"ม่านม่านเรื่องนี้เป็นความผิดของเหวินฉวน ลุงจะพามันไปที่สถานีตํารวจเดี๋ยวนี้ ให้ตํารวจจัดการ!"เสิ่นเหวินฉวนได้ยินแบบนั้น ก็โกรธทันที:"พ่อ! พ่อจะส่งผมไปที่ให้ตํารวจได้ไง!""แกทำอะไรไว้ยังมีหน้ามาพูด? ส่งแกไปให้ตํารวจก็ถือว่าเบามากแล้ว!"หากเซียวตั๋วจัดการเรื่องนี้เอง เสิ่นเหวินฉวนไม่รอดแน่"ลุงรองค่ะ ไม่ต้องส่งให้ตำรวจหรอกคะ"เสิ่นม่านพูดเรียบเรียบ:"ที่น้องเป็นแบบนี้ก็เพราะว่าป้ารองตามใจเกินไป"ลุงรองเสิ่นพยักหน้า:"ก็เป็นแม่มันตามใจมัน! ตอนนี้ถึงไม่กลัวห่าอะไรเลย!""เมื่อวานเสิ่นเหวินฉวนมาหาหนูเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการแบ่งมรดกของตระกูลเสิ่น หนูแค่ว่าเขาไปไม่กี่คําเขาก็จะฆ่าคนเพื่อระบายอารมณ์ ขาดการอบรมสังสอนจริงๆ""แบ่งมรดกอะไร?"ลุงรองเสิ่นงง ไม่รู้เรื่องนี้เลยเสิ่นเหวินฉวนหน้าแดงทันที:"เสิ่นม่าน! หุบปาก!""แกต่างหากที่ต้องหุบปาก!"ลุงรองเสิ่นตอบทันที:หลังจากรู้สึกตัวเขาเตะเสิ่นหวินฉวน:"ไอลูกเวร กูยังไม่ตายมึงก็อยากฮุบสมบัติของตระกูลเสิ่นแล้วเหรอ!""พ่อ! ผมเปล่า!"ท่าทางของเสิ่นเหวินซวนอ่อนลงเล็กน้อย แต่เขาไม่กล้ายอมรับเรื่องนี้เสิ่นม่านพูดอย่างเรียบๆ:"ลุงรองค่ะเรื่องนี้โ
เจียงฉินเข้ามาหลังจากที่ลุงรองเสิ่นออกไป เธอได้ฟังเรื่องมาคร่าวๆตรงประตูแล้ว แต่ว่าความเกลียดในตระกูลใหญ่มีไม่น้อย แต่ไม่เคยได้ยินว่าฆ่าคนในครอบครัวเลยมาก่อน"ปกติอาตั๋วทำอะไรเด็ดขาดมาโดยตลอด แต่คราวนี้เขาใจอ่อนแล้ว"เจียงฉินสงสัย:"หากเป็นเขาเมื่อก่อนหลักฐานอะไร? เข้าไปเอาคนไปขังไว้ในกล่องดำ แล้ววันต่อมาลูกพี่ลูกน้องของเธอก็น่าจะปางตายแล้ว เรื่องที่ส่งให้ตำรวจอะไรแบบนั้น ง่ายไป""กล่องดํา?"เสิ่นม่านมองไปที่เจียงฉินอย่างสงสัยนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินคํานั้นเจียงฉินส่ายหัว:"น่าจะเป็นคําสแลงในแวดวงพวกเขาฉันก็ไม่รู้ว่ามันคือที่ไหร ฟู่ฉือโจวก็ไม่เคยอธิบายกับฉัน"เสิ่นม่านเงียบเหมือนว่าคนอย่างเซียวตั๋วที่เดินบนปลายมีดทุกวันคงมีวิธีการของตัวเองไม่อย่างนั้น จะทำให้คนกลัวได้ยังไง?เจียงฉินกล่าว:"อาจเป็นไปได้ว่าอาตั๋วไม่อยากทำให้เธอลำบากใจ เพราะลุงรองของเธอก็ดีกับเธอพอควร"หลังจากพูดจบ เจียงฉินพูดอย่างหงุดหงิด:"รู้ว่าเกิดเรื่องกับเธอแต่ก็ไม่มาดูเธอก่อน ความคิดของผู้หญิงเขารู้บางไหมเนี๊ย! แข็งกระด้างซะจริง" "แค่กๆๆ! "จู่ๆ เสียงไอของฟู่ฉือโจวมาจากนอกประตูเจียงฉินนั่งอยู่ เมื่
