เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 316
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-05-10 17:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 317
ฉู่เชียนหลีหันกลับไปโดยไม่รู้ตัว ยังไม่ทันมองชัดก็เห็นเงาสีขาวสั่นไหว วินาทีต่อมาเกิดเสียงดัง ‘ปัง’ กระแทกเข้าไปในอ้อมกอดร่างหนึ่งอย่างแรง“เดินเร็วขนาดนี้ ไม่รอข้าเลย”เฟิงเย่เสวียนหยิกเอวเล็กของนางทีหนึ่ง แสดงความไม่พอใจ เขาไม่พอใจ?ฉู่เชียนหลีต่างหากที่ไม่พอใจเงยหน้ากล่าว “ข้าเดินช้าขนาดนั้น ใครจะรู้ว่าเจ้าเดินไปเดิน เดินหลงเสียอย่างนั้น ข้าไม่ไปหาเจ้า เจ้าก็มาหาข้าไม่เป็นหรือ?”“ท่านจะผูกข้าไว้กับสายรัดเอวของท่านหรืออย่างไร? ท่านสูงตั้งเมตรเก้าสิบ ไล่ตามข้าที่เป็นขาหัวไชเท้าส่วนสูงเมตรหกสิบห้าไม่ทัน?”คำพูดที่ถามกลับสองสามประโยค ทำเอาเขาพูดไม่ออกเฟิงเย่เสวียนชะงักเล็กน้อย ผ่านไปครู่หนึ่งจึงจะกล่าว“เป็นข้าที่ไม่ดีเอง”ตอนอยู่นอกวัง มัวแต่ส่องกระจกถอนผมหงอก จนไม่รู้ตัวว่าเมียของตัวเองเดินหลง“เดิมทีข้าอยากไล่ตามเจ้า แต่รองแม่ทัพเจียงมากะทันหัน ข้าก็เลยต้องไปที่ค่ายทหาร มีธุระเร่งด่วนนิดหน่อย”“จัดการเรียบร้อยแล้ว?”“อืม” เขาโอบเอวเล็กของนาง ดึงคนเข้ามาในอ้อมกอด “ทำงานเสร็จก็รีบกลับมาทันทีเลย ไม่อยากให้เชียนหลีคิดถึงข้า คิดถึงนานเกินไป”“?”คำพูดที่หลงตัวเองเช่นนี้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-11ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 318
“ตอนนี้น่าจะไม่มีอะไรที่ไม่เหมาะสมแล้วกระมัง? พระชายาของข้า”เฟิงเย่เสวียนวางโต๊ะเครื่องแป้งลงครั้งที่สิบห้า เชิดหน้าขึ้น สายตาที่ลึกซึ้งราวกับหมาป่ามองไปทางฉู่เชียนหลี เลียริมฝีปากบางเบาๆ อย่างชั่วร้ายเสียงที่เปล่งออกมาเบามากซ่า…หนังศีรษะฉู่เชียนหลีชาอย่างน่าประหลาด ร่างกายหดเกร็ง เมื่อเห็นเฟิงเย่เสวียนยกเท้า นางเดินถอยหลังครึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว“รอก่อน”สายตาของนางขยับซ้ายขวาอย่างรวดเร็ว “ข้า…”“ยังมี…”มองดูเฟิงเย่เสวียนเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ส้นเท้าของนางชนโดนมุมเตียง พลันยืนไม่มั่นคง นั่งลงบนขอบเตียง“อ๊า”เพิ่งนั่งลง กลิ่นปอเหอบนตัวเฟิงเย่เสวียนก็ลอยมาเตะจมูก พลันร่างกายหนัก ถูกกดทับลงบนเตียงอย่างไม่สามารถขยับตัว มีเพียงเท้าคู่นั้นที่ขยับกระดึ๊บๆ อยู่ตรงนั้นเมื่อเงยหน้าก็ประสานดวงตาสีหมึกที่มีรอยยิ้มลึกของเขา ด้ายเส้นที่อยู่ในใจตึงตรงฉับพลัน สองมือยันหน้าอกของเขาไว้ถูกเขาจ้องจนเริ่มตื่นตระหนกเสียงก็เริ่มติดอ่างอย่างไม่เป็นธรรมชาติ“ข้า ข้า…เฟิงเย่เสวียน ข้าหิวแล้ว…”เฟิงเย่เสวียนเผยอริมฝีบาง จับคางของนางอย่างเบามือ “ไม่ต้องรีบ จะป้อนเดี๋ยวนี้”“ความหมายของข้าคือ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-11ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 319
