Share
บทที่ 148
Related chapter
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 149
ทุกคน “?”เหมือนถูกฟ้าผ่า ยืนตัวแข็งอยู่ตรงที่เดิมวินาทีต่อมา เห็นเพียงฮูหยินผู้เฒ่าหวังจับขอบประตู ค่อยๆ เดินออกมา ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนตัวเป็นๆทุกคนเบิกตากว้าง สีหน้าราวกับเห็นผีฟื้นแล้ว?!ฟื้นแล้วจริงๆ?เห็นได้ชัดว่าสิ้นใจไปแล้ว…พวกเขาไม่ได้ตาฝาดแน่นะ?“ฮูหยิน…”“ท่านแม่? ท่านแม่ ท่าน…”ใต้เท้าหวังและลูกชายพุ่งพรวดเข้าไปด้วยความตกใจ จับมืออุ่นๆ ของฮูหยินผู้เฒ่าไว้ รู้สึกถึงอุณหภูมิในร่างกายจริงๆ น้ำตาแห่งความปลื้มปีติหลั่งไหลออกมา รอยยิ้มของฮูหยินผู้เฒ่าหวังอ่อนโยน น้ำเสียงแหบแห้งแต่เมตตา“ให้พวกเจ้าต้องเป็นห่วงแล้ว โชคดีที่ทักษะการแพทย์ของพระชายาอ๋องเฉินเลิศล้ำ ข้าจึงสามารถรอดมาได้”พระชายาอ๋องเฉินมีความสามารถฟื้นคืนจากความตายได้จริง?นี่มันเป็นไปได้อย่างไร!นางเป็นแค่คุณหนูจอมปลอมที่ถูกเลี้ยงไว้ในเรือนส่วนหลัง บิดาไม่เอ็นดู มารดาไม่รักใคร่ แม้แต่สถานศึกษาก็ไม่เคยไป ไม่รู้จักตัวอักษรสักคำ จะมีความรู้ทักษะการแพทย์ได้อย่างไร? แล้วจะช่วยคนได้อย่างไร?สวรรค์!ทุกคนรู้สึกเพียงงงงวยไปหมด สายตาที่มองไปทางฉู่เชียนหลีก็กลายเป็นซับซ้อนมีประกายบางอย่างแลบผ่านแววตาผู้หญิ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 150
มันเป็นหน้ากากน่าเกลียด ปากสีฟ้ามีเขี้ยว ตาสีแดงเขายาว! “สวรรค์!” มีคนมองเห็นแล้ว “นี่…”ฮูหยินอู๋สะดุ้งตกใจ รีบเก็บหน้ากากนั่นยัดเข้าไปในแขนเสื้อโดยไม่สนใจความเจ็บปวดของร่างกายแต่ทุกคนเห็นแล้ว!“ฮูหยินอู๋ ที่แท้เป็นฝีมือของเจ้า!”“หน้ากากปากสีฟ้ามีเขี้ยวนี่…ที่แท้เป็นเจ้า เจ้ายังพูดอย่างมั่นใจว่าเป็นพระชายาอ๋องเฉิน เมื่อครู่ เจ้านี่แหละที่พูดเสียงดังที่สุด! คิดไม่ถึงจริงๆ…”แขกเหรื่อต่างตําหนิด้วยคําพูดที่เฉียบคมหลักฐานมัดตัว ยังคิดจะบ่ายเบี่ยง?ก่อนหน้านี้ฮูหยินอู๋ถูกฉู่เชียนหลีต่อว่า จึงแค้นฝังใจ เดิมทีคิดจะหยอกล้อฮูหยินผู้เฒ่าหวังเล่นๆ เพื่อใส่ร้ายฉู่เชียนหลี ให้นางหลาบจำ แต่ใครจะรู้ว่านางมีความรู้ทักษะการแพทย์ ยิ่งคิดไม่ถึงว่าจะถูกจับได้นางตื่นตระหนกแล้ว“ไม่ ไม่ใช่ข้า…หน้า หน้า…หน้ากากนี่ข้าเก็บได้…ข้าเก็บได้…”ใต้เท้าหวังโกรธแล้ว “ฮูหยินอู๋ ฮูหยินของข้ามีความแค้นอะไรกับเจ้า!”ลูกชายของใต้เท้าหวังก็ตะคอกด้วยความโกรธเช่นกัน “วันนี้หากเจ้าไม่ให้คำอธิบาย อย่าคิดไปจากที่นี่!”“ฮูหยินอู๋ จิตใจเจ้าอำมหิตมาก!”“ไม่ ไม่ใช่ข้า…” ฮูหยินอู๋กลัวมาก นางวิ่งไปหาชายวัยกลางคนคน
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 151
