เข้าสู่ระบบแชร์
ตำหนักร้อยดาว
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-14 14:39:33ลี่หลงก้าวขายาวๆ ยังตำหนักร้อยดาว ใบหน้าหล่อเหลารูปร่างสูงชะลูดขายาว ใน ชุดสีขาวขลิบทอง ผมยาวถูกรวบเรียบร้อย หาใช่ฝีมือของขันทีไม่แต่กลับเป็นฝีมือของเขาเองที่บรรจงใช้เวลาในยามรุ่งอรุณรวบผมเสียเรียบแปล้ ด้วยความเป็นคนเจ้าระเบียบและพิถีพิถัน ทว่าดวงตาเฉกเช่นดวงตาโศกสลดของลี่หยางในวัยหนุ่ม
ตำหนักร้อยดาวที่นั่นแต่เดิมเป็นที่ที่เขาวิ่งเล่นมาช้านาน บัดนี้กับร้างไร้ผู้คนอย่างจริงจังทว่ากลับยังคงถูกดูแลทำนุบำรุงให้ยังคงความงดงามอยู่เหมือนเดิมด้วยเสด็จแม่ฮองเฮาหว่านหนิง มักจะพูดเสมอว่าที่แห่งนี้มีเรื่องราวดีดีเกิดขึ้นมากมายเกินกว่าที่จะปล่อยให้พุพังทิ้งไป
ลี่หลงใช้เวลาเนิ่นนานในแต่ละวันที่นี่ องค์ชายรองลี่หลางยังฝึกวรยุทธ์อยู่กับคนของฝานกงกง
ไม่ตามเขาออกมา
“พี่ใหญ่ ฝานกงกงนี่สุดยอดเสียจริง เก่งเกินใคร น้องเพิ่งรู้ว่าฝานกงกงฝึกวรยุทธ์ให้พี่ใหญ่จนสำเร็จไปแล้ว น้องมัวแต่เล่นสนุก กว่าจะตามพี่ใหญ่ทันคงอีกนาน”
ลี่หลางยิ้มกว้างร่างสูงชะลูด พอๆกับลี่หยางฮ่องเต้ แต่ทว่าใบหน้ากับละม้ายไปทางหว่านหนิงแม้จะเป็นฝาแฝดก็ตาม
อาจเป็นเพราะลี่หลงเฉยชาเหมือนลี่หยางนั่นเองจึงแบ่งแยกกันชัดเจน ลี่หลางนั้นกิริยาปราดเปรียวเหมือนหว่านหนิง ผิดกับลี่หลงที่อุปนิสัยค่อนไปทางลี่หยาง ยิ้มหัวแต่ไม่เคยหยอกล้อ
“ตั้งใจอีกหน่อยไม่นานก็จะตามพี่ใหญ่ทัน”
พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยแต่น้ำเสียงอ่อนโยนอย่างเห็นได้ชัด
“พี่ใหญ่ ทูลขอเสด็จแม่ไปอาศัยอยู่ในตำหนักร้อยดาวแล้วหรือยัง”
สีหน้าของลี่หลงยังเรียบเฉย เช่นเดิม
“เสด็จพ่อ เปรยๆว่าไม่อยากให้ไปอาศัยเพียงลำพังอยากให้อยู่รวมกันเสียในตำหนักใหญ่ แต่ข้าไม่ชื่นชอบความวุ่นวายอยากปลีกตัวไปอยู่ที่นั่นอ่านตำราฝึกวรยุทธ์ดูแลสวนดอกไม้ของเสด็จแม่”แววตาเป็นประกาย
“ลี่หลางไปด้วยคน พี่ใหญ่จะได้ไม่เหงาข้าคุยสนุก”ลี่หลง ยกมือขึ้นเขย่าหัวลี่หลางเบาๆ
“ไว้ทูลขอเสด็จแม่ก่อน หากไปจริงๆ เสด็จพ่อกับเสด็จแม่จะเหงา มีน้องรองอยู่ข้างๆ ตำหนักใหญ่จะได้ครึกครื้น”
“แต่พี่ใหญ่ถ้าท่านไปจริงๆ คนที่เหงาคงเป็นน้องแน่นอน เราสองคนเป็นฝาแฝดกันจะต้องอยู่ด้วยกันถึงจะถูก”น้ำเสียงออดอ้อนทั้งๆ ที่อายุห่างกันไม่ถึงชั่วยาม ลี่หลางกลับทำตัวเป็นเด็กน้อยในสายตาของลี่หลงและผู้คนในวังหลวง เสด็จปู่ฉีกวนลี่โปรดปรานองค์ชายรองยิ่งกว่าใคร ว่างเป็นต้องเรียกหา ฝานกงกงจึงจำต้องลากตัวลี่หลงไปฝึกวรยุทธ์
“ตอนนี้เสด็จพ่อยังไม่แต่งตั้งองค์รัชทายาท หากถึงเวลานั้นจริงๆ เราสองคนคนใดคนหนึ่งจำต้องแยกออกไปเพื่อเปิดทางให้อีกคน ได้นั่งบนบัลลังก์อย่าง ไร้กังวล”
“ไม่ไม่ไม่ พี่ใหญ่คิดไปเองทั้งนั้น เสด็จแม่บอกข้าว่าเราสองคนพี่น้อง รักใคร่กลมเกลียว ตอนนี้เสด็จแม่กับเสด็จพ่อยัง ไม่ได้ตัดสินใจว่าจะให้ใครเป็นไท่จือ และข้าคิดไว้แล้วว่าต้องให้พี่ใหญ่แน่นอน ลี่หลางมิบังอาจ ตำแหน่งไท่จือต้องเป็นของ พี่ใหญ่แน่”
“ต้องเป็นของเจ้าสิลี่หลาง ในเมื่อเจ้าเป็นน้องรองพี่ต้องมีหน้าที่เสียสละให้น้องอย่างไรเล่า”ลี่หลางยิ้มออดอ้อน
