EP. 8 ใจดีเกินไป

ช่วงบ่ายของวันถัดไป

ราชาวดีที่ทานอาหารเสร็จเธอก็ได้เดินกลับขึ้นมาที่ชั้นเดิมที่เธอทำงานอยู่ แต่เมื่อหญิงสาวได้เดินกลับมาที่โต๊ะทำงานก็พบว่าทิติเอกกับบดินทร์มายืนรอเธออยู่ก่อนแล้ว

“ลืมนัดลูกค้าหรอ”

“ท่านประธานไม่ได้ บอกให้วดีรอที่หน้าบริษัทนิคะ”ราชาวดีเอ่ยออกมาทันทีเมื่อเธอรู้สิ่งที่คนตัวโตต้องการ หญิงสาวไม่เพียงแต่เอ่ยอย่างแก้ต่างให้กับตัวเอง แต่ยังคงก้มใบหน้าของตัวเองลงเพื่อรับผิดในสิ่งที่ตัวเองทำ

“แล้วไปไหนมา”

“ทานข้าวค่ะ”

“คุณบดินทร์รถพร้อมยัง”ทิติเอกที่ได้คำตอบจากหญิงสาวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาก็เอ่ยออกมาอย่างต้องการเปลี่ยนเรื่องทันที

“พร้อมแล้วครับ”ชายหนุ่มไม่เอ่ยอะไรต่อเพียงแต่เดินออกไปเพื่อตรงไปที่ลิฟต์ ส่วนทางด้านของราชาวดีที่เห็นแบบนั้นเธอก็รีบตรงไป หยิบเอกสารก่อนที่จะเดินตามชายหนุ่มไปทันที

ทิติเอกได้นัดลูกค้าของตัวเองไว้ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ได้ใกล้จากที่บริษัทมาก โดยที่ราชาวดีไม่ได้ทราบลายละเอียดของลูกค้าคนนี้เหมือนคนอื่นเลยสักคน

“ขอโทษที่ให้รอนะครับคุณหญิงรัตนา”ทิติเอกเดินเข้าไปนั่งลงตรงหน้าผู้หญิงที่อายุเธอน่าจะเลยเลขสี่มาแล้ว แต่เธอกลับดูดีจนทิติเอกอดที่จะชื่นชมไม่ได้ เธอเป็นแม่ของเพื่อนสนิทของทิติเอกอย่าสิงหราช

“รออะไรละ แม่เพิ่งมาเหมือนกัน”รัตนามองคนที่ขยับตัวเองลงมานั่งข้างๆกับทิติเอกอย่างให้ความสนใจ

“ภรรยาที่เพิ่งแต่งงานด้วยหรอ”

“เปล่าค่ะ หนูเป็นเลขา”ราชาวดีเอ่ยออกมาก่อนที่จะให้คนตัวโตได้เอ่ยอะไรออกมา พร้อมยิ้มให้กับลูกค้าของทิติเอกที่เธอได้เจอเธอมาก่อนเมื่อวานนี้

“ฉันชอบเธอซะแล้วซิ…”

“เคยเจอกันมาก่อนหรอครับ”ทิติเอกที่มองท่าทีของทั้งสอง จึงเอ่ยถามออกมาอย่างต้องการที่จะรู้เรื่องนี้

“เจอกันเมื่อวานก่อนค่ะ แม่จะไปทำบุญบ้านเด็กกำพร้านะ หนูคนนี้เขาบอกทางให้ ว่าแต่แม่ถามชื่อเอาไว้ได้ไหม เพื่อตาสิงห์จะชอบนะ”

“ชื่อนะชื่อราชาวดี แต่ถ้าเรื่องโสด ผมว่าเธอมีเจ้าของแล้วครับ”

“ราชาวดี”รัตนาอดที่จะตกใจไม่ได้ เมื่อเธอได้ยินชื่อของผู้หญิงตรงหน้าของเธอ แต่เธอก็คงทำได้เพียงแต่เก็บความสงสัยเอาไว้เท่านั้น

“อันนี้สิงห์เขาฝากมาให้เป็นของขวัญงานแต่งนะลูก แล้วก็เรื่องการขยายโรงแรมเข้าไปที่เกาะ สิงห์เขาให้แม่มาบอกแค่ว่าเดี๋ยวเรื่องนั้น เขาจะเข้ามาดูโครงการก่อน กลัวจะทำลายระบบนิเวช”

“ใจผมก็คิดว่าสิงมันจะมาเอง ไม่คิดว่าจะมาเจอคุณแม่ที่นี่ อย่างว่าผมเลยนะครับถ้าผมจะถามตรงๆ คุณแม่มาที่มีธุระใช่ไหมครับ”รัตนาที่ตอนนี้จับจ้องมองที่สร้อยที่คอของราชาวดีอย่างไม่ละสายตา ก็หันกลับมาหาทิติเอกทันทีเมื่อได้ยินคำถามของชายหนุ่ม

“ใช่จ้า แต่ตอนนี้แม่ว่าแม่เสร็จธุระแล้วคงจะกลับเลย ตาสิงห์จะนัดเราอีกสองอาทิตย์”

