เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 8 เขาเป็นของกู
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-07 10:42:39ชวินทร์ขับรถเงียบมาตลอดทาง โดยไม่หยุดพัก
“เราจะไปไหนกัน”
เนตราเป็นฝ่ายทนไม่ไหวต้องเปิดปากถาม
“เดี๋ยวก็รู้เองแหละ”
“บอกหน่อยสิ”
“จะรู้ตอนนี้หรือรู้ตอนไหน ดาวก็ต้องไปที่นั่นอยู่ดี”
“นายเผด็จการ”
“โน้ตไม่สนใจวิธีการหรอกนะ ดาวนั่งเงียบๆดีกว่า”
ชวินทร์สวมแว่นกันแดดอันโตปิดบังสายตา เธอเดาอารมณ์เขาไม่ออก
เนตรามองไปนอกรถ หาคำบอกใบ้ว่าตนกำลังไปที่ไหน เขาทำลายสมาธิเธอด้วยการเปิดเพลง จนเธอเห็นป้าย 'ยินดีต้อนรับสู่หัวหิน'
รถเลี้ยวเข้าสู่ประตูแนวรั้วสูงสีขาว มีต้นไม้ใหญ่ร่มรื่น บ้านสองชั้นสีฟ้าอ่อนปรากฏแก่สายตา หลังบ้านติดทะเล เห็นระลอกคลื่นสะท้อนแดดส่องประกายระยับ
“เราจะอยู่ที่นี่กันสักพักจนกว่าจะเคลียร์กับครอบครัวผมได้” มีคนวิ่งจากในบ้านมารับกระเป๋าท้ายรถ ท่าทางนอบน้อม
“ครอบครัวนายไม่ชอบฉันขนาดนี้เลยเหรอ” บริเวณบ้านนี้กว้างกว่าบ้านเธอเสียอีก
“ผมจัดการได้ ตอนนี้พักผ่อนให้สบายเถอะ จะได้หายเร็วๆ” รู้ได้อย่างหนึ่งล่ะ เขาอารมณ์ดีขึ้น
“คนของผมเตรียมห้องให้แล้ว” เขาพยักหน้าไปในบ้าน
“ผมมีเรื่องงานต้องจัดการ”
“เมื่อไรนายจะปล่อยฉันไปเสียที” เขาเอียงคอ
“ถ้าครอบครัวไม่เห็นด้วยที่เราคบกัน งั้นเราห่างกันสักพักก็ได้”
“จะให้ผมทิ้งคุณเหรอ”
คำแรงไปหน่อย แต่ตรงประเด็นดี เธอพยักหน้า
“ผมไม่เคยทิ้งใคร แล้วก็ไม่ชอบการถูกทิ้ง”
“ทีสมัยมหาลัยนายยังทิ้งสาวบ่อยๆ” เธอกอดอก ย่นจมูก
“เขาเรียกจบกันด้วยดีต่างหาก ทุกรายเลยด้วย” เสียงนั้นภูมิใจจนชวนหมั่นไส้
“ยังไงก็ตามคุณต้องอยู่ที่นี่ อยู่กับผม รอจนผมจัดการอะไรๆ ให้แล้วเสร็จ”
กายสูงใหญ่เคลื่อนมาใกล้ เงาทาบบังร่างเนตราจนมิด
“อย่าดื้อไปเลยดาว ผมขอล่ะ”
คำขอร้องที่ฟังดูยังไงก็สั่งชัดๆ เธอไม่ตอบเดินเลี่ยงเข้าบ้าน ตั้งใจไปหามุมสงบๆ คิดหาวิธีให้เขาปล่อยตัวเองไปเสียที เมื่อร่างเธอลับตาไป ชวินทร์กดมือถือหาใครคนหนึ่ง
“ไง ไอ้ตัวดี เอาเลขาฯกูคืนมาเดียวนี้นะ มึงเล่นสนุกมากไปแล้ว”
“กูไม่ได้เล่น แต่เอาจริง”
ปลายสายเงียบไปครู่ ก่อนส่งเสียงเข้มขึ้น
“ดาวไม่เหมือนผู้หญิงคนก่อนๆ ที่มึงเคยควงนะ คนนี้กูขอ”
“มึงพูดในฐานะเจ้านายหรือผู้ชายคนหนึ่งวะแปง”
“ไอ้นี่!” ฉัตรบรรณเข่นเขี้ยว
“ดาวมีแฟนแล้วนะ”
“ดาวเป็นของกู ตั้งแต่แรก ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันมาทีหลัง”
“ไอ้โน้ต!”
ใช่... เนตรากลับมาเป็นของเขาตั้งแต่ความจำเสื่อม ใครก็เอาตัวเธอไปจากเขาไม่ได้ทั้งนั้น
“ที่มึงทำอยู่นี่มันอาชญากรรมชัดๆ ลักพาตัวนะเว้ย”
“ดาวมากับกูดีๆ ไม่ได้บังคับ”
อย่างน้อยเนตราก็ไม่ได้ตีโพยตีพายมาก เธออยู่ในขอบเขตที่เขาจัดการได้
“แล้วมึงอยู่ไหน”
“มึงไม่ต้องยุ่งหรอก กูบอกได้แค่ว่าดาวสบายดี เขาจะไม่กลับไปทำงานกับมึงแล้ว”
ปลายสายสบถชุดใหญ่
“มึงนี่เป็นเอามากนะ”
“เออ ของๆ กู ไม่ให้ใครหรอก ส่วนงานกูจะทำให้เหมือนเดิมมึงไม่ต้องกลัว”
“เป็นบุญหัวจริงๆ ที่กูมีญาติอย่างมึงเนี่ย”
ได้ยินเสียงกัดฟันกรอดแว่วๆ
“หาแต่เรื่องมาให้ปวดหัว”
“บ่นพอหรือยัง กูจะได้ไปทำงานให้มึง”
ฉัตรบรรณอ่อนใจกับญาติเจ้าปัญหา แต่ทำอะไรไม่ได้มากนักนอกจากถอนหายใจแรงและวางสายไป
ชวินทร์ออกไปหลังบ้านเห็นเนตรากำลังสนใจต้นลีลาวดี เขากำชับให้คนตามดูหญิงสาว แล้วกลับเข้าบ้านไปทำงานจริงอย่างที่บอกฉัตรบรรณ
เมื่อรู้สึกตัวอีกครั้งก็เป็นเวลาเย็นแล้ว คนรับใช้เริ่มเปิดไฟทั่วบ้าน คอเริ่มเมื่อขบจากการทำงานหน้าจอ
โน้ตบุคนาน
ดาวล่ะ”
“เธอออกไปเดินเล่นตั้งแต่บ่ายแล้วค่ะ”
เขาออกมาข้างนอก ลมทะเลเย็นพัดไล้ผิว แสงสุดท้ายของวันกำลังจะลับขอบฟ้า ชายหาดยังมีคนเดินประปราย
ชวินทร์เริ่มร้อนใจ เนตราไปไหน ทำไมยังไม่กลับเข้าบ้าน หรือว่า...