“หากเสด็จพ่อกับเสด็จแม่เลือกข้าข้าจะยอมยกมันให้พี่ใหญ่ แต่ถ้าเสด็จพ่อกับเสด็จแม่เลือกพี่ใหญ่ข้าจะขออยู่ที่นี่เพื่อช่วยดูและวังหลวง”ยิ้มจริงใจ จนลี่หลงอดเอ็นดูไม่ได้แม้จะเกิดเกือบจะพร้อมกันแต่ลี่หลางมักจะถูกตามใจและออดอ้อนเก่งกว่าเขา
"ไว้ถึงวันนั้นข้าก็จะให้เสด็จพ่อยกมันให้น้องเช่นกัน”
ลี่หลงหยิบไม้กวาดกวาดลานหน้าตำหนักร้อยดาวอย่างตั้งใจ บางอย่างที่นี่เขา หลงใหลมันยิ่งนัก ไม่ว่าจะเป็นห้องตำราที่มีหนังสือมากมายให้อ่าน แล้วยังด้านหลังที่เป็นห้องลับลี่หลงแอบ สำรวจจนหมดแล้วจะมีกี่คนที่รู้เรื่องนี้
“องค์หญิง ๆ อย่าวิ่งเพคะเดี๋ยว ล้ม”เสียงแหลมเล็กของนางกำนัล ดังขึ้น
ลี่หลงหยุดชะงักถือไม้กวาดค้างไว้อย่างนั้น ร่างอ้อนแอ้นงดงาม ดวงหน้าใสไร้เครื่องสำอางแต่งแต้ม ทว่าปากคอคิ้วคางกลับงดงามเข้ารูป ร่างเล็กวิ่งหันหน้าหันหลัง ชนเข้ากับร่างใหญ่ของลี่หลง ที่ไม่ยอมรับปล่อยให้สาวงามลงไปกองกับพื้น
“อุ๊ป ทำไมไม่รับ”ลี่หลงจ้องใบหน้างามนิ่ง แต่ไม่กล้าสบตากลมที่มองมาด้วยโมโห ที่ต้องเจ็บตัว
“ถวายพระพร องค์ชายใหญ่”นางกำนัลวัยกลางคนย่อตัวทำความเคารพลี่หลง สาวน้อยขยับตัว ยื่นมือให้ลี่หลงช่วยดึงขึ้น แต่ลี่หลงกลับหันหลังหนีห่างออกไปปัดเนื้อปัดตัว จิวฮวนถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้นยืน
“องค์ชายใหญ่? ...”ย่อตัวลงอย่างเสียไม่ได้
“ จิงฮวน ถวายพระพรองค์ชาย..ใหญ่”ลี่หลงถอนหายใจ โบกมือให้ไปเมื่อเห็นว่าในมือจิงฮวนจับปีกผีเสื้อตัวสวยไว้ มันดิ้นทุรนทุรายเพื่อจะหนี บังเกิดความสงสารผีเสื้อในเงื้อมมือของจิงฮวน ลี่หลงไม่ชอบดูใครรังแกสัตว์เขาเองเป็นคนจิตใจอ่อนไหว จึงมีสัตว์เลี้ยงเป็นแมว
จิงฮวนเหมือนจะรู้ว่า ลี่หลงไม่ชอบใจนักที่จิงฮวนจับผีเสื้อไว้ ยื่นผีเสื้อตัวสวยเข้ามาใกล้ใบหน้าคม
“องค์ชาย ..แฝด ไม่ชอบ ผีเสื้อหรือ”ยิ้มยียวน ลี่หลงหันหน้าหนี
บทที่เกี่ยวข้อง
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ตกนรกหรือไร
“องค์หญิงเพคะ ไปเถอะเจ้าค่ะ”กลัวว่า จิงฮวนจะทำให้ลี่หลงโกรธด้วยกิตติศัพท์เรื่องความเฉยชาของลี่หลงที่โด่งดังไปถึงแคว้นหาน ที่บิดาของจิงฮวนฟงฉือนั่งบัลลังก์อยู่จิงฮวนเดินทางมาที่นี่ เพราะนำความคิดถึงของฟงฉือมาส่งให้หว่านหนิงรวมทั้งเครื่องบรรณาการและของฝากมากมาย แต่ยังไม่ทันจะเข้าเฝ้าฮองเฮาหว่านหนิงจิงฮวนกลับวิ่งมาที่สวนของตำหนักร้อยดาว เพราะมองเห็นดอกไม้บานสะพรั่ง อีกทั้งผีเสื้อมากมาย จิงฮวนชอบที่จะวิ่งไล่จับผีเสื้อมาตั้งแต่เด็ก“ถามไม่พูด เป็นใบ้หรือไร องค์ชายแฝดพี่” ยื่นผีเสื้อใส่จมูกของลี่หลง ที่ตกใจใช้มือปัดผีเสื้อจนกระเด็นหลุดออกจากมือปีกขาดเสียหาย ลงไปนอนดิ้นอยู่กับพื้น“ใจร้าย”จิงฮวนจ้องตาเขม็ง ก่อนจะค่อยๆ ใช้มือซ้อน ผีเสื้อขึ้นมาโอบอุ้มไว้ในอุ้งมือ“เจ้ามาวุ่นวายทำไม”“ข้าวุ่นวายเช่นนั้นหรือ องค์ชายแฝดต่างหากที่ไม่ต้อนรับแขกเมือง”สะบัดหน้าหนี แต่กลับทำตาโตวิ่งไปไล่จับ แมวสีขาวสะอาด ปิงปิงของลี่หลงที่แอบตามมาลี่หลงถลาเข้าไปอุ้มปิงๆ ไว้ในอ้อมแขนไม่ให้จิงฮวนทันที่จะตระคลุบตัวปิงปิง ลูบหัวลูบหางปิงปิงไปมาพาปิงปิงตัวดีเดินเข้าไปในตำหนักร้อยดาวหายลับไปกับตา จิงฮวนเบ้ปาก“ คนอะไรไร้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-14ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 รอข้ากล้ากว่านี้
