บทที่ 132

เจียงฉินมาเร็วแบบนี้ เสิ่นม่านก็ตกใจเล็กน้อย

"ไปทำอีท่าไหน ทำไมเป็นแผลทั้งตัวแบบนี้? "

เจียงฉินอยู่ข้างๆดวงตาเต็มไปด้วยความปวดใจ

"เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์นิดหน่อย ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร"เสิ่นม่านยื่นมือออกมา:"พี่ดูสิยังขยับได้"

"นี่เรียกว่าอุบัติเหตุเล็กน้อยเหรอ?"

เจียงฉินมองไปที่ร่างของเสิ่นม่าน ไม่กล้าคิดเลยว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น

"ฉันก็ว่าทำไมเธอไม่ตอบทั้งคืน! แล้วป๋อซือเหยียนล่ะ? เขาเป็นสามีภาษาอะไร!"

เมื่อพูดถึงป๋อซือเหยียน สีหน้าของเสิ่นม่านก็หมองลงเล็กน้อย

"เขาอยู่ห้องข้างๆค่ะ"

ทันทีที่เสิ่นม่านพูดจบ เจียงฉินก็ยืนขึ้นและเดินไปนอกห้อง เสิ่นม่านห้ามไม่ทันก็เห็นเจียงฉินพึ่งออกจากประตูก็เห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนเข้า

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่รู้ว่าพูดอะไรกับเลขาหลี่ เจียงฉินพูดอย่างเย็นชา:"เธออีกแล้วเหรอ?"

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเห็นเจียงฉินก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่เธอไม่กลัวเจียงฉิน ที่นี่คือโรงพยาบาลเธอไม่เชื่อว่าเจียงฉินจะกล้าทําอะไร

เลขาหลี่เห็นแบบนั้น ก็รีบพูดคลายบรรยากาศ:"คุณซู ผมส่งคุณกลับไปก่อน"

"ขอบคุณเลขาหลี่"

ซูเฉี่ยนเฉี่ยนทำตัวเหมือนกวางที่หวาดกลัวและมองไปที่เลขาหลี่อย่างซาบซึ้ง

แม้ว่าเ