ฟู่ฉือโจวสะกิดเจียงฉินและส่งสัญญาณให้เจียงฉินไม่ต้องพูดอะไรไปมั่วเสิ่นม่านก็ได้พูดว่า:"ออกโรงพยาบาลเถอะ ฉันไม่ชอบอยู่ในโรงพยาบาล"ในชาติที่แล้วเธอตายบนเตียงผ่าตัดเธอได้กลัวโรงพยาบาลมาก"ค่ะ"เซียวตั๋วตอบแล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้องพักคนไข้คนเดียวไม่นาน ก็ได้ทำเรื่องออกโรงพยาบาลเสร็จ ฟู่ฉือโจวก็ลงไปชั้นล่างเพื่อขับรถเสิ่นม่านเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกจากห้อง เธอมองไปที่ห้องพักคนไข้ของป๋อซือเหยียนสักพัก สุดท้ายก็ออกไปพร้อมกับเจียงฉินนอกโรงพยาบาล เสิ่นม่านบังเอิญไปเห็นรถของเลขาหลี่ ใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็สะท้อนอยู่ที่หน้าต่างเบาะหลังในตอนเย็น ป๋อซือเหยียนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลก็ได้ตื่นมา และเห็นแผ่นหลังอย่างพร่ามัวอยู่ข้างๆ"เสิ่นม่าน...... "เสียงของป๋อซือเหยียนนั้นเบามากก็เห็นแผ่นหลังนั้นหยุด พอหันกลับมากลับเป็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่ยิ้มหวาน"ซือเหยี่ยน ในที่สุดก็ฟื้น"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนวางน้ําร้อนไว้ข้างๆแล้วพูดว่า:"ฉันมาหาคุณหลังเลิกเรียนคุณยังไม่สบายตรงไหม? ฉันไปเรียกหมอ"เมื่อเห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนสีหน้าผิดหวังก็อยู่บนหน้าของป๋อซือเหยียนเสียงของเขาแหบเล็กน้อย:"เสิ่นม่านล่ะ?"รอย
"เอากุญแจรถมาให้ฉัน!"เลขาหลี่ตกตะลึง แต่เขาไม่กล้าไม่ฟังคำสั่งของป๋อซือเหยียน หยิบกุญแจออกมาอย่างลังเลในวินาทีถัดมา ป๋อซือเหยียนหยิบมันขึ้นมาแล้วออกจากโรงพยาบาลใบหน้าของเขายังคงซีดเล็กน้อย เลขาหลี่หลังอย่างใกล้ชิดเห็นป๋อซือเหยียนขึ้นรถและเหยียบคันเร่งออกไปอย่างรวดเร็ว"ประธานป๋อ! "เลขาหลี่ตะโกนอยู่ท้ายรถ แต่ป๋อซือเหยียนไม่คิดจะหยุดแม้แต่น้อย และหลังจากนั้นไม่นานก็ไม่เห็นเขาแล้วในเวลานั้น เสิ่นม่านพักอยู่บนเตียงในอพาร์ตเมนต์เพื่อพักฟื้น ฟู่ฉือโจวกําลังยุ่งอยู่ในครัว เจียงฉินกําลังช่วยให้ยุ่งอยู่ด้านข้าง เซียวตั๋วก็นั่งอยู่บนโซฟาไม่ไกลกำลังอ่านหนังสือพิมพ์ฉากนี้อบอุ่นมาก และเสิ่นม่านก็ชอบความอบอุ่นเช่นนี้ชาติที่แล้วเพราะพ่อแม่เธอได้เสียไปตั้งแต่เด็ก แม้ว่าเธอจะอาศัยอยู่ในบ้านของลุงรองเสิ่น แต่ทุกคนก็ต่างสวมหน้ากาก เธอไม่ได้สัมผัสความอบอุ่นของครอบครัวแบบนี้มานานแล้วถ้าเป็นแบบนี้ตลอดไปก็ดีรถของป๋อซือเหยียนจอดนอกอพาร์ตเมนต์ของเสิ่นม่าน และเขากดโทรหาเสิ่นม่านไม่มีคนรับสายมือป๋อซือเหยียนที่ถือโทรศัพท์ซีดเล็กน้อย เขาลงจากรถและเดินไปที่ห้องรักษาความปลอดภัย"คุณครับ คุณมาหา
