หน้าหลัก / โรแมนติก / พระชายาตำหนักเย็น / ตอนที่ 01 ดูซีรีส์จนได้เรื่อง

แชร์

พระชายาตำหนักเย็น
พระชายาตำหนักเย็น
ผู้แต่ง: Jiraiyajung

ตอนที่ 01 ดูซีรีส์จนได้เรื่อง

ผู้เขียน: Jiraiyajung
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-06 14:34:03

“กลับก่อนนะ ฉันรีบมาก ๆ คงไปดื่มกับพวกเธอไม่ได้แล้ว” หญิงสาวสัย 23 กล่าวลาเพื่อนนักศึกษารุ่นเดียวกัน พร้อมกับวิ่งหน้าตั้งออกไป

“จะรีบไปไหนเนี่ย เสี่ยวหลง” เพื่อนสนิทร้องตาม แต่ไม่ทัน

“อย่าคิดจะหยุดเธอเลย เพราะวันนี้ซีรีส์ที่เธอรอคอยกำลังจะออกอากาศ แต่เธอคงไม่ลืมทำรายงานหรอกนะ” 

“ใช่แล้ว อาจารย์คนนี้ไม่ส่งงานเท่ากับตายอย่างเดียว”

ในที่สุดซีรีส์ที่รอคอยก็มาถึง แปดตอนรวดดูกันให้ตาเยิ้มยันสว่าง เธอเฝ้ารอเรื่องนี้มานานตั้งแต่ปล่อยตัวอย่างออกมา และวันนี้เธอจะได้ดูให้จุใจกันไปเลย

ตัดมาที่จางเสี่ยวหลง ขึ้นรถแท็กซี่มาที่คอนโดของตน เธอไม่ได้อาศัยในหอพักนักศึกษาเหมือนคนอื่นเพราะว่า ครอบครัวของเธอค่อนข้างรวย หรือเรียกมหาเศรษฐีก็ได้ เพราะแบบนี้ งานอดิเรกของเธอหลังเลิกเรียนก็คือดูซีรีส์

เธอมาถึงคอนโดย่านหรูแห่งหนึ่ง ราคาเกือบสิบล้านยวน ที่เธอขอให้พ่อแม่ซื้อให้เพราะอยากใช้ชีวิตส่วนตัวห่าง ๆ พอกับแม่บ้าง แค่อยากใช้ชีวิตแบบคนปกติดูบ้าง

พอมาถึงเธอก็กุมขมับเมื่อนึกถึงรายงานของอาจารย์ขาโหด เพราะถ้าเธอไม่ส่งรายงานพรุ่งนี้เธอตายแน่

“ต้องทำรายงานก่อนแล้วสิ จริง ๆ เลย ทำไมต้องให้ทำรายงานตอนนี้ด้วยนะ” ใบหน้าสวยตัดพ้อกับโชคชะตาชีวิต ด้วยความเบื่อหน่าย 

ก่อนที่เธอจะหยิบโน๊ตบุ๊คขึ้นมาทำรายงาน พอแต่นั่งลงเท่านั้นแหละเธอก็รู้สึกปวดหัวแปลก ๆ จึงเดินไปหยิบน้ำมาดื่มก็พอจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง 

“เป็นเพราะดูหนังมากเกินไปหรือเปล่า ช่างเถอะรีบ ๆ ทำจะได้เสร็จไว ๆ แล้วไปดูซีรีส์ของเทพบุตรสุดหล่อแสดงดีกว่า” บนกับตัวเอง 

หญิงสาวตั้งใจทำงานตั้งแต่ห้าโมงเย็นจนเกือบเที่ยงคืนก็เสร็จ บทรายงานถูกเขียนขึ้นด้วยความสามารถยอดเยี่ยม ของนักศึกษาคณะเศรษฐศาสตร์ที่ได้เกรดเอ มาเกือบสองปี ใบหน้าสวยยกยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม พอแต่ร่างกายสัมผัสกับความสบายเธอก็แทบจะหลับไปแล้ว เนื่องจากหักโหมมาหลายคืน ไม่ใช่ตั้งใจเรียนแต่เพราะติดซีรีส์เรื่องอื่นอยู่ จะไม่ดูก็ไม่ได้เพราะดองไว้หลายเรื่องแล้ว กลัวเทพบุตรเหล่านั้นจะเหงา

ตอนนี้ใกล้จะสว่างแล้ว.... ยังสนุกอยู่เลยขอดูอีกตอนนะ

จางเสี่ยวหลงยังคงตาแข็งไม่ยอมหลับ วันนี้เธอจะพลาดโอกาสทองไม่ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้โดยคนอื่นสปอยให้ฟัง มือเรียวหยิบมือถือเปิดซีรีส์ที่รอคอยด้วยสีหน้าดีใจ แนวย้อนยุคที่เธอชอบ

 ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกปวดหัวมากว่าเดิม อาการแบบนี้เป็นบ่อย ๆ จนเธอไม่สนใจเพราะเดี๋ยวก็หาย ทว่าครั้งนี้เธอรู้สึกว่ามันไม่หายไปเลย ยิ่งปวดกว่าเดิม ทำให้สายตาของเธอเบลอไปหมด ใบหน้าหล่อเหลาของพระเอกในหน้าจอค่อย ๆ หายไป 

“ไม่นะ เกิดอะไรขึ้นกับฉัน” หญิงสาวตื่นตระหนกพยายามจะลุกขึ้นจากเตียง แต่ก็ไร้ผลเพราะทุกอย่างค่อยมืดมนไปทีละน้อย จนที่สุดก็ไม่รู้สึกอะไร มีแต่ความมืดมิดตรงหน้า...

อาณาจักรต้าเหยียน วังหลวงของอาณาจักร เมื่อมองเข้าไปในกำแพงสูงของวังหลวง จะพบแต่ความสวยงามของสถาปัตยกรรมยุคเก่า ความยิ่งใหญ่อลังการขององค์จักรพรรดิแห่งต้าเหยียน ผู้ที่รวบรวมอำนาจเอาไว้ในกำมือ

ภายในหกแคว้นใหญ่ย่อมตกอยู่ในการปกครองของต้าเหยียน วังหลวงแห่งนี้ได้แสดงถึงความรุ่งเรือง และอำนาจอย่างชัดเจน แต่ทว่า มันแตกต่างจากตำหนักเย็นแห่งนี้ ที่มีแต่ตราบาปคอยย้ำเตือนคนที่อยู่ข้างในว่า ผู้ที่ต่อต้านสมควรได้รับโทษอย่างไร

ในห้องเก่า ๆ ของตำหนักเย็น ท่ามกลางลมหนาวในค่ำคืน ร่างบางในชุดผ้าไหมนอนสิ้นหวังอยู่บนเตียง พร้อมกับสาวใช้ที่ค่อยดูแลอย่างร้อนรน หลานเสวี่ยสตรีที่ได้แต่งเข้าจวนองค์ชาย แต่ตอนนี้นางต้องโดดเดี่ยวในตำหนักเย็นที่ทรุดโทรมเช่นนี้

“คุณหนู อดทนเอาไว้ก่อนเจ้าคะ ตอนนี้เสี่ยวเหมย กำลังไปขอยาจากหมอหลวง ท่านอย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะ” 

 บ่าวรับใช้คนสนิทของหลานเสวี่ยนามว่า หยาง พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ มือสองข้างยังคงเช็ดตัวให้ผู้เป็นนายอย่างไม่ลดละ นี้ก็เกือบสี่วันแล้วที่เจ้านายของเธอไม่สบาย แต่หมอสักคนยังไม่มาดูดำดูดีเลย