“เจ้า!” เขามองนางอย่างตะลึงงัน“ดูเหมือนความจำของท่านอ๋องจะดีจริงๆ เช่นนั้นข้าก็ไม่เล่นเป็นเพื่อนแล้ว บ๊ายบาย!”ฉู่เชียนหลีเผยอริมฝีปากยิ้ม กระโดดเด้งลงจากเตียง ตบก้น เชิดหน้ายืดอกก็ไปเลย“ฉู่เชียนหลี!”ทั้งๆ ที่นางรู้อยู่แล้วว่ารอบเดือนของตนเองมา แต่ก็ยังยั่วยวนเขา ผลักร่างกายครึ่งท่อนของเขาไปอยู่บนใบมีด แต่จู่ๆ สะบัดก้นก็ไปเลยนางจงใจ!ตอนนี้นางสะบัดแขนเดินจากไปอย่างอารมณ์ดี เขากลับถูกมัดไว้บนเตียงอย่างแน่นหนา ขยับตัวไม่ได้ ได้แต่เบิกตากว้างมองดูต่อหน้าต่อตาสายตาที่มืดครึ้มจนถึงขีดสุดจ้องมองแผ่นหลังที่จากไปของนาง กัดฟันตะคอกเสียงเบา“ฉู่เชียนหลี ข้าเป็นคนมีความแค้นต้องชำระ หากแสดงความเป็นมิตรตอนนี้ ข้าสามารถอภัยให้เจ้า หากยังคงดื้อดึงหลงผิด หลังจากนี้เจ็ดวัน ก็คือวันตายของเจ้า!”ฉู่เชียนหลีที่เดินออกไปแล้ว : ไม่ฟังไอ้คนสารเลวพล่ามหรอกถือโอกาสปิดประตูด้วยนางสั่งเยว่เอ๋อร์ “เยว่เอ๋อร์ ท่านอ๋องยุ่งมาทั้งวัน ตอนนี้เหนื่อยมากแล้ว เขากำลังพักผ่อน จะนอนถึงพรุ่งนี้ ห้ามเข้าไปรบกวนเขา หากเขาพูดอะไร เจ้าไม่ต้องฟัง เขากำลังพูดละเมอ”เฟิงเย่เสวียน “…”เสียงฝีเท้าของสองนายบ่าวค่อย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-11ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 320
วันรุ่งขึ้นเช้าตรู่ ในวังหลวงมีราชโองการ แต่งตั้งคุณหนูตระกูลเว่ยเว่ยซืออี๋ และคุณหนูใหญ่ตระกูลฉู่ฉู่หงหลวนเป็นพระชายารองรัชทายาท แล้วก็ยังประทานให้ท่านอ๋องคนอื่นหลายคนจวนอ๋องห้องโถงหลัก บนโต๊ะอาหารฉู่เชียนหลีถือชาม จับช้อน กินหมูสับผัดพริกคลุกข้าวคำโตอย่างเอร็ดอร่อยเฟิงเย่เสวียนนั่งอยู่ข้างๆ กวาดมองนางที่กินอย่างเอร็ดอร่อยแวบหนึ่ง ข้าวนั่นถูกพริกคลุกจนเป็นสีแดง เขาขมวดคิ้ว“ตอนเช้าต้องกินอาหารเบาๆ”“คนเซียงหนานอย่างพวกเราไม่เผ็ดไม่ชอบ” หากไม่มีพริก ต่อให้มีอาหารชั้นเลิศวางอยู่ตรงหน้า ก็ไร้รสชาติ“เซียงหนาน?”——ก็ที่ที่ฉันอยู่เมื่อชาติที่แล้วไง บ้านนอก“เซียงหนานอะไร? ข้ากำลังพูดถึงตะวันออกเฉียงใต้ ตระกูลฉู่ก็อยู่ตะวันออกเฉียงใต้ไม่ใช่หรือ ท่านพูดมากจัง”“...”เมื่อไรถึงจะรู้จักเกรงใจเขาบ้าง?กวาดมองปานขนาดใหญ่ของนางแวบหนึ่ง ใบหน้ายังคงอัปลักษณ์เหมือนเดิม แววตาลึกซึ้งอย่างคลุมเครือหลายส่วน ริมฝีปากบางเผยอขึ้นเล็กน้อยทันใดนั้นก็ยกแขนยาวขึ้น จับคางฉู่เชียนหลีไว้อย่างแม่นยำ ดึงเข้ามาจูบหนึ่งที ตอนที่พ่อบ้านเข้ามาก็เห็นภาพนี้พอดี เขาปิดปากโดยไม่รู้ตัว ไม่กล้าดูเยอะแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-11ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 321
