เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 115 แมทธิว คอลลินส์ อยู่ที่นี่
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 116 มันก็แค่ตัวอย่าง
สายลมแห่งฤดูใบไม้ร่วง! ราวกับสายฟ้ากำลังเคลื่อนเข้ามาระหว่างชายร่างใหญ่เหล่านี้ เสียงกระทบกันดังก้องไปทั่วอากาศ ตามมาด้วยเสียงครวญครางและเสียงกรีดร้อง แล้วทุกอย่างก็เงียบลงในที่สุดไทร์ยืนอยู่ท่ามกลางชายร่างใหญ่เหล่านี้โดยไม่แสดงออก ขณะที่พวกเขาล้มลงกับพื้นทีละคน สีหน้าของพวกเขาบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดและพวกเขาก็ไม่มีแรงจะยืนอีกต่อไป“นี่…นี่มันเจ๋งเกินไปแล้ว!”แมทธิวและสตีเฟ่นเคยเห็นพลังของไทร์มาก่อน แต่การได้เห็นมันอีกครั้งก็ยังทำให้หนังศีรษะของพวกเขาชาถึงตอนนี้ วินนี่เฟรด เกรแฮม และคนอื่น ๆ ก็รีบเข้ามาหลังจากได้ยินเสียงความวุ่นวาย“ลูกพี่ลูกน้อง แมทธิว พวกคุณมาทำอะไรที่นี่?” วินนี่เฟรดถามด้วยความตกใจที่เห็นสตีเฟนกับแมทธิวพยายามจะลุกขึ้น“สวัสดีท่านหญิง!” จู่ ๆ แมทธิวก็ตะโกนออกมาในขณะที่เข้าก้มลงกราบวินนี่เฟรดวินนี่เฟรดมึนงง ขณะที่ไทร์เพิกเฉยต่อสตีเฟนและแมทธิว เขารู้ว่าสองคนนี้มาเพื่ออะไรไทร์หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเดรก และพูดว่า “เดรก ส่งคนมาที่ออทัมน์ฟิลด์กรุ๊ป เพื่อเก็บกวาดขยะที”ยี่สิบนาทีต่อมา รถเอสยูวีสองคันขับเข้ามายังทางเข้าของออทัมน์ฟิลด์กรุ๊ป โดยมีชายหัวโล้นเป็นผู
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 117 ตระกูลซีล่มสลาย
ไม่มีคำใดบรรยายความรู้สึกของคารีมได้ ความตกใจ ความโกรธ และอารมณ์อื่น ๆ ผสมกันไปหมดไทร์ ซัมเมอร์บ้าไปแล้ว บ้าไปแล้ว! เขาใช้วิธีการที่โหดร้ายที่สุด ในการปราบขุนพลชั้นนำของคารีมต่อหน้าต่อตาเขา โดยไม่ได้ให้โอกาสในการเจรจาด้วยซ้ำ ความรู้สึกนี้เหมือนไทร์เพิ่งจะดูหมิ่นโดยการลวนลามภรรยาของเขา“ไทร์ ซัมเมอร์ ฉันจะฆ่าแก ฉันจะฆ่าแกอย่างแน่นอน!”แม้ว่าคารีมจะเป็นคนหัวแข็งที่มีท่าทางน่าเกรงขาม แต่ก็ไม่มีคำพูดใด ๆ ที่สามารถอธิบายได้ว่า เขาปฏิบัติต่อพี่น้องของเขาได้ดีเพียงใด ไม่เช่นนั้น กัสและคนอื่น ๆ จะไม่ยอมเสี่ยงชีวิตของตัวเองเพื่อเขา ความโกรธของเขาเป็นของจริง!“ใคร ๆ ก็พูดหยาบคายได้ ตั้งแต่ที่ฉันเริ่มวิดีโอกับนาย ฉันไม่เคยกังวลแม้แต่น้อยเลยว่านายจะตามหาฉัน คารีม แซครี่ การแสดงมันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น!”เมื่อพูดอย่างนั้น ไทร์ก็เดินเข้าไปหาลูกน้องอีกคนของคารีม และแสดงวิธีการเดียวกันให้เขาเห็น สวนสนุกสตาร์ไลท์ทั้งหมดเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและเสียงกรีดร้อง ที่มีเลือดไหลท่วมไม่หยุด ภายในสิบนาที ไทร์สามารถทำให้คนสามคนเป็นง่อยได้หลังจากนั้น เขาก็หันไปหาชายหัวล้านและคนของเขา “เอาตัวไปคนละหนึ่งคน
