เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 340
บทที่เกี่ยวข้อง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 341
ถังฮูหยินผู้นี้ช่างพูดใส่สีตีไข่เก่งจริงๆ เกรงว่าคงพูดว่านางใช้เล่ห์มารยาล่อลวงฉู่อ๋อง จนฉู่อ๋องไม่แยกแยะเรื่องส่วนตัวกับเรื่องส่วนรวม จะทำงานหลวงก็ต้องพานางไปด้วยเลยกระมัง?“ฉู่อ๋องขอให้เจ้าช่วยเหลือ?”ฮองเฮาสัมผัสได้ถึงความมั่นใจจากคำพูดและแววตาของซ่งรั่วเจินก็รู้สึกไม่พอใจ ท่าทีเปลี่ยนแปลงไป “ศาสตร์ลี้ลับ? เจ้าไปจับผีที่จวนสกุลไป๋หรือไร?”แม่นางตรงหน้างามพิลาสกิริยาละเมียดละไม เครื่องหน้าประณีตงดงาม เห็นได้ชัดว่าเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่ที่ไม่เคยต้องตกระกำลำบาก แต่กลับมาจับผีแบบนี้ ความไม่เข้ากันจะมีมากเกินไปแล้วซ่งรั่วเจินพยักหน้าน้อยๆ “ใช่แล้วเพคะ”ได้ยินดังนั้น แม่นมและสาวใช้ในตำหนักก็พลันเปลี่ยนสีหน้า สมณะตบะแก่กล้าเชี่ยวชาญศาสตร์ลี้ลับก็แล้วไปเถอะ คุณหนูในบ้านแม่ทัพซ่งเชี่ยวชาญศาสตร์ลี้ลับเนี่ยนะ?“ศาสตร์ลี้ลับจะเรียนรู้ง่ายดายปานนั้นได้อย่างไร? เจ้าคงไม่ได้โกหกข้าหรอกนะ?”ฮองเฮาย่นคิ้ว จิตใจกลับผ่อนคลายลงเล็กน้อย ในเมื่อไปจับผีย่อมแสดงว่าฉู่อ๋องพาซ่งรั่วเจินไปด้วยเรื่องงานหลวง หาใช่เพราะแยกแยะกาลเทศะไม่ออก“ฮองเฮาเพคะ ต่อให้หม่อมฉันมีขวัญกล้าเทียมฟ้าก็ไม่กล้าหลอกลวงฮองเฮาห
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 342
ฉู่มู่เหยาขยิบตาให้ซ่งรั่วเจิน ฝ่ายหลังพลันเข้าใจได้ในทันที นี่คงเป็นกองหนุนที่ฉู่มู่เหยาเชิญมาให้นางสินะ“เสด็จแม่ ไยท่านจึงมาด้วยตัวเองได้เล่าเพคะ?”ฮองเฮาเข้าไปประคองไทเฮานั่งลง รอยยิ้มเกลื่อนใบหน้า ขณะกวาดสายตาผ่านพวกฉู่มู่เหยาก็รู้แจ้งแก่ใจดีฉู่อวิ๋นกุยและฉู่มู่เหยาก้มหน้าลงทั้งคู่ ในใจตัดสินใจไว้แล้วว่าต่อให้เสด็จแม่ตำหนิพวกตนก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อันใด อย่างไรเสียก็ใช่ว่าไม่เคยถูกต่อว่ามาก่อนฉู่มู่เหยาตัดสินใจแล้วว่าไม่ว่าอย่างไร วันนี้ก็ต้องช่วยแม่นางซ่งคลี่คลายสถานการณ์ให้จงได้ หากแม่นางซ่งถูกเสด็จแม่ดุจนเตลิดหนีไป แบบนั้นก็น่าสงสารเสด็จพี่สามเกินไปแล้ว!นอกจากนี้ เทียบกับพี่สะใภ้อย่างถังเสวี่ยหนิง แม่นางซ่งไม่รู้ว่าดีกว่าตั้งเท่าไร!ฉู่อวิ๋นกุยก็ลอบภาวนาในใจให้เสด็จพี่สามกลับมาไวๆ ถ้าเขาปกป้องแม่นางซ่งไว้ไม่ได้ เกรงว่าเสด็จพี่สามกลับมาแล้วจะต้องเอาเขาตายแน่นอน!เรื่องร้ายสองเรื่องเลือกเรื่องที่เบากว่า ล่วงเกินเสด็จแม่อย่างมากก็แค่ถูกตำหนิ หากล่วงเกินเสด็จพี่สาม ชีวิตเขาอาจไม่เหลือเลยก็ได้!“ข้าได้ยินว่าฉู่อ๋องมีแม่นางในดวงใจแล้ว จึงอยากเห็นว่าเป็นแม่นางแบบไหนที่สามารถเข
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 343
