เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 429
บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 430
ออกจากจวนอ๋องเฟิงฉู่เชียนหลีเพียงแค่ขยับนิ้ว เขียนสูตรยาหนึ่งใบ ก็ได้มุกราตรีหนึ่งเม็ด พลอยทับทิมหนึ่งเม็ด รวมถึงตั๋วเงินก้อนโตหนึ่งพันตำลึงแล้ว เรียกได้ว่าได้กำไรเป็นกอบเป็นกำเรียนแพทย์ดีจริงๆชามข้าวเหล็ก[footnoteRef:1] [1: ชามข้าวเหล็ก อาชีพที่มั่นคง] นางแนะนำอย่างยิ่งว่าทุกคนควรลองพิจารณาด้านการแพทย์ดู เรียนแพทย์เป็นงานด้านเทคนิค ยิ่งทำนาน ประสบการณ์ยิ่งมาก เงินเดือนยิ่งสูง ยิ่งได้รับความสำคัญ เรียนจบแล้วสามารถใช้หากินทั้งชีวิตระหว่างทางกลับนางเดินไปพลาง ครุ่นคิดคำพูดของพระชายาอ๋องเฟิงไปพลางฉู่หงหลวนทำร้ายนาง เท่ากับว่ารัชทายาทกัดอ๋องเฉินไม่ปล่อยตั้งแต่นางเดินทางข้ามเวลามาถึงที่นี่ รัชทายาทก็ตามหลอกหลอนมาโดยตลอด แผนร้ายไม่ขาด ใช้กลอุบายทั้งต่อหน้าและลับหลัง อยากให้อ๋องเฉินตายไปเสียเดียวนี้ เขาก็เหมือนกับระเบิดเวลา ไม่กำจัดทิ้งหนึ่งวัน ก็ไม่สามารถนอนหลับอย่างสบายใจแต่เขาเป็นรัชทายาท ตำแหน่งสูงมีอำนาจ ใช่คนที่บอกจะกำจัดก็สามารถกำจัดได้เลยหรือ?มีวิธีใดสามารถกำจัดลูกสมุนของรัชทายาท และยังสามารถหลุดพ้นโดยไม่ทิ้งร่องรอยบ้างนะ?ตอนที่กำลังคิดอย่างจริงจัง จู่ๆ ข้างหูก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 431
เฟิงเจิ้งหลีผลักฝูงชนออก พุ่งพรวดไปที่ตรงหน้าหญิงวัยกลางคนด้วยความเร็วที่ไวที่สุด พลันจับสองมือของนางด้วยความร้อนใจ ตรวจดูตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างละเอียด“ท่านแม่ ท่านไม่เป็นอะไรกระมังท่านแม่!”หญิงวัยกลางคนได้รับความตกใจ สีหน้าซีดเล็กน้อย ไม่อยากให้ลูกชายเป็นห่วง จึงรีบส่ายศีรษะ“ไม่เป็นอะไร แม่ไม่เป็นอะไร โชคดีที่มีแม่นางท่านนี้…”พูดไม่ทันจบ เฟิงเจิ้งหลีหันไปจ้องพ่อค้าคนนั้นอย่างเย็นชาฉับพลัน ทั้งๆ ที่สวมชุดสีขาว แลดูสุภาพสง่างาม เวลานี้กลับเยือกเย็นเหมือนน้ำค้างแข็ง ราวกับตกไปอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง เจตนาฆ่าอันเฉียบคมพุ่งตรงไปยังพ่อค้าหมุนกายเดินตรงเข้าไป“หลีเอ๋อร์!”หญิงวัยกลางคนรีบดึงเฟิงเจิ้งหลีไว้ แล้วลากเขาออกไป “แม่ไม่เป็นอะไร อย่าสร้างปัญหา!”“เมื่อครู่แม่นางคนนี้ช่วยข้าไว้”เวลานี้เอง เฟิงเจิ้งหลีเพิ่งจะพบว่าฉู่เชียนหลีก็อยู่ที่นี่ด้วยอึ้งไปครู่หนึ่ง รีบเก็บเจตนาอันเยือกเย็นที่แผ่ซ่านรอบตัว กลับมาเป็นท่าทางที่อ่อนโยนและสุภาพ เหมือนกับว่าไม่อยากแสดงอารมณ์เชิงลบใดๆ ต่อหน้าฉู่เชียนหลี และทิ้งภาพจำที่ไม่ดีเอาไว้ทั้งสามจากไปพร้อมกันเมื่อเดินมาถึงจุดที่สงบและมีคนน้อย เฟิง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 432