กรามบดแน่น เมื่อคิดได้ว่าเธออาจจะหนี เหมือนครั้งก่อนความจำเสื่อม เขาวิ่งไปตามชายหาดเหมือนคนบ้า หัวใจบีบเค้นหนักหน่วง ตากวาดไปทั่วบริเวณ ไร้เงาเนตรา
“เหี้ย! เอ้ย!”
ชวินทร์ทำพลาดอีกแล้ว เขาน่าจะจับตาดูเธอให้ใกล้ชิดกว่านี้
“โทษนะครับ เห็นแฟนผมไหม เธอมัดผมหางม้า ใส่เสื้อยืดสีม่วงกางเกงยีนเสมอเข่า” เขาถามคนจูงม้าที่เดินสวนกัน
“คนแต่งตัวอย่างนั้นมีตั้งเยอะนะ แฟนคุณมีอะไรเฉพาะเจาะจงเป็นพิเศษไหม”
“คือ...”
ชวินทร์ติดอ่างกะทันหัน เนตราไม่มีจุดเด่นอะไรเจาะจงเป็นพิเศษ ไม่สวยขนาดอยากขอแอดไลน์ตั้งแต่แรก แต่ไม่ขาดผู้ชายมาขอเป็นเพื่อนในเฟซบุคแน่ชวินทร์แค่เห็นไกลๆ เขาก็รู้ว่าเป็นเธอ
“เขาตัวเล็กๆ หน้าตาเอ๋อๆ หน่อยครับ”
“ไอ้เหี้ยโน้ต! เอ้ย!”
เขาด่าตัวเองในใจ เคยมีแฟนมาเยอะ เจอผู้หญิงมาเป็นร้อย แต่กับเนตราคนเดียวกลับบรรยายภาพเธอไม่ถูก
ชวินทร์รู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นเด็กอายุสิบสี่ ตอนริมีรักครั้งแรก
“ทะเลาะกันเหรอ” คนจูงม้ายิ้มเผล่
“เปล่า ผมแค่หาเขาไม่เจอ”
อีกฝ่ายส่งสายตารู้ทันแบบคนเจนโลกมามาก
“เขาไม่สบายอยู่ด้วย”
แล้วทำไมกัน เขาถึงเล่าเรื่องนี้ให้คนแปลกหน้าฟัง
“ลุงเดินมาจากสุดหาดฝั่งโน้น” คนพูดชี้มือประกอบ
“ไม่เห็นแฟนที่คุณเล่ามาเลยนะ”
“จริงเหรอลุง”
“ตอนนี้ค่ำแล้ว คนกลับที่พักกันหมด ไม่มีใครมาเดินชายหาดกันหรอก”
ชวินทร์จึงวิ่งไปดูอีกทาง ฟ้ามืด ลมทะเลเย็นๆ พัดประพรมกาย แต่หลังเขากลับชื้นเหงื่อ ใจร้อนรนไม่หยุด ทั้งโกรธปนห่วงใย ครั้งสุดท้ายที่รู้สึกเช่นนี้คือวันที่พาเนตราไปโรงพยาบาล ภาพศีรษะเธอชุ่มเลือดยากจะลบจากความทรงจำ
แต่ละนาทีที่ผ่านไปทำเขาแทบบ้า ก่อนสีแดงขึ้นจากลำคอไปสู่หน้า เมื่อเห็นคนที่ตามหานั่งดูทะเลอีกฟากหนึ่งของหาด
“คุณทำอะไรของคุณ มืดแล้วทำไมไม่เข้าบ้าน”
ชายหนุ่มยกมือเท้าสะเอว ข่มใจไม่จับตัวเนตราเขย่าแรงๆ
“คิดว่าตกทะเลไปแล้วซะอีก”
“ฉันคิดถึงสมัยเรียน ตอนเราไปทะเลกัน”
ทีแรกชวินทร์บอกไม่ไป แต่เพราะทะเลาะกับดุลยาที่ไปฮ่องกง เขาจึงตามมาสมทบกับเพื่อนๆ ทีหลัง เพื่อนชวนเล่นเกมหมุนขวด ปากขวดอยู่ที่ใครคนนั้นต้องดื่ม
“พวกแกเอาจริงอ๊ะ ฉันไม่เคยกินเหล้า เดี๋ยวก็เมาอ้วกให้เช็ดหรอก”
เนตราปฏิเสธ ขยาดฤทธิ์น้ำเมา
“เมาแกก็ไปนอนในห้องสิ มีแต่เพื่อนกันทั้งนั้น นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเราจะได้อยู่พร้อมหน้ากันนะเว้ย เล่นหน่อยเหอะ โอกาสจะโดนเหมือนถูกหวยนั่นแหละ ชีวิตนี้แกเคยถูกหวยไหม”
หัวโจกตัวตั้งตัวตีเล่นเกมหว่านล้อม เนตราไม่เคยถูกหวย เพราะเธอไม่เคยซื้อ แต่ครั้งนี้โดนไปเต็มๆ ต้องดื่มติดๆกันสามแก้ว
“พวกมึงเล่นอะไรกัน”
ชวินทร์โผล่มากลางวง
“มอมเหล้าดาวเหรอ” เธอหน้าแดงซ่าน ตาปรือลืมไม่ขึ้น
“เล่นเกมกันต่างหาก ดาวดวงมันซวย”
“เกมแดกเหล้าอ่ะ พวกมึงเล่นกันเองเถอะ เห็นไหมดาวไม่ไหวแล้ว”
“โห่ สุภาพบุรุษ” เพื่อนยังมิวายส่งเสียงล้อเลียน
“พวกมึงทำอะไรไม่คิด เกิดเขาเป็นอะไรขึ้นมาล่ะ”
ชวินทร์เขามาพยุงปีกเธอ
“แหวะ!” เนตราอาเจียนเต็มเสื้อเขา
“ฉันขอโทษ”
เธอพยายามเอามือเช็ดเสื้อเขา แต่ทว่าน้ำขื่นๆ ย้อนขึ้นคอมาอีกครา
“แหวะ!”
