Share
บทที่ 589
Related chapter
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 590
จวนอัครมหาเสนาบดีฉู่ เทศกาลแขวนโคมไฟ กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตา งานเลี้ยงจัดขึ้นยามเว่ย (เวลาบ่ายสามโมง) แต่ฉู่เชียนหลีมาถึงสี่โมงทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายฉู่ ฮูหยินฉู่ นางอัน ฉู่หงหลวน ฉู่ซวงกับหานมู่ซี ฉู่เจียวเจียวกับอ๋องหลีทุกคนรอมาเป็นเวลาเกินครึ่งชั่วยามแล้ว ฉู่เชียนหลีถึงได้แบกท้อง ค่อย ๆ เดินเข้ามาจวนอ๋องเฉินขบวนใหญ่โต อ๋องเฉินมาด้วย องครักษ์ลับคุ้มกัน สาวใช้คอยปรนนิบัติ เด็กรับใช้เปิดทาง คนสิบกว่าคนห้อมล้อมพระชายาอ๋องเฉิน การอารักขาแน่นหนา จนไม่มีแม้กระทั่งโอกาสที่จะล้มฉู่เชียนหลีเดินเล่นมาตลอดทาง ทั้งซื้อของ กินดื่ม จนกระทั่งตอนที่ถึงจวนอัครมหาเสนาบดีฉู่ ก็เดินเล่นมาจนพอใจแล้วนางยิ้ม “ขออภัย ที่ทำให้ทุกคนต้องรอนาน ข้าคงจะไม่ได้มาช้าไปใช่หรือไม่?”นางไม่ได้อยากจะมากินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาอะไรไม่ใช่ครอบครัวเดียวกัน แล้วก็ไม่มีธุระอะไร แล้วก็ยังไม่มีความรู้สึกผูกพันอีกด้วย กินข้าวอะไรกัน?ภายนอกพูดว่ากินข้าว ใครจะรู้ว่าในหัวของคนพวกนี้มีแผนชั่วอะไรอยู่?ฉู่ซวงขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ “แน่นอนว่าเจ้ามาช้า! เจ้าดูเวลาสิว่าตอนนี้มันยามใดแล้ว...”“ซว
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 591
ทุกคนมองฉู่เชียนหลีด้วยความสงสัย หลงอ้าวเทียน? ใครคือหลงอ้าวเทียน?ฉู่เชียนหลีเช็ดปากอย่างสง่างาม ช่วงนี้อ่านนิยายเยอะเกินไป อินกับบทมากเกินไป กินข้าวก็ยังนึกถึง“ข้ากินอิ่มแล้ว ทุกคนค่อยๆ กิน ไม่ต้องรีบ”จิบชาบ้วนปากสองคำ ลุกขึ้นยืน พยุงเอวก็เดินจากไปอย่างสบายใจแล้วฉู่ซวงถลนตา “?”ไปทั้งเช่นนี้แล้ว?ท่านพ่อยังนั่งอยู่ตรงนั้นเลย นางที่เป็นเด็กรุ่นหลังคนหนึ่งไปโดยไม่เห็นหัวใครทั้งเช่นนี้? มีเช่นนี้ที่ไหนกัน?นางตบโต๊ะลุกขึ้นยืน ตอนที่กำลังจะระเบิดอารมณ์ นางอันเผยอมุมปาก ถอนหายใจเบาๆ“เฮ้อ นายท่าน ท่านอย่าไปถือสาเสียวฉู่เลย ตอนนี้นางตั้งครรภ์ อารมณ์แปรปรวน หากมีตรงไหนที่ไม่ได้ดั่งใจนาง กระทบต่อลูกในท้อง เกรงว่าหากฝ่าบาทรู้จะกล่าวโทษเอานะ”คำพูดที่มาถึงปลายลิ้นของฉู่ซวง ถูกกลืนกลับเข้าไปทั้งเช่นนี้อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายฉู่อยู่ในแวดวงขุนนางมานานหลายปี ย่อมไม่อารมณ์เสียเพราะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เช่นนี้ในครอบครัว สีหน้าของเขาไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เพียงแค่พยักหน้าอย่างเรียบเฉย“แล้วแต่นางเถอะ”แล้วนางอันก็หันไปมองทางฮูหยินฉู่ กล่าวด้วยรอยยิ้ม“ฮูหยิน ท่านก็ควรจะเกลี้ยกล่อมคุณหนูใหญ่ห
