!เขายอมรับ!แต่ที่น่าเจ็บใจคือต่อให้เขายอมรับ นางก็ไม่สามารถหาเหตุผลมาโต้แย้ง และถึงขั้นเกิดความรู้สึกเร่าร้อนที่คลั่งไคล้ขึ้นในใจเจ้าจะต้
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1195
ถ้าหากไม่ใช่เพราะนาง เฟิงเย่เสวียนกับเฟิงเจิ้งหลีก็ไม่สู้กัน…อวิ๋นอิงสัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่เปลี่ยนไปของฉู่เชียนหลี รีบกล่าวทันที“ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน องค์ชายของราชวงศ์ใดไม่แย่งชิงอำนาจ? แล้วฮ่องเต้องค์ใดขึ้นครองบัลลังก์อย่างใสสะอาด? ฮ่องเต้หลีมีความทะเยอทะยานสูง อ๋องเฉินต่อกรกับเขา ก็เพื่อปกป้องแคว้นตงหลิง ปกป้องราษฎร พวกเจ้าโยนความผิดให้ผู้หญิงบริสุทธิ์คนหนึ่งได้อย่างไร?”เหตุใดไม่โทษฮ่องเต้หลีวิธีการต่ำช้า?เหตุใดไม่โทษฮ่องเต้หลี?พระชายาผิดอะไร?อวิ๋นอิงขยิบตาให้องครักษ์สองคนนั้น“พวกเจ้าประคองท่านลุงท่านนี้กลับไปพักผ่อนก่อน นอกจากนี้ จ่ายค่าทำศพและค่าทำขวัญให้เพียงพอ จัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย”“ขอรับ!”องครักษ์ทั้งสองดำเนินการทันที ไม่นานก็เชิญชายวัยกลางคนกลับไปปลอบใจแล้วเสียงเอะอะเงียบลงยังมีชาวบ้านไม่น้อยที่มุงดูอยู่ คำพูดเมื่อครู่ของชายวัยกลางคน พวกเขาทุกคนล้วนได้ยิน แม้ปากไม่กล้าพูด แต่ก็เริ่มมีความคิดอย่างอื่นในใจแล้วในบรรดาคนเหล่านี้ ลูกชายและบิดามากมายในครอบครัวของพวกเขาก็ไปเข้าร่วมกับกองทัพแล้วมีคนตายทุกวันครอบครัวนับไม่ถ้วนต้องพลัดพรากทุกวันถ้าห
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1194
“อะไรนะ?!” จวินชิงอวี่ได้ยินคำนี้กะทันหัน ตะลึงไปชั่วขณะจวินลั่วยวนขมวดคิ้ว นางกล่าว“ฉู่เชียนหลีเลวมาก อีกทั้งยังขี้ริษยา ท่านสั่งสอนนาง นางต้องมารังแกข้าแน่นอน!”“ท่านพี่ ท่านฆ่านางเถอะ นางตายแล้ว ข้าจึงจะปลอดภัย”มีเพียงนางตายแล้ว นางจึงจะได้อ๋องเฉินมาครอบครอง!จวินชิงอวี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ฟังจากที่น้องหญิงพูด อดไม่ได้ที่จะนึกถึงท่าทางที่เย่อหยิ่งของฉู่เชียนหลี ตอนเขาใช้มีดสั้นแทงนาง สายตาของนางที่มองเขา หนักแน่นไม่ยอมก้มหัวนางบอกว่า นางไม่ผิดนางบอกว่า นางถามใจไม่รู้สึกผิดน้ำเสียงนั่น สายตานั่น ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองเข้าใจผิดไปชั่วขณะมองยวนเอ๋อร์ที่อยู่ตรงหน้า “ยวนเอ๋อร์ ฆ่านาง จะทำเกินไปหรือไม่?”ฉู่เชียนหลีแค่ว่าร้ายยวนเอ๋อร์สองสามประโยค เหมือนโทษยังไม่ถึงตายกระมัง?“หรือข้าจะถูกรังแกโดยที่ทำอะไรไม่ได้เลย?”“ยวนเอ๋อร์ ความหมายของข้าไม่ใช่เช่นนี้ ข้าแค่รู้สึกว่า…เมื่อก่อนเจ้าไม่กล้าดูคนฆ่าไก่ด้วยซ้ำ และยังมักจะไปขอพรให้เสด็จพ่อเสด็จแม่ที่วัด กับช่วยคนในวังที่ทำผิดอยู่บ่อยๆ…”วันนี้ กลับพูดคำพูดที่โหดร้ายเช่นนี้ออกมาจวินลั่วยวนรู้ตัวว่าเผลอควบคุมอารมณ์ไม่ได้ นา
