บทที่ 2 น้องสาวของพวกเราจะสมรส

ในที่สุดสุ่ยเฉินเฟิงก็รับกล่องไม้ไว้ เมิ่งหยางยิ้มแววตาแจ่มใส กล่าวต่อไปว่า “เฟิงเอ๋อร์ ข้าคิดว่างานมงคลของเราสมควรจัดได้แล้ว หากเจ้าไม่ว่าอันใด ข้าจะให้ผู้ใหญ่มาสู่ขออย่างเป็นทางการ สามหนังสือหกพิธีการจะทำให้ครบถ้วนเหมาะสม เป็นหน้าเป็นตาให้เจ้า”  

สุ่ยเฉินเฟิงสะดุ้ง นางยังต้องการอิสระ ยังไม่พร้อมรับหน้าที่เป็นฮูหยินควบคุมกำกับดูแลเรือนของผู้ใด ตอนนี้เป็นคุณหนูสุ่ยก็มีความสุขมากอยู่แล้ว สุ่ยเฉินเฟิงหลุบตาลงต่ำ หญิงสาวตัดสินใจบอกตามตรงว่า

“พี่หยาง ขอบอกตามตรงว่าตอนนี้ข้ายังอยากใช้ชีวิตอิสระอีกสักหน่อย”

เมิ่งหยางถอนหายใจ “พวกเราก็รู้จักกันมานานมากแล้ว ครอบครัวทั้งสองฝ่ายล้วนยินดี อีกสองเดือนพวกเราทำพิธีหมั้นหมายให้เรียบร้อยเถิด แล้วกำหนดวันแต่งเสียเลย”

ในที่สุดสุ่ยเฉินเฟิงก็รับคำ นางมองเมิ่งหยางเฉกเช่นพี่ชายคนหนึ่ง มิได้มีจิตปฏิพัทธ์เช่นหนุ่มสาว แต่ก็เป็นหน้าที่ของนางที่ต้องแต่งให้เมิ่งหยาง 

นอกจากสุ่ยเฉินเฟิงแล้ว ยังมีอีกคนในห้องอักษรที่หายใจไม่ทั่วท้อง เขาสั่งให้คนเปิดหน้าต่างให้กว้างเพื่อฟังเสียงสนทนาของคนบนศาลากลางน้ำ แต่ห้องอักษรก็ไกลเกินไป จางชุนซึ่งเป็นองครักษ์คนสนิทจึงต้องทำหน้าที่เป็นคนไปยืนแอบฟังอยู่หลังเสาใกล้ศาลากลางน้ำและนำความมาแจ้งแก่ผู้เป็นนาย เมื่อฟังแล้วฉินอ๋อง เทียนตี้หย่งก็สีหน้ามืดครึ้ม นิ่งเงียบ  

สุ่ยฝานหรงใช้ไม้ชี้ไปตามถนนบนแผนที่พลางกล่าวว่า

“เส้นทางหลักนี้ชำรุด หากจะใช้เส้นทางรองก็ต้องอ้อมไปหน่อย ท่านอ๋องมีความคิดเห็นประการใดพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อไม่มีเสียงตอบ บุตรชายแม่ทัพใหญ่จึงเงยหน้าขึ้นมาจากแผนที่มองหน้าสหายผู้สูงศักดิ์ ฉินอ๋องรู้สึกตัว พยายามให้ความสำคัญกับแผนที่แต่ดูเหมือนว่าสมาธิจะหลุดลอยไปไหนก็ไม่รู้  ในที่สุดเขาก็เอ่ยปากว่า

“ท่านจะให้เฟิงเอ๋อร์แต่งให้เมิ่งหยางจริง ๆ หรือ”

สุ่ยฝานหรงมีสีหน้างง ๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมฉินอ๋องต้องทำเสียงเข้ม

“ผู้อาวุโสของสองตระกูลเคยให้คำมั่นสัญญากันไว้แล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“แต่นั่นเป็นเรื่องตั้งแต่เฟิงเอ๋อร์ยังไม่ถือกำเนิด อีกอย่างนางก็ยังเยาว์เกินไป ”

“เฟิงเอ๋อร์พ้นวัยปักปิ่นมาหลายปีแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“เฟิงเอ๋อร์เป็นน้องสาวของพวกเรานะ นางไม่จำเป็นต้องรีบแต่งให้ใคร ควรดูคนที่ดีที่สุด”

พี่ชายแท้ ๆ ของสุ่ยเฉินเฟิงทำตาปริบ ๆ เข้าใจล่ะว่าพวกเขาเห็นนางมาตั้งแต่เป็นทารก ดูนางเติบโตมาด้วยกัน แต่จะรั้งน้องสาวไว้เฝ้าจวนก็จะเกินไปหน่อย