แม้แต่คนเดียวก็อย่าคิด ยังจะเอาสิบคน? น้องหมูทีมผลิตยังไม่มากขนาดนี้เลย!พลันฉู่เชียนหลีโยนสมุดพับทิ้ง “เจ้าจนขนาดนี้แล้ว มันช่างข้างนอกสุกใสข้างในเป็นโพรงจริงๆ ไปซื้อของตามตลาดมอบให้รัชทายาทพอแล้ว”พ่อบ้าน : พระชายา สำนวนข้างนอกสุกใสข้างในเป็นโพรงไม่ได้ใช้เช่นนี้นะ“พระชายา สถานะท่านอ๋องสูงศักดิ์ หากมอบพวกของราคาถูก เกรงว่าไม่สอดคล้องสถานะ ผู้อื่นจะหัวเราะเยาะเอา…”“หัวเราะ? ใครหัวเราะ?”เวลามอบของขวัญแสดงความยินดี ห่อไว้ในกล่อง มีเพียงคนของจวนรัชทายาทเท่านั้นที่รู้อีกอย่าง รัชทายาทชั่วเช่นนั้น ใช้กลอุบายกับพวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่า“จะเอาของดีอะไร? รัชทายาทไม่คู่ควร!”“!”โอ๊ย พระชายาของข้า เสียงเบาหน่อย! คำพูดเช่นนี้ก็กล้าพูด เขายังอยากมีชีวิตนานขึ้นอีกปีสองปีหลังจากกินข้าวเสร็จ ฉู่เชียนหลีก็ลากเฟิงเย่เสวียนออกไปซื้อของแสงแดดดีมาก ไม่จำเป็นต้องใช้รถม้า ทั้งสองพลางเดินย่อยอาหาร พลางเถียงกัน“ซื้อกระโถนกลางคืน[footnoteRef:1]ให้เขา” [1: กระโถนที่ใช้ถ่ายหนักเบาเวลากลางคืน] “เชียนหลีเลิกเล่นได้แล้ว”“จวนเขามีผู้หญิงเยอะขนาดนั้น ทำการบ้านทันหรือ? หรือไม่ซื้อเหว่ยเกอ[foo
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-11ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 322
“ไม่ได้รับอนุญาตจากท่านอ๋อง ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้า!” เสียงของทหารยามทั้งสองเย็นชาและแข็งกระด้าง ไม่มีที่ว่างสำหรับการเจรจาแม้แต่น้อยเซียวจือฮว่าเดินเข้าไปด้วยความโกรธ“เช่นนั้นก็ฆ่าข้าเสียเถอะ ข้าก็อยากรู้เช่นกัน ว่าอารมณ์ของพวกเจ้าแข็ง หรือดวงของข้าแข็งกว่า!”“ข้าอาศัยอยู่จวนอ๋องเฉินมานานหลายปี คิดไม่ถึงว่า พวกเจ้าจะเป็นสุนัขที่เลี้ยงไม่เชื่อง!”นางยื่นคอออกไปด้วยความโกรธ จะชนใบมีดกระบี่ขอแค่ได้รับบาดเจ็บ นางก็สามารถกลับจวนอ๋องเฉินอย่างเปิดเผยแล้ว!เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมากทหารยามสองคนสบตากันแวบหนึ่งอย่างรวดเร็ว จากนั้นเก็บกระบี่ เข้าจวน ปิดประตู ทุกการกระทำเสร็จในอึดใจเดียวปัง!พลันประตูกระแทกเข้ามา เซียวจือฮว่าสูดฝุ่นเข้าเต็มปอดอย่างไม่ทันตั้งตัว สีหน้าคล้ำม่วงน่าเกลียดราวกับกินแมลงวันเข้าไปหนึ่งตัวตั้งแต่เล็กจนโต ไม่เคยได้รับความอัปยศเช่นนี้ทันทีที่สูญเสียความโปรดปราน แม้แต่สุนัขรับใช้ก็กล้ารังแกนาง และยังไม่อนุญาตให้นางเข้าจวนอีก ความอัปยศอดสูเช่นนี้ ราวกับนางถูกจับแก้ผ้าเปลือยต่อหน้าผู้คนบัดซบ!เกลียดชัง!นางกำสองมือแน่น โมโหจนตัวสั่น ทว่าไม่มีที่ระบาย เบ้าตาแดงก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-11ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 323
