Share
บทที่ 592
Related chapter
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 593
“กลับมาเดี๋ยวนี้!”“อ๊ะ!”นางกรีดร้อง คำราม ตวาด มือที่ตีประตูตีจนออกเลือด กลับไม่มีใครสนใจนางถูกขังอยู่ในเรือนแห่งนี้ กินดื่มขับถ่ายล้วนอยู่ในนี้ ไม่สามารถจากไปตลอดชีวิต และยังมีลูกของนาง…ลูก!“ซือเอ๋อร์!”นางนึกถึงอะไรบางอย่างกะทันหัน รีบวิ่งกลับเข้าไปในห้องนอน เหยียบย่ำข้าวบูดที่สาดกระจายเต็มพื้น กระโจนไปบนเตียงเล็กๆ ที่เรียบง่ายเฟิงเจิ้งซือที่อายุยังน้อยมีไข้ขึ้นสูง แก้มแดงก่ำ อุณหภูมิร่างกายสูงมาก อยู่ในอาการสะลึมสะลือ ไข้ขึ้นสูงจนสติเลือนราง“สะ…เสด็จแม่…”ลมหายใจของนางร้อนผ่าว เสียงอ่อนแอจนแทบฟังไม่ชัดเจน“เสด็จพ่อ…เสด็จพ่อมารับพวกเราแล้วหรือ…”น้ำตาพระชายาองค์ชายใหญ่หลั่งไหลเหมือนสายฝน จับมือของลูกไว้แน่น เสียงสะอึกสะอื้น“ซือเอ๋อร์เป็นเด็กดีนะ ไม่ต้องห่วง อีกไม่นานเสด็จพ่อของเจ้าก็จะมารับพวกเรากลับจวนรัชทายาทแล้ว เจ้านอนก่อน หลังจากตื่น พวกเราก็กลับบ้านแล้ว”เฟิงเจิ้งซือยันเปลือกตาที่บางเหมือนผ้าไหมอย่างยากลำบาก และหอบหายใจ“จริง จริง…หรือ…”“จริง จริงๆ!” พระชายาองค์ชายใหญ่พยักหน้าแรงๆ น้ำตาไหลออกมาเป็นเม็ดๆ ใกล้จะแตกสลายแล้ว “ซือเอ๋อร์เป็นเด็กดีนะ นอนตื่นมาก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 594
พระชายาองค์ชายใหญ่ตะลึงงันครู่หนึ่ง เห็นได้ชัดว่ายังไม่เข้าใจคำพูดนี้หมายถึงอะไรวินาทีต่อมา ก็เห็นฉู่หงหลวนหยิบเชือกป่านที่หนาและยาวเส้นหนึ่งออกจากแขนเสื้อ คล้องคอเฟิงเจิ้งซือสองรอบ แล้วออกแรงรัด“เจ้าจะทำอะไร!”นางเบิกตากว้าง กรีดร้องจนเสียงแหบ รีบพุ่งเข้าไปจับฉู่หงหลวนฉู่หงหลวนยืนอยู่ตรงที่เดิมไม่ขยับ สองมือจับเชือกป่านแน่น กระตุกทั้งซ้ายและขวา ออกแรงรัดให้แน่น“อ๊า!”อากาศถูกตัดขาด ไม่สามารถหายใจ เฟิงเจิ้งซือเบิกตากว้าง อ้าปาก ดิ้นรนด้วยความเจ็บปวด“ปล่อยนาง! รีบปล่อยนาง!”พระชายาร้อนรนจนเหมือนบ้าไปแล้ว “ฉู่หงหลวน! เจ้าบ้าไปแล้ว!”“อ๊ะ!”นางจับฉู่หงหลวนอย่างบ้าคลั่ง ทั้งตบทั้งตีและทั้งกัด แล้วพุ่งไปที่เตียงอุ้มเฟิงเจิ้งซือขึ้น พยายามปกป้องอย่างสุดชีวิต ฉู่หงหลวนยกเท้าถีบนางออก ยิ่งกว่านั้นกระโดดขึ้นเตียง เหยียบร่างกายของเฟิงเจิ้งซือ อาศัยแรงสายนี้ ยิ่งทำให้เชือกรัดแน่น“หยุดนะ! มีอะไรก็มาลงที่ข้า อย่าแตะต้องซือเอ๋อร์!”“ใครก็ได้ ใครก็ได้รีบมาเร็ว ช่วยด้วย!”“ฉู่หงหลวน!”พระชายาองค์ชายคำรามและกรีดร้อง แล้วทุบนางด้วยสิ่งของ ตีนาง…แต่ไม่สามารถบั่นทอนความแน่วแน่ของนา
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 595
