คุณนายป๋อรู้เรื่องเหตุการณ์เมื่อคืนนี้จึงตรงไปโวยวายที่บ้านและตระกูลเสิ่นก็ไม่สงบสุขเหมือนกัน คุณฉินอยากเรื่องน่าขายหน้าของเธอนานแล้วเมื่อวานที่งานเลี้ยงของตระกูลฮั่ว ข่าวที่ว่าป๋อซือเหยียนอุ้มผู้หญิงคนหนึ่งและทิ้งภรรยาแท้ ๆ ของเขาแพร่กระจายในแวดวงตอนเที่ยงลุงรองเสิ่นโทรหาเธอจนสายแทบระเบิด แต่เธอไม่รับสักสายเลขาหลี่รับเสิ่นม่านกลับไปที่บ้านป๋อ คุณนายป๋อโยนแก้วน้ําในมือของเธอกับผนังด้วยความโกรธ และป๋อซือเหยียนได้แต่คุกเข่าลงบนพื้นไม่พูดอะไรสักคําเสิ่นม่านมองเห็นเสื้อผ้าของป๋อซือเหยียนได้ยับเต็มไปด้วยร่องรอยของการถูกทุบตี สีหน้าของเขาก็ซีดเล็กน้อย"ม่านม่าน เธอรู้อยู่แล้วใช่ไหม?ยังปล่อยให้ทั้งสองคนทําแบบนี้?!"คุณนายป๋อหายใจอย่างหนัก"ซือเหยียนชอบ หนูก็ทำอะไรไม่ได้ค่ะ"คําตอบของเสิ่นม่านดูเรียบๆ เหมือนว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตนเธอคิดไว้แล้ว อย่างร้ายที่สุดก็แค่ป๋อซือเหยียนเอาเรื่องที่เธอเรียนที่มหาวิทยาลับเอพูดออกมาเท่านั้นเธอไม่สนอย่างมากก็แค่หย่ากับป๋อซือเหยียนก่อนกำหนดเท่านั้น"ฉันไม่เข้าใจ นักศึกษาสาวคนนั้นมันดีตรงไหน? ม่านม่านสวยกว่าหล่อน ดีกว่าหล่อนแกตาบอดเหรอ? ทำไ
"ที่แท้คุณก็รู้ว่ามันไม่น่าฟัง"เสิ่นม่านอดหัวเราะเยาะตัวเองไม่ได้:"แล้วคุณคิดบางไหมว่าคําพูดที่ไม่น่าฟังกว่านี้ร้อยเท่าจะทําร้ายฉัน?"ป๋อซือเหยียนเงียบไปครู่หนึ่ง และในที่สุดก็พูด:"ผมจะจัดการให้เรียบร้อย""ไม่จําเป็น"เสิ่นม่านหันหลังกลับและอยากออกไป"คุณถูกใส่ร้ายในมหาลัยทําไมคุณไม่บอกผม"เท้าของเสิ่นม่านหยุด ราวกับว่าเธอได้ยินเรื่องตลก:"บอกคุณ?"น้ำเสียงของเสิ่นม่านทําให้ป๋อซือเหยียนอึดอัดมากเขาขมวดคิ้วและพูดว่า:"ถ้าคุณมาบอกผม ผมจะ……""ถ้าฉันบอกคุณว่าคนที่แต่งเรื่องคือซูเฉี่ยนเฉี่ยน คุณจะเชื่อไหม?"เสิ่นม่านขัดคําพูดของป๋อซือเหยียน ป๋อซือเหยียนอึ้งแล้วพูด:"ผมถามเฉี่ยนเฉี่ยนแล้ว เธอไม่ได้เป็นคนทำเรื่องนี้"เสิ่นม่านขำออกมาอย่างเย็นชา:"ดังนั้นพวกเราไม่มีอะไรต้องคุยกัน"พูดตรงๆ ป๋อซือเหยียนเชื่อซูเฉี่ยนเฉี่ยนแบบนั้นเสิ่นม่านหันกลับจะออกไป ป๋อซือเหยียนเอื้อมมือไปจับแขนของเสิ่นม่าน และพูดด้วยใบหน้าที่มืดมน:"คุณอยากบอกว่าผมลำเอียงเฉี่ยนเฉี่ยน?""ลำเอียงไหมคุณรู้อยู่แก่ใจ!""คุณรู้ได้อย่างไรว่าผมไม่ได้ให้คนตรวจสอบ? คุณมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเฉี่ยนเฉี่ยนเป็นคนทำ ?"ป๋อซือ