“หยางหยาง อย่าร้อนใจไปเลย ข้าคงจะอยู่ต่อไม่ไหวแล้ว พวกเจ้าก็จะได้ออกจากที่นี่เสียทีอย่าเสียใจเลย” 

หญิงสาวใบหน้าซีดขาว ริมฝีปากแห้งแตก แต่ก็ยังดูดีเพราะเธอสวยเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เมื่อก่อนเธอเป็นถึงสาวงามล้มเมือง เป็นบุตรีของเสนาบดี ไม่คาดคิดว่าชีวิตต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ ดวงตาคู่งามย้อนนึกถึงยามที่ตนยังอยู่ตระกูลหลาน นางใช้ชีวิตสุขสบาย ถูกพ่อแม่ตามใจทุกอย่าง แต่บัดนี้ชีวิตของนางใกล้จะจบลงแล้ว แม้แต่จะกินข้าวให้อิ่มท้องครั้งสุดท้ายยังทำไม่ได้ 

หลานเสวี่ยเป็นพระชายาแค่ในนาม เพราะตระกูลของนางถูกตามล่าข้อหาก่อกบฏ จนต้องหนีหัวซุกหัวซุนไปอยู่ทางใต้ สุดท้ายก็กลายเป็นที่ระบายอารมณ์ของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน หลงเยี่ยน 

นางถูกแต่งตั้งให้เป็นพระชายาแทนพี่สาว ได้เพียงหนึ่งเดือน ก็ได้ข่าวว่าตระกูลของนางก่อกบฏ ฮ่องเต้ชั่วช้านั้นก็ขับไล่นางให้ไปอยู่ตำหนักเย็นที่เงียบเหงา ใช้ชีวิตลำบากจนเกือบสามปี และสุดท้ายก็จับไข้ป่วยหนักจนรักษาชีวิตไว้ไม่ได้

“ท่านพ่อ ท่านแม่ ทำไมท่านไม่มาช่วยลูกสาวคนนี้บ้าง ข้าทรมานเหลือเกิน” สิ้นคำพูดนั้น ลมหายใจของนางก็ดับมอด ร่างกายไร้การเคลื่อนไหวใด ๆ มีแต่ความเยือกเย็นแผ่ออกมา ความอบอุ่นของร่างกายหายไปทีละน้อย

“คุณหนู ไม่นะ ท่านอย่าจากบ่าวไป” บ่าวรับใช้ร้องไห้อย่างกับคนขาดสติ นางตัวสั่นเพราะรู้สึกเสียใจ และสงสารคุณหนูของตนจับใจ 

“คุณหนู รอนายท่านมารับก่อนเจ้าคะ ท่านสัญญากับพวกเราเอาไว้แล้วนะ อย่าทำแบบนี้เลย”  

เสียงร้องไห้ของเธอทำให้ บ่าวรับใช้ที่ไปรับยาอีกคน ใจสั่นระรัวนางรีบวิ่งเข้ามาในตำหนักที่มืดมิดมีเพียงแสงตะเกียงอันเล็กให้แสงสว่าง ร่างกายที่เคยเหน็บหนาวมาตลอดตอนนี้ไม่รู้สึกอันใด นางรีบเข้าไปดูคุณหนูของนาง ใบหน้าสวยของเจ้านายบัดนี้กลายเป็นนอนแน่นิ่ง ร้อยยิ้มสวยของนางที่เคยมี จางหายไปเช่นกัน

“คุณหนู เสี่ยวเหมยกลับมาแล้ว ท่านแข็งใจไว้ก่อนนะเจ้าคะ บ่าวเอายามาให้ท่านแล้ว ฮึก ๆ” 

ตอนนี้เหมยเหมย อายุน้อยกว่าหยางหยางเกือบสามปี นางถูกหลานเสวี่ย ดูแลมาตลอด ทำให้ชีวิตดีกว่าบ่าวรับใช้คนอื่น นางรักและห่วงใยคุณหนูของนางมากว่าชีวิตเสียอีก พอเห็นแบบนี้นางจึงไม่อาจยอมรับเรื่องแบบนี้ได้ 

มือหนารีบตักน้ำแกงยาสมุนไพรป้อนให้ผู้เป็นเจ้านาย ราวกับว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ แต่จะตักเท่าไหร่ก็ไม่มีท่าทีว่าเรือนร่างบางจะขยับตัวเลยสักนิด 

“คุณหนูของบ่าว ทำไมท่านถึงจากไปแบบนี้ ฮึก ฮืออ” 

สองบ่าวผู้จงรักภักดีสวมกอดผู้เป็นนายบนเตียงไม่ยอมห่าง ต่อจากนี้ทั้งสองจะดูแลรับใช้ใครได้อีก คุณหนูผู้แสนดีของพวกเธอ ทำไมต้องจากไปไวแบบนี้ สวรรค์ท่านทำอะไรแบบนี้ ไม่ทันไรพวกนางก็ต้องหยุดชะงัก

“ขอน้ำหน่อยค่ะ ฉันหิวน้ำมาก ๆ หายใจไม่ออก แค่ก ๆ”

เสียงแหบพร่าของร่างบางที่พวกนางคุ้นเคยจู่ ๆ ก็ดังขึ้น น้ำเสียงแบบนี้พวกเธอไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ทั้งสองคนขยับตัวออกนิดหน่อยแล้วมองดูคุณหนูของตนที่ลืมตาตื่นมาจากความตาย เสียงร้องไห้ทั้งหมดเหลือเพียงความเงียบ เมื่อเห็นใบหน้าของเจ้านาย

“คุณหนู ในที่สุดท่านก็กลับมา ฮึก ฮือ” ทั้งสองคนเขาไปสวมกอดร่างแบบบางเอาไว้แน่น  พวกนางดีใจเหลือเกิน

“นี่ พวกเธอทำอะไร ช่วยออกไปจากตัวฉันก่อนได้ไหม ฉันหายใจไม่ออก” จางเสี่ยวหลงรู้สึกเหมือนขาดน้ำมาก ๆ และหายใจก็ไม่ออกเพราะพวกผู้หญิงสองคนที่อยู่ตรงหน้าเธอ เธอจำได้ว่าปวดหัวแล้วนอนหลับไป แต่ทำไมถึงมาโผล่อยู่ที่นี่ เธอมองดูรอบ ๆ สภาพแบบนี้จะเรียกโรงพยาบาลได้ไหมเนี่ย

“โอ๊ะ เกือบลืม ดื่มน้ำแกงยาสมุนไพรก่อนสิเจ้าคะ เพราะยานี้คุณหนูถึงรอดกลับมาได้” เหมยเหมย กล่าวขึ้นพร้อมตักน้ำแกงป้อนให้คนป่วยที่นอนบนเตียง 

จางเสี่ยวหลงไม่รีรอเพราะเธอกระหายน้ำเอามาก ๆ และรู้สึกปวดเมื่อยตามร่างกาย จนไม่สามารถขยับตัวได้เลย พอได้ซดน้ำแกงเข้าไปกลับรู้สึกว่า เรี่ยวแรงกลับมาเป็นปกติรู้สึกถึงความสดชื่นจากน้ำซุป เธอคิดว่าที่นี่คงเป็นโรงพยาบาลที่ช่วยรักษาแบบแผนโบราณสินะ ยาของที่นที่นี่ดีจริง ๆ 

“ว่าแต่ ยานี้เธอเอามาจากไหนเหรอ อร่อยจังเลย แถมยังให้ความรู้สึกสดชื่นอีกด้วย ตอนนี้หายเป็นปลิดทิ้งแล้ว” 

ทั้งสองคนไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อแล้วแหละ เพราะคุณหนูของพวกเธอลุกขึ้นมาซดน้ำแกงจนหมดเกลี้ยง แต่ที่แปลกคือกิริยาท่าทางที่แตกต่างของคุณหนูพวกเธอ

