Share
บทที่ 689
Related chapter
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 690
การเคลื่อนไหวของเฟิงเย่เสวียนชะงักเล็กน้อย นิ่งเงียบหลายวินาที จึงจะชักมือออกมา ข่มลมหายใจที่ขุ่นมัวเล็กน้อย นอนลงข้างกายนาง ฝ่ามือกดตรงจุดที่อยู่ใต้หน้าอก แล้วเริ่มนวดเบาๆฝ่ามือที่อุ่นๆ บวกกับการนวดที่นุ่มนวล ทำให้รู้สึกสบายมากฉู่เชียนหลีกอดแขนของเขา หลับตา เตรียมตัวนอนกลางคืนเงียบมาก ความคิดในสมองของนางก็วุ่นวายจี้หยกครึ่งชิ้นที่มารดาผู้ให้กำเนิดทิ้งไว้ให้นาง ให้จิ่งอี้ตามหาครึ่งปีแล้วก็ยังไม่มีเบาะแสอะไร ไม่รู้ว่าต้องหาถึงเดือนใดปีใดช่วงนี้เจ้าหนูหลิงเชียนอี้นั่นกับอวิ๋นอิงใกล้ชิดกันมาก เขาโตกว่าอวิ๋นอิงสี่ปี อายุห่างกันปานกลาง นับว่าเหมาะสม…ไม่รู้ว่าลูกที่อยู่ในท้องเป็นชายหรือหญิง เมื่อก่อนคนเฒ่าคนแก่บอกว่าท้องกลมเป็นเด็กผู้ชาย ท้องวงรีเป็นเด็กผู้หญิง แต่นางรู้สึกว่าท้องของตนเองเป็นสี่เหลี่ยม………คิดตรงนี้ คิดตรงนั้น จู่ๆ ก็นึกถึงอ๋องหลีอีกแล้ว…“กระเพาะดีขึ้นบ้างหรือยัง?” เสียงของเฟิงเย่เสวียนดึงความคิดนางกลับมา นางรีบพยักหน้า “ดีขึ้นมากแล้ว!”เฟิงเย่เสวียนเงียบไปครู่หนึ่ง “...”ตอบเร็วเช่นนี้ เสียงชัดเจนมีกำลัง เขานวดมาสองเค่อแล้ว นางยังกระปรี้กระเปร่าเช่นนี้หล
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 691
ฉู่เชียนหลีจ้องมองดวงตาที่ขุ่นมัวคู่นั้นของชายหนุ่ม ภายใต้แสงสะท้อนของแสงเทียน จึงทำให้เห็นกล้ามเนื้อทุกตารางนิ้วของเขา แผ่นอกที่ลายกล้ามเนื้อชัดเจน เอวที่ไร้ไขมัน กล้ามท้องเป็นลอนนั่น รวมทั้งเส้นเลือดสีเขียวม่วงที่แทบจะระเบิดออก...หลอดเลือดที่ราวกับมังกรผงาด ซ่อนเร้นไปด้วยแรงระเบิดอันทรงพลังในเวลาเดียวกัน ตนเองที่เห็นร่างกายอันเปลือยเปล่าอย่างชัดเจน...อยากจะซ่อน แต่ก็ไม่มีที่ให้ซ่อนอยากจะหลบ แต่ก็ไม่มีที่ให้หลบจนกระทั่งถูกชายหนุ่มกดมือทั้งสองข้างเอาไว้ บีบคาง จ้องมองการสื่อสารที่ลึกซึ้งอย่างชัดเจน ใบหน้าแดงก่ำร้อนผ่าวดั่งไฟ ราวกับกำลังจะเลือดออก ลมหายใจถี่หอบเป็นอย่างยิ่ง“เฟิงเย่เสวียน...หยุด...ข้าไม่ชอบแบบนี้...”เมื่อชายหนุ่มได้ยินดังนั้น สายตาก็เคร่งขรึม บีบเนื้อนุ่มนิ่มที่บริเวณเอวของนาง น้ำหนักมือไม่เบา“เฟิงเย่เสวียน...”ความรุนแรง ทำให้สติสัมปชัญญะหลุดลอย อารมณ์ยุ่งเหยิง คิดอะไรไม่ออกอีกแล้ว...เมื่อสูญเสียแรงต่อต้าน ถูกควบคุมอยู่ในกำมือของชายหนุ่ม ยินยอมให้ชักนำ บางครั้งก็อุ้มขึ้น บางครั้งก็นอนราบ บางครั้งก็ตะแคงข้างเหนื่อยเหนื่อยจนพูดไม่ออก แม้ว่าจะเขินอ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 692