“แม่หนูนี่เลือกที่จะถอนหมั้นในวันแต่งงาน ในเมืองหลวงไม่มีแม่นางที่ใจกล้าเช่นนี้มานานแล้ว ข้ากลับชื่นชมนัก”“ตอนนั้นหลินจือเยว่ไปออกรบ มอบมารดาผู้ชราที่สุขภาพอ่อนแอให้แม่นางที่เพิ่งหมั้นหมายกันดูแลเดิมทีก็ไม่เหมาะสม เรื่องนี้เขาเป็นฝ่ายผิด ยามนี้ทุกคนกลับมาบอกว่าแม่หนูนี่โง่งม แม่นางที่ยังไม่ออกเรือนคนหนึ่งก็มาจุนเจือสกุลหลินเสียแล้ว”“ข้าอยู่มาจนอายุปูนนี้ ยังจะมองเรื่องแค่นี้ไม่เข้าใจอีกรึ?”“หลินจือเยว่ก็แค่รู้ว่าแม่หนูนี่จิตใจดีงามถึงได้จงใจหาประโยชน์จากนาง หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นเกรงว่าคงไม่รับปาก”“จิตใจดีกลายเป็นเหตุผลที่ถูกเยาะเย้ยถากถางไปตั้งแต่เมื่อใด? ส่วนเรื่องถอนหมั้นก็เป็นเพราะความกล้าหาญของนาง”“ฮองเฮา เจ้าว่ามีตรงไหนไม่ดีงั้นรึ?”แววตาที่ไทเฮามองซ่งรั่วเจินฉายแววชื่นชม แม่นางที่มีความคิดของตัวเองเช่นนี้กลับพบได้ไม่มากนักคุณหนูที่แต่ละตระกูลใหญ่อบรมออกมานั้นว่าง่ายเชื่อฟังไม่ผิด ทุกคนล้วนปฏิบัติตามกฎระเบียบ แต่พอเห็นมากเข้าก็รู้สึกว่าเหมือนๆ กันหมด ไม่น่าสนใจเลยสักนิด กลับไม่สู้แม่หนูนี่ที่ใจเด็ดกล้าหาญ กล้าทำกล้ารับฮองเฮาอึ้งไป นางเข้าใจว่าไทเฮาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 344
ถึงตอนนี้ซ่งรั่วเจินจึงเพิ่งรู้ว่าในอดีตไทเฮาก็เคยถอนหมั้นมาก่อน นี่นับว่าเป็น...คนหัวอกเดียวกันไหมนะ?ได้รับความชื่นชมจากไทเฮาในรูปแบบนี้ ใครเลยจะคาดคิด?ส่วนเรื่องที่ถูกคนวิพากษ์วิจารณ์ว่าเอาเงินไปจุนเจือสกุลหลินตั้งแต่ก่อนแต่งงาน เจ้าของร่างเดิมตามคาแรกเตอร์ที่นักเขียนวางไว้ในนิยายต้นฉบับเป็นคนหัวอ่อนที่โง่งมแต่ร่ำรวย นางจะทำอันใดได้เล่า?ตอนทะลุมิติมาเงินก็ใช้ไปแล้ว ถ้านางยังไม่ทะลุมิติมา เงินของสกุลซ่งก็คงเข้าไปอยู่ในกระเป๋าของพวกหลินจือเยว่ไปหมดแล้ว“ตอนนี้มาพูดเรื่องนี้ยังเร็วเกินไป ข้าถามเจ้าหน่อย เจ้าเคยถามความคิดเห็นของฉู่อ๋องหรือยัง?” ไทเฮาถาม“ยังเพคะ”ฮองเฮารู้สึกสับสน น้อยครั้งนักที่ไทเฮาจะเข้ามายุ่งเรื่องในวังหลัง วันนี้ในเมื่อมาแล้วก็แสดงว่าต้องการปกป้องซ่งรั่วเจิน“ในเมื่อยังไม่ได้ถามความคิดเห็นของเขา ไยต้องรีบร้อนเรียกลูกสาวคนอื่นเข้าวังมาแบบนี้ ไม่กลัวว่าคนจะตกใจเตลิดหนีไปงั้นรึ”“ด้วยนิสัยของฉู่อ๋อง ถ้าไม่เจอแม่นางที่ชอบ ต่อให้เจ้าบังคับเขาเช่นนี้ก็ไม่แต่งงานอยู่ดี”คำพูดของไทเฮาเมื่อเข้าหูฮองเฮาไปแล้วดุงดั่งอสนีบาตสายหนึ่ง นางรู้ว่าทำไมไทเฮาจึงชอบฉู่อ๋องมา
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 345
