บทที่ 28 อ๋องบัดซบแห่งราชอาณาจักรซีเว่ย 1

หลังจากรอให้จบการประเมินการคัดเลือกจากจิงเฉินฉือไท่คงมาร่วมสี่วัน คนมากมายก็ทยอยผ่านซุ้มประตูมาเรื่อย ๆ หลายร้อยคนจากที่ว่างเปล่า 

เมื่อเยี่ยหยาง อวี้หย่าอวิ๋น ลู่เฉินและ สือหลงโหยวผ่านประตูมาเป็นกลุ่มแรก ๆ ทั้งที่เข้าเป็นกลุ่มสุดท้าย เขาไม่ค่อยเข้าใจว่า การผ่านการประเมินนั้นยากอย่างไร? เพราะที่เขาเผชิญมันง่ายมาก จนแทบไม่เสียเหงื่อทั้งที่เขาแอบกังวลว่าจะไม่สามารถผ่านมาได้ ทั้งยังไม่มีพลังลมปราณก็เหอะ ถึงแม้จะมีเรื่องหยอกล้อของด่านคัดเลือกบ้าง แต่ก็ไม่หนักหนาเท่าใด ถ้าไม่รวมสภาพหน้าที่ดําเมี่ยมของสือหลงโหยวจากหนอนจอมเขมือบเผามา

ในที่สุดประตูจิงเฉินฉือไท่คงก็ปิดลง มีบุรุษชายหญิงคู่หนึ่งออกมาต้อนรับผู้ที่สามารถผ่านประตูคัดสรรมาได้ พวกเขาทั้งคู่แต่ชุดเหมือนกันต่างกันที่สีของชุด ยืนอยู่ตรงบันไดส่วนด้านบนมองไปด้านล่างลานหินที่เต็มไปด้วยผู้ศึกษารุ่นใหม่ของสำนัก ด้านหลังของพวกเขาเป็นประตูบานใหญ่สีแดงสดที่เปิดออกตัดกับสีอาทิตย์ยามอัสดงเป็นทัศนียภาพที่งดงาม

“ข้า เมิ่งจวิ้นผิง และ ฟางเหวยซูเป็นศิษย์พี่ใหญ่หัวหน้าเหล่าศิษย์ชายหญิงของเทียนถูหวู่ในปีนี้ ยินดีต้อนรับเหล่า