จวนอ๋องเฉินฉู่เชียนหลีออกไปหนึ่งเที่ยว เดินวนหนึ่งรอบ กลับมาก็เป็นช่วงบ่ายแล้วยังไม่ทันเข้าเรือนหานเฟิง ก็ได้ยินเสียงคร่ำครวญของเจ้าดำน้อยดังมาแต่ไกล“บรู้ว…”“แอ๋งๆๆ!”เมื่อมองดีๆ เทพหมาป่าแห่งเขาคุนหลุนกลายเป็นคู่ฝึกทวนของอวิ๋นอิง อยากยกกรงเล็บขึ้นตบเด็กสาวให้ตาย ก็รู้สึกว่าเป็นพวกเดียวกัน ท่าทางที่ไม่สามารถฆ่าส่งเดชแลดูลำบากใจเหลือเกินเยว่เอ๋อร์ปรบมือส่งเสียงให้กำลังใจอยู่ด้านข้างผู้หญิงสองคนรังแกมันที่เป็นหมาป่าตัวผู้เกินไปแล้ว!หมาป่าลูกผู้ชายอกสามศอก ไม่ถือสาเด็กผู้หญิง!เจ้าดำน้อยกัดฟันจนเสียงดังก๊อกๆ สุดท้ายก็ยอมไว้หน้าพวกนาง ปรากฏว่าถูกกระทืบไม่รู้จบทันใดนั้น เงยหน้า ก็มองเห็นนายหญิงกลับมาแล้ว“บรู้ว!”ราวกับมันมองเห็นแสงแห่งความหวัง น้ำตาแห่งความตื้นตันหลั่งไหล ก้าวสี่ขาที่ใหญ่และหนา กระโจนออกไปอย่างไม่คิดชีวิตนายหญิง!ช่วยด้วย!รีบอบรมสาวใช้ของท่านหน่อยเถอะ!หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น มันเขมือบลงท้องไปแล้ว!กระโจนออกไป อุ้งเท้าหน้าสองข้างกอดต้นขาฉู่เชียนหลี พูดอย่างไรก็ไม่ยอมปล่อยฉู่เชียนหลีเห็นแล้ว ร้องไห้ไม่ออกหัวเราะไม่ได้ที่ผ่านมา ยังไม่เคยเห็นสิ่ง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 433
อวิ๋นอิงอยากอาเจียนออกมา แต่กลืนลงไปแล้ว มองดูท่าทางที่หัวเราะจนตัวสั่นและวอนโดนกระทืบของเด็กหนุ่ม นางคันไม้คันมือจนแทบควบคุมไม่ไหวแล้วเมื่อก่อนตอนอยู่สำนักยุทธ์ตระกูลอวิ๋น มีคนไม่น้อยล้อเลียนนาง!จัดการคนวอนโดนกระทืบเช่นนี้ นางถนัดที่สุด!อวิ๋นอิงกำหมัด หันไปมองฉู่เชียนหลีอย่างสุภาพมาก“พระชายา ข้าตีเขาได้หรือไม่?”หลิงเชียนอี้ “?”ฉู่เชียนหลีจับคาง ยิ้มจนตาหรี่เป็นเส้นตรง “ได้”หลิงเชียนอี้ “?”เดี๋ยวก่อน!เดี๋ยว…ไม่ทันได้เปิดปาก ก็ถูกเด็กสาวชกจนเบ้าตากลายเป็นหมีแพนด้าเพิ่งปิดตา ก็โดนชกเข้าที่ท้องหนึ่งทีแม่จ๋า!เจ้าเด็กน้อยคนนี้กินวัวโตหรืออย่างไร?แรงเยอะชะมัด!ไม่มีโอกาสแม้แต่จะโต้ตอบ ถูกตีจนคลานหาฟันบนพื้น รีบสับขาวิ่งทันทีอวิ๋นอิงหรี่ตา รีบไล่ตาม เล็งศีรษะเด็กหนุ่ม เขกมะเหงกลงไปอย่างแม่นยำ“โอ๊ย!”“แม่จ๋า!”“พอแล้ว พอแล้ว…น้าสะใภ้ รีบดูคนของท่านหน่อย! น้าสะใภ้!”คนหนึ่งวิ่งหนี คนหนึ่งไล่ตาม จากเรือนหานเฟิงถึงข้างนอก ทำเอาทั้งจวนอ๋องวุ่นวายไปหมด บ่าวไพร่เห็นแล้ว ยิ่งพากันหลบเลี่ยง กลัวโดนชนฉู่เชียนหลียิ้มแย้มซนนัก? คราวนี้โดนของจริงแล้วไหมล่ะ?มีแต่
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 434
