LOGINShare
ตกนรกหรือไร
Last Updated:
2025-02-14 14:41:48“องค์หญิงเพคะ ไปเถอะเจ้าค่ะ”กลัวว่า จิงฮวนจะทำให้ลี่หลงโกรธด้วยกิตติศัพท์เรื่องความเฉยชาของลี่หลงที่โด่งดังไปถึงแคว้นหาน ที่บิดาของจิงฮวนฟงฉือนั่งบัลลังก์อยู่
จิงฮวนเดินทางมาที่นี่ เพราะนำความคิดถึงของฟงฉือมาส่งให้หว่านหนิงรวมทั้งเครื่องบรรณาการและของฝากมากมาย แต่ยังไม่ทันจะเข้าเฝ้าฮองเฮาหว่านหนิงจิงฮวนกลับวิ่งมาที่สวนของตำหนักร้อยดาว เพราะมองเห็นดอกไม้บานสะพรั่ง อีกทั้งผีเสื้อมากมาย จิงฮวนชอบที่จะวิ่งไล่จับผีเสื้อมาตั้งแต่เด็ก
“ถามไม่พูด เป็นใบ้หรือไร องค์ชายแฝดพี่” ยื่นผีเสื้อใส่จมูกของลี่หลง ที่ตกใจใช้มือปัดผีเสื้อจนกระเด็นหลุดออกจากมือปีกขาดเสียหาย ลงไปนอนดิ้นอยู่กับพื้น
“ใจร้าย”จิงฮวนจ้องตาเขม็ง ก่อนจะค่อยๆ ใช้มือซ้อน ผีเสื้อขึ้นมาโอบอุ้มไว้ในอุ้งมือ
“เจ้ามาวุ่นวายทำไม”
“ข้าวุ่นวายเช่นนั้นหรือ องค์ชายแฝดต่างหากที่ไม่ต้อนรับแขกเมือง”สะบัดหน้าหนี แต่กลับทำตาโตวิ่งไปไล่จับ แมวสีขาวสะอาด ปิงปิงของลี่หลงที่แอบตามมา
ลี่หลงถลาเข้าไปอุ้มปิงๆ ไว้ในอ้อมแขนไม่ให้จิงฮวนทันที่จะตระคลุบตัวปิงปิง ลูบหัวลูบหางปิงปิงไปมา
พาปิงปิงตัวดีเดินเข้าไปในตำหนักร้อยดาวหายลับไปกับตา จิงฮวนเบ้ปาก
“ คนอะไรไร้มารยาท”
“องค์หญิงองค์ชายลี่หลงนับว่าเป็นลูกรักของอาหญิงหว่านหนิงเลยทีเดียว แต่เดิมมักถูกชื่นชมว่าสุขุมเยือกเย็น และจิตใจดี”
“ก็คงจะดีเฉพาะกับแมว ชิ”ก้าวเดินออกจากตำหนักร้อยดาว
“ไปหา อาหญิงกันดีกว่าเสียเวลาที่นี่เสียนาน”อยากจะพูดเหลือเกินว่าเสียเวลากับคนหล่อแต่ไร้มนุษยสัมพันธ์ไม่สู้ไปออดอ้อน อาหญิงให้หายคิดถึงดีกว่า
จิงฮวน หันหลังไม่ได้ให้ความสนใจ ตำหนักร้อยดาวอีกต่อไป
ลี่หลางเดินชมนกชมไม้ เสี่ยวโถวขันทีข้างกายเดินตามไม่ไกลนัก สายตาของลี่หลาง สบเข้ากับใบหน้าสดใสของจิงฮวน แต่สายตาซุกซนของจิงฮวนที่จ้องอยู่ก่อนแล้ว
“องค์ชายแฝดอีกแล้ว”เป่าลมหายใจออกจากปาก
“องค์หญิงจิงฮวนแน่ๆ เลยใช่ไหม เสด็จแม่ให้ข้ามาคอยต้อนรับ”
“ดีมาก”ยิ้มกว้างดึงร่างบางมากอดแนบอกอย่างเป็นกันเอง
"คิดถึงองค์หญิงไม่น้อยสบายดีไหม” จิงฮวนดันอกกว้าง ขยับตัวออกจากอ้อมกอดแนบแน่นนั้น
“ข้าละเบื่อองค์ชายสองแฝดนี่เสียจริง...เฮ้อ”ถอนหายใจยาว คนหนึ่งเฉยชาอีกคนกลับให้ความสนิทสนมเป็นกันเองจนน่ากลัว
"เจ้ากับข้าเห็นที่เราสองคนจะมีวาสนาต่อกัน"พูดสัพยอกจิงฮวนเหลือบตามอง
" เจ้ากับ...ข้า เช่นนั้นหรือ หากจะนับไปองค์ชายแฝดเป็นญาติผู้น้องต้องเรียกข้าองค์หญิงจิงฮวน ..ว่าพี่หญิง"ลี่หลางปิดปากขำ ใบหน้าหล่อเหลายิ่งน่ามองยิ่งขึ้นแววตายิ้มไปด้วย
"พี่หญิง"ย่อตัวลงช้าๆอย่างกับร่ำเรียนมารยาทมาเพื่อเป็นนางใน แต่เสียดายหลายปีมานี้กฎที่ถูกบัญญัติโดยลี่หยางฮ่องเต้ ไม่ให้มีการคัดเลือกนางในเพื่อมาเป็นสนมจะมีก็เพียงผู้ที่ผ่านการสอบคัดเลือกมาเป็นนางกำนัลคอยทำงานรับใช้ในตำหนักต่างๆเท่านั้น จิงฮวนนึกชื่นชมไม่น้อย เรื่องที่ลี่หยางฮ่องเต้มีฮองเฮาเพียงพระองค์เดียวไม่ต้องทนปวดหัวเรื่องวังหลังว่าแต่ลี่หลางไปเรียนแบบการย่อตัวแบบนี้มาจากไหนกัน