เนตราทั้งอายทั้งอยากร้องไห้ หัวก็หมุนติ้ว ท้องไส้ก็ปั่นป่วน ชวินทร์ถอดเสื้อทิ้งอย่างไม่แยแส
“ฉันจะพาไปนอน”
สติเนตราตลอดลอยไปไกล ระหว่างเขาพากลับบ้านพัก ชวินทร์คอยเฝ้าดูอาการ เตรียมที่นอนเปิดหน้าต่างให้ลมทะเลโกรก
เนตรารู้สึกดีจนไม่อยากให้เวลานี้จบลง แต่ไม่ทันถึงชั่วโมงโทรศัพท์มือถือเขาก็ดัง
“ฉันต้องไปรับแจง ดาวอยู่คนเดียวได้นะ ถ้าอาการแย่ก็ตะโกนดังๆ พวกมันไม่เมามาก ยังได้ยินกันอยู่”
ชวินทร์ไม่รู้หรอกว่าหลังจากนั้นเธออาเจียนไปร้องไห้ไป น้อยใจในวาสนาที่เป็นได้เพียงเพื่อนธรรมดาของเขา
“ถึงขนาดใช้คำว่าวาสนาเลยเหรอ”
“ใช้คำนี้ถูกแล้ว”
“ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเทวดาในสายตาดาว”
“ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ นี่ ถึงได้ตกใจตอนที่นายบอกว่าเราเป็นแฟนกัน”
“ผมไม่ได้เป็นคนดีขนาดนั้น”
คนดี... คำนี้ไม่เหมาะกับเขา โดยเฉพาะออกมาจากเธอคนก่อนจะเสียความทรงจํา ยิ่งเป็นไม่ได้เข้าไปใหญ่
“ทุกคนเป็นคนดีทั้งนั้นแหละ ในแบบของตัวเอง”
เนตราลุกขึ้น ปัดทรายเกาะตามตัวออก ทั้งสองเดินเคียงกันเข้าไปสู่บ้านพัก แสงสว่างลิบๆในสายตาเธอคือความอบอุ่น แหล่งพึ่งพิงสุดท้ายในตอนนี้
แต่สำหรับชวินทร์แสงนี้คืออย่างอื่น ซึ่งเขาก็ยังไม่รู้ว่ามันจะนำพาเธอกับเขาไปสู่ทิศทางไหน อย่างเดียวที่เขาต้องทำคือจับเธอไว้ให้แน่น ไม่ปล่อยไปไกล
บทที่เกี่ยวข้อง
ดาวคะนึงรัก Chapter 9 "นะ..." 1
สมองส่วนเหตุผลของเนตราร้องให้หนี สถานการณ์ระหว่างเธอกับชวินทร์แปลกเกินไปแล้ว ไม่มีเหตุผลเลยที่เธอกับเขาจะเป็นแฟนกันได้ขณะสมองส่วนจินตนาการกระซิบฟุ้งฝัน ชวินทร์ชอบเธอ เขาเป็นของเธอ คนอย่างชวินทร์ไม่มาเสียเวลาโกหกเธอหรอก สีหน้าเขาบ่งบอกทุกอย่างเหมือนวันนั้นที่ตื่นมาเจอเธออยู่เตียงเดียวกันเนตราควรเป็นสุขในชีวิตที่เหมือนฝัน กับคนที่พึงใจมานานหลายปี ชวินทร์ทั้งรูปหล่อ ร่ำรวย ห่วงใย เอาใจเธอ แต่สมองส่วนเหตุผลยังค้านไม่เลิกเธอล้ากับความคิดปัจจุบันของตัวเอง จนนั่งลงริมหาด รับลมทะเล ปล่อยใจคิดถึงอดีต ย้อนวันวานที่เคยมีร่วมกัน กระทั่งเขาตามมาพบชวินทร์โกรธ แต่เธอรู้สึกได้ว่าไม่ใช่การโกรธแบบเช้าวันนั้น เขาพาเดินกลับบ้าน บอกให้ไปอาบน้ำ เตรียมตัวทานอาหารเย็น ระหว่างเลือกเสื้อผ้าใส่ ในสมองแวบภาพเหตุการณ์แบบนี้“ไปอาบน้ำสิ เดี๋ยวพี่แกะข้าวเย็นไว้รอให้”ใครบางคนเคยพูดกับเธอ เสียงทุ้ม อบอุ่นใจดี แต่ไม่ใช่ชวินทร์ ศีรษะปวดหนึบๆ หลังเนตราพิงประตูตู้เสื้อผ้าไม่ให้ล้ม สูดลมหายใจลึกเตือนตัวเองให้ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งเร่งร้อนเอากับสมองนัก ค่อยเป็นค่อยไป หมอยังบอกเองเลยว่าสักพักความทรงจำทั้งหมดจะกลับมา“ดาว”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07ดาวคะนึงรัก Chapter 10 "นะ..." 2
“พ่อแม่ผมถูกคลุมถุงชน”ชวินทร์เล่าเสียงเรียบ อีกมือหนึ่งรินไวน์จากขวดลงแก้ว“แต่ท่านก็อยู่ด้วยกันดี เป็นแบบเพื่อนมากกว่า พ่อมีบ้านเล็กบ้านน้อยบ้าง แต่กฎเหล็กเลยคือห้ามมีลูก”เขาเล่าโดยไม่ปิดบัง“แม่โน้ตนี่ใจกว้างดี เป็นฉันทนไม่ได้แน่ ถ้ามีคนอื่นก็หย่าเหอะ ให้จบๆ เรื่องไป อย่ามาคาราคาซัง”คนฟังขำอารมณ์เดือดเกินคาดของเธอ“ดาวขี้หึงนี่”“คนรักกันไม่ยอมหรอก”พูดแล้วแทบกัดลิ้นตัวเอง“ฉันไม่ได้หมายถึงแม่โน้ต ไม่ได้รักพ่อโน้ตนะ”เธอออกตัว หลังจากคิดได้ว่าพูดอะไรพลาดไป“ผมเข้าใจ ทั้งสองคนแฮปปี้ดี ดาวไม่ต้องห่วงหรอก”ชวินทร์ชินเสียแล้วกับบรรยากาศเย็นชาบางครั้งระหว่างพ่อกับแม่ จนบางทีคิดว่าความรักอาจจะไม่เคยเกิดขึ้นกับทั้งสองเลย คนของเขามาเก็บโต๊ะ แต่ชวินทร์เอามือปิดปากแก้ว ส่ายหน้าให้รู้ว่าไม่ต้องเก็บไวน์เขา“ฟังเพลงกันหน่อยไหม”“ไม่เอาอ่ะ เพลงสมัยนี้ฉันไม่คุ้น”“พูดเหมือนคนแก่ แค่ผ่านไปหกปีเอง”ชวินทร์ต่อไอโฟนกับลำโพงบนโต๊ะไม้สีเข้มติดผนัง เขาเปิดเพลงเบริ์ด ธงชัย แมคอินไตย“โน้ตยังเก็บเอ็มพีสามเพลงนี้ไว้อีกเหรอ”“เดี๋ยวนี้เขาฟังเพลงผ่านระบบสตรีมมิ่งกันแล้วเธอ”เขาล้อ เพลงพี่เบริ์ดจังหวะสนุก จน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07ดาวคะนึงรัก Chapter 11 เช้าวันนี้ที่ไม่เหมือนเดิม 1
“แหวนนี่ พี่ให้ไว้เป็นตัวแทน อาจไม่มีค่ามากนักแต่มาจากใจ”ใครบางคืนยกมือเนตราขึ้น สวมแหวนสีทองสุกปลั่งบนนิ้วนางข้างซ้าย ในใจเธอปั่นป่วน น้ำหนักของแหวนมากเหลือเกิน จนเธอหน่วงไปทั้งใจ“ใส่เล่นๆ ไปก่อน แหวนหมั้นแหวนแต่ง พี่จะให้ทีหลัง”“ไม่เอาละค่ะ เกรงใจ ดาวไม่ชอบใส่เครื่องประดับกลัวทำหาย”เธอพยายามเพ่งว่าเขาคือใคร แต่เห็นเพียงรอยยิ้ม ใบหน้าส่วนบนเขายังเต็มไปด้วยสีดำสนิท เหมือนใครเอาหมึกมาราด“กลัวหายก็ร้อยใส่สร้อยคอสิ มา...พี่ทำให้”เขายื่นมือมาถอดสร้อยเธอออก คล้องแหวนไว้ในนั้น“เก็บไว้ใกล้ๆ หัวใจนะ”ไม่ใช่ชวินทร์แน่ เขาไม่มีทางพูดหวานเยิ้มแบบนี้ สรรพนามที่เธอเรียกก็ไม่ใช่ ผู้ชายคนนี้เป็นใคร!ดวงตาเนตราลืมขึ้นโดยพลัน ศีรษะกลับมาปวดหนึบ ร่างเมื่อยขบราวโดนรถบดถนนทับ เธอยันตัวขึ้นจากเตียงผ้าห่มไปกองอยู่ที่หน้าตัก พร้อมแขนบางคนที่ถือวิสาสะพาดไว้กับเอวเธอ ปทุมถันเปลือยเปล่าสัมผัสอากาศ จึงรู้ว่าตัวเองไร้อาภรณ์คลุมกายข้างกันมีเสียงหายใจยาวลึกสม่ำเสมอ ชวินทร์ยังอยู่บนหมอน ตาหลับสนิท เนตรายกมือไขว้กันปิดหน้าอก มองเขาสลับตัวเอง ใจเย็นๆ เธอบอกตัวเอง สมองค่อยเรียบเรียงเหตุการณ์ เมื่อคืนเขาและเธ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07ดาวคะนึงรัก Chapter 12 เช้าวันนี้ที่ไม่เหมือนเดิม 2
คนของเขามองหน้าเจ้านายกับแขกเลิ่กลั่ก อาหารในถาดชักจะทำพิษ มันหนักขึ้นเรื่อยๆ สงครามประสาทดำเนินไปอีกสามนาที ชวินทร์ก็หมดความอดทน ลุกเดินดุ่มมาตรงหน้าเธอ“กินข้าว”เขาคว้าข้อมือ ดึงไปทางห้องอาหาร“บอกแล้วไงว่าฉันไม่หิว”เนตราพยายามแกะมือที่แข็งปานคีมเหล็กออก หนักๆ เข้าก็ทุบเอาเสียเลย“ปล่อยฉัน”คราวนี้ไม่ใช่แค่มือ ชวินทร์ยกตัวเธอขึ้นพาดบ่า ท่ามกลางเสียงโวยร้องหาอิสระ เขาวางเธอลงบนเก้าอี้ตัวข้างเขาดังตุบเนตราเด้งตัวลุกจะขยับหนี เขารวบมือเธอไว้ด้วยกัน กดมันไว้ที่หัวเข่า ทำให้เธอลุกไม่ได้ เนตราอ้าปากจะประท้วง ชวินทร์พยักหน้าให้คนของเขาวางอาหารลงบนโต๊ะ มื้อเช้าวันนี้เป็นข้าวต้มทะเล“ถ้าดาวไม่กิน ผมจะไม่พาไปไหนทั้งนั้น” ตาคมมีแสงแววโรจน์“จะกินดีๆ หรือให้ผมป้อน”ชวินทร์ตักปลาหมึกหั่นแว่นจากชามข้าวต้มเธอมาจ่อปาก กลิ่นกระเทียมเจียวลอยวนใต้จมูก น้ำลายเธอเริ่มสอ“งั้นก็กินคำใหญ่ๆ เลย”ช้อนข้าวต้มพูนแตะริมฝีปาก ชวินทร์เตรียมจะทำตามที่พูด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-08ดาวคะนึงรัก Chapter 13 “ผมจะพาคุณกลับบ้าน” 1