“เสด็จแม่ ท่านได้ยินแล้ว ทุกอย่างนี้เป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิดเท่านั้นเพคะ” ฮองเฮากล่าว“ไม่ใช่เรื่องเข้าใจผิด”ทันใดนั้น น้ำเสียงทุ้มเสนาะโสตพลันดังมาจากข้างนอก ต่อจากนั้นฉู่จวินถิงก็ปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้าทุกคนเขายังคงสวมชุดแพรของเมื่อคืนวาน บนหน้าผากมีเหงื่อซึมออกมาเป็นชั้นบางๆ ท่าทางเหนื่อยล้าเห็นได้ชัดว่าเพิ่งห้อม้าเร่งเดินทางกลับมาใบหน้าหล่อเหลาฉายแววอิดโรย รอยคล้ำรอบดวงตาทำให้คนเดาได้ไม่ยากว่าไม่ได้นอนมาทั้งคืน หากดวงตาคู่นั้นยังคงเจิดจ้าเป็นพิเศษฮองเฮาเห็นฉู่จวินถิง ดวงตาก็ฉายแววประหลาดใจ “จวินถิง เจ้าว่าอะไรนะ?”“เสด็จแม่ ลูกบอกว่าไม่ใช่เรื่องเข้าใจผิดพ่ะย่ะค่ะ”ฉู่จวินถิงกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “ลูกมีใจปฏิพัทธ์ต่อแม่นางซ่ง”เมื่อวาจานั้นดังขึ้น ทั้งตำหนักราวกับตกอยู่ในความเงียบงันในฉับพลัน สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่ฉู่จวินถิงซ่งรั่วเจินอึ้งไป นางเหลือบตามองไปยังบุรุษผู้นั้นโดยไม่รู้ตัว ฝ่ายตรงข้ามก็มองมาทางนางราวสามารถสัมผัสได้ ใบหน้าคมคายฉายแววรู้สึกผิด ที่มากกว่านั้นคือความร้อนแรงที่ไม่ปิดบังอำพราง“ขออภัยด้วย เดิมทีตั้งใจไว้ว่าจัดการทุกอย่างเสร็จแล้วค่อยสารภาพความใน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 346
“นางถอนหมั้น เจ้ายังชื่นชมนาง?”ฮองเฮามีสีหน้าเหลือเชื่อ ในสายตานาง ตอนที่ฉู่อ๋องรู้เรื่องถอนหมั้นก็ควรเข้าใจแล้วว่าระหว่างเขากับซ่งรั่วเจินเป็นไปไม่ได้ ผู้ใดจะคิดว่าเขากลับชื่นชมนางเพราะถอนหมั้น?“เสด็จแม่ นางรู้ทั้งรู้ว่าหนทางข้างหน้าคือกองเพลิงก็ยังกระโดดลงไป แบบนั้นจึงเรียกว่าสมควรงั้นหรือพ่ะย่ะค่ะ?”“คนส่วนใหญ่ล้วนขาดความกล้าหาญเช่นนี้ สตรีก็เป็นเช่นนี้ ในสายตาลูก นางไม่หวาดกลัวสายตาคนอื่น เมื่อรู้ว่าฝากชีวิตไว้ผิดคนก็ถอนตัวกลับมา เดิมก็น่าชื่นชมอยู่แล้ว”“นางก็แค่ถอนหมั้น ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอันใดสักหน่อย ไยเสด็จแม่ต้องถือสา?”ฮองเฮามองฉู่จวินถิงอย่างเงียบๆ อยู่ชั่วครู่ก็มุ่นคิ้วเอ่ยว่า “ยังไม่พูดถึงเรื่องที่นางถอนหมั้นชั่วคราว อายุนางก็ไม่น้อยแล้ว”“ลูกอายุมากกว่านางพอดี” ฉู่จวินถิงกล่าวฮองเฮา “...”“เจ้าเคยคิดบ้างหรือไม่ ก่อนหน้านี้นางหมั้นกับหลินจือเยว่ หลินจือเยว่มีสถานะไหน ส่วนเจ้ามีสถานะไหน?”“สตรีคนหนึ่งที่หลินจือเยว่ไม่ต้องการ เจ้ากลับไปชอบนาง ลือออกไปคนอื่นจะมองเจ้าอย่างไร?”“คนอื่นอยากคิดอย่างไรก็คิดไป ใช้ชีวิตตนเองให้เป็นสุขจึงสำคัญที่สุด ความคิดของคนอื่นหาได้
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 347