ที่แท้เขาไม่เสียใจเพราะเรื่องนี้!ฉู่เชียนหลีมึนงง “เพราะอะไร...”ไม่ใช่บอกว่าทันทีที่ก้าวเข้าสู่ประตูวังหลวงที่ลึกราวกับทะเล ก็จะเป็นจักรพรรดิที่ไร้เมตตาที่สุดงั้นเหรอ? ไม่ใช่บอกว่าคนที่เกิดในวังหลวง ก็จะต้องละทิ้งอารมณ์ความรู้สึก เหยียบย่ำศพเพื่อปีนขึ้นไป ถึงจะไม่กลายเป็นเหยื่อสังเวย?“องค์รัชทายาททำร้ายเขาครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เขากลับอดทนยอมให้เสียทุกครั้ง?”หานเฟิงแอบถอนหายใจเป็นเพราะเกิดในราชวงศ์ ยากที่จะได้รับความรัก นายท่านถึงได้ทะนุถนอมมากเช่นนั้น“พระชายาอาจจะยังไม่ทราบ ตอนที่นายท่านยังเด็ก พี่น้องหลายคนออกล่าสัตว์อยู่ที่ชานเมือง เขาไม่ทันระวังจึงถูกหมาป่าตัวหนึ่งกัดเข้าที่ขา อันตรายเกือบถึงชีวิต เป็นองค์รัชทายาทที่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้ ยังแบกเขาจากนอกเมืองกลับวังหลวงด้วย...”ตอนเด็ก พวกพระโอรสเกาะกลุ่มกัน เล่นสนุกโดยไร้ความระแวง มิตรภาพแน่นแฟ้นตามการเติบโตของอายุ เมื่อพวกเขาโตขึ้น รู้ความ ค่อย ๆ เข้าใจถึงความสำคัญของสถานะ ผลประโยชน์ อำนาจ ระหว่างพี่น้องไม่ร่วมมือกัน ห่างกันขึ้นเรื่อย ๆ“หากให้ข้าน้อยพูด หลายปีมานี้ นายท่านไม่มีความทะเยอทะยานใด พระชายาเชื่อหรือไม่?”ฉ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 152
แอ๊ด...ประตูห้องค่อย ๆ ปิดลง แสงของด้านในห้องมืดลงไม่น้อย หมาป่าค่อย ๆ เผยให้เห็นปลายเคี้ยวแหลมคม และกรงเล็บที่แหลมคม จับตัวลูกแกะ เลี้ยวไปทางตั่งนอนเกลี้ยกล่อมเบา ๆ ราวกับการลักพาตัว...ช้าก่อน!เมื่อมองเห็นเตียงนอน ฉู่เชียนหลีราวกับถูกตีแสกหน้า ได้ปฏิกิริยาตอบโต้ขึ้นมาทันควัน ถอยออกมาจากอ้อมกอดของชายหนุ่มฉับพลัน“ดึกมากแล้วจริง ๆ น้อมส่งท่านอ๋อง!”ถอยออกไปสามก้าว โค้งตัวคำนับ เว้นระยะห่างเฟิงเย่เสวียนขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อครู่นี้ยังดี ๆ อยู่ เกือบจะอยู่บนเตียงแล้ว ผู้หญิงคนนี้...ฉลาดปราดเปรื่องมาก ปฏิกิริยาตอบโต้เร็วมาก ความรู้สึกไวมากเช่นกันอยู่ในจวนยังระแวงเขาขนาดนี้ จุดนี้ไม่ดีไม่ดี ๆ ต้องแก้ไข“เชียนหลี หานเฟิงบอกว่า...”“ข้าจะนอนกับเยว่เอ๋อร์”“?”ยอมนอนกับสาวใช้ แต่ไม่ต้องการเขา หรือว่าเขาเทียบไม่ได้แม้กระทั่งสาวใช้!เห็นชัด ๆ ว่ากำลังงอนเขาอยู่“เชียนหลีเจ้ายังโกรธอยู่?”ฉู่เชียนหลีชะงักเล็กน้อยเขาไม่เอ่ยยังดีก ทันทีที่เขาเอ่ยขึ้น นางก็นึกถึงตอนก่อนหน้านี้ที่เขาดุร้ายขนาดนั้น บีบบังคับนาง ตะคอกนาง ดุนาง...สีหน้าค่อย ๆ ห่อเหี่ยวลง“ท่านอ๋องหรือว่าไม่คว
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 153