“นั้นสิ ไม่ใช่เจ้าไปเอายาที่สำนักหมอหลวงหรอกหรือ ทำไม่ได้น้ำแกงสมุนไพรมาได้ละ” หยางหยาง อดสงสัยไม่ได้ เลยถามบ่าวรุ่นน้อง

“พอดีสำนักหมอหลวงไม่ยอมให้ยา... แต่ระหว่างทางกลับก็มีขันทีคนหนึ่งให้น้ำแกงนี้กับข้าเจ้าค่ะ ด้วยความที่ไม่มีทางเลือกจึงรับมา แต่ก็โชคดีที่ช่วยคุณหนูกลับมาได้” 

ทั้งสองคนปาดน้ำตาที่เปรอะเปื้อนด้วยความดีใจ แต่ทว่าจางเสี่ยวหลงก็ไม่เข้าใจพวกเธอเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าที่นี่เขาบริการลูกค้าแบบนี้ เป็นคุณพ่อของเธอหรือเปล่า ที่เล่นพิเรน

“พอเถอะ อย่าพูดแบบนี้อีกเลย เธอเห็นมือถือของฉันหรือเปล่า ช่วยเอามาให้หน่อยฉันจะดูซีรีส์ต่อ” 

“คุณหนูหมายถึงอะไรเหรอ เจ้าเข้าใจหรือเปล่าเหมยเหมย ทำไมข้าถึงไม่เข้าใจ” 

“นั้นสิ คุณหนูท่านเป็นอะไรหรือเปล่า หรือว่าไข้ยังไม่หายดีอีก” มีเล็กแตะหน้าผากของจางเสี่ยวหลงเบา ๆ

“พวกเธออย่าเล่นแบบนี้สิ รีบเอามาให้ฉันเถอะ” ยิ้มแห้งให้ทั้งสอง

จางเสี่ยวหลงมองหน้าพวกเธอสองคนสลับกันไปมา แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบอะไร 

“คุณหนู ท่าน... ฮึก เป็นหนักขนาดนี้เลยเหรอ” 

ทั้งสองคนนั่งร้องไห้น้ำตาอาบหน้า ทำเอาจางเสี่ยวหลงงุนงงเอามาก ๆ พวกเธอเป็นอะไรกันเนี่ย ทว่าเธอรู้สึกเหมือนร่างกายตัวเองเปลี่ยนไป ผิวพรรณผุดผ่อง ขาวใสอ่อนเยาว์ราวกับพึ่งอายุสิบเจ็ดสิบแปด หุ่นเพรียวบางร่างสมส่วน และความใหญ่โตของหน้าอกนี้ ไม่ใช่ของเธอแน่ ๆ

“ไม่นะ ขอกระจกให้ฉันหน่อย” พูดเสียงแผ่วเบา ขออย่าให้เป็นอย่างที่เธอคิดได้ก็พอ 

เมื่อเธอรับกระจกทองแดงใบเล็กขึ้นมาส่องแม้จะไม่ชัดมาก แต่ก็พอให้ตัดสินว่านั่นไม่ใช่ใบหน้าของเธอแน่ ๆ ขาเรียวไม่รีรอเดินออกไปข้างนอกเพื่อมองดูวิวของเมือง แต่ทว่าทุกอย่างมืดไปหมด เห็นดวงดาวสวยงามบนท้องฟ้า ไม่มีตึกสูงคอยบดบังเช่นเดิม 

“หมายความว่าไง ทำไมถึงเป็นแบบนี้” เธอไม่อยากเป็นแบบนี้เลย ชีวิตตอนนี้เธอก็ดีอยู่แล้วทำไมต้องมาเป็นแบบนี้ด้วย ลมหนาวพัดเข้าใส่อย่างแรงทำให้นางต้องถอยร่นเข้ามาในห้อง ที่นี่หนาวมากเหลือเกิน

“คุณหนู ท่านเป็นอะไรเจ้าคะ” 

“ท่านอย่าทำให้บ่าวกลัวแบบนี้สิเจ้าคะ บ่าวจะรีบไปหาหมอเดี๋ยวนี้ หมอหลวงต้องรักษาท่านได้แน่” 

บ่าวรับใช้กำลังจะเดินไปตามหมอ แต่ก็ถูกห้ามไว้ก่อน จางเสี่ยวหลงรู้สึกมีความหวังขึ้นมา เพราะได้ยินพวกเธอสองคนเรียกตัวเองว่าคุณหนู แสดงว่าเธอก็มีชีวิตที่สุขสบายแน่ อย่างน้อยก็ไม่ได้ลำบาก

“พวกเธอบอกฉันสิ ว่าฉันเป็นคนมียศตำแหน่งใช่ไหม เป็นคนใหญ่คนโตใช่ไหม แล้วฉันชื่ออะไร” 

จากนั้นทั้งสามคนก็นั่งคุยกันสักพักตั้งแต่เริ่มแรก ตอนที่เด็กน้อยหลานเสวี่ย กำเนิดเกิดขึ้นมาบนโลกทำเอาจางเสี่ยวหลงยิ้มแก้มปริคิดว่าตัวเองจะสุขสบาย จนกระทั่ง ถึงตอนปัจจุบัน เธอแทบจะยืนไม่ได้

“หมายความว่า ฉันเป็นพระชายาที่ถูกทิ้งในตำหนักเย็น แถมยังไม่เคยเข้าหออีกด้วย โอ้ ชีวิตของฉันทำไมถึงยากลำบากเช่นนี้” หน้าหมองไปทันที

“อย่าเสียใจไปเลย เดี๋ยวนายท่านก็มารับตัวคุณหนูไปอยู่ด้วยเจ้าค่ะ” หยางหยาง พูดขึ้น 

ไม่มีทาง จางเสี่ยวหลงฟังเรื่องราวทุกอย่างก็กระจ่าง เธอเข้าใจแล้วว่าลูกคนนี้ถูกทอดทิ้งอย่างถาวร เฮ้อ ชีวิตสุขสบายของจางเสี่ยวหลง เตียงนุ่ม ๆ ซีรีส์สนุก ๆ ชีวิตสุขสบายของฉัน

(ยินดีด้วย ท่านได้ปลดล็อกระบบสำเร็จ) 

“ห๊ะ ระบบเหรอ?” จางเสี่ยวหลงตกใจเมื่อมีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้น และมีหน้าต่างระบบอยู่ตรงหน้า ระบบเหรอช่วยฉันออกไปจากที่นี่ที่ 