หลังโต๊ะมังกร สีหน้าฮ่องเต้เริ่มเคร่งขรึม ดูตัวเลขมากมายบนสมุดบัญชีอย่างละเอียด ถามอย่างไม่กล้าเชื่อ“ความหมายของเจ้าคือเราไม่มีเงินแล้ว?”“เราใช้จ่ายอย่างประหยัดมัธยัสถ์เช่นนี้ กางเกงหนึ่งตัวใส่แปดปี ขาดแล้วก็ไม่ยอมเปลี่ยน เงินของเราไปไหนหมดแล้ว? เจ้าช่วยเราดูแลเงิน ดูแลไปดูแลมายิ่งอยู่ยิ่งน้อย แอบยักยอกใช่หรือไม่?”เจ้ากรมคลังได้ยินคำพูดนี้ ตกใจจนเกือบหายใจไม่ทัน“ฝ่าบาท กระหม่อมไม่กล้ายักยอกเงินส่วนพระองค์พ่ะย่ะค่ะ!”“แล้วใครเอาไป?”“เรื่อง เรื่องๆ…” เขากลัวจนหน้าซีด เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดออกมา“ฝ่าบาท จริงที่พระองค์ทรงประหยัดมาก รักราษฎรเหมือนบุตร หลายสิบปีมานี้ ไม่เคยขึ้นภาษี ยอมให้ตัวเองลำบากไปบ้าง ก็ต้องให้ราษฎรของตัวเองมีชีวิตที่ดี”เจ้ากรมคลังคุกเข่าอยู่บนพื้น ร่างกายสั่นเทาไปทั้งตัว“แต่ แต่…พระองค์ใจกว้างเกินไป…ไม่ว่าจะงานเลี้ยงเล็กใหญ่ หรือสร้างผลงานทรงประทานรางวัล แค่โบกมือ ทองคำก็ถูกประทานออกไปดังสายน้ำ…หรือพระองค์ทรงลืมไปแล้ว…”ฮ่องเต้นึกย้อนอย่างละเอียด ดูเหมือนจะเป็นเช่นนี้จริงแต่ว่าเขายังไม่อยากยอมรับความจริงที่ตนเองไม่มีเงินอยู่ดีเขาเป็นฮ่องเต้ จักรพรรดิแห่ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-11ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 324
พูดจบ เขาก้าวขึ้นบรรดา เดินไปทางฉู่เชียนหลีฉู่เจียวเจียวยืนตะลึงงันอยู่ตรงที่เดิม มองดูผู้ชายที่เฉยเมยต่อนางเหมือนน้ำแข็ง แม้แต่คืนแต่งงานที่สมบูรณ์แบบก็ไม่เคยมอบให้ นั่งลงข้างกายฉู่เชียนหลี ใบหน้าที่อ่อนโยนเชิดขึ้น แม้แต่นางก็ไม่เคยเห็นรอยยิ้มเวลานี้หัวใจของนางราวกับแตกสลาย…ทางระเบียงยาวฉู่เชียนหลีถามด้วยรอยยิ้ม “อ๋องหลี ท่านช่างไร้เดียงสาจริงๆ เรียกท่านมาท่านก็มา ไม่กลัวข้าใช้กลอุบายกับท่านหรือ?”ไร้เดียงสา?หากนางชอบพลันเฟิงเจิ้นหลียิ้มอย่างสง่า ชุดสีขาวช่วยหนุนให้เขาดูสง่างามเป็นพิเศษ แม้แต่ชายเสื้อก็ไม่มีเศษฝุ่นแม้แต่น้อย ต่อให้แต่งกายเรียบง่าย แต่มีกลิ่นอายที่สูงศักดิ์และไร้มลทินแผ่กระจายอยู่รอบตัว ทำให้ไม่สามารถมองข้ามเขากล่าวด้วยรอยยิ้ม “หากพระชายาอ๋องเฉินต้องการ ตกหลุมพรางแล้วอย่างไร?”คำพูดที่เหมือนจริงแต่ไม่จริง ดวงตาที่มีรอยยิ้มอ่อนโยนจ้องนาง ในดวงตาราวกับดอกท้อบานสิบลี้ อ่อนโยนจนสามารถบีบเค้นออกมา“ฮ่าๆๆ!”ฉู่เชียนหลีเรียกเขามาพูดคุย เพียงเพราะไม่ชอบหน้าฉู่เจียวเจียวก็เท่านั้นนางอันไม่ยอมบอกความจริงนาง ไม่ให้นางได้อยู่อย่างสงบสุข เช่นนั้นแม่ลูกคู่นี้ก็อย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-11
บทล่าสุด
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1092
