LOGINShare
เข้ามาทำไม
Last Updated:
2025-02-14 14:52:17“ปล่อยนะองค์ชายแฝดข้าเองจิงฮวน”เผลอปล่อยร่างบางทันทีเมื่อสำนึกได้ว่าตัวเองเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าคลุมบางเบา ทำเอาจิงฮวนลงไปกองกับพื้น
“โอ๊ยเจ็บจัง”ลูบขาปรอยๆ
“ใครให้เจ้าเข้ามา”
“ก็องค์ชายหนีมาแบบนี้ ข้าเลยสงสัย”
“กลับไปเสีย”หันหน้าหนีเสียบกระบี่เข้าไปในฝักสีทอง
“เจ้าไปซะ”จิงฮวนทำหน้าเง้า คนอะไรนอกจากจะเฉยชาแล้วยังชอบทำเป็นวางก้าม
"ไปก็ได้ แต่อย่าคิดว่าจิงฮวนจะยอมแพ้นะจิงฮวนเหมือนท่านอาที่สุด เสด็จย่าหว่านหวงลู่มักจะเล่าเรื่องราวของท่านอาให้ฟังเสมอ คอยดูจิงฮวนแล้วกัน"สะบัดตัวเดินออกจากห้องไป ลี่หลงเผลอยิ้มอดขำไม่ได้ใบหน้ายามยิ้มแย้มสว่างสดใสแต่เสียดายที่จิงฮวนไม่มีโอกาสได้เห็น จะมาเอาชนะอะไรกับเขา แม้แต่เสด็จแม่หว่านหนิงยังยอมให้เขาเป็นแบบนี้เลย
"หลงหลงของแม่ขี้อาย อีกหน่อยคงไร้คู่ครอง"อมยิ้มก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนแท่นบรรทมหลับใหล รู้สึกว่าที่นี่คือบ้านอันอบอุ่น
ปิงปิง ตามขึ้นมาซุกตัวบนที่นอนเขาลูบหัวมันให้หลับไปพร้อมกัน
ตระกลูไฉ่..
"ท่านพ่อองค์ชายใหญ่ ลูกไม่เห็นว่าน่าคบหากิริยาเรียบเฉยดังตอไม้องค์ชายรองก็ทำตัวเหมือนเด็กเล่นสนุกไปวันๆ ทั้งสองคนดูแล้วแม้จะมีชาติกำเนิดสูงส่งแต่เรื่องไหวพริบหาสู้ลูกขุนนางธรรมดาได้"
"หุบปากของเจ้าเสีย ไฉ่อี้หลิวหากจะแต่งเข้าตระกูลขุนนางมิสู้แต่งเป็นชายาอ๋องที่มีโอกาสนั่งบัลลังก์ไม่ดีกว่าหรือ"
“ท่านพ่อลูกเข้าใจแล้วแต่ที่ไม่เข้าใจคือเหตุใดฮองเฮาถึงยอมให้องค์ชายใหญ่แต่งลูกง่ายดายเพียงนั้น"เสียงอ่อนลงเมื่อโดนใต้เท้าไฉ่ดุ
"ฮองเฮาคงต้องการหาใครที่พอจะฉุดดึงองค์ชายใหญ่เพราะในใจฮองเฮา หากใครสักคนที่จะเป็นไท่จือคงจะต้องเป็นองค์ชายใหญ่แน่แท้"อี้หลิวยิ้มจริงสิแค่เอาใจฮองเฮาเสียหน่อยอีกไม่นานอำนาจคงจะอยู่ในมือ
"ลูกหวั่นใจ กับความเฉยชาขององค์ชายใหญ่"
"เกรงว่า หากเป็นสามีภรรยากันแล้ว องค์ชายคงไม่ต่างจากฝ่าบาทที่ลุ่มหลงเพียงเจ้าคนเดียว เห็นหรือไม่ฝ่าบาทไม่ยอมให้การคัดตัวสนมมีเพียงฮองเฮาองค์เดียวจนถึงวันนี้"
"นั่นอาจเป็นเพราะฝ่าบาทยังไม่รู้ว่ายังมีหญิงงามพิสุทธิ์อีกมากมายยอมมอบกายต่างหาก เกรงว่าได้ใหม่แล้วจะลืมเก่าได้ไม่ยากด้วยนิสัยของบุรุษ อี้หลิวคิดว่า ไม่มีใครรักมั่นแบบโง่งมเช่นนั้น"
อี้หลิวจดจำได้ดีเมื่อตามใต้เท้าไฉ่เข้าไปในวังหลวงเมื่อวันคล้ายวันพระราชสมภพของฉี่กวนลี่ ใบหน้าหล่อเหลาสุขุมนุ่มลึกที่แทบจะอุ้มฮองเฮากับสายตาที่มองฮองเฮาด้วยความรัก ไม่ชายตามองใครไม่สิไม่เหลือสายไว้มองใคร ทำเอาอี้หลิวรู้สึกอิจฉานั่นต่างหากที่ท้าทาย
หากได้อยู่ในอ้อมกอดของลี่หยางในห้องบรรทมให้หว่านหนิงมาพบเข้า สายตาที่เต็มไปด้วยความมั่นใจกลายเป็นสายตาเจ็บช้ำของหว่านหนิงจะน่ามองเพียงใด
"เจ้าอย่าบอกนะว่า"
"ลูกขอลองดู ใครๆต่างร่ำลือเรื่องฮองเฮาฉลาดหลักแหลมอีกทั้งฝ่าบาทได้ชื่อว่ารักมั่น ลูกเองท่านพ่อก็รู้ว่ามิได้โง่งม ลูกมิได้ละทิ้งแผนการของเสด็จพ่อแต่จะดีเพียงใดหากไม่ต้องคอยลุ้นว่าองค์ชายใหญ่จะได้นั่งบัลบัลลังก์หรือเปล่าแต่ลูกกลับได้นั่งตำแหน่งฮองเฮาเคียงข้างลี่หยางฮ่องเต้ผู้องอาจ อีกทั้งยังได้ชื่อว่าเปลี่ยนใจลี่หยางได้สำเร็จแบบนี้ไม่ต้องรอนาน ถึงเวลานั้นท่านพ่ออยากได้สิ่งใดอี้หลิวคงนำมันมาให้ท่านได้ไม่ยาก"