บทที่เกี่ยวข้อง

  • พระชายาตำหนักเย็น   ตอนที่ 02 ระบบปลูกผัก

    จางเสี่ยวหลงได้ยินเสียงระบบก็รู้สึกมีความหวังขึ้นมาเล็กน้อย อย่างไรเสียเธอก็ไม่ได้ถูกทิ้งตามลำพัง แล้วระบบนี้จะช่วยให้เธอกลับบ้านได้หรือเปล่านะ (ระบบไม่สามารถทำได้ค่ะ แต่สามารถช่วยเหลือ และ มอบหมายภารกิจให้ได้ ถ้าทำสำเร็จจะได้รับคะแนนเพื่อแลกเปลี่ยนของใช้ที่จำเป็นได้) ไม่คิดว่าระบบจะใช้วิธีสื่อสารแบบนี้ เธอเคยเห็นแค่ในซีรีส์ ที่จะมีระบบแนวนี้มาช่วยเหลือ ถ้าอย่างนั้นเธอจะใช้งานระบบนี้ได้อย่างไร (ผู้ใช้สามารถเข้ามาในระบบได้อย่างอิสระ เพียงแค่พูดว่าเข้าสู่ระบบ ร่างกายของผู้ใช้จะเข้ามาในมิติของระบบโดยอัตโนมัติ แต่ไม่สามารถนำสิ่งมีชีวิตเข้ามาได้)แบบนี้เองเหรอ จางเสี่ยวหลงรู้สึกทึ่งกับระบบนี้มาก เธออยากลองเข้าไปดู แต่ไม่อยากให้บ่าวรับใช้สองคนของตนต้องตื่นตระหนก ถ้าเห็นว่าเธอหายวับไปกับตาจะเป็นยังไงนะ“พวกเธอ.. เออไม่สิ พวกเจ้าสองคนไปพักเถอะ ข้าอยากพักผ่อนเช่นกัน” จางเสี่ยวหลงพูดกับสองคน นางอยู่ในร่างของหลานเสวี่ย และจะเป็นหนึ่งเดียวกันกับร่างนี้ นางจึงจะต้องกลมกลืนกับสถานที่แห่งนี้เสียก่อน“ท่านหายดีจริง ๆ ใช่ไหมเจ้าคะ” หยางหยาง พูดด้วยสีหน้าเป็นห่วง“ถ้าท่านยังไม่หาย ข้าจะไปตามหมอมาให้น

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06
  • พระชายาตำหนักเย็น   ตอนที่ 03 เชฟในต่างโลก

    ข้าในตอนนี้คือหลานเสวี่ย บุตรีขุนนางที่ถูกเนรเทศ และยังเป็นพระชายาของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน ถ้าอิงตามธรรมเนียมแล้วควรที่จะได้เป็น ฮองเฮาแท้ ๆ แต่เพราะครอบครัวเลยถูกเนรเทศมาอยู่ตำหนักเย็นหลานเสวี่ยนึกถึงความทรงจำของตัวเองก็พอรู้นิสัยใจคอของฮ่องเต้บ้าง คนผู้นี้ เลือดเย็นเหลือเกิน แถมยังโหดเหี้ยมอำมหิต ฆ่าคนเป็นผักปลาตอนที่เขาขึ้นครองราชย์ส่วนหลานเสวี่ยในยามนี้ไร้อำนาจ มีเพียงใช้ชีวิตต่ำต้อยไปวัน ๆ ถูกกักขังในตำหนักเย็นมาเกือบสามปี ถ้าจะออกไปไม่ใช่เรื่องง่ายแน่ เพราะเพียงแค่ร่างของสตรีผู้นี้ก้าวออกจากธรณีประตู เกรงว่าหัวของนางคงหลุดออกจากบ่าทันที คนผู้นั้นไม่ปล่อยเอาไว้แน่ใบหน้าสวยครุ่นคิดหาวิธีที่จะออกไปอย่างปลอดภัย ก่อนจะหันมาสนใจบ่าวรับใช้สองคนที่กำลังยกผักที่ล้างสะอาดมาให้ หลังจากที่หลานเสวี่ยบอกว่าจะทำอาหารให้ด้วยการใช้เวทมนตร์ พวกนางสองคนก็ทำหน้าดีใจเอามาก ๆ หลานเสวี่ยจึงให้ทั้งสองออกไปนอกห้องครัว จากนั้นก็เข้าไปในมิติระบบ เข้ามาข้างในหลานเสวี่ยรู้สึกว่าในมิติระบบ อากาศสดชื่นดีมาก ก่อนที่จะสังเกตเห็นผลผลิตกำลังถูกเก็บเกี่ยว ทำเอาตกใจไม่น้อยที่ใช้เวลาปลูกไม่ถึงแปดชั่วโมงด้วยซ้ำและไ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06
  • พระชายาตำหนักเย็น   ตอนที่ 04 ตำหนักผีสิง

    เมื่อดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าที่นี่ก็หนาวเข้ากระดูก คงเป็นเพราะตำหนักเย็นแห่งนี้ ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวก มีแค่เสื้อผ้าเก่า ๆ ผ้าห่มผืนบาง ไม่มีเชื้อเพลิงมาทำให้ตำหนักอบอุ่น หลานเสวี่ยไม่ได้คาดหวังอะไร เพราะจากความทรงจำของเจ้าของร่างแล้ว นางต้องทนหนาวแบบนี้ทุกวันพี่หยางกับเหมยสองคน เก็บเศษหญ้าเศษไม้เอามาตุนไว้เพื่อจุดไฟในยามที่หนาวที่สุด อย่างน้อยก็ช่วยทำให้หลานเสวี่ยนอนหลับสักคืนในความทรงจำนั้น เหมือนทุกอย่างจะเป็นเพราะข้ารับใช้ที่ดูแลตำหนักเย็นแห่งนี้ ก็คือคนของพระสนมหลี่ผิน ที่จัดการเรื่องค่าใช้จ่าย เดิมที่ชีวิตไม่ควรลำบากเช่นนี้ แต่เป็นเพราะเมื่อก่อน หลานเสวี่ยเป็นสตรีอันดับหนึ่งในต้าเหยียนทำให้บุรุษผู้สูงศักดิ์ในวังต่างหลงใหลในความงามของนาง จะไม่มองเหล่าสตรีนางอื่น ชื่อเสียงของหลานเสวี่ยแห่งจวนเสนาบดี กึกก้องไปทั่วแผ่นดิน ทำให้สตรีสูงศักดิ์หลายคนต่างก็ชิงชังนางเข้ากระดูกในยามที่ถูกส่งตัวมาอยู่ตำหนักเย็นแห่งนี้ ถ้าไม่ใช่ว่าเป็นเพราะข่าวลือน่ากลว และคำสั่งเด็ดขาดของฮ่องเต้ที่ให้อภัยทั่วแผ่นดิน ป่านนี้ชีวิตของหลานเสวี่ยคงจบสิ้นไปนานแล้ว แม้แต่ฮ่องเต้หลงเยี่ยน ที่ชังนางเขากระดูก ยังไม่อ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11
  • พระชายาตำหนักเย็น   ตอนที่ 05 ฮ่องเต้แห่งต้าเหยียน

    เช้ามืดวันนี้ในยามที่ดวงอาทิตย์ยังไม่พ้นขอบฟ้า ก็มีขันทีวัยห้าสิบกว่าเดินเข้ามาในตำหนักอันกง ร่างอ้วนท้วนแต่งตัวเรียบร้อยใบหน้าเหี่ยวย่น ดูเป็นระเบียบในแบบขันที่ วันนี้เป็นวันที่ฮ่องเต้จะทรงประชุมเข้า (เช้าหลวง) เมื่อมาถึงห้องบรรทมขององค์ฮ่องเต้ เขาก็ก้มหัวลงเล็กน้อยเพื่อทำความเคารพ“ฝ่าบาท ได้เวลาแล้วพ่ะย่ะค่ะ~” เสียงนอบน้อม“ข้าพร้อมแล้ว ว่าแต่วันนี้ยังเป็นเรื่องเดิมอีกหรือเปล่า ทำไมพวกขุนนางของข้า ถึงไร้ความสามารถเช่นนี้นะ” พูดพลางลุกขึ้นจากเตียงนอน“เป็นเช่นนั้นพ่ะย่ะค่ะ” ขันที่ผู้ใหญ่ไม่มีอะไรจะแย้ง ก่อนจะยกชามาถวายให้“หลังจากจบประชุม ให้เรียกเจ้ากรมคลังมาหาข้าด้้วย มีเรื่องจะสั่งนิดหน่อย”“พ่ะย่ะค่ะ”หลงเยี่ยนยืนสงบอยู่ท่ามกลางตำหนักใหญ่ แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างไม้แกะสลักลงบนร่างสูงสง่า ดวงตาคมเข้มจ้องมองออกไปอย่างเยือกเย็น เต็มไปด้วยความสุขุมและอำนาจที่ยากจะปฏิเสธ อาภรณ์สีดำปักลายมังกรทองทิ้งตัวลงตามสรีระสูงเพรียวของพระองค์ ราวกับผืนผ้าที่ถักทอขึ้นมาเพื่อให้เข้ากับพระวรกายอย่างสมบูรณ์แบบพระพักตร์เรียบนิ่ง ใบหน้าคมสันโดดเด่น ลายเส้นชัดเจนจนน่าหลงใหล คิ้วหนาได้รูปขับให้