“ไม่ว่านางจะยินดีร่วมชีวิตกับลูกหรือไม่ หวังว่าเสด็จแม่จะไม่กดดันนาง”ฮองเฮาได้ยินแล้วก็ยิ่งปวดใจกว่าเดิมฮ่องเต้มิใช่คนมั่นคงในรัก คิดไม่ถึงว่าบุตรชายของนางจะเป็นพวกงมงายในรัก รู้สึกเพียงว่าไม่เอาไหนจริงๆ แทบอยากจะเตะสักครั้งเสียเดี๋ยวนี้“ช่างเถอะ ข้าคร้านจะสนใจแล้ว เจ้ากลับไปเถอะ”ฮองเฮาโบกมือ ไม่เห็นก็ไม่ต้องรำคาญใจ ชอบทำให้นางโมโหอยู่เรื่อย!พอฉู่จวินถิงออกมาก็เห็นฉู่อวิ๋นกุยกับฉู่มู่เหยาที่มีสีหน้าเลื่อมใส ดวงตาของทั้งคู่เป็นประกายวิบวับ ความนับถือมีมากเกินกว่าจะใช้คำพูดบรรยายออกมา“เสด็จพี่สาม ท่านช่างกล้าหาญจริงๆ!”ฉู่มู่เหยามีสีหน้าเลื่อมใส นางคิดว่ารอบนี้เสด็จแม่จะต้องรับมือยากมากแน่ๆ คิดไม่ถึงว่าเสด็จพี่สามอยู่ข้างในไม่นานก็ออกมาแล้วช่วงแรกพูดอะไรบ้างได้ยินไม่ชัดนัก ได้ยินเพียงท่อนสุดท้าย เสด็จแม่บอกว่าคร้านจะสนใจแล้ว นั่นก็หมายความว่าสำเร็จแล้วนะสิ?“เสด็จพี่สาม ท่านพูดกับเสด็จแม่อย่างไรกันแน่?”ฉู่อวิ๋นกุยยอมรับนับถือจากใจจริง “สอนข้าบ้างสิ วันหน้าถ้าเจอสถานการณ์แบบนี้ ข้าจะได้เอาอย่างบ้าง”“เจ้าไม่ได้ใช้หรอก” ฉู่จวินถิงเอ่ยฉู่อวิ๋นกุย “???”ความรู้สึกแปลกๆ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 348
เห็นสีหน้าซ่งรั่วเจินไม่เหมือนล้อเล่น ความสงสัยใคร่รู้ในแววตาไทเฮายิ่งเข้มข้นกว่าเดิม “ถ้าเจ้าสามารถช่วยข้าหาเจอ ข้าจะตกรางวัลให้เจ้าอย่างงาม!”ซ่งรั่วเจินงอนิ้วคำนวณก็กระจ่างใจโดยพลัน เอ่ยว่า “ไทเฮาเพคะ ไข่มุกอยู่ในห้องทรงพระอักษรเพคะ”ไทเฮาได้ยินแล้วก็มุ่นคิ้วขึ้นมา “แม่หนู เจ้าคงทำนายผิดไปแล้วกระมัง”“ปิ่นนี้เก็บไว้ในตำหนักเสาหัวที่พักของข้ามาโดยตลอด จะไปอยู่ในห้องทรงพระอักษรได้อย่างไรกัน?”ครั้นกลายเป็นไทเฮา ก่อนที่จะย้ายเข้าตำหนักฉือหนิง นางพำนักอยู่ในตำหนักเสาหัวมาโดยตลอด หลังพบว่าไข่มุกบนปิ่นหายไป นางก็ให้คนค้นหาจนทั่วตำหนักเสาหัวโดยไม่ปล่อยผ่านไปแม้แต่จุดเดียวน่าเสียดาย สุดท้ายก็ยังหาไม่เจอส่วนห้องทรงพระอักษร...ยามนี้เป็นสถานที่ที่ฮ่องเต้ตรวจฎีกา จะไปอยู่ที่นั่นได้อย่างไร?ซ่งรั่วเจินยิ้มบาง “ไทเฮายินดีไปลองหาดูไหมเพคะ? ถ้าหาพบก็เป็นเรื่องที่น่ายินดี”การตามหาคนค่อนข้างยาก เพราะคนสามารถเคลื่อนไหวได้ การตามหาสิ่งของกลับค่อนข้างง่าย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าสิ่งของนั้นยังอยู่ในวังหลวง การตามหายิ่งง่ายดายขึ้นไปอีก“เจ้าแน่ใจหรือ?” ไทเฮาถามซ่งรั่วเจินพยักหน้า น้ำเสียงจริงใจ
บทล่าสุด
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 734
พี่ใหญ่ถูกลอบโจมตีจนเกือบไม่รอดชีวิตกลับมา หลังกลับมาแล้วขาทั้งสองข้างยังพิการ ท่านพ่อก็ไม่ได้กลับมาอีกเลยถ้ามีคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้...“ส่วนจิ่งเซิน เขาได้ทำการค้าบ่อยๆ เชี่ยวชาญการติดต่อสัมพันธ์กับผู้คน พวกเจ้าเดินไปทางไปด้วยกันสามารถปลอมเป็นกลุ่มพ่อค้าที่ไปค้าขาย ผู้คนจะได้ไม่สงสัยโดยง่าย” ซ่งเยี่ยนโจวกล่าวซ่งจิ่งเซินพยักหน้ารัวๆ “ใช่แล้ว มีข้าอยู่ด้วย สามารถตัดความยุ่งยากไปได้มากที่สุดแล้ว!”