Share
บทที่ 116 มันก็แค่ตัวอย่าง
Related chapters
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 117 ตระกูลซีล่มสลาย
ไม่มีคำใดบรรยายความรู้สึกของคารีมได้ ความตกใจ ความโกรธ และอารมณ์อื่น ๆ ผสมกันไปหมดไทร์ ซัมเมอร์บ้าไปแล้ว บ้าไปแล้ว! เขาใช้วิธีการที่โหดร้ายที่สุด ในการปราบขุนพลชั้นนำของคารีมต่อหน้าต่อตาเขา โดยไม่ได้ให้โอกาสในการเจรจาด้วยซ้ำ ความรู้สึกนี้เหมือนไทร์เพิ่งจะดูหมิ่นโดยการลวนลามภรรยาของเขา“ไทร์ ซัมเมอร์ ฉันจะฆ่าแก ฉันจะฆ่าแกอย่างแน่นอน!”แม้ว่าคารีมจะเป็นคนหัวแข็งที่มีท่าทางน่าเกรงขาม แต่ก็ไม่มีคำพูดใด ๆ ที่สามารถอธิบายได้ว่า เขาปฏิบัติต่อพี่น้องของเขาได้ดีเพียงใด ไม่เช่นนั้น กัสและคนอื่น ๆ จะไม่ยอมเสี่ยงชีวิตของตัวเองเพื่อเขา ความโกรธของเขาเป็นของจริง!“ใคร ๆ ก็พูดหยาบคายได้ ตั้งแต่ที่ฉันเริ่มวิดีโอกับนาย ฉันไม่เคยกังวลแม้แต่น้อยเลยว่านายจะตามหาฉัน คารีม แซครี่ การแสดงมันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น!”เมื่อพูดอย่างนั้น ไทร์ก็เดินเข้าไปหาลูกน้องอีกคนของคารีม และแสดงวิธีการเดียวกันให้เขาเห็น สวนสนุกสตาร์ไลท์ทั้งหมดเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและเสียงกรีดร้อง ที่มีเลือดไหลท่วมไม่หยุด ภายในสิบนาที ไทร์สามารถทำให้คนสามคนเป็นง่อยได้หลังจากนั้น เขาก็หันไปหาชายหัวล้านและคนของเขา “เอาตัวไปคนละหนึ่งคน
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 118 สมองทึบ
ภายในห้องส่วนตัวของร้านอาหารสไตล์ฮอทพอท ในช่วงเวลาประมาณสองทุ่มตรงกันข้ามกับตระกูลซีที่ดูหดหู่และสิ้นหวัง ไทร์ และกลุ่มของเขา กำลังสนุกกับคนในครอบครัวทั้งห้าคนของไทร์ แมทธิวและสตีเฟนเอง ต่างก็มีช่วงเวลาที่ดีในการกินฮอทพอทร่วมกันเจคอบอารมณ์เสียเล็กน้อย หลังจากที่ได้ยินว่าตระกูลซีต้องล่มสลาย แม้ว่าคนในตระกูลซีจะไม่เคยคิดว่าเขาเป็นครอบครัว ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเช่นเดียวกับวินนี่เฟรด เจคอบยังคงเชื่อว่าเลือดย่อมข้นกว่าน้ำในเวลานั้น เจคอบโทรหาพ่อของเขาแต่ไม่มีใครรับสาย จากนั้นเขาก็โทรหาแจ็คสัน แต่สุดท้ายก็โดนเขาตะคอกใส่อย่างโหดเหี้ยม เจคอบต้องการโทรหาจอร์จอีกครั้ง แต่แล้วเฮเลนก็ยึดโทรศัพท์ของเขาไว้“พวกเขาไม่เห็นคุณเป็นลูกชายหรือน้องชายด้วยซ้ำ คุณต้องรู้สึกแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?”เฮเลนผิดหวังในตระกูลซีมานานแล้ว แม้ว่าเธอจะไม่สนุกกับการเห็นพวกเขาเผชิญกับความโชคร้ายครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เธอก็ไม่รู้สึกเสียใจเช่นกัน ตระกูลซีนำสิ่งนี้มาสู่ตนเองตอนนี้พวกเขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเหตุการณ์ของวินนี่เฟรดและคริส และพบว่าไอริสตายแล้วเช่นกัน ในความคิดของพวกเขา เธอตายง่ายดายเกินไป เมื่อเฮเลนได้ยินเ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 119 ผีในพายุฝน
หลังเทศกาลไหว้บ๊ะจ่าง อากาศเริ่มร้อนขึ้น ตอนนี้ยังเป็นฤดูที่มีฝนตกหนักและพายุเช้านี้แดดแรง แต่จู่ ๆ ท้องฟ้าก็ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆดำในตอนบ่าย หลังจากอาหารกลางวัน สายฟ้าแลบวาบผ่านท้องฟ้า และเสียงคำรามของฟ้าร้องสั่นสะเทือนอาคารโรงงาน ไม่นาน สายฝนก็โปรยลงมาจากท้องฟ้า กวาดความร้อนของฤดูร้อนออกไปในทันทีหลังจากที่ไทร์ นำแมทธิวและสตีเฟน มาที่ทีมรักษาความปลอดภัยของออทัมน์ฟิลด์ แล้ว ไทร์ก็เลิกจ้างเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่มีอยู่ทั้งหมด ในขณะนี้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทีมใหม่มีอยู่ประมาณสิบกว่าคน ทุกคนเป็นผู้เชี่ยวชาญที่เดรก จัดให้ตามคำขอของไทร์ ผู้ชายส่วนใหญ่มีพื้นฐานจากการเป็นทหารมาก่อน!จากนั้น เหล่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทีมใหม่ ก็ยืนประจำตำแหน่งรักษาความปลอดภัยตรงทางเข้าบริษัท แม้ในสภาพอากาศเลวร้ายเช่นนี้ เขาก็ยังคงยืนตัวตรงเหมือนหอกไม่ขยับเขยื้อนในระยะไกล เงาที่กำลังมุ่งหน้าเข้ามา ด้วยเสื้อผ้าสีดำ ผมยาว และรูปร่างผอมเพรียว ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนผีที่หลุดมาจากนรก เขากำลังเดินอยู่บนพื้น แต่เท้าของเขาดูเหมือนจะลอยอยู่ ภายใต้ฝนตกหนัก พื้นดินเต็มไปด้วยแอ่งน้ำ แต่เมื่อเท้าของเขาเคลื่
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 120 ครบหนึ่งนาที
ท่ามกลางสายฝน ออร่าอันเยือกเย็นบนร่างของแซม ค่อย ๆ กลายเป็นออร่าสังหารที่หนาแน่น สตีเฟนเป็นคนแรกที่เข้าถึงเขาด้วยหมัดอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม แซมยกแขนขึ้นและจับหมัดของสตีเฟนไว้ได้ทัน ด้วยแรงบีบ แคร็ก! ข้อต่อนิ้วของสตีเฟนก็เคล็ดในทันที“พวกเศษสวะ!” แซมถ่มน้ำลายอย่างดูถูก เขายกเท้าขึ้นเตะสตีเฟนออกไปหลายเมตร จากนั้นเขาก็ขยับไปด้านข้าง หลบหมัดของแมทธิวก่อนจะคว้าแขนขวาของแมทธิว ที่เขาได้ทำให้นิ้วของชายคนนี้เสียหายก่อนหน้านี้ ด้วยการลากจูงอันทรงพลัง เขาโยนแมทธิวผู้แข็งแกร่ง ซึ่งหนักกว่าเก้าสิบกิโลกรัมไว้เหนือศีรษะของเขา จากนั้นทุบเขาลงไปที่พื้นปัง! พื้นดินดูเหมือนจะสั่นคลอนเล็กน้อย เมื่อแมทธิวลงจอด เขากระอักเลือดออกมาเต็มปาก แม้แต่ไทร์ ก็ดูตกใจเล็กน้อยในขณะมองดู โชคดีที่แมทธิวแข็งแกร่ง ถ้าใครถูกทุบลงบนพื้นเหมือนดั่งค้อนขนาดใหญ่เช่นเขา เขาคงได้ไปสวรรค์แล้วไทร์มองดูเวลาในมือและส่ายหัวโดยไม่ตั้งใจ สตีเฟนและแมทธิวล้มลงในเวลาเพียงสิบวินาที นี่ยังห่างไกลจากความคาดหวังของไทร์“ไอ้เศษสวะ!”ในตอนนั้น สตีเฟนก็ด่าออกมาดัง ๆ เขาตบหัวตัวเองสองสามครั้ง ก่อนจะพุ่งเข้าใส่แซมอีกครั้ง ในเวลาเดียวกัน แมทธิ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 121 ทำให้แซมคุกเข่าลงด้วยหมัดสามหมัด
เสียงของไทร์เบาลง ฝนที่ตกหนักและเสียงดังนี้ ทำให้พวกเขาแทบไม่ได้ยินเลย แมทธิวยังคงยืนนิ่งในขณะที่สตีเฟนพยายามฝืนที่จะไม่ให้ตัวเองล้มลง“พวกนายผ่านการทดสอบ”ตุ๊ด! ตุ๊ด! ได้ยินเสียงทุ้มสองเสียง จากนั้น แมทธิวและสตีเฟนก็ล้มลงกับพื้นไปพร้อม ๆ กันอีกด้านหนึ่ง แซมลุกขึ้น! เขายืนอยู่หน้าประตูกระจกที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ ในขณะที่เขาจ้องไปที่ไทร์อย่างเขม็ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยจิตสังหารเข้มข้น แซมกลายเป็นคนร้ายแรงราวกับหมาป่าหิวโหยที่จ้องมองสิงโตตัวผู้ ในขณะนั้น ความรู้สึกตื่นตระหนกผุดขึ้นในหัวของเขา แต่แซมพยายามระงับมันไว้“หยุดมองได้แล้ว ต่อให้ฉันใช้นิ้วแค่นิ้วเดียว นายก็ชนะฉันไม่ได้หรอก” เสียงอันเยือกเย็นของไทร์ดังขึ้น กระตุ้นเส้นประสาทที่ไม่สงบนิ่งในร่างกายของแซมทันที“แม้ว่าฉันจะฆ่าแกไม่ได้ แต่อย่างน้อยฉันก็สามารถฉีกผิวหนังของแกออกเป็นชิ้น ๆ ได้!”แซมกัดฟันและพุ่งเข้าหาไทร์ ราวกับกระสุนในชั่วพริบตา เขามาปรากฏตัวตรงหน้าไทร์ แต่ก่อนที่แซมจะมีโอกาสได้โจมตี ไทร์หมุนตัวกลับและหลบเขาอย่างรวดเร็ว ลูกเตะวงกลมเกิดขึ้นอีกครั้ง และมันทำให้แซมรู้สึกราวกับว่า เขาถูกหัวกระสุนรถไฟชนเข้าอย่างจังอ๊าก!
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 122 ราชาแห่งเมืองคานห์
ฝนที่ตกหนักนี้ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ทว่ากลับยิ่งตกหนักขึ้นอีกภายในห้องรับรองของคฤหาสน์ คารีมกำลังนั่งอยู่บนโซฟา บิดลูกบอลเหล็กสองลูกในมือของเขา เขารู้สึกไม่มั่นคง และบางทีมันอาจจะเกี่ยวข้องกับสภาพอากาศ!แซมถูกส่งออกไปนานแล้ว และด้วยประสิทธิภาพในการทำงานของเขา เขาควรจะกลับมาได้แล้ว แต่คราวนี้คารีมไม่เห็นเขากลับมา!มีคนจำนวนมากที่ยืนเฝ้าอยู่นอกคฤหาสน์ แต่ละคนดูแข็งแกร่ง รวมกันประมาณสามสิบคน นี่เป็นทีมชั้นยอดที่คารีมไม่ค่อยได้ใช้ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง วันนี้เขารู้สึกไม่สบายใจ เขาจึงรวบรวมคนเหล่านี้มาที่คฤหาสน์ของเขาชายหัวหน้าทีมวัยกลางคนเดินเข้ามาในบ้าน“เป็นยังไงบ้าง? มีข่าวอะไรไหม?” คารีมถามทันทีชายคนนั้นส่ายหัวและพูดว่า “เราโทรหาบราเธอร์แซมสองสามครั้งแล้วแต่ไม่มีคำตอบ บางทีอาจเป็นเพราะฝนตกหนักเกินไป”คารีมสูดหายใจเข้า เขากระสับกระส่ายมากขึ้นเรื่อย ๆชายคนนั้นกล่าว “ท่านคารีม เราทุกคนรู้ว่าพี่แซมแข็งแกร่งเพียงใด ท่านไม่ต้องกังวล บางทีเขาอาจจะกลับมาแล้วก็ได้”ลูกเหล็กหมุนเร็วขึ้นในมือของคารีม ด้วยการปัดมือของเขา ลูกเหล็กลูกหนึ่งก็ตกลงไปที่พื้นด้วยเสียงอันดัง คารีมลุกขึ้นไล่ตาม
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 123 แบทเทิล ฮาวด์ ฟาร์ม
บางทีการล่มสลายของคารีม อาจส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อตระกูลฮิลล์ แต่ช่วงระยะเวลาหลังจากนั้น ตระกูลฮิลล์ ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอีกเลย อย่างไรก็ตาม ไทร์รู้ดีว่าท้องฟ้ามักจะสงบก่อนที่พายุจะเกิด ฮิลล์จะไม่มีวันปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปง่าย ๆ เมื่อความแค้นนี้ก่อตัวขึ้น มันจะไม่มีวันสลายไป จนกว่าใครคนใดคนหนึ่งจะแหลกสลายแต่ทว่าสิ่งนี้ ไม่ได้รบกวนไทร์เลยแม้แต่น้อย สำหรับไทร์ บริษัทอสังหาริมทรัพย์อันดับหนึ่ง ถือได้ว่าไม่มีอะไรในสายตาของเขา คำประกาศของเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลง หากตระกูลฮิลล์ต้องการปัญหา เขาก็พร้อมที่จะจัดให้! และถ้าหากว่าตัดสินใจเล่นเกมแล้ว เตรียมตัวชดใช้ไว้ได้เลย!หนึ่งสัปดาห์ต่อมา สตีเฟนและแมทธิวถูกปล่อยตัวออกจากโรงพยาบาล ชายสองคนนี้ได้รับการพิจารณาอย่างเป็นทางการว่าเป็นคนประหลาดที่มีร่างกายที่แข็งแรงผิดปกติ หลังจากได้รับบาดเจ็บสาหัส พวกเขายังมีชีวิตอยู่และกระโดดโลดโผนได้ หลังจากที่รักษาตัวในโรงพยาบาลเพียงแค่สัปดาห์เดียวก่อนหน้านี้ ไทร์ยืนกรานที่จะไม่รับแมทธิวและสตีเฟนเป็นศิษย์ เพราะเขาไม่มีอารมณ์ และไม่มีพลังใจใด ๆ ที่จะสอนอะไรพวกเขา ตั้งแต่การต่อสู้กับแซมคราวนั้น ไทร์ได้เปลี่
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 124 บรู๊ว บรู๊ว บรู๊วววว
แม็กซ์รีบตกลงทันที บ้านไร่ของเขามีมูลค่าสูงสุดเพียงแค่สี่ล้าน แต่ไทร์สามารถให้สิบล้านแก่เขาได้ ไม่มีเหตุผลใดที่จะปฏิเสธคำขอของชายผู้นี้ นอกจากนี้ เขารู้ดีว่าไทร์ ไม่เพียงแต่ซื้อฟาร์มของเขาด้วยเงินสิบล้านดอลลาร์นี้เท่านั้น เขายังซื้อแม็กซ์ ชีเวอร์ อีกด้วย“เข้าไปข้างในกันเถอะ” ไทร์สั่ง แล้วทั้งกลุ่มก็เดินเข้าไปในบ้านไร่ในขณะนั้น เมฆดำปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า แบดบังดวงอาทิตย์ แสงอาทิตย์ที่สวยงามในตอนแรกก็กลายเป็นความมืดและบึ้งตึง ลมหนาวพัดผ่านพวกเขา และตอนนี้ แม้แต่แมทธิวก็ดูเหมือนจะรู้สึกว่า มีบางอย่างผิดปกติ เขารู้สึกถึงความไม่ผ่อนคลายที่กระดูกสันหลังของเขา“ท่านอาจารย์ ท่านกำลังพยายามทำอะไร? คุณไม่ได้บอกว่า คุณจะสอนทักษะบางอย่างให้กับสตีฟและฉันหรอกเหรอ? คุณพาพวกเรามาที่นี่ทำไม?”“เงียบไปซะ” ไทร์ตะคอกใส่แมทธิว ทำให้เงียบลงไม่นานพวกเขาก็มาถึงที่หลังบ้านไร่ มีห้องที่สร้างขึ้นใหม่ซึ่งดูเหมือนโกดัง ห้องพักไม่มีหน้าต่าง มีเพียงประตูเหล็กขนาดใหญ่ที่ด้านหน้า และดูมันเหมือนสุสานขนาดใหญ่มาก"มิสเตอร์ซัมเมอร์ คุณพอใจกับเพิงหมาที่เราสร้างขึ้นไหม?” แม็กซ์ถามขณะชี้นิ้วไปที้ห้องไทร์พยักหน้าเล็กน
Latest chapter
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