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1193
กลับถึงศาลาพักมาเมื่อเปิดประตูเดินเข้าไป พบว่าเสด็จแม่กำลังนั่งมองเศษจี้หยกชิ้นหนึ่งในมืออย่างเหม่อลอยที่ข้างโต๊ะ“เสด็จแม่?”กระทั่งจวินชิงอวี่เดินไปถึงตรงหน้า ฮองเฮาหนานยวนจึงจะหวนคืนสติ “อ้าว…”นางเงยหน้าอย่างงงงวย มองใบหน้าของลูกชายที่คล้ายคลึงนางห้าส่วน สีหน้าดูสับสนเล็กน้อย“ชิงอวี่กลับมาแล้วหรือ”“สุขภาพของเจ้าเพิ่งหายดี อย่าเดินพล่านไปทั่ว”จวินชิงอวี่นั่งลงที่ข้างๆ นาง “เพิ่งมาเมืองน้ำเจียงหนานครั้งแรก ทิวทัศน์ของที่นี่แตกต่างจากแคว้นหนานยวน ข้าเกิดความอยากรู้อยากเห็น ก็เลยเดินออกไปสูดอากาศ ทำให้เสด็จแม่เป็นห่วงแล้ว”น้ำเสียงของเขาอ่อนโยน ยิ้มอย่างสง่างาม ทำให้ใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเขายิ่งดูหล่อเหลามากขึ้นสายตาของเขามองไปที่มือนาง“เสด็จแม่ เหตุใดท่านจึงจ้องมันจนเหม่ออีกแล้ว?”จี้หยกชิ้นนี้มีเพียงครึ่งเดียวมันตกแตกเริ่มตั้งแต่เขามีความทรงจำ เสด็จแม่มักจะนั่งจ้องเศษจี้หยกชิ้นนี้จนเหม่อลอยตลอดสิบกว่าปีมานี้ เสด็จแม่มักจะทำเช่นนี้ตลอดเสด็จพ่อบอกว่า จี้หยกชิ้นนี้เป็นของแทนใจที่เสด็จพ่อมอบให้เสด็จแม่ตอนพบกันครั้งแรก เสด็จแม่ไม่ระวังทำตก เพราะคิดถึงความรักในอดีต จ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1192
เจ็บ!แพร่กระจายไปทั่วร่าง คมมีดฉีกบาดแผล เลือดทะลักออกมาเหมือนสายน้ำ เขายังคงถือมีดสั้น ทำร้ายนางอย่างเจตนาร้ายฉู่เชียนหลีเจ็บจนกำหมัด สีหน้าซีดเผือก เกือบเป็นลมแล้ว นางกัดลิ้นอดกลั้นเอาไว้โต้ตอบไม่ได้!เพื่อการสนับสนุนจากกองทัพของแคว้นหนานยวน! “ข้าไม่ผิด” นางเงยหน้าอย่างยากลำบาก เลือดที่ทะลักออกมายิ่งทำให้หน้าของนางดูซีด ประกายแสงในแววตาดื้อรั้นเป็นพิเศษ“จวินลั่วยวนยั่วยวนผู้ชายของข้า หน้าของนางก็นางล้มเอง ข้าถามใจตัวเองไม่รู้สึกผิด”สีหน้าจวินชิงอวี่เย็นสุดขีด“ยังกล้าปากแข็งอีก!”ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาถือมีดสั้น แทงเข้าไปอย่างแรงอีกครั้ง“อ่า!” ฉู่เชียนหลีเจ็บจนเหงื่อไหลเหมือนสายน้ำ“ยวนเอ๋อร์จิตใจดี รักเนื้อสงวนตัว เจ้าไม่ควรไปรังแกเด็กผู้หญิงที่บริสุทธิ์เหมือนนางฟ้า ตอนที่เจ้าว่าร้ายนาง ไม่รู้สึกผิดเลยหรือ?” เขาตำหนิเสียงเย็นฉู่เชียนหลีเจ็บจนหัวเราะ“ฮ่าๆ!”จวินลั่วยวนจิตใจดี?นางฟ้า?บริสุทธิ์?“ฮ่าๆๆๆ!”สมกับที่ล้วนแซ่จวิน ไม่ใช่คนบ้านเดียวกัน อยู่ด้วยกันไม่ได้จริงๆ“ดูเหมือนองค์ชายสามไม่เพียงตาบอด ใจยังบอดด้วย…อ่อ ขอโทษ ข้าผิดไปแล้ว ตามความคิดของ