นาง…คุณหนูใหญ่ที่ถูกเลี้ยงดูในเรือนส่วนหลัง ร่างกายเปื้อนเลือดมากมายเช่นนั้น ยิ่งกว่านั้นยังเป็นคืนที่ดึกเช่นนี้ แปลกมาก!ผู้หญิงในชุดสีแดงมองนางอันด้วยท่าทางเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม ค่อยๆ เดินเข้าใกล้เดินเข้าใกล้…ทิศทางที่ย้อนแสง ค่อยๆ มองการแสดงออกบนใบหน้านางไม่ชัด โครงหน้าที่คลุมเครือ มุมปากที่โค้งงอ และมุมที่ก้มมองจากเบื้องสูงนางมองไปทางนางอัน น้ำเสียงเคร่งขรึมเหมือนยามราตรี แปลกประหลาดมาก“ดึกเช่นนี้แล้ว หาพ่อข้าทำอะไร?”มีเสียงหัวเราะแฝง แต่ไม่มีความอบอุ่นใดๆนางอันเห็นแล้ว หัวใจกระสับกระส่าย รู้สึกเย็นวูบที่แผ่นหลังอย่างน่าประหลาด กลัวเล็กน้อย“ข้า…”แน่นคอเล็กน้อย “ข้า…ไม่ ไม่มีอะไร…”“ทั้งที่รู้ว่าพ่อข้าไปหาแม่ข้า นี่อันอี๋เหนียงจงใจทำเสียเรื่อง?” ฉู่หงหลวนยกชายกระโปรงที่เปื้อนเลือดขึ้น ค่อยๆ นั่งยองลงใบหน้าที่เปื้อนเลือดนั่น ขยายใหญ่ตรงหน้านางอันกะทันหัน“รู้หรือไม่ว่าเหตุใดยี่สิบกว่าปีแล้ว ท่านยังคงเป็นอี๋เหนียง?” ถามกะทันหันนางอันมองดูใบหน้าที่งดงามของนาง รู้สึกหวาดกลัวอย่างไม่มีเหตุผล อยากวิ่งหนีโดยไม่รู้ตัว…แต่นางใกล้เข้ามาแล้วนางอันเงยหน้าไปข้างหลังโด
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 596
“เจ้าว่าอะไรนะ? พระชายาองค์ชายใหญ่แขวนคอฆ่าตัวตายพร้อมกับองค์หญิงซือ?!”ภายในเรือนหานเฟิง เสียงที่ประหลาดใจของฉู่เชียนหลีดังขึ้นนี่มันเป็นไปได้อย่างไร!พระชายาองค์ชายใหญ่จิตใจเย่อหยิ่ง ชอบช่วงชิงเป็นฝ่ายที่เหนือกว่า ปฏิบัติต่อลูกสาวเพียงคนเดียวยิ่งรักใคร่ดูแลเอาใจใส่และตามใจทุกอย่าง ไม่ยอมให้ได้รับบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว จะพาลูกสาวไปตายได้อย่างไร?ไฟเผาทุกอย่างจนหมดสิ้น ไม่เหลือกระทั่งศพ มันไม่แปลกไปหน่อยหรือ?“ตอนที่ข้าเพิ่งได้รับข่าวนี้ ก็รู้สึกแปลกๆ เช่นกัน แต่พวกนางสองแม่ลูกเป็นคนไร้ประโยชน์แล้ว แม้ปกติจะสร้างศัตรูไว้เยอะ แต่ก็ไม่มีความจำเป็นต้องพุ่งเป้าไปที่พวกนาง” เฟิงเย่เสวียนกล่าวข่าวการตายของพระชายาองค์ชายใหญ่กับองค์หญิงซือไม่ได้มีการเปิดเผยต่อสาธารณะ นับเป็นความลับของราชวงศ์ฉู่เชียนหลีขมวดคิ้ว จับมือของเฟิงเย่เสวียนแล้วถาม“เป็นไปได้หรือไม่ว่ามีคนฆ่าพวกนาง แล้วจุดไฟเผาอีกที เพื่อทำลายร่องรอยของศพ?”เฟิงเย่เสวียนหลุบตา นิ่งเงียบไปพักหนึ่งมีความเป็นไปได้ แต่…“ในเมื่อตายแล้ว ไม่มีความจำเป็นที่ต้องตรวจสอบอีก”วางแผนทำร้ายก็ดี ฆ่าตัวตายก็ช่าง ฮ่องเต้ไม่มีเจตนาที่จะต
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 597