เมื่อเทียนดับลง ภายในห้องมืดลงทันที มืดจนเอื้อมมือมองไม่เห็นนิ้วหลังจากผ่านไปหลายวินาที รอดวงตาปรับตัวได้แล้ว เฟิงเย่เสวียนกระโจนเข้าไปหาร่างเงาที่เพรียวบาง ทับร่างกายลงไปอุณหภูมิร่างกายประสานกันลมหายใจประสานกันอุณหภูมิสูงขึ้นในความสลัว เสียงของเฟิงเย่เสวียนแหบแห้ง มีความปรารถนาแฝงอยู่เล็กน้อย ไพเราะเป็นพิเศษ “เชียนหลี เหตุใดต้องดับเทียน”แน่นอนว่าไม่อยากให้เขาเห็นไง!ภายใต้สถานการณ์ที่เปลือยเปล่า สายตาที่เขาจ้องนางเหมือนมีไฟแฝงอยู่ ทุกที่ที่เขามอง รู้สึกแสบร้อน ทำให้ทั้งร่างของนางร้อนจนรู้สึกทรมาน เขินอายเป็นพิเศษดับเทียนแล้ว นางจึงจะผ่อนคลายลงบ้าง“หรือกลางคืนเวลานอนไม่ควรจะดับเทียน? นี่เจ้าถามไร้สาระไม่ใช่หรือ? ฐานะครอบครัวเป็นอย่างไร จุดเทียนทิ้งไปเรื่อย” นางกล่าวอย่างมีคุณธรรมเฟิงเย่เสวียนเกิดความไม่พอใจทันทีตั้งแต่แต่งงานกับนาง ก็หาว่าเขายากจนทั้งวันคืน… บ่นทุกวันเขาเกือบคิดว่าตนเองเป็นชาวบ้านธรรมดาที่ยากจนคนใดคนหนึ่ง แต่ไม่ใช่อ๋องเฉินผู้มีสถานะอันสูงศักดิ์ที่ผู้คนอิจฉา“แต่ไม่มีแสง ข้ามองไม่เห็นหน้าของเจ้า” เขากัดติ่งหูนางเบาๆ พ่นไอร้อนออกมา “ข้าอยากเห็นท
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 435
กลางวันของฤดูหนาว สายลมเย็น ท้องฟ้ามืดครึ้มมีฝนเล็กน้อยปัง!ประตูถูกเท้าถีบจนเปิดออก ทหารถืออาวุธกลุ่มหนึ่งพุ่งพรวดเข้ามาพร้อมกัน กระจายออกเป็นสองฝั่ง ปิดล้อมทุกคนในคฤหาสน์อย่างรวดเร็วรองแม่ทัพเจียงกางราชโองการสีเหลืองสดใส แล้วอ่านเสียงดัง“ด้วยโองการแห่งสวรรค์ ฮ่องเต้มีพระบัญชา ผู้ช่วยขุนนางเจียงจงจางเทียนป้า ใช้ประโยชน์จากตำแหน่ง ซื้อขายตำแหน่งขุนนาง แสวงหาผลประโยชน์ ละเมิดกฎหมายของบ้านเมืองขั้นร้ายแรง เนรเทศไปอยู่ชายแดน ยึดทรัพย์สินในจวนเข้าท้องพระคลัง”“รับราชโองการ….”อ่านจบ ไม่สนใจเสียงอ้อนวอนร้องไห้ของคนเหล่านี้ ม้วนราชโองการ ยัดเข้าอกโดยตรง กล่าวอย่างเผด็จการ“เด็กๆ! ยึดทรัพย์!”“ขอรับ!”ทหารกระจายตัวออกอย่างรวดเร็ว พุ่งพรวดเข้าไปในห้องต่างๆ ล้มตู้พลิกชั้นวาง เงินทองไข่มุกอัญมณี เครื่องประดับ ขวดหยก ภาพวาด….ของมีค่าต่างๆ ถูกค้นออกมาจนหมด ใส่หีบ ปิดผนึกประทับตราทำทั้งหมดเสร็จภายในหนึ่งชั่วยามบ้านต่อไป“ด้วยโองการแห่งสวรรค์ ฮ่องเต้มีพระบัญชา! ผู้ตรวจการเป่ยอันจางจื่อหาวปกปิดความจริงไม่รายงาน เพื่อทำร้ายราษฎร สมคบคิดกับขุนนางท้องถิ่น รับสินบนมากกว่าแปดหมื่นตำลึง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 436
จวนอ๋องเฉินฉู่เชียนหลีอ่านหนังสือผิงไฟในบ้าน รับความอบอุ่นในช่วงฤดูหนาว เมื่อได้รับข่าวความวุ่นวายจากข้างนอก นางเลิกคิ้วบางแหมดูไม่ออกจริงๆเฟิงเย่เสวียนคนนี้เวลาอดกลั้น สามารถอดทนได้ทุกอย่าง เมื่อถึงคราวลงมือ ยิ่งดำเนินการอย่างเฉียบขาดฉับพลัน พูดหนึ่งไม่เป็นสอง ลงมือเร็วเก็บงานไว ไม่บรรลุเป้าหมายไม่หยุดทำให้ขุนนางสิบเอ็ดคนถูกปลดภายในหนึ่งวัน