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 118 สมองทึบ
ภายในห้องส่วนตัวของร้านอาหารสไตล์ฮอทพอท ในช่วงเวลาประมาณสองทุ่มตรงกันข้ามกับตระกูลซีที่ดูหดหู่และสิ้นหวัง ไทร์ และกลุ่มของเขา กำลังสนุกกับคนในครอบครัวทั้งห้าคนของไทร์ แมทธิวและสตีเฟนเอง ต่างก็มีช่วงเวลาที่ดีในการกินฮอทพอทร่วมกันเจคอบอารมณ์เสียเล็กน้อย หลังจากที่ได้ยินว่าตระกูลซีต้องล่มสลาย แม้ว่าคนในตระกูลซีจะไม่เคยคิดว่าเขาเป็นครอบครัว ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเช่นเดียวกับวินนี่เฟรด เจคอบยังคงเชื่อว่าเลือดย่อมข้นกว่าน้ำในเวลานั้น เจคอบโทรหาพ่อของเขาแต่ไม่มีใครรับสาย จากนั้นเขาก็โทรหาแจ็คสัน แต่สุดท้ายก็โดนเขาตะคอกใส่อย่างโหดเหี้ยม เจคอบต้องการโทรหาจอร์จอีกครั้ง แต่แล้วเฮเลนก็ยึดโทรศัพท์ของเขาไว้“พวกเขาไม่เห็นคุณเป็นลูกชายหรือน้องชายด้วยซ้ำ คุณต้องรู้สึกแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?”เฮเลนผิดหวังในตระกูลซีมานานแล้ว แม้ว่าเธอจะไม่สนุกกับการเห็นพวกเขาเผชิญกับความโชคร้ายครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เธอก็ไม่รู้สึกเสียใจเช่นกัน ตระกูลซีนำสิ่งนี้มาสู่ตนเองตอนนี้พวกเขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเหตุการณ์ของวินนี่เฟรดและคริส และพบว่าไอริสตายแล้วเช่นกัน ในความคิดของพวกเขา เธอตายง่ายดายเกินไป เมื่อเฮเลนได้ยินเ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 119 ผีในพายุฝน
หลังเทศกาลไหว้บ๊ะจ่าง อากาศเริ่มร้อนขึ้น ตอนนี้ยังเป็นฤดูที่มีฝนตกหนักและพายุเช้านี้แดดแรง แต่จู่ ๆ ท้องฟ้าก็ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆดำในตอนบ่าย หลังจากอาหารกลางวัน สายฟ้าแลบวาบผ่านท้องฟ้า และเสียงคำรามของฟ้าร้องสั่นสะเทือนอาคารโรงงาน ไม่นาน สายฝนก็โปรยลงมาจากท้องฟ้า กวาดความร้อนของฤดูร้อนออกไปในทันทีหลังจากที่ไทร์ นำแมทธิวและสตีเฟน มาที่ทีมรักษาความปลอดภัยของออทัมน์ฟิลด์ แล้ว ไทร์ก็เลิกจ้างเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่มีอยู่ทั้งหมด ในขณะนี้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทีมใหม่มีอยู่ประมาณสิบกว่าคน ทุกคนเป็นผู้เชี่ยวชาญที่เดรก จัดให้ตามคำขอของไทร์ ผู้ชายส่วนใหญ่มีพื้นฐานจากการเป็นทหารมาก่อน!จากนั้น เหล่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทีมใหม่ ก็ยืนประจำตำแหน่งรักษาความปลอดภัยตรงทางเข้าบริษัท แม้ในสภาพอากาศเลวร้ายเช่นนี้ เขาก็ยังคงยืนตัวตรงเหมือนหอกไม่ขยับเขยื้อนในระยะไกล เงาที่กำลังมุ่งหน้าเข้ามา ด้วยเสื้อผ้าสีดำ ผมยาว และรูปร่างผอมเพรียว ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนผีที่หลุดมาจากนรก เขากำลังเดินอยู่บนพื้น แต่เท้าของเขาดูเหมือนจะลอยอยู่ ภายใต้ฝนตกหนัก พื้นดินเต็มไปด้วยแอ่งน้ำ แต่เมื่อเท้าของเขาเคลื่