ทุกคนรออยู่ที่นอกประตูเมือง เฟิงเย่เสวียนขี่ม้าเข้าไปใกล้ สายตาจ้องฉู่เชียนหลีอย่างลึกซึ้งหลายวินาทีฉู่เชียนหลียิ้มระหว่างทั้งสองคน คำพูดมากมายไม่จำเป็นต้องพูด แค่สบตากัน ก็สามารถเข้าใจกันแล้วผ่านไปครู่หนึ่งเขาถอนสายตากลับ กระตุกม้าให้หยุดลง โน้มกายและเอื้อมมือไปรับลูก“ส่งเขาให้ข้า”เฟิงเจิ้งหลียิ้มได้อ่อนโยนมาก ก้าวไปข้างหน้าครึ่งก้าวอย่างเชื่อฟัง ยกมือทั้งสองข้างขึ้นเล็กน้อย ส่งเด็กที่อยู่ในมือออกไป“น้องเจ็ด เดินทางปลอดภัย”เขาเน้นเสียงคำว่า ‘ปลอดภัย’ เป็นพิเศษ เหมือนมีความหมายที่ลึกซึ้งซ่อนอยู่อ๋องเฉินยื่นมือออกมาแล้ว ขณะที่กำลังจะสัมผัสโดนเด็ก เฟิงเจิ้งหลีปล่อยมือกะทันหันทันใดนั้นเด็กสูญเสียแรงยึดเหนี่ยว ร่วงลงไปโดยตรง!“จื่อเยี่ย!”พลันเฟิงเย่เสวียนแน่นหน้าอก กระโดดลงจากม้าด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด ก็เห็นอ๋องหลีรับเด็กไว้แล้ว และก็เพราะพริบตาที่เขาเผลอนี้ จึงถูกธนูลับดอกหนึ่งยิงเข้าที่สะบักฉึก…“อาเฉิน!”“ท่านอ๋อง!”เหตุการณ์เกิดขึ้นกะทันหัน ไม่มีใครรับมือทันเวลาเฟิงเจิ้งหลีใช้มือซ้ายอุ้มเฟิงเจิ้งจื่อเยี่ย มือขวาจับตัวฉู่เชียนหลี ถอยหลังเจ็ดแปดก้าว ขณะ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1091
เฟิงเย่เสวียนเดินออกมาข้างหน้าหนึ่งก้าว “ปล่อยฉู่เชียนหลีกับเด็ก ข้าอยู่เอง เจ้าจับฉู่เชียนหลีไม่มีประโยชน์ มีเพียงจับข้าเท่านั้น เจ้าจึงจะสามารถนั่งราชบัลลังก์ได้อย่างมั่นคง”เฟิงเจิ้งหลีเย้ยหยัน“อย่ามาต่อรองกับข้า ข้ายอมถอยให้แล้ว ถ้าหากยังได้คืบจะเอาศอก ข้าไม่ถือสาที่จะพินาศไปพร้อมกัน”ฉู่เชียนหลีรีบถอยกลับมาจับข้อมือเฟิงเย่เสวียน กล่าวเสียงเบา “เจ้าพาจื่อเยี่ยไป!”“เชียนหลี…”“คนที่เขาต้องการคือข้า มีเพียงเจ้าไปและมีชีวิตรอดต่อไปเท่านั้น จึงจะมีโอกาสพลิกสถานการณ์ จื่อเยี่ยไปแล้ว ข้าจึงจะวางใจ ถึงเวลานั้น เขาก็ไม่มีข้อได้เปรียบอีก และไม่จำเป็นต้องกลัวเขาอีกแล้ว” ฉู่เชียนหลีวิเคราะห์เบาๆ อย่างฉับไวเฟิงเจิ้งหลีไม่มีทางฆ่านางใช้นางคนเดียว แลกกับความปลอดภัยของจื่อเยี่ย แลกกับความปลอดภัยของทุกคน อย่างไรก็ดีกว่าสู้กันตายไปข้างหนึ่ง เลือดนองเหมือนแม่น้ำไม่ใช่ว่านางจะถูกขังอยู่ในเมืองหลวงตลอดไปตราบใดที่ยังมีชีวิต ก็มีโอกาสเฟิงเย่เสวียนรู้ผลได้ผลเสียในนี้ เด็กคนนี้อย่างไรก็ต้องช่วย แต่เขาจะทิ้งฉู่เชียนหลีไว้คนเดียวได้อย่างไร“เชียนหลี ข้ามันไร้ประโยชน์”“ข้าไม่อนุญาตให้เจ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1090
เมื่อพรรคของอ๋องหลีได้ยินเช่นนี้ ก็กลัวทันทีดูท่าทีของพระชายาอ๋องเฉิน นี่กำลังจะเปิดฉากสังหารครั้งใหญ่ในวังชัดๆ!