เวลานี้เกรงว่ารัชทายาทน่าจะโมโหจนจมูกเบี้ยวแล้วกระมังรัชทายาทยิ่งโมโห นางยิ่งมีความสุขปิดหนังสือในมือ หันไปเรียกข้างนอก “เยว่เอ๋อร์ อวิ๋นอิง เลิกเล่นก่อน ข้าพาพวกเจ้าออกไปเดินตลาด ซื้อเสื้อกันหนาวให้พวกเจ้า”เงินห้าหมื่นตำลึงเมื่อวาน ยังไม่ทันได้ใช้เลยหลังจากนั้นสี่ห้าวินาทีอวิ๋นอิงวิ่งเข้ามา “พระชายา เยว่เอ๋อร์ไปทำขนมที่ห้องครัวแล้วเจ้าค่ะ”อาหารว่างและขนมที่ฉู่เชียนหลีกินในวันปกติ เยว่เอ๋อร์เป็นคนเปิดเตาทำเองทั้งหมดมีเรื่องหนึ่งที่ไม่พูดไม่ได้ ฝีมือของเยว่เอ๋อร์ดีมาก และเพียบพร้อมด้วยคุณธรรม เป็นสาวใช้ที่เหมาะแก่การเป็นแม่ศรีเรือนฉู่เชียนหลีลุกขึ้นยืน “รอนางทำเสร็จแล้วพวกเราค่อยออกไปเดินตลาดกัน”อวิ๋นอิงมองท้องฟ้าข้างนอก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 437
ฉู่เชียนหลี “?”‘งงเป็นไก่ตาแตก’ เข้าใจคำนี้หรือยัง?คนบ้านนี้กินยาผิด?นางอันรีบลุกขึ้นยืน ก้าวเท้ายาวเดินเข้าไป จับแขนฉู่เชียนหลีอย่างสนิทสนม พาคนไปนั่ง ยิ้มจนแทบมองไม่เห็นดวงตาแล้วครั้งนี้นางกับอ๋องเฉินไปเมืองตงหนิง ควบคุมโรคระบาด ทั่วทั้งแคว้นตงหลิงไม่มีใครไม่รู้ในฐานะที่เป็นผู้หญิง กลับสร้างผลงานใหญ่เช่นนี้นางที่เป็นแม่คนนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแล้วว่าภูมิใจมากเพียงใด!นี่เป็นลูกสาวที่นางเลี้ยงจนโต!แม้ไม่ได้คลอดเองแต่นางเลี้ยงจนโตกับมือ!หากไม่มีนาง ฉู่เชียนหลีจะโตได้หรือ? ไม่รู้ว่าไปตายอยู่ที่มุมใดก็ไม่รู้ตั้งนานแล้ว บุญคุณเลี้ยงดูส่วนนี้ของนาง ไม่มีผลงาน ก็มีความตรากตรำ ฉู่เชียนหลีจำเป็นต้องตอบแทนนาง“เสียวฉู่ วันนี้เป็นงานเลี้ยงครอบครัว พวกเราทั้งครอบครัวนั่งด้วยกัน พูดคุยกัน สนทนากัน อย่าถ่อมตน” นางอันหัวเราะเหอะๆฮูหยินฉู่ยกตะเกียบเงินขึ้น คีบเนื้อปั้นก้อนตุ๋นหนึ่งชิ้น ใส่ลงไปในชามนาง กล่าวด้วยรอยยิ้ม“เสียวฉู่ มา เจ้าชอบกินที่สุด”ฉู่เชียนหลีขมวดคิ้วขอโทษ นางชอบกินปลาที่สุดการเอาใจใส่อย่างเสแสร้งของครอบครัวนี้ทำให้นางรู้สึกอึดอัดนางไม่ได้หยิบตะเกียบ แต่ก
บทล่าสุด
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1182
หลังจากกล่าวจบ ในความมืด เสียงลมหายใจของเฟิงเย่เสวียนแรงขึ้นแรงน้อย“ครึ่งปีมานี้ เขาดีกับเขา และดีกับจื่อเยี่ยมาก ไม่เคยทำร้ายพวกเราเลย ตอนข้าเลือกที่จะหักหลังเขา ไม่รู้เพราะเหตุใด ในใจรู้สึกผิดอย่างน่าประหลาด”ฉู่เชียนหลีจับหน้าอก อธิบายความรู้สึกนี้ไม่ถูก“ถ้าหากเจ้าได้รับชัยชนะของจุดจบ ไม่ฆ่าเขาได้หรือไม่? ทำให้เขาพิการก็ได้ กักบริเวณทั้งชีวิตก็ได้ ข้าไม่อยากให้เขาตายเพราะทำดีกับข้า”สายตาเฟิงเย่เสวียนเคร่งขรึม มือที่วางอยู่บนเอวของนางกระชับแน่นขึ้นเล็กน้อยเหมือนกำลังข่มอารมณ์แต่แค่สองวินาที ก็คลายมือออกอย่างเงียบๆ เปล่งเสียงออกมาจากลำคอแค่คำเดียว“อืม”ทั้งคืนไร้คำพูดวันรุ่งขึ้นฉู่เชียนหลีเพิ่งกินข้าวเช้าเสร็จ มีเสียงที่เกรี้ยวกราดดังขึ้นจากนอกประตู“ฉู่เชียนหลี!”