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 120 ครบหนึ่งนาที
ท่ามกลางสายฝน ออร่าอันเยือกเย็นบนร่างของแซม ค่อย ๆ กลายเป็นออร่าสังหารที่หนาแน่น สตีเฟนเป็นคนแรกที่เข้าถึงเขาด้วยหมัดอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม แซมยกแขนขึ้นและจับหมัดของสตีเฟนไว้ได้ทัน ด้วยแรงบีบ แคร็ก! ข้อต่อนิ้วของสตีเฟนก็เคล็ดในทันที“พวกเศษสวะ!” แซมถ่มน้ำลายอย่างดูถูก เขายกเท้าขึ้นเตะสตีเฟนออกไปหลายเมตร จากนั้นเขาก็ขยับไปด้านข้าง หลบหมัดของแมทธิวก่อนจะคว้าแขนขวาของแมทธิว ที่เขาได้ทำให้นิ้วของชายคนนี้เสียหายก่อนหน้านี้ ด้วยการลากจูงอันทรงพลัง เขาโยนแมทธิวผู้แข็งแกร่ง ซึ่งหนักกว่าเก้าสิบกิโลกรัมไว้เหนือศีรษะของเขา จากนั้นทุบเขาลงไปที่พื้นปัง! พื้นดินดูเหมือนจะสั่นคลอนเล็กน้อย เมื่อแมทธิวลงจอด เขากระอักเลือดออกมาเต็มปาก แม้แต่ไทร์ ก็ดูตกใจเล็กน้อยในขณะมองดู โชคดีที่แมทธิวแข็งแกร่ง ถ้าใครถูกทุบลงบนพื้นเหมือนดั่งค้อนขนาดใหญ่เช่นเขา เขาคงได้ไปสวรรค์แล้วไทร์มองดูเวลาในมือและส่ายหัวโดยไม่ตั้งใจ สตีเฟนและแมทธิวล้มลงในเวลาเพียงสิบวินาที นี่ยังห่างไกลจากความคาดหวังของไทร์“ไอ้เศษสวะ!”ในตอนนั้น สตีเฟนก็ด่าออกมาดัง ๆ เขาตบหัวตัวเองสองสามครั้ง ก่อนจะพุ่งเข้าใส่แซมอีกครั้ง ในเวลาเดียวกัน แมทธิ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 121 ทำให้แซมคุกเข่าลงด้วยหมัดสามหมัด
เสียงของไทร์เบาลง ฝนที่ตกหนักและเสียงดังนี้ ทำให้พวกเขาแทบไม่ได้ยินเลย แมทธิวยังคงยืนนิ่งในขณะที่สตีเฟนพยายามฝืนที่จะไม่ให้ตัวเองล้มลง“พวกนายผ่านการทดสอบ”ตุ๊ด! ตุ๊ด! ได้ยินเสียงทุ้มสองเสียง จากนั้น แมทธิวและสตีเฟนก็ล้มลงกับพื้นไปพร้อม ๆ กันอีกด้านหนึ่ง แซมลุกขึ้น! เขายืนอยู่หน้าประตูกระจกที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ ในขณะที่เขาจ้องไปที่ไทร์อย่างเขม็ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยจิตสังหารเข้มข้น แซมกลายเป็นคนร้ายแรงราวกับหมาป่าหิวโหยที่จ้องมองสิงโตตัวผู้ ในขณะนั้น ความรู้สึกตื่นตระหนกผุดขึ้นในหัวของเขา แต่แซมพยายามระงับมันไว้“หยุดมองได้แล้ว ต่อให้ฉันใช้นิ้วแค่นิ้วเดียว นายก็ชนะฉันไม่ได้หรอก” เสียงอันเยือกเย็นของไทร์ดังขึ้น กระตุ้นเส้นประสาทที่ไม่สงบนิ่งในร่างกายของแซมทันที“แม้ว่าฉันจะฆ่าแกไม่ได้ แต่อย่างน้อยฉันก็สามารถฉีกผิวหนังของแกออกเป็นชิ้น ๆ ได้!”แซมกัดฟันและพุ่งเข้าหาไทร์ ราวกับกระสุนในชั่วพริบตา เขามาปรากฏตัวตรงหน้าไทร์ แต่ก่อนที่แซมจะมีโอกาสได้โจมตี ไทร์หมุนตัวกลับและหลบเขาอย่างรวดเร็ว ลูกเตะวงกลมเกิดขึ้นอีกครั้ง และมันทำให้แซมรู้สึกราวกับว่า เขาถูกหัวกระสุนรถไฟชนเข้าอย่างจังอ๊าก!