"ดีมาก ญาติผู้น้องต่อไปดีกับข้ามากหน่อย ไปมาข้ารับรองว่าต้องมีของฝากเจ้าแน่นอน"
"อะ ข้าอายุมากกว่าเจ้าสองขวบปีองค์หญิง เล่นด้วยหน่อยกลับคิดไปไกลเป็นเจ้าที่ต้องเรียกข้าว่าพี่รอง"จิงฮวน อมยิ้ม
"ต้องให้อาหญิงตัดสินเสียแล้ว ว่าใครกันสมควรเป็นพี่ จะว่าไปองค์ชายรองลี่หลางเกิดก่อนดันถูกยกให้เป็นน้องเสียได้ ก็คงอยากจะเป็นพี่ใครสักคนแน่แท้555"หัวเราะชอบใจ
ฉีกวนลี่ยืนฟังบทสนทนาอยู่ไม่ไกลนัก ยิ้มด้วยความเอ็นดูกับบทสนทนานั้นหากใครสักคนที่จะมาเป็นว่าที่หลานสะใภ้ในลี่หลาง เขาไม่เห็นว่ามีใครจะพูดจาต่อคำกับลี่หลางได้ดีเท่าองค์หญิงแคว้นหานคนนี้
“อาหญิงฮองเฮา จิงฮวนถวายพระพร”หว่านหนิงยิ้มบางๆ แต่แววตากลับแสดงความตื่นเต้นที่ได้เจอจิงฮวน ที่บัดนี้งดงามตามวัยอีกทั้งยัง สง่างามดุจนางพญาหงส์ นั่งอยู่บนแท่นกำลังเย็บถุงหอมสีสวย เพื่อให้ลี่หยางพกติดตัว
“เสด็จแม่เย็บถุงหอมอีกแล้ว”ดวงตากลมใส แสดงความสนใจ สิ่งของในมือหว่านหนิง
“ถุงหอมของเสด็จพ่อของหลางหลาง เก่าไปเสียสิ้นอีกทั้งกลิ่นเริ่มจืดจาง แม่เห็นจะเปลี่ยนให้เสด็จพ่อเสียที ของเจ้ากับหลงหลงก็เห็นจะต้องเปลี่ยนใหม่เช่นกัน”นำเสียงภูมิใจไม่น้อยที่ได้ทำเรื่องเล็กน้อย ให้กับคนในครอบครัวแม้จะเล็กน้อยทว่ากับยิ่งใหญ่ในหัวใจ
Related chapters
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 รอข้ากล้ากว่านี้
“หลางหลาง เห็นว่าเสด็จพ่อมักจะกล่าวชม ถุงหอมของเสด็จแม่”จิงฮวนทำตาโต หลางหลางต่อหน้ามารดา แทนตัวเองน่าเอ็นดูหลางหลางเลยเหรอ อีกคนคงเป็นหลงหลงแน่นอน ยกมือปิดปากหัวเราะคิกคัก “จิงฮวนเดินทางปลอดภัยดีไหม”หว่านหนิง หันมาสนใจจิงฮวนละมือจากการเย็บถุงหอม อิงไถเก็บถุงหอมหลากสีใส่ในตระกร้าใหญ่ กุ้ยอิงยกกาน้ำชาร้อนๆเข้ามา“จิงฮวนเดินทางราบรื่นคิดถึงอาหญิงจึงเร่งเดินทางให้ถึงแคว้นจ้าวโดยเร็ว”หว่านหนิงจับมือจิงฮวนตบที่หลังมือเบาๆ“จิงฮวนมาปีนี้ โตขึ้นจนอาหญิงแทบจะจำเจ้าไม่ได้”“สวยขึ้นด้วยไหม”คำพูดฉอเลาะน่าฟัง“เห็นทีจะบอกว่าไม่สวยคงจะไม่ได้เสียแล้ว”จิงฮวนหัวเราะเสียงใส“เจ้าพบหลงหลงหรือยัง อาหญิงหมายถึงลี่หลง”“องค์ชายใหญ่ จิงฮวนเห็นเขาอุ้มแมวเข้าไปในตำหนักร้อยดาว”"เจ้าขันทีปิงปิง ตามพี่ใหญ่ไปอีกจนได้"ลี่หลางพูดขึ้น เขาอุตส่าห์จับตัวมันไว้หลอกล่อด้วยขนนกยุง แต่มันดันหนีไปคอยตามติดลี่หลงเหมือนเป็นขันที ลี่หลงไม่รับขันทีด้วยนิสัยไม่ชอบวุ่นวายกับใครจึงเลือกที่จะปฏิเสธขันทีตั้งแต่อายุได้เพียงเก้าขวบ ปิงปิงที่คอยตามติดจึงถูกขนานนามว่าขันทีของลี่หลง ส่วนลี่หลางมีเสี่ยวโถวคอยดูแล บ้างก็พูดว่าเป็นเพราะ
Last Updated : 2025-02-14ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 เข้ามาทำไม