ทุกคนล้วนเข้าใจเรื่องนี้ดี ยามออกไปข้างนอก การมีไหวพริบในการจัดการเรื่องราวเฉพาะหน้าสามารถลดปัญหาได้ นอกจากนี้ ซ่งจิ่งเซินก็ยังมีประสบการณ์ พวกเขาไม่จำเป็นต้องแสดงละครด้วยซ้ำ แค่นำกลุ่มพ่อค้าออกเดินทางก็สามารถตบตาผู้คนได้อย่างง่ายดายกู้หรูเยียนได้ยินดังนั้นก็รู้สึกว่าปลอดภัยขึ้นมากจึงกล่าวว่า “เจินเอ๋อร์ ทำตามที่พี่ใหญ่เจ้าพูดเถอะนะ? เช่นนี้พวกข้าจะได้คลายใจ”ซ่งรั่วเจินเหลือบมองพวกซ่งจืออวี้สองฝาแฝดก็เห็นพวกเขาพยักหน้าเป็นบ้าเป็นหลังเหมือนลูกไก่จิกข้าวสารกระนั้น นางกล่าวยิ้มๆ ว่า “เจ้าค่ะ งั้นประเดี๋ยวค่อยมาดูกันว่าต้องเตรียมสิ่งใดไปบ้าง”“น้องหญิงห้า เรื่องนี้เจ้ายกให้เป็นหน้าที
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 733
ซ่งรั่วเจินตัดสินใจไปรับบิดากลับมา ก่อนออกเดินทางย่อมต้องเตรียมสิ่งของมากมาย แต่ก่อนหน้านั้นยังต้องบอกคนในครอบครัวเสียก่อนหลังนางบอกเรื่องที่จะเดินทางไปชายแดน คนในจวนล้วนอึ้งตกใจกันหมด“เจินเอ๋อร์ เจ้าว่าอะไรนะ? เจ้าจะไปชายแดนด้วยตัวเอง?” กู้หรูเยียนมีสีหน้าตกตะลึง “ก่อนนี้ไม่เคยได้ยินเจ้าพูดถึงมาก่อนเลย”“น้องหญิงห้า ถ้าเจ้าเป็นห่วงความปลอดภัยของท่านพ่อก็ให้พี่ชายอย่างพวกข้าไปดีกว่า ผู้หญิงแบบเจ้าไปสถานที่ห่างไกลปานนั้นจะอันตรายเกินไปแล้ว” ซ่งจืออวี้เอ่ยอย่างร้อนใจซ่งจิ่งเซินพยักหน้า “ใช่แล้ว พวกเขารับราชการอาจไม่สะดวก ข้ามีประสบการณ์เดินทางโชกโชน ให้ข้าไปดีกว่า!”“ความจริงสาเหตุที่ข้าจะเดินทางไปเป็นเพราะข้าทำนายดวงชะตาให้ท่านพ่อ”เมื่อซ่งรั่วเจินเอ่ยวาจาประโยคนี้ออกมา สีหน้าทุกคนในห้องล้วนเคร่งเครียดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด หรือว่าจะเกิดปัญหาอันใด?“ก่อนนี้ข้าก็เคยทำนายเหมือนกัน ดวงชะตาของท่านพ่อปลอดภัยไร้อันตราย สามารถกลับมาได้อย่างราบรื่น แต่ช่วงนี้เกิดเหตุเปลี่ยนแปลงขึ้น น่าจะเป็นเพราะได้รับอิทธิพลจากปัจจัยภายนอก”“ถ้าไม่ไป ข้ากังวลว่าอาจมีอันตราย ดังนั้นจึงคิดว่าจะไปด้วยตั
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 732
“ฝ่ายตรงข้ามไม่ทันได้ค้นตัวไต้ซือเทียนจีใช่หรือไม่?” ซ่งรั่วเจินถามซ่งเยี่ยนโจวพยักหน้า “ก่อนหน้านี้คนผู้นั้นรีบร้อนเกินไป พวกข้าไม่เปิดโอกาสให้เขา แต่ว่ากันตามปกติแล้ว ของที่มีค่ามากมักจะไม่พกติดตัวไว้”“สิ่งสำคัญที่สุดมักไม่พกติดตัวก็จริง แต่คนในวงการพวกข้า โดยเฉพาะคนชั่วร้ายอย่างเขา จะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อเก็บจุดอ่อนของฝ่ายตรงข้ามเอาไว้ข่มขู่อย่างแน่นอน”คิ้วบางของซ่งรั่วเจินเลิกขึ้นน้อยๆ ต่อให้เคยเจอไต้ซือเทียนจีเพียงครั้งเดียว แต่ก็ทราบว่าเป็นจิ้งจอกเฒ่าผู้หนึ่งกระทำเรื่องชั่วช้ามาหลายปีขนาดนี้แต่ก็ยังอยู่รอดปลอดภัย แล้วจะไม่มีวิธีปกป้องตัวเองเลยได้อย่างไร?