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 122 ราชาแห่งเมืองคานห์
ฝนที่ตกหนักนี้ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ทว่ากลับยิ่งตกหนักขึ้นอีกภายในห้องรับรองของคฤหาสน์ คารีมกำลังนั่งอยู่บนโซฟา บิดลูกบอลเหล็กสองลูกในมือของเขา เขารู้สึกไม่มั่นคง และบางทีมันอาจจะเกี่ยวข้องกับสภาพอากาศ!แซมถูกส่งออกไปนานแล้ว และด้วยประสิทธิภาพในการทำงานของเขา เขาควรจะกลับมาได้แล้ว แต่คราวนี้คารีมไม่เห็นเขากลับมา!มีคนจำนวนมากที่ยืนเฝ้าอยู่นอกคฤหาสน์ แต่ละคนดูแข็งแกร่ง รวมกันประมาณสามสิบคน นี่เป็นทีมชั้นยอดที่คารีมไม่ค่อยได้ใช้ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง วันนี้เขารู้สึกไม่สบายใจ เขาจึงรวบรวมคนเหล่านี้มาที่คฤหาสน์ของเขาชายหัวหน้าทีมวัยกลางคนเดินเข้ามาในบ้าน“เป็นยังไงบ้าง? มีข่าวอะไรไหม?” คารีมถามทันทีชายคนนั้นส่ายหัวและพูดว่า “เราโทรหาบราเธอร์แซมสองสามครั้งแล้วแต่ไม่มีคำตอบ บางทีอาจเป็นเพราะฝนตกหนักเกินไป”คารีมสูดหายใจเข้า เขากระสับกระส่ายมากขึ้นเรื่อย ๆชายคนนั้นกล่าว “ท่านคารีม เราทุกคนรู้ว่าพี่แซมแข็งแกร่งเพียงใด ท่านไม่ต้องกังวล บางทีเขาอาจจะกลับมาแล้วก็ได้”ลูกเหล็กหมุนเร็วขึ้นในมือของคารีม ด้วยการปัดมือของเขา ลูกเหล็กลูกหนึ่งก็ตกลงไปที่พื้นด้วยเสียงอันดัง คารีมลุกขึ้นไล่ตาม
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 123 แบทเทิล ฮาวด์ ฟาร์ม
บางทีการล่มสลายของคารีม อาจส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อตระกูลฮิลล์ แต่ช่วงระยะเวลาหลังจากนั้น ตระกูลฮิลล์ ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอีกเลย อย่างไรก็ตาม ไทร์รู้ดีว่าท้องฟ้ามักจะสงบก่อนที่พายุจะเกิด ฮิลล์จะไม่มีวันปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปง่าย ๆ เมื่อความแค้นนี้ก่อตัวขึ้น มันจะไม่มีวันสลายไป จนกว่าใครคนใดคนหนึ่งจะแหลกสลายแต่ทว่าสิ่งนี้ ไม่ได้รบกวนไทร์เลยแม้แต่น้อย สำหรับไทร์ บริษัทอสังหาริมทรัพย์อันดับหนึ่ง ถือได้ว่าไม่มีอะไรในสายตาของเขา คำประกาศของเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลง หากตระกูลฮิลล์ต้องการปัญหา เขาก็พร้อมที่จะจัดให้! และถ้าหากว่าตัดสินใจเล่นเกมแล้ว เตรียมตัวชดใช้ไว้ได้เลย!หนึ่งสัปดาห์ต่อมา สตีเฟนและแมทธิวถูกปล่อยตัวออกจากโรงพยาบาล ชายสองคนนี้ได้รับการพิจารณาอย่างเป็นทางการว่าเป็นคนประหลาดที่มีร่างกายที่แข็งแรงผิดปกติ หลังจากได้รับบาดเจ็บสาหัส พวกเขายังมีชีวิตอยู่และกระโดดโลดโผนได้ หลังจากที่รักษาตัวในโรงพยาบาลเพียงแค่สัปดาห์เดียวก่อนหน้านี้ ไทร์ยืนกรานที่จะไม่รับแมทธิวและสตีเฟนเป็นศิษย์ เพราะเขาไม่มีอารมณ์ และไม่มีพลังใจใด ๆ ที่จะสอนอะไรพวกเขา ตั้งแต่การต่อสู้กับแซมคราวนั้น ไทร์ได้เปลี่
บทล่าสุด
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