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11
  • พระชายาตำหนักเย็น   ตอนที่ 06 เหมยบาดเจ็บ

    หลานเสวี่ยเข้ามาในมิติเพื่อเก็บเกี่ยวผลผลิต หลังจากเก็บเกี่ยวก็ได้รับคะแนน 80 บวกกับอันเดิม 71 รวมเป็น 151 คราวนี้ หลานเสวี่ยปลูกมันฝรั่งสองชุด เพราะยามนี้ เจอปัญหาภัยแล้ง คิดว่ามันฝรั่งน่าจะเป็นอาหารที่ดีที่สุดตอนนี้ใน หลังจากเพาะปลูกมาเกือบสามวันนางก็มีมันฝรั่ง 220 กิโลกรัม ผักกาดขาว 200 กิโลกรัม กะหล่ำปลี 180 กิโลกรัม และ พริก 90 กิโลกรัม ต้นหอมก็มี 140 กิโลกรัมพืชที่ปลูกในมิติเติบโตได้อย่างดี ทำให้ผลผลิตได้เยอะ ยังดีที่มีถุงมิติเก็บของทำให้เก็บได้อย่างสะดวกสบาย แต่วันนี้หลานเสวี่ยมาเพื่อทดลองระบบลดเวลาการเพาะปลูก ที่จะต้องใช้ 7 คะแนน เพื่อลดเวลาเพาะปลูกเหลือ 2-3 ชั่วโมง จาก 6-8 ชั่วโมง“ระบบใช้ 7 คะแนนเพื่อลดเวลาเพาะปลูก” (ยินดีด้วยท่านได้ใช่การลดเวลาเพาะปลูกเป็นครั้งแรก ได้รับ 100 คะแนนสำหรับครั้งแรก)คะแนนคงเหลือ 220 ทำให้นางอุ่นใจได้บ้าง ถ้าหากจดหมายถูกขัดขวาง หรือฮ่องเต้ใจดำอำมหิตเกินมนุษย์ นางก็พอมีหนทางรอดได้บ้าง หลานเสวี่ยสำรวจเมนูร้านค้ามากมายเพื่อรอให้ผลผลิตเติบโต นางจึงตัดสินขายพื้นที่เพาะปลูกเพิ่ม 5 ตารางเมตร รวมแล้วก็ได้ 15 ตารางเมตร“ระบบใช้ 150 คะแนนขยายพื้นที่” (ย

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11
  • พระชายาตำหนักเย็น   ตอนที่ 07 ข้าเป็นคนของตำหนักไทเฮา

    ทหารยามสองคนเดินมาหานางด้วยท่าทางนิ่งสงบ ในมือของพวกเขาถือดาบยาว สวมเกราะทอง คงเป็นองครักษ์หลวง แต่ที่แปลกไปคือ พวกเขาไม่รีบร้อนเหมือนครั้งแรกที่พบกับหลานเสวี่ยก้มหน้ามองพื้น เตรียมตัวเข้าไปในมิติถ้าหากเหตุการณ์ไม่สามารถควบคุมได้ อย่างน้อยให้พวกเขาเข้าใจไปว่าเธอเป็นวิญญาณก็ยังดี“นางกำนัลตำหนักไทเฮา มาที่นี่มีเรื่องอันใดหรือ”“ข้ามีเรื่องสำคัญต้องกราบทูลหน้าพระพักตร์ฝ่าบาท จึงมาที่นี่” หลานเสวี่ยเล่นไปตามน้ำ เพราะไม่คิดว่าชุดข้ารับใช้ที่นางแลกมา 5 คะแนนจะช่วยนางได้อย่างดี เมื่อมองหน้าทหารยามสองคนทั้งสองน่าจะเชื่อด้วยแต่สายตา และ ท่าทางของสองทหารหนุ่มลายเป็นความประหม่าทันทีเมื่ออยู่ต่อหน้า สตรีที่งดงามเช่นนี้ พวกเขาทำตัวไม่ถูกแม่แต่ตอนพูดยังติดขัด พวกเขาไม่เคยเห็นสตรีนางใดจะงดงามเหมือนตอนนี้“เช่นนั้น ก็ตามข้ามาเถอะ”“เจ้าค่ะ”หลานเสวี่ยเดินตามเข้ามาในตำหนักอันกง เพราะทหารยามบอกว่าฝ่าบาทเสด็จไปตำหนักอันกงแล้ว เดินมาสักพักก็มาถึงตำหนักอันกง นางจึงกล่าวขอบคุณแล้วเดินเข้าไป เมื่อทหารยามประตูเห็นว่านางสวมชุดตำหนักของไทเฮา พวกเขาก็ยังต้องตรวจตราสัญลักษณ์ด้วยหลานเสวี่ยมีจี้หยกที่ระบบให้ม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11
  • พระชายาตำหนักเย็น   ตอนที่ 08 แม่ค้าขายของ

    เมื่อเช้ามืดระบบก็อัพเกรดสำเร็จ หลานเสวี่ยจึงเข้าไปสำรวจดูว่า 500 คะแนนที่เสียไปได้อะไรมาบ้าง นอกเหนือจากที่ระบบเคยบอกไว้ก็มีพื้นที่สำหรับเพาะปลูกเพิ่มขึ้นห้าตารางเมตร และเพิ่มแถบเมนูมาใหม่ นี่คือความสามารถพิเศษ เช่นทำให้ฝนตก พายุถล่ม แผ่นดินไหว พยากรณ์อากาศ .... บางอันก็มีประโยชน์อยู่บ้างเช่นพยากรณ์อากาศ หลานเสวี่ยเคยใช้เมื่อครั้งก่อน เป็นคำแนะนำจากระบบที่ช่วยให้นางแก้ไขปัญหาได้ ตอนนี้นางมี 500 คะแนน +1000 สำหรับการอัพเกรดระบบ นับว่าได้มากกว่าเสีย 1500 คะแนน นางเลือกซื้อของในร้านเช่นครีมอาบน้ำ และทำให้กลายเป็นของใช้ในยุคนี้ด้วยระบบเปลี่ยนบรรจุภัณฑ์ ใช้ไป 1 คะแนน แม้จะเสียดายคะแนนแต่นี้ก็เป็นการลงทุน อีกอย่างนางจะได้รับเงินทองมากมายในครั้งนี้ เมื่อนึกถึงสินค้าของตัวเองมีชื่อเสียงในวังหลังนางก็ยิ้มอย่างพอใจ คราวนี้แหละต้องเป็นมหาเศรษฐีในยุคนี้ให้ได้ตำหนักสนมหานผินหานหลงยิ้มอย่างพอใจเมื่อเดินเข้าในงานเลี้ยงน้ำชาของเหล่านางสนม ทันทีที่นางเดินผ่าน พวกนางสนมรุ่นเดียวกันที่เคยแย่งชิงความดีความชอบด้วยกันต่างสูดดมกลิ่นหอมจากตัวนางที่แผ่ออกไป นางสนมพวกนี้คงไม่เคยรู้จักกลิ่นหอมเช่นนี้สินะ พ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11
  • พระชายาตำหนักเย็น   ตอนที่ 09 กลายเป็นนางกำนัลของฝ่าบาท