ใต้เท้าไฉ่ถอนหายใจ ลูกคนนี้แม้จะอยู่ร่วมบ้านแต่เขาไม่มีเวลาให้มากนักจึงต้องการความรักจากพ่อเช่นนั้นหรือ จนกลายเป็นนิยมชายสูงวัยแต่จะว่าไปหญิงงามในใต้หล้านี้ใครบ้างไม่อิจฉาหว่านหนิงฮองเฮา
“พ่อไม่เคยฝืนใจเจ้า หากแต่ครั้งนี้ จะเป็นการเล่นกับไฟหรือเปล่าไม่อาจทราบได้ฮองเฮาหว่านหนิงจนกระทั่งตอนนี้นางวางตัวดี คนเกลียดนางล้วนแทบหาไม่เจอ ในวังหลวงเองผู้คนล้วนรักใคร่เคารพ เจ้าคิดหรือว่าจะทำการณ์ครั้งนี้สำเร็จ”
“อี้หลิว ยอมเอาหัวเป็นเดิมพัน บุรุษแม้ได้ลิ้มรสของใหม่รสชาติใหม่ มักจะแปรเปลี่ยนไป หากสามารถเปลี่ยนใจลี่หยางได้ นับว่าเป็นโชคแต่หากไม่สามารถเปลี่ยนใจฝ่าบาทได้ ลี่หลงยังมีสำรอง ลูกเท่ากับไม่เสียหายเท่ากับได้ทั้งขึ้นทั้งล่องลี่หยางเอง แม้ลูกจะยั่วยวนหากเขาไม่เล่นด้วยก็คงไม่กล้าเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังในเมื่อลูกกำลังจะเป็นสะใภ้และเป็นสะใภ้ที่ฮองเฮาเป็นคนคัดเลือกมา”
แผนการของอี้หลิวล้ำลึก จนใต้เท้าไฉ่คาดไม่ถึง ฮองเฮาเองก็คงรู้ว่าอี้หลิวฉลาดแต่ไม่คิดว่าจะฉลาดแกมโกง เดิมจึงตั้งใจให้เคียงข้างลี่หลง อี้หลิวเป็นคนดื้อรั้น เขาอย่างไรถึงจะตักเตือนนางก็ไม่ใส่ใจ
..ตำหนักใหญ่..
ลี่ยางนั่งอ่านฎีกา อาการผ่อนคลาย หว่านหนิงยกเครื่องเสวยมาวางตรงหน้า ใบหน้าหล่อเหลาอ่อนกว่าวัยรีบรับเครื่องเสวยในมือ
“อิงไถไปไหนเสียปล่อยให้ฮองเฮายกเครื่องเสวย ลำพัง”ประคองให้หว่านหนิงนั่งลงก่อนจะนั่งลงข้างๆ
“หว่านหนิงมีเรื่องจะพูดกับฝ่าบาทเพียงลำพัง”เลิกคิ้วสูง ยื่นหน้าเข้าไปใกล้สุดใกล้
หว่านหนิงยกมือบางกางกั้นไว้
“ฝ่าบาท ตอนนี้ต้องเสวยเสียก่อน”
“ก็ฮองเฮาบอกว่าพูดกับข้าเพียงลำพัง มีไม่กี่เรื่องที่สามีภรรยาจะพูดกันเพียงลำพัง”จุมพิตที่หน้าผากเบาๆ
Related chapters
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 จิงฮวน
“เดี๋ยวก่อนเพคะ เรื่องที่ว่าคือเรื่องหลงหลงที่หว่านหนิงหนักใจ”ถอนหายใจ“ข้าคิดว่าเป็นเรื่องที่อยากมีองค์หญิงน้อยเสียอีก”หว่านหนิงอมยิ้ม“หว่านหนิง ส่งสาสน์ให้จิงฮวนมาที่แคว้นจ้าวโดยไม่ได้บอกนางแต่กำชับให้พี่แปดฟงฉือฮ่องเต้ ให้เป็นนางเดินทางมาเยี่ยมเยือน”“ข้าไม่เข้าใจเหตุใดต้องเป็นจิงฮวน”“ฝ่าบาทจะว่าอะไรไหม หากว่าหว่านหนิง หมายมั่นจิงฮวนไว้ให้กับลี่หลง”ลี่หยางยิ้มกอดประคองหว่านหนิง“ใครจะกล้าขัดบัญชาเจ้ากันเล่า จิงฮวนน่าเอ็นดูยิ่งนัก แต่สองสามวันก่อนข้าได้ข่าวเรื่องเจ้าทาบทาม บุตรีท่านไฉ่”หว่านหนิงยังยิ้ม“บุตรี ท่านไฉ่ ฉลาดเฉลียวหากหลงหลงจะพึงใจนางหว่านหนิงก็ไม่ขัดแต่การจะ ให้คนสองคนตกล่องปล่องชิ้นกันด้วยความจริงใจ หว่านหนิงจึงคิดว่าอยากให้หลงหลงเลือกเอง หากหลงหลงพึงใจจิงฮวน หว่านหนิงเองก็พร้อมสนับสนุนแต่ใต้เท้าไฉ่ ที่ผ่านมาว่าจะภักดีก็ดี ว่าจะเอนเอียงก็ไม่น้อย คนของหว่านหนิงบอกล่าวว่า ใต้เท้าไฉ่ผันเงินจากการสร้างเขื่อน เข้าตระกูลไม่น้อย”ลี่หยางพยักหน้าช้าๆ“เจ้าตั้งใจสั่งสอนใต้เท้าไฉ่เช่นนั้นหรือ"“หว่านหนิงตั้งใจให้โอกาสใต้เท้าไฉ่กลับตัวกลับใจเพื่อจะให้เขารู้ว่า ฝ่าบาทและหว่านหนิง
Last Updated : 2025-02-14ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ขันทีปิงปิง
