บทที่ 127

ทันทีที่เสิ่นเหลินฉวนพูดจบ เสิ่นม่านก็ตบเขาทันที ใบหน้าของเสิ่นเหวินฉวนก็ได้แดงเพราะโดนตบ

เสิ่นเหวินฉวนตกตะลึงอยู่สองสามวินาทีแล้วมองไปที่เสิ่นม่าน ด้วยความน่าไม่เชื่อ:"แกกล้าตีฉัน?!"

"ฉันเตือนแล้ว ถ้านายพูดอีก ก็อย่าโทษที่ฉันจะสั่งสอนนาย"

เสิ่นม่านมองไปที่เสิ่นเหวินฉวนอย่างเย็นชา

เสิ่นเหวินซวนก็ได้โมโหเลยทันที:"เสิ่นม่าน! แม่XXตาย……"

ก่อนที่เสิ่นเหวินฉวนพูดจบ เสิ่นม่านตบเขาอีกครั้ง คราวนี้ก็ได้ตบไปเต็มแรง หน้าของเสิ่นเหวินฉวนก็ได้บวมทันที

"เอาหมาออกจากปากบ้าง! เมื่อก่อนเห็นแก่หน้าลุงรองเลยให้เกียรติแกบ้าง ไม่สนใจแก แต่อย่าคิดว่าฉันเสิ่นม่านคนนี้จะโดนรังแกได้ง่ายๆ ต่อไปถ้าแกยังมาหาเรื่องฉัน ก็ระวังตัวด้วย!"

สายตาของเสิ่นม่านเย็นชาขึ้น เมื่อก่อนตอนที่เธอยังไม่ได้แต่งงานกับป๋อซือเหยียน เสิ่นเหวินฉวนยังเด็ก แต่ภายใต้การยุยงของคุณฉินก็ได้มารังแกเธอ

ทําลายการบ้านของเธอ ขโมยของเธอ จะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่เธอก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ

แต่ตอนนี้เธอไม่จําเป็นต้องปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจแล้ว

เสิ่นเหวินฉวนโมโหจนตัวสั่น อาศัยตัวเองที่แรงเยอะกว่าเสิ่นม่านลงไม่ลงมือกับเธอ แต่ทันใดนั้นเสิ่นม่านก็ตะโ