    หลานเสวี่ยงัวเงียลุกขึ้นจากเตียงนอน ทั้งที่กำลังฝันหวานถึงพระเอกในดวงใจของตน แต่ต้องมาตื่นเพราะเสียงระบบที่ดังจนนึกว่ามีสงครามโลกครั้งที่สามเกิดขึ้นแล้วในมิติ นางจึงออกมาจากกระท่อมหลังเล็ก ก่อนจะตรวจดูมันฝรั่งใบเขียวสวยของตนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มเมื่อได้ฟังจากปากของเหมย และหยาง นางก็อดสงสารไม่ได้ ผู้คนในยามนี้อดอยากปากแห้ง บางคนมีเงินทองแต่จะซื้ออะไรได้ ต้องอดมื้อกินมื้อ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเหล่าคนยากไร้ที่รอความช่วยเหลือจากฮ่องเต้ ถ้าเป็นในยุคปัจจุบันพวกเขาคงกลายเป็นข่าวใหญ่ไปแล้ว ทำให้ทางการต้องรีบช่วยเหลือ แต่ในยุคนี้ปากเสียงถูกปิด พูดอะไรไม่ได้มาก หลานเสวี่ยพอรู้ว่าในยุคนี้ขุนนางเลวมีเยอะอย่างกับดอกเห็ด บางทีทางการอาจจะช่วยเหลือแต่ถูกพวกนั้นเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ ส่วนที่เหลือก็ไม่พอความต้องการแม้ในตอนนี้มันฝรั่งที่ปลูกได้จะเยอะขึ้นแล้ว ก็ยังไม่เพียงพอถ้าเป็นเช่นนั้น อีกอย่างเพิ่มพื้นที่การผลิตสูงสุดแล้ว จนคะแนนไม่พอ เพราะราคาจะสูงขึ้นเรื่อย ๆ ตอนนี้ได้มา สี่สิบตารางเมตร คะแนนคงเหลือ 100 จะทำอะไรคงต้องระวังตัวมากกว่าเดิม แต่ปัญหาหลักอีกอย่างคือถุงมิติที่ใกล้จะเต็มแล้วตอนนี้นางออกจากมิต

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11

บทล่าสุด

  • พระชายาตำหนักเย็น   ตอนที่ 48 ปากแข็งยิ่งนัก

    หลังจากเดินทางมายาวนานก็มาถึงเมืองหลวง หลานเสวี่ยที่ไม่มีอะไรทำมาหลายวันก็ตรงไปที่หอการค้าร้านสะดวกซื้อทันที ทว่าเมื่อนางมาถึงก็ทำให้ผู้คนตามสองข้างทางมองตามไม่กะพริบตา สตรีที่งดงามเช่นนี้มีในเมืองหลวงด้วยหรือ ทุกสายตาต่างสงสัยผู้คนรายล้อมมองดู ต่างก็ไม่รู้ว่านางเป็นคนตระกูลไหน การมาถึงของหลานเสวี่ยทำให้พ่อสื่อแม่สื่อมีงานล้นมือเป็นแน่ เพราะเหล่าชายโสดต่างติดต่อถามไถ่ถึงนางกันทั่วหน้า หลานเสวี่ยเดินไปไม่สนสายตาของผู้คน เหล่าชายหนุ่มตระกูลสูงศักดิ์หรือสามัญชนคนธรรมดาก็ไม่อยู่ในสายตา เพียงแค่นางก้าวเดินคนก็พร้อมจะเปิดทางให้อย่างเต็มใจ จนมาถึงหอการค้าของตน คนคุ้มกันก็ยืนทำหน้าที่อย่างทุกวันแต่วันนี้คนคุ้มกันตกตะลึงจนหันไปมองตาม แค่นางเข้ามาในร้านยิ่งดูโดดเด่น เสี่ยวเอ้อร์ในร้านต่างก็มาให้การบริหารอย่างเต็มใจ ใบหน้ายิ้มแย้ม พวกเขาถามกันไปมาว่าแม่นางผู้นี้เป็นคุณหนูบ้านไหนกัน เพราะไม่เคยเห็นมาก่อนเลย“แม่นางต้องการสิ่งใดบอกข้าน้อยได้เลยขอรับ” หลานเสวี่ยยิ้มอย่างเบาบางแต่ไม่ตอบอะไร เพราะเป็นหน้าที่ของหยางในการเปิดเผยเรื่องนี้ “ทุกคนมารวมตัวกันตรงนี้ ข้ามีเรื่องจะแจ้ง” หยางได้ส่งจดหมายใ

  • พระชายาตำหนักเย็น   ตอนที่ 47 ผู้อยู่เบื้องหลัง

    ในสายตาของผู้ฝึกเซียนขั้นสี่ พวกนางจะทำอะไรได้ ส่วนคนคุ้มกันก็แค่พอถ่วงเวลา งานนี้ไม่ยากเย็นนัก มือสังหารเดินเข้ามาตรง ๆ เมื่อเป็นเช่นนั้นผู้คุ้มกันไม่รอช้ารีบตรงเข้าไปขวาง แต่หลานเสวี่ยห้ามเอาไว้ก่อน“ก็แค่มดปลวก ข้าจัดการเอง พวกเจ้าถอยไปก่อน” นางพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ และหนักแน่น แววตาคู่สวยแสดงออกถึงความจริงจัง ทำให้หยางกับเหมยถอยออกมา รวมถึงผู้คุ้มกันที่กำลังตัวสั่นเพราะความกลัว “ถ้าเช่นนั้นก็ฝากแม่นางด้วย” เขาโค้งศีรษะอย่างนอบน้อม แม้จะมองไม่ออกว่าหลานเสวี่ยจะใช้อะไรเอาชนะผู้ฝึกเซียนระดับนี้ แต่เขาก็สัมผัสได้ถึงพลังบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้ เขาจึงเลือกที่จะเชื่อนาง และขอให้นางสามารถจัดการได้ เขายังไม่อยากทิ้งครอบครัวให้ลำบาก“แค่มดปลวกหรือ ปากดีเสียจริงนะ คำพูดนี้เป็นข้าทีต้องพูดออกมา ลนหาที่ตายนัก ได้...ข้าจะส่งเสริมเจ้าให้ตายเร็วขึ้นเอง” “อย่าเอาแต่พูดเลย อยากเข้ามาก็มาได้ตลอด ข้ารอเจ้าอยู่ เจ้ามาสิ” หลานเสวี่ยยืนกอดอกมองเขาด้วยสายตาเยือกเย็น ทำเอาผู้ฝึกเซียนถึงกับเหงื่อซึม เมื่อสัมผัสพลังบางอย่างจากตัวนาง เขาไม่มั่นใจนักว่ามันคือสิ่งใด แต่สัญชาตญาณของเขาบอกให้ถอย เมื่อยั