เครื่องดื่มเย็นๆ ช่วยให้อารมณ์ชวินทร์คลายลง เขายังจับมือเธอไว้ พาลัดเลาะไปหลังร้าน สู่หาดกว้าง ลมทะเลซัดระลอกคลื่นดังครืนๆแดดสายยังไม่ร้อนนัก เขาอยากใช้เวลาสงบๆ แบบนี้กับเนตรา ให้ลืมว่าตนเองกำลังทำผิดกับเธออยู่เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงดัง ล้วงมาดูเป็นเบอร์ฉัตรบรรณ ชายหนุ่มกดตัดสายเสีย ท่ามกลางสายตาสงสัยของเนตราคนโทรมาไม่ยอมแพ้ ถึงเขาตัดสายได้ ก็กดโทรใหม่ เป็นอย่างนี้อยู่สามรอบ จนชวินทร์จะปิดโทรศัพท์“รับสายเถอะ คนโทรมาคงมีเรื่องด่วนจริงๆ”เธอบอก พลางดูดชาเย็น“แค่โทรมาป่วนเท่านั้นแหละ”นอกจากโทรแล้วยังส่งไลน์มาด้วย“ใครป่วนนายกัน”“ไม่ให้เรียกนาย บอกให้เรียกโน้ต”ชวินทร์ดุเสียงไม่จริงจังนัก“ฉันไม่ชินนี่ ความจำหยุดอยู่แค่มหาวิทยาลัย”เธอคอย่น กลัวการลงโทษตามแบบเขาอยู่หน่อยๆ แต่นี่เป็นที่ชุมชน คนอยู่เยอะ ชวินทร์คงไม่กล้าจูบเธอหรอก โทรศัพท์ดังเป็นครั้งที่สี่“รับสายเถอะ ฉันจะไปเดินเล่นทางโน้น”เนตราชี้นิ้วไปทางแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ดาวคะนึงรัก Chapter 15 "เรื่องจริง" 1
“คุณทำร้ายโน้ตทำไม”คนของฉัตรบรรณหิ้วปีกชวินทร์ออกไปนอกบ้าน เขาตะโกนก้องให้ปล่อยตนออก แต่คนเหล่านั้นไม่สน ลากเขาขึ้นรถไปเสีย“ถ้าไม่ทำงี้มันก็ไม่ยอมสงบ”“คุณแปงป่าเถื่อน พูดกันดีๆ ก็ได้”ฉัตรบรรณเลิกคิ้ว เวลาไม่กี่วันทำเนตราเปลี่ยนความรู้สึกต่อชวินทร์ขนาดนี้เชียวหรือ ปรกติแม้แต่หน้าญาติเขา เธอยังไม่มอง หลีกเลี่ยงการพบเจอสุดกำลัง“มันลักพาตัวคุณมา รู้ไหมแฟนคุณจะแจ้งตำรวจอยู่แล้ว”“คุณพูดอะไร แฟนฉันคือโน้ต”“แฟนดาวชื่ออาร์ม แล้วเขาก็กำลังห่วงดาวมากด้วย”“นี่มันอะไรกัน”ศีรษะเธอปวดหนึบ สิ้นเรี่ยวแรงจนเหมือนกับร่างกายละลายติดเก้าอี้“ฉันล้มหัวฟาด ความทรงจำกลับไปสมัยมหาวิทยาลัย โน้ตบอกว่าเป็นแฟนฉัน”“ตั้งแต่เมื่อไร”“ไม่รู้ ฉันตื่นมาในโรงพยาบาลก็เห็นโน้ตแล้ว”เอาล่ะสิ ...ฉัตรบรรณคิด ดูท่าว่าญาติเขาอาจจะโดนข้อหาทำร้ายร่างกายอีกกระทง“โน้ตมันทำอะไรคุณ”“ก็...ดูแล แล้วพาฉันมาพักฟื้นที่นี่”เธอหน้าปั้นยาก ก่อนตอบ“แล้วจำได้ไหม ทำอะไรถึงล้ม”“โน้ตบอกว่ารดน้ำต้นไม้อยู่แล้วลื่น”แสดงว่าชวินทร์อยู่กับเธอตลอดหลังเนตรายื่นใบลาออก ร้ายนักเชียวญาติเขา“เขาโกหกฉันทำไม”“ผมก็ไม่รู้”ฉัตรบรรณมีคำตอบ แต่ไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ดาวคะนึงรัก Chapter 14 "ผมจะพาคุณกลับบ้าน" 2
ชวินทร์ปล่อยเนตราขึ้นไปพักผ่อน เธอลับสายตาไปได้ไม่เท่าไรมือถือเขาก็ดังขึ้น“โน้ตอยู่ที่ไหน”รัชนีถามเสียงเย็น“คุณแม่มีอะไรจะใช้ผมหรือครับ”คนไม่คาดคิดโทรมา นี่ฉัตรบรรณคาบข่าวไปฟ้องหรือยังไง“ลูกบอกแม่ว่าอยู่คอนโด แม่ให้คนไปดูก็ไม่เห็น”“ผมมาทำธุระส่วนตัวครับ”“ไปกับใคร อยู่ที่ไหน”นางรุกไล่“อยู่กับเพื่อนครับ”“ผู้หญิงหรือผู้ชาย”“โน้ตโตแล้วนะครับ”เขาโอด“คนบางคนโตแต่ตัว ยังทำอะไรเป็นเด็กๆ”นึกภาพออกเลยว่าขณะนี้ผู้เป็นแม่คงกำลังค้อนเขาอยู่แน่ๆ“ผมไม่ทำให้คุณแม่เสื่อมเสียหรอกครับ”“งั้นก็รีบกลับมากรุงเทพฯซะ”ชวินทร์รับคำ พลางคาดโทษฉัตรบรรณอยู่ในใจ หมอนั่นรู้ว่าทำอะไรเขาไม่ได้จึงเข้าทางแม่ ไม่รู้ท่านรู้เรื่องเนตราตื้นลึกหนาบางขนาดไหนเขาขอเวลาอีกหน่อย ค่อยพาเธอกลับไปส่งบ้าน ค่อยๆ บอกความจริง และคุยกันถึงอนาคตว่าจะเป็นเช่นไร...ขอแค่อีกหน่อย“โน้ตว่ายังไงบ้างคะคุณแม่”ดุลยาเก็บความร้อนใจไว้ไม่มิด ขณะเจมิลลายกชาขึ้นดื่ม เธอระวังทุกกิริยาเพราะแม่ของฉัตรบรรณก็อยู่ด้วย“รับแต่ว่าครับๆ ใครก็ได้ละลายยาลมเพิ่มให้ฉันหน่อย”แล้วรัชนีก็ทิ้งหลังพิงโซฟาทรงหลุยห์“ตาโน้ตนี่ทำอะไรไม่เห็นหัวผู้ใหญ่”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10ดาวคะนึงรัก Chapter 15 เรื่องจริง 1