“ปล่อยนะองค์ชายแฝดข้าเองจิงฮวน”เผลอปล่อยร่างบางทันทีเมื่อสำนึกได้ว่าตัวเองเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าคลุมบางเบา ทำเอาจิงฮวนลงไปกองกับพื้น“โอ๊ยเจ็บจัง”ลูบขาปรอยๆ“ใครให้เจ้าเข้ามา”“ก็องค์ชายหนีมาแบบนี้ ข้าเลยสงสัย”“กลับไปเสีย”หันหน้าหนีเสียบกระบี่เข้าไปในฝักสีทอง“เจ้าไปซะ”จิงฮวนทำหน้าเง้า คนอะไรนอกจากจะเฉยชาแล้วยังชอบทำเป็นวางก้าม"ไปก็ได้ แต่อย่าคิดว่าจิงฮวนจะยอมแพ้นะจิงฮวนเหมือนท่านอาที่สุด เสด็จย่าหว่านหวงลู่มักจะเล่าเรื่องราวของท่านอาให้ฟังเสมอ คอยดูจิงฮวนแล้วกัน"สะบัดตัวเดินออกจากห้องไป ลี่หลงเผลอยิ้มอดขำไม่ได้ใบหน้ายามยิ้มแย้มสว่างสดใสแต่เสียดายที่จิงฮวนไม่มีโอกาสได้เห็น จะมาเอาชนะอะไรกับเขา แม้แต่เสด็จแม่หว่านหนิงยังยอมให้เขาเป็นแบบนี้เลย"หลงหลงของแม่ขี้อาย อีกหน่อยคงไร้คู่ครอง"อมยิ้มก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนแท่นบรรทมหลับใหล รู้สึกว่าที่นี่คือบ้านอันอบอุ่นปิงปิง ตามขึ้นมาซุกตัวบนที่นอนเขาลูบหัวมันให้หลับไปพร้อมกันตระกลูไฉ่.."ท่านพ่อองค์ชายใหญ่ ลูกไม่เห็นว่าน่าคบหากิริยาเรียบเฉยดังตอไม้องค์ชายรองก็ทำตัวเหมือนเด็กเล่นสนุกไปวันๆ ทั้งสองคนดูแล้วแม้จะมีชาติกำเนิดสูงส่งแต่เรื่องไหวพริบหาส
Last Updated : 2025-02-14ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 จิงฮวน
“เดี๋ยวก่อนเพคะ เรื่องที่ว่าคือเรื่องหลงหลงที่หว่านหนิงหนักใจ”ถอนหายใจ“ข้าคิดว่าเป็นเรื่องที่อยากมีองค์หญิงน้อยเสียอีก”หว่านหนิงอมยิ้ม“หว่านหนิง ส่งสาสน์ให้จิงฮวนมาที่แคว้นจ้าวโดยไม่ได้บอกนางแต่กำชับให้พี่แปดฟงฉือฮ่องเต้ ให้เป็นนางเดินทางมาเยี่ยมเยือน”“ข้าไม่เข้าใจเหตุใดต้องเป็นจิงฮวน”“ฝ่าบาทจะว่าอะไรไหม หากว่าหว่านหนิง หมายมั่นจิงฮวนไว้ให้กับลี่หลง”ลี่หยางยิ้มกอดประคองหว่านหนิง“ใครจะกล้าขัดบัญชาเจ้ากันเล่า จิงฮวนน่าเอ็นดูยิ่งนัก แต่สองสามวันก่อนข้าได้ข่าวเรื่องเจ้าทาบทาม บุตรีท่านไฉ่”หว่านหนิงยังยิ้ม“บุตรี ท่านไฉ่ ฉลาดเฉลียวหากหลงหลงจะพึงใจนางหว่านหนิงก็ไม่ขัดแต่การจะ ให้คนสองคนตกล่องปล่องชิ้นกันด้วยความจริงใจ หว่านหนิงจึงคิดว่าอยากให้หลงหลงเลือกเอง หากหลงหลงพึงใจจิงฮวน หว่านหนิงเองก็พร้อมสนับสนุนแต่ใต้เท้าไฉ่ ที่ผ่านมาว่าจะภักดีก็ดี ว่าจะเอนเอียงก็ไม่น้อย คนของหว่านหนิงบอกล่าวว่า ใต้เท้าไฉ่ผันเงินจากการสร้างเขื่อน เข้าตระกูลไม่น้อย”ลี่หยางพยักหน้าช้าๆ“เจ้าตั้งใจสั่งสอนใต้เท้าไฉ่เช่นนั้นหรือ"“หว่านหนิงตั้งใจให้โอกาสใต้เท้าไฉ่กลับตัวกลับใจเพื่อจะให้เขารู้ว่า ฝ่าบาทและหว่านหนิง
Last Updated : 2025-02-14ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ขันทีปิงปิง
ตำหนักร้อยดาว"ขันทีปิงปิงมานี่"ปิงปิงเจ้าแมวอ้วนนอนพลิกตัวไปมาบนหลังคาสูงจากศีรษะไม่เท่าไหร่ จิงฮวนมองซ้ายมองขวาเห็นบันไดไม้ไผ่ไม่ไกลนักยกมาวางฟาดกับหลังคาปีนขึ้นขึ้นไปหมายจะจับปิงปิง แต่บันไดหาเป็นใจไม่"ว้ายๆๆ "หงายหลังร่วงลงไม่ทันระวัง ข้างล่างนั่นลี่หลางอ้าแขนรับไว้ด้วยแรงทั้งหมด ร่างอ้อนแอ้นอยู่ในอ้อมแขนพอดี"พี่ใหญ่"ลี่หลงกับอี้หลิวเดินมาพอดี ภาพที่เห็นคือจิงฮวนในอ้อมแขนของลี่หลาง ซบหน้าลงกับอกกว้าง"ข้าตามมาอุ้มขันทีปิงปิงตามพระบัญชาของอาหญิง"ชี้มือไปบนหลังคา"เจ้าสองคน"ลี่หลงถาม