เมื่อได้ยินสิ่งที่เสิ่นม่านพูดรอยยิ้มบนใบหน้าของคุณฉินก็หายไปในทันที เธอลุกจากเก้าอี้และเสียงของเธอก็ดังขึ้น:"อะไรนะ? หย่า? ""ป้าสอง ท่านตกใจอะไรคะ?""ธะ เธอจะหย่าได้ยังไง? นั่นคือป๋อซือเหยียนนะ!"ใบหน้าคุณฉินเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อเมื่อก่อน เสิ่นม่านชอบป๋อซือเหยียนมากๆ เพื่อที่จะแต่งงานกับป๋อซือเหยียนพูดได้เลยว่าได้ใช้ความพยายามอย่างมากมันจะเป็นไปได้อย่างไรหลังจากแต่งงานไม่กี่เดือน ก็จะหย่า?ลุงรองเสิ่นครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งถาม:"เป็นความคิดของป๋อซือเหยียนเหรอ?""ไม่ค่ะ เป็นความคิดหนู""เราคิดดีแล้ว?"เสิ่นม่านพยักหน้า:"คิดดีแล้วค่ะ"ฟังเสิ่นม่านพูดเช่นนั้น ลุงรองเสิ่นดูเหมือนจะตัดสินใจอะไรได้แล้วพูดว่า:"ได้! งั้นก็หย่า!""ยัยโง่! หย่าอะไร?"คุณฉินลุกขึ้นและผลักลุงรองเสิ่นออก ตะโกนใส่เสิ่นม่าน:"คุณหนูใหญ่ คุณเห็นว่าการแต่งงานเป็นเรื่องล้อเล่นเหรอ! ถ้าคุณหย่ากับป๋อซือเหยียน คุณจะให้ตระกูลเสิ่นของเราทำยังไง? คุณไม่รู้สึกผิดต่อลุงรองเหรอ?"เสิ่นม่านมองดูอย่างเย็นชา ลุงรองเสิ่นคราวนี้ก็ได้ใจจกล้าขึ้นมา ก็ได้ลากคุณฉินไปข้างหลัง:"หุบปาก! เธอไม่มีสิทธิ์มาพูดที่นี่!""เสิ่
"ลุงรอง……ขอบคุณค่ะ "เสียงของเสิ่นม่านต่ำมากเธอรู้ว่าถ้าเธอหย่ากับป๋อซือเหยียนตอนนี้ ตระกูลเสิ่นต้องลำบากแน่ แต่เธอสาบานว่าช่วงเวลานั้นมันจะอยู่ได้ไม่นานตอนเย็น เสิ่นม่านพักที่บ้านเสิ่น ส่งสาขาย่อยของตระกูลเสิ่นออกไปเสร็จ ลุงรองเสิ่นก็เรียกเสิ่นม่านไปคุยที่ห้องหนังสือที่ผ่านมานี้ลุงรองเสิ่นแก่ลงไปมาก และในขณะนี้มีความกังวลเกี่ยวกับเธอบนใบหน้าเขา:"ม่านม่าน ป๋อซือเหยียน……ทำไม่ดีกับเราใช่ไหม""ก็ไม่ได้แย่ค่ะ แค่เขาไม่ชอบหนู""แล้วเราล่ะ "เสิ่นม่านเงียบไปครู่หนึ่งสําหรับป๋อซือเหยียน เธอเคยชอบเขาเอามากๆแต่ตอนนี้เธอได้ปล่อยวางแล้วลุงรองเสิ่นมองสีหน้าของเสิ่นม่าน เขาเอื้อมมือไปตบไหล่ของเสิ่นม่าน แล้วถอนหายใจ:"ทำให้ม่านม่านของเราเสียใจแล้ว"เสิ่นม่านส่ายหัว:"ลุงรองคะ หนูมีเรื่องอยากคุยกับท่าน""มันเกี่ยวกับเราและป๋อซือเหยียนเหรอ?""ไม่ค่ะ หนูต้องการสานต่อตระกูลเสิ่นสักระยะ "ลุงรองเสิ่นมองไปที่เสิ่นม่านอย่างสงสัย จากนั้นกล่าว:"ม่านม่าน ลุงรองรู้ว่าช่วงที่อยู่ในมหาวิทยาลับเอได้เรียนรู้อะไรมามาก ถ้าเราต้องการฝึกงน บริษัทเล็ก ๆ สองสามแห่งภายของตระกูลเสิ่นลุงสามารถให้เราได้ แต
ทันทีที่เสิ่นเหลินฉวนพูดจบ เสิ่นม่านก็ตบเขาทันที ใบหน้าของเสิ่นเหวินฉวนก็ได้แดงเพราะโดนตบเสิ่นเหวินฉวนตกตะลึงอยู่สองสามวินาทีแล้วมองไปที่เสิ่นม่าน ด้วยความน่าไม่เชื่อ:"แกกล้าตีฉัน?!""ฉันเตือนแล้ว ถ้านายพูดอีก ก็อย่าโทษที่ฉันจะสั่งสอนนาย"เสิ่นม่านมองไปที่เสิ่นเหวินฉวนอย่างเย็นชา เสิ่นเหวินซวนก็ได้โมโหเลยทันที:"เสิ่นม่าน! แม่XXตาย……"ก่อนที่เสิ่นเหวินฉวนพูดจบ เสิ่นม่านตบเขาอีกครั้ง คราวนี้ก็ได้ตบไปเต็มแรง หน้าของเสิ่นเหวินฉวนก็ได้บวมทันที"เอาหมาออกจากปากบ้าง! เมื่อก่อนเห็นแก่หน้าลุงรองเลยให้เกียรติแกบ้าง ไม่สนใจแก แต่อย่าคิดว่าฉันเสิ่นม่านคนนี้จะโดนรังแกได้ง่ายๆ ต่อไปถ้าแกยังมาหาเรื่องฉัน ก็ระวังตัวด้วย!"