เข้าสู่ระบบแชร์
จวนเหมยฮัว / 1
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-23 13:35:18"อืม"
เสียงครางแผ่วเบาของจินเยว่บ่งบอกว่าบัดนี้นางได้ตื่นขึ้นมาแล้ว
"เจ้าตื่นแล้ว" ชิงหรงรีบเข้าไปประคองสหายสนิทให้ลุกขึ้นนั่ง
"ที่นี่ที่ไหน"
ดวงตาราวกวางน้อยกวาดมองรอบห้องที่ไม่คุ้นตา อันที่จริง แทบจะทุกพื้นที่ในดินแดนนี้ที่นางไม่เคยเห็นมาก่อน
"จวนท่านอ๋อง"
"ท่านอ๋อง... อ๊ะ! นี่ข้าออกมาจากคุกได้แล้ว"
เมื่อจำเรื่องราวก่อนหน้าได้หลันจินเยว่รีบกระโดดลงจากเตียงวิ่งรอบห้องสี่เหลี่ยมราวนกน้อยที่ได้ออกจากกรงสักที
อู่ชิงหรงมองสหายในวัยเด็กด้วยความครางแครงใจกับบุคลิกที่เปลี่ยนไปของนาง ทว่าก็แค่เปลี่ยนนิดหน่อย อย่างไรเสียเขาก็มองเห็นคนตรงหน้าเป็นเฟิ่งเยว่ซินอยู่ดี
"เสี่ยวโหรวล่ะ" ข้ามมาภพนี้ หลันจินเยว่คงมีเพียงแค่เสี่ยวโหรวผู้เดียวที่นางสนิทสนมที่สุด
"คุณหนูฟื้นแล้ว"
สาวใช้ที่เดินวนแล้ววนอีกรอคุณหนูฟื้นรีบวิ่งเข้ามาเมื่อได้ยินเสียงเรียก
"ดีใจจังที่เจ้าก็ได้ออกมาด้วย"
ทั้งสองนางโผเข้ากอดกันเหมือนไม่ได้เจอกันมานาน
"ถ้าไม่ได้ท่านอ๋องและท่านรองแม่ทัพข้าคงยังคงอยู่ในคุกอันมืดอับนั้น"
พูดแล้วเหมือนเกิดใหม่ หลายวันมานี้ได้แต่หายใจเอาอากาศอันอับชื้นในคุกเข้าปอด พอได้ออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์แล้วค่อยรู้สึกสดชื่นขึ้นมา
"แล้วท่านอ๋องที่ว่าอยู่ที่ไหนหรือ"
เดิมที่จินเยว่เป็นคนดีรู้จักบุญคุณคนอยู่แล้ว ต่อให้ตอนนี้นางจะอยู่ในร่างผู้อื่นก็ใช่ว่าจะลืมนิสัยตนเอง
"ท่านอ๋องทรงยุ่งเรื่องทหารอยู่ พวกเจ้าพักผ่อนที่นี่อย่างสบายใจเถอะ ส่วนเรื่องอื่นค่อยปรึกษาหาทางออกกัน"
อู่ชิงหรงมองสหายวัยเยาว์ด้วยความสงสารแกมเวทนาในโชคชะตาของนาง
ใครจะคิดเพียงแค่ชั่วข้ามคืนที่เขาไม่อยู่เพราะไปออกศึกที่ชายแดน ครั้นกลับมาจะได้ข่าวเกี่ยวกับตระกูลสหายสนิทที่เข้านอกออกในตั้งแต่เด็กบ้านแตกสาแหรกขาดเพราะข้อหากบฎแผ่นดินยักยอกเงินในคลังส่งให้ข้าศึก
ทว่างานนี้คงมิใช่เรื่องจริงเพราะเขารู้นิสัยใจคอบิดาของเฟิงเยว่ซินดีว่าเป็นคนจิตใจใฝ่ดีและตรงไปตรงมา เรื่องนี้เขาต้องสืบสาวหาความจริงเพื่อล้างมลทินให้บิดาของสหายสนิทให้ได้
"หาทางออก นี่ข้าออกจากคุกแล้วยังมีโอกาสได้กลับเข้าไปอีกเหรอ"
ทำไมชะตาเจ้าช่างโชคร้ายเกินไปแล้วนะเฟิงเยว่ซิน
หวังว่าการมาเกิดใหม่ที่นี่จะอยู่รอดปลอดภัยไม่หนีสือปะจระเข้ตายซ้ำอีกหนหรอกนะ!
"เจ้าไม่ต้องกังวลไป เชื่อใจข้า ข้าจะช่วยคืนความเป็นธรรมให้ท่านเจ้ากรมการคลังและตระกูลเจ้าเอง" ชิงหรงให้คำมั่นอย่างหนักแน่น
ชายผู้นี้มองดูแล้วรูปร่างสูงใหญ่น่าแกรงขามทว่าไม่ได้น่ากลัว กลับกันดูเป็นผู้ชายที่หากอยู่โลกของหลันจินเยว่คงเป็นที่ต้องการของเพศตรงข้ามจนเรียกว่าฮอตสุด ๆ
"ข้าเชื่อใจท่านได้ใช่ไหม"
อย่างน้อยการลืมตาแล้วมาโผล่ที่แห่งนี้ได้เจอคนที่เป็นมิตรด้วยก็ถือว่ายังพอมีแต้มบุญอยู่บ้าง
"เจ้าถามเหมือนไม่รู้จักนิสัยข้า"
อู่ชิงหรงจ้องลึกเข้าไปนัยน์ตาสหายรัก เขาอยากรู้ว่าเพียงเพราะการจากไปของบิดาอย่างกะทันหันเรื่องเดียวจริงหรือที่ทำให้นางจำเขาไม่ได้เช่นนี้
"อ...โอ้ย!"
"คุณหนูเป็นอะไรเจ้าคะ"
"ซินเอ๋อร์!"