ฆ่าคนติดต่อกันสองคน ไม่กระพริบตาแม้แต่ทีเดียวเลือดกระเซ็นโดนใบหน้า ก็เย็นเฉียบท่าทางที่ชั่วร้ายเหมือนปีศาจนั่น ทำให้ขุนนางหลายคนเกิดความกลัว ลองถามคนทั่วหล้า จะมีสักกี่คนที่ไม่กลัว? อยู่ต่อหน้าความเป็นความตาย ทุกคนล้วนเห็นแก่ตัวพวกเขาไม่อยากตายขุนนางคนหนึ่งกลัวจนพูดติดอ่าง“อ๋อง อ๋องหลี…อย่างไรเด็กที่อยู่ในมือท่านก็เป็นพระนัดดาองค์โต เป็นสายเลือดของราชวงศ์ ถ้าหากฆ่าเขา ในวันข้างหน้า มลทินของท่านจะถูกบันทึกไว้ในหนังสือประวัติศาสตร์ เกรงว่าจะถูกคนรุ่นหลังด่าทอต่อๆ กันเป็นหมื่นปี”ขุนนางอีกคนก็กล่าวเสียงสั่น“อ๋องเฉินโปรดพิจารณา…”ถ้าหากสู้กันจริงๆ พวกเขาสู้ไม่ไหวอ๋องเฉินมีฮ่องเต้หนุนหลัง มีกองทัพ มีกำลังทหาร อ๋องเฉินเป็นฝ่ายได้เปรียบทุกด้านในมืออ๋องหลี นอกจากพระนัดดาองค์โต ก็ไม่มีเบี้ยอย่างอื่นแล้ว อีกทั้ง ทหารรักษาพระองค์ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ทหารองครักษ์เงาของอ๋องเฉินเมื่อไรที่สู้กัน พวกเขาจะตายกันหมดไม่จำเป็นต้องตายไปครั้งหนึ่ง บางครั้ง เมื่อเห็นว่าพอแล้วก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1089
เฟิงเย่เสวียนแค่ขมวดคิ้วทีหนึ่ง ก็ข่มความเจ็บปวดนี้ลงไปผู้บัญชาการจางฟาดอย่างดุร้ายลองคิดดูเขาที่เป็นขุนนางคนหนึ่ง สามารถใช้แส้ฟาดองค์ชายที่ฮ่องเต้โปรดปรานที่สุด นี่เป็นเรื่องที่น่าภาคภูมิใจเพียงใด พูดคำนี้ออกไป เขาสามารถอวดสามสิบปียิ่งฟาดยิ่งรู้สึกสนุก ยิ่งฟาดยิ่งแรงเพี๊ยะ!เพี๊ยะๆๆ!ทุกคนร้อนใจจนกระทืบเท้า แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไป อ๋องหลีบ้าไปแล้ว เขาไม่ใช่อ๋องหลีที่เข้าถึงได้ง่ายอีกแล้ว!ฉู่เชียนหลีเพิ่งคิดจะกระโจนเข้าไป ก็ถูกอ๋องหลีสั่งให้คนคุมตัวไปยืนอยู่ข้างๆ บังคับให้นางมองดูต่อหน้าต่อตา“ฉู่เชียนหลี ข้าเคยบอกแล้ว เจ้าจะต้องเสียใจ คนไร้ประโยชน์อย่างเฟิงเย่เสวียน แม้แต่ลูกชายก็ปกป้องไม่ได้ มีประโยชน์อะไร”แววตาเฟิงเจิ้งหลีเปล่งแสงที่บ้าคลั่ง“เขาเป็นแค่คนไร้ประโยชน์ ฝ่าบาทจะให้ความสำคัญกับคนไร้ประโยชน์เช่นนี้ได้อย่างไร? ฉู่เชียนหลี เจ้าว่าเจ้าตาบอดใช่หรือไม่? เจ้าดูสภาพที่สะบักสะบอมของเขาตอนนี้ เหมือนสุนัขตัวหนึ่ง เจ้าก็ยังชอบเขา เช่นนั้นเจ้าก็เป็นสุนัขตัวเมียที่แพศยา”เขายิ้มอย่างชั่วร้าย สิ่งที่พูดออกมายิ่งไม่น่าฟังทุกคนตาแดง อยากพุ่งเข้าไปสับอ๋องหลีเป็นชิ้นๆ เสีย
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1088
ผู้ชายที่ร่างกายสูงใหญ่งอหัวเข่า คุกเข่าอยู่ตรงหน้าอ๋องหลีอย่างตั้งตรง แม้อยู่ต่ำกว่า แต่ความสูงศักดิ์ที่แผ่ซ่านออกมาจากกระดูก ไม่ลดน้อยลงเลยสักนิดตลอดหลายปีที่ผ่านมา นอกจากคุกเข่าให้ฮ่องเต้และบรรพชน พวกเขาไม่เคยเห็นอ๋องเฉินคุกเข่าให้ใครเฟิงเจิ้งหลีเห็นดังนี้ แหงนหน้าหัวเราะ“ฮ่าๆๆ!”คิดไม่ถึงจริงๆ เขาจะมีวันนี้ด้วยลูกชายที่ฮ่องเต้โปรดปรานที่สุด แพ้ให้กับลูกชายที่ไม่โปรดปรานที่สุด ไม่สะดุดตาที่สุด และยังถูกทุกคนรังแก ความรู้สึกที่อยู่เหนือกว่าเช่นนี้ ทำให้ในใจเขาสาแก่ใจจริงๆ“ฮ่าๆๆๆ เฟิงเย่เสวียน เจ้าก็มีวันนี้ด้วย!”