ตำหนักร้อยดาว"ขันทีปิงปิงมานี่"ปิงปิงเจ้าแมวอ้วนนอนพลิกตัวไปมาบนหลังคาสูงจากศีรษะไม่เท่าไหร่ จิงฮวนมองซ้ายมองขวาเห็นบันไดไม้ไผ่ไม่ไกลนักยกมาวางฟาดกับหลังคาปีนขึ้นขึ้นไปหมายจะจับปิงปิง แต่บันไดหาเป็นใจไม่"ว้ายๆๆ "หงายหลังร่วงลงไม่ทันระวัง ข้างล่างนั่นลี่หลางอ้าแขนรับไว้ด้วยแรงทั้งหมด ร่างอ้อนแอ้นอยู่ในอ้อมแขนพอดี"พี่ใหญ่"ลี่หลงกับอี้หลิวเดินมาพอดี ภาพที่เห็นคือจิงฮวนในอ้อมแขนของลี่หลาง ซบหน้าลงกับอกกว้าง"ข้าตามมาอุ้มขันทีปิงปิงตามพระบัญชาของอาหญิง"ชี้มือไปบนหลังคา"เจ้าสองคน"ลี่หลงถาม ลี่หลางเผลอปล่อยจิงฮวนร่วงลงพื้น"โอ้ย""ขอโทษ"ดึงร่างบางขึ้นมายืนเคียงข้าง"ปิงปิง ลงมานี่"เจ้าแมวน้อยปิงปิงกระโดดลงมาอย่างง่ายดาย จิงฮวนรีบรับเอาปิงปิงไว้ในอ้อมแขน อี้หลิวเดินเข้ามาอุ้มปิงปิงในมือของจิงฮวน“เจ้าแมวน้อยน่ารักเสียจริง”จิงฮวนที่อุ้มปิงปิงอยู่ก่อนแล้วไม่ยอมปล่อย อี้หลิวจึงกระชากปิงปิงอย่างแรงจนได้ตัวปิงปิงไปไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง ปิงปิงเจ็บและตกใจข่วน อี้หลิวเป็นทางยาวก่อนจะกระโดดหนีไป“โอ๊ยยยยย”“เจ้าทำอะไรของเจ้า”อี้หลิวพูดขึ้นกุมแผลทีมือที่มีเลือดไหลซิบ“เจ้านั่นล่ะเห็นไหมว่าขันท
Last Updated : 2025-02-14ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ดอกเหมยสีแดง
ตำหนักฮองเฮา“เสด็จแม่ พี่ใหญ่ไม่ถามนางด้วยซ้ำว่าเจ็บไหมเอาแต่วิ่งตามเจ้าขันทีตัวอ้วนไป”หว่านหนิงนั่งเย็บถุงหอมเหมือนเดิม ปล่อยให้ลี่หลางเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง“แล้วนางเจ็บมากไหมเล่า”“จะว่าเจ็บก็ไม่เจ็บมากอย่างที่ควรจะเป็น เจ้าขันทีปิงปิงยังจะเจ็บเสียกว่าถูกกระชากด้วยแรงขนาดนั้น”“แล้วจิงฮวน นางว่าอย่างไร”“องค์หญิงจิงฮวนก็แค่ วิ่งตามขันทีปิงปิงไป”“แล้วหลงหลงเล่า”“เสด็จแม่ คงพอเดาออกว่าพี่ใหญ่จะทำเช่นไร”ลี่หลางยิ้ม“หลงหลงก็คงตามขันทีปิงปิงไป”“เสด็จแม่ อี้หลิวกิริยานางบางอย่างขัดใจลูกเหลือเกิน แต่ไม่รู้ว่าพี่ใหญ่จะรู้สึกเช่นไร”หว่านหนิงยิ้ม“แล้วจิงฮวนเล่า”ไม่ตอบแต่เลือกที่จะถามกลับมือยังคงเย็บถุงหอมต่อไปไม่แสดงทีท่าว่าสนใจคำตอบ“จิงฮวนนางสดใสน่ารักเป็นธรรมชาติเสียกว่า ลูกยังแอบคิดว่าหากจิงฮวนรั้งอยู่ที่แคว้นจ้าวเสียนานหน่อยที่นี่คงครึกครื้น”ดวงตาเป็นประกาย หว่านหนิงเงยหน้าขึ้นมองลี่หลางอย่างค้นคว้า“แล้วองค์ชายรองของแม่ชอบนางไหม”ลี่หลางหันหน้ามามองหว่านหนิงด้วยสายตาเป็นประกายสดใส“หลางหลาง เชื่อสายตาเสด็จแม่หากเสด็จแม่มองว่าใครสมควรจะแต่งเป็นชายาของหลางหลาง หลางหลางจะไม่ป
Last Updated : 2025-02-20ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 หวาน
“ อี้หลิว นำสมุนไพรบำรุงร่างกาย จากทางใต้มีสรรพคุณดีเยี่ยม เป็นของหายากที่ท่านพ่อ สั่งให้สหายทางใต้ส่งมาเป็นของกำนัลเพื่อมาถวายแก่ฮองเฮา”ใบหน้า อ่อนหวานยิ้มเพียงบางเบา หว่านหนิงรับห่อสมุนไพรมาถือไว้ ลี่หยางเดินเข้ามาพออดี“ฮ่องเต้เสด็จจจจ” อี้หลิว ย่อตัวก้มหน้า หว่านหนิงมองไปที่ลี่หยางด้วยความประหลาดใจ“วันนี้ทำไมฝ่าบาทมาถึงตำหนักของหว่านหนิงได้”ยกแขนขึ้นโอบรอบเอวบางอย่างถนุถนอมอี้หลิว เหลือบตามอง“ข้าเดิมที ยุ่งวุ่นวายกับฎีกา หาเวลามาทานกลางวันกับเจ้าไม่ได้เย็นนี้จึงถือโอกาส มานั่งที่ตำหนักของเจ้านานหน่อย จนกว่าฮองเฮาจะไล่”หว่านหนิงอมยิ้ม กุ้ยอิงกับอิงไถรู้งานยกเครื่องเสวยมาทันที หว่านหนิงหันไปทางอี้หลิว“อี้หลิวเจ้าก็กินเสียด้วยกัน”ลี่หยางขมวดคิ้ว“บุตรีท่านไฉ่นางนำสมุนไพรบำรุงกำลังมาให้หว่านหนิงลอง ดื่ม”ลี่หยางหยิบ ห่อสมุนไพรขึ้นมาดม (จำได้ไหมลี่หยางจมูกดีที่สุด) ก่อนจะวางลง“เพคะฮองเฮา”รับคำง่ายดาย ลี่หยางหน้าตึงขึ้นมาทันที หว่านหนิงเสียอีกกลับแย้มยิ้ม อี้หลิวเองเป็นฝ่ายที่อึดอัดไม่น้อย“ฝ่าบาท วันนี้หว่านหนิง ลงมือทำเครื่องเสวยเอง เหมือนกับจะรู้ว่าฝ่าบาทจะมาเสวยที่นี่”เอื้อมมือ