“คุณทำร้ายโน้ตทำไม”คนของฉัตรบรรณหิ้วปีกชวินทร์ออกไปนอกบ้าน เขาตะโกนก้องให้ปล่อยตนออก แต่คนเหล่านั้นไม่สน ลากเขาขึ้นรถไปเสีย“ถ้าไม่ทำงี้มันก็ไม่ยอมสงบ”“คุณแปงป่าเถื่อน พูดกันดีๆ ก็ได้”ฉัตรบรรณเลิกคิ้ว เวลาไม่กี่วันทำเนตราเปลี่ยนความรู้สึกต่อชวินทร์ขนาดนี้เชียวหรือ ปรกติแม้แต่หน้าญาติเขา เธอยังไม่มอง หลีกเลี่ยงการพบเจอสุดกำลัง“มันลักพาตัวคุณมา รู้ไหมแฟนคุณจะแจ้งตำรวจอยู่แล้ว”“คุณพูดอะไร แฟนฉันคือโน้ต”“แฟนดาวชื่ออาร์ม แล้วเขาก็กำลังห่วงดาวมากด้วย”“นี่มันอะไรกัน”ศีรษะเธอปวดหนึบ สิ้นเรี่ยวแรงจนเหมือนกับร่างกายละลายติดเก้าอี้“ฉันล้มหัวฟาด ความทรงจำกลับไปสมัยมหาวิทยาลัย โน้ตบอกว่าเป็นแฟนฉัน”“ตั้งแต่เมื่อไร”“ไม่รู้ ฉันตื่นมาในโรงพยาบาลก็เห็นโน้ตแล้ว”เอาล่ะสิ ...ฉัตรบรรณคิด ดูท่าว่าญาติเขาอาจจะโดนข้อหาทำร้ายร่างกายอีกกระทง“โน้ตมันทำอะไรคุณ”“ก็...ดูแล แล้วพาฉันมาพักฟื้นที่นี่”เธอหน้าปั้นยาก ก่อนตอบ“แล้วจำได้ไหม ทำอะไรถึงล้ม”“โน้ตบอกว่ารดน้ำต้นไม้อยู่แล้วลื่น”แสดงว่าชวินทร์อยู่กับเธอตลอดหลังเนตรายื่นใบลาออก ร้ายนักเชียวญาติเขา“เขาโกหกฉันทำไม”“ผมก็ไม่รู้”ฉัตรบรรณมีคำตอบ แต่ไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10
บทล่าสุด
ดาวคะนึงรัก Chapter 36 “ฉันคิดว่า...รักเธอ”
“โน้ต อย่านะ!”เนตรากอดแขนชวินทร์ไว้แน่น สุชัจจ์ได้ที ดีดตัวลุกขึ้นเหวี่ยงหมัดหวังโจมตีใบหน้า เธอมาขวางไว้จึงโดนลูกหลงเต็มๆ ร่วงลงไปกองกับพื้น“ดาว!”สองหนุ่มอุทานพร้อมกัน ชวินทร์อยู่ใกล้กว่า ปรี่เข้าประคองร่างเล็กที่ใบหน้าช้ำไปข้างหนึ่ง มีเลือดซึม บริเวณมุมปาก“พี่อาร์มพอก่อนค่ะ อย่าใช้กำลัง”ในปากเธอร้าวเหมือนจะแตก ส่วนที่โดนลูกหลงชาวาบแล้วค่อยทวีความปวด มือใหญ่คลำรอยบนแก้มทะนุถนอม ตาเข้ม กัดฟันกรอด ฮึดฮัดจะลุกขึ้นเอาคืน เนตราเกาะแขนเขาแน่นเป็นตุ๊กแก“พอแล้วโน้ต อย่ามีเรื่องกันอีกเลย โอ้ย!”เธอเสียงอู้อี้ แล้วยกมือลูบแก้ม เพราะแขนเขาไหวมากระทบส่วนที่ปวด ชวินทร์ชะงักกึก“เจ็บมากเหรอ เดี๋ยวพาไปโรงพยาบาลนะ ยัยบ้าเอ๊ย! เอาตัวมาขวางทำไม”ปากบ่น แต่สุชัจจ์เห็นความอาทรในดวงตาชายหนุ่ม“อย่ามาทำตัวอันธพาลแถวนี้”ประกอบกับท่าทีตัดพ้อของหญิงสาว เขาไม่ใช่คนโง่จนคิดไม่ออก“มาว่ากันได้ยังไง ฉันเอายามาให้นะ หมอนี่ต่างหากที่กวนตีนก
ดาวคะนึงรัก Chapter 35 แฟนตัวจริง 2
“เธอจะโทรไปหาใครก็โทรเลย ฉันจะได้บอกทุกคนเรื่องของเรา”เขาแสยะยิ้ม“ไม่มีเรื่องของเรา”“เรื่องหัวหินแล้วก็เช้าวันนั้นที่ตลาด ไม่คิดเหรอว่ามันอาจจะช้าเกินไป”เนตราหน้าซีด ในสมองคำนวณสิ่งที่เกิดขึ้นประจำทุกเดือนอย่างกังวล“ปฏิเสธหมอนั่นไปซะ มันไม่ใช่คนใจดีพอจะเลี้ยงลูกคนอื่นหรอก”“พี่อาร์มไม่เลวเหมือนคุณ!”“พนันกันไหมล่ะ จะให้ผมบอกหรือให้ดาวบอก”เขากอดอกยียวน เมื่อรู้ว่าตนเองเป็นต่อ“ชั่วที่สุด”อยากบริภาษให้แรงกว่านี้ แต่สมองตื้อไปหมด“ผมยอมรับผลของการกระทำ ดาวล่ะ”อาจจะผิดจากที่คิดได้เมื่อครู่ แต่เขารู้สึกสบายใจได้เปลาะหนึ่ง เธอจะไม่ตอบตกลงแต่งงานกับสุชัจจ์ในเร็ววันนี้แน่“ออกไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ!”“บางทีดาวอาจจะได้เห็นทั้งหน้าผมทั้งหน้าลูกตลอดชีวิตเลยก็ได้”ชวินทร์หัวเราะ สตาร์ทรถออกไปอาการปวดหัวกลับมาอีกครา เธอเดินไปมาในบ้านเหมือนหนูติดจั่น ชวินทร์
ดาวคะนึงรัก Chapter 34 แฟนตัวจริง 1