หัวเราะเสร็จ เขารู้สึกว่าความเย่อหยิ่งของอ๋องเฉินมันขัดตาทั้งๆ ที่ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบจนต้องคุกเข่า เหตุใดยังอวดดีหยิ่งผยองเช่นนี้?เขาออกคำสั่ง “ก้มหัวเจ้าลงไป”เฟิงเย่เสวียนเม้มปาก ก้มศีรษะลงเขาออกคำสั่งอีกครั้ง “โขกศีรษะ!”“อ๋องหลี ท่านอย่ารังแกให้มันมากนัก! ท่านกับท่านอ๋องของเราเป็นคนรุ่นเดียวกัน ท่านรับการโขกหัวจากเขาไม่ได้! ไม่กลัวบรรพชนรู้แล้ว อายุสั้นหรือ!” พ่อบ้านหยางกล่าวด้วยความโกรธเพิ่งกล่าวจบ ก็ถูกผู้บัญชาการจางถีบจนล้มลงพื้นหลังจากล้มลง ก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1087
“ปล่อยคนของเจ้าแล้ว เจ้าเป็นอิสระแล้ว คืนลูกให้ข้า” ฉู่เชียนหลีจ้องเขาเฟิงเจิ้งหลีเหลือบมองเด็กน้อยในอ้อมแขน ท่าทางที่ร้องไห้จนหน้าแดง เห็นแล้วปวดใจนักคิดว่าแค่นี้ก็จบแล้วหรือ?เขายิ้ม“ฉู่เชียนหลี เหมือนเจ้าจะยังไม่เข้าใจสถานการณ์นะ?”“?”“……”“เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาต่อรองกับข้า? เด็กอยู่ในมือข้า เป็นหรือตายขึ้นอยู่กับข้า ถึงคราวที่เจ้าต้องมาสอนข้าทำงานตั้งแต่เมื่อไร?”สีหน้าฉู่เชียนหลีเคร่งขรึมทันทีเห็นได้ชัด เขาได้คืบจะเอาศอก“เจ้ายังต้องการอะไรอีก?”“ข้าหรือ” เขาเงยหน้าด้วยรอยยิ้ม กวาดมองทุกคน และตำหนักอันหรูหราหลังนี้ วังหลวงที่กว้างใหญ่แห่งนี้ แผ่นดินที่ดีเช่นนี้เขาต้องการอะไร ยังต้องให้พูดอีกหรือ?แต่ว่า มองดูท่าทางที่ร้อนใจของฉู่เชียนหลี เขาเกิดอยากสนุก ต้องการระบายความคับข้องใจที่ได้รับในสองวันนี้ออกมาให้หมดลูบแก้มของเด็กน้อยพลางกล่าว“อยากได้ลูกคืน ไม่มีปัญหา มันก็ต้องดูว่าอ๋องเฉินมีความจริงใจหรือไม่”เงียบไปครู่หนึ่ง“อืม หรือไม่อ๋องเฉินคุกเข่า โขกหัวให้ข้าสามครั้ง ข้าก็คืนลูกให้เจ้า เป็นอย่างไร?”ฉู่เชียนหลีโมโหแล้วด้วยนิสัยที่ยอมหนึ่งก้าว จะเอาสิบก้าวข
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1086
“เจ้า!”ฉู่เชียนหลีถูกความเฉยเมยของนางยั่วจนโมโหแล้ว ยิ่งคิดไม่ถึงว่าใต้ฟ้าจะมีแม่ที่ไร้ความรับผิดชอบเช่นนี้มันก็จริงฉู่เจียวเจียวกับเฟิงเจิ้งหลี ถ้าไม่เหมือนกันก็คงอยู่ด้วยกันไม่ได้ ไม่มีอะไรที่พวกเขาสองสามีภรรยาทำไม่ลงรอหลังจากลู่ฉินเติบโต รู้ว่าตัวเองมีแม่เช่นนี้ ไม่รู้ว่าจะเศร้าเพียงใด!“ฉู่เชียนหลี เฟิงเย่เสวียน พวกเจ้าเลิกพูดไร้สาระได้แล้ว รีบปล่อยตัวอ๋องหลี ความอดทนข้ามีขีดจำกัด!” ฉู่เจียวเจียวกล่าวอย่างเย็นชา“จะเอาชีวิตของลูกชาย หรือจะปล่อยคน พวกเจ้าเลือกเอง”อย่างไรนางก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วไม่ดิ้นรน ตายสถานเดียวดิ้นรน เดิมพัน ยังมีโอกาสสายตาเฟิงเย่เสวียนเคร่งขรึมมาก หางตาเหลือบมองหานเฟิง หานเฟิงเข้าใจทันที เขาซ่อนมือไว้ที่หลัง และทำท่าสัญญาณมือไปที่ด้านหลังมือธนูเตรียมพร้อมจู่ๆ ฉู่เจียวเจียวก็กล่าวเสริมอีกประโยคอย่างเย็นชา “พวกเจ้าสามารถลองดูได้ ดูสิว่าการเคลื่อนไหวของพวกเจ้าไว หรือมีดที่อยู่ในมือข้าเร็ว”“ต่อให้ข้าตาย การฆ่าเฟิงเจิ้งจื่อเยี่ยก็ใช้เวลาแค่พริบตาเดียว”ฉู่เชียนหลีสั่งให้มือธนูหยุดทันที “ปล่อยคน!”อย่าทำอะไรบุ่มบ่ามผู้หญิงคนนี้มันเป็นผู