"ข...ข้า ข้าปวดหัวอีกแล้ว เสี่ยวโหรวเจ้าช่วยพยุงข้าไปที่เตียงที"
งานนี้คงต้องมารยาเสียแล้วละ ก็ดูสิ อู่ชิงหรงจ้องเหมือนจะจับผิดนางขนาดนี้
"ให้ข้าตามหมอให้ไหม"
"ไม่ต้อง!"
"เจ้าดีขึ้นแล้ว?"
"โอ๊ย! ข้ายังปวดหัวอยู่เลย แต่ไม่ต้องตามหมอหรอก นอนพักสักหน่อยน่าจะดีขึ้น"
หลันจินเยว่ทำหน้าเหยเกยกมือกุมขมับเพื่อให้สมบทบาทคนปวดหัว
"งั้นเจ้าพักผ่อนต่อเถอะข้าไม่กวนแล้ว หิวไหมเดี๋ยวให้พ่อครัวทำอะไรให้เจ้ากิน"
"ไม่เป็นไร ขอบใจเจ้ามาก"
หลันจินเยว่แกล้งหลับตาลงเพื่อให้สมกับละครที่นางเล่น
"เสี่ยวโหรว ข้าถามอะไรเจ้าหน่อยสิ"
คล้อยหลังอู่ชิงหรง คนที่บอกว่าปวดหัวอยากพักผ่อนกลับลุกขึ้นนั่งเหมือนคนปกติไม่เจ็บไม่ปวดอันใด
"คุณหนูหายปวดหัวแล้วรึเจ้าคะ" เสี่ยวโหรวมองตั้งแต่หัวจดเท้าคนตรงหน้าอย่างพินิจวิเคราะห์
"หายแล้ว ๆ เจ้าอย่าสนใจเรื่องนั้นเลย"
แม้ในใจอยากจะถามอีกสักหน่อยให้มั่นใจ แต่เพราะแววตาคุณหนูนางจริงจังยิ่งนักเสี่ยวโหรวจึงไม่ไตร่ถามอันใดต่อ
บทที่เกี่ยวข้อง
ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง จวนเหมยฮัว / 2
"คุณหนูจะถามเรื่องอะไรกับเสี่ยวโหรวหรือเจ้าคะ"บ่าวรับใช้ที่แสนจงรักภักดีต่อคุณหนูของนางค่อย ๆ นั่งลงกับพื้นข้างเตียง ทว่าหลันจินเยว่กลับรีบรั้งสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มผู้นี้ขึ้นมานั่งข้างกาย"คุณหนูทำอันใดเจ้าคะ บ่าวจะนั่งเทียบเคียงคุณหนูได้เยี่ยงไร"เสี่ยวโหรวทั้งตกใจจนรีบขัดขืนแรงของจินเยว่กลับมานั่งกับพื้นตามฐานะของตน"เจ้าไม่ต้องสนใจเรื่องแค่นี้ มา ๆ ขึ้นมานั่งข้างข้าบนเตียงนี่มา"ฝ่ามือแน่งน้อยตบลงบนพื้นที่ว่างข้างกายนางเพื่อเป็นการออกคำสั่งให้สาวใช้ของเฟิงเยว่ซินตัวจริงมานั่งข้างนางหากแม้แต่เสี่ยวโหรวก็ไม่กล้ามานั่งตรงนี้เพราะนางเป็นขี้ข้า ก็คงไม่ต่างจากจินเยว่ที่ไม่ใช่เจ้าของร่างนี้ ไม่ควรอยู่ตรงนี้ด้วยซ้ำไป"ไม่ได้เจ้าค่ะ หากใครมาเห็นเข้าจะตำหนิได้""ช่างคนอื่นสิ เจ้าเป็นคนของข้า ข้าจะให้เจ้านั่งตรงไหนใครจะกล้าว่า"หลันจินเยว่เอื้อมมือไปฉุดร่างเล็กดูนุ่มนิ่มน่าทะนุถนอมขึ้นมานั่งข้างกายอีกครั้งเสี่ยวโหรวไม่กล้าขัดคำสั่งเป็นหนที่สอง ได้แต่นั่งข้างคุณหนูนางอย่างเกร็ง ๆ"ทำตัวผ่อนคลายหน่อย ทำอย่างกับว่านั่งข้างข้าแล้วจะถูกตัดหัว"ก็ไม่ถึงขั้นตัดหัว อย่างมากก็ถูกโบยจนหลังลายเพื่อให
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง จวนเหมยฮัว / 3
"คำถามแรก ข้าไม่มีพันธะกับชายใดใช่หรือไม่""ใช่เจ้าค่ะ นายท่านยังไม่ทันได้เรียกใช้เหล่าแม่สื่อก็เกิดเรื่องขึ้นเสียก่อน"นึกถึงแล้วก็หดหู่กับชะตานายหญิงของตนยิ่งนัก"งั้นก็ถือเป็นเรื่องดี ข้อสอง..."จินเยว่ทำท่าครุ่นคิดจะถามอะไรต่อดีจนบังเกิดสิ่งที่อยากรู้ขึ้น"ทำไมข้ากับเจ้าถึงอยู่ในคุกแค่สองคน พี่สาวข้าอยู่ที่ไหน หรือว่า...""ไม่ใช่อย่างที่คุณหนูคิดนะเจ้าคะ คุณหนูใหญ่เดิมทีเป็นคนสนิทขององค์หญิงสามอยู่แล้ว พระองค์จึงใช้อำนาจขององค์หญิงพาตัวคุณหนูใหญ่ไปอยู่ที่ตำหนักในเจ้าค่ะ"หึ! หนีเอาตัวรอดคนเดียวสิไม่ว่าแต่ก็อย่างว่า เฟิงเยว่ซินนางเป็นเพียงบุตรีของอนุภรรยา ใครจะยอมเอาชีวิตเข้ามาเสี่ยงกับลูกกบฎแถมเป็นลูกเมียรองเช่นนี้"เอาตัวรอดเป็นยอดคน""..?""งั้นคำถามต่อไป""คุณหนูยังมีคำถามอีกหรือเจ้าคะ"นี่เป็นเรื่องราวพื้น ๆ ของนางอยู่แล้ว ถ้าหากแค่นี้ยังจำไม่ได้ เกรงว่าคืนนี้ทั้งคืนคงมีคำถามเป็นร้อยเป็นพันให้เสี่ยวโหรวคนนี้ตอบเป็นแน่"คำถามสุดท้ายแล้ว"ได้ยินเช่นนี้ค่อยสบายใจหน่อย"ที่นี่ที่ไหนเหรอ?"รู้แค่ว่าตื่นขึ้นมาอีกที จากคุกมืด ๆ กลายเป็นห้องหับที่กว้างขวางสะอาดสะอ้าน ตกแต่งสวยงามไปเส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง ตงเปียนอ๋อง / 1