“หลางหลาง เห็นว่าเสด็จพ่อมักจะกล่าวชม ถุงหอมของเสด็จแม่”จิงฮวนทำตาโต หลางหลางต่อหน้ามารดา แทนตัวเองน่าเอ็นดูหลางหลางเลยเหรอ อีกคนคงเป็นหลงหลงแน่นอน ยกมือปิดปากหัวเราะคิกคัก “จิงฮวนเดินทางปลอดภัยดีไหม”หว่านหนิง หันมาสนใจจิงฮวนละมือจากการเย็บถุงหอม อิงไถเก็บถุงหอมหลากสีใส่ในตระกร้าใหญ่ กุ้ยอิงยกกาน้ำชาร้อนๆเข้ามา“จิงฮวนเดินทางราบรื่นคิดถึงอาหญิงจึงเร่งเดินทางให้ถึงแคว้นจ้าวโดยเร็ว”หว่านหนิงจับมือจิงฮวนตบที่หลังมือเบาๆ“จิงฮวนมาปีนี้ โตขึ้นจนอาหญิงแทบจะจำเจ้าไม่ได้”“สวยขึ้นด้วยไหม”คำพูดฉอเลาะน่าฟัง“เห็นทีจะบอกว่าไม่สวยคงจะไม่ได้เสียแล้ว”จิงฮวนหัวเราะเสียงใส“เจ้าพบหลงหลงหรือยัง อาหญิงหมายถึงลี่หลง”“องค์ชายใหญ่ จิงฮวนเห็นเขาอุ้มแมวเข้าไปในตำหนักร้อยดาว”"เจ้าขันทีปิงปิง ตามพี่ใหญ่ไปอีกจนได้"ลี่หลางพูดขึ้น เขาอุตส่าห์จับตัวมันไว้หลอกล่อด้วยขนนกยุง แต่มันดันหนีไปคอยตามติดลี่หลงเหมือนเป็นขันที ลี่หลงไม่รับขันทีด้วยนิสัยไม่ชอบวุ่นวายกับใครจึงเลือกที่จะปฏิเสธขันทีตั้งแต่อายุได้เพียงเก้าขวบ ปิงปิงที่คอยตามติดจึงถูกขนานนามว่าขันทีของลี่หลง ส่วนลี่หลางมีเสี่ยวโถวคอยดูแล บ้างก็พูดว่าเป็นเพราะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-14ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 เข้ามาทำไม
“ปล่อยนะองค์ชายแฝดข้าเองจิงฮวน”เผลอปล่อยร่างบางทันทีเมื่อสำนึกได้ว่าตัวเองเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าคลุมบางเบา ทำเอาจิงฮวนลงไปกองกับพื้น“โอ๊ยเจ็บจัง”ลูบขาปรอยๆ“ใครให้เจ้าเข้ามา”“ก็องค์ชายหนีมาแบบนี้ ข้าเลยสงสัย”“กลับไปเสีย”หันหน้าหนีเสียบกระบี่เข้าไปในฝักสีทอง“เจ้าไปซะ”จิงฮวนทำหน้าเง้า คนอะไรนอกจากจะเฉยชาแล้วยังชอบทำเป็นวางก้าม"ไปก็ได้ แต่อย่าคิดว่าจิงฮวนจะยอมแพ้นะจิงฮวนเหมือนท่านอาที่สุด เสด็จย่าหว่านหวงลู่มักจะเล่าเรื่องราวของท่านอาให้ฟังเสมอ คอยดูจิงฮวนแล้วกัน"สะบัดตัวเดินออกจากห้องไป ลี่หลงเผลอยิ้มอดขำไม่ได้ใบหน้ายามยิ้มแย้มสว่างสดใสแต่เสียดายที่จิงฮวนไม่มีโอกาสได้เห็น จะมาเอาชนะอะไรกับเขา แม้แต่เสด็จแม่หว่านหนิงยังยอมให้เขาเป็นแบบนี้เลย"หลงหลงของแม่ขี้อาย อีกหน่อยคงไร้คู่ครอง"อมยิ้มก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนแท่นบรรทมหลับใหล รู้สึกว่าที่นี่คือบ้านอันอบอุ่นปิงปิง ตามขึ้นมาซุกตัวบนที่นอนเขาลูบหัวมันให้หลับไปพร้อมกันตระกลูไฉ่.."ท่านพ่อองค์ชายใหญ่ ลูกไม่เห็นว่าน่าคบหากิริยาเรียบเฉยดังตอไม้องค์ชายรองก็ทำตัวเหมือนเด็กเล่นสนุกไปวันๆ ทั้งสองคนดูแล้วแม้จะมีชาติกำเนิดสูงส่งแต่เรื่องไหวพริบหาส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-14ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 จิงฮวน