สายตาของเสิ่นม่านเย็นชาขึ้น เมื่อก่อนตอนที่เธอยังไม่ได้แต่งงานกับป๋อซือเหยียน เสิ่นเหวินฉวนยังเด็ก แต่ภายใต้การยุยงของคุณฉินก็ได้มารังแกเธอทําลายการบ้านของเธอ ขโมยของเธอ จะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่เธอก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจแต่ตอนนี้เธอไม่จําเป็นต้องปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจแล้วเสิ่นเหวินฉวนโมโหจนตัวสั่น อาศัยตัวเองที่แรงเยอะกว่าเสิ่นม่านลงไม่ลงมือกับเธอ แต่ทันใดนั้นเสิ่นม่านก็ตะโ
"คืนนี้รบกวนด้วย ผมจะไปเคลีย์กับม่านม่านดีๆ"สายตาของป๋อซือเหยียนยังคงดูบนร่างเสิ่นม่าน พยายามมองอารมณ์บนใบหน้าของเสิ่นม่าน แต่หลังจากที่เขาเข้าประตู เสิ่นม่านก็ไม่ได้มองเขาเลย"ม่านม่าน……"ลุงรองเสิ่นต้องการบอกอะไร แต่เสิ่นม่านรู้อยู่ในใจ:"ลุงรองหนูไปก่อนนะคะ"ลุงรองเสิ่นหายใจเข้าลึก ๆพูด:"เดินทางปลอดภัย"เสิ่นม่านพยักหน้า แล้วตามป๋อซือเหยียนออกจากประตูของตระกูลเสิ่น"คุณขับรถคุณเถอะ ฉันขับรถมาเอง"หลังจากพูดจบ เสิ่นม่านก็หันตัวเดินไปที่โรงรถ ป๋อซือเหยียนคว้ามือของเสิ่นม่านและขมวดคิ้ว:"ยังโกรธอยู่?"เสิ่นม่านไม่พูด ป๋อซือเหยียนพูดเบาๆ:"คราวนี้ผมผิดเอง ผมควบคุมอารมณ์ไม่ได้""ป๋อซือเหยียน นั่นไม่ใช่ปัญหาหลัก”เสิ่นม่านดึงมือออก:"มีอะไรกลับบ้านค่อยคุย"เสิ่นม่านหันหลังกลับและเข้าไปในโรงรถ ป๋อซือเหยียนมองแผ่นหลังของเสิ่นม่านเหม่อลอยเล็กน้อยรถสองคันกําลังขับบนถนนตามกัน ป๋อซือเหยียนรู้ว่าเสิ่นม่านกำลังโมโห ดังนั้นเขาจึงไม่ขับรถเร็วมาก ขับตามหลังรถของเสิ่นม่านอย่างเงียบๆ โดยรักษาระยะห่างไว้ไม่มีใครอยู่บนถนนในเวลากลางคืนก็ดูเหมือนว่าถนนกว้างมาก เสิ่นม่านเปิดเพลงที่สงบและกําลังค
เธอเปิดประตูและพยายามปีนออกไป ควันในรถทําให้เธอสำลักไม่หยุดเสิ่นม่านลงรถ สิ่งแรกที่เห็นคือป๋อซือเหยียนที่สลบไปที่เบาะคนขับ มีเลือดที่หน้าผากและมีรอยแผลเป็นหลายจุดบนร่างกาย"ป๋อซือเหยียน!"เสิ่นม่านตะโกน รีบไปเปิดประตูรถลากป๋อซือเหยียนออกมาทันที"ป๋อซือเหยียนตื่นเถอะ! ตื่นสิ!"เสิ่นม่านมองไปรอบ ๆ แต่ไม่เจอเลยสักคน มีเพียงรถของเธอและป๋อซือเหยียนสองกันที่ชนกัน และหางตาของเธอก็เหลือบไปเห็นรถขป๋อซือเหยียนเริ่มมีน้ํามันรั่ว และลางสังหรณ์ที่เป็นลางร้ายก็เข้ามาในใจของเธอและเธอก็รีบเขย่าไหล่ของป๋อซือเหยียน:"ป๋อซือเหยียน! ตื่นสิ! ป๋อซือเหยียน!"ป๋อซือเหยียนขมวดคิ้วหลังจากพยายามลืมตา เขาเห็นเสิ่นม่านที่มีสีหน้าตกใจต่อหน้าเขาความทรงจําของเขาค่อนข้างเลือนลาง แต่รู้สึกเหมือนเคยเห็นใบหน้านี้ที่ไหนสักแห่งแต่นานมากแล้ว ขนาดเขาก็จำมันไม่ค่อยได้"ป๋อซือเหยียน!"เสียงของเสิ่นม่านขาดๆหายๆ:"คุณขยับได้ไหม? ออกมาเร็ว! รถกําลังจะระเบิด!"มีเปลวไฟอยู่ท้ายรถแล้ว และเธอเห็นว่าป๋อซือเหยียนไม่สามารถพูดอะไรได้สักคํา ดังนั้นเธอจึงอาศัยตอนที่เขายังตื่นอยู่ และใช้กําลังทั้งหมดของเธอลากร่างของเขา"มันไม่ม