“รีบกลับจังครับ ผมยังไม่ได้ทานข้าวด้วยเลย”ทิติอกอ่ยออกมาพร้อมยอมส่งยิ้มให้กับรัตนา อย่างอบอุ่นจนคนที่ไม่เคยเห็นอย่างราชาวดีรู้สึกเจ็บขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“คุณ….วดีขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”ราชาวดีเอ่ยออกมาเมื่อตอนนี้เธเริ่มรู้สึกอึดอัดไม่น้อย เมื่อเธอได้รับการพยักหน้าจากทิติเอก เธอก็ได้ลุกเดินไปในทันที

“หนูราชาวดีเป็นใครมาจากไหนหรอ”

“คุณแม่ดูใส่ใจขนาดนนี้ไม่ได้คิดจะพาไปเป็นลูกสะใภ้ใช่ไหมครับ”ทิติเอกอดที่จะเอ่ยออกมาอย่างกังวลใจไม่น้อย

“คงเป็นไม่ได้หรอ….ว่าแต่พ่อแม่เป็นคนที่ไหน ดูเป็นลูกคนมีเงิน”

“ตรงไหนครับผิดพรรณหรอครับ”ทิติเอกเอ่ยถามออกมาเพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่รัตนาเอ่ยออกมา ราชาวดีไม่ได้ใช่ของแบนด์เนมเลยสักชิ้นแม้เขาจะซื้อให้เธอ เธอก็ไม่ยอมใช้ แล้วอะไรที่บ่งบอกฐานะของหญิงสาว

“สร้อยคอมุกเม็ดนั้นไง จากที่แม่ดูไม่ต่ำกว่าสิบล้านเลยนะ แฟนเขาคงเป็นคนมีเงิน”รัตนาไม่เพียงแต่เอ่ยออกมาเท่านั้น แต่เธอยังคงจับจ้องมองใบหน้าของคนตัวโต ที่ตอนนี้ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

“นั้นซิครับ เพิ่งเห็นเหมือนกัน”

“วันหลังแม่จะมาหาใหม่นะ ยังไงแม่ก็ขอตัวก่อน”รัตนาไม่เพียงแต่เอ่ยออกมาเท่านั้น เพราะเธอหยิบกระเป๋าก่อนที่จะทำการลุกจากเก้าอี้ในทันที ทำให้ทิติเอกที่เห็นแบบนั้นก็ทำได้เพียงแต่ลุกยืนเพื่อส่งเธอเท่านั้น

“ ไว้เจอกันใหม่นะราชาวดี”รัตนาเอ่ยออกมาเมื่อเธอได้เดินสวนทางกับรัตนา เพื่อกลับมาที่โต๊ะอีกครั้ง

“ค่ะ”ราชาวดีเอ่ยออกมาก่อนยกมือไหว้ผู้หญิงตรงหน้าที่เธอรู้สึกชอบไม่น้อยพร้อมความรู้สึกที่อบอุ่นที่เกิดขึ้น

“หึ….ถ้าคุณรัตนาไม่พูดฉันคงไม่รู้ว่าคนแถวนี้เริ่มสวมเขาให้ฉัน มันเป็นใคร”ทิติเอกเอ่ยออกมาพร้อมสายตาที่มองไปยังคนตัวเล็กที่เป็นสายตาที่เขานั้นไม่เคยใช่มองกับราชาวดีเลยสักครั้ง

“คุณเอกหมายความว่าอะไรค่ะ”

“ผู้ชายเธอให้มันทับรอยฉันไง”

“วดีไม่เคยยุ่งกับคนอื่นเลย คุณให้คนตามดูวดีตลอด เพราะคุณไม่เคยเชื่อใจ วดีเลยสักครั้ง แต่ครั้งนี้คุณกลับมาพูดจาแบบนี้ คุณต้องการอะไรคะคุณเอก”ราชาวดีเอ่ยออกมาเพราะเธอไม่เคยคิดเรื่องพวกนี้เลยสักครั้งแต่คราวนี้ชายหนุ่มกลับมาพูดจาแบบนี้กลับเธอ

“ฉันมองเธอดีเกินไปราชาวดี”ทิติเอกลุกจากโซฟาก่อนที่จะเดินออกไปจาร้านอาหารที่ตอนนี้มีคนมองมาที่ทั้งสองหลายต่อหลายสายตา

“เดี๋ยวรอท่านใจเย็นก่อนก็ได้ครับ”บดินทร์เอ่ยออกมาเมื่อเห็นใบหน้าของหญิงสาวที่ดูซีดลงไป

“เขาไม่เคยฟัง และไม่มีวันจะฟัง ตามเขาไปเถอะค่ะ เดี๋ยววดีกลับเองค่ะ”ราชาวดีที่รู้จักผู้ชายที่ชื่อทิติเอกเป็นอย่างดี ก็เอ่ยออกมาทำให้บดินทรืทำได้เพียงแค่พยักหน้ารับเท่านั้น ก่อนที่เขาจะเดินออกไปทันที

ราชาวดีถอนหายใจออกมาก่อนที่เธอจะพยายามทิ้งตัวเองลงนั่งที่เก้าอี้ แต่ยังไม่ทันทีเธอจะได้ทำมัน ภาพที่แต่เห็นก็ตัดไปทันที ทำให้คนที่เห็นว่าหญิงสาวล้มลงที่พื้นก็พากันตกใจ พากันเข้ามาช่วยเหลือเธอในทันที