การอาบน้ำนอกจากช่วยให้เนตราสดชื่น ยังขจัดเมฆหมอกที่รบกวนจิตใจในหลายวันนี้มลายหายไปด้วย เธอเข้าใจจุดประสงค์ของชวินทร์แล้วเขาต้องการปกป้องฉัตรบรรณ แต่อุบัติเหตุก็เกิดขึ้นถูกที่ถูกเวลา เขาจึงเล่นตามน้ำ สวมรอยว่าเป็นแฟนเธอ จนเลยเถิดถึงขนาดมีอะไรกัน ...นำความร้าวรานมาสู่เธออีกคราเสียงกดออดหน้าบ้านดึงสติกลับสู่ปัจจุบัน เธอรีบสวมชุดอยู่บ้านสบายๆ ออกมาดูแขกในยามสาย สุชัจจ์ยืนยิ้มพร้อมในมือมีถุงของใบเขื่อง“พี่เดาถูกจริงๆ ว่าดาวยังไม่กลับไปทำงาน”“ไม่เป็นไร คุณแปงบอกแล้วว่าสบายใจเมื่อไรค่อยไป”เนตราเคยโกหกเขาว่าเริ่มเบื่องานเพราะทำมาตั้งหกปีแล้ว เลยอยากใช้เวลาอยู่กับตัวเองเพื่อจะตัดสินใจว่าจะไปต่อหรือหางานใหม่“วันนี้พี่อาร์มไม่เข้าออฟฟิศเหรอคะ”สุชัชจ์ทำงานบริษัทรถยนต์อยู่ในตำแหน่งฝ่ายขายอาวุโส“จะเข้าบ่ายๆ นะจ๊ะ พี่เอาขนมจากญี่ปุ่นมาฝาก”ก่อนเกิดอุบัติเหตุ สุชัชจ์ไปญี่ปุ่นกับบริษัท เขายังไลน์มาถามเธอเลยว่าอยากได้เครื่องสำอางไหม“ขอบคุณค่ะ”แฟนเธอเป็นคนน
ดาวคะนึงรัก Chapter 33 ข่าวลือ(อีกครั้ง) 3
“ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณแปงค่ะ”เธอรวบรวมความกล้า เข้ามายืนตรงหน้าเจ้านาย“เรื่อง?”ฉัตรบรรณมองลอดแว่น นิ้วพรมไปตามคีย์บอร์ดโน้ตบุค“มีข่าวเรื่องฉัน คิดว่าคุณแปงคงจะรู้แล้ว”เจ้านายชะงัก“ผมไม่อยากสนใจเรื่องส่วนตัวของคุณ ถ้ามันไม่ได้มีญาติผมอย่างโน้ตมาเกี่ยวด้วย”ความเงียบเคลื่อนมาเป็นเจ้าเรือนในห้องนั้น ต่างคนมองตา เนตราใจเสีย หน้าเหลือสองนิ้ว เจ้านายรู้เรื่องแล้วจริงๆ ...แต่รู้แค่ไหนกันล่ะ“ถ้าดาวไม่สะดวกเล่าก็ไม่เป็นไร”ฉัตรบรรณยกมือขึ้นประสานวางเหนือโน้ตบุคที่ปิดลง ห้วงเวลาแห่งความยากลำบากมาถึง สมองสรรหาคำพูดอย่างหนักเพื่ออธิบายเรื่องเมื่อหกปีที่แล้ว“ฉันเคยนอนกับคุณโน้ตค่ะ”เนตราเม้มริมฝีปาก รอฟังว่าเขาจะถามอะไรต่อ ฉัตรบรรณเพียงมองเธอนิ่ง“แต่ฉันไม่ได้แย่งคุณโน้ตมาจากคุณแจงนะคะ มันเป็นอุบัติเหตุ เราเมาทั้งคู่”ให้เป็นเหตุผลนี้จะดีกว่า เขาเมาสุรา แค่เธอเมารัก“แล้วเราก็ไม่ได้คบกันด้วย”
ดาวคะนึงรัก Chapter 32 ข่าวลือ(อีกครั้ง) 2
“เล่ามาเถอะค่ะเจ้ ก่อนที่คุณแปงรู้เองแล้วมันจะเป็นเรื่อง”เนตราเลือกเจ้านายมาอ้าง ปลายสายทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอก่อนร่าย“ดาวเคยแย่งคุณโน้ตมาจากแฟนเก่าเขาใช่ไหม”“พี่ไปเอาข่าวมาจากไหน”เธอตาโต ในอกบีบรัดแน่นแทบระเบิด“ลือกัน ตั้งแต่เมื่อคืน เจ้ก็ฟังเขามาอีกที”มือกำแน่นเล็บจิกกลางฝ่ามือ จนน่ากลัวจะเป็นแผล“แล้วจริงไหม...หือ”เธอวางโทรศัพท์ลง สูดลมหายใจลึกๆ สะกดกลั้นอารมณ์พลุ่งพล่าน ไม่นึกเลยว่าผลการกระทำในคืนนั้นจะมาหลอกหลอนเพียงนี้ ข่าวแพร่มาที่ทำงานได้อย่างไร“บอกป้าหวานให้ชงกาแฟเข้มๆ ให้ผมถ้วยหนึ่ง”ฉัตรบรรณละจากการคุยมือถือ สั่งเธอก่อนเดินเข้าห้องไป แม่บ้านเอาของที่สั่งมาเสิร์ฟ ปรายตาดูเธอที่หน้าเครียดอยู่ กำลังจะขยับปาก เจ้านายก็เปิดประตูเรียก“ดาวมานี่หน่อย”ท้ายทอยเธอชาวาบ เลือดในกายแข็งไปหมด ฉัตรบรรณรู้เรื่องข่าวแล้วหรืออย่างไร“ช่วยดูให้หน่อยว่างานสัปดาห์นี้มีอะไรเลื่อนไปได้บ้าง ผมจะไปพัทยาเย็นวันศุก
ดาวคะนึงรัก Chapter 31 ข่าวลือ(อีกครั้ง) 1
ร่างในเสื้อคอปาดแขนยาวขาว กระโปรงทรงดินสอสีแดง เดินมาหยุดตรงหน้าโต๊ะเนตรา“คุณแปงอยู่ไหม”เจมิลลาสวมแว่นกันแดดสีชา เสียงนิ่ง ยากจะเดาความรู้สึก“กำลังคุยกับฝ่ายดีเวลล็อปเปอร์อยู่ค่ะ คงสักพักถึงจะเสร็จ”“แล้วคุณดาวไม่ประชุมด้วยเหรอคะ”ศีรษะปกคลุมด้วยผมย้อมสีน้ำตาลทองยาวถึงกลางหลัง ชะเง้อไปมองทางห้องทำงานคนรัก“เรื่องระบบฉันไม่ค่อยรู้เรื่อง เดี๋ยวคุณแปงก็ย่อให้ฟังอีกที แล้วค่อยทำรายงานการประชุมส่ง ระหว่างนี้รอรับโทรศัพท์ดีกว่าค่ะ”เธอผายมือไปทางชุดรับแขกขนาดกะทัดรัดหน้าห้อง“เชิญคุณเจมี่นั่งรอก่อนนะคะ”“อยากคุยกับคุณดาวมากกว่า”“คะ”“ดื่มกาแฟ คุยกันตามประสาผู้หญิงน่ะค่ะ”เจมิลลายิ้ม เดินไปนั่งที่ชุดรับแขก คนรักของฉัตรบรรณเป็นคนน่ารัก และเนตรารู้จักเพียงผิวเผิน ขนาดจะมาจิบกาแฟเม้าท์มอยนี่ก็ไม่เคย“มาสิคะ”อีกฝ่ายเร่ง เลื่อนแว่นคาดศีรษะ พยักหน้าไปยังเก้าอี้ตัวข้างกัน“คุณ