“เดี๋ยวก่อนเพคะ เรื่องที่ว่าคือเรื่องหลงหลงที่หว่านหนิงหนักใจ”ถอนหายใจ“ข้าคิดว่าเป็นเรื่องที่อยากมีองค์หญิงน้อยเสียอีก”หว่านหนิงอมยิ้ม“หว่านหนิง ส่งสาสน์ให้จิงฮวนมาที่แคว้นจ้าวโดยไม่ได้บอกนางแต่กำชับให้พี่แปดฟงฉือฮ่องเต้ ให้เป็นนางเดินทางมาเยี่ยมเยือน”“ข้าไม่เข้าใจเหตุใดต้องเป็นจิงฮวน”“ฝ่าบาทจะว่าอะไรไหม หากว่าหว่านหนิง หมายมั่นจิงฮวนไว้ให้กับลี่หลง”ลี่หยางยิ้มกอดประคองหว่านหนิง“ใครจะกล้าขัดบัญชาเจ้ากันเล่า จิงฮวนน่าเอ็นดูยิ่งนัก แต่สองสามวันก่อนข้าได้ข่าวเรื่องเจ้าทาบทาม บุตรีท่านไฉ่”หว่านหนิงยังยิ้ม“บุตรี ท่านไฉ่ ฉลาดเฉลียวหากหลงหลงจะพึงใจนางหว่านหนิงก็ไม่ขัดแต่การจะ ให้คนสองคนตกล่องปล่องชิ้นกันด้วยความจริงใจ หว่านหนิงจึงคิดว่าอยากให้หลงหลงเลือกเอง หากหลงหลงพึงใจจิงฮวน หว่านหนิงเองก็พร้อมสนับสนุนแต่ใต้เท้าไฉ่ ที่ผ่านมาว่าจะภักดีก็ดี ว่าจะเอนเอียงก็ไม่น้อย คนของหว่านหนิงบอกล่าวว่า ใต้เท้าไฉ่ผันเงินจากการสร้างเขื่อน เข้าตระกูลไม่น้อย”ลี่หยางพยักหน้าช้าๆ“เจ้าตั้งใจสั่งสอนใต้เท้าไฉ่เช่นนั้นหรือ"“หว่านหนิงตั้งใจให้โอกาสใต้เท้าไฉ่กลับตัวกลับใจเพื่อจะให้เขารู้ว่า ฝ่าบาทและหว่านหนิง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-14ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ขันทีปิงปิง
ตำหนักร้อยดาว"ขันทีปิงปิงมานี่"ปิงปิงเจ้าแมวอ้วนนอนพลิกตัวไปมาบนหลังคาสูงจากศีรษะไม่เท่าไหร่ จิงฮวนมองซ้ายมองขวาเห็นบันไดไม้ไผ่ไม่ไกลนักยกมาวางฟาดกับหลังคาปีนขึ้นขึ้นไปหมายจะจับปิงปิง แต่บันไดหาเป็นใจไม่"ว้ายๆๆ "หงายหลังร่วงลงไม่ทันระวัง ข้างล่างนั่นลี่หลางอ้าแขนรับไว้ด้วยแรงทั้งหมด ร่างอ้อนแอ้นอยู่ในอ้อมแขนพอดี"พี่ใหญ่"ลี่หลงกับอี้หลิวเดินมาพอดี ภาพที่เห็นคือจิงฮวนในอ้อมแขนของลี่หลาง ซบหน้าลงกับอกกว้าง"ข้าตามมาอุ้มขันทีปิงปิงตามพระบัญชาของอาหญิง"ชี้มือไปบนหลังคา"เจ้าสองคน"ลี่หลงถาม ลี่หลางเผลอปล่อยจิงฮวนร่วงลงพื้น"โอ้ย""ขอโทษ"ดึงร่างบางขึ้นมายืนเคียงข้าง"ปิงปิง ลงมานี่"เจ้าแมวน้อยปิงปิงกระโดดลงมาอย่างง่ายดาย จิงฮวนรีบรับเอาปิงปิงไว้ในอ้อมแขน อี้หลิวเดินเข้ามาอุ้มปิงปิงในมือของจิงฮวน“เจ้าแมวน้อยน่ารักเสียจริง”จิงฮวนที่อุ้มปิงปิงอยู่ก่อนแล้วไม่ยอมปล่อย อี้หลิวจึงกระชากปิงปิงอย่างแรงจนได้ตัวปิงปิงไปไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง ปิงปิงเจ็บและตกใจข่วน อี้หลิวเป็นทางยาวก่อนจะกระโดดหนีไป“โอ๊ยยยยย”“เจ้าทำอะไรของเจ้า”อี้หลิวพูดขึ้นกุมแผลทีมือที่มีเลือดไหลซิบ“เจ้านั่นล่ะเห็นไหมว่าขันท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-14ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ดอกเหมยสีแดง
ตำหนักฮองเฮา“เสด็จแม่ พี่ใหญ่ไม่ถามนางด้วยซ้ำว่าเจ็บไหมเอาแต่วิ่งตามเจ้าขันทีตัวอ้วนไป”หว่านหนิงนั่งเย็บถุงหอมเหมือนเดิม ปล่อยให้ลี่หลางเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง“แล้วนางเจ็บมากไหมเล่า”“จะว่าเจ็บก็ไม่เจ็บมากอย่างที่ควรจะเป็น เจ้าขันทีปิงปิงยังจะเจ็บเสียกว่าถูกกระชากด้วยแรงขนาดนั้น”“แล้วจิงฮวน นางว่าอย่างไร”“องค์หญิงจิงฮวนก็แค่ วิ่งตามขันทีปิงปิงไป”“แล้วหลงหลงเล่า”“เสด็จแม่ คงพอเดาออกว่าพี่ใหญ่จะทำเช่นไร”ลี่หลางยิ้ม“หลงหลงก็คงตามขันทีปิงปิงไป”“เสด็จแม่ อี้หลิวกิริยานางบางอย่างขัดใจลูกเหลือเกิน แต่ไม่รู้ว่าพี่ใหญ่จะรู้สึกเช่นไร”หว่านหนิงยิ้ม“แล้วจิงฮวนเล่า”ไม่ตอบแต่เลือกที่จะถามกลับมือยังคงเย็บถุงหอมต่อไปไม่แสดงทีท่าว่าสนใจคำตอบ“จิงฮวนนางสดใสน่ารักเป็นธรรมชาติเสียกว่า ลูกยังแอบคิดว่าหากจิงฮวนรั้งอยู่ที่แคว้นจ้าวเสียนานหน่อยที่นี่คงครึกครื้น”ดวงตาเป็นประกาย หว่านหนิงเงยหน้าขึ้นมองลี่หลางอย่างค้นคว้า“แล้วองค์ชายรองของแม่ชอบนางไหม”ลี่หลางหันหน้ามามองหว่านหนิงด้วยสายตาเป็นประกายสดใส“หลางหลาง เชื่อสายตาเสด็จแม่หากเสด็จแม่มองว่าใครสมควรจะแต่งเป็นชายาของหลางหลาง หลางหลางจะไม่ป
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-20ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 หวาน
“ อี้หลิว นำสมุนไพรบำรุงร่างกาย จากทางใต้มีสรรพคุณดีเยี่ยม เป็นของหายากที่ท่านพ่อ สั่งให้สหายทางใต้ส่งมาเป็นของกำนัลเพื่อมาถวายแก่ฮองเฮา”ใบหน้า อ่อนหวานยิ้มเพียงบางเบา หว่านหนิงรับห่อสมุนไพรมาถือไว้ ลี่หยางเดินเข้ามาพออดี“ฮ่องเต้เสด็จจจจ” อี้หลิว ย่อตัวก้มหน้า หว่านหนิงมองไปที่ลี่หยางด้วยความประหลาดใจ“วันนี้ทำไมฝ่าบาทมาถึงตำหนักของหว่านหนิงได้”ยกแขนขึ้นโอบรอบเอวบางอย่างถนุถนอมอี้หลิว เหลือบตามอง“ข้าเดิมที ยุ่งวุ่นวายกับฎีกา หาเวลามาทานกลางวันกับเจ้าไม่ได้เย็นนี้จึงถือโอกาส มานั่งที่ตำหนักของเจ้านานหน่อย จนกว่าฮองเฮาจะไล่”หว่านหนิงอมยิ้ม กุ้ยอิงกับอิงไถรู้งานยกเครื่องเสวยมาทันที หว่านหนิงหันไปทางอี้หลิว“อี้หลิวเจ้าก็กินเสียด้วยกัน”ลี่หยางขมวดคิ้ว“บุตรีท่านไฉ่นางนำสมุนไพรบำรุงกำลังมาให้หว่านหนิงลอง ดื่ม”ลี่หยางหยิบ ห่อสมุนไพรขึ้นมาดม (จำได้ไหมลี่หยางจมูกดีที่สุด) ก่อนจะวางลง“เพคะฮองเฮา”รับคำง่ายดาย ลี่หยางหน้าตึงขึ้นมาทันที หว่านหนิงเสียอีกกลับแย้มยิ้ม อี้หลิวเองเป็นฝ่ายที่อึดอัดไม่น้อย“ฝ่าบาท วันนี้หว่านหนิง ลงมือทำเครื่องเสวยเอง เหมือนกับจะรู้ว่าฝ่าบาทจะมาเสวยที่นี่”เอื้อมมือ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-20
บทล่าสุด
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 หวาน
“ อี้หลิว นำสมุนไพรบำรุงร่างกาย จากทางใต้มีสรรพคุณดีเยี่ยม เป็นของหายากที่ท่านพ่อ สั่งให้สหายทางใต้ส่งมาเป็นของกำนัลเพื่อมาถวายแก่ฮองเฮา”ใบหน้า อ่อนหวานยิ้มเพียงบางเบา หว่านหนิงรับห่อสมุนไพรมาถือไว้ ลี่หยางเดินเข้ามาพออดี“ฮ่องเต้เสด็จจจจ” อี้หลิว ย่อตัวก้มหน้า หว่านหนิงมองไปที่ลี่หยางด้วยความประหลาดใจ“วันนี้ทำไมฝ่าบาทมาถึงตำหนักของหว่านหนิงได้”ยกแขนขึ้นโอบรอบเอวบางอย่างถนุถนอมอี้หลิว เหลือบตามอง“ข้าเดิมที ยุ่งวุ่นวายกับฎีกา หาเวลามาทานกลางวันกับเจ้าไม่ได้เย็นนี้จึงถือโอกาส มานั่งที่ตำหนักของเจ้านานหน่อย จนกว่าฮองเฮาจะไล่”หว่านหนิงอมยิ้ม กุ้ยอิงกับอิงไถรู้งานยกเครื่องเสวยมาทันที หว่านหนิงหันไปทางอี้หลิว“อี้หลิวเจ้าก็กินเสียด้วยกัน”ลี่หยางขมวดคิ้ว“บุตรีท่านไฉ่นางนำสมุนไพรบำรุงกำลังมาให้หว่านหนิงลอง ดื่ม”ลี่หยางหยิบ ห่อสมุนไพรขึ้นมาดม (จำได้ไหมลี่หยางจมูกดีที่สุด) ก่อนจะวางลง“เพคะฮองเฮา”รับคำง่ายดาย ลี่หยางหน้าตึงขึ้นมาทันที หว่านหนิงเสียอีกกลับแย้มยิ้ม อี้หลิวเองเป็นฝ่ายที่อึดอัดไม่น้อย“ฝ่าบาท วันนี้หว่านหนิง ลงมือทำเครื่องเสวยเอง เหมือนกับจะรู้ว่าฝ่าบาทจะมาเสวยที่นี่”เอื้อมมือ