"ข้าก็มีความคิดเช่นพระองค์"หากเล่าถึงเสนาบดีเฟิงอู๋เยว่เขาเป็นคนตรงไปตรงมา บัญชีรายรับรายจ่ายตลอดสิบปีถวายให้ฝ่าบาทตรวจสอบไม่เคยมีความผิดปกติ แต่พอซู่จินเพ่ยที่เพิ่งขึ้นรับตำแหน่งเจ้ากรมกลาโหมได้เพียงไม่นานกลับพบหลักฐานการยักยอกเงินในคลังแถมยังใช้อำนาจจัดการปราบกบฎก่อนทูลฮ่องเต้หากยิ่งวิเคราะห์ตามเหตุตามผลทั้งสองยิ่งพบพิรุธจนเชื่อว่าตระกูลเฟิงกำลังถูกใส่ร้าย"เจ้าไม่คิดว่าเรื่องนี้ช่างน่าสนใจรึ ตระกูลซู่ที่เคยตกต่ำในอดีตกลับมามีอำนาจอีกครั้งเพราะอดีตกุ้ยเฟยที่สิ้นไปแล้วเมื่อครึ่งปีก่อน ตัวซู่จินเพ่ยรับราชการไม่นาน เร่งมีผลงานโดดเด่นจับกบฎในราชสำนักได้ ความดีความชอบขนาดนี้ เจ้าว่าฮ่องเต้จะพระราชทานรางวัลอะไรให้ดี"ริมฝีปากหยักลึก กล่าวถึงตระกูลที่ชอบทำตัวเป็นไม้ท่อนงัดไม้ซุงกับเขามาโดยตลอดอดีตตระกูลซู่เคยเป็นเพียงข้าราชการปลายแถว ทว่าพอบุตรีของซู่จ้านเกิง นามว่าซู่กุ้ยลี่ พี่สาวของซู่จินเพ่ยถูกแต่งเข้าเป็นสนมในวังแถมได้รับแต่งตั้งให้เป็นกุ้ยเฟยตระกูลซู่ก็ขึ้นมาเฟื่องฟูมีอำนาจครั้งใหญ่แต่น่าเสียดายที่ซู่กุ้ยลี่ได้เป็นกุ้ยเฟยไม่นานก็ป่วยด้วยโรคประหลาดสิ้นไป"พระองค์จะให้กระหม่อมแอบเข
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง ตงเปียนอ๋อง / 2
"เสี่ยวโหรวต้องหลงทางแน่เลย คนอะไรใช้ไม่ได้"ว่าคนอื่นหลงทาง ตนเองต่างหากที่วิ่งไม่สนใจเสียงร้องเตือนของสาวใช้สักนิดทำให้ตอนนี้หลันจินเยว่ย่างกลายเข้ามายังสถานที่ต้องห้ามโดยไม่รู้ตัว"อ้ะ! นั่นศาลากลางน้ำนี่ น่านั่งเล่นจัง"ตรงหน้านางคือศาลากลางน้ำ เป็นที่หวงห้ามของจวนเหมยฮัวแห่งนี้ หากเดินเข้าไปในตัวศาลา จะมีทางเดินไม้เพื่อเดินตรงไปยังบ่ออาบน้ำกลางแจ้งที่อยู่หลังโขดหินขนาดใหญ่สถานที่ประจำของตงเปียนอ๋อง"สดชื่นจัง"ตั้งแต่มาโผล่ที่แห่งนี้ หลันจินเยว่เพิ่งจะได้สูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดก็ตอนนี้นี่แหละกลิ่นของน้ำสะอาด กลิ่นดอกไม้นานาชนิดที่รู้จักบ้างไม่รู้จักบ้างแย่งกันส่งกลิ่นหอมในตอนใกล้พลบค่ำจ้อก~เสียงท้องน้อย ๆ ดังขึ้นบ่งบอกว่าตอนนี้นางหิวแล้ว"ขนมอะไรหน้าตาน่ากินจัง"เบื้องหน้านางคือขนมหนวดมังกร จะมีลักษณะเป็นเส้นไหมขาว ๆ ปั้นเป็นก้อนกลม ๆ คล้ายดักแด้ สอดไส้ต่าง ๆ ไว้ด้านใน มีกลิ่นหอมของน้ำผึ้งโชยออกมาเรียกน้ำย่อยของกระเพาะอาหาร"หอมจัง ขอชิมหน่อยนะ"หลันจินเยว่มองซ้ายขวาเล็กน้อย เมื่อปลอดคนนางจึงหยิบขนมที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นมากัดกิน"อืม หอมน้ำผึ้ง เม็ดมะม่วงหิมพานต์ก็กร๊อบกรอบ"
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง ตงเปียนอ๋อง / 3