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1085
พลันฉู่เชียนหลีแน่นหน้าอก“หยุดนะ…”“อย่าเข้ามา!”ฉู่เจียวเจียวถอยหลังสามก้าว มือซ้ายจับเด็ก มือขวาถือมีดสั้น มีดสั้นที่แวววาวจ่ออยู่บนผิวอันบอบบางของเด็ก กรีดจนรอยเลือดออกแล้วเลือดไหลออกมาแล้ว“จู่ๆ เจ้าก็มาเป็นห่วงข้า และยังพยายามอยากอุ้มลูกทุกวิถีทาง ข้าก็รู้แล้วว่าเจ้าไม่ได้มีเจตนาดี”นางยิ้มอย่างเย็นชา“เหอะ! ดูเหมือนฮ่องเต้ที่แกไม่ตายสักทีนั่นเป็นคนบอกเรื่องนี้กับเจ้าสินะ!”ไอ้แก่ เป็นอัมพาตเฉียบพลันยังไม่ยอมอยู่อย่างสงบเสงี่ยมอีกต่อให้รู้ความจริงแล้วอย่างไร?ชีวิตของเด็กคนนี้อยู่ในมือนาง“ฉู่เชียนหลีนะฉู่เชียนหลี เจ้าคิดอย่างไรก็คงคิดไม่ถึงกระมังว่า เจ้าเลี้ยงลูกสาวข้า ข้าเลี้ยงลูกชายเจ้า และก็ต้องขอบคุณลูกชายคนดีคนนี้ของเจ้า กลายเป็นตัวช่วยที่สำคัญของอ๋องหลี” นางเผยอมุมปาก รอยยิ้มนั้นน่ากลัวมากฉู่เชียนหลียืนตัวแข็งอยู่ตรงที่เดิม ไม่กล้าขยับ“เจ้าต้องการอะไร?”ฉู่เชียนหลีจ้องมีดสั้นในมือนาง กลัวว่านางจะพลั้งเผลอกรีดโดนคอของเด็กตั้งครรภ์สิบเดือนลูกชายเป็นก้อนเนื้อชิ้นหนึ่งที่ตกลงมาจากร่างกายนางนางไม่กล้าเดิมพัน และเดิมพันไม่ไหวฉู่เจียวเจียวกล่าว “ข้าต้องก
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1084
กลางดึกกำลังถึงช่วงที่คนเงียบสงบ คนกลุ่มหนึ่งวิ่งไปที่ตำหนักเจาหยางราวกับคลื่นยักษ์ ตอนที่ใกล้จะถึง ฉู่เชียนหลีตวาดสั่งให้พวกเขาหยุด“พวกเจ้าอยู่ห่างๆ อยากเข้าใกล้!”พ่อบ้านหยางกล่าวด้วยความเป็นห่วง “พระชายา พวกเราต้องไปเอาพระนัดดาองค์โตกลับมา นั่นเป็นเลือดเนื้อของท่านกับท่านอ๋องนะ”“ข้ารู้!”ก็เพราะรู้ จึงไม่ให้พวกเขาเข้าใกล้“ไปทำอะไรคนเยอะแยะ ถ้าหากบีบจนฉู่เจียวเจียวไม่มีทางเลือก นางทำอะไรขึ้นมา…”ฉู่เชียนหลีแทบจะเป็นบ้าแล้ว ร้อนรนเหมือนมดที่อยู่บนกระทะร้อน ทั้งร้อนใจทั้งไม่สบายใจ น้ำเสียงก็ค่อนข้างฉุนเฉียวไม่อยากพูดมาก วิ่งเข้าไปในตำหนักเจาหยางเพียงลำพัง คนอื่นรออยู่ที่ข้างนอก ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามภายในตำหนักฉู่เจียวเจียวกำลังกล่อมจื่อเยี่ย ฉู่เจียวเจียวมาแล้ว นางมองเด็กน้อยที่อ้วนสมบูรณ์ กล่าวโดยไม่เงยหน้า“พระชายาอ๋องเฉิน ลูกของข้าเพิ่งนอนหลับ ”โปรดให้อภัย ข้าอุ้มเขาไว้ ร่างกายหนัก ไม่สะดวกลุกขึ้นยืน สายตาฉู่เชียนหลีมองไปที่ตัวเด็กเด็กน้อยอ้วนสมบูรณ์ ใบหน้าจ้ำม่ำ คิ้วละเอียดอ่อน หน้าตาที่น่ารักน่าเอ็นดู คล้ายเฟิงเจิ้งเว่ยซีแปดส่วนเหตุใดเมื่อก่อนนางไม่สังเกต