จวินลั่วหยวนสีหน้านางดูโกรธมาก เดินปรี่เข้ามา ไฟโทสะทั้งหมดมุ่งเป้ามาที่ฉู่เชียนหลีสาวใช้เสียวอู่เข้าไปขวางทันที“เจ้าออกไปก่อน” ฉู่เชียนหลีเงยหน้ามองผู้มา “มีอะไร?”จวินลั่วหยวนกล่าวด้วยความโกรธ“ข้าเจ็บที่หน้า ยังไม่ทันมาหาเรื่องเจ้า แต่เจ้ากลับกล้าส่งคนออกไปปล่อยข่าวลือที่ข้างนอก ทำลายชื่อเสียงข
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1181
จะไม่ขอพบอีก…อวิ๋นอิงกล่าวอย่างเด็ดขาดเด็ดเดี่ยว เฉียบขาดไร้ความรู้สึกใดๆ ในแววตาชีวิตที่เหลือ นางและเจี๋ยวเจี๋ยวพึ่งพากันและกัน ไม่คิดไม่ต้องการสิ่งใดๆ ทั้งสิ้น ถูกหรือผิดล้วนไม่ยุ่งเกี่ยวชีวิตที่เหลือ อยู่เพื่อเจี๋ยวเจี๋ยวเท่านั้นฉู่เชียนหลีอ้าปาก ยังอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่อวิ๋นอิงตัดสินใจไปแล้ว พูดมากมีแต่จะยิ่งทำให้นางรู้สึกต่อต้านถอนหายใจเบาๆช่างเถอะ!ส่วนวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ เส้นทางของวันข้างหน้ายังอีกยาวไกล ใครจะรู้ว่าพรุ่งนี้กับเรื่องไม่คาดคิด อันไหนจะมาก่อนกัน“เจ้าพักผ่อนเถอะ ข้าช่วยเจ้าอุ้มลูกออกไปก่อน แม่นมก็เตรียมไว้แล้ว เจ้าผอมเกินไป อย่าป้อนนมแม่เอง”น้ำนมหนึ่งหยด ก็คือเลือดหนึ่งหยดฉู่เชียนหลียุ่งเรื่องทางนี้เสร็จ เมื่อกลับถึงห้องก็ดึกแล้วหนึ่งวันที่แสนวุ่นวายสิ้นสุดลง ไม่ง่ายเลยที่จะมีเวลาได้นอนกับเว่ยซีและจื่อเยี่ย ยังไม่ทันนอนลงไป ก็ถูกเฟิงเย่เสวียนที่กลับมาไล่ออกไป เปลี่ยนเป็นเขามานอนกับนางแทนตั้งแต่กลับมา ยังไม่เคยได้นอนกับลูกชายและลูกสาวเพียงลำพังเลยถูกเขาไล่ออกไปทุกครั้งเขากล่าว“นี่เป็นเตียงของข้า”ค
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1180
จ้านหู่จากไปพร้อมกับคำด่าทอ เหมือนกับเม่นที่อารมณ์ไม่ดีตัวหนึ่งฉู่เชียนหลีไม่ได้มีเจตนาจะฆ่าเขา คิดเสียว่าเป็นการผูกมิตรแม้จ้านหู่เป็นคนของฮองเฮาซีอวี้ แต่ในใจยังมีความอ่อนโยนอยู่ หวังว่ากันผูกมิตรนี้ของนาง วันข้างหน้าจะสามารถช่วยจิ่งอี้กลับห้องอารมณ์ของอวิ๋นอิงสงบลงมากแล้วฉู่เชียนหลีนั่งอยู่ที่ขอบเตียง “ร่างกายของเจ้ารับปัญหาอะไรไม่ไหวแล้ว ต่อจากนี้สามเดือน เจ้าพักฟื้นเถอะ”พักฟื้นหลังคลอดหนึ่งร้อยวันอวิ๋นอิงไม่สนใจเรื่องนี้ นางกอดลูกที่ได้คืนมาหลังจากสูญเสียไว้แน่น เบ้าตาแดงก่ำ“พระชายา ขอบคุณมาก!”“ขอบคุณที่ท่านช่วยเอาลูกสาวของข้ากลับคืนมา!”ตื้นตันจนน้ำตาไหลฉู่เชียนหลีเช็ดน้ำตาให้นาง “ยายโง่ ระหว่างเจ้ากับข้าต้องใช้คำพูดเช่นนี้ด้วยหรือ? ครึ่งปีที่ข้าไม่อยู่ เจ้าช่วยค่าดูแลเว่ยซีกับลู่ฉิน คนที่ควรพูดขอบคุณคือข้า”“ระหว่างพักฟื้น ห้ามร้องไห้เด็ดขาด และห้ามนั่งนาน ระหว่างทิ้งต้นตอของโรคไว้”“อืม!”อวิ๋นอิงกอดลูกไว้แน่น พยักหน้าแรงๆฉู่เชียนหลีมองเด็กที่นอนหลับสนิทในผ้าห่อทารกตัวน้อยๆ หนังเหี่ยวย่น แก้มแดง ท่าทางคล้ายจิ่งอี้ คิ้วบางเหมือนอวิ๋นอิง และยังมีกลีบริม