"ให้นางทานยานี้ให้หมดก็ปลอดภัยแล้ว"หมอประจำจวนเหมยฮัวแจงเรื่องยาและอาการคนที่นอนหายใจหอบเหนื่อยอยู่บนเตียง"เสี่ยวโหรวขอบคุณท่านอ๋อง ขอบคุณท่านหมอมากเจ้าค่ะ"ปากเอ่ยขอบคุณ ค้อมหัวให้ด้วยความซึ้งในบุญคุณ มือแน่งน้อยกลับมาคอยเช็ดเหงื่อตามกรอบหน้าให้คุณหนูที่รักอย่างเป็นห่วงเป็นใยต่อ"กระหม่อมทูลลา"เมื่อหมดหน้าที่รักษาคนแล้ว ท่านหมอเองก็กล่าวคำลาเพื่อกลับไปยังโรงหมอของตน"เสี่ยวโหรวไปส่งท่านหมอเองเจ้าค่ะ"เสี่ยวโหรวละมือจากการเช็ดตัวให้หลันจินเยว่ จากนั้นจึงเดินไปส่งท่านหมอกลับที่พักเช่นเดิม ทำให้ตอนนี้ภายในห้องสี่เหลี่ยมเหลือเพียงหนึ่งบุรุษรูปงามกับหนึ่งสตรีไร้สติองค์ชายสี่ผู้องอาจ ใบหน้านิ่งเรียบตลอดเวลาปราดมองหญิงสาวที่เริ่มนอนสงบนิ่งบนเตียงด้วยสายตาเพ่งพินิจหากดูจากหน้าตาที่สะอาดสะอ้าน ผิวขาวราวปุยเมฆ จมูกเชิดรั้นแลดูเป็นคนดื้ออยู่หน่อย ๆ อายุนางน่าจะน้อยกว่าตนหลายปีนัก"ลูกกบฎ"ริมฝีปากหยักลึกเอื้อนเอ่ยสิ่งที่ตนได้ยินมาถึงฐานะของนางบนเตียงใครจะคิดว่าคุณหนูของตระกูลที่ผลงานขาวสะอาดมาหลายชั่วอายุคนอย่างนางจะพลอยประวัติด่างพร้อยไปตามบิดาที่กลายเป็นกบฎแผ่นดินชั่วข้ามคืนทว่าหากเทีย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง ตงเปียนอ๋อง / 4
"อ๊ะ! ข้ากลับมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"เหมือนเพิ่งรู้ตัวว่าตนเองเปลี่ยนสถานที่พำนักแล้ว"คุณหนูจำไม่ได้หรือเจ้าคะ ท่านเกือบตามท่านเสนาเฟิงไปแล้วนะเจ้าคะ"หมายถึงตามบิดาของเฟิงเยว่ซินไปน่ะหรือแต่เดี๋ยวนะ!พ่อของเฟิงเยว่ซินตายไปแล้วนี่ เหตุใดสาวน้อยคนนี้ถึงบอกว่านางเกือบตามคนตายไป หรือว่า..."เจ้าช่วยพูดให้ข้าเข้าใจที"เพิ่งตื่นขึ้นมาสมองเหมือนปรับจูนไม่ทันจนต้องถามสาวใช้ออกไป"ก่อนหน้านี้คุณหนูเผลอทานขนมหนวดมังกรไปใช่ไหมเจ้าคะ"หลันจินเยว่นึกย้อนไปถึงเรื่องก่อนหน้าที่ทำ ที่แท้เจ้าขนมสีขาวเหมือนดักแด้นั่นเรียกขนมหนวดมังกรนี่เอง"อืม อร่อยดี"ว่าแล้วก็เพิ่งรู้สึกแสบคอ คอแหบแห้งจนต้องฝืนกลืนน้ำลายลงไป"คุณหนู!"เสี่ยวโหรวมองใบหน้าสวยที่บัดนี้ซีดเซียวเพราะเหมือนเพิ่งผ่านจากความตายมาด้วยความตกใจขั้นสุดเหตุใดคุณหนูนางถึงได้กล่าวชมขนมที่มีส่วนผสมของสิ่งที่ตนเองแพ้ได้หน้าระรื่นเพียงนั้นกัน"เจ้าเสียงดังทำไม แล้วดูจ้องเข้า เหมือนข้าทำอะไรผิด"คนที่มาอยู่ในร่างคนอื่นยังไม่รู้ตัวว่าสิ่งที่ทำลงไปคือสิ่งผิดพลาดที่ร้ายแรงมากสำหรับร่างกายที่สิงสู่อยู่"คุณหนูลืมไปแล้วหรือเจ้าคะว่าตนเองทานน้ำผึ้งไม่ได้"
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง ข่าวดี
หลังจากที่หลันจินเยว่รู้ความจริงจากปากสาวใช้ว่าตอนที่ตนสลบอยู่ถูกตงเปียนอ๋องทำอันใด นางก็ไม่กล้าออกจากห้องพักอีกเลยจนผ่านมาแล้วสามวันเต็ม"จูบแรกฉัน"ทุกครั้งที่หลันจินเยว่อยู่คนเดียวและส่องคันฉ่องนางมักนึกถึงสิ่งที่สาวใช้เล่าให้ฟังเมื่อสามวันก่อนริมฝีปากจิ้มลิ้มที่สะท้อนผ่านคันฉ่องทองเหลืองตรงหน้าแม้จะไม่ใช่ร่างกายของหลันจินเยว่จริง ๆ แต่คนที่รู้สึกถึงจูบที่ว่าคือตัวนางเอง จะไม่ให้เสียใจได้เยี่ยงไร"คุณหนูไม่สบายรึเจ้าคะทำไมหน้าแดงเช่นนั้น"เสี่ยวโหรวที่ยกสำรับอาหารเข้ามาเอ่ยถามคุณหนูนางที่ไม่รู้ตัวว่าทุกครั้งเวลานึกถึงสิ่งที่สาวใช้บอกจะหน้าแดงอยู่นานสองนาน"ข้าสบายดี หอมจัง"หลันจินเยว่เปลี่ยนเรื่องทำจมูกสูดดมกลิ่นอาหารที่สาวใช้เพิ่งนำมาทันทีเพราะไม่อยากให้สาวใช้ซักความต่อ"เจ้าค่ะ วันนี้เสี่ยวโหรวเข้าครัวเองเลยนะเจ้าคะ"เพราะกลัวว่าพ่อครัวที่จวนจะเผลอทำอาหารที่คุณหนูนางแพ้อีกเลยต้องเข้าครัวจัดเตรียมเสียเอง"น่ากินทั้งนั้นเลย"บนโต๊ะมีอาหารอยู่ไม่กี่อย่างเพราะปกติเฟิงเยว่ซินตัวจริงจะทานน้อย นางมักบอกตนเองเสมอว่า ทานแต่พออิ่มอย่าให้ของเหลือ แล้วทำงานให้มาก บิดาจะได้ไม่แบกรับภาระมากเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง สตรีเจ้าปัญหา / 1