กู้ชิงฉือได้ยินเช่นนั้นก็รีบวิ่งไปข้างกายไต้ซือเทียนจีแล้วเริ่มค้นหาอย่างละเอียด การค้นตัวครั้งนี้พบว่านอกจากยันต์ที่อ่านไม่ออกพวกนั้นแล้วยังมียาลูกกลอนอีกสองเม็ด“ไม่มีของอย่างอื่น แต่มีหินก้อนหนึ่ง นี่คือหยิบติดตัวมาด้วยงั้นรึ?”กู้ชิงฉือมองก้อนหินในมือ หินก้อนนี้แม้พอจะนับได้ว่ามนเกลี้ยง แต่ก็ดูแตกต่างจากก้อนหินที่พบเห็นได้ทั่วไปบริเวณริมแม่น้ำมากเกินไป“ข้าขอดูหน่อย”ซ่งรั่วเจินก้าวเร็วๆ เข้ามาหา มองก้อนหินในมือแ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 731
เมื่อซ่งเยี่ยนโจวเอ่ยปากสอบถาม สายตาทุกคนก็ต่างจับจ้องมายังซ่งรั่วเจิน พวกเขาในตอนนี้ไม่กล้าบุ่มบ่ามรบกวนแล้วฉู่จวินถิงก็เป็นห่วงดุจเดียวกัน เขารู้ว่าวิชาแพทย์ของรั่วเจินนั้นไม่ธรรมดา เก่งกาจกว่าหมอหลวงในวังหลวงมากนัก ถ้านางบอกว่าช่วยไม่ได้ก็แสดงว่าหมดหนทางแล้วจริงๆ“ยังช่วยได้”ซ่งรั่วเจินพูดโดยที่มือยังเคลื่อนไหวไม่หยุด นางลังเลไปชั่วครู่ก็หยิบยาลูกกลอนเม็ดหนึ่งออกมายัดเข้าไปในปากของชายผู้นั้นซ่งเยี่ยนโจว “...” อีกแล้ว?ซ่งรั่วเจินรู้ว่าตนเองนำสิ่งของมากมายติดตัวมาเช่นนี้จะทำให้คนสงสัย แต่ช่วยชีวิตคนสำคัญกว่า อย่างไรเสียแค่พูดจาส่งเดชไม่กี่ประโยคก็สามารถกลบเกลื่อนเรื่องนี้ได้แล้วตั้งแต่นางทะลุมิติมาก็มีมิติขนาดเล็กเป็นของตัวเอง ยาเอย ยันต์เอย ยามปกติล้วนเก็บไว้ในนั้น นับว่าสะดวกมากทีเดียวหลังจากชายหนุ่มที่มีท่าทางอ่อนแอสุดขีดกลืนยาเม็ดนั้นลงไปก็รู้สึกว่าความเจ็บปวดแต่เดิมบรรเทาลงบ้าง การหายใจก็ไม่ได้ยากลำบากถึงเพียงนั้นอีกแล้ว“ส่งคนไปหารถม้าหรือยัง?” ฉู่จวินถิงถามจ้าวเจียงพยักหน้า “เรียนท่านอ๋อง ส่งคนไปจัดการแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ให้ข้าฟัง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 730
“หม่อมฉันได้ยินมาว่าบนบัญชีรายชื่อมีอยู่สิบกว่าคน ไม่รู้อาการของคนอื่นร้ายแรงหรือไม่?” ซ่งรั่วเจินเอ่ยถาม“ในหมู่คนเหล่านั้นมีลูกสะใภ้ไม่เคารพแม่สามี คนแก่อายุมากแล้ว คนจึงตายไป แต่มากที่สุดยังเป็นความขัดแย้งของอนุภรรยาและภรรยาเอก”“คนส่วนใหญ่ล้วนคล้ายพระชายาเซียงอ๋อง ตกอยู่ในฝันร้าย ยังป่วยหนักอีกด้วย อนุอวิ๋นนับว่าลงทุนลงแรงมากทีเดียว” ฉู่จวินถิงพูด“อนุอวิ๋นเป็นคนโหดเหี้ยมไม่ผิดไปดังคาด แต่ยังเสแสร้งใจดีมีเมตตา ปรากฎว่ามีเพียงใต้เท้าอวิ๋นตัวโง่งมคนนี้ถึงจะหลงเชื่อ”ซ่งรั่วเจินไม่แปลกใจ ความยากในการเลี้ยงดูผีทวงชีวิตนั้นมากกว่าผีน้อยตนอื่นมาก แม้ว่าไต้ซือเทียนจีมีความสามารถอยู่บ้าง กลับไม่สามารถเลี้ยงผีทวงชีวิตหลายตนได้ตนนี้เป็นเขาใส่ใจเลี้ยงดู ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่จึงสนิทสนมกันมากจากนั้นยามทั้งคู่เดินผ่านอุโมงค์ไปจนถึงฝั่งหนึ่ง กลิ่นคาวเลือดเข้มข้นสายหนึ่งชำแรกจมูกพวกซ่งเยี่ยนโจวยืนอยู่ข้างหน้า สีหน้าไม่สบอารมณ์อย่างมาก ส่วนซ่งรั่วเจินเองก็สังเกตเห็นศพแต่ละร่างใต้พื้น หนึ่งในนั้นมีนักพรตเต๋าคนหนึ่ง เห็นชัดว่าคือไต้ซือเทียนจี“นี่คือ...