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1179
ความเจ็บปวดจากการสูญเสีย ความสุขจากการได้คืนมา ความรู้สึกสองแบบที่ต่างกันสุดขั้วนี้ นางไม่อยากรู้สึกอีกถ้าหากต้องทนทุกข์ทรมานเช่นนี้อีกครั้ง นางตายแน่!“พระชายา เด็กคนนี้คือชีวิตของข้า ข้าไม่ยอมให้ใครมาแย่งนางไป! ข้าจะปกป้องนางด้วยชีวิต!”ฉู่เชียนหลีนั่งอยู่ตรงขอบเตียง กล่าวปลอบใจ“ข้ารู้”เด็กทุกคนล้วนเป็นจุดอ่อนของมารดา“ไม่มีใครสามารถแย่งลูกของเจ้าไปได้”“แต่ว่า อวิ๋นอิง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับจิ่งอี้ เจ้าเข้าใจเขาผิดแล้ว” นางเงยหน้า ส่งสัญญาณให้ข้างนอกทหารสองคนคุมตัวจ้านหู่เข้ามาจ้านหู่กล่าว“ช่วงเช้าของวันนี้ ข้าเป็นคนแย่งเด็กในโรงหมอเอง”“ข้าคิดว่าเจ้าคลอดลูกชาย กลัวมีปัญหามากมายตามมา ก็เลยเข้าไปแย่งเด็ก ใครจะรู้ว่าเป็นเด็กผู้หญิง ในเมื่อเป็นเด็กผู้หญิง เช่นนั้นก็จะไม่เป็นภัยคุกคามต่อฮองเฮา”ดังนั้นเขาก็เลยคืนเด็กแล้วอวิ๋นอิงรู้จักจ้านหู่ เขาคือคนที่บีบบังคับให้จิ่งอี้ดื่มยาพิษ แต่หลายวันนี้นางต้องผ่านเหตุการณ์มากมาย เดิมทีสภาพจิตใจก็อ่อนแออยู่แล้ว จึงได้สร้างแนวป้องกันขึ้นในใจนางต้องการแค่ลูกสาว!ใครพูดนางก็ไม่อยากฟัง!และไม่เชื่อใครด้วย!กอดลูกสาวแน่น ปก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1178
ปัง!ประตูถูกกระแทกจนเปิดออก ร่างกายจวินลั่วยวนหมุนกลางอากาศหนึ่งรอบ รอยกระเด็นออกไป ล้มหน้าคว่ำลงพื้น รู้สึกมึนงงไปหมดผ่านไปห้าวินาทีเต็มๆ จึงจะตั้งสติได้นาง…โดนตบ?“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”“เหตุใดองค์หญิงหนานยวนลอยออกมาจากห้องท่านอ๋อง…”“ดูเหมือนใครบางคนไม่รู้จักเจียมตัว…”นอกเรือน เมื่อทหารที่เฝ้ายามและคนรับใช้เห็นภาพนี้ เริ่มพากันวิพากษ์วิจารณ์เบาๆ คำพูดบางประโยคลอยเข้าหูของจวินลั่วยวน ทำให้สีหน้าของนางเดี๋ยวซีด เดี๋ยวดำ เดี๋ยวม่วง ดูน่าเกลียดมากเงยหน้าแก้มแสบร้อนใช้มือลูบเบาๆมีเลือด…“หน้าของข้า!”ใบหน้าเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับนาง!จวินลั่วยวนโกรธแล้ว “อ๋องเฉิน! ท่านกล้าทำร้ายข้า หรือท่านไม่อยากให้แคว้นหนานยวนสนับสนุนท่าน? ฮ่องเต้หลีเริ่มใกล้ชิดกับแคว้นซีอวี้แล้ว ถ้าหากท่านไม่ได้รับการสนับสนุนจากแคว้นหนานยวนของเรา ท่านไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฮ่องเต้หลี!”มาถึงขั้นนี้แล้ว เขายังไม่รู้ตัวอีกหรือ?เขาไปเอาความมั่นใจมาจากไหน ถึงกล้าทำร้ายนาง?เฟิงเย่เสวียนยืนอยู่บนบันไดขั้นที่สาม ก้มมองนางที่แยกเขี้ยวยิงฟัน หัวเราะอย่างเย็นชา“วันนี้ได้เห็น แคว้นหนานยวนไม่ได้มีค่า