เสิ่นม่านหยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าของป๋อซือเหยียน พยายามประคองสติของเธอกดโทรสายด่วน 120จากนั้นสติได้เลือนลานแล้วสลบไปวันรุ่งขึ้น เสิ่นม่านอยู่ในมึนเมาลืมตาขึ้น เห็นเลขาหลี่อยู่ข้างๆกำลังยุ่งอยู่ข้างๆ เสียงของเธอแหบและอ่อนแอ:"ป๋อซือเหยียนล่ะ?"เมื่อได้ยินเสียงของเสิ่นม่าน สีหน้าที่ดีใจก็ได้ปรากฏบนใบหน้าของเลขาหลี่ และเขารีบพูดว่า:"คุณหญิงอยากดื่มน้ำเหรอครับ?"เสิ่นม่านส่ายหัวถามว่า"ป๋อซือเหยียน……ป๋อซือเหยียนอยู่ที่ไหน""ประธารป๋อ……"เลขาหลี่ลำบากใจเล็กน้อย:"ประธานป๋อเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและตอนนี้อยู่ในห้องไอซียู"เลขาหลี่พูดแบบนี้ เสิ่นม่านพยายามลุกขึ้นและเลขาหลี่ รีบกดแขนของเสิ่นม่าน:"คุณหญิง! แพทย์บอกว่าอาการบาดเจ็บของคุณก็สาหัสเช่นกัน ตอนนี้คุณขยับไม่ได้นะครับ!"เสิ่นม่านไม่มีแรงพูดในเวลานี้ ป๋อซือเหยียนได้รับบาดเจ็บเพราะช่วยเธอไม่เห็นป๋อซือเหยียนด้วยตาของเธอเองเธอไม่วางใจ"คุณหญิง……"เลขาหลี่พยายามห้าม แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงดังอยู่นอกประตู"ม่านม่านล่ะ? เป็นไงบ้าง?!"เสิ่นม่านรู้ว่านี่คือเสียงของลุงรองเสิ่น เลขาหลี่เดินออกไปนอกห้องเพื่อตรวจสอบ เป็นลุงรองเสิ่นและคุ
เสิ่นม่านไม่ได้ระลึกถึงอุบัติเหตุรถยนต์ในหลายปีก่อนมานานแล้ว อุบัติเหตุที่ทำให้เธอต้องสูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่อายุยังน้อย ในตอนนั้นเธอยังเด็ก ต่อให้โตขึ้นมาแล้ว เธอก็ยังคิดว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุธรรมดา แต่ตอนนี้ฮั่วหยุนเหลียนนั่งอยู่ตรงหน้าเธอและบอกว่าเรื่องทั้งหมดนี้อาจจะไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นแผนการที่ไตร่ตรองมาอย่างดี!"พ่อแม่ของเซียวตั๋วตายในอุบัติเหตุรถยนต์ซึ่งเป็นเพียงภาพลวงตา ในตอนนั้นป้าเซียวที่ตั้งครรภ์อยู่รอดชีวิต เพื่อไม่ให้คนเหล่านั้นค้นพบ และเพื่อให้ป้าเซียวคลอดลูกได้อย่างสบายใจ คุณปู่เซียวได้ส่งป้าเซียวไปต่างประเทศ ไม่นานนัก เซียวตั๋วก็เกิดขึ้น"ตามข่าวลือ แม่ของเซียวตั๋วถูกกล่าวหาว่าเป็นภรรยาลับที่เซียวเป่ยเจิงเลี้ยงดูอยู่นอกบ้าน ซึ่งโกรธแค้นตระกูลเซียวมาโดยตลอด และปลูกฝังความคิดที่ต้องการแก้แค้นตระกูลเซียวให้แก่เซียวตั๋ว ซึ่งแท้จริงแล้วไม่ใช่คนบ้าแต่อย่างใด ครั้งหนึ่งบนเรือสำราญ เซียวตั๋วก็เคยยอมรับว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเพียงข่าวลือจากภายนอกแม่ของเซียวตั๋วไม่ใช่ภรรยาลับ แต่เป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของเซียวเป่ยเจิง เป็นคุณหญิงเซียวตัวจริง"คุณยังไม่ได้บอกฉันเลยว่า ใ