"เซียวตั๋ว แก……"ป๋อซือเหยียนยังจะพูดต่อ เซียวตั๋วขัดจังหวะและพูดว่า:"ดูเหมือนม่านม่านจะตื่นขึ้น ประธานป๋อไปดูแลซูเฉี่ยนเฉี่ยน ก่อนดีกว่าครับ วางล่ะ"เซียวตั๋ววางสายสีหน้าของป๋อซือเหยียนมืดและมือได้บีบโทรศัพท์จนไร้เลือด"คุณป๋อ……"รปภ.เรียกอย่างอดไม่อยู่:"หรือวันอื่น?"ป๋อซือเหยียนมอง รปภ. อย่างเย็นชา รปภ.ก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อทางนั้น เสิ่นม่านตื่นขึ้นมาจากเตียงอย่างงัวเงียและหลังจากขยี้ตาแล้ว เสิ่นม่านก็ถามอย่างสงสัย:"เมื้อกี้มีคนโทรมาเหรอ?"เซียวตั๋วหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอีกครั้งและพูดเรียบ ๆ :"เปล่า คุณกําลังฝันน่ะ"เสิ่นม่านสงสัยตอนที่เธอนอนหลับเมื่อกี้ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นนี่นาเป็นไปได้ไหมว่าเธอกําลังฝันอยู่?เสิ่นม่านนวดหว่างคิ้วและเอื้อมมือไปเอาโทรศัพท์มือถือข้างเตียง เห็นว่ามีสายที่ไม่ได้รับจากป๋อซือเหยียนเสิ่นม่านขมวดคิ้วป๋อซือเหยียน……ตื่นแล้วเวลานี้เจียงฉินในครัววิ่งออกไปพร้อมกับจานและตะโกนเรียกเสิ่นม่าน:"ม่านม่าน ลุกมากินข้าว!""……ค่ะ"เสิ่นม่านวางโทรศัพท์ไว้ข้างๆ วันรุ่งขึ้น ทนายได้ส่งสัญญาหย่าร้างให้เสิ่นม่าน ตอนเย็นเสิ่นม่านก็กลับไปที่บ้านป๋อเพ
"คุณคิดว่าเพื่อร่วมธุรกิจกับตระกูลเสิ่น ผมถึงไม่หย่า?"ป๋อซือเหยียนเดินเข้าไปทีละก้าว เสิ่นม่านเงยหน้าขึ้นมองไปที่ป๋อซือเหยียน:"ไม่ใช่เหรอ?""ไม่แน่นอน!"ป๋อซือเหยียนเหยียดมือออกแล้วกดลงบนไหล่ของเสิ่นม่าน ดวงตาของเขาก็ได้แดงก่ำ:"คุณฟังให้ดี ผมไม่ตกลงที่จะหย่า! คุณอย่าคิดที่จะไปจากตระกูลป๋อ" "ปล่อยฉัน! "เสิ่นม่านสะบัดป๋อซือเหยียนออกและเยาะเย้ย:"ป๋อซือเหยียน อย่าบอกฉันว่าคุณไม่อยากหย่าเพราะคุณชอบฉัน" "ฉัน…… "ไม่รอให้ป๋อซือเหยียนพูด เสิ่นม่านก็ขัดจังหวะ:"ฉันเสิ่นม่านคิดว่าไม่ได้มีเสน่ห์จนสามารถทําให้ประธานป๋อมาชอบฉันได้ คุณทําให้ฉันอับอายต่อหน้าคนนอกหลายต่อหลายครั้งเพื่อซูเฉี่ยนเฉี่ยน และจัดการกับเพื่อน ๆ ของฉันตามอําเภอใจ ฉันทนการแต่งงานแบบนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ ไม่ว่าคุณจะยอมหรือไม่ก็ตามฉันก็จะหย่ากับคุณ""เสิ่นม่าน! คุณเอาความมั่นใจจากไหนที่มาพูดแบบนั้นกับผม?"ป๋อซือเหยียนพูดด้วยความโกรธ:"คุณและเซียวตั๋วก็อยู่ด้วยกันแล้วไม่ใช่เหรอ สองคนความสัมพันธ์ไม่ชัดเจนแบบนั้น? คุณล่ะเอาหน้าผมไปไว้ที่ไหน!""ฉันกับเซียวตั๋ว?"เสิ่นม่านดูเหมือนจะได้ยินมุกตลกอะไร:"ที่แท้คุณเห็นว่าฉันเป็นคนแบบนั