ลี่หลางเผลอปล่อยจิงฮวนร่วงลงพื้น"โอ้ย""ขอโทษ"ดึงร่างบางขึ้นมายืนเคียงข้าง"ปิงปิง ลงมานี่"เจ้าแมวน้อยปิงปิงกระโดดลงมาอย่างง่ายดาย จิงฮวนรีบรับเอาปิงปิงไว้ในอ้อมแขน อี้หลิวเดินเข้ามาอุ้มปิงปิงในมือของจิงฮวน“เจ้าแมวน้อยน่ารักเสียจริง”จิงฮวนที่อุ้มปิงปิงอยู่ก่อนแล้วไม่ยอมปล่อย อี้หลิวจึงกระชากปิงปิงอย่างแรงจนได้ตัวปิงปิงไปไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง ปิงปิงเจ็บและตกใจข่วน อี้หลิวเป็นทางยาวก่อนจะกระโดดหนีไป“โอ๊ยยยยย”“เจ้าทำอะไรของเจ้า”อี้หลิวพูดขึ้นกุมแผลทีมือที่มีเลือดไหลซิบ“เจ้านั่นล่ะเห็นไหมว่าขันท
Last Updated : 2025-02-14ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ดอกเหมยสีแดง
ตำหนักฮองเฮา“เสด็จแม่ พี่ใหญ่ไม่ถามนางด้วยซ้ำว่าเจ็บไหมเอาแต่วิ่งตามเจ้าขันทีตัวอ้วนไป”หว่านหนิงนั่งเย็บถุงหอมเหมือนเดิม ปล่อยให้ลี่หลางเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง“แล้วนางเจ็บมากไหมเล่า”“จะว่าเจ็บก็ไม่เจ็บมากอย่างที่ควรจะเป็น เจ้าขันทีปิงปิงยังจะเจ็บเสียกว่าถูกกระชากด้วยแรงขนาดนั้น”“แล้วจิงฮวน นางว่าอย่างไร”“องค์หญิงจิงฮวนก็แค่ วิ่งตามขันทีปิงปิงไป”“แล้วหลงหลงเล่า”“เสด็จแม่ คงพอเดาออกว่าพี่ใหญ่จะทำเช่นไร”ลี่หลางยิ้ม“หลงหลงก็คงตามขันทีปิงปิงไป”“เสด็จแม่ อี้หลิวกิริยานางบางอย่างขัดใจลูกเหลือเกิน แต่ไม่รู้ว่าพี่ใหญ่จะรู้สึกเช่นไร”หว่านหนิงยิ้ม“แล้วจิงฮวนเล่า”ไม่ตอบแต่เลือกที่จะถามกลับมือยังคงเย็บถุงหอมต่อไปไม่แสดงทีท่าว่าสนใจคำตอบ“จิงฮวนนางสดใสน่ารักเป็นธรรมชาติเสียกว่า ลูกยังแอบคิดว่าหากจิงฮวนรั้งอยู่ที่แคว้นจ้าวเสียนานหน่อยที่นี่คงครึกครื้น”ดวงตาเป็นประกาย หว่านหนิงเงยหน้าขึ้นมองลี่หลางอย่างค้นคว้า“แล้วองค์ชายรองของแม่ชอบนางไหม”ลี่หลางหันหน้ามามองหว่านหนิงด้วยสายตาเป็นประกายสดใส“หลางหลาง เชื่อสายตาเสด็จแม่หากเสด็จแม่มองว่าใครสมควรจะแต่งเป็นชายาของหลางหลาง หลางหลางจะไม่ป
Last Updated : 2025-02-20ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 หวาน
“ อี้หลิว นำสมุนไพรบำรุงร่างกาย จากทางใต้มีสรรพคุณดีเยี่ยม เป็นของหายากที่ท่านพ่อ สั่งให้สหายทางใต้ส่งมาเป็นของกำนัลเพื่อมาถวายแก่ฮองเฮา”ใบหน้า อ่อนหวานยิ้มเพียงบางเบา หว่านหนิงรับห่อสมุนไพรมาถือไว้ ลี่หยางเดินเข้ามาพออดี“ฮ่องเต้เสด็จจจจ” อี้หลิว ย่อตัวก้มหน้า หว่านหนิงมองไปที่ลี่หยางด้วยความประหลาดใจ“วันนี้ทำไมฝ่าบาทมาถึงตำหนักของหว่านหนิงได้”ยกแขนขึ้นโอบรอบเอวบางอย่างถนุถนอมอี้หลิว เหลือบตามอง“ข้าเดิมที ยุ่งวุ่นวายกับฎีกา หาเวลามาทานกลางวันกับเจ้าไม่ได้เย็นนี้จึงถือโอกาส มานั่งที่ตำหนักของเจ้านานหน่อย จนกว่าฮองเฮาจะไล่”หว่านหนิงอมยิ้ม กุ้ยอิงกับอิงไถรู้งานยกเครื่องเสวยมาทันที หว่านหนิงหันไปทางอี้หลิว“อี้หลิวเจ้าก็กินเสียด้วยกัน”ลี่หยางขมวดคิ้ว“บุตรีท่านไฉ่นางนำสมุนไพรบำรุงกำลังมาให้หว่านหนิงลอง ดื่ม”ลี่หยางหยิบ ห่อสมุนไพรขึ้นมาดม (จำได้ไหมลี่หยางจมูกดีที่สุด) ก่อนจะวางลง“เพคะฮองเฮา”รับคำง่ายดาย ลี่หยางหน้าตึงขึ้นมาทันที หว่านหนิงเสียอีกกลับแย้มยิ้ม อี้หลิวเองเป็นฝ่ายที่อึดอัดไม่น้อย“ฝ่าบาท วันนี้หว่านหนิง ลงมือทำเครื่องเสวยเอง เหมือนกับจะรู้ว่าฝ่าบาทจะมาเสวยที่นี่”เอื้อมมือ