เมื่อสุ่ยเฉินเฟิงไม่สามารถหาเหตุผลมาหักล้างเพื่อรั้งรอพิธีมงคลได้ นางก็เตรียมตัวเองให้พร้อม ทางฝ่ายเมิ่งหยางนั้น เขาพร้อมมานานแล้ว แต่ก็ยังหมั่นตรวจสอบสิ่งของที่ต้องใช้ตามขั้นตอนต่าง ๆ เพื่อให้พิธีครบถ้วนสมบูรณ์ที่สุด ในขณะเดียวกันงานในหน้าที่มือปราบก็มีผลงานเด่น ๆ เสมอ ข่าวการปราบปรามขบวนการค้าเกลือเถื่อนรายใหญ่แพร่กระจายไปทุกหัวถนน ชื่อเสียงของเมิ่งหยางขจรขจาย

ขุนนางหลายรายแม้จะทราบว่าเมิ่งหยางเตรียมจะเข้าพิธีมงคลกับสุ่ยเฉินเฟิงแล้ว ก็ยังอยากให้บุตรีที่มิได้กำเนิดจากภริยาเอกของตนได้แต่งเข้าเป็นฮูหยินรอง บุคคลที่มีความรู้ความสามารถและมีความสุภาพอ่อนน้อมถ่อมตนเช่นเมิ่งหยางนี้หายากยิ่งนัก ต่อไปจะต้องเป็นขุนนางที่มีตำแหน่งใหญ่โตเป็นแน่ อีกทั้งเมิ่งหยางเป็นน้องชาย คนเล็กของเมิ่งกุ้ยเฟยซึ่งเป็นที่รักยิ่งของฮ่องเต้ เดิมเมิ่งหยางก็นับว่าเป็นคุณชายที่มีฐานะปานกลาง แต่ด้วยฝีมือการทำงานที่จริงจัง ขยันขันแข็ง เขาร่ำรวยขึ้นอย่างรวดเร็ว ผู้ที่วัยใกล้เคียงกันไม่มีผู้ใดโดดเด่นเท่าเขาอีกแล้ว

“การปราบปรามการค้าเกลือเถื่อนมีความไม่ชอบมาพากลพ่ะย่ะค่ะ”

เหลียงจื้อ องครักษ์คนสนิทอีกคนหนึ่งส่งรายงานให้ฉินอ๋อง เมื่ออักษรปรากฏแก่สายตา คิ้วหนาก็ขมวด

“เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร เมื่อครั้งมือปราบเมิ่งจับกุมก็มีเกลือเถื่อนจำนวนมาก

เหตุใดไม่สามารถเอาผิดผู้ต้องหาได้”

“เกลือเถื่อนหายไปจากสถานที่จัดเก็บของกลางพ่ะย่ะค่ะ หัวหน้าผู้ควบคุมของกลางเป็นลูกน้องของมือปราบเมิ่ง”

ฉินอ๋องเขียนอักษรลงบนกระดาษแผ่นเล็ก ๆ แล้วส่งให้จางชุนที่ยืนฟังอยู่ด้วย สั่งการว่า

“เจ้านำไปส่งให้รองผู้บัญชาการสุ่ยเดี๋ยวนี้”

สามชั่วยามต่อมา สุ่ยฝานหรง รองผู้บัญชาการทหารม้า ก็เดินหน้าเคร่งเครียดเข้ามาที่จวนอ๋อง

“กระหม่อมไปตรวจสอบแล้ว เมื่อหลายวันก่อนหัวหน้าผู้ควบคุมสถานที่จัดเก็บของกลางลาออก แจ้งว่าจะกลับไปยังบ้านในชนบท แต่ติดต่อสายข่าวในชนบทนั้นแล้ว ไม่มีใครเห็นคนผู้นี้พ่ะย่ะค่ะ”

ฉินอ๋อง พยักหน้ารับรู้ข้อมูล มองหน้าสหายสนิทแล้วเอ่ยว่า “แล้วท่านทราบหรือไม่ว่า หัวหน้าผู้ควบคุมเป็นคนของมือปราบเมิ่ง ว่าที่น้องเขยของท่าน”

เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดขึ้นที่หน้าผากของรองผู้บัญชาการทหารม้า

“เพิ่งทราบวันนี้พ่ะย่ะค่ะ ไม่ว่าจะเป็นผู้ใดหากกระทำผิดต่อแผ่นดิน กระหม่อมก็ไม่ปล่อยไว้แน่นอน” สุ่ยฝานหรงสบตาสหายผู้สูงศักดิ์ด้วยดวงตาแน่วแน่ พลางกล่าวต่อว่า “อย่างไรก็ตาม ไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะบอกว่าเมิ่งหยางเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ในครั้งนี้”

ฉินอ๋องรินน้ำชาส่งให้สหายสนิท “ท่านไม่ต้องเครียด ตอนนี้เขายังไม่ถือว่าเป็นน้องเขยท่าน”

สุ่ยฝานหรงรับถ้วยน้ำชามาดื่มรวดเดียวหมด ถอนหายใจหนักหน่วงแล้วกล่าวว่า

“ก็อีกไม่นานแล้วพ่ะย่ะค่ะ มีเรื่องเช่นนี้ กระหม่อมไม่สบายใจเป็นที่สุด หากต่อไปมีหลักฐานว่าเมิ่งหยางร่วมอยู่ในขบวนการนี้ด้วยเฟิงเอ๋อร์จะเป็นเช่นไร”