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1177
ไม่นาน น้ำอุ่นก็มา ตอนเฟิงเย่เสวียนอาบน้ำ ไม่ชอบให้คนมาปรนนิบัติ หลังจากคนรับใช้เตรียมเสื้อผ้าและยาเสร็จ ก็ถอยออกไปหมดแล้วภายในห้องหลังฉากบังลมไอน้ำร้อนพวยพุ่ง อบอวลกลางอากาศ หลังจากเสียงน้ำดังขึ้น เงาจางๆ ของเฟิงเย่เสวียนสะท้อนลงบนฉากบังลมคลุมเครือ มองเห็นไม่ชัดแต่เงาด้านข้างนั่น เค้าโครงนั่น แม้แต่ตรงตำแหน่งลูกกระเดือกที่นูนขึ้น ก็สะท้อนออกมา ทำให้เห็นแล้วต้องกลืนน้ำลาย จินตนาการไม่รู้จบ เลือดในกายพลุ่งพล่านจวินลั่วยวนมองเห็นอย่างชัดเจนจากช่องว่างของประตูคอแห้ง กลืนน้ำลาย…จริงนะนางชอบผู้ชายคนนี้มาก ชอบอย่างที่ไม่เคยชอบมาก่อนหลายปีมานี้ คนที่ไปสู่ขอถึงวังหลวง ธรณีประตูแทบถูกเหยียบจนพัง นางเคยเห็นผู้ชายมามากมาย ชนชั้นสูง เชื้อพระวงศ์ เศรษฐีรู้จักคนมากมาย กลับมีเพียงตอนที่เจออ๋องเฉิน หัวใจปั่นป่วนนางจำได้ตลอด ตอนที่เจอกันครั้งแรก อ๋องเฉินจับมือของนาง มองฐานะของนางออกในปราดเดียว เขาพูดว่า‘การปรากฏตัวขององค์หญิงช่างพิเศษจริงๆ’หวั่นไหวตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาซ่า…เสียงน้ำหลังฉากบังลม เหมือนเฟิงเย่เสวียนอาบน้ำเสร็จแล้ว แขนข้างหนึ่งที่มีหยดน้ำติดยื่นออกมาหยิบเสื้
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1176
“ไม่รู้ว่าเจ้ากำลังหาใคร? ข้าเดินทางมาเจียงหนาน พาคนมาด้วยไม่น้อย ไม่แน่อาจสามารถช่วยอะไรเจ้าได้บ้าง”ฉู่เชียนหลีลังเลเล็กน้อยผู้มาเยือนคือแขก ยังไปรบกวนคนอื่นอีก รู้สึกเกรงใจจริงๆฮองเฮาหนานยวนเหมือนมองความคิดนางออก พลันยิ้มอย่างอ่อนโยน“พระชายาอ๋องเฉิน แคว้นหนานยวนกับอ๋องเฉินมีความสัมพันธ์ทางการร่วมมือ เจ้าไม่ต้องเกรงใจ”“เห็นเจ้าใช้คนมากมายเช่นนี้ แถมยังปิดเมือง คนผู้นี้น่าจะสำคัญมากกระมัง ไม่ต้องลังเลแล้ว ทุกเวลามีค่า อย่าปล่อยให้อีกฝ่ายมีโอกาสหนี”มันก็จริงตามหาคนสำคัญกว่าฉู่เชียนหลีก็ไม่ลังเลอีก กล่าวตรงๆ “เป็นเด็กทารกที่เพิ่งคลอด เป็นลูกสาวของสาวใช้ข้า…”หลังจากฮองเฮาหนานยวนเข้าใจสถานการณ์คร่าวๆ ก็สั่งให้คนของตัวเองไปช่วยอีกแรงทันทีขณะเดียวกัน ก็เหลือบมองพระชายาอ๋องเฉินท่านนี้อีกหลายครั้งนางดีกับคนรับใช้เช่นนี้มาโดยตลอด?เป็นเพียงสาวใช้คนหนึ่ง นางสามารถทำถึงขั้นปิดเมืองเลยมองออกได้ไม่ยากว่านางเป็นคนให้ความสำคัญกับมิตรภาพ ใครก็ตามที่อยู่ในสายตาของนาง ไม่มีการแบ่งแยกชนชั้น คนเช่นนี้ทำให้คนไว้ใจได้ง่าย ทำให้คนอยากเข้าหา อยากทำความรู้จักสมัยนี้ คนที่มีตำแหน่งมีอ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1175