"ป๋อซือเหยียน! คุณ!""ผมไม่อยากได้ยินคุณพูดถึงเรื่องหย่าร้างอีก ถ้าผมไม่อนุญาต คุณจะเป็นภรรยาของป๋อซือเหยียนคนนี้ตลอดไป""ป๋อซือเหยียน คุณมีสิทธิ์อะไร?……""เพราะผมคือป๋อซือเหยียนในเมืองไห่เฉิงผมพูดอะไรก็คืออะไร ผมไม่ยอมคุณก็หย่าไม่ได้" "เธอ! "ไม่รอเสิ่นม่านพูดจบ ป๋อซือเหยียนก็โยนสัญญาหย่าลงในถังขยะแล้วเดินไปชั้นบนเสิ่นม่านมองไปที่แผ่นหลังของป๋อซือเหยียนอย่างโมโหเป็นบ้าอะไร ทำไมเขาไม่ยอมหย่าแล้ว?ในชาติที่แล้วเธอร้องไห้และขอร้องป๋อซือเหยียนว่าไม่หย่า ป๋อซือเหยียนไม่มองเธอด้วยซ้ำ แต่คราวนี้เธอขอหย่าก่อนและก็โวยวายถึงขนาดนี้แล้ว ป๋อซือเหยียนกลับไม่ยอมหย่าด้วยเสิ่นม่านมองสัญญาหย่าในถังขยะแต่ว่ามีประโยคหนึ่งที่ป๋อซือเหยียนพูดถูก เมืองไห่เฉิงในตอนนี้ป๋อซือเหยียนพูดอะไรก็คืออะไรหากป๋อซือเหยียนไม่เห็นด้วยกับการหย่าร้างเธอจะไม่สามารถหย่าได้ดูเหมือนว่าจําเป็นต้องเติมไฟให้กับการหย่าร้างหน่อยวันรุ่งขึ้น เสิ่นม่านไปที่สํานักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์เพื่อลงทะเบียน สายต่อบริษัทที่ขาดทุนหลายแห่งในเครือตระกูลเสิ่นทันทีที่เสิ่นม่านมาถึงประตูบริษัท ก็เห็นแผนกต้อนรับที่ขี้เกียจและ
"กู้ไป๋?"ผู้จัดการนึกคิดราวกับว่าเขาจําคนนี้ไม่ได้และเขาพูดว่า:"ประธานเสิ่นครับ ในบริษัทเราคนที่ดังที่สุดคือเห่อหยวนนะครับ! ให้ผมไปเรียกเฮ้อหยวนมาไหม?"เสิ่นม่านมองผู้จัดการ แม้ว่าเธอจะยิ้มอยู่ แต่ก็ไม่มีรอยยิ้มในดวงตาแม้แต่น้อย"ให้เวลาคุณครึ่งชั่วโมง ให้กู้ไป๋มาหาฉัน"เสิ่นม่านทิ้งประโยคนี้แล้วเดินขึ้นไปชั้นบนผู้จัดการก็ได้สั่งลูกน้องตัวเอง จากนั้นก็เดินตามเสิ่นม่านชั้นล่างพนักงานมองหน้ากันกู้ไป๋? ก็แค่เด็กที่เพิ่งเรียนจบไม่ใช่เหรอ?แต่ว่าเสิ่นม่านเปิดปากแล้ว พวกเขาก็ได้รีบติดต่อกู้ไป๋ให้รีบมาบริษัทเสิ่นม่านมองการตกแต่งห้องทำงาน ผู้จัดการยังคงประจบอยู่ข้างๆ:"ประธานเสิ่น นี่เป็นห้องทำงานที่เจ้านายคนก่อนใช้ เมื่อว่าผมได้ให้คนตกแต่งอีกรอบ คุณพอใจไหมครับ?""ไม่เลว "เสิ่นม่านนั่งลงบนเก้าอี้สํานักงานผู้จัดการยิ้มและพูดว่า:"ประธานเสิ่นเห่อหยวนเป็นเสาหลักของบริษัทเรา ท่านจะไม่เรียกมาพบหน่อยเหรอครับ?"เสิ่นม่านยิ้ม รอยยิ้มนั้นทำให้ผู้จัดการประหม่าเสิ่นม่านจะไม่รู้ได้อย่างไร เห่อหยวนเป็นเพียงศิลปินที่ดังในเรื่องที่ไม่ดี ซึ่งเป็นเพียงดาราชายชั้นสอง ไม่มีทักษะการแสดงไม่มี