เบื้องหน้าคือวิลล่าที่ดูธรรมดา แต่ทำเลที่ตั้งของที่นี่ถือว่าดีที่สุด วิลล่าในย่านนี้มีราคาขั้นต่ำขั้นสูงกว่าล้านล้านบาท คนที่สามารถอาศัยอยู่แถวนี้ได้ต้องเป็นคนร่ำรวยหรือจะต้องรวยหรือมีเกียรติแต่ว่า ที่นี่ดูเหมือนไม่ใช่ที่ที่มีคนอาศัยอยู่เป็นประจำ"ไม่นึกเลยว่าคุณฮั่วจะมีบ้านที่งดงามแบบนี้ที่นี่""นี่ไม่ใช่ของผม"น้ำเสียงของฮั่วหยุนเหลียนเรียบเฉย เสิ่นม่านยังไม่ทันได้ตอบสนองอะไร ฮั่วหยุนเหลียนก็หยิบกุญแจออกมา เขาไอเบา ๆ สองครั้ง หน้าตาดูไม่ค่อยสู้ดีเท่าไร จากนั้นเขาก็เปิดประตูวิลล่าเสิ่นม่านก้าวขึ้นไปข้างหน้าแล้วพูดว่า: "ที่นี่ไม่ใช่บ้านของคุณ แล้วทำไมคุณถึงมีกุญแจล่ะ?""เพื่อนให้ผมมา"คนที่ฮั่วหยุนเหลียนเรียกว่าเพื่อนในเมืองไห่เฉิงนี้ไม่มีมากนัก เสิ่นม่านจึงนึกถึงเซียวตั๋วเป็นคนแรกฮั่วหยุนเหลียนเปิดประตูแล้วเสิ่นม่านก็เดินตามฮั่วหยุนเหลียนเข้าไป แม้วิลล่าจะดูเรียบง่ายจากด้านนอก แต่การตกแต่งภายในก็พิถีพิถันมาก แม้ในยุคนี้ก็ยังถือเป็นสิ่งที่ล้ำเลิศหลังจากฮั่วหยุนเหลียนเปิดไฟ เสิ่นม่านก็มองไปรอบ ๆ เหมือนที่นี่มีคนมาทำความสะอาดอยู่เสมอ ฮั่วหยุนเหลียนไม่ได้มาที่นี่เป็นครั้งแรก
"คุณเคยคิดเรื่องนี้อาจจะเหลือหลักฐานไหม? คุณยังสัญญากับฉันว่า จะไม่ทำเรื่องอันตรายอีกแล้ว"วันนี้เซียวตั๋วพาคนมาทั้งหมดเป็นพวกลุกฮือที่เคยติดตามเขาตลอด ซึ่งเสิ่นม่านก็ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ในชาติก่อน เสิ่นม่านรู้ว่า เซียวตั๋วมาเเมืองไห่เฉิง แท้จริงแล้วก็คือมีเป้าหมายอื่น เป้าหมายหลักของเขาคือป๋อซือเหยียน แม้ว่าตอนนี้เธอยังไม่รู้ว่าเซียวตั๋วมีจุดมุ่งหมายอะไรแต่สิ่งที่แน่นอนก็คือ เซียวตั๋วต้องการจะเป็นใหญ่ในเมืองไห่เฉิง และอุปสรรคคนแรกก็คือป๋อซือเหยียนแต่เธอไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องราวมากมายขนาดนี้ในชาตินี้ เส้นทางอนาคตได้ถูกปรับเปลี่ยนไป แต่เป้าหมายของเซียวตั๋วกลับไม่เปลี่ยนเลย และยังมีกลุ่มอันตรายเช่นนี้ซ่อนอยู่ด้วยหากมีสักคนที่ถูกจับได้ เซียวตั๋วอาจจะพังพินาศได้เสิ่นม่านไม่กล้าคิดถึงเรื่องในอนาคต เธอมองไปที่เซียวตั๋วตรงหน้า รอให้เซียวตั๋วอธิบายเซียวตั๋วนิ่งเงียบ เสิ่นม่านจึงถามตรงๆ "คุณมีเรื่องอื่นที่ต้องทำในเมืองไห่เฉิง ใช่ไหม?""...ใช่""ก่อนที่คุณมาเมืองนี้แต่อยู่ต่างประเทศก็ตั้งตัวเป็นใหญ่ได้แล้ว ทำไมถึงต้องมาเมืองไห่เฉิงด้วย หยุนเฟยหานไม่ใช่มาเมืองหลินเฉิงแล้วกำลังรุ่