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ดอกเหมยสีแดง
ตำหนักฮองเฮา“เสด็จแม่ พี่ใหญ่ไม่ถามนางด้วยซ้ำว่าเจ็บไหมเอาแต่วิ่งตามเจ้าขันทีตัวอ้วนไป”หว่านหนิงนั่งเย็บถุงหอมเหมือนเดิม ปล่อยให้ลี่หลางเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง“แล้วนางเจ็บมากไหมเล่า”“จะว่าเจ็บก็ไม่เจ็บมากอย่างที่ควรจะเป็น เจ้าขันทีปิงปิงยังจะเจ็บเสียกว่าถูกกระชากด้วยแรงขนาดนั้น”“แล้วจิงฮวน นางว่าอย่างไร”“องค์หญิงจิงฮวนก็แค่ วิ่งตามขันทีปิงปิงไป”“แล้วหลงหลงเล่า”“เสด็จแม่ คงพอเดาออกว่าพี่ใหญ่จะทำเช่นไร”ลี่หลางยิ้ม“หลงหลงก็คงตามขันทีปิงปิงไป”“เสด็จแม่ อี้หลิวกิริยานางบางอย่างขัดใจลูกเหลือเกิน แต่ไม่รู้ว่าพี่ใหญ่จะรู้สึกเช่นไร”หว่านหนิงยิ้ม“แล้วจิงฮวนเล่า”ไม่ตอบแต่เลือกที่จะถามกลับมือยังคงเย็บถุงหอมต่อไปไม่แสดงทีท่าว่าสนใจคำตอบ“จิงฮวนนางสดใสน่ารักเป็นธรรมชาติเสียกว่า ลูกยังแอบคิดว่าหากจิงฮวนรั้งอยู่ที่แคว้นจ้าวเสียนานหน่อยที่นี่คงครึกครื้น”ดวงตาเป็นประกาย หว่านหนิงเงยหน้าขึ้นมองลี่หลางอย่างค้นคว้า“แล้วองค์ชายรองของแม่ชอบนางไหม”ลี่หลางหันหน้ามามองหว่านหนิงด้วยสายตาเป็นประกายสดใส“หลางหลาง เชื่อสายตาเสด็จแม่หากเสด็จแม่มองว่าใครสมควรจะแต่งเป็นชายาของหลางหลาง หลางหลางจะไม่ป
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ขันทีปิงปิง
ตำหนักร้อยดาว"ขันทีปิงปิงมานี่"ปิงปิงเจ้าแมวอ้วนนอนพลิกตัวไปมาบนหลังคาสูงจากศีรษะไม่เท่าไหร่ จิงฮวนมองซ้ายมองขวาเห็นบันไดไม้ไผ่ไม่ไกลนักยกมาวางฟาดกับหลังคาปีนขึ้นขึ้นไปหมายจะจับปิงปิง แต่บันไดหาเป็นใจไม่"ว้ายๆๆ "หงายหลังร่วงลงไม่ทันระวัง ข้างล่างนั่นลี่หลางอ้าแขนรับไว้ด้วยแรงทั้งหมด ร่างอ้อนแอ้นอยู่ในอ้อมแขนพอดี"พี่ใหญ่"ลี่หลงกับอี้หลิวเดินมาพอดี ภาพที่เห็นคือจิงฮวนในอ้อมแขนของลี่หลาง ซบหน้าลงกับอกกว้าง"ข้าตามมาอุ้มขันทีปิงปิงตามพระบัญชาของอาหญิง"ชี้มือไปบนหลังคา"เจ้าสองคน"ลี่หลงถาม ลี่หลางเผลอปล่อยจิงฮวนร่วงลงพื้น"โอ้ย""ขอโทษ"ดึงร่างบางขึ้นมายืนเคียงข้าง"ปิงปิง ลงมานี่"เจ้าแมวน้อยปิงปิงกระโดดลงมาอย่างง่ายดาย จิงฮวนรีบรับเอาปิงปิงไว้ในอ้อมแขน อี้หลิวเดินเข้ามาอุ้มปิงปิงในมือของจิงฮวน“เจ้าแมวน้อยน่ารักเสียจริง”จิงฮวนที่อุ้มปิงปิงอยู่ก่อนแล้วไม่ยอมปล่อย อี้หลิวจึงกระชากปิงปิงอย่างแรงจนได้ตัวปิงปิงไปไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง ปิงปิงเจ็บและตกใจข่วน อี้หลิวเป็นทางยาวก่อนจะกระโดดหนีไป“โอ๊ยยยยย”“เจ้าทำอะไรของเจ้า”อี้หลิวพูดขึ้นกุมแผลทีมือที่มีเลือดไหลซิบ“เจ้านั่นล่ะเห็นไหมว่าขันท
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 จิงฮวน