Last Updated : 2025-02-20ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ตำหนักร้อยดาว
ลี่หลงก้าวขายาวๆ ยังตำหนักร้อยดาว ใบหน้าหล่อเหลารูปร่างสูงชะลูดขายาว ใน ชุดสีขาวขลิบทอง ผมยาวถูกรวบเรียบร้อย หาใช่ฝีมือของขันทีไม่แต่กลับเป็นฝีมือของเขาเองที่บรรจงใช้เวลาในยามรุ่งอรุณรวบผมเสียเรียบแปล้ ด้วยความเป็นคนเจ้าระเบียบและพิถีพิถัน ทว่าดวงตาเฉกเช่นดวงตาโศกสลดของลี่หยางในวัยหนุ่มตำหนักร้อยดาวที่นั่นแต่เดิมเป็นที่ที่เขาวิ่งเล่นมาช้านาน บัดนี้กับร้างไร้ผู้คนอย่างจริงจังทว่ากลับยังคงถูกดูแลทำนุบำรุงให้ยังคงความงดงามอยู่เหมือนเดิมด้วยเสด็จแม่ฮองเฮาหว่านหนิง มักจะพูดเสมอว่าที่แห่งนี้มีเรื่องราวดีดีเกิดขึ้นมากมายเกินกว่าที่จะปล่อยให้พุพังทิ้งไปลี่หลงใช้เวลาเนิ่นนานในแต่ละวันที่นี่ องค์ชายรองลี่หลางยังฝึกวรยุทธ์อยู่กับคนของฝานกงกงไม่ตามเขาออกมา“พี่ใหญ่ ฝานกงกงนี่สุดยอดเสียจริง เก่งเกินใคร น้องเพิ่งรู้ว่าฝานกงกงฝึกวรยุทธ์ให้พี่ใหญ่จนสำเร็จไปแล้ว น้องมัวแต่เล่นสนุก กว่าจะตามพี่ใหญ่ทันคงอีกนาน”ลี่หลางยิ้มกว้างร่างสูงชะลูด พอๆกับลี่หยางฮ่องเต้ แต่ทว่าใบหน้ากับละม้ายไปทางหว่านหนิงแม้จะเป็นฝาแฝดก็ตามอาจเป็นเพราะลี่หลงเฉยชาเหมือนลี่หยางนั่นเองจึงแบ่งแยกกันชัดเจน ลี่หลางนั้นกิริยาปราดเป
Last Updated : 2025-02-14
Latest chapter
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 หวาน
“ อี้หลิว นำสมุนไพรบำรุงร่างกาย จากทางใต้มีสรรพคุณดีเยี่ยม เป็นของหายากที่ท่านพ่อ สั่งให้สหายทางใต้ส่งมาเป็นของกำนัลเพื่อมาถวายแก่ฮองเฮา”ใบหน้า อ่อนหวานยิ้มเพียงบางเบา หว่านหนิงรับห่อสมุนไพรมาถือไว้ ลี่หยางเดินเข้ามาพออดี“ฮ่องเต้เสด็จจจจ” อี้หลิว ย่อตัวก้มหน้า หว่านหนิงมองไปที่ลี่หยางด้วยความประหลาดใจ“วันนี้ทำไมฝ่าบาทมาถึงตำหนักของหว่านหนิงได้”ยกแขนขึ้นโอบรอบเอวบางอย่างถนุถนอมอี้หลิว เหลือบตามอง“ข้าเดิมที ยุ่งวุ่นวายกับฎีกา หาเวลามาทานกลางวันกับเจ้าไม่ได้เย็นนี้จึงถือโอกาส มานั่งที่ตำหนักของเจ้านานหน่อย จนกว่าฮองเฮาจะไล่”หว่านหนิงอมยิ้ม กุ้ยอิงกับอิงไถรู้งานยกเครื่องเสวยมาทันที หว่านหนิงหันไปทางอี้หลิว“อี้หลิวเจ้าก็กินเสียด้วยกัน”ลี่หยางขมวดคิ้ว“บุตรีท่านไฉ่นางนำสมุนไพรบำรุงกำลังมาให้หว่านหนิงลอง ดื่ม”ลี่หยางหยิบ ห่อสมุนไพรขึ้นมาดม (จำได้ไหมลี่หยางจมูกดีที่สุด) ก่อนจะวางลง“เพคะฮองเฮา”รับคำง่ายดาย ลี่หยางหน้าตึงขึ้นมาทันที หว่านหนิงเสียอีกกลับแย้มยิ้ม อี้หลิวเองเป็นฝ่ายที่อึดอัดไม่น้อย“ฝ่าบาท วันนี้หว่านหนิง ลงมือทำเครื่องเสวยเอง เหมือนกับจะรู้ว่าฝ่าบาทจะมาเสวยที่นี่”เอื้อมมือ
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ดอกเหมยสีแดง