เสิ่นม่านมองป๋อซือเหยียนที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงแล้วพูดเรียบๆ ว่า: "ไม่ล่ะ รอให้เขาหายดีแล้วฉันค่อยมาอีกทีก็แล้วกัน"เสิ่นม่านเดินออกจากห้องพักคนไข้โดยไม่ลังเลเลย ในตอนนั้นเอง ป๋อซือเหยียนที่นอนอยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นเลขาหลี่เห็นป๋อซือเหยียนลืมตาก็ตกตะลึง"คุณป๋อ? คุณ...""ช่วยพยุงผมลุกหน่อย"เสียงของป๋อซือเหยียนแหบแห้งเลขาหลี่รีบเข้าไปช่วยพยุงป๋อซือเหยียนให้ลุกขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า: "คุณป๋อครับ นี่คุณ... ใช้กลอุบายเรียกร้องความสนใจหรือครับ?"ป๋อซือเหยียนไม่พูดอะไรตอนนั้น เขาสังเกตเห็นความผิดปกติตั้งแต่แรกแล้ว ระบบรักษาความปลอดภัยส่งสัญญาณเตือนตั้งนานแล้ว เขารู้ว่าคนที่บุกเข้ามาในบ้านตระกูลป๋อในเวลานี้มีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้น และมีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้นที่มีความสามารถทำเช่นนี้ได้และเมื่อกลุ่มโจรบุกเข้ามา ด้วยรูปร่างของเขาสามารถหลบดาบนั้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่เขากลับไม่ทำเช่นนั้น แต่เลือกที่จะรับดาบนั้นเต็มๆเขาแค่อยากรู้ว่า เสิ่นม่านจะเสียใจหรือกังวลเพราะเขาหรือไม่ป๋อซือเหยียนแสดงสีหน้าอ่อนล้าด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ แล้วพูดว่า: "คุณหลี่ ในใจของเธอ คงยังมีผมอยู่บ้างมั้ง"
"กล่องปฐมพยาบาลมาแล้วค่ะ!"แม่บ้านวางกล่องปฐมพยาบาลลงตรงหน้าเสิ่นม่าน ขณะเดียวกัน เจียงฉินและฟู่ฉือโจวก็มาถึงพอดี เมื่อเห็นความยุ่งเหยิงเต็มพื้น เจียงฉินชะงักไป ทั้งสองคนต่างรู้ชัดว่า 'โจร' ที่ว่านั้นคือใครเจียงฉินขมวดคิ้วและพูดว่า: "นั่งรถฉันไปเถอะ ไม่รู้ว่ารถพยาบาลจะมาถึงเมื่อไหร่""ตกลง"เสิ่นม่านสั่งให้ยามช่วยกันยกป๋อซือเหยียนไปที่รถของเจียงฉินที่อยู่หน้าประตูในโรงพยาบาล แพทย์รีบทำการช่วยชีวิตป๋อซือเหยียนทันที เจียงฉินนั่งอยู่กับเสิ่นม่านบนเก้าอี้ในทางเดิน และพูดว่า: "ไม่ต้องกังวลนะ เมื่อกี้หมอบอกว่าไม่ใช่จุดอันตราย""แต่ถ้าเสียเลือดมากเกินไป ก็อาจเสียชีวิตได้"เสิ่นม่านนวดขมับและถามว่า: "แล้วฟู่ฉือโจวล่ะ?""เขา... เขามีธุระต้องกลับไปก่อน""ไปหาเซียวตั๋วใช่ไหม?"เสิ่นม่านและเจียงฉินต่างรู้ว่าโจรที่บุกเข้าบ้านตระกูลป๋อวันนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเซียวตั๋วครั้งนี้เซียวตั๋วทำอะไรลงไปอย่างบุ่มบ่ามเกินไป เห็นได้ชัดว่าเป็นการตัดสินใจกะทันหัน แม้ว่าการแทงครั้งนี้จะไม่ถึงกับเอาชีวิตป๋อซือเหยียน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าในระหว่างนั้นจะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นหรือไม่"ใครเป็นญาติผู้ป่ว