Last Updated : 2025-02-20ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ไม้แข็ง
ลี่หลง นั่งห้อยขาบนเก้าอี้หน้าตำหนักร้อยดาวปิงปิงนอนหมอบอยู่ข้างๆลี่หลางเดินมายืนตรงหน้า“พี่ใหญ่ น้องส่งจิงฮวนที่ พำนักของนางแล้ว”พยักหน้าช้าๆ“จะไม่ถามหน่อยหรือว่านางเป็นอย่างไรบ้าง”ส่ายหน้าไปมา“ในเมื่อเป็นเจ้า ข้าก็วางใจ”“เป็นห่วงจิงฮวนน้อย จึงไม่วางใจผู้อื่น แต่วางใจน้องเช่นนั้นใช่ไหม”“ข้าเพียงแค่คิดว่า ข้าอยู่ผิดที่ผิดเวลาไปหน่อย”“พี่ใหญ่บางเรื่องเราสองคนทำแทนกันได้ จำได้ไหมตอนเป็นเด็กพี่ใหญ่เคยสวมรอยเป็นน้องยอมให้เสด็จแม่หวดก้น เพราะน้องแอบหนีออกไปนอกวังกับลี่จ้าน ตอนนั้นเสด็จแม่ไม่กล้าตี ยกให้ท่านอาเจ้าเฟยเหยียน แทนแต่ท่านอาก็ตีเพียงเบาๆ เสด็จแม่จึงคว้าไม้เรียวมาถือไว้ สั่งสอนเสียใหญ่โต นึกว่าเป็นน้อง เพราะเราแลกอาภรณ์กัน แต่สุดท้ายเสด็จแม่ก็จำได้ว่าเป็นพี่ใหญ่ น้องจึงถูกเสด็จพ่อสั่งกักบริเวณเสียหลายวันเพื่อ ให้หลาบจำ”“แต่ในตอนแรกเราก็ตบตาเสด็จแม่ได้”“ทำแทนกัน น้องเพียงแค่ทำแทนแต่ไม่อาจตบตา เหมือนที่ตอนนั้นน้องรู้สึกผิดมาจนทุกวันนี้ที่ปล่อยให้พี่ใหญ่ถูกเสด็จแม่ดุด่าเสียนาน ยืดอกรับในแบบที่บุรุษควรกระทำหากหลบซ่อนเช่นนี้ เหมือนกับอยู่ในเงาของคนอื่นไม่อาจหลุดพ้น”“เดี๋ยวนี้
Last Updated : 2025-02-25ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 รุก
“ไม่รู้แต่หากข้าเดาไม่ผิด หว่านหนิงฮองเฮารู้ดีว่าอี้หลิวไมได้ไร้เดียงสาอ่อนหวานน่ารักอย่างที่เห็นเป็นแน่”หว่านหนิงยิ้ม“หว่านหนิงแค่อยากเห็นว่าฝ่าบาทจะจัดการกับนางอย่างไรมากกว่า เสี่ยวกู้เล่าเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้หว่านหนิงฟังจนหมดแม้กระทั่งคำพูดของฝ่าบาทในตอนนั้นทำให้หว่านหนิงรู้ว่าไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนฝ่าบาท ไม่เคยเปลี่ยนแปลง”“ต่อจากนี้รอเพียงหลงหลง จะรู้ใจตัวเท่านั้น”“หลงหลงมีส่วนคล้ายฝ่าบาทอย่างที่สุด ส่วนหลางหลางแม้ปากแข็งไม่เท่าหลงหลงแต่เรื่องเสียสละไม่ยอมแพ้กัน”“ฝ่าบาท ยังเหลืออิงอันให้เป็นตัวเลือก สำหรับหลางหลาง อิงอันอ่อนหวานน่ารักอีกทั้งกิริยาเรียบร้อยไม่พูดมากและยังมีความอดทนต่อหลางหลางได้ดีไม่น้อย คนเช่นนี้จึงจะกำราบหลางหลาง อยู่มัด”“เห็นทีข้าต้องส่งสาสน์ให้ลี่เจินฮ่องเต้เสด็จเยือนแคว้นจ้าวเสียที หลังจากที่ไม่ได้ กลับมาที่นี่เสียนานปี”หว่านหนิงยิ้ม หากใครสักคนที่จะจัดการ หลางหลางได้ก็คงเป็นอิงอันอย่างแน่นอน ภาพความทรงจำเก่าๆ“อิงอัน ข้าดีกับเจ้าเพราะหวังว่าเสด็จอาจะนำของฝากมาให้ข้า มากหน่อย”ร่างกระจ้อยร่อยพูดตามตรงแต่อิงอันกลับไม่แยแส อิงอันมองหลางหลางก่
Last Updated : 2025-02-25ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 รุก2
"องค์ชายแฝดพี่ จิงฮวนมีเรื่องอยากถาม"ยืนประจันหน้ากับลี่หลง ที่ยืนใช้กรรไกรแต่งกิ่งตัดกิ่งบอนไซ หน้าตาเฉย“ข้ากับเจ้า ..เราสองคน อย่าได้ข้องแวะกันเลย”ลี่หลงพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย“ทำไม”ตอแยไม่เลิก“ไม่มีสิ่งใดที่ต้องอธิบายกับเจ้า”จิงฮวนขมวดคิ้ว“องค์ชายแฝดพี่จงเกลียดจงชังอะไรจิงฮวนนักหนา แค่อยากถามว่าวันนั้น ที่จิงฮวนติดในห้องลับองค์ชายแฝดพี่เป็นคนไปพบจิงฮวนใช่หรือไม่”ในความทรงจำ ที่เลือนรางเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่นนั้นเอง จิงฮวนเหมือนกับเห็นร่างสูงของลี่หลง เดินจากไป มันรบกวนจิตใจจิงฮวนไม่น้อย องค์ชายแฝดพี่ ...