ตำหนักฮองเฮา“เสด็จแม่ พี่ใหญ่ไม่ถามนางด้วยซ้ำว่าเจ็บไหมเอาแต่วิ่งตามเจ้าขันทีตัวอ้วนไป”หว่านหนิงนั่งเย็บถุงหอมเหมือนเดิม ปล่อยให้ลี่หลางเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง“แล้วนางเจ็บมากไหมเล่า”“จะว่าเจ็บก็ไม่เจ็บมากอย่างที่ควรจะเป็น เจ้าขันทีปิงปิงยังจะเจ็บเสียกว่าถูกกระชากด้วยแรงขนาดนั้น”“แล้วจิงฮวน นางว่าอย่างไร”“องค์หญิงจิงฮวนก็แค่ วิ่งตามขันทีปิงปิงไป”“แล้วหลงหลงเล่า”“เสด็จแม่ คงพอเดาออกว่าพี่ใหญ่จะทำเช่นไร”ลี่หลางยิ้ม“หลงหลงก็คงตามขันทีปิงปิงไป”“เสด็จแม่ อี้หลิวกิริยานางบางอย่างขัดใจลูกเหลือเกิน แต่ไม่รู้ว่าพี่ใหญ่จะรู้สึกเช่นไร”หว่านหนิงยิ้ม“แล้วจิงฮวนเล่า”ไม่ตอบแต่เลือกที่จะถามกลับมือยังคงเย็บถุงหอมต่อไปไม่แสดงทีท่าว่าสนใจคำตอบ“จิงฮวนนางสดใสน่ารักเป็นธรรมชาติเสียกว่า ลูกยังแอบคิดว่าหากจิงฮวนรั้งอยู่ที่แคว้นจ้าวเสียนานหน่อยที่นี่คงครึกครื้น”ดวงตาเป็นประกาย หว่านหนิงเงยหน้าขึ้นมองลี่หลางอย่างค้นคว้า“แล้วองค์ชายรองของแม่ชอบนางไหม”ลี่หลางหันหน้ามามองหว่านหนิงด้วยสายตาเป็นประกายสดใส“หลางหลาง เชื่อสายตาเสด็จแม่หากเสด็จแม่มองว่าใครสมควรจะแต่งเป็นชายาของหลางหลาง หลางหลางจะไม่ป
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ขันทีปิงปิง
ตำหนักร้อยดาว"ขันทีปิงปิงมานี่"ปิงปิงเจ้าแมวอ้วนนอนพลิกตัวไปมาบนหลังคาสูงจากศีรษะไม่เท่าไหร่ จิงฮวนมองซ้ายมองขวาเห็นบันไดไม้ไผ่ไม่ไกลนักยกมาวางฟาดกับหลังคาปีนขึ้นขึ้นไปหมายจะจับปิงปิง แต่บันไดหาเป็นใจไม่"ว้ายๆๆ "หงายหลังร่วงลงไม่ทันระวัง ข้างล่างนั่นลี่หลางอ้าแขนรับไว้ด้วยแรงทั้งหมด ร่างอ้อนแอ้นอยู่ในอ้อมแขนพอดี"พี่ใหญ่"ลี่หลงกับอี้หลิวเดินมาพอดี ภาพที่เห็นคือจิงฮวนในอ้อมแขนของลี่หลาง ซบหน้าลงกับอกกว้าง"ข้าตามมาอุ้มขันทีปิงปิงตามพระบัญชาของอาหญิง"ชี้มือไปบนหลังคา"เจ้าสองคน"ลี่หลงถาม ลี่หลางเผลอปล่อยจิงฮวนร่วงลงพื้น"โอ้ย""ขอโทษ"ดึงร่างบางขึ้นมายืนเคียงข้าง"ปิงปิง ลงมานี่"เจ้าแมวน้อยปิงปิงกระโดดลงมาอย่างง่ายดาย จิงฮวนรีบรับเอาปิงปิงไว้ในอ้อมแขน อี้หลิวเดินเข้ามาอุ้มปิงปิงในมือของจิงฮวน“เจ้าแมวน้อยน่ารักเสียจริง”จิงฮวนที่อุ้มปิงปิงอยู่ก่อนแล้วไม่ยอมปล่อย อี้หลิวจึงกระชากปิงปิงอย่างแรงจนได้ตัวปิงปิงไปไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง ปิงปิงเจ็บและตกใจข่วน อี้หลิวเป็นทางยาวก่อนจะกระโดดหนีไป“โอ๊ยยยยย”“เจ้าทำอะไรของเจ้า”อี้หลิวพูดขึ้นกุมแผลทีมือที่มีเลือดไหลซิบ“เจ้านั่นล่ะเห็นไหมว่าขันท
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 จิงฮวน