"ไม่มีเหตุผล ทำไมบ้านตระกูลป๋อจะถูกโจรบุกได้"เสิ่นม่านรู้ดีถึงระบบรักษาความปลอดภัยของบ้านตระกูลป๋อ นอกจากยามรักษาความปลอดภัย 20 คนแล้ว ยังมีแม่บ้านและบอดี้การ์ดอีกหลายคน ภายในบ้านตระกูลป๋อมีศาลบรรพชนของตระกูล ดังนั้นประตูหน้าและหลังจึงใช้ประตูเทคโนโลยีทั้งหมด คนทั่วไปยากที่จะเข้าไปในบ้านตระกูลป๋อได้ แล้วโจรที่ไหนจะมีฝีมือขนาดนี้ สามารถบุกเข้าประตูหลังของบ้านตระกูลป๋อได้อย่างกะทันหัน"ตำรวจคงจะมาถึงเร็วๆ นี้ พวกเราไม่ควรอยู่ที่นี่เพื่อสร้างความวุ่นวาย ม่านม่าน รีบไปกันเถอะ"เจียงฉินดึงแขนของเสิ่นม่านด้วยความกลัว แต่เสิ่นม่านขมวดคิ้วพูดว่า: “อย่าแจ้งตำรวจ ฉันจะเข้าไปข้างใน""คุณหนูเสิ่น คุณบ้าไปแล้วหรือ!"ฟู่ฉือโจวมองเสิ่นม่านที่อยู่ตรงหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ เสิ่นม่านมองประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ หากเธอเดาไม่ผิด โจรที่อยู่ในบ้านตระกูลป๋อตอนนี้ น่าจะเป็นคนที่เธอคิดถึงเสิ่นม่านวิ่งไปที่ประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ ขณะนี้บ้านตระกูลป๋ออยู่ในสภาพยับเยิน และในความมืด เสิ่นม่านก็ถูกจับแขนทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว: “หัวหน้า จับผู้หญิงได้คนหนึ่ง!"เสียงของโจรดึงดูดความสนใจของชายคนหนึ่งในความ
เสิ่นม่านวางสายโทรศัพท์มู่หยุนหานเดินเข้ามาถามว่า :“เกิดอะไรขึ้น?”“คุณและกู้ไป๋รู้จักคนในวงการบันเทิงบางคน ฉันมีธุระต้องไปก่อน”“แต่วันนี้มันเป็นงานสำคัญ คุณจะไปได้เหรอ?”เสิ่นม่านมองไปที่ป๋อซือเหยียนที่ยังคุยอยู่กับกู้ไป๋แล้วพูดว่า :“ฉันจะไปแบบเงียบๆ”พูดจบ เสิ่นม่านก็รีบดื่มไวน์จนหมดแล้วส่งแก้วเปล่าให้มู่หยุนหาน ก่อนจะยกกระโปรงแล้ววิ่งหนีไปในทันที เมื่อไม่มีใครสังเกตมู่หยุนหานพยายามเรียกเสิ่นม่าน แต่เสิ่นม่านวิ่งได้เร็วมาก จนในไม่ช้าเธอก็ออกมาจากประตูบ้านป๋อได้แล้วหลังจากนั้นสิบห้านาที รถสปอร์ตขับมาอย่างรวดเร็ว เสิ่นม่านมายืนที่หน้าบ้านป๋อ เจียงฉินก็ก้าวลงจากรถอย่างรวดเร็ว: “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงกลับมาคืนดีกันอย่างเฉียบพลัน?”“ใช่ค่ะ เสิ่นม่าน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า? หรือว่าป๋อซือเหยียนข่มขู่คุณ? อย่ากลัวนะ มีเซียวตั๋วอยู่ เขาไม่กล้าทำอะไรคุณหรอก ” ฟู่ฉือโจวพูดสนับสนุนจากข้างๆเสิ่นม่านพูดว่า: “มันไม่ใช่การข่มขู่ แต่เราทำข้อตกลงกัน”“ข้อตกลงอะไร?”“ฉันกับป๋อซือเหยียนได้เซ็นสัญญากันแล้ว เอกสารหย่าก็เซ็นเรียบร้อย เพียงแค่แกล้งทำเป็นคู่รักที่รักกับโลกภายนอกเพื่อช่วยฟื้นฟูภ