ฉึก!เสียงปลายแหลมคมของลูกธนูปักเข้ากับเป้าวงกลมตรงกลางอย่างแม่นยำคนที่เพิ่งมาถึงสนามยิงธนูที่อยู่ส่วนลึกสุดของจวนเหมยฮัวที่ล้อมรอบไปด้วยต้นไผ่ถึงกับรีบหลบด้านหลังชิงหรงด้วยความหวาดเสียว"ท่านอ๋อง ข้าพาเยว่ซินมาเข้าเฝ้า"มือที่ค้างคันธนูอยู่ชะงักเล็กน้อย ก่อนจะปล่อยลูกธนูที่แหลมคมลงกลางเป้าสีแดงเป็นลูกที่สอง ริมฝีปากหยักลึกเอ่ยอย่างราบเรียบแฝงไปด้วยความเย็นชา"ข้าไม่เคยสั่งหรือไร เขตหวงห้ามคนนอกห้ามเข้า"เพียงแค่ได้ยินคำว่า 'คนนอก' ที่ฟังดูก็รู้ว่าอีกคนกำลังเหน็บแนมตน หลันจินเยว่รู้สึกไม่ชอบใจขึ้นมาทันควันเผลอทำปากล้อเลียนแบบไม่มีเสียงอยู่ด้านหลังบุรุษรูปงาม ทว่าสายตาขององค์ชายเฟยหลงช่างไวยิ่งนักที่เหลือบเห็นด้วยหางตาเข้าพอดี"ข้าไม่ชอบพวกนินทาลับหลัง หากอยากพูดอะไรเปล่งวาจาออกมาตรง ๆ"ชิงหรงก้มมองคนที่ดึงแขนเสื้อเขาอยู่ จินเยว่รีบเชิดหน้าขึ้นสู้สายตาอึกคน"หม่อมฉันแค่จะมาขอบพระทัยท่านอ๋องที่ช่วยสืบเรื่องท่านพ่อ" น้ำเสียงมีความกระแทกกระทั้นเป็นบางส่วน ฟังแล้วรู้ทันทีว่าอีกคนไม่พอใจในสิ่งที่เขาเพิ่งพูดออกไป"หากเป็นเรื่องนั้นจงรู้ไว้ ข้าไม่ได้ทำเพื่อเจ้า"วางท่า!หน้าตาหล่อเหลาก็จริง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27
บทล่าสุด
ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง บทส่งท้าย : 2 [จบ]
"เหตุใดท่านถึง..."จำต้องกลืนคำพูดลงคอเมื่อถูกนิ้วของคนรักปิดไว้ที่ริมฝีปากไม่ให้ขยับเอ่ย"อย่าขยับ ห้ามพูดใด ๆ"ตงเปียนอ๋องรู้สึกว่าร่างกายตนเองแปลกไปข้างในมันร้อนรุ่ม ลำคอแห้งผากเหมือนคนกระหายน้ำหากแต่ความรู้สึกเขากลับบอกว่าน้ำเพียงอย่างเดียวช่วยให้เขาดับกระหายไม่ได้เขาเริ่มตั้งสติจนจมูกสัมผัสได้ถึงกลิ่น ๆ หนึ่ง"ผงเริงรมย์""มันคืออันใด"หลันจินเยว่เพิ่งเคยได้ยินครั้งแรกจึงใคร่สงสัย ทว่าสิ่งที่อยากรู้กลับไม่ได้ถูกเอ่ยออกมาจากปากตงเปียนอ๋องเมื่อด้านนอกมีบุคคลมาเยือน"ฉินกงกงเข้าเฝ้าองค์ชายสี่เฟยหลง"เสียงกงกงของเสด็จย่าเขาดังขึ้นอยู่ด้านนอก"ฉินกงกงมีเรื่องอันใด"เหตุใดคนสนิทของเสด็จย่าถึงได้มาเยือนเข้าถึงจวนแห่งนี้ แถมมาได้เวลาเหมาะเจาะกับอาการประหลาดที่เพิ่งเริ่มแสดงอาการอีก"ไทเฮามีรับสั่ง ผงเริงรมย์นั้นไซร้ จงใช้ให้เกิดประโยชน์ หลังจากนี้สามวันเป็นฤกษ์ดี สามารถจัดงานมงคลได้"เสียงแหลมบาดหูของฉินกงกงเอ่ยราชโองการขององค์ไทเฮาเสร็จจึงทูลลากลับเข้าวังหลวง ทิ้งให้ตงเปียนอ๋องอมยิ้มอยู่ในห้องเมื่อรู้สาเหตุแล้วว่าเหตุใดตนถึงมีอาการแปลกประหลาดเช่นนี้"อะไรคือผงเริงรมย์และอะไรคือสามวันม
ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง บทส่งท้าย : 1