เขาลุกขึ้นเดินตามไป “เตรียมหาอาหาร”“ข้าไม่หิว”“เจ้าหิวแล้ว” เขากุมมือของนางเอาไว้ พานางไปที่ข้างโต๊ะ เมื่อเห็นว่านางลุกขึ้นกำลังจะเดินไป แขนยาวก็คว้าเอาไว้ กดนางลงมานั่งที่บนต้นขาของตนเอง มือซ้ายโอบรอบเอวของนาง นางคิดจะไปก็ไปไม่ได้แล้วฉู่เชียนหลีขมวดคิ้ว ลุกไม่ขึ้น จึงไม่ลุกขึ้นเสียเลยหย่อนกดลงบนขาของเขาอย่างแรง ค่อยๆ ยกเท้าทั้งสองข้างขึ้น น้ำหนักทั้งหมดของร่างกาย กดลงไปบนขาของชายหนุ่มน้ำหนักตัวของนางสี่สิบห้ากิโลกรัม บวกกับครรภ์ ตอนนี้อย่างน้อยก็ต้องห้าสิบเอ็ดกิโลกรัมเมื่อชายหนุ่มสังเกตเห็นท่าทางเล็กๆ น้อยๆ นี้ของนาง จึงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยท่าทางกระเง้ากระงอดของภรรยา ช่างน่ารักเสียเหลือเกินในไม่ช้า อาหารจัดวางบนโต๊ะ เฟิงเย่เสวียนจะป้อนด้วยตนเอง แต่ฉู่เชียนหลีไม่ต้องการ “ข้าไม่อยากกินปลา”“ได้ เช่นนั้นก็ไม่กิน” เขาตามใจนาง วางเนื้อปลาชิ้นโตลง จากนั้นหันไปคีบไก่ตุ๋นพุทราสีเหลืองอร่ามชั้นหนึ่งนางเม้มปาก “ไม่อยากกินไก่เหมือนกัน”ชายหนุ่มเลิกคิ้ว “เช่นนั้นก็ไม่กิน”วางเนื้อไก่ที่หอมนุ่มลง หันไปคีบมันฝรั่งเส้นผัดเปรี้ยวหวานที่ค่อนข้างเจริญอาหาร“ข้าไม่อยากกินมันฝรั่งเช
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 693
ชายหนุ่มบีบคางของนางเอาไว้ ออกแรงเชยคางขึ้นมาเบา ๆ ลำคอของนางก็ถูกบังคับให้กลืนลงไป น้ำแกงทั้งหมดถูกกลืนลงไปโดยไม่เหลือแม้แต่หยดเดียวฉู่เชียนหลีรีบผลักเขาออก จากนั้นก็ดีดตัวขึ้น เอามือปิดปาก ค้อนเขาด้วยดวงตาที่ปะทุไปด้วยเพลิงโทสะแต่เขากลับแสยะยิ้มเล็กน้อย เลียริมฝีปาก กล่าวหยอกเย้าเสียงเบา“รสชาติไม่เลว?”“!”ฉู่เชียนหลีรู้สึกถึงความโมโหที่คุกรุ่นอยู่ภายในทรวงอก กำลังเพิ่มสูงขึ้น ราวกับว่ากำลังจะระเบิดออก โมโหจนเบ้าตาแดงก่ำมือทั้งสองข้างกำแน่น สาวเท้าพุ่งตัวออกไปด้านนอก“เชียนหลี?” เฟิงเย่เสวียนลุกขึ้นตามไปฉู่เชียนหลีไม่อยากได้ยิน ไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น เดิมทีก็ไม่อยากเห็นเฟิงเย่เสวียน อยากจะออกไปจากจวนอ๋องเฉินเท่านั้น หาสถานที่เงียบสงบไม่มีผู้คนอยู่“เชียนหลี อย่าเดินเร็วขนาดนั้น ระวังท้องด้วย” ชายหนุ่มตามมาหุบปาก!แม้แต่เสียงของเขาก็ไม่อยากได้ยิน!ฉู่เชียนหลีประคองท้อง ยกชายกระโปรงขึ้นกำลังจะเดินหนี จู่ ๆ ข้อมือก็มีแรงกลุ่มหนึ่งมาคว้าเอาไว้ ร่างกายถูกบังคับให้หันกลับไป กระแทกเข้าไปในอ้อมอกที่มีกลิ่นหอมสดชื่นผลักออกกำลังจะหนี ชายหนุ่มก็กอดอีกครั้ง“ยังโกรธอยู่หรือ?