ฉู่เชียนหลีมีชีวิตมาถึงสองชาติแล้ว ขนาดความตายก็ยังผ่านมาแล้ว ยังมีอะไรที่ไม่เคยเห็นอีก?เธอไม่คิดว่าตัวเองจะแพ้เหลือบตามองชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มล้ำลึก ความล้ำลึกในดวงตาราวกับหลุมดำ มองไม่เห็นก้นบึ้ง ทันทีที่มองแวบหนึ่ง ก็ราวกับถูกดูดเข้าไป ทำให้คนอยากจะเข้าใกล้เขาอย่างอดใจไม่ได้เธอยกริมฝีปากขึ้น “ได้”ในเมื่อเขาจงใจหลอกล่อให้เธอติดกับ ถ้าอย่างนั้นเธอก็จะทำให้เขาได้รู้ว่า ‘อะไรถึงเรียกว่าความอันตรายและน่ากลัวของโลกนี้!’“เชียนหลีเชิญ” ชายหนุ่มยกมือขึ้น รัศมีความโค้งของริมฝีปากลึกขึ้นพวกผู้หญิง คำถามที่จะถามก็คงไม่พ้นพวกสีชาดแป้งน้ำ พิณ หมากรุก วาดภาพ พู่กันดนตรีจารีตเป็นต้น ถ้าลึกลงไปอีกสักหน่อย ก็เป็นผู้ชาย ความรัก เขาล้วนตอบได้หมดนอกจากนี้ เขาได้ยินเสียงหัวใจของนางด้วยคืนนี้ ตั่งนอนของเชียนหลี เขาจองเอาไว้แล้ว!มือทั้งสองข้างของฉู่เชียนหลีไพล่หลัง ก้าวเดินสองก้าว คิดอยู่สิบกว่าวินาที ถึงได้เอ่ยปากกล่าว“เมื่อหลายวันก่อน ข้าซื้อไข่ไก่บ้านจำนวนสิบฟองจากยายแก่คนหนึ่ง เอาไปเรียงไว้ในตู้” นางยื่นนิ้วมือออกมาชี้ไปยังตู้ไม้ที่อยู่ด้านข้างใบหนึ่ง“เมื่อวันก่อน หยิบไปสิบฟอง เยว่เ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 154
คืนนี้ฉู่เชียนหลีหลับสบายเป็นพิเศษบางทีอาจจะเป็นเพราะความเข้าใจผิดเกี่ยวกับการปราบโจรภูเขากว่างหนิงได้คลี่คลายแล้ว บางทีอาจจะเป็นเพราะเมื่อคืนนี้ใครบางคนอยากจะคิดร้ายกับนาง แต่กลับถูกตลบหลังจนน่าอับอาย นางมีความสุขยิ่งนัก แม้กระทั่งแสงแดดในวันถัดมายังงดงามขึ้นไม่น้อยวันรุ่งขึ้นฤดูใบไม้ร่วงอากาศเย็นสบายฉู่เชียนหลีตื่นแต่เช้าตรู่ แต่กลับถูกพ่อบ้านแจ้งว่าให้ไปกินอาหารที่โถงด้านหน้านี่เป็นครั้งแรกของนางที่ได้ไปโถงด้านหน้าเดิมทีคิดว่าเป็นเพราะมีแขกมาเยือนจวน จำต้องเข้าร่วม เมื่อตอนที่ไปถึง กลับพอว่าภายในห้องโถงอันใหญ่โตโอ่อ่า มีเพียงเฟิงเย่เสวียนคนเดียวเท่านั้นที่แท้...เป็นอาหารเช้าของนางกับเขา เป็นครั้งแรกที่พวกเขากินอาหารเช้าด้วยกันอาหารบนโต๊ะมากมายหลากหลาย มีอาหารสิบสองอย่าง การตกแต่งจานงดงาม ทั้งผักและเนื้อปริมาณเหมาะสม กลิ่นหอมคละคลุ้ง ยังมีของหวาน น้ำผลไม้ ชาหอมที่ตั้งใจทำอย่างพิถีพิถัน มาตรฐานสูงยิ่งฉู่เชียนหลีเลือกที่นั่งว่าง แล้วนั่งลงอย่างสง่างาม ทักทายพร้อมรอยยิ้ม“ท่านอ๋องเมื่อคืนหลับสบายดีหรือไม่?”“...”ทันทีที่หญิงสายเอ่ยปาก เฟิงเย่เสวียนก็รู้สึกอัดอั้
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 155
วิ่งเร็วมากพ่อบ้านเฒ่ายิ้มจนตาหยีเป็นเส้นตรง จนจะมองไม่เห็นแล้ว “ท่านอ๋อง นี่พระชายากำลังอาย”เฟิงเย่เสวียนเลิกคิ้วนางเขินอายเป็น?น่าประหลาดไม่แน่ว่าตอนนี้นางอาจจะกำลังคิดว่าเหตุใดเขาจึงดีต่อนางเช่นนั้น ไม่ใช่ว่าเขาคิดจะทำร้ายนาง เขาต้องมีแผนการร้ายอะไรอย่างแน่นอน...