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 592
อาศัยเศษจี้หยกครึ่งชิ้น ต้องการหาเบาะแสเมื่อสิบห้าปีก่อน บนแผ่นดินอันกว้างใหญ่ ทั่วใต้ฟ้าผืนนี้ ก็เหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทรไม่รู้ว่าจะหาถึงปีใดเดือนใดฉู่เชียนหลีลูบท้องเบาๆ สงบจิตใจที่เศร้าโศก สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ข่มอารมณ์ “อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายฉู่น่าจะพูดคุยกับท่านอ๋องอีกสักพัก พวกเราไปกันก่อนเถอะ”ยกเท้าไม่ระวังเหยียบโดนหินก้อนหนึ่ง พื้นรองเท้าลื่น เท้าบิดกะทันหัน“ระวัง!”“พระชายา!”ฝ่ามือใหญ่ที่มีกำลังข้างหนึ่งเกี่ยวเอวฉู่เชียนหลีจากด้านหลังไว้แน่น ประคองร่างกายนางไว้อย่างมั่นคงเท้าฉู่เชียนหลียืนอย่างมั่นคง เตะก้อนหินที่เป็นต้นเหตุทิ้ง หันกลับไปมอง พบว่าคนที่ประคองนางคือเฟิงเจิ้งหลี?นางประหลาดใจเล็กน้อย พลันยิ้มจางๆ “ขอบคุณ”“พวกเจ้ากินข้าวเสร็จเร็วเช่นนี้เลย?”เฟิงเจิ้งหลีถอนมือกลับ มองนางตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่เจอกันหนึ่งเดือน นางสมบูรณ์ขึ้นมาก สีหน้าเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล มองออกได้ไม่ยากว่าชีวิตช่วงที่ผ่านมาของนางมีความสุขมากเห็นนางไม่เป็นอะไร ก็วางใจแล้ว“อืม” เขาหลุบตาลง มองไปที่ท้องของนาง “ลูก…ไม่ได้ทรมานเจ้ากระมัง?”ฉู่เชียนหลีลูบท้อง ยิ้มได้ปลื้มใจมาก “เป็นเ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 593
“กลับมาเดี๋ยวนี้!”“อ๊ะ!”นางกรีดร้อง คำราม ตวาด มือที่ตีประตูตีจนออกเลือด กลับไม่มีใครสนใจนางถูกขังอยู่ในเรือนแห่งนี้ กินดื่มขับถ่ายล้วนอยู่ในนี้ ไม่สามารถจากไปตลอดชีวิต และยังมีลูกของนาง…ลูก!“ซือเอ๋อร์!”นางนึกถึงอะไรบางอย่างกะทันหัน รีบวิ่งกลับเข้าไปในห้องนอน เหยียบย่ำข้าวบูดที่สาดกระจายเต็มพื้น กระโจนไปบนเตียงเล็กๆ ที่เรียบง่ายเฟิงเจิ้งซือที่อายุยังน้อยมีไข้ขึ้นสูง แก้มแดงก่ำ อุณหภูมิร่างกายสูงมาก อยู่ในอาการสะลึมสะลือ ไข้ขึ้นสูงจนสติเลือนราง“สะ…เสด็จแม่…”ลมหายใจของนางร้อนผ่าว เสียงอ่อนแอจนแทบฟังไม่ชัดเจน“เสด็จพ่อ…เสด็จพ่อมารับพวกเราแล้วหรือ…”น้ำตาพระชายาองค์ชายใหญ่หลั่งไหลเหมือนสายฝน จับมือของลูกไว้แน่น เสียงสะอึกสะอื้น“ซือเอ๋อร์เป็นเด็กดีนะ ไม่ต้องห่วง อีกไม่นานเสด็จพ่อของเจ้าก็จะมารับพวกเรากลับจวนรัชทายาทแล้ว เจ้านอนก่อน หลังจากตื่น พวกเราก็กลับบ้านแล้ว”เฟิงเจิ้งซือยันเปลือกตาที่บางเหมือนผ้าไหมอย่างยากลำบาก และหอบหายใจ“จริง จริง…หรือ…”“จริง จริงๆ!” พระชายาองค์ชายใหญ่พยักหน้าแรงๆ น้ำตาไหลออกมาเป็นเม็ดๆ ใกล้จะแตกสลายแล้ว “ซือเอ๋อร์เป็นเด็กดีนะ นอนตื่นมาก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 594