ตายทั้งหมดแล้ว?”“เดิมที
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 729
“ไปเส้นทางใต้ดิน”ไต้ซือเทียนจีไม่คิดมากนัก พาทุกคนไปยังเส้นทางใต้ดิน“ไต้ซือ เส้นทางไต้ดินนี้ไม่สามารถเดินทางตามสะดวกได้!”ทุกคนมองเส้นทางใต้ดิน ใบหน้าเผยความลังเล ก่อนหน้านี้เคยพูดมาก่อนหากไม่แจ้ง จะไม่สามารถใช้เส้นทางใต้ดินนี้ได้เด็ดขาด ยิ่งไปกว่านั้นจะปล่อยให้ถูกคนพบไม่ได้!“บัดนี้หมดหนทางแล้ว ฉู่อ๋องเป็นคนเช่นไร? ในเมื่อเขาแน่ใจว่าพวกเราอยู่ในพื้นที่นี้ จะต้องแจ้งคนอื่นให้เข้ามาปิดล้อมแน่”“หากพวกเราไม่หนี ก็มีเพียงต้องตายเท่านั้น!”สีหน้าไต้ซือเทียนจีเคร่งขรึม เขาย่อมรู้ว่าเส้นทางใต้ดินนี้หมายความว่าอะไร แต่ตอนนี้นอกจากตัวเลือกนี้แล้ว ก็ไม่มีตัวเลือกอื่นอีก!ทุกคนลังเลอยู่ครู่หนึ่งก็ตัดสินใจ ไปอาจไม่ตาย แต่ไม่ไปจะต้องตายแน่!“ไป!”ครู่ต่อมา พวกซ่งเยี่ยนโจวมองเห็นกิ่งไม้หยุดหน้าห้องหนึ่ง จากนั้นเสียงประตูใหญ่ถูกเปิดออกดัง “แอ๊ด” ภายในสายตาเปี่ยมความตกตะลึงพรึงเพริด“กิ่งไม้นี้ถึงขั้นสามารถเปิดประตูได้?”จ้าวเจียงอ้าปากกว้าง คิดเพียงว่าหลังจากวันนี้ผ่านพ้นไปไม่ว่าคนอื่นพูดเรื่องเหลือจะเชื่อมากเพียงใดเขาก็ไม่รู้สึกแปลกใจอีกแล้ว!เพราะเรื่องแปลกประหลาดที่สุดถูกเขาพบแล้ว!
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 728
นางหยิบกิ่งไม้หนึ่งกิ่งขึ้นมาจากพื้น จากนั้นทุกคนได้เห็นกิ่งไม้นั้นลอยขึ้นกลางอากาศ ยิ่งไปกว่านั้นยังหันไปที่ทิศทางหนึ่ง ทันใดนั้นเบิกตากว้าง“เยี่ยนโจว พวกเราดีชั่วอย่างไรก็รู้จักกันมานานหลายปีถึงเพียงนี้ ที่ผ่านมาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าน้องสาวของท่านยอดเยี่ยมถึงเพียงนี้!”จ้าวเจียงเผยสีหน้าตกตะลึง ก่อนหน้านี้ได้ยินก็คิดว่าเร้นลับเหลือเกิน จนกระทั่งได้เห็นเองกับตาวันนี้ กลับรู้สึกตกตะลึงพรึงเพริดฝีมือนี้ช่างมหัศจรรย์โดยแท้!ซ่งเยี่ยนโจว “...” จะให้พูดได้อย่างไรว่าแท้จริงแล้วเขาก็เคยเห็นเป็นครั้งแรก?ที่ผ่านมาใช่ว่าไม่เคยเห็นน้องหญิงห้าแสดงฝีมือมาก่อน แต่นั่นก็แค่เขียนยันต์ไม่กี่ใบเท่านั้น ยามได้เห็นน้องหญิงห้าช่วยอนุอวิ๋นกำจัดความชั่วร้าย ก็เห็นเพียงเผายันต์หนึ่งใบ!ได้เห็นฉากนี้ รู้ว่าแตกต่างจากที่เคยได้เห็นก่อนหน้านี้นี่...นับเป็นการเคลื่อนที่กลางอากาศหรือไม่?“ไล่ตามไป!”กิ่งไม้ขยับไปข้างหน้าไม่นับว่าช้า ฉู่จวินถิงรีบเอ่ยเตือนทุกคนให้ไล่ตามพวกซ่งเยี่ยนโจวไม่กล้ารอช้า ใช้ความเร็วที่สุดไล่ตามไป การไล่ตามไปครั้งนี้กลับพบความมหัศจรรย์ กิ่งไม้นั้นคล้ายมีตา ยิ่งไปกว่านั้นยังหน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 727