เมื่อไทร์ได้ยินข่าวนี้ สีหน้าของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ราวกับว่าเขารู้มาตลอด “ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ?” ไทร์พึมพำกับตัวเองก่อนจะตอบว่า “ผ่อนคลาย ทำสิ่งที่พวกนายต้องทำต่อไป แค่ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น” “แต่บราเธอร์ไทร์” เดรก ทัคเกอร์กล่าว “ฉันจะจัดการเอง” ในตอนท้ายของการโทร เดรกไม่กล้าพูดอะไรอีก ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงวางสายเท่านั้น ในยุคนี้ ที่วิธีการกระจายข้อมูลได้รับการพัฒนาเป็นอย่างดี ข้อมูลต่าง ๆ สามารถแพร่กระจายไปทั่วประเทศได้ทันที บุคคลสำคัญของเมืองคานห์มีการติดต่อทางธุรกิจกับเมืองไพร์มไม่น้อยและหลายคนยังเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจ ดังนั้น เมื่อข่าวการเสียชีวิตของกษัตริย์แห่งเซาท์ริเวอร์แพร่กระจายไปทั่วเมืองไพร์ม เมืองคานห์ก็จะได้รับข่าวคราวเช่นกัน หลังจากการโทรครั้งแรกจากเดรก ไทร์ยังได้รับสายจากบุคคลอื่น เช่น โนอาห์ ลี, แซคเคอรี่ สมิธ, โดนัลด์ ลูอิส, และเจด ลอเรล อย่างต่อเนื่อง แต่ละคนต่างก็ดูวิตกกังวลและเป็นห่วงไทร์ เหตุการณ์นี้ร้ายแรงเกินไป เนื่องจากเกี่ยวข้องกับการตายของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ คาร์สัน ยอร์ก ไทร์ได้ให้คำตอบกับบุคคลสำคัญในเมืองคานห์เหล่านี้แบบเดี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
ถึงตอนนี้ มีเพียงคาร์สัน ยอร์ก ไทร์ ซัมเมอร์และเจมสัน ซิงค์ ซึ่งรับผิดชอบการเทไวน์ข้าง ๆ พวกเขาเท่านั้น ที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร “ไทร์ อย่าไปสนใจเธอเลย ผู้หญิงคนนั้นเป็นแบบนั้นเสมอมา คุณป้าเควลซ์ของคุณจะให้ความกระจ่างแก่เธอเอง ถ้าเธอพยายามจะรบกวนคุณอีก ผมจะเป็นคนดูแลเธอเอง” คาร์สันกล่าว ไทร์ยิ้มและตอบ “ไม่เป็นไรคุณลุงยอร์ก” “มาเถอะ วันนี้เราใช้โอกาสดี ๆ นี้เพื่อดื่มกัน” คาร์สันหันไปหาเจมสัน “เจมสัน ไปที่ห้องเก็บไวน์และหยิบไวน์ขวดเก่าที่ฉันเก็บไว้มา คืนนี้ไทร์และฉันจะดื่มจนกว่าเราจะเมากันไปข้างหนึ่ง” เจมสันพยักหน้าทันทีก่อนจะรีบไปที่ห้องเก็บไวน์ เมื่อเขาจากไป มีเพียงคาร์สันและไทร์เท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร ในขณะนั้น คาร์สันที่ยิ้มแย้มแจ่มใสในตอนแรก ใบหน้าของเขาแสดงถึงความจริงจังออกมาชั่วครู่ก่อนที่รอยยิ้มของเขาจะกลับคืนมา เพียงชั่วพริบตานั้น ไทร์ก็เข้าใจความหมายของเขาทันที คาร์สันขยับแก้วไวน์ต่อหน้าเขา เขาใช้ไวน์หนึ่งหยดจากแก้วของเขาเขียนลงบนโต๊ะอย่างรวดเร็วว่า 'หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง' ขณะที่เขาเขียน เขาพูดต่อว่า “ไทร์ ผมต้องขอบคุณคุณ ที่รักษาป้าเควลซ์ของคุณให้หายดี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
ไทร์ ซัมเมอร์และคอนนี่ ยอร์กจึงนั่งลงด้วยกัน ในขณะที่พ่อบ้านเจมสันยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาเพื่อรินเครื่องดื่ม “พี่ชายที่รัก คุณแม่ของฉันดีกับคุณมาก ฉันมักจะขอให้เธอทำอาหารเหล่านี้ แต่เธอไม่ทำอาหารให้ฉันเลย เมื่อคุณอยู่ที่นี่ เธอกำลังแสดงทักษะการทำอาหารทั้งหมดของเธอให้คุณเห็น ในที่สุดฉันก็สามารถได้ทานอาหารเหล่านี้” จะว่าไปแล้ว คอนนี่ไม่ได้สนใจภาพลักษณ์ของเธอเลย เธอคว้าปีกไก่จากบนโต๊ะแล้วเคี้ยวมันทันที