พระชายาองค์ชายใหญ่ตะลึงงันครู่หนึ่ง เห็นได้ชัดว่ายังไม่เข้าใจคำพูดนี้หมายถึงอะไรวินาทีต่อมา ก็เห็นฉู่หงหลวนหยิบเชือกป่านที่หนาและยาวเส้นหนึ่งออกจากแขนเสื้อ คล้องคอเฟิงเจิ้งซือสองรอบ แล้วออกแรงรัด“เจ้าจะทำอะไร!”นางเบิกตากว้าง กรีดร้องจนเสียงแหบ รีบพุ่งเข้าไปจับฉู่หงหลวนฉู่หงหลวนยืนอยู่ตรงที่เดิมไม่ขยับ สองมือจับเชือกป่านแน่น กระตุกทั้งซ้ายและขวา ออกแรงรัดให้แน่น“อ๊า!”อากาศถูกตัดขาด ไม่สามารถหายใจ เฟิงเจิ้งซือเบิกตากว้าง อ้าปาก ดิ้นรนด้วยความเจ็บปวด“ปล่อยนาง! รีบปล่อยนาง!”พระชายาร้อนรนจนเหมือนบ้าไปแล้ว “ฉู่หงหลวน! เจ้าบ้าไปแล้ว!”“อ๊ะ!”นางจับฉู่หงหลวนอย่างบ้าคลั่ง ทั้งตบทั้งตีและทั้งกัด แล้วพุ่งไปที่เตียงอุ้มเฟิงเจิ้งซือขึ้น พยายามปกป้องอย่างสุดชีวิต ฉู่หงหลวนยกเท้าถีบนางออก ยิ่งกว่านั้นกระโดดขึ้นเตียง เหยียบร่างกายของเฟิงเจิ้งซือ อาศัยแรงสายนี้ ยิ่งทำให้เชือกรัดแน่น“หยุดนะ! มีอะไรก็มาลงที่ข้า อย่าแตะต้องซือเอ๋อร์!”“ใครก็ได้ ใครก็ได้รีบมาเร็ว ช่วยด้วย!”“ฉู่หงหลวน!”พระชายาองค์ชายคำรามและกรีดร้อง แล้วทุบนางด้วยสิ่งของ ตีนาง…แต่ไม่สามารถบั่นทอนความแน่วแน่ของนา
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 595
นาง…คุณหนูใหญ่ที่ถูกเลี้ยงดูในเรือนส่วนหลัง ร่างกายเปื้อนเลือดมากมายเช่นนั้น ยิ่งกว่านั้นยังเป็นคืนที่ดึกเช่นนี้ แปลกมาก!ผู้หญิงในชุดสีแดงมองนางอันด้วยท่าทางเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม ค่อยๆ เดินเข้าใกล้เดินเข้าใกล้…ทิศทางที่ย้อนแสง ค่อยๆ มองการแสดงออกบนใบหน้านางไม่ชัด โครงหน้าที่คลุมเครือ มุมปากที่โค้งงอ และมุมที่ก้มมองจากเบื้องสูงนางมองไปทางนางอัน น้ำเสียงเคร่งขรึมเหมือนยามราตรี แปลกประหลาดมาก“ดึกเช่นนี้แล้ว หาพ่อข้าทำอะไร?”มีเสียงหัวเราะแฝง แต่ไม่มีความอบอุ่นใดๆนางอันเห็นแล้ว หัวใจกระสับกระส่าย รู้สึกเย็นวูบที่แผ่นหลังอย่างน่าประหลาด กลัวเล็กน้อย“ข้า…”แน่นคอเล็กน้อย “ข้า…ไม่ ไม่มีอะไร…”“ทั้งที่รู้ว่าพ่อข้าไปหาแม่ข้า นี่อันอี๋เหนียงจงใจทำเสียเรื่อง?” ฉู่หงหลวนยกชายกระโปรงที่เปื้อนเลือดขึ้น ค่อยๆ นั่งยองลงใบหน้าที่เปื้อนเลือดนั่น ขยายใหญ่ตรงหน้านางอันกะทันหัน“รู้หรือไม่ว่าเหตุใดยี่สิบกว่าปีแล้ว ท่านยังคงเป็นอี๋เหนียง?” ถามกะทันหันนางอันมองดูใบหน้าที่งดงามของนาง รู้สึกหวาดกลัวอย่างไม่มีเหตุผล อยากวิ่งหนีโดยไม่รู้ตัว…แต่นางใกล้เข้ามาแล้วนางอันเงยหน้าไปข้างหลังโด
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 596