จำได้ติดตาแต่พอตื่นมา กลายเป็นแฝดน้องเช่นนั้นหรือจิงฮวนคิดว่าดูไม่ผิดไปอย่างแน่นอน แล้วจะคำเรียกว่าจิงฮวนน้อย...ที่มีเพียงลี่หลงที่มักจะเรียกจิงฮวนแบบนี้หลางหลาง ไปเอาคำพูดแบบนี้ มาจากหลงหลงแน่นอน“ไม่.. ข้าเห็นปิงปิงวิ่งอยู่ที่ หน้าตำหนักร้อยดาว แล้วก็เห็นลี่หลางเดินเข้าไปในห้องลับจึงอุ้มขันทีปิงปิงไปนอนเจ้าก็รู้ว่าขัาไม่สนใจผู้ใด นอกจากขันทีปิงปิง”จิงฮวนเหล่ตามอง พูดมากผิดปกติ แสดงว่าโกหกหลบตาต่ำแสดงว่าพูดไม่จริง“ดี เช่นนั้นจิงฮวนเห็นทีจะต้องยกสุราอาหารไปคารวะองค์ชายแฝดน้องเสี
Last Updated : 2025-02-25ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 หลงกล
“ข้า ไม่อาจขัดบัญชา”“ก็ใช่ล่ะสิองค์ชายแฝดพี่เคยจะขัดบัญชาด้วยหรือ อีกทั้งสีหน้าท่าทาง แม้จะไม่เคยแสดงออก อีกทั้งคำพูดก็ยังไม่เคยมีคำหวาน ทั้งหน้าตาและคำพูดเหมือนกันสิ้นดี เช่นนั้นก็แล้วแต่ท่านเถอะ”สะบัดตัวเดินหนีขันทีปิงปิงวิ่งมาจากไหนเข้าขว้างจิงฮวนที่กำลังจะก้าวขาลัมคะมำ ลี่หลงคว้าเอวบางไว้แน่น ร่างบางนอนหงายในอ้อมแขนแข็งแรงตาสบตาคมนิ่งลี่หลงกับหลบตา ไม่กล้าสบตาจิงฮวน“อย่าปล่อยมือนะ”จิงฮวนรีบพูดขึ้นก่อนที่ลี่หลงจะเผลอปล่อยมือให้จิงฮวนลงไปคลุกฝุ่นในตำหนักร้อยดาวลี่หลงใช้วิธีหลับตาด้วยความเขินอาย แทนการปล่อยมือ จิงฮวนถอนใจ ก่อนจะยันกายลุกขึ้นยืนตัวตรง“ลืมตาได้แล้วองค์ชายหลงหลง”เดินวนรอบ ตัวของลี่หลง“เจ้าเห็นหรือยังว่า ข้า ...ไม่กล้าแม้แต่จะสบตา”“เฮ้อ ก็ได้จิงฮวนยินดีอยู่จนกว่า หญิงงามอี้หลิวผู้นั้นจะจากไป”รอยยิ้มกว้างเปิดเผยอย่างที่จิงฮวนไม่เคยเห็นมาก่อน จิงฮวนตะลึงงันกับความสดใสและเปิดเผยนั้น ใครกันจะมีรอยยิ้มที่น่ามองเช่นนี้ หากไม่ใช่ลี่หลงจิงฮวน เดินนำเพียงสองสามก้าวก่อนที่ร่างบางจะล้มทั้งยืน คราวนี้ลี่หลงรับได้อีกตามเคย“โอ๊ย ทำไมข้าเป็นแบบนี้น้ำแกงนั่นมีปัญหา โอ๊ยไม่ไหวแล
Last Updated : 2025-02-26
Latest chapter
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 จบบริบูรณ์
ฉี่กวนลี่อ้าปากค้างอิงอันกระโดดตัวลอย ลี่หลงยืนยิ้ม ฝานกงกง พยักหน้าไปมาไม่เสียทีที่หลายวันมานี้ลี่หลางมาฝึกกระบี่ที่ตำหนักเมฆาในทุกเย็น เขาเองก็ถ่ายทอดเคล็ดวิชาและการหลบหลีกให้ไปไม่น้อยเช่นกัน ลี่หลางหันไปยิ้มให้ฝานกงกงลี่เจิน ปรบมือหัวเราะร่วน“ดีดีดี เหมาะสมที่สุดแล้ว”เสี่ยวโถวออกวิ่งไปยัง ตำหนักใหญ่เพื่อรายงานเรื่องน่ายินดีให้หว่านหนิงและลี่หยางทันที“องค์ชายรองสุดยอดเสียจริงเพียงพลิกฝ่ามือก็สามารถเอาชนะองค์ชายจิงฉือผู้เก่งกาจ กระหม่อมนี้ยืนจังงังเลยทีเดียวไม่คิดไม่ฝันว่าองค์ชายรองผู้ที่ไม่ได้เรื่องที่สุดจะ สามารถเอาชนะองค์ชายจิงฉือผู้เก่งกาจได้อย่างง่ายดาย”หว่านหนิงอมยิ้มลี่หยางยิ้มกว้างยิ่งกว่า“แล้วอิงอันเล่ามีท่าทีเช่นไร”หว่านหนิงถามขึ้น“องค์หญิง กระโดดตัวลอย ความจริงอาจเป็นเพราะกระบี่ของฝานกงกงเป็นแน่แท้ที่ทำให้องค์ชายชนะการคัดเลือกในครั้งนี้”ลีหยาง ยิ้ม“กระบี่ของฝานกงกง ถูกตีขึ้นโดยฝานกงกง ในใต้หล้านี้หาผู้ที่ตีกระบี่ได้น้ำหนักดีเหมาะมือเช่นฝานกงกงคงยาก ข้าเองก็ได้มาไว้ข้างกายหนึ่งเล่ม ของลี่หลงอีกหนึ่งเล่ม หลายวันมานี่คงตรากตรำตีกระบี่ให้ลี่หลางอย่างแน่นอน”หว่านหนิงเลิ
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 เยียวยาคนอดทน
