บทที่ 619

ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้เป็นของของอ๋องเฉิน

ครั้งหนึ่ง อูหนูเคยพูดกับอ๋องเฉิน : ‘อยากได้ยาถอนพิษ ได้ นอกจากท่านกับข้านอนด้วยกันหนึ่งครั้ง’

อูหนูรักอ๋องเฉิน จึงลงมือกับพระชายาอ๋องเฉิน นี่ก็คือเหตุผลที่เพียงพอ

เฟิงเย่เสวียนถือผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นไว้ ก้มมองนางจากเบื้องสูง

“ภายในสามวินาที บอกเหตุผลที่ข้าจะไม่ฆ่าเจ้ามา”

ฉู่เชียนหลีเป็นเส้นตายของเขา ใครก็ตามที่ล้ำเส้น ตาย!

ไม่ว่าใคร เรื่องอะไร เวลาใดก็ตาม เขาล้วนสามารถไม่ถามไม่ฟังไม่สนใจ แต่ขอแค่เกี่ยวข้องกับฉู่เชียนหลี เขาก็เหมือนบ้าไปแล้ว อย่าว่าแต่อูหนูเลย แม้แต่ฮ่องเต้ก็กล้าฆ่า

อูหนูหอบหายใจถี่ “ไม่ใช่ข้า…”

“หนึ่ง”

“อ๋องเฉิน! ถ้าหากข้าเป็นคนทำ ข้าหนีไปนานแล้ว ข้าไม่มีทางมานั่งรอความตายอยู่ตรงนี้!”

“สอง”

“อ๋องเฉิน!”

เฟิงเย่เสวียนยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเย็นชา กลิ่นอายแข็งแกร่ง ไม่อนุญาตให้ต่อรอง

อูหนูมองดูเขากำลังจะอ้าปาก พูดคำว่า ‘สาม’ ออกมา นางไม่มีโอกาสได้พิสูจน์ตนเองและอธิบายด้วยซ้ำ นางรีบกุมหน้าอก อดกลั้นความเจ็บปวด สับขาวิ่งทันที

ตอนที่เฟิงเย่เสวียนยกกระบี่ขึ้น กำลังจะไล่ตาม

หานอิ๋งปรากฏตัวกะทันหัน “นายท่าน ให้ข้าน้อยไปเถอะเจ้าค่ะ!