ประธานซ่งและซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบออกจากตระกูลป๋อ ขณะที่ป๋อซือเหยียนก็ลงมาจากชั้นสอง เลขาหลี่ก็เดินเข้ามาใกล้ป๋อซือเหยียนและพูดว่า: “ประธานป๋อ ไม่เห็นแม้แต่เงาของเมิ่งจงเซิง”ป๋อซือเหยียนมองไปรอบๆ เขาเคยคิดว่านี่จะเป็นโอกาสดีในการดูตัวตนที่แท้จริงของเมิ่งจงเซิง แต่ไม่คาดคิดว่าเมิ่งจงเซิงจะยังคงไม่ให้เกียรติเลย“แม้ว่าเมิ่งจงเซิงจะไม่มา แต่กู้ไป๋ก็มา”ทันทีที่เลขาหลี่กล่าวเสร็จ กู้ไป๋ก็เดินเข้ามาทางนี้: “ประธานป๋อ ยินดีที่ได้เจอกัน”“ยินดีที่ได้เจอกัน แต่ทำไมประธานเมิ่งไม่มา?”“ประธานเมิ่งไม่มา แต่การที่ผมมาที่นี่ก็เหมือนกัน”คำพูดของกู้ไป๋มีนัยยะ ซึ่งดึงความสนใจของป๋อซือเหยียนก่อนหน้านี้กู้ไป๋เป็นเพียงนักแสดงชั้นนำของบริษัท M กรุ๊ป ในสายตาของกลุ่มนักลงทุนใหญ่ๆ เขาเป็นเพียงแค่คนทำงานในบริษัท M แต่เขากลับพูดอย่างชัดเจนว่าตนอยู่ในระดับสูงสุดของบริษัท M กรุ๊ป“คุณกู้ หมายความว่าอะไรครับ?”กู้ไป๋ยิ้มเล็กน้อย สายตาของเขามีความลึกลับบางอย่างตลอดเวลาที่ผ่านมา ธุรกิจของบริษัท M กรุ๊ป คือเมิ่งจงเซิง ไม่เคยปรากฏตัวเลย มักจะปรากฏตัวแค่ในการเต้นรำที่สวมหน้ากากครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นเข
เธอเข้าข่ายไม่ชอบที่คนอื่นพูดถึงเรื่องที่เธอเคยเป็นมือที่สาม เลขาหลี่ก็พูดอย่างอ้อมๆ แต่ความหมายก็ชัดเจนในช่วงเวลานี้ ตระกูลป๋อไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงที่เพิ่งสูญเสียลูกไปได้ จึงต้องรักษาชื่อเสียงไว้ด้วยการอยู่คู่กับภรรยาเดิม สร้างภาพลักษณ์ว่าครอบครัวมีความรักกัน เพื่อให้เศรษฐกิจของตระกูลป๋อกลับมาฟื้นตัวเมื่อประธานซ่งได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็เอ่ยห้ามซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่กำลังจะพูด: “เหนี่ยนสือ อย่าทำตัวไม่รู้เรื่องนะ”“พ่อ…”“ผมเข้าใจความกังวลของประธานป๋อ และเข้าใจว่าท่านทำไปเพื่ออนาคตของตระกูลป๋อ ถ้าประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นหย่ากันแล้ว จะใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะแต่งงานกับลูกสาวของผม?”ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูดอะไร เลขาหลี่ก็ตามมาอธิบายว่า: “หกเดือนครับ สัญญาระหว่างประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นจะสิ้นสุดในหกเดือน ดังนั้นต้องให้คุณซ่งรออีกหกเดือน”“ ไม่ ตำแหน่งคุณหญิงป๋อควรเป็นของฉัน!”“เธอหุบปากซะ!”ประธานซ่งตัดบทพูดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนด้วยความโกรธเมื่อเห็นประธานซ่งโกรธ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก กลับถอยไปอยู่ข้างๆประธานซ่งลุกขึ้นพูดว่า: “ดี หกเดือนก็หกเดือน ผมหวังว่าประธานป๋อจะไม่ทำให้ผ