ลี่หยางสวมกอดหว่านหนิงจากด้านหลัง ใช้คางเกยที่ไหล่บางเบาๆ“กำลังกังวลเรื่องเจ้าแฝดอยู่ใช่หรือไม่”“การจะสั่งสอนพวกเขา เป็นงานที่หนักไม่น้อยลี่หลางสร้างความหนักใจให้กับหว่านหนิงด้วยเขามักจะพลิกแพลงสถานะการณ์ด้วยตัวเองตลอดมา หรือไม่ก็เป็นลี่หลงที่มักจะให้ข้อคิดเสียจน ลี่หลางหาทางเอาตัวรอดในแบบของเขา”“เจ้ากับลี่หลางมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน นั่นก็คือรักที่มั่นคงลี่หลางมักจะแสดงออกในแบบของเขาแต่ข้าเชื่อเหลือเกินว่าด้วยเนื้อแท้ของลี่หลางมิใช่คนที่ชั่วช้าอะไรเขาเพียงแต่ยังไม่โต เพราะการที่เสด็จพ่อเลี้ยงดูเขามาด้วยความตามใจผิดกับลี่หลงที่มีฝานกงกงคอยดูแล เจ้าแม้จะช่วยได้ไม่มากก็ช่วยลี่หลางได้ไม่น้อยหลังจากเรื่องในครั้งนี้ข้าคิดว่าเขาจะโตขึ้นและมองทุกอย่างในแบบที่เราต้องการ ลี่เจินตั้งใจสละราชสมบัติเพื่อให้ราชบุตรเขยหรือลี่หลาง ได้ขึ้นนั่งบัลลังก์หากเขายังคิดไม่ได้ บัลลังก์ก็ยังคงต้องเป็นของลี่เจินต่อไปครั้งนี้จึงนับว่าเป็นบททดสอบลี่หลาง”“หว่านหนิงเกรงว่าลี่หลางจะทำเสียเรื่องอีกครั้ง”“เจ้ากังวลเกินไปแล้วบอกหลายครั้งแล้วว่าทิ้งเรื่องราวเหล่านั้นไว้ข้างนอก” พลิกร่างบางมาเผชิญหน้า ก้มลงบดริมฝีป
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 กาวใจ
“ทำไมข้าไม่เคยรู้เรื่องนี้”“ป้าหญิงบอกว่าหากให้องค์ชายทั้งสองรู้ก็จะดูไม่ออกว่าองค์ชายคนไหน ที่พร้อมจะแต่งกับอิงอันเพราะต่างคนต่างก็ต้องคิดว่าอิงอันเป็นสมบัติก็จะแย่งชิงกันมิสู้ให้ทั้งสององค์ชายมีสิทธิ์เลือกจะได้รู้ใจตัวเอง”“แล้วจิงฮวนเล่า”“จิงฮวนป้าหญิงบอกว่าองค์ชายแฝดพี่ลี่หลงมีท่าทีสนใจนางตั้งแต่ยังเยาว์ จึงส่งสาสน์ให้นางกลับมาที่นี่อีกครั้ง เพื่อจะดูว่าองค์ชายแฝดพี่จะมีท่าทีเปลี่ยนไปหรือไม่ สุดท้ายแล้วหนึ่งเดียวในหัวใจขององค์ชายแฝดพี่ก็คือจิงฮวน ป้าหญิงมองการณ์ไกลเสมอ”"ข้าแต่เดิมก็มีเจ้าเพียงคนเดียวในใจเช่นกัน""แต่ก็ยังชอบเล่นสนุก ดีนะที่อิงอันไม่แต่งกับองค์ชายชนเผ่า"“แล้วการคัดเลือกราชบุตรเขยทำไมถึงถูกจัดขึ้น”“ก็เพราะความดื้อรั้นขององค์ชายแฝดน้องอย่างไรเล่า และเป็นเพราะให้ความเป็นธรรมกับองค์ชายชนเผ่าผู้นั้นด้วย หากปฏิเสํธเขาไปเลยก็เกรงว่าความสัมพันธ์จะสั่นคลอน ป้าหญิงจึงขอให้ทุกคนช่วยแสดงละครเพื่อแก้ไขความขัดแย้งให้แคว้นเหว่ยกับชนเผ่า จะได้ช่วยให้องค์ชายแฝดน้องได้สำนึกอีกด้วย โดยเฉพาะองค์ชายจิงฉือที่ต้องเสียสละมากกว่าผู้ใด”“หมายความว่าอย่างไร”งงเป็นไก่ตาแตก“ก็หมายความว่า
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ข้ามาลา2
น้ำเสียงเศร้าสร้อยจริงจังลี่หลางอมยิ้มหัวใจพองโต หันกลับมาซ้อนร่างบางไว้ในอ้อมแขนพาเดินเข้าหายเข้าไปในห้อง หันหลังมาปิดประตูห้องเสียมิดชิด อิงอันซบหน้าลงบนอกกว้าง ปล่อยให้ลี่หลางพาไปที่แท่นนอนหนา วางร่างบางลงบนแท่นนอน ทอดกายลงทาบทับ ประทับริมฝีปากลงไปอย่างอ่อนโยนลิ้นอุ่นซอกซอนล้วงลึกจนอีกคนเผลอส่งเสียงร้องครางออกมาเบาๆ มือใหญ่ปลอดแกะอาภรณ์ออกอย่างนุ่มนวลร่างขาวเนียนถูกบดเบียดด้วยร่างใหญ่ แสงเทียนในห้องค่อยๆ มอดดับลง ลี่หลางใช้มือใหญ่สอดประสานกับมือบางของอิงอัน พรมจูบไปทั่วร่างเนียนตั้งใจให้อีกคน ดิ้นรนถอยหนีด้วยความกระสันแต่ทว่ายิ่งดิ้นยิ่งปลุกเร้าอารมณ์“องค์ชายแฝดน้อง ท่านจะทำอะไร”อิงอันเปล่งเสียงแผ่วเบาเหมือนกำลังละเมอ“ข้ากำลังจะ ทำในสิ่งที่ใจปรารถนามานาน แล้วก็ทำให้ตัวเองไปอาจทิ้งเจ้าไปได้อย่างไรเล่า”อิงอันอมยิ้มเป็นสุขเมื่ออีกฝ่ายลูบไล้แผ่วเบาบนเรือนร่างเปลือยเปล่าอย่างถะนุถนอม พรมจูบไปทั่วร่างเนียนทุกอณูเนื้อ อิงอันบิดตัวไปมาลี่หลางยิ้มเป็นสุขจะมีใครรู้ไหมหนอ ว่าการคัดเลือกราชบุตรเขยไม่สำคัญอีกต่อไปแล้วแม้จะผิดทำนองคลองธรรมไปบ้างแต่ทว่าเขาก็ไม่อาจหักห้ามใจในเมื่อร่างบาง ใต้ร