สีหน้าของคาร์สัน ยอร์กมืดลงในทันทีและเขาก็ตะคอกเธอ “ดูเธอทำ แขกของเธอยังไม่ได้เริ่มรับทานเลย แต่เธอกำลังกินอาหารด้วยมือเปล่า วางมันลงเดี๋ยวนี้ มารยาทของเธออยู่ไหนหมด?” เธอไม่สะทกสะท้านกับคำดุว่าของพ่อของเธอ คอนนี่ยังคงเคี้ยวไก่ของเธอต่อไป เธอคว้าอีกอันหนึ่งใส่ในชามของไทร์ และเคี้ยวในขณะที่เธอพูดว่า “พี่ชายที่รัก คุณก็กินด้วยสิ ฝีมือการทำอาหารของคุณแม่ของฉันยอดเยี่ยมมาก” ไทร์รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย พฤติกรรมของหญิงสาวคนนี้แตกต่างจากใบหน้าที่งดงามของเธอ คาร์สันไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรกับลูกสาวของเขา ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ถอนหายใจ “ไทร์ คุณไม่ต้องไปสนใจเธอ เธอไม่เป็นกุลสตรีเอาซะเลย” เขาส่งสายตา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
ไทร์ ซัมเมอร์รู้สึกหนาวไปที่กระดูกสันหลังของเขา ผู้หญิงสมัยนี้ตรงไปตรงมาขนาดนี้ได้ยังไง? อันที่จริง ตั้งแต่ที่ วินนี่เฟรดเข้ามาในชีวิตเขา ไทร์ก็ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนอื่นอีกเลย แต่ถ้าเขาได้พบกับคอนนี่ ยอร์กก่อนวินนี่เฟรด บางทีเขาอาจจะถูกดึงดูดโดยผู้หญิงที่สวยและงดงามคนนี้แทน ถึงแม้ว่า ไทร์จะได้พบกับหญิงสาวผู้มั่งคั่งและเจ้าหญิงผู้งดงามมากมายและเขายังได้พบกับคนดังระดับโลกมานับไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีใครที่สวยได้เท่าคอนนี่ผู้นี่ ผู้หญิงคนนี้เป็นผลงานชิ้นเอกที่แกะสลักและสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถันโดยพระเจ้า อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไทร์มีเพียงแค่วินนี่เฟรดเท่านั้น รถคาดิลแลคของเขามุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ยอร์ก ในขณะที่ เจย์ เบลด ถูกทิ้งให้ยืนแข็งทื่ออยู่เช่นนั้น เขายังคงตะลึงงันในขณะที่เขาจ้องไปที่รถคาดิลแลคที่พุ่งออกไปด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เปลวเพลิงแห่งความโกรธแผดเผาหัวใจของเขา ลูกน้องของเข้าเดินเข้ามาหาเขาและถามด้วยความเป็นห่วงว่า “บราเธอร์เจย์ คุณโอเคไหม?” ผัวะ… เจย์ปล่อยหมัดเข้าที่ท้องของลูกน้อง ชายผู้นั้นรู้สึกได้ถึงตะคริวที่หน้าท้องและเขาก็ล้มลงกับพื้นแล้วจับหน้าท้องเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด “แม่ง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
เมื่อพูดถึงคาร์สัน ยอร์ก ใบหน้าของเจย์ เบลดก็กระตุกเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะเป็นนายน้อยซาร์แห่งเมืองไพร์ม แต่เขาก็ต้องเกรงกลัวคาร์สัน ยอร์ก ที่เป็นราชาแห่งเซาท์ริเวอร์อยู่มาก ในเวลานี้ เขาตาบอดอย่างสิ้นเชิงเพราะความรักที่เขามีต่อคอนนี่ ยอร์ก เขาเห็นไทร์เป็นคู่ต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา เมื่อคาร์สันเชิญไทร์ไปทานอาหารเย็น เจย์รู้สึกว่าตำแหน่งของเขาถูกคุกคาม เมื่อจิตนาการถึงคอนนี่และไทร์ ที่กำลังมีความสุขอยู่ด้วยกัน มันบีบคั้นหัวใจของเขาและจุดประกายความโกรธของเขา