  • พระชายาตำหนักเย็น   ตอนที่ 46 นิราศชางเฟิง

    ตลอดหลายวันที่ผ่านมานางต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำ เพราะเรื่องต่าง ๆ มากมายให้จัดการ เร่งด่วนจนไม่มีเวลาพัก หลายวันนี้แม้แต่ระบบยังห้ามไม่ให้นางใช้น้ำวิเศษเพราะจะทำให้เกิดผลเสียมากกว่าดี เหตุก็เพราะว่านางดื่มน้ำเกือบห้าสิบครั้ง แต่ละครั้งคือร่างกายนางเหนื่อยล้าเต็มที่ โดยเฉพาะยามกลางคืน ที่หลานเสวี่ยจะยังอยู่หอการค้า เพราะรออนุมัติ ไม่ก็รอตอบจดหมายเร่งด่วน ขอความเห็นจากสาขาอื่นที่ส่งออกไป เป็นเรื่องที่แม้ว่าคนอื่นจะรอได้ แต่นางไม่สามารถรอได้ร่างเพรียวบางนอนราบบนเตียงนุ่ม อ่อนล้าไปทั้งตัว ขอบตามีรอยดำคล้ำเล็กน้อย กับความรู้สึกปวดร้าวทั้งร่างกาย ใบหน้าของนางซีดเชียว และซูบผอมลง เพราะไม่ได้หลับเต็มอิ่มมาเกือบอาทิตย์ “ลูกแม่ ทำไมถึงทำงานหนักเช่นนี้ เงินทองใช่ว่าจะสำคัญทุกอย่าง ตอนนี้เราไม่ได้ขาดเงิน เจ้าจะรีบร้อนทำไมหรือ” ผู้เป็นแม่เข้ามาบีบนวดให้นางทุกวัน ทำให้หลานเสวี่ยรู้สึกดีขึ้นมาก ๆ ฝีมือของท่านแม่ดีจริง ๆ ช่วยให้ฟื้นตัวได้เร็วกว่าเดิม นางได้แต่ยิ้มให้หลานฮูหยิน“ลูกไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ผอมลงนิดเดียว อีกอย่างไม่ได้แต่งงานกับบุตรชายเสนาบดี เท่านี้ก็พอใจแล้วเจ้าค่ะ” นางพูดด้วยความร่าเริง เม

  • พระชายาตำหนักเย็น   ตอนที่ 45 หนึ่งเดือนก่อนจาก เป็นหรือตายขึ้นอยู่กับตัวนาง

    หลานเสวี่ยกำลังยุ่งอยู่กับระบบ เพราะตั้งแต่ที่เปิดร้าน ทำให้คะแนนเพิ่มขึ้นมาหลายส่วน คะแนนรวมของนางคือหก แสนคะแนนจากระบบ และ แสนห้าหมื่นคะแนนความดีที่เพิ่มขึ้น เมื่อก่อนนางมีคะแนนจากระบบเจ็ดแสน แต่เพราะอัปเดตระบบเป็นเวอร์ชันสุดท้าย ใช้ไป 1 แสนคะแนน ทำเอาหลานเสวี่ยแอบสงสัยว่าทำไมถึงใช้เยอะแบบนี้ แต่นางก็ยอมเพราะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะอัปเดต“ระบบ ทำไมถึงใช้คะแนนเยอะมากกว่าทุกครั้งละ หรือว่ามีของรางวัลดี ๆ”(เป็นเพราะว่านี้คือระบบเวอร์ชันสุดท้าย ที่สำคัญจำเป็นต่อผู้ใช้เช่นกัน....)“เดี๋ยวก่อน ทำไมเงียบไปละ” ระบบไร้เสียงตอบ ทำเอาหลานเสวี่ยตกใจไม่น้อย แต่ก็จัดการ ส่งคำสั่งเพาะปลูกได้เป็นปกติ ถึงมิติก็ยังใช้ได้ จึงคิดว่าระบบคงขัดข้องชั่วคราว แต่นางแอบสังเกตนิดหน่อยเพราะช่วงนี้ระบบแปลกไปจากเดิมมาก อย่างเช่น น้ำในลำธารของระบบลดลงจนสังเกตได้ และแสงสว่างในนี้ก็ลดลงเช่นกัน อยากจะถามระบบแต่ก็มาหายตัวไป สงสัยคงกำลังอัพเดทชุดใหญ่ นางจึงไม่สนใจระบบ แล้วไปทำอย่างอื่นต่อ แต่ละวันนางจะใช้คะแนนแลกของขายดี อย่างเช่นเครองสำอาง ที่สตรีร่ำรวย และขุนนางใช้กัน นี้เป็นรายรับสามส่วนของนางก็ว่าได้ ช่วยให้จัดกา

  • พระชายาตำหนักเย็น   ตอนที่ 44 มื้ออาหารกับครอบครัว

    หลานเสวี่ยกลับมาที่จวนในตอนสาย พอมาถึงสายตาของบิดามารดาก็มองนางด้วยความสงสัย บุตรสาวของตนไปค้างที่ใดมา แม้จะมีคำถามมากมายอยู่ในอกของทั้วสอง แต่พักนี้รู้สึกว่านางดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น แถมยังเฉลียวฉลาดมากกว่าเดิม ท่าทางก็เปลี่ยนไป ทำให้ทั้งสองไม่กล้าที่จะถามตรง ๆ หลานฮูหยินรีบออกมารับบุตรสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ส่วนใต้เท้าหลานเดินตามหลังมาด้วย“กลับมาแล้วหรือ หิวไหมแม่จะไปทำกับข้าวให้เจ้า” “ลูกินอิ่มแล้วเจ้าค่ะ ตอนขากลับแวะซื้อของอร่อยตามทางมาด้วย นี้เจ้าต่ะ” หลานเสวี่ยยกสิ่งของรุงรังในมือขึ้นมา รวมถึงบ่าวทั้งสองคนก็แทบจะแขนลาก เพราะเป็นคนถือของให้นาง ดีที่แข็งแรงหน่อย“ทำไม่ซื้อมามากมายเช่นนี้ จะกินหมดหรือ ดูสิผิวพรรณ.. เนียนสวยเสียจริง ดูแล้วลูกแม่สวยขึ้นเป็นกองเชียวนะ” มารดาของนางเมื่อสำรวจดี ๆ จึงรู้ว่านางดูเปร่งประกายราวกับถูกเคลือบด้วยออร่า แม้เมื่อก่อนนางจะงดงามเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่วันนี้ยิ่งแตกต่าง ผิวพรรณผุดผ่อง สัมผัสนุ่มนวล ไหนจะกลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่โดดเด่น ทำให้หญิงวัยย่างเข้าสี่สิบสนอกสนใจกว่าเดิม ดวงตาคู่นั้นก็มองด้วยความสงสัย เพราะมีเรื่องแปลกประหลาดมากมายอย่างเช่น เมื่อวานท

  • พระชายาตำหนักเย็น   ตอนที่ 43 คืนฝนพรำ

    หลานเสวี่ยถูกอุ้มเข้าไปในห้องนอน มือเรียวยังคงปิดหูตัวเองเอาไว้แน่น เพราะกลัวเสียงฟ้าร้อง ทันทีที่เข้ามาข้างในเสียงต่าง ๆ ก็เงียบไปอย่างมหัศจรรย์ หญิงสาวลืมตาขึ้นด้วยความประหลาดใจ และพบว่าตนเองอยู่ในอ้อมแขนของเขา ใบหน้าของหลานเสวี่ยแดงระเรื่อ เธอหลุบตาลงต่ำด้วยความเขินอายเมื่อสบสายตาคมคายที่มองตรงมา ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองถูกอุ้มเข้ามาในห้องเสียแล้ว“เจ้าไม่ต้องกลัวหรอก ที่นี่ไม่มีเสียงฟ้าร้องเหมือนด้านนอก เพราะข้าใช้สมบัติวิเศษป้องกันเอาไว้” น้ำเสียงทุ้ม พูดพลางวางเธอลงบนเตียงนุ่ม ๆ พร้อมกับห่มผ้าให้ และลงไปนอนรวบตัวนางเอาไว้แน่น“เจ้าค่ะ...แต่” หลานเสวี่ยเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ท่านแม่ทัพจะกอดข้าน้อยแบบนี้ทั้งคืนหรือ ชายหญิง...”ปากน้อย ๆ ของนางกำลังจะพูดเรื่องยาว แต่ถูกมือใหญ่ปิดเอาไว้อย่างรู้ทัน เขาไม่ปล่อยโอกาสอันดีให้เสียเปล่า เป็นวัวเป็นม้าให้นางแล้ว ต้องได้รางวัลเสียหน่อยถึงจะถูก“สามีภรรยาอยู่ด้วยกันจะเป็นไรไป หากเจ้ายังดื้อดึงอีก ข้าจะไม่หักห้ามใจแล้วนะ” พูดเสียงสั่นเครือ เพราะกำลังหักห้ามใจตัวเองหลานเสวี่ยรู้สึกถึงหัวใจของตนเต้นแรงจนแทบหลุดออกจากอก จึงก้มหน้ามองแผ่นอกกว