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ข้ามาลา
อิงอันยืนเหม่อมองไปบนฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวนับพัน เงาดำของลี่หลางค่อยๆ เดินลัดเลาะมาที่ระเบียงที่อิงอันยืนอยู่ “อิงอัน ข้ามาลา”ก่อนหน้านั้น“ข้าเคยหายไปนางไม่เคยถามถึงหรือสงสัยแม้สักนิดว่าไม่มีลี่หลางคนนี้อยู่ที่นั่นเหมือนกับลี่หลางไม่มีตัวตน”“ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ตอนนั้นที่เจ้าทำ เป็นข้าก็ไม่สนใจถามถึงเช่นกัน ในเมื่อตอนนั้นเจ้าไม่จำเป็นต้องไป ตอนนี้เจ้าเพียงแต่แสดงให้นางเห็นว่าที่จะไปมีเหตุผลและกล่าวลานางด้วยความจริงใจ ไม่ได้อยู่ๆ ก็หายไป น้องรองเจ้าไม่อยากรู้ใจนางไม่อยากเห็นว่านางห่วงใยเจ้าหรือไร”“แต่ ข้ากลัวว่านางจะทำเหมือนที่ผ่านมา”“ข้าเชื่อเหลือเกินว่าอิงอันตอนนี้เห็นใจเจ้าอย่างที่สุด และเพื่อเป็นการพิสูจน์ว่านาง มีใจให้กับจิงฉือหรือเปล่า ก็ต้องลองดูหากนางมีใจให้จิงฉือนางจะไม่อาวรณ์เจ้าแม้แต่น้อยแต่ถ้าหากนาง ไม่มีใจให้จิงฉือนางคงจะกลัวเจ้าหนีไปจริงๆ ”“จะดีหรือพี่ใหญ่”“เราทั้งหมดหวังดี หากอิงอันไม่สนใจเจ้าข้าเชื่อว่าเสด็จแม่มีแผนสำรองไว้ให้แล้วเพียงแค่เจ้าเข้าคัดเลือกตัวราชบุตรเขยจนกระทั่งทุกอย่างลุล่วงไปเสด็จแม่ไม่มีทางปล่อยให้ใครต้องเดียวดาย”ลี่หลงเชื่อมั่นใจหว่านหนิงเพร
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 แผนของลี่หลง2
“ถึงเวลาตัดสินแล้วว่าใครจะเป็นผู้ที่แม่นธนูที่สุด”เสียงของลี่เจินประกาศดังๆ คนทั้งคู่ยืนหันหน้าเข้าหา เป้าธนูที่อยู่ห่างออกไปจนไม่น่าเชื่อว่าจะมีผู้ใดสามารถยิงธนูไปถึงได้ องค์ชายท่านข่านรูปร่างสูงใหญ่เหมือนคนทางใต้ทั่วไปแต่เป็นคนทางเหนือได้อย่างไม่น่าเชื่อ กล้ามเนื้อแขนขาเป็นมัดๆ กำลังวังชานับว่าไม่น้อย จิงฉือยิ้มมุมปากเมื่ออีกคนส่งสายตาท้าทายมาที่เขา องค์ชายท่านข่านเหนี่ยวคันศรจนโก้งจนงอก่อนอย่างไม่รอช้าลูกดอกพุ่งออกไปสู่เป้าหมายสุดแรง ลูกดอกพุ่งสู่เป้าหมายเป็นเส้นตรงแต่ระยะทางที่ไกลทำให้ลูกดอกหมดกำลังทำท่าจะไปไม่ถึงเป้าหมายโค้งงอไม่ขนานกับพื้นดิน หลายคนแทบจะหยุดหายใจ จิงฉือปล่อยลูกดอกของตัวเองพุ่งเข้าใส่ ลูกดอกขององค์ชายท่านข่านเสียบลูกดอกขององค์ชายต้านเอ่อแน่น ด้วยแรงมหาศาลของการเหนี่ยวคันศรส่งผลให้ลูกดอกฉีกออกและถูกผลักเข้าหาตรงกลางเป้าไกลแสนไกลนั้นเสียบแน่นอยู่กลางเป้าสีแดง เสียงอื้ออึงพร้อมกับคำสรรเสริญอิงอันลุกขึ้นยืนปรบมือชื่นชมฝีมือการยิงธนูของจิงฉือ ลี่หลางปาคันธนูทิ้ง“องค์ชายจิงฉือเป็นฝ่ายชนะ”ลี่เจินประกาศก้อง ลี่หลางเดินออกจากการประลอง อิงอันหันซ้ายหันขวามองหาลี่หลางแต่ก
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 แผนของลี่หลง