เขาไม่สามารถทนเห็นมันได้ “ไทร์ ซัมเมอร์! ฉันไม่สนใจว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าแกยังกล้าที่จะเข้ามาเหยียบเมืองไพร์มอีก ฉันจะฆ่าแก!” เมื่อมองดูท่าทางที่คุกคามของเจย์ ไทร์กลับคิดว่ามันไร้สาระ “ฉันไม่ได้สนใจมิสยอร์กของนาย ขอร้องเถอะเจย์ อย่ามายุ่งกับฉัน” ไทร์ไม่สนใจคนเหล่านี้ในขณะที่เขากลับไปที่รถคาดิลแลคของเขา พวกเขาโชคดีที่เป็นคนของคาร์สัน ยอร์ก ถ้าไม่เช่นนั้น ไทร์จะไม่เมตตาพวกเขาอย่างแน่นอน “ฉันไม่สน ว่าแกจะสนใจเธอหรือเปล่า แต่เธอต้องการแต่งงานกับแก และนั่นคือความกังวลของฉัน! ฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย กลับเมือง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
“นายบอกว่า ระหว่างนายกับคอนนี่ ยอร์ก ไม่มีอะไรไม่ใช่เหรอ? ทำไมพ่อของเธอถึงชวนนายไปที่นั่น? ไม่น่าแปลกใจที่นายจะมั่นใจมาก ๆ ว่าบริษัทต่าง ๆ ในเมืองไพร์มจะต้องมาอ้อนวอนเรา ใครจะรู้ว่านายกำลังคิดที่จะทยานขึ้นไปด้วยความช่วยเหลือจากตระกูลยอร์ก” ไทร์ ซัมเมอร์ขมวดคิ้ว วินนี่เฟรดแสดงออกถึงพฤติกรรมแปลก ๆ ไม่เหมือนวินนี่เฟรดคนเดิม เธอกลายเป็นคนไร้เหตุผล บางทีคอนนี่ ยอร์กอาจจะโดดเด่นเกินไป ด้วยหน้าตาที่ดูดีและภูมิหลังของตระกูลที่โดดเด่นของเธอ ที่ทำให้วินนี่เฟรดต้องเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา สิ่งนี้เกิดขึ้น เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งห่วงใยผู้ชายของเธออย่างแท้จริง ซึ่งหมายความว่าไทร์ ซัมเมอร์ มีจุดที่ลบไม่ออกอยู่ในหัวใจของวินนี่เฟรด ซี “ฉันจะโกรธถ้าเธอยังเป็นแบบนี้ต่อไป วินนี่เฟรด” วินนี่เฟรดถอนหายใจและเปลี่ยนทัศนคติของเธอในทันใด เธอหัวเราะ "ฉันแค่ล้อเล่น! แต่ว่าแบลร์กับฉัน เราจะไม่ไปกับนาย คาร์สัน ยอร์ก อาจจะต้องการเชิญนายคนเดียวเท่านั้น” “เขาไม่ใช่คนแบบนั้น” ไทร์ตอบตามสัญชาตญาณ แต่แล้ว จู่ ๆ ความตระหนักก็แวบเข้ามาในใจของเขา เฉกเช่นแสงแวววาบจากสวรรค์ หรือเพื่อให้แม่นยำยิ่งขึ้น สัมผัสที่หก ที
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
เสียงฟ้าร้องดังก้องอยู่ข้างนอก ท่าทางของวินนี่เฟรดมืดมนลง ไทร์ถึงกับพูดไม่ออก เขายกมือขึ้นตามสัญชาตญาณด้วยเสียงฟ้าร้องฉับพลันและเขาก็เอามือลงหลังจากนั้น ในขณะนั้น เกรแฮม เดวิสโทรมา เพื่อแจ้งว่าลูกค้าจากเมืองไพร์มมาถึงแล้วและกำลังรออยู่ที่ชั้นล่าง วินนี่เฟรดจ้องเขม็งไปที่ไทร์ก่อนจะเดินออกจากออฟฟิศไป ไทร์นั่งลงบนเก้าอี้ของวินนี่เฟรด จากนั้นเขาหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและโทรไปหาฮวน เยตส์ ในอีกด้านหนึ่งของการโทรวิดีโอ ฮวนกำลังมีช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการผ่อนคลาย ในที่ดินของเขาที่แฟนทั้งสองคนมอบให้แก่เขา “ฮวน ภรรยาของฉันมีอาการหึงหวง ฉันควรจะทำยังไงดี?" ไทร์ถาม บนหน้าจอ ฮวนตกใจเล็กน้อย “นายท่าน ท่านลืมคำแนะนำของผมไปแล้วเหรอ?” “ไสหัวไปซะ” ถ้าหากพวกเขาอยู่ใกล้กัน ไทร์จะทำให้ฮวนต้องพ่ายแพ้อย่างที่เขาจะไม่มีวันลืม เมื่อเห็นท่าทางบูดบึ้งของไทร์ ฮวนรู้ดีว่าเขาควรจะเข้าข้างเจ้านายของเขาและหุบปาก “นายท่าน ถ้าเธอหึงหวง แสดงว่าเธอห่วงใย ยิ่งความหึงหวงมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งห่วงใยมากเท่านั้น! ท่านจะต้องพูดจาหวาน ๆ กับเธอ แล้วสาบานด้วยชีวิตของท่านว่าท่านไม่ได้ทำอะไรผิดต่อเธอ หลังจ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