ดาวคะนึงรัก Chapter 30 เจอกันอีกครั้ง 2
“ดาวซื้อไอ้นั่นมาหรือยัง”ฉัตรบรรณยืนอยู่หลังโต๊ะทำงาน ยกนิ้วขึ้น ทำท่าจะพูดอะไรแต่ติดอยู่ที่ริมฝีปาก ชวินทร์นั่งเก้าอี้ตัวตรงข้ามบนตักมีโน้ตบุค แสดงกราฟข้อมูล“สายชาร์ตไอแพ็ดอันใหม่ซื้อให้แล้วค่ะ อยู่ในลิ้นชักโต๊ะอันกลาง”เธอเอาแฟ้มงานต้องอนุมัติด่วนมาให้เขาเซ็น“บ่ายสองวันนี้...เลื่อนสัมภาษณ์นะคะ ฉันเลยจองสปาที่คุณเจมี่เคยแนะนำไปไว้ให้ เธอดีใจมาก เดี๋ยวจะให้คนเอาแบล๊คไทน์ออกงานคืนนี้ไปให้ที่นั่นเลยค่ะ จะได้ไปรับคุณเจมี่ทันเวลา”เนตราเอ่ยชื่อสื่อออนไลน์ยักษ์ใหญ่ในต้นประโยค แล้วจบท้ายด้วยเรื่องเกี่ยวข้องเจมิลลา...คู่หมั้นเขา“เลขาฯมึงรู้งานดีจังว่ะแปง”ชวินทร์ชมเหมือนเยาะ เพราะมีเสียงหึตามมาด้วย“แหงล่ะ เลขาฯดีๆ ทำให้ชีวิตง่ายขึ้นเยอะ”ฉัตรบรรณเปิดลิ้นชักหาของที่ต้องการ แล้วก็เจอจริงๆ“ว่างๆ ขอยืมตัวไปใช้ตอนทำโปรเจ็คบ้างสิ”ตาคมปลาบราวกับจะเฉือนเธอเป็นชิ้นๆ“เรื่องอะไร เลขาฯก็หาเองสิ”“เรื่องอย่างนี้มันต้
ดาวคะนึงรัก Chapter 30 เจอกันอีกครั้ง 1
เนตรากะพริบตาปริบๆ ไล่ความง่วงงุนจากนิทรารมย์ออก กายค่อยขยับคลายความเมื่อยขบแดดยามเช้าส่องลอดกระจกหน้าต่างเข้ามา เธอเผลอหลับกลางห้องรับแขก ท่ามกลางอัลบั้มรูปที่เปิดกางหกปี...เธอเคยคิดว่าตัวเองก้าวผ่านเรื่องเขามาแล้ว แต่ชวินทร์ยังตามตอแยเธอไม่เลิก หลอกหลอนทั้งในความจริงและความฝันใครล่ะจะคิดว่าเธอ ชวินทร์ ดุลยา จะมาเจอกันที่บริษัทของฉัตรบรรณเนตราได้งานเลขาฯด้วยฉัตรบรรณให้โอกาสเด็กจบใหม่อย่างเธอ แรกๆ งานเต็มไปด้วยความขัดข้อง แต่หลายปีถัดไปอะไรก็เข้าที่เข้าทางฉัตรบรรณเป็นเจ้านายที่ดีและเนตราก็รักงานที่ทำอยู่ กระทั่งฉัตรบรรณไปเจรจาเป็นพันธมิตรกับนรธิปคนทั้งบริษัทดีใจมากที่ได้สัญญาธุรกิจนี้ เพราะบริษัทฉัตรบรรณเป็นสตาร์ทอัพแอปพลิเคชันเกี่ยวร้านอาหารการได้พันธมิตรที่แข็งแกร่งและมีเครือข่ายธุรกิจมากมาย เป็นการประชาสัมพันธ์บริษัทให้เป็นที่รู้จักมากขึ้นวันเซ็นสัญญามีนักข่าวมาทำข่าวเยอะ และที่สำคัญคือการปรากฏตัวของดุลยา...ในฐานะคนรักของนรธิป เนตราจำได้ในวินาทีนั้นเอง นรธิปคือคนที่จูบกับดุลยาในคืนงานเลี้ยงอำลาหลังจากที
ดาวคะนึงรัก Chapter 29 ข่าวลือ 2
เธอยังพอมีเพื่อนอีกหลายคนให้ถาม สุดท้ายเนตราก็หาเบอร์โทรดุลยามาจนได้ เธอหลบแอบมาโทรในห้องน้ำ“สวัสดีค่ะ”เสียงรับสายไม่ใช่ดุลยา“เบอร์แจงหรือเปล่าคะ”“จากไหนคะ”ปลายทางถามเรียบเฉย ราวกับถามคำถามนี้มาเป็นร้อยๆ ครั้ง“จากดาว...เนตราค่ะ”“ติดต่อเรื่องอะไรคะ”“จะคุยเรื่องเมื่อคืนกับโน้ตค่ะ”ฝั่งนั้นเงียบไป ก่อนกลับมา“คุณแจงไม่สะดวกคุยค่ะ”สายตัดไปทันที มีหรือที่เนตราจะยอมแพ้ เธอโทรกลับไปสองหน ได้คำตอบเดียวกันทั้งสองครั้ง“ขอคุยกับแจงหน่อยค่ะ บอกเขาว่าฉันอยากอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น”เธออ้อนวอน ปลายสายเงียบไปอึดใจ ก่อนจะตอบกลับมาด้วยเสียงหนึ่ง“ว่ามา” ดุลยา!“ฉันอยากอธิบายเรื่องเมื่อคืน”“เรื่องที่เธอนอนกับแฟนฉันนะเหรอ”ริมฝีปากเนตราสั่น ไม่คิดว่าดุลยาจะตรงขนาดนี้ โอเค...เธอนอนกับชวินทร์จริง แต่ดุลยาเรียกเขาว่าแฟนนั้นไม่ถูก เพราะตัวเองจูบกับ