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 694
จวนอ๋องหลีเฟิงเจิ้งหลีนั่งพิงเตียงนอน ในมือถือหนังสือเล่มหนึ่ง ใช้มือข้างซ้ายกดหน้ากระดาษเอาไว้เบา ๆ พลิกหน้าถัดไปเป็นครั้งคราว มือข้างขวาวางไว้อีกข้างอย่างสบาย ๆ ถูกพันด้วยผ้าพันแผลหนา ๆ นิ้วขาวซีดไม่มีสีเลือดเลยแม้แต่น้อยหมดสติ เลือดไหลเวียนไม่คล่อง ไม่ต่างอะไรกับกึ่งพิการฉู่เจียวเจียวประคองถ้วยยา หลายมาวันนี้ร้องไห้ไม่หยุด ร้องไห้จนดวงตาบวมแดง เต็มไปด้วยเส้นเลือด สภาพราวกับแก่ขึ้นสิบปี ซีดเซียวเป็นอย่างมากฮูหยินเว่ยมองดูอยู่ในสายตา เจ็บปวดในใจ คอยเตือนให้นางไปพักผ่อนตลอด แต่นางไม่ยอมไปฮูหยินเว่ยจนปัญญาจึงพูดเกลี้ยกล่อมชายหนุ่มที่อยู่บนเตียง“หลีเอ๋อร์ เจ้าดูเจียวเจียว เพื่อเจ้าแล้วอดหลับอดนอนจนสภาพเป็นเช่นนี้ นางกำลังตั้งท้องลูกของเจ้าอยู่ด้วยนะ...คนที่เจ้าไม่ควรทำให้ผิดหวังที่สุดในชีวิตนี้ ก็คือเจียวเจียว!”นิ้วมือที่กำลังพลิกหน้าหนังสือของชายหนุ่มชะงักไปเล็กน้อย เพียงแค่ชั่วครู่เท่านั้น ก็พลิกหน้าใหม่ ราวกับว่าไม่ได้ยินอะไร จงใจไม่ตอบกลับ“หลี...”“ท่านอ๋อง อ๋องเฉินกับพระชายาอ๋องเฉินมาเยี่ยมท่าน” เวลานี้ คนใช้เข้ามารายงานดวงตาของชายหนุ่มเปล่งประกายทันที ในที่สุดบนใ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 695
เขายังคงหลุบตาลงเช่นเดิม “ข้าไม่ได้ทำอะไรที่ไม่สมควรทำ”เขาเพียงแค่เห็นฉู่เชียนหลีเป็นเพียงแค่เพื่อนเท่านั้น ระบายอารมณ์ เขาไม่ได้มีเจตนาที่จะล่วงเกินนางเลยสักนิด เขาไม่ละลายใจต่อคุณธรรมของตนเอง“หลีเอ๋อร์ เจ้าอย่าปิดบังแม่ เจ้าดูสิเจ้าได้รับบาดเจ็บมาสามวันแล้ว ก็มีเพียงอ๋องเฉินกับพระชายาอ๋องเฉินมาเยี่ยมเจ้า...” ในระหว่างที่พูด ฮูหยินเว่ยก็ดวงตาแดงก่ำ สะอึกสะอื้นเป็นเพราะอ๋องหลีไม่ได้รับความโปรดปราน ประกอบกับครั้งนี้เขาได้รับบาดเจ็บ ล่วงเกินคนอื่น ขุนนางที่ยืนอยู่ห่าง ๆ พวกนั้น ยังแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเรื่องนี้ องค์ชายองค์อื่นก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึงจวนอ๋องหลีที่ถูกทอดทิ้ง แม้แต่ฝ่าบาทก็ยังไม่เคยมา มีเพียงภรรยาอ๋องเฉินที่มาเท่านั้น“เจ้าต้องเชื่อฟังแม่ ทำจิตใจให้สงบ พระชายาอ๋องเฉินจะต้องช่วยรักษาเจ้าจนหายดีแน่ แล้วก็อ๋องเฉินด้วย เขาดีต่อเจ้าถึงเพียงนี้ ยังส่งยาชั้นยอดมาให้อีกด้วย หลังจากที่เจ้าหายดีแล้ว จะต้องไม่ลืมบุญคุณของอ๋องเฉินอย่างเด็ดขาด”เมื่อเฟิงเจิ้งหลีได้ยินคำพูดประโยคนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที สีหน้าดูแย่ราวกับกินแมลงวันเข้าไป มือซ้ายที่ถือหนังสือกำแน่นขึ้นไม่น้อยแต
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 696
