เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 788
บทที่เกี่ยวข้อง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 789
“เจ้าลูกคนนี้”หนานหยางอ๋องมองเพียงว่าