บทที่ 15 ทะเลหาวาน

คืนที่สองที่หาดแสงจันทร์ ระยอง ณ บ้านพักบังกะโลสองร่างนอนกอดกันกลม ราชสีห์นอนกอดมะลิดูดาวทั้งคืน ท่ามกลางแสงจันทร์และสายลม เขาไม่เคยคิดว่า เขาจะอดทนที่จะไม่กระแทกนางมะลิได้ และเขาก็ไม่ได้ล่วงเกินนางมะลิเลย เพียงแต่ขอให้มันมานอนบนดูดาวเป็นเพื่อนเขาในคืนนี้ แขนแกร่งของราชสีห์อ้าแขนรอนางมะลิของเขาเท่านั้น ตอนนี้นางมะลิไม่ดื้อ ไม่เถียงเขาเลยสักคำ มันเป็นเด็กดีน่ารัก

"มะลิ มานี่ซิมาหากูหน่อย"

"จ๋านายหัว นายหัวมีอะไรเหรอจ๊ะ"

"มึงทำอะไรอยู่น่ะ"

"มะลิดูชุดว่ายน้ำที่นายหัวซื้อมาให้นะจ๊ะ มันสวยดีแต่แอบโป๊ไปนิดหน่อย"

"มันจะเป็นอะไรไปใส่ให้กูดู ไม่ได้ใส่ให้คนอื่นดูสักหน่อยใส่ไปเถอะ"

"จ๊ะนายหัว แล้วเมื่อกี้นายหัวเรียกมะลิทำไมจ๊ะ"

"มึงขึ้นมานอนบนเตียงกับกูมา"

เตียงนอนขนาดย่อมมีทั้งหมอนและผ้าห่มเตรียมไว้สำหรับดูดาวและมองพระจันทร์ดวงโต เป็นบรรยากาศที่ทางบังกะโลจัดได้ลงตัวถ้าเหมาะสำหรับคู่รักก็เหมาะมาก แต่สำหรับเขาไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไรเขาเพียงแค่อยากพานางมะลิมาเที่ยวเปิดหูเปิดตาก็เท่านั้นถ้าจะเรียกว่าฮันนีมูนคงจะไม่ถูก

"มึงขึ้นมานอนบนเตียงกับกูเร็วๆ"

มะลิที่หันไปมองนายหัวของเธอ ตอนนี้ใจเธอเริ่มตุ้ม ตุ้ม ต่อม ต่อม อีกแล้วเธอกลัวว่านายหัวจะทำกับเธอแบบเมื่อคืนก่อนเธอเริ่มเกร็ง ๆ

"มาเถอะ วันนี้กูไม่ดูดนมมึงหรอก กูอิ่มอยู่"

"นายหัวก็ อย่าพูดแบบนี้สิจ๊ะ"

มะลิที่ได้ยินคำพูดห้วนหยาบโลนจากนายหัวของเธอจนชินซะแล้ว แต่เธอก็ยังอดไม่ได้ที่จะเขินอาย เพราะเธอเองก็เป็นผู้หญิง ส่วนในหัวราชสีห์ของเธอนั้นก็พูดตรงเสียเหลือเกิน

"เออขึ้นมาเร็วๆ"

สองเท้าของมะลิค่อย ๆ ปีนขึ้นไปบนเตียงใหญ่นายหัว ราชสีห์อ้าแขนใหญ่ออกเพื่อรับร่างเล็ก ๆ ของมะลิให้อยู่ในอ้อมกอดของเขา มะลิก็ทำตามอย่างว่าง่ายโดยที่เธอไม่ปริปากพูดอะไรสักคำ

"มึงชอบดูดาวหรือเปล่ามะลิ"

"ชอบจ้ะ ตอนที่อยู่กับพ่อกับแม่ฉันมักจะนอนดูดาวแบบนี้เสมอ"

"ไว้ถ้าปิดเทอมหน้ากูจะพามึงมาเที่ยวอีกนะ"

"จริงหรอจ๊ะ ขอบคุณนะจ๊ะนายหัวที่เอ็นดู และใจดีกับฉันเสมอเลย ถ้าฉันไม่ได้นายหัวชุบเลี้ยง ฉันคงกลายเป็นหมาข้างถนนไปแล้ว"

น้ำตาใส ๆ ไหลลินอาบสองแก้ม จนไปเลอะเสื้อของนายหัวราชสีห์         ราชสีห์สัมผัสได้ว่า นางมะลิกำลังร้องไห้อยู่บนอกแกร่งของเขา เขาไม่ได้พูดอะไรมาก นอกจากใช้สองแขนแกร่งโอบกอดนางมะลิ ให้นางมะลิหลับไปบนหน้าอกของเขา เขาที่ก้มลงมองหน้าตาจิ้มลิ้มของนางมะลิ มีคำถามมากมายพุ่งมาในหัวของเขา ว่าตอนนี้เขารู้สึกยังไงกับเด็กคนนี้กันแน่นะราชสีห์กลัวคนอื่นจะมาทำอันตรายมัน เป็นห่วงมันยิ่งกว่าชีวิตของเขา แล้วหรือเปล่านะ คืนนั้นทั้งคืนเขากับนางมะลินอนดูดวงจันทร์ด้วยกันและพลอยหลับมาจนถึงเช้า

แสงอาทิตย์สาดส่องกระทบสองร่างที่นอนหลับไหลอยู่บนเตียงด้านนอก ตอนนี้ก็เป็นเวลา 6 โมงเช้า พระอาทิตย์ดวงโตสาดแสงสีแดงสวยสกาว ต้อนรับวันใหม่เปรียบเหมือนชีวิตใหม่กำลังตื่นขึ้น ราชสีห์ที่ตอนนี้นอนกอดนางมะลิตั้งแต่เมื่อคืน จนตอนนี้เขาคล้ายแขนแกร่งออก ขยับตัวเบา ๆ เพียงเพราะกลัวว่ามะลิจะตื่น  เขารู้สึกว่าเขาแคร์คนตรงหน้าขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ แม้แต่กลัวว่ามันจะตื่น หรือมันจะนอนไม่เต็มอิ่ม ราชสีห์ไม่ปลุกมะลิ เขาปล่อยให้มะลิได้นอนเต็มตื่น และนอนท่าที่สบายขึ้นเขาโทรไปบังกะโลสั่งอาหารเพื่อรอให้มะลิตื่นขึ้นมากิน

นางมะลิทำตาหยีรู้สึกตัวตื่น แสงแดดอ่อน ๆ กระทบตาเธอ ปลุกให้เธอได้ตื่นขึ้น นางมะลิเห็นเป็นสิ่งแรกคือนายหัวราชสีห์ ที่นั่งจิบกาแฟและมีอาหารเต็มโต๊ะแล้ว

"อ้าว นายหัวทำไมไม่ปลูกมะลิล่ะจ๊ะ"

"กูเห็นมึงนอนหลับ น้ำลายยืดอยู่ กูก็เลยไม่อยากปลุกดู ซิน้ำลายเต็มเสื้อกูหมดแล้วเนี่ยกูต้องไปอาบน้ำ"

"ว้าย!!มะลิไม่เคยนอนน้ำลายยืดนะในหัวพูดไปเรื่อย"

"มึงไม่เชื่อ มึงไปดูหลักฐานที่เสื้อกูสิ มีแต่คาบน้ำลายทั้งนั้นเลยคนอะไรนอนน้ำลายยืดโตเป็นสาวซะเปล่า"

มะลิหันไปส่งค้อนวงใหญ่ ไปให้กับนายหัวราชสีห์ของเธอที่ ตื่นมาก็เอาแต่แซวเธอแต่เช้า เธอแอบงอนตุ๊บป่องอยู่ไม่น้อย แต่ก็ลุกไปล้างหน้าแปรงฟันแต่งตัวออกมาเพื่อรับแสงอาทิตย์ตอน 6 โมงครึ่ง เธอหันไปมองพระอาทิตย์นานแค่ไหนแล้ว ที่เธอไม่ได้ใช้ชีวิตพักผ่อนแบบนี้ ตั้งแต่ที่พ่อกับแม่ของเธอเสียไป ขณะที่เธอเดินออกมาหานายหัวของเธอ

"อ้าวแม่คุณ..แต่งตัวเสร็จแล้วก็มากินข้าวเถอะ กับข้าวมันจะเย็นหมด"

"โอ้โห นายหัวสั่งอะไรมาเยอะแยะจ๊ะเนี่ย"

"มันไม่เยอะหรอก มึงกินเข้าไปเถอะตัวผอมแห้งยังกับไม้เสียบผีแล้วน่ะ"

"ขอบคุณนะจ๊ะ มะลิจะกินให้หมดเลยจ้ะ"

ทั้งสองคนนั่งทานอาหารเช้า ดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกันราวกับคู่รักที่มาฮันนีมูน ราชสีห์รู้สึกผ่อนคลายมาก ตลอดสองวันที่อยู่กับมะลิ ราชสีห์ไม่เคยโดดงานในสวนเลยซักครั้ง แต่กลับมะลิมันทำให้เขารู้สึกอยากจะใช้เวลากับนางเด็กคนนี้มากขึ้น ความรู้สึกของเขามันเปลี่ยน ไปตั้งแต่คืนก่อนหน้านี้แล้วสินะ

หลังจากทานอาหารเสร็จเขาบอกให้มะลิไปเปลี่ยนชุดแล้วลงมาเล่นน้ำทะเลกับเขา เขาอยากเห็นมะลิใส่ชุดว่ายน้ำ ชุดว่ายน้ำทูพีชสีชมพูโอรสมันสวยเซ็กซี่ ไม่ต่างกับการใส่กางเกงในและเสื้อในเลย                     มะลิที่ใส่ชุดทูพีชเดินลงมาจากบังกะโล โดยมีผ้าบาง ๆ พันอยู่รอบเอวนิดหน่อย

ราชสีห์ที่ตอนนี้กำลังลงไปนั่งเล่นอยู่ริมทะเล เขาหันไปตามเสียงฝีเท้าที่กำลังเดินตรงมาหาเขา สิ่งที่เขาเห็นมันโคตรเซ็กซี่ขยี้หัวใจเขาเหลือเกิน ผมดำขับ ใบหน้ารูปไข่ แววตาสีเทาที่ทรงเสน่ห์ มองจ้องมาทางเขาราวกับผู้หญิงต่างชาติ แต่สิ่งที่เขากับรู้สึกผิดแปลกไป คือหน้าอกหน้าใจของนางมะลิมันใหญ่ขึ้นหรือยังไง ทำไมเสื้อที่เขาเลือกดูเหมือนจะปิดได้แค่จุกของเต้าใหญ่ ๆ เท่านั้นเอง

"นายหัวจ๊ะ มันโป๊มากเลยจ้ะ"

"ไหนเดินมาให้กูดูใกล้ ๆ ซิว่ามันโป๊ยังไง"

มะลิที่เดินไปหานายหัวราชสีห์อย่างว่าง่าย ราวกับหุ่นยนต์ใส่โปรแกรมไม่ว่าเขาจะสั่งหันซ้ายหันขวามะลิก็จะทำโดยไม่ อิดออดและทำทันทีดังเช่นตอนนี้ก็เช่นกัน

"เนี่ยจ้ะ นายหัวดู ซิ มันปิดอะไรไม่ได้เลย"

"ไหนเข้ามาใกล้ ๆ อีกกูมองไม่เห็น"

มะลิเอนยื่นตัวเข้าไปใกล้นายหัวราชสีห์ที่แสนเจ้าเล่ห์ สมกับชื่อที่เป็นราชสีห์เหลือเกิน

 ราชสีห์ใช้มือสัมผัสเสื้อในด้านบนที่ปิดจุกเต้างามออกและใช้ลิ้นสากประกบลงไปตรงจุกเต้าใหญ่ ๆ ของนางมะลิ เขาสัมผัสทันทีโดยที่กระชากร่างเล็ก ๆ ของมะลิทับร่างของเขาไว้

"ขอกูชิมหน่อยนะกูไม่ได้ชิมคืนเดียวหวานอะไรอย่างนี้นะ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ "

มะลิที่ตกใจกับการกระทำของนายหัวราชสีห์ของเธอ เธอต้องเอามือปิดปากแน่นเพื่อกันเสียงอันน่าเกลียด ที่จะครางออกมาจากปากของเธอตอนนี้เธออยู่ด้านบนทับร่างใหญ่ ของนายหัวราชสีห์อยู่ แต่เต้าใหญ่ทั้งสองเต้าของเธอนั้น อยู่ในปากของนายหัวราชสีห์เขากำลังดูดเม้มดึงดูดอย่างอร่อย ราชสีห์ที่นอนอยู่บนหาดทรายใต้ต้นไม้ของที่พักบังกะโล บังกะโลนี้มีความเป็นส่วนตัว ไม่อนุญาตให้มีใครเข้าออก เธอรู้สึกตื่นเต้นมากที่นายหัวทำรุ่มร่ามในที่สาธารณะกับเธอ แบบนี้เธอทั้งตื่นเต้นทั้งเสียว

"อะ อ้า นายหัวอย่าพอแล้วค่ะ พอแล้ว"

ราชสีห์ที่เห็นร่างบางเริ่มครางไม่เป็นศัพท์เขาจึงค่อยๆละปากออกจากเต้างามแล้วส่งสายตาหยาดเยิ้มเป็นนัยๆไปหามะลิว่าเขาอยากจะเติมเต็มและอยากจะกลืนกินเธอมากแค่ไหน