พ่อบ้านเฒ่ากล่าวทันที “เมื่อครู่นี้ตอนที่พระชายาทานอาหาร บ่าวจ้องเจาะจงมองอยู่หลายครั้ง พบว่าพระชายาค่อนข้างชอบทานหมูเส้นผัดเปรี้ยวหวาน ปลาน้ำแดง หัวปลานึ่งราดพริก ยังค่อนข้างชอบทานเผ็ดอีกด้วย พวกน้ำแกงและอาหารพวกผักที่มีรสจืดพวกนั้น นางไม่แตะต้องเลยสักนิด”เฟิงเย่เสวียนกวาดสายตามองพ่อบ้านเฒ่าอย่างค่อนข้างพึงพอใจแวบหนึ่ง พ่อบ้านเฒ่าทำงานจริงจัง ประสิทธิภาพการทำงานสูง ความคิดรอบคอบ ทำงานละเอียดผิดพลาดน้อย จุดนี้ทำให้พอใจมาก“นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป อาหารในเรือของพระชายาจะต้องมีเจ็ดอย่างเป็นอย่างน้อย ทั้งหมดทำตามรสชาติที่นางชอบ”ชายหนุ่มลุกขึ้น เตรียมที่จะออกไป ทันใดนั้น ก็หันหน้ากลับไป“ยังมีอีกเรื่อง กำชับห้องครัว อย่าใส่ต้นหอม นางไม่ชอบ”พ่อบ้านเฒ่าอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยิ้มอย่างล้ำลึกพระชายาไม่ชอบกิ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 156
จวนอัครมหาเสนาบดีฉู่ภายในเรือนที่งดงามหลังหนึ่ง แสงแดดในฤดูใบไม้ร่วงไม่ได้ร้อนแผดเผา แต่กลับมีความอบอุ่น เมื่อสาดส่องลงมาที่ตัวก็กำลังพอดี สบายอย่างยิ่งภายในศาลา สองคนแม่ลูกกำลังปอกเปลือกองุ่นด้วยท่าทางสง่างาม โบกพัด เสพสุขกับชีวิตอันสุขสบาย“ท่านแม่ ฉู่เชียนหลีได้รับความโปรดปรานจากอ๋องเฉินแล้ว จะกลับมาหรือ?”ฉู่เจียวเจียวเอ่ยปากถามนางอันกรีดกรายเล็บมือที่เรียวยาวอย่างเกียจคร้าน นิ้วดอกกล้วยไม้[footnoteRef:1]เด็ดองุ่น ค่อย ๆ ปอกเปลือกทีละนิด กล่าวด้วยเสียงไม่พอใจ [1: กระบวนท่าวาดมือไม้ กรีดกรายนิ้วที่อ่อนช้อย] “นางเป็นลูกสาวของข้า ข้าเป็นแม่ของนาง นางไม่เชื่อฟังข้า ทั่วทั้งเมืองหลวงจะได้รู้ว่าพระชายาอ๋องเฉินแต่งงานไปแล้ว ก็ลืมมารดา เป็นลูกอกตัญญู”นางกล้าไม่กลับมา?หึ~“ถ้าไม่ใช่เพื่อเจ้า” นางอันกินองุ่นลงไป เช็ดปลายนิ้วจนสะอาด แล้วใช้นิ้วชี้จิ้มไปที่หน้าผากของฉู่เจียวเจียวแรง ๆ“ถ้าหากเจ้าเชื่อฟังคำของแม่ อยู่ให้ห่างจากอ๋องหลีคนนั้น แม่จะต้องทุกข์ใจเพราะเจ้าขนาดนี้หรือ?”“ชอบใครไม่ชอบ ดันจะไปชอบขยะอย่างอ๋องหลีผู้ไร้อำนาจไร้อิทธิพลคนนั้น ทั้งยังไม่ได้รับความโปรดปรานนั่
Latest chapter
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 895
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 894
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 893
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 892
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 891
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 890
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 889
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 888
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 887