บทส่งท้าย : เมื่อหมอกจางหาย บุปผางามผลิบาน"ข้าขับพิษออกจากร่างกายองค์ชายเรียบร้อยแล้ว พักฟื้นสักสองสามวันก็หายดี"หมอหลวงประจำจวนเหมยฮัวเอ่ยบอก"ส่วนยานี้ต้มทานสามมื้อจนกว่าแผลจะหายดี"เสี่ยวโหรวรีบเข้าไปรับยานั้นจากหมอหลวง"อ้อข้าลืมอีกเรื่อง"ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบกว่าเดิมเพราะนึกว่าจะเป็นเรื่องร้ายแรงอันใดอีก"แผลนั้นต้องห้ามโดนน้ำเด็ดขาด คงต้องรบกวนพระชายาแล้ว"หมอหลวงหันมากำชับเรื่องสำคัญนี้กับหลันจินเยว่ ทำเอาใบหน้านางแดงระเรื่อเพราะไม่คิดว่าคนนอกจวนอย่างหมอหลวงท่านนี้จะรู้เรื่องสถานะของนางกับองค์ชายสี่อีกคน"ข้าไปส่งท่านหมอ"อู่ชิงหรงเดินนำหน้าเพื่อส่งหมอหลวงกลับโรงหมอ"บ่าวขอตัวไปต้มยาให้ท่านอ๋องนะเจ้าคะ"ทุกคนออกไปจากห้องหมดแล้วเหลือเพียงแค่หนึ่งคนหลับอยู่บนเตียงอย่างไร้วี่แววจะฟื้นและอีกคนที่นั่งลงข้างเขาด้วยความเป็นห่วง"ไหนท่านรับปากข้าว่าจะกลับมาอย่างปลอดภัย"ตอนที่หลันจินเยว่ได้ยินว่าตงเปียนอ๋องถูกอาวุธลับอาบยาพิษเล่นงานถึงกับวิ่งถือห่อยาหลายขนานไปดักรอพวกเขาระยะทางกือบลี้ ทั้งล้มลุกคลุกคลานจนแข้งขาถลอก บ่าวใช้คนใดขวางนางไล่ตะเพิดจนหมดสิ้น หากไม่สลบเสียก่อนหลันจินเยว
ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง ศึกชี้ชะตา / 3
ชายแดนทิศใต้"เจ้าเลิกดื้อรั้นเถิด ตอนนี้เผ่าซีเซียงยอมจำนนต่อกองทัพมังกรขาวหมดแล้ว"เสียงกร้าวของอู่ชิงหรงประกาศลั่นการปราบกบฎดำเนินมาได้สองชั่วยามแล้ว คนของเผ่าซีเซียงบาดเจ็บล้มตายนับไม่ถ้วนจนหัวหน้าเผ่ายกธงขาวยอมแพ้ให้กับอำนาจของแม่ทัพแห่งกองทัพมังกรขาวเฟยหลงทว่าต่อให้เสียเลือดเนื้อเสียคนไปมากมายเพียงใด ผู้ที่หัวรั้นเกลียดการพ่ายแพ้อย่างซู่จิ่งอวิ๋นไม่มีทางวางกระบี่ในมือลงเป็นแน่"วันนี้ข้ากับเจ้า ถ้าปลาไม่ตาย ตาข่ายก็ต้องขาด"ซู่จิ่งอวิ๋นโต้ตอบด้วยสำบัดสำนวนเสียงหนักแน่น วันนี้ทั้งเขาและตงเปียนอ๋องผู้นี้ต้องสู้กันให้ถึงที่สุด ให้ตายกันไปข้างถึงจะจบศึกในครั้งนี้"ช่างเด็ดเดี่ยวเช่นบิดาเจ้าเสียจริง"ตงเปียนอ๋องกล่าวชมในความเด็ดเดี่ยวนี้ หากเอามาใช้ให้ถูกทางคงเป็นที่น่ายกย่อง"วันนี้ข้าจะแก้แค้นให้ท่านพ่อที่ถูกพวกเจ้าบังคับให้ดื่มยาพิษนั่น"[1]ยามโฉ่วของวันนี้ เสนาซู่จินเพ่ยได้กรอกยาพิษฆ่าตัวตายหลังได้รับราชโองการเป็นนักโทษประหารที่ต้องบั่นคอเสียบประจาน ข่าวนั้นดังเซ็งแซ่ไปทั่วแคว้นจนมาถึงหูซู่จิ่งอวิ๋นบุตรชายเพียงคนเดียวที่ตั้งใจจะบุกไปช่วยบิดาออกมาแต่มิทันกาลเสียงกระบี่ฟาดฟันอย่
ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง ศึกชี้ชะตา / 2
"ทะ...ท่านอ๋อง"ใบหน้าสวยขึ้นสีแดงระเรื่อเมื่อถูกเอาอกเอาใจจากอีกคน"วันนี้สนุกไหม"เขาชวนนางคุยปกติ หากแต่ในแววตากลับมีความกลัดกลุ้มอยู่หลายส่วนจะเรื่องอะไรได้ ก็ตอนที่นางเดินซื้อของในตลาดมีนักฆ่าสะกดรอยตามถึงสามคน โชคดีที่ตงเปียนอ๋องอ่านเกมในครั้งนี้ออกคนรักของเขาถึงได้ปลอดภัยกลับมาหากเขาเล่าเรื่องนี้ให้นางฟัง หลันจินเยว่คงไม่สบายใจ เก็บเนื้อเก็บตัวอยู่แต่ในห้องอีกเป็นแน่ ตอนนี้เลยต้องเอาอกเอาใจนางเพื่อบอกกล่าวแก่เรื่องที่ตริตรองมาอย่างดีแก่นางในเวลาที่เหมาะสม"ตอนแรกก็สนุก"ตอบพร้อมยู่ปากอย่างหุดหงิดในเวลาต่อมา"ใครทำอันใดให้ว่าที่ชายาของข้าขุ่นเคืองใจ"ที่ใช้คำว่า 'ว่าที่' เพราะทั้งสองยังไม่เข้าพิธีสมรสกัน ตงเปียนอ๋องอยากให้เกียรตินางจึงจะรอปราบกบฎตระกูลซู่แล้วสิ้นถึงจะทำพิธีตามประเพณีแคว้น"ข้ากำลังดูผ้าเพื่อจะเอามาตัดชุดใหม่ให้ท่าน แต่เจอเข้ากับคนที่วางยาสลบข้าเพื่อส่งต่อให้คนพวกนั้นเข้า"ที่จริงเรื่องนี้องครักษ์เงาของเขารายงานมาหมดแล้ว"เจ้าพบเฟิงเยว่ซู?""จะเป็นใครอีกละ! พี่สาวตัวดีของเฟิงเยว่ซินนั่นแหละ"ตงเปียนอ๋องหลุดขำออกมาเบา ๆ เมื่อได้ฟังประโยคแปลก ๆ นั้นจบ"เจ้าพูดเหม
ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง ศึกชี้ชะตา / 1
"เสี่ยวโหรวเร็ว ๆ เข้า"เสียงเจื้อยแจ้วของหลันจินเยว่ในอาภรณ์สีลูกท้อร้องเรียกสาวใช้ที่เดินหอบหิ้วข้าวของพะรุงพะรังอยู่ด้านหลัง"คุณหนูช้าหน่อยเจ้าค่ะ"วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใส นางเลยขออนุญาตตงเปียนอ๋องออกมาเดินตลาด ฝั่งนั้นเห็นว่านางเพิ่งผ่านอันตรายมาเมื่อไม่กี่วันก่อนเลยให้ออกมาเที่ยวเล่นจะได้ลืมเรื่องร้าย ๆ พวกนั้น หากแต่ตงเปียนอ๋องก็มิได้นิ่งนอนใจ เขาส่งองครักษ์เงาคอยติดตามอยู่ห่าง ๆ เผื่อเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นจะได้ช่วยเหลือนางทัน"คุณหนูจะซื้อไปฝากท่านอ๋องหรือเพคะ"หลันจินเยว่ยืนดูผ้าไหมเนื้องามที่ร้านหนึ่งตรงตรอกเล็ก ๆ ของตลาด"เจ้าว่าหากท่านอ๋องเปลี่ยนมาใส่สีสว่างตาขึ้นจะดูภูมิฐานอยู่ไหม"ตั้งแต่ที่เห็นและรู้จักกันมา นางไม่เคยเห็นบุรุษที่ว่าสวมใส่เสื้อผ้าสีอื่นที่มิใช่สีดำสีเข้ม ๆ เลยสักครั้งเดียว"บ่าวว่าผ้าสีไหนหากอยู่บนตัวท่านอ๋องก็ดูสง่างามหมดเจ้าค่ะ"หลันจินเยว่เห็นด้วยอย่างยิ่ง วันนี้สาวใช้ของนางพูดได้ถูกใจต้องตบรางวัล"ผ้าพับนี้ข้าซื้อให้เจ้า"นางหยิบผ้าไหมสีกลีบดอกเหมยส่งให้เถ้าแก่ร้าน"คุณหนู นั่นคงแพงมากนะเจ้าคะ"มองแค่ตายังไม่ได้จับต้องเนื้อผ้าเสี่ยวโหรวก็รู้ว่านั่นคือไห
ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง เพียงเจ้าผู้เดียวที่เป็นสตรีของข้า / 2
ผ่านมาครึ่งชั่วยามแล้วหลังจากที่ตงเปียนอ๋องออกมาจากห้องนั้นเพื่อฟังรายงานจากเหล่าทหารว่าซู่จิ่งอวิ๋นหนีไปกบดานกับเผ่าซีเซียงบนเขาทางใต้ เขาเลยสั่งให้ทุกคนกลับมาวางแผนกันที่จวนเหมยฮัวก่อนการเดินทางกลับจำต้องใช้ม้าถึงจะถึงที่หมายโดยเร็ว ทว่าหลันจินเยว่กลับเลือกที่จะโดยสารม้ามากับอู่ชิงหรงแทนอีกคน"เหตุใดข้ารู้สึกว่าเจ้ากำลังหลบหน้าท่านอ๋อง"บุรุษผู้โผงผางคิดเห็นการใดก็พูดออกไปจนหมดสิ้นถามสหายวัยเยาว์"ข้ามิได้หลบหน้าผู้ใด"หลันจินเยว่ที่นั่งอยู่ด้านหลังเขาตอบเหมือนร้อนตัว"หากข้าเป็นคนอื่นคงเชื่อที่เจ้ากล่าวมา"จะมาเกิดฉลาดเอาอะไรตอนนี้ นางยิ่งอยากอยู่เงียบ ๆ ตบตีกับคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบจากตงเปียนอ๋องว่าตกลงแล้วที่เขาบอกชอบนางหมายถึงร่างกายเฟิงเยว่ซินหรือตัวตนที่นางแสดงออกกัน"หยุด!"ตงเปียนอ๋องที่ควบม้าตามหลังสองคนนี้สั่งเสียงลั่น ทหารทุกนายต่างหยุดควบม้าเพื่อรอฟังคำสั่งถัดไป"ท่านอ๋องพบสิ่งใดผิดปกติหรือขอรับ"หนึ่งในทหารที่ควบม้ารั้งท้ายลงจากม้ามาถามไถ่"ม้าตัวนี้อ่อนแรงแล้ว หยุดพักที่นี่สักพักก่อน"หากม้าที่ตงเปียนอ๋องทรงขี่อยู่คือทมิฬกาลคงหาข้ออ้างเช่นนี้ไม่ได้สายตาคมมองแผ่นหลังบ
ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง เพียงเจ้าผู้เดียวที่เป็นสตรีของข้า / 1
