Share

บทที่ 614

ช่วงบ่าย

ฉู่เชียนหลีกลับถึงจวน เอายาให้อวิ๋นอิงหนึ่งขวด ให้อวิ๋นส่งไปที่จวนอ๋องหลี หลังจากนั้นบิดขี้เกียจ เดินไปที่เรือนหานเฟิงอย่างเกียจคร้านพร้อมกับลูบท้อง

เพิ่งจะสามเดือนกว่า ท้องกลับใหญ่มาก และหนักมาก

นางลูบหนังท้องพร้อมกับครุ่นคิดในใจ : หนึ่งวันกินข้าวหกชาม หนึ่งมื้อกินสามชาม กินตามนี้ต่อไป ท้องจะไม่ใหญ่จนระเบิดหรือ?

ดูเหมือนตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ต้องลดอาหารให้เหมาะสมจึงจะถูก

ไม่เช่นนั้นรอคลอดลูกแล้ว นางก็อ้วนเป็นหมูที่หนักสองร้อยชั่งแล้ว

กำลังครุ่นคิด ทันใดนั้นได้ยินเสียงที่รีบร้อนเล็กน้อยสายหนึ่ง

“พระชายา!”

ฉู่เชียนหลีเงยหน้า เห็นเป็นหานอิ๋ง

เพียงแต่นางยืนอยู่หลังภูเขาจำลอง กระบี่ที่ถืออยู่ในมือกำแน่นแล้วคลายออก แล้วกำแน่นไม่หยุด ริมฝีปากก็เม้มสี่ห้าครั้งไม่หยุด ท่าทางเหมือนอยากพูดแต่ก็ลังเล

“มีอะไรหรือ?” ฉู่เชียนหลีถามด้วยความสงสัย

มีเรื่องอะไรไม่ไปหาเฟิงเย่เสวียน ต้องมาหานาง?

“พระชายา ข้า…ข้ามีคำพูดหลายคำไม่รู้ว่าควรพูดหรือไม่ควรพูด…ข้า…” หานอิ๋งหันมองโดยรอบเป็นระยะ เหมือนกังวลมาก

ฉู่เชียนหลีเห็นท่าทางนี้ของนาง คิดแล้วคิดอีก อุ้มท้องแล้วเดินไปที่ด้านหลังภูเขาจำลอ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status