ต้องเป็นฝีมือเขาแน่!อวิ๋นอิงฝืนยันร่างกายที่อ่อนแรงขึ้น เดินไปข้างหน้าอย่างโซซัดโซเซสองสามก้าว เกือบหมดสติล้มลง“ฮูหยินน้อย!” หมอตำแยรีบเข้าไปประคองนาง “เลือดของเจ้ายังไม่หยุดไหลเลย ลงจากเตียงไม่ได้…”พูดไม่ทันจบ อวิ๋นอิงปัดมือหมอตำแยทิ้ง วิ่งออกไปข้างนอกอย่างสุดชีวิตไม่มีใครสามารถแย่งลูกสาวที่นางต้องแลกมาด้วยชีวิต!นางไม่มีพ่อแม่แล้ว สูญเสียคนที่รักที่สุด นางไม่เหลืออะไรแล้ว ลูกสาวเป็นความหวังเพียงหนึ่งเดียวที่นางจะมีชีวิตอยู่รอดต่อไปใครกล้าแย่งความหวังของนาง นางก็สู้ตายกับคนคนนั้น!หมอตำแยงไล่ตามไปถึงหน้าประตู มองดูนางวิ่งออกไปอย่างโซซัดโซเซ รู้สึกงงงวยไปหมด“เด็ก เด็ก…เด็กคนนี้มันอะไรกันแน่…แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น? รอก่อน! ยังไม่ได้จ่ายค่ารักษาเลยนะ!”“...”บนถนนชาวบ้านเห็นผู้หญิงที่มีเลือดเปื้อนตามร่างกายวิ่งล้มลุกคลุกคลาน คิดว่าเป็นคนบ้าที่มาจากไหนก็ไม่รู้ แต่ละคนตกใจจนพากันหลบ กลัวตัวเองจะติดความโชคร้ายอวิ๋นอิงเหนื่อยมาก ร่างกายถึงขีดจำกัดแล้ว ศีรษะหนักราวกับพันชั่ง ขาทั้งสองข้างล้าจนอ่อนไปหมดแล้ว อาศัยแค่ความแน่วแน่ ต่อให้คลานอย่างสุดชีวิตก็ต้องคลานไปให้ถึงทำเนีย
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1174
อวิ๋นอิงรีบปิดปากวิ่งหนี ไม่กล้าส่งเสียงแม้แต่น้อย ทุกวินาทีที่อยู่ในทำเนียบ รู้สึกเหมือนมีคนจ้องมองตัวเองอยู่ตลอดเวลาโดยเฉพาะท้องเด็กคนนี้ยังไม่ทันเกิด ก็ตกไปอยู่ในแผนของผู้อื่นแล้วนางนอนไม่หลับทั้งคืนรอจนรุ่งสาง นางรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก ถ้าหากฝืนยื้อ นางยื้อจิ่งอี้ไม่ไหว หลังจากคิดซ้ำๆ ทิ้งจดหมายไว้หนึ่งฉบับ จากไปเงียบๆ แล้วนางอยากไปจากเจียงหนานหาสถานที่ที่เงียบสงบและไม่มีใครรู้จักนาง คลอดเด็กคนนี้ออกมา และเลี้ยงดูเขาไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความขัดแย้งทางโลก ไม่อยากสนใจอะไรทั้งสิ้น ไปอยู่สถานที่ใหม่ เริ่มต้นใหม่จากไปอย่างเร่งด่วน พกเพียงเงินมือข้างหนึ่งจับท้อง ฝีเท้าเร่งรีบ เตรียมไปเช่ารถม้าหนึ่งคัน แต่ตอนเดินไปถึงตรงหัวมุม ไม่ระวังถูกเด็กที่เล่นอยู่ตรงนั้นชนท้อง“ซี้ด!”ความเจ็บแล่นไปทั่วร่างมีกระแสอุ่นๆ สายหนึ่งไหลออกจากร่างกายช่วงล่างสีหน้าอวิ๋นอิงเปลี่ยนฉับพลัน มือจับเสื้อผ้าตรงท้องตามสัญชาตญาณ สัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่ตกวูบ เจ็บจนจับกำแพง ทรุดนั่งลงบนพื้นอย่างเข่าอ่อนชาวบ้านที่เดินผ่านมาเห็น กล่าวด้วยความตกใจ“แม่นาง เจ้าไม่เป็นอะไรกระมัง?”“ข้างล