“เดี๋ยวก่อนเพคะ เรื่องที่ว่าคือเรื่องหลงหลงที่หว่านหนิงหนักใจ”ถอนหายใจ“ข้าคิดว่าเป็นเรื่องที่อยากมีองค์หญิงน้อยเสียอีก”หว่านหนิงอมยิ้ม“หว่านหนิง ส่งสาสน์ให้จิงฮวนมาที่แคว้นจ้าวโดยไม่ได้บอกนางแต่กำชับให้พี่แปดฟงฉือฮ่องเต้ ให้เป็นนางเดินทางมาเยี่ยมเยือน”“ข้าไม่เข้าใจเหตุใดต้องเป็นจิงฮวน”“ฝ่าบาทจะว่าอะไรไหม หากว่าหว่านหนิง หมายมั่นจิงฮวนไว้ให้กับลี่หลง”ลี่หยางยิ้มกอดประคองหว่านหนิง“ใครจะกล้าขัดบัญชาเจ้ากันเล่า จิงฮวนน่าเอ็นดูยิ่งนัก แต่สองสามวันก่อนข้าได้ข่าวเรื่องเจ้าทาบทาม บุตรีท่านไฉ่”หว่านหนิงยังยิ้ม“บุตรี ท่านไฉ่ ฉลาดเฉลียวหากหลงหลงจะพึงใจนางหว่านหนิงก็ไม่ขัดแต่การจะ ให้คนสองคนตกล่องปล่องชิ้นกันด้วยความจริงใจ หว่านหนิงจึงคิดว่าอยากให้หลงหลงเลือกเอง หากหลงหลงพึงใจจิงฮวน หว่านหนิงเองก็พร้อมสนับสนุนแต่ใต้เท้าไฉ่ ที่ผ่านมาว่าจะภักดีก็ดี ว่าจะเอนเอียงก็ไม่น้อย คนของหว่านหนิงบอกล่าวว่า ใต้เท้าไฉ่ผันเงินจากการสร้างเขื่อน เข้าตระกูลไม่น้อย”ลี่หยางพยักหน้าช้าๆ“เจ้าตั้งใจสั่งสอนใต้เท้าไฉ่เช่นนั้นหรือ"“หว่านหนิงตั้งใจให้โอกาสใต้เท้าไฉ่กลับตัวกลับใจเพื่อจะให้เขารู้ว่า ฝ่าบาทและหว่านหนิง
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 เข้ามาทำไม
“ปล่อยนะองค์ชายแฝดข้าเองจิงฮวน”เผลอปล่อยร่างบางทันทีเมื่อสำนึกได้ว่าตัวเองเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าคลุมบางเบา ทำเอาจิงฮวนลงไปกองกับพื้น“โอ๊ยเจ็บจัง”ลูบขาปรอยๆ“ใครให้เจ้าเข้ามา”“ก็องค์ชายหนีมาแบบนี้ ข้าเลยสงสัย”“กลับไปเสีย”หันหน้าหนีเสียบกระบี่เข้าไปในฝักสีทอง“เจ้าไปซะ”จิงฮวนทำหน้าเง้า คนอะไรนอกจากจะเฉยชาแล้วยังชอบทำเป็นวางก้าม"ไปก็ได้ แต่อย่าคิดว่าจิงฮวนจะยอมแพ้นะจิงฮวนเหมือนท่านอาที่สุด เสด็จย่าหว่านหวงลู่มักจะเล่าเรื่องราวของท่านอาให้ฟังเสมอ คอยดูจิงฮวนแล้วกัน"สะบัดตัวเดินออกจากห้องไป ลี่หลงเผลอยิ้มอดขำไม่ได้ใบหน้ายามยิ้มแย้มสว่างสดใสแต่เสียดายที่จิงฮวนไม่มีโอกาสได้เห็น จะมาเอาชนะอะไรกับเขา แม้แต่เสด็จแม่หว่านหนิงยังยอมให้เขาเป็นแบบนี้เลย"หลงหลงของแม่ขี้อาย อีกหน่อยคงไร้คู่ครอง"อมยิ้มก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนแท่นบรรทมหลับใหล รู้สึกว่าที่นี่คือบ้านอันอบอุ่นปิงปิง ตามขึ้นมาซุกตัวบนที่นอนเขาลูบหัวมันให้หลับไปพร้อมกันตระกลูไฉ่.."ท่านพ่อองค์ชายใหญ่ ลูกไม่เห็นว่าน่าคบหากิริยาเรียบเฉยดังตอไม้องค์ชายรองก็ทำตัวเหมือนเด็กเล่นสนุกไปวันๆ ทั้งสองคนดูแล้วแม้จะมีชาติกำเนิดสูงส่งแต่เรื่องไหวพริบหาส
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 รอข้ากล้ากว่านี้
“หลางหลาง เห็นว่าเสด็จพ่อมักจะกล่าวชม ถุงหอมของเสด็จแม่”จิงฮวนทำตาโต หลางหลางต่อหน้ามารดา แทนตัวเองน่าเอ็นดูหลางหลางเลยเหรอ อีกคนคงเป็นหลงหลงแน่นอน ยกมือปิดปากหัวเราะคิกคัก “จิงฮวนเดินทางปลอดภัยดีไหม”หว่านหนิง หันมาสนใจจิงฮวนละมือจากการเย็บถุงหอม อิงไถเก็บถุงหอมหลากสีใส่ในตระกร้าใหญ่ กุ้ยอิงยกกาน้ำชาร้อนๆเข้ามา“จิงฮวนเดินทางราบรื่นคิดถึงอาหญิงจึงเร่งเดินทางให้ถึงแคว้นจ้าวโดยเร็ว”หว่านหนิงจับมือจิงฮวนตบที่หลังมือเบาๆ“จิงฮวนมาปีนี้ โตขึ้นจนอาหญิงแทบจะจำเจ้าไม่ได้”“สวยขึ้นด้วยไหม”คำพูดฉอเลาะน่าฟัง“เห็นทีจะบอกว่าไม่สวยคงจะไม่ได้เสียแล้ว”จิงฮวนหัวเราะเสียงใส“เจ้าพบหลงหลงหรือยัง อาหญิงหมายถึงลี่หลง”“องค์ชายใหญ่ จิงฮวนเห็นเขาอุ้มแมวเข้าไปในตำหนักร้อยดาว”"เจ้าขันทีปิงปิง ตามพี่ใหญ่ไปอีกจนได้"ลี่หลางพูดขึ้น เขาอุตส่าห์จับตัวมันไว้หลอกล่อด้วยขนนกยุง แต่มันดันหนีไปคอยตามติดลี่หลงเหมือนเป็นขันที ลี่หลงไม่รับขันทีด้วยนิสัยไม่ชอบวุ่นวายกับใครจึงเลือกที่จะปฏิเสธขันทีตั้งแต่อายุได้เพียงเก้าขวบ ปิงปิงที่คอยตามติดจึงถูกขนานนามว่าขันทีของลี่หลง ส่วนลี่หลางมีเสี่ยวโถวคอยดูแล บ้างก็พูดว่าเป็นเพราะ
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ตกนรกหรือไร
“องค์หญิงเพคะ ไปเถอะเจ้าค่ะ”กลัวว่า จิงฮวนจะทำให้ลี่หลงโกรธด้วยกิตติศัพท์เรื่องความเฉยชาของลี่หลงที่โด่งดังไปถึงแคว้นหาน ที่บิดาของจิงฮวนฟงฉือนั่งบัลลังก์อยู่จิงฮวนเดินทางมาที่นี่ เพราะนำความคิดถึงของฟงฉือมาส่งให้หว่านหนิงรวมทั้งเครื่องบรรณาการและของฝากมากมาย แต่ยังไม่ทันจะเข้าเฝ้าฮองเฮาหว่านหนิงจิงฮวนกลับวิ่งมาที่สวนของตำหนักร้อยดาว เพราะมองเห็นดอกไม้บานสะพรั่ง อีกทั้งผีเสื้อมากมาย จิงฮวนชอบที่จะวิ่งไล่จับผีเสื้อมาตั้งแต่เด็ก“ถามไม่พูด เป็นใบ้หรือไร องค์ชายแฝดพี่” ยื่นผีเสื้อใส่จมูกของลี่หลง ที่ตกใจใช้มือปัดผีเสื้อจนกระเด็นหลุดออกจากมือปีกขาดเสียหาย ลงไปนอนดิ้นอยู่กับพื้น“ใจร้าย”จิงฮวนจ้องตาเขม็ง ก่อนจะค่อยๆ ใช้มือซ้อน ผีเสื้อขึ้นมาโอบอุ้มไว้ในอุ้งมือ“เจ้ามาวุ่นวายทำไม”“ข้าวุ่นวายเช่นนั้นหรือ องค์ชายแฝดต่างหากที่ไม่ต้อนรับแขกเมือง”สะบัดหน้าหนี แต่กลับทำตาโตวิ่งไปไล่จับ แมวสีขาวสะอาด ปิงปิงของลี่หลงที่แอบตามมาลี่หลงถลาเข้าไปอุ้มปิงๆ ไว้ในอ้อมแขนไม่ให้จิงฮวนทันที่จะตระคลุบตัวปิงปิง ลูบหัวลูบหางปิงปิงไปมาพาปิงปิงตัวดีเดินเข้าไปในตำหนักร้อยดาวหายลับไปกับตา จิงฮวนเบ้ปาก“ คนอะไรไร้
ตำหนักร้อยดาวชายากาวใจ2 ตำหนักร้อยดาว
ลี่หลงก้าวขายาวๆ ยังตำหนักร้อยดาว ใบหน้าหล่อเหลารูปร่างสูงชะลูดขายาว ใน ชุดสีขาวขลิบทอง ผมยาวถูกรวบเรียบร้อย หาใช่ฝีมือของขันทีไม่แต่กลับเป็นฝีมือของเขาเองที่บรรจงใช้เวลาในยามรุ่งอรุณรวบผมเสียเรียบแปล้ ด้วยความเป็นคนเจ้าระเบียบและพิถีพิถัน ทว่าดวงตาเฉกเช่นดวงตาโศกสลดของลี่หยางในวัยหนุ่มตำหนักร้อยดาวที่นั่นแต่เดิมเป็นที่ที่เขาวิ่งเล่นมาช้านาน บัดนี้กับร้างไร้ผู้คนอย่างจริงจังทว่ากลับยังคงถูกดูแลทำนุบำรุงให้ยังคงความงดงามอยู่เหมือนเดิมด้วยเสด็จแม่ฮองเฮาหว่านหนิง มักจะพูดเสมอว่าที่แห่งนี้มีเรื่องราวดีดีเกิดขึ้นมากมายเกินกว่าที่จะปล่อยให้พุพังทิ้งไปลี่หลงใช้เวลาเนิ่นนานในแต่ละวันที่นี่ องค์ชายรองลี่หลางยังฝึกวรยุทธ์อยู่กับคนของฝานกงกงไม่ตามเขาออกมา“พี่ใหญ่ ฝานกงกงนี่สุดยอดเสียจริง เก่งเกินใคร น้องเพิ่งรู้ว่าฝานกงกงฝึกวรยุทธ์ให้พี่ใหญ่จนสำเร็จไปแล้ว น้องมัวแต่เล่นสนุก กว่าจะตามพี่ใหญ่ทันคงอีกนาน”ลี่หลางยิ้มกว้างร่างสูงชะลูด พอๆกับลี่หยางฮ่องเต้ แต่ทว่าใบหน้ากับละม้ายไปทางหว่านหนิงแม้จะเป็นฝาแฝดก็ตามอาจเป็นเพราะลี่หลงเฉยชาเหมือนลี่หยางนั่นเองจึงแบ่งแยกกันชัดเจน ลี่หลางนั้นกิริยาปราดเป