จูบเสร็จ สับขาก็ไปเลย ร่าเริงเหมือนกับนกน้อยที่บินออกจากกรง ไม่ต้องพูดถึงว่ามีความสุขเพียงใดแล้วแม้สีหน้าของเฟิงเย่เสวียนดูไม่ดีนัก แต่เห็นแก่จูบอันหอมหวนที่ส่งมาให้เองเหล่านี้ ไม่พอใจอย่างไรก็อดกลั้นไว้ กล่าวออกคำสั่งกับข้างนอก“หานเฟิง ติดตามให้ดี หากพระชายามีขนร่วงแม้แต่เส้นเดียว ข้าเอาเรื่องเจ้า!”“ขอรับ!”อวิ๋นอิงประคองฉู่เชียนหลี เดินไปที่ห้องโถงหน้า ยังเดินไปไม่ถึง เยว่เอ๋อร์ก็เดินเข้ามา“พระชายา คุณชายจิ่งส่งจดหมายลับมาเจ้าค่ะ”ฉู่เชียนหลีรับมา พลันเปิดอ่าน แววตาขรึมลงทันที“เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ?” อวิ๋นอิงรู้สึกถึงความผิดปกติ กล่าวถามอย่างเป็นห่วงฉู่เชียนหลีถือจดหมายไว้ อ่านตัวอักษรสองแถวที่อยู่ข้างบน จากซ้ายไปขวา จากขวาไปซ้าย อย่างจริงจังห้ารอบเงยหน้า น้ำเสียงเคร่งขรึมเล็กน้อย“จิ่งอี้ตรวจพบว่าในวันงานเลี้ยง คนที่ช่วยเซียวจือฮว่าลักพาตัวข้าอาจจะเป็น…อ๋องติ้ง”“อะไรนะ?! อ๋อง…”เยว่เอ๋อร์อุทานเสียงดัง อวิ๋นอิงแม้ตกใจ แต่ปิดปากเยว่เอ๋อร์อย่างมีสติเรื่องนี้ไม่ควรเปิดเผย!อ๋องติ้งเป็นคนเปิดใจที่สุดในบรรดาองค์ชายเจ็ดคน กินดื่มทั้งวันทั้งคืน ไม่แย่งไม่ชิง ไม่มีเป้
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 598
เมืองหลวง บนถนน ผู้คนสัญจรไปมา เจริญรุ่งเรือง คึกคักครึกโครม เสียงต่างๆ มาบรรจบกัน กลายเป็นภาพที่มีชีวิตชีวาต่างๆ นานา“เนื้อจ้า!”“ซาลาเปาจ้า!”“ซาลาเปาไส้เนื้อจ้า!”เสียงตะโกนขายของดังไปทั่ว บรรยากาศคึกคักฉู่เชียนหลีกับพระชายาอ๋องติ้งเคียงข้างกัน เดินไปตามถนน ดูตรงนี้ เข้าไปเบียดตรงนั้น พลางสนทนากันไปด้วย มีชีวิตชีวามากเดินผ่านแผงขายขนมร้านหนึ่ง“ปลาแห้งนั่นกลิ่นหอมใช้ได้ พี่อวี๋ ท่านคิดอย่างไร?”“อ๋องเฉินไม่อนุญาตให้เจ้ากินของเผ็ดไม่ใช่หรือ?”“ข้าไม่ลองชิมดู จะรู้ได้อย่างไรว่าเผ็ดหรือไม่เผ็ด? เถ้าแก่ เอาให้พวกเราหนึ่งห่อ”พระชายาอ๋องติ้ง “...”เหมือนมีเหตุผลมากเดินผ่านร้านค้าที่ขายเสื้อผ้าเด็กโดยเฉพาะแห่งหนึ่ง เดินดูหนึ่งรอบ ซื้อเสื้อผ้าของเด็กผู้หญิงสิบกว่าชุด“เหตุใดจึงเป็นของผู้หญิงทั้งหมด? หากเป็นผู้ชายล่ะ?”“ข้าชอบกินเผ็ด เปรี้ยวผู้ชายเผ็ดผู้หญิง”“นี่ล้วนเป็นข่าวลือในหมู่ชาวบ้าน เชื่อไม่ได้ ฮ่องเต้คาดหวังเด็กที่ออกมาจากท้องเจ้าเป็นองค์ชายคนโตของราชวงศ์นะ เจ้าไม่คลอด ใครจะคลอด?”“ท่านคลอด”“...”เดินมาตลอดทาง ในมือเยว่เอ๋อร์กับอวิ๋นอิงหิ้วของเต็มไปหมด เด็กผ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 599
ขอทานที่อยู่โดยรอบรีบรุมล้อมเข้ามา แต่ละคนมองฉู่เชียนหลีอย่างซาบซึ้ง ในดวงตาชุ่มไปด้วยน้ำตาพวกเขาบางคนป่วยหนัก ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ บางคนครอบครัวแตกแยก ไม่เหลืออะไร บางคนไร้ญาติไร้คนรู้จัก ถูกบีบให้เป็นขอทาน หรือบางคนพิการ…เร่ร่อนอยู่ในเมืองหลวง ไม่มีบ้าน ได้กินข้าวมื้อนี้ มื้อต่อไปจะกินอย่างไรก็ยังไม่รู้อ๋องเฉินเป็นคนมอบความช่วยเหลือและเงินแก่พวกเขา ช่วยให้พวกเขามีบ้านอยู่ ช่วยให้พวกเขามีงานทำ ทำให้พวกเขามีที่อยู่อาศัยและที่ยืนบุญคุณเช่นนี้ เหมือนบิดามารดาอีกคน“พระชายาอ๋องเฉิน ขอบคุณที่ท่านช่วยเหลือพวกเรา พวกเราจะจดจำไปตลอดชีวิต!”