ตอนนี้ดวงตะวันเริ่มขึ้นใหม่อีกครั้ง บ่งบอกว่าทั้งสองกายที่นอนกอดกันทั้งคืนเจอกับรุ่งเช้าของวันใหม่แล้วหลันจินเยว่รู้สึกตัวตื่นก่อนจึงค่อย ๆ แกะมือแกร่งที่โอบกอดนางไว้ในอ้อมกอดทั้งคืนออกอย่างช้า ๆเมื่อคืนไม่รู้ว่าเหตุใดจุดจบของทั้งคู่จึงกลายเป็นการหลอมรวมเป็นหนึ่งเช่นนั้นถึงแม้จะยังเคอะเขินและเจ็บหน่วงไปทั้งร่างกายอยู่ แต่นางไม่อยากให้อีกคนตื่นมาเจอสภาพกึ่งเปลือยเช่นนี้จึงตั้งใจหนีจากอกอุ่นออกมาแต่งกายให้เรียบร้อย"คิดจะหนีข้ารึ"ดวงตาดั่งกวางน้อยตกใจกับเสียงทุ้มที่เอ่ยทว่าหลับตาอยู่"ทะ...ท่านตื่นแล้ว"ปกติไม่ได้พูดจาติดขัดเช่นนี้ เหตุใดครั้งนี้ถึงไม่กล้าต่อปากต่อคำเถียงอีกคนกันเล่าพรึ่บ!ตงเปียนอ๋องขี้แกล้งพลิกร่างบอบบางกึ่งเปลือยของนางให้นอนกองทับบนอกตนหลันจินเยว่จ้องมองร่องรอยจิกข่วนบนกล้ามอกอันเกิดจากนางพลางร้อนรุ่มขึ้นที่พวงแก้มทั้งสองข้าง"แอบอ่านกินข้าอยู่หรือ""บ้า!"กำปั้นน้อย ๆ ทุบลงกึ่งกลางเนื้ออกหนัดแน่น"หากข้าบ้า เจ้ามิน่าสงสารหรือ""ทำไมข้าต้องน่าสงสาร"นางเงยหน้าขึ้นมองคนที่พูดจาให้งวยงง"เพราะเจ้ามีสามีเป็นคนบ้า"สะ...สามี!ใบหน้าสวยแดงกร่ำไปทั่วพวงแก้ม ริมฝีปากเ
ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง กอดก่ายเคียงกาย
"เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น ตลอดทางมาที่นี่ข้าทำเครื่องหมายเอาไว้แล้ว"อ้อ คงจะเป็นพวกเครื่องหมายลับที่รู้กันแค่ไม่กี่คน"แผลท่าน"ดวงตาสีน้ำตาลเหลือบมองแขนที่พันผ้าสีขาวเพื่อห้ามเลือดเอาไว้"แผลเล็กน้อย ข้าต้มยาไว้เดี๋ยวเอามาให้เจ้าทาน"ไม่รอช้าตงเปียนอ๋องผู้เย่อหยิ่งไม่เคยปรนนิบัติใครมาก่อนรีบออกไปยกหม้อยาที่ต้มรอคนเจ็บฟื้นมาให้นางทันที"แค่กลิ่นก็รู้แล้วว่าขม"จริมฝีปากจิ้มลิ้มกล่าว ใบหน้าสวยหวานหันหนีไปอีกทางเพราะไม่ชอบกลิ่นของยาถ้วยนี้"ยาไม่ขมจะช่วยให้หายได้เยี่ยงไร เจ้าฝืนดื่มสักอึกเถอะ"ถ้วยยาถูกยกขึ้นใกล้ใบหน้าหวานนั้นอีกครั้งหลันจินเยว่เหมือนตกอยู่ในมนตร์สะกดเมื่อเผลอสบตาตงเปียนอ๋องที่จ้องนางอยู่ก่อนแล้ว"งั้นข้าป้อนเจ้าแล้วกัน"ว่าจบจึงจับช้อนแล้ววนยาในถ้วยสองสามรอบ ตักยาขึ้นจากถ้วยแล้วจ่อตรงริมฝีปากบางหลันจินเยว่อ้าปากเล็กน้อยเพื่อกลืนยาในช้อนนั้นหากแต่ไม่ยอมละสายตาไปจากใบหน้าตงเปียนอ๋องราวกับมองแล้วจะช่วยลดรสชาติขมของยานี้ลงได้"เด็กดี"รู้ตัวอีกทีจากแค่คิดว่าต้องดื่มแค่อึกเดียวกลายเป็นถูกตงเปียนอ๋องป้อนจนหมดถ้วย"ทะ...ท่า...น"อ้าปากเตรียมต่อว่าอีกคนที่หลอกให้นางทานยาแ
ทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง เสือขวางทาง / 2
"ต้าเสียน?"นี่เป็นสิ่งเหนือความคาดเดาของตงเปียนอ๋อง เขาไม่เคยคิดว่าคนที่บงการพ่อลูกตระกูลซู่จะเป็นผู้ร่วมสายเลือดเดียวกับเขาอย่างองค์หญิงสาม"เหนือฟ้าย่อมมีฟ้า เจ้าคงคิดว่าท่านพ่อข้าจะไม่หาทางหนีที่พึ่งไว้สินะ"เมื่อคิดว่าตอนนี้ตนมีอำนาจกว่าอีกฝ่ายก็เริ่มอวดเบ่งด้วยเสียงเย้ยหยัน"ถ้ำแห่งนี้จะเป็นสุสานของพวกเจ้า"จบประโยคนั้น ซู่จิ่งอวิ๋นปรี่เข้าไปฟาดฟันตงเปียนอ๋องเฟยหลงเช่นเดียวกับคู่ของต้าเสียนที่กำลังกันทางไม่ให้อู่ชิงหรงเข้าไปช่วยเหลือหลันจินเยว่บุรุษแห่งกองทัพมังกรขาวทั้งสองแม้จะรับมือคู่ต่อสู้หากแต่ในใจกลับห่วงสตรีเพียงหนึ่งเดียวที่ถูกจับมัดไว้กลางวงต่อสู้หวั่นจะถูกลูกหลงเอา"ท่านอ๋องระวัง!"เสียงนั้นช้าไป คมกระบี่ของซู่จิ่งอวิ๋นเฉือนเข้าที่แขนตงเปียนอ๋องจนเลือดสีแดงซึมออกมา"ท่านอ๋อง!"อู่ชิงหรงอาศัยความเร็วเข้ารับกระบี่ของซู่จิ่งอวิ๋นที่กำลังจะซ้ำลงอีกครั้งได้ทันท่วงที"ท่านพาซินเอ๋อร์หนีไปก่อน"เสียงอู่ชิงหรงดังขึ้น เป็นจังหวะเดียวกับที่คมกระบี่เขาฟันลงบนขาพับของซู่จิ่งอวิ๋นจนเซเสียหลัก"ท่านแม่ทัพอวิ๋น!"ต้าเสียนเห็นท่าทีไม่สู้ดี แม้จะบาดเจ็บทั้งสองฝ่ายแต่บาดแผลของซู่จิ่งอว