“เดี๋ยวก่อนเพคะ เรื่องที่ว่าคือเรื่องหลงหลงที่หว่านหนิงหนักใจ”ถอนหายใจ“ข้าคิดว่าเป็นเรื่องที่อยากมีองค์หญิงน้อยเสียอีก”หว่านหนิงอมยิ้ม“หว่านหนิง ส่งสาสน์ให้จิงฮวนมาที่แคว้นจ้าวโดยไม่ได้บอกนางแต่กำชับให้พี่แปดฟงฉือฮ่องเต้ ให้เป็นนางเดินทางมาเยี่ยมเยือน”“ข้าไม่เข้าใจเหตุใดต้องเป็นจิงฮวน”“ฝ่าบาทจะว่าอะไรไหม หากว่าหว่านหนิง หมายมั่นจิงฮวนไว้ให้กับลี่หลง”ลี่หยางยิ้มกอดประคองหว่านหนิง“ใครจะกล้าขัดบัญชาเจ้ากันเล่า จิงฮวนน่าเอ็นดูยิ่งนัก แต่สองสามวันก่อนข้าได้ข่าวเรื่องเจ้าทาบทาม บุตรีท่านไฉ่”หว่านหนิงยังยิ้ม“บุตรี ท่านไฉ่ ฉลาดเฉลียวหากหลงหลงจะพึงใจนางหว่านหนิงก็ไม่ขัดแต่การจะ ให้คนสองคนตกล่องปล่องชิ้นกันด้วยความจริงใจ หว่านหนิงจึงคิดว่าอยากให้หลงหลงเลือกเอง หากหลงหลงพึงใจจิงฮวน หว่านหนิงเองก็พร้อมสนับสนุนแต่ใต้เท้าไฉ่ ที่ผ่านมาว่าจะภักดีก็ดี ว่าจะเอนเอียงก็ไม่น้อย คนของหว่านหนิงบอกล่าวว่า ใต้เท้าไฉ่ผันเงินจากการสร้างเขื่อน เข้าตระกูลไม่น้อย”ลี่หยางพยักหน้าช้าๆ“เจ้าตั้งใจสั่งสอนใต้เท้าไฉ่เช่นนั้นหรือ"“หว่านหนิงตั้งใจให้โอกาสใต้เท้าไฉ่กลับตัวกลับใจเพื่อจะให้เขารู้ว่า ฝ่าบาทและหว่านหนิง
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 เข้ามาทำไม
“ปล่อยนะองค์ชายแฝดข้าเองจิงฮวน”เผลอปล่อยร่างบางทันทีเมื่อสำนึกได้ว่าตัวเองเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าคลุมบางเบา ทำเอาจิงฮวนลงไปกองกับพื้น“โอ๊ยเจ็บจัง”ลูบขาปรอยๆ“ใครให้เจ้าเข้ามา”“ก็องค์ชายหนีมาแบบนี้ ข้าเลยสงสัย”“กลับไปเสีย”หันหน้าหนีเสียบกระบี่เข้าไปในฝักสีทอง“เจ้าไปซะ”จิงฮวนทำหน้าเง้า คนอะไรนอกจากจะเฉยชาแล้วยังชอบทำเป็นวางก้าม"ไปก็ได้ แต่อย่าคิดว่าจิงฮวนจะยอมแพ้นะจิงฮวนเหมือนท่านอาที่สุด เสด็จย่าหว่านหวงลู่มักจะเล่าเรื่องราวของท่านอาให้ฟังเสมอ คอยดูจิงฮวนแล้วกัน"สะบัดตัวเดินออกจากห้องไป ลี่หลงเผลอยิ้มอดขำไม่ได้ใบหน้ายามยิ้มแย้มสว่างสดใสแต่เสียดายที่จิงฮวนไม่มีโอกาสได้เห็น จะมาเอาชนะอะไรกับเขา แม้แต่เสด็จแม่หว่านหนิงยังยอมให้เขาเป็นแบบนี้เลย"หลงหลงของแม่ขี้อาย อีกหน่อยคงไร้คู่ครอง"อมยิ้มก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนแท่นบรรทมหลับใหล รู้สึกว่าที่นี่คือบ้านอันอบอุ่นปิงปิง ตามขึ้นมาซุกตัวบนที่นอนเขาลูบหัวมันให้หลับไปพร้อมกันตระกลูไฉ่.."ท่านพ่อองค์ชายใหญ่ ลูกไม่เห็นว่าน่าคบหากิริยาเรียบเฉยดังตอไม้องค์ชายรองก็ทำตัวเหมือนเด็กเล่นสนุกไปวันๆ ทั้งสองคนดูแล้วแม้จะมีชาติกำเนิดสูงส่งแต่เรื่องไหวพริบหาส
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 รอข้ากล้ากว่านี้
“หลางหลาง เห็นว่าเสด็จพ่อมักจะกล่าวชม ถุงหอมของเสด็จแม่”จิงฮวนทำตาโต หลางหลางต่อหน้ามารดา แทนตัวเองน่าเอ็นดูหลางหลางเลยเหรอ อีกคนคงเป็นหลงหลงแน่นอน ยกมือปิดปากหัวเราะคิกคัก “จิงฮวนเดินทางปลอดภัยดีไหม”หว่านหนิง หันมาสนใจจิงฮวนละมือจากการเย็บถุงหอม อิงไถเก็บถุงหอมหลากสีใส่ในตระกร้าใหญ่ กุ้ยอิงยกกาน้ำชาร้อนๆเข้ามา“จิงฮวนเดินทางราบรื่นคิดถึงอาหญิงจึงเร่งเดินทางให้ถึงแคว้นจ้าวโดยเร็ว”หว่านหนิงจับมือจิงฮวนตบที่หลังมือเบาๆ“จิงฮวนมาปีนี้ โตขึ้นจนอาหญิงแทบจะจำเจ้าไม่ได้”“สวยขึ้นด้วยไหม”คำพูดฉอเลาะน่าฟัง“เห็นทีจะบอกว่าไม่สวยคงจะไม่ได้เสียแล้ว”จิงฮวนหัวเราะเสียงใส“เจ้าพบหลงหลงหรือยัง