  • พระชายาตำหนักเย็น   ตอนที่ 42 ฟ้าฝนเป็นใจ

    รอจดหมายจากพระองค์เกือบสองถ้วยชา แต่นางยังไม่เห็นจะมีวี่แววจะออกมาเลย เขียนร้อยฉบับหรืออย่างไรกันแน่ ร่างเล็กเดินไปมาอยู่ในห้องรับรอง ก่อนจะเดินออกมามองดูนอกหน้าต่าง ตอนนี้ท้องฟ้ามืดครึ้มคล้ายฝนจะตก นางยิ่งร้อนใจ ขาเรียวไม่รอช้าอีกต่อไป เดินออกจากห้องรับรองไปที่ห้องทำงานของท่านแม่ทัพโดยตรง ก่อนจะเห็นท่านแม่ทัพเดินมาจากข้างนอก ทำเอานางรู้สึกงุนงงอย่างมาก “ท่านแม่ทัพเจ้าคะ! ท่านคงไม่ลืมจดหมายของข้าหรอกนะ” น้ำเสียงเรียบนิ่งแฝงไปด้วยความไม่พอใจ แม่นางจะพยายามเก็บความรู้สึกหงุดหงิดเอาไว้“ข้าจะลืมได้อย่างไร เมื่อครู่ข้ามีธุระด่วนไม่คิดว่าเจ้าจะรีบร้อนอย่างนี้” ยืนตัวตรง มองนางด้วยสายตามีเลศนัย“หาใช่แบบนั้นเจ้าค่ะ ข้าน้อยจะกล้าเร่งรัดท่านแม่ทัพได้อย่างไร” “เช่นนั้นก็มาฝนหมึกให้ขาเถิด” หลงเยี่ยนเดินนำไปก่อน ทิ้งให้หลานเสวี่ยมองตามแผ่นหลังกว้างด้วยความไม่พอใจเล็ก ๆหลานเสวี่ยเดินตามไปพร้อมกับบ่นพึมพำในใจ ทำไมแค่จดหมายฉบับเดียวต้องดึงเวลาให้ยุ่งยากแบบนี้ด้วยนะ แต่นางจะทำอันใดได้ ยามนี้ได้แต่ก้มหน้าก้มตาฝนหมึกให้ได้เยอะ พระองค์จะได้เร่งเขียนให้เสร็จ ทว่าไม่นานเสียง “กร๊อก" ดังขึ้นใบหน้าสวย

  • พระชายาตำหนักเย็น   ตอนที่ 41 ไม่อ้อมค้อม

    ทหารหนุ่มวิ่งหน้าตั้งออกมาจากกำแพงใหญ่ แล้วสั่งให้รถม้าของหลานเสวี่ยเข้าไปได้ ทำเอาเหล่าคุณหนูที่มารอตั้งนานแทบจะตาลุกเป็นไฟด้วยความริษยา แม้จะรู้ว่านางถูกปลดแล้ว แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงของฝ่าบาทย่อมสูงส่งกว่าสตรีทั่วไป “พวกเจ้าก็รอต่อไปเถิด เห็นทีคงต้องรอจนหัวหงอกกระมัง” หลานเสวี่ยพูดทิ้งท้ายก่อนจะให้คนขับรถม้าขับออกไป ทำเอาบ่าวสองคนยิ้มอย่างสะใจที่ได้เอาคืนพวกนั้นเมื่อมาถึงขาวในจวนนางเดินตามทหารยามเข้าไปในจวน ที่นี่ไม่ได้หรูหราเหมือนจวนแม่ทัพที่เมืองหลวง เพราะเป็นที่พักชั่วคราวใช้ยามจำเป็น แต่ก็เรียบง่ายดี สีสันไม่โดดเด่น ส่วนมากจะเป็นข้าวของที่ทำจากไม้ สวยอยู่ไม่น้อย“รอก่อนนะขอรับข้าน้อยจะไปแจ้งท่านแม่ทัพให้” ทหารหนุ่มสีหน้าซีดเซียว แม้จะรู้ว่าตราไว้ชีวิตมีไว้ทำอันใด แต่เขาเกรงว่าครั้งนี้จะตัดสินใจพลาดจนถูกแม่ทัพลงโทษ หรือถ้าหากเกิดเขาปล่อยแขกของท่านแม่ทัพไป เกรงว่าจะยิ่งถูกลงโทษหนัก สถานการณ์เช่นนี้เลือกทางไหนก็ไม่รอด นอกจากท่านแม่ทัพจะให้ความสำคัญกับแขกคนนี้ทหารหนุ่มยืนอยู่ต่อหน้าประตูห้องทำงานส่วนตัว เมื่อเช้าเขาได้รับคำสั่งว่าไม่ให้ผู้ใดมารบกวน แต่ตอนนี้เขาลังเลว่าจะรอดต

  • พระชายาตำหนักเย็น   ตอนที่ 40 พบท่านแม่ทัพช่างยากเย็น

    มือเรียวยกกาน้ำชาขึ้นมารินให้บิดาอย่างเรียบร้อย จึงเลื่อนไปรินให้มารดาที่นั่งยิ้มให้กับนาง ทั้งสองคนดีใจจนยิ้มไม่หุบ ที่บุตรีสุดที่รักกลับมาให้เอ็นดูอีกครั้ง นับตั้งแต่พี่สาวของนางออกเรือน จวนตระกูลหลานก็เงียบเกินไป จะดีแค่ไหนหากพวกนางสองคนมีหลานให้พวกเขาทั้งสอง แม้ว่าหลานเสวี่ยจะไม่มีโอกาสแล้วก็ตาม เรื่องนี้ทั้งสองรู้ดี แต่พี่สาวนางกำลังจะได้รับข่าวดี จวนจะได้ครึกครื้นไม่เงียบเหงาอีก “กลับมาไม่นาน ลูกปรับตัวได้หรือยัง ที่นี่ค่อนข้างห่างไกลเมืองหลวงไม่ค่อยมีอันใดให้เพลินตานัก” มารดาเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม“ลูกปรับตัวได้เจ้าค่ะ อีกอย่างที่เมืองหลวงไม่ค่อยมีอันใดให้ลูกดูมากนัก ที่นี่น่าดูมากกว่า” “ถ้าเช่นนั้นพ่อจะสั่งคนทำห้องให้เจ้าใหม่ จะได้อยู่สบายขึ้น รออีกสักสามเดือนพี่สาวเจ้าก็จะมาเยี่ยมแล้ว ตอนนี้ลูกคงไม่รู้ว่าพี่สาวของเจ้าตั้งครรภ์แล้วนะ” ใต้เท้าหลานพูดด้วยน้ำเสียงปีติ แสดงออกมาชัดเจน“จริงหรือ เป็นเรื่องดีแท้ ๆ ท่านทั้งสองจะได้ไม่เหงามาก ลูกเองก็จะมาเยี่ยมบ่อย ๆ เจ้าค่ะ” เมื่อได้ยินเช่นนั้นสองสามีภรรยาก็มองหน้ากันอย่างสงสัย ทั้งที่คิดไว้ว่านางจะมาอยู่ด้วยกันที่นี่“ลูกไม่มาอยู่ที่

DMCA.com Protection Status