Share

บทที่ 623

ท้องฟ้ามืดครึ้ม ฝนตกปรอยๆ หมอกหนา นอกรัศมีสิบเมตรคลุมเครือมองเห็นไม่ชัด ข้างหน้าผาแห่งหนึ่ง สามารถมองเห็นฉู่เชียนหลีกำลังเดินอย่างเหม่อลอยรางๆ

เดินแล้วเดินอีก เดินแล้วเดินอีก ไม่ว่าจะเดินอย่างไร ก็ไม่สามารถไปจากหน้าผา เหมือนถูกผีบังตา

ยิ่งอยู่ยิ่งตื่นตระหนก

ยิ่งอยู่ยิ่งกระสับกระส่าย

พลันหันกลับไปมอง สิ่งที่ปรากฏกะทันหันคือใบหน้าของเซียวจือฮว่า

“ข้าเป็นเพื่อนตั้งแต่วัยเด็กของท่านอ๋อง! เจ้าแย่งตำแหน่งของข้า! เจ้ามันนางแพศยาที่ไร้ยางอาย! เหตุใดจึงไม่ไปตายเสีย!”

ตะคอกด้วยความโกรธอย่างดุร้าย วิ่งมาข้างหน้า ใช้แรงชนฉู่เชียนหลีไปทางหน้าผา

ร่างกายฉู่เชียนหลีลอยเคว้งกลางอากาศ สูญเสียจุดยึด สารอะดรีนาลีนพุ่งสูงขึ้น ลืมตาและลุกขึ้นนั่งโดยไม่รู้ตัว

“เชียนหลี!”

นอกประตู เฟิงเย่เสวียนได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว รีบวิ่งไปทางเตียงทันที “เป็นอะไร? ข้าอยู่นี่”

เขาเป็นห่วงแต่ประหม่า และยังไม่กล้าเข้าใกล้เกินไป กลัวนางจะสติหลุดอีกครั้ง

ยืนห่างจากหน้าเตียงสามก้าว น้ำเสียงระมัดระวังมาก

สายตาของฉู่เชียนหลีพร่ามัวชั่วขณะ จึงจะค่อยๆ ชัดเจน และหวนคืนสติ

นางยังอยู่จวนอ๋องเฉิน ที่แท้เป็นฝัน

ในฝัน นางไ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status