“พระชายาอ๋องเฉิน ท่านกับอ๋องเฉินเป็นคนดีจริงๆ…”“ใช่แล้ว…”พวกเขาซาบซึ้งมากฉู่เชียนหลีไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย และยังได้รับผลงานไปโดยไม่ต้องทำอะไร รู้สึกละอายใจเล็กน้อย“ทุกคนกล่าวหนักแล้ว” นางยกสองมือขึ้น ให้ทุกคนเงียบแล้วกล่าว “ในเมื่อเป็นราษฎรของแคว้นตงหลิง พวกเจ้าสามารถเชื่อในบ้านเมือง เชื่อในฝ่าบาทเสมอ ฝ่าบาทรักราษฎรเหมือนรักลูก ไม่ว่ากับใครก็จะไม่นั่งนิ่งดูดายแน่นอน”ต่อหน้าทุกคน คำพูดที่ถ่อมตนของนางกล่าวได้ดีมาก ผลักผลงานทั้งห
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 600
เดิมทีก็ไม่ใช่สถานที่กว้างใหญ่อยู่แล้ว เจ้าเดินมา ข้าเบียดไป ไม่รู้ว่าใครไม่ระวังชนโดนประตู เสาบ้านที่ไม่มั่นคงล้มลงฉับพลันเอี๊ยด…“ระวัง!”เสาบ้านที่หนาใหญ่เป็นพิเศษบอกล้มก็ล้มเลย ยิ่งกว่านั้นล้มทับมาทางฉู่เชียนหลีเกิดเรื่องกะทันหัน ทุกคนต่างตกใจ แทบลืมตอบสนองในช่วงความเป็นความตาย ร่างเงาหลายสายพุ่งเข้ามาโดยไม่สนใจตนเอง“เสียวฉู่!”“พระชายา!”“พระชายา!”ปัง!เสาบ้านขนาดใหญ่ล้มทับลงมาตามแรงเฉื่อย น้ำหนักเกือบสองร้อยชั่ง กระแทกลงบนร่างกายคน เสียงที่อึกทึกดังขึ้นฉู่เชียนหลีเงยหน้ามอง เห็นคนที่ขวางอยู่ข้างหลังคือพระชายาอ๋องติ้งสองมือที่ชูสูงของนางยันเสาบ้านไว้ ฝ่ามือถูกกระแทกจนเลือดออก สีหน้าซีดเซียว และยังมีเยว่เอ๋อร์กับอวิ๋นอิง พวกนางช่วยกันออกแรงยันเสาบ้านไว้คนที่ยิ่งคาดคิดไม่ถึงคืออ๋องหลี!เขาก็อยู่เช่นกัน!เสาที่หนักอึ้งไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงผู้หญิงสองสามคนสามารถรับไว้ เขายืนอยู่บนบันได ใช้แผ่นหลังของตนเองแบกน้ำหนักที่หนักอึ้งไว้ มือสองข้างที่กางออกปกป้องฉู่เชียนหลีไว้ใต้ร่าง เหมือนนกอินทรีที่กำลังปกป้องลูกมาก แบกรับความอันตรายไว้ทั้งหมด ภายใต้ปีกของเขา เพียงพอที่จ
Latest chapter
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 889
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 888
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 887
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 886
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 885
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 884
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 883
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 882
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 881