ฉู่เชียนหลีตั้งใจตรวจดูมือของอ๋องหลี แน่นอนว่าไม่ได้เห็นสีหน้าของเฟิงเย่เสวียนที่ยืนอยู่ด้านหลัง ในเวลานี้ แล้วก็ไม่เข้าใจความหมายของคำพูดเขา หลังจากพินิจพิเคราะห์บาดแผลอยู่ครู่หนึ่ง ก็เริ่มจัดกระดูกเฟิงเย่เสวียนมือกอดอก ยืนอยู่ด้านหลัง กระแอมออกมาเป็นบางครั้ง“วันนี้อากาศไม่เลว อีกเดี๋ยวไปเที่ยวทะเลสาบกันดีหรือไม่?”ฉู่เชียนหลีไม่แม้แต่เงยหน้า “อืม”“อยากกินหมีโหวเถา[1]หรือไม่? แคว้นเป่ยหนิงแช่แข็งผลไม้ฤดูใบไม้ร่วงจำนวนหนึ่ง เก็บไว้จนถึงฤดูใบไม้ผลิ ปีนี้เข้าวังหลวงเพื่อมอบให้แคว้นตงหลิง ข้าจะส่งคนไปในวังหลวงเพื่อเอามาบางส่วน”ฉู่เชียนหลีคลำกระดูกอย่างตั้งใจ “อืม”“วันนี้ลูกชายถีบท้องเจ้าแล้วหรือไม่?”“ยัง”“วันนี้ลูกชายอยากกินอะไร?”ฉู่เชียนหลี “...”เดิมทีกระดูกข้อมือของคนก็เล็กอยู่แล้ว เนื่องจากถูกเคาะจนแตก อยากจะฟื้นฟูให้กลับไปอยู่ในตำแหน่งปกติ ก็ค่อนข้างที่จะยาก จำเป็นต้องใช้สมาธิสูง ผลปรากฏว่าเฟิงเย่เสวียนที่อยู่ด้านข้าง เอาแต่พูดไม่หยุด ทำให้นางเสียสมาธินางขมวดคิ้ว หลุดพูดประโยคหนึ่งออกมา“เจ้าช่วยเงียบหน่อยได้หรือไม่?”“...”สีหน้าของชายหนุ่มค้างเติ่งไปเล็กน้อย
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 697
ยืนแข็งทื่ออยู่ครู่ใหญ่ สีหน้าที่แตกระแหงถึงได้ผ่อนคลายลงเล็กน้อย แต่ยังคงเดินเข้าไปในห้องด้วยสีหน้าบึ้งตึงเคร่งเครียดมาก หันหน้าไปมองชายหนุ่มที่อยู่บนเตียง“ท่านแม่เสียใจมาก เหตุใดเมื่อครู่นี้ท่านถึงได้ดุนาง ต่อหน้าคนนอกแบบนั้น?” สีหน้าของนางบึ้งตึงเป็นอย่างมากต่อหน้าของฉู่เชียนหลี ทำให้ฉู่เชียนหลีต้องเห็นเรื่องน่าอายของจวนอ๋องหลี นางคิดว่าเป็นเรื่องที่ไม่ไว้หน้าแต่เฟิงเจิ้งหลีจะระงับอารมณ์เอาไว้ได้อย่างไร?การมาเยี่ยมที่เสแสร้งของอ๋องเฉิน คำพูดที่แฝงไปด้วยคำเสียดสีเหล่านั้น จงใจทำให้ฮูหยินเว่ยเข้าใจผิด เท่ากับว่าอ๋องเฉินตีมือของเขาจนหัก ยังอยากจะให้เขาคุกเข่า ซาบซึ้งในบุญคุณอย่างนั้นหรือ?เขาเป็นหมาใช่ไหม?ต่อให้เขาจะอารมณ์ดีกว่า ก็รับไม่ได้กับการดูถูกแบบนี้เฟิงเจิ้งหลีหลุบตาลง เม้มริมฝีปากบาง ยกมือที่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย แล้ววางลงบนหน้าท้อง ตะแคงตัวเข้าด้านในเล็กน้อย ไม่อยากจะพูดอะไรแม้แต่คำเดียวฉู่เจียวเจียวเห็นมือของเขา เมื่อนึกถึงเรื่องที่พระชายาอ๋องเฉินให้ยาทา แต่อ๋องเฉินกลับนำยาทากลับไป ที่นอกจวนก่อนหน้านี้...ก็โมโหมากขึ้นมาทันทีสองผัวนี่กำลังเล่นละครลิงอยู่หรืออ
Latest chapter
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 889
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 888
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 887
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 886
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 885
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 884
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 883
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 882
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 881