เชลดอน เฮย์ส และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองออกไปตามที่ได้รับคำสั่ง จากนั้น ความเงียบสงัดก็เกิดขึ้นภายในสำนักงาน ไม่เพียงแค่เชลดอนที่ประหลาดใจเท่านั้น แต่คอนนี่ ยอร์กซึ่งอยู่นอกสนามก็ตกใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเช่นกัน จนถึงตอนนี้ เธอไม่เคยเห็นใครที่มีพลังมากพอที่จะส่งเจย์ เบลด บินออกไปได้ด้วยหมัดเพียงหมัดเดียว "คุณเป็นใคร?" เธอมองไทร์ ซัมเมอร์อย่างระมัดระวัง พูดตามตรง เธอสนใจไทร์ ที่หล่อเหลาได้ถึงเพียงนี้ "เธอเป็นใคร?" ไทร์ถามกลับ คอนนี่ตรงไปตรงมากับความตั้งใจของเธอ “ฉันคือ คอนนี ยอร์ก ลูกสาวของคาร์สัน ยอร์ก ธิดาของกษัตริย์แห่งเซาท์ริเวอร์ ฉันมาเพื่อตามหาไทร์ ซัมเมอร์ เพื่อแต่งงานกับเขา” อะไรนะ? ไทร์รู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก ลูกสาวของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ ต้องการแต่งงานกับเขา? นี่เป็นเรื่องตลกที่น่ารังเกียจแบบไหน? เดี๋ยวก่อน แล้วใครคือ ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ อีก? คาร์สัน ยอร์ค? ไทร์รับรู้ได้อย่างฉับพลัน เขาเป็นสามีของป้าเควลช์ไม่ใช่เหรอ? ผลงานชิ้นเอกของพระเจ้าคนนี้คือลูกสาวที่ไร้ค่าของเฮเธอร์ เควลซ์? "ออกไปเถอะ ฉันไม่เห็นด้วย” ไทร์ตอบอย่างตรงไปตรงมาหลังจา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
อะไรนะ?” วินนี่เฟรดเกือบทำกาน้ำชาในมือของเธอหก เธอมองไปที่คอนนี่ ยอร์ก ด้วยความงุนงงและพยายามทำความเข้าใจกับคำที่เธอเพิ่งได้ยิน ผู้หญิงคนนี้กล้ามาก! เธอกล้าแสดงความรักในที่สาธารณชนกับชายที่แต่งงานแล้วต่อหน้าภรรยาของเขาได้ยังไง? ความไร้เดียงสาของคอนนี่มันไร้สาระเกินไป "มิสยอร์ก มันไม่ตลกนะคะ” ทัศนคติที่จริงใจของวินนี่เฟรดหายไปทันที ความประทับใจที่ดีของเธอที่มีต่อคอนนี่ลดลง ในทางกลับกัน คอนนี่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “มิสวินนี่เฟรด ฉันมาที่นี่วันนี้ด้วยความตั้งใจจริง ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับคุณ ฉันไม่มีวันเปลี่ยนใจที่จะแต่งงานกับไทร์ ซัมเมอร์ ช่วยหย่ากับเขาด้วย แน่นอน ฉันจะชดเชยความสูญเสียที่เกิดขึ้น หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์เป็นยังไง? เพียงพอสำหรับคุณไหม?” วินนี่เฟรดกำลังต่อสู้เพื่อระงับความโกรธของเธอ แต่ข้อเสนอของคอนนี่ที่จะจ่ายให้เป็นฟางเส้นสุดท้าย เธอกำลังคิดอะไรอยู่? การจ่ายเงินให้เพื่อแลกกับสามี? “กรุณาเคารพการแต่งงานของเราด้วย มิสยอร์ก” น้ำเสียงของวินนี่เฟรดเย็นชา ถึงยังไงคอนนี่ก็ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง "มิสวินนี่เฟรด เหตุผลที่คุณปล่อยไทร์ไปไม่ได้ เป็นเพราะลูกสาวของคุณใช่ไหม? ไม่เ