“เจ้าว่าอะไรนะ? พระชายาองค์ชายใหญ่แขวนคอฆ่าตัวตายพร้อมกับองค์หญิงซือ?!”ภายในเรือนหานเฟิง เสียงที่ประหลาดใจของฉู่เชียนหลีดังขึ้นนี่มันเป็นไปได้อย่างไร!พระชายาองค์ชายใหญ่จิตใจเย่อหยิ่ง ชอบช่วงชิงเป็นฝ่ายที่เหนือกว่า ปฏิบัติต่อลูกสาวเพียงคนเดียวยิ่งรักใคร่ดูแลเอาใจใส่และตามใจทุกอย่าง ไม่ยอมให้ได้รับบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว จะพาลูกสาวไปตายได้อย่างไร?ไฟเผาทุกอย่างจนหมดสิ้น ไม่เหลือกระทั่งศพ มันไม่แปลกไปหน่อยหรือ?“ตอนที่ข้าเพิ่งได้รับข่าวนี้ ก็รู้สึกแปลกๆ เช่นกัน แต่พวกนางสองแม่ลูกเป็นคนไร้ประโยชน์แล้ว แม้ปกติจะสร้างศัตรูไว้เยอะ แต่ก็ไม่มีความจำเป็นต้องพุ่งเป้าไปที่พวกนาง” เฟิงเย่เสวียนกล่าวข่าวการตายของพระชายาองค์ชายใหญ่กับองค์หญิงซือไม่ได้มีการเปิดเผยต่อสาธารณะ นับเป็นความลับของราชวงศ์ฉู่เชียนหลีขมวดคิ้ว จับมือของเฟิงเย่เสวียนแล้วถาม“เป็นไปได้หรือไม่ว่ามีคนฆ่าพวกนาง แล้วจุดไฟเผาอีกที เพื่อทำลายร่องรอยของศพ?”เฟิงเย่เสวียนหลุบตา นิ่งเงียบไปพักหนึ่งมีความเป็นไปได้ แต่…“ในเมื่อตายแล้ว ไม่มีความจำเป็นที่ต้องตรวจสอบอีก”วางแผนทำร้ายก็ดี ฆ่าตัวตายก็ช่าง ฮ่องเต้ไม่มีเจตนาที่จะต
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 597
จูบเสร็จ สับขาก็ไปเลย ร่าเริงเหมือนกับนกน้อยที่บินออกจากกรง ไม่ต้องพูดถึงว่ามีความสุขเพียงใดแล้วแม้สีหน้าของเฟิงเย่เสวียนดูไม่ดีนัก แต่เห็นแก่จูบอันหอมหวนที่ส่งมาให้เองเหล่านี้ ไม่พอใจอย่างไรก็อดกลั้นไว้ กล่าวออกคำสั่งกับข้างนอก“หานเฟิง ติดตามให้ดี หากพระชายามีขนร่วงแม้แต่เส้นเดียว ข้าเอาเรื่องเจ้า!”“ขอรับ!”อวิ๋นอิงประคองฉู่เชียนหลี เดินไปที่ห้องโถงหน้า ยังเดินไปไม่ถึง เยว่เอ๋อร์ก็เดินเข้ามา“พระชายา คุณชายจิ่งส่งจดหมายลับมาเจ้าค่ะ”ฉู่เชียนหลีรับมา พลันเปิดอ่าน แววตาขรึมลงทันที“เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ?” อวิ๋นอิงรู้สึกถึงความผิดปกติ กล่าวถามอย่างเป็นห่วงฉู่เชียนหลีถือจดหมายไว้ อ่านตัวอักษรสองแถวที่อยู่ข้างบน จากซ้ายไปขวา จากขวาไปซ้าย อย่างจริงจังห้ารอบเงยหน้า น้ำเสียงเคร่งขรึมเล็กน้อย“จิ่งอี้ตรวจพบว่าในวันงานเลี้ยง คนที่ช่วยเซียวจือฮว่าลักพาตัวข้าอาจจะเป็น…อ๋องติ้ง”“อะไรนะ?! อ๋อง…”เยว่เอ๋อร์อุทานเสียงดัง อวิ๋นอิงแม้ตกใจ แต่ปิดปากเยว่เอ๋อร์อย่างมีสติเรื่องนี้ไม่ควรเปิดเผย!อ๋องติ้งเป็นคนเปิดใจที่สุดในบรรดาองค์ชายเจ็ดคน กินดื่มทั้งวันทั้งคืน ไม่แย่งไม่ชิง ไม่มีเป้
Latest chapter
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 889
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 888
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 887
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 886
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 885
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 884
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 883
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 882
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 881