ฉู่จวินถิงเลื่อนสายตาไปอย่างแปลกใจ ก็ได้เห็นดวงตาทอประกายระยับของแม่นางคนนี้ที่กำลังเดินมาหยุดต่อหน้าตน ภายในไม่มีความกลัวหรือรังเกียจเลยสักเศษเสี้ยว มีเพียงความตกตะลึงระคนเลื่อมใส“ท่านอ๋อง วิชาตัวเบาของท่านยอดเยี่ยมมาก ภายภาคหน้าสามารถสอนหม่อมฉันได้หรือไม่?”ฉู่จวินถิงหลุดหัวเราะออกมา ภายในสายตากลับเปล่งประกาย “ได้”บรรยากาศตึงเครียดรอบกายเปลี่ยนไปตามคำพูดของซ่งรั่วเจิน ทุกคนหัวเราะเบาๆ อย่างอดไม่ได้ แม่นางคนนี้น่าสนใจมาก กล้าหาญไม่ธรรมดาหากได้อยู่กับท่านอ๋อง นี่จะต้องเหมาะสมไม่ธรรมดาแน่!“คนหนีไปหมดแล้ว”ซ่งเยี่ยนโจวขมวดคิ้วแน่น อีกฝ่ายเห็นว่าพวกเขามาแล้วก็หนีไปในทันที เมื่อครู่ไม่ทันได้ไล่ตาม บัดนี้ต้องตามรอยเบาะแสใหม่อีกครั้งแล้ว“วันนี้ไต้ซือเทียนจีหนีไม่รอดหรอกเจ้าค่ะ!”ใบหน้าซ่งรั่วเจินเผยแววมั่นใจในตนเอง นางหยิบยันต์ออกมาหนึ่งปึกมอบให้ฉู่จวินถิง “ท่านอ๋อง ท่านให้ทุกคนพกยันต์ไว้ให้ดี จะได้ไม่ถูกวิชาพรางตาหลอกอีก”ซ่งเยี่ยนโจวเห็นเวลาเพียงชั่วพริบตาน้องสาวก็นำยันต์ออกมามากถึงเพียงนี้ ใบหน้าหล่อเหลาเปี่ยมความสงสัย ตกลงนางใส่ของเหล่านี้ไว้ที่ใด?เพียงออกจากบ้านก็นำของมา
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 726
“ชิ้ง!”กู้ชิงฉือสัมผัสได้ว่ากระบี่คมสายหนึ่งผ่านข้างกายตนไป ไรผมช่อหนึ่งถูกตัด ตกตะลึงพรึงเพริดภายในใจ“นี่ให้เจ้า”ฉู่จวินถิงลังเลไปครู่หนึ่ง ยัดยันต์คุ้มภัยใส่มือกู้ชิงฉือ“เก็บไว้ให้ดีแทนข้าด้วย!”ครู่ต่อมา กู้ชิงฉือก็มองเห็นคู่ต่อสู้เบื้องหน้า ภายในสายตาสั่นสะท้าน ก้มหน้ามองดู นี่คือกระดาษยันต์สีเหลืองหนึ่งใบ“ท่านอ๋อง ท่านยกให้ข้า เช่นนั้นท่านจะทำเยี่ยงไร!”ไต้ซือเทียนจีเห็นฉู่จวินถิงมอบยันต์ให้กู้ชิงฉือ ภายในสายตาสะท้อนแววตกตะลึง ฉู่อ๋องอยู่ภายนอกได้ชื่อว่าโหดเหี้ยมอำมหิต ฆ่าคนไม่กะพริบตา ถึงขั้นมอบของป้องกันชีวิตให้ผู้อื่น?คนผู้นี้...มีภูมิหลังเช่นไร?“ไม่ต้องห่วงข้า”ฉู่จวินถิงหลับตาลง ได้ยินเสียงฝ่าอากาศรอบด้าน แยกแยะตำแหน่ง“ชิ้ง ชิ้ง ชิ้ง!”พลังอันแข็งแกร่งปะทุออกมา ฉู่จวินถิงเคลื่อนไหวอย่างว่องไว ราวกับมังกรเคลื่อนไหวก็มิปาน หลบหลีกการโจมตีที่พุ่งเข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนที่ดาบในมือจะพุ่งแทงออกไปอย่างฉับพลัน“อ๊าก!”เสียงแผดร้องสายหนึ่งดังขึ้น ศพร่างหนึ่งปรากฏต่อหน้าทุกคน“ไอ้พวกชั่ว!”ภายในสายตาฉู่จวินถิงสะท้อนความอำมหิต คนผ่านเข้าไปกลางตรอกเล็ก ทั้งๆ