อาหญิงหมายถึงลี่หลง”“องค์ชายใหญ่ จิงฮวนเห็นเขาอุ้มแมวเข้าไปในตำหนักร้อยดาว”"เจ้าขันทีปิงปิง ตามพี่ใหญ่ไปอีกจนได้"ลี่หลางพูดขึ้น เขาอุตส่าห์จับตัวมันไว้หลอกล่อด้วยขนนกยุง แต่มันดันหนีไปคอยตามติดลี่หลงเหมือนเป็นขันที ลี่หลงไม่รับขันทีด้วยนิสัยไม่ชอบวุ่นวายกับใครจึงเลือกที่จะปฏิเสธขันทีตั้งแต่อายุได้เพียงเก้าขวบ ปิงปิงที่คอยตามติดจึงถูกขนานนามว่าขันทีของลี่หลง ส่วนลี่หลางมีเสี่ยวโถวคอยดูแล บ้างก็พูดว่าเป็นเพราะ
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ตกนรกหรือไร
“องค์หญิงเพคะ ไปเถอะเจ้าค่ะ”กลัวว่า จิงฮวนจะทำให้ลี่หลงโกรธด้วยกิตติศัพท์เรื่องความเฉยชาของลี่หลงที่โด่งดังไปถึงแคว้นหาน ที่บิดาของจิงฮวนฟงฉือนั่งบัลลังก์อยู่จิงฮวนเดินทางมาที่นี่ เพราะนำความคิดถึงของฟงฉือมาส่งให้หว่านหนิงรวมทั้งเครื่องบรรณาการและของฝากมากมาย แต่ยังไม่ทันจะเข้าเฝ้าฮองเฮาหว่านหนิงจิงฮวนกลับวิ่งมาที่สวนของตำหนักร้อยดาว เพราะมองเห็นดอกไม้บานสะพรั่ง อีกทั้งผีเสื้อมากมาย จิงฮวนชอบที่จะวิ่งไล่จับผีเสื้อมาตั้งแต่เด็ก“ถามไม่พูด เป็นใบ้หรือไร องค์ชายแฝดพี่” ยื่นผีเสื้อใส่จมูกของลี่หลง ที่ตกใจใช้มือปัดผีเสื้อจนกระเด็นหลุดออกจากมือปีกขาดเสียหาย ลงไปนอนดิ้นอยู่กับพื้น“ใจร้าย”จิงฮวนจ้องตาเขม็ง ก่อนจะค่อยๆ ใช้มือซ้อน ผีเสื้อขึ้นมาโอบอุ้มไว้ในอุ้งมือ“เจ้ามาวุ่นวายทำไม”“ข้าวุ่นวายเช่นนั้นหรือ องค์ชายแฝดต่างหากที่ไม่ต้อนรับแขกเมือง”สะบัดหน้าหนี แต่กลับทำตาโตวิ่งไปไล่จับ แมวสีขาวสะอาด ปิงปิงของลี่หลงที่แอบตามมาลี่หลงถลาเข้าไปอุ้มปิงๆ ไว้ในอ้อมแขนไม่ให้จิงฮวนทันที่จะตระคลุบตัวปิงปิง ลูบหัวลูบหางปิงปิงไปมาพาปิงปิงตัวดีเดินเข้าไปในตำหนักร้อยดาวหายลับไปกับตา จิงฮวนเบ้ปาก“ คนอะไรไร้
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ตำหนักร้อยดาว
ลี่หลงก้าวขายาวๆ ยังตำหนักร้อยดาว ใบหน้าหล่อเหลารูปร่างสูงชะลูดขายาว ใน ชุดสีขาวขลิบทอง ผมยาวถูกรวบเรียบร้อย หาใช่ฝีมือของขันทีไม่แต่กลับเป็นฝีมือของเขาเองที่บรรจงใช้เวลาในยามรุ่งอรุณรวบผมเสียเรียบแปล้ ด้วยความเป็นคนเจ้าระเบียบและพิถีพิถัน ทว่าดวงตาเฉกเช่นดวงตาโศกสลดของลี่หยางในวัยหนุ่มตำหนักร้อยดาวที่นั่นแต่เดิมเป็นที่ที่เขาวิ่งเล่นมาช้านาน บัดนี้กับร้างไร้ผู้คนอย่างจริงจังทว่ากลับยังคงถูกดูแลทำนุบำรุงให้ยังคงความงดงามอยู่เหมือนเดิมด้วยเสด็จแม่ฮองเฮาหว่านหนิง มักจะพูดเสมอว่าที่แห่งนี้มีเรื่องราวดีดีเกิดขึ้นมากมายเกินกว่าที่จะปล่อยให้พุพังทิ้งไปลี่หลงใช้เวลาเนิ่นนานในแต่ละวันที่นี่ องค์ชายรองลี่หลางยังฝึกวรยุทธ์อยู่กับคนของฝานกงกงไม่ตามเขาออกมา“พี่ใหญ่ ฝานกงกงนี่สุดยอดเสียจริง เก่งเกินใคร น้องเพิ่งรู้ว่าฝานกงกงฝึกวรยุทธ์ให้พี่ใหญ่จนสำเร็จไปแล้ว น้องมัวแต่เล่นสนุก กว่าจะตามพี่ใหญ่ทันคงอีกนาน”ลี่หลางยิ้มกว้างร่างสูงชะลูด พอๆกับลี่หยางฮ่องเต้ แต่ทว่าใบหน้ากับละม้ายไปทางหว่านหนิงแม้จะเป็นฝาแฝดก็ตามอาจเป็นเพราะลี่หลงเฉยชาเหมือนลี่หยางนั่นเองจึงแบ่งแยกกันชัดเจน ลี่หลางนั้นกิริยาปราดเป