“การประลองในรอบนี้ องค์ชายจิงฉือแห่งแคว้นหานเป็นผู้ได้รับชัยชนะ”เสียงปรบมือโห่ร้องดังกึกก้องอิงอัน ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ยิ้มหวานรับเอากำไลจากมือของจิงฉือมาสวมลงบนแขนของตัวเอง“ในรอบบ่ายจะมีการประลองเกิดขึ้นอีกรอบ ให้ทุกท่านไปเตรียมตัวให้พร้อม”หว่านหนิงเดินลงจากบัลลังก์ ตรงไปที่ลี่หลางนอนอยู่เอื้อมมือบางฉุดมือของลี่หลางขึ้นเหมือนเช่นที่เคยทำทุกครั้งยามเขาล้มลง“หลางหลาง”“เสด็จแม่”น้ำเสียงผิดหวังเศร้าสร้อย“ยังมีการประลองอีกหลายด่าน ให้เจ้าแสดงความสามารถ เรื่องแค่นี้หลางหลางของแม่ไม่น่าจะย่อท้อ”“ลูกไร้สามารถเพิ่งจะรู้ตอนนี้เองว่า การเที่ยวเล่นสนุกสนานไม่อาจช่วยให้ลูกเก่งกล้าหากจะเอาชนะผู้อื่นได้เพื่ออิงอันจะต้องฝึกปรือให้มากกว่านี้”หว่านหนิงยิ้มบางๆ“เจ้าคิดได้แล้ว ต่อจากนี้อาศัยแค่ความจริงใจและพยายามเท่านั้น หากทำมันอย่างดีที่สุดแม้จะไม่ชนะการประลองแต่ก็ชนะใจอิงอันและสายตาผู้คน หากเจ้าย่อท้อ ใจไม่สู้ก็ปล่อยให้อิงอันได้เคียงคู่กับคนที่เหมาะสมกับนางเสีย ถือเสียว่าไร้วาสนาต่อกันอิงอันเป็นองค์หญิงคนเดียวของแคว้นเหว่ยมากมายผู้คนหมายปอง การที่ได้ คู่ครองที่ดี จึงนับว่าเหมาะสมกับนาง หากหล
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 องค์ชายแฝด
ตำหนักเมฆาของ ฉี่กวนลี่“เสด็จปู่เสด็จอาต้องดีใจอย่างแน่นอนหากเสด็จปู่ให้ความสำคัญกับการคัดเลือกราชบุตรเขยให้กับท่านอา”“เจ้าคิดเช่นนั้นหรือ”ทิ้งตัวลงนอนบนตักของฉี่กวนลี่หยิบองุ่นในพวงมาเคี้ยว พร้อมกับพยักหน้ายิ้มหวานจนตาหยี“เช่นนั้นปู่ก็คิดว่า เป็นเรื่องที่ดีฝานกงกง ตามลี่เจินพบข้าที่ตำหนัก”ฝานกงกงส่ายหน้าไปมา“เกรงว่าจะไม่เหมาะ”ฉี่กวนลี่ ขมวดคิ้ว“เพราะเหตุใด”“การแทรกแซงไม่ว่าจะเป็นด้านใดก็ไม่อาจ ฮ่องเต้ลี่เจินแม้จะเป็นองค์ชายของพระองค์มาก่อนแต่ทว่าตอนนี้เป็นถึงฮ่องเต้ของแคว้นเหว่ย เรื่องที่ต้องตัดสินใจเพียงลำพัง พระองค์เข้าไปแทรกแซงจึงไม่เหมาะ”ลี่หลางเบ้ปาก“ซือฟุท่านเอาเวลามาฝึกวรยุทธ์ให้ข้าจะดีกว่าเรื่องนี้ให้เสด็จปู่ตัดสินใจเอง”ฝานกงกงยิ้มบางๆ“องค์ชายแฝดน้อง หากจะคิดเรื่องการที่ให้เสด็จปู่เป็นคนคัดเลือก ราชบุตรเขยแล้วเห็นแก่ความเป็นปู่หลาน องค์ชายคิดผิดไปเสียแล้ว เสด็จปู่นับว่าเป็นผู้ที่เที่ยงตรงคนหนึ่งทีเดียว เรื่องแบบนี้ท่านจะไม่ประเมินเสด็จปู่ต่ำไปหน่อยหรือไร”พูดเพื่อให้ฉี่กวนลี่ นั้นคิดได้มิได้ตั้งใจหักหน้าลี่หลาง“ฝานกงกงท่านช่างรู้ใจข้านัก แน่นอนเรื่องแบบนี้ข้าฉี่กวนลี่
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ตอนพิเศษ
“ขอโทษ”จิงฉือกล่าวได้เพียงเท่านั้น ทาบทับร่างลงบนร่างบาง ล้วงมือสัมผัสผิวเนื้อร้อนผะผ่าวแต่ทว่านุ่มเนียนให้ความรู้สึกรัญจวนใจ ริมฝีปากบดเบียดปากอวบอิ่ม เหมือนหิวกระหาย หงเอ่อกลับเผยอริมฝีปากรับรสจูบ ร่างอ่อนระทวยในอ้อมแขนแข็งแรงกลับได้ระบายความร้อนจากพิษไข้ เมื่อร่างใหญเปลือยเปล่าทาบทับส่งผ่านความเย็นในอณุเนื้อของเขาให้กับหงเอ่อ พิษไข้จึงค่อยๆบรรเทาลงไปจิงฉือไม่อาจหักห้ามใจเขาเองใช่ว่าจะไม่เคย แต่เขายอมอดได้เสียนมนานต่างหาก ทุกครั้งที่ไปรบกว่าจะได้กลับมาในเมืองในแต่ละครั้งเรื่องแบบนี้ มีเพียงบุรุษเท่านั้นจึงจะเข้าใจ หงเอ่อ จิกเล็บลงบนแผ่นหลังเปลือยเปล่าของจิงฉือแน่นเมื่อพายุโหมกระหน่ำซ้ำซัดจนร่างเล็กสะท้อนขึ้นลง ดวงตาหลี่ปรือ ริมฝีปากถูกบดเบียดอย่างบ้าคลั่งก่อนที่ทุกอย่างจะสงบลง หงเอ่อซบหน้าลงบนอกกว้างของจิงฉือ หลับใหลในอ้อมแขน แข็งแรงที่กอดรัด และเฝ้าจุมพิตที่ริมฝีปากซ้ำๆ ด้วยแรงเสน่หา ตำหนักใหญ่“องค์หญิงหงเอ่อและองค์ชายจิงฉือ หายออกไปจากวังหลวงพร้อมกันทหารเลี้ยงม้าบอกไว้อย่างนั้น”หว่านหนิงถอนหายใจ จิงฉือไม่ไช่คนเหลวไหล หากไม่เกิดเหตุอะไรขึ้นเขาต้องกลับมา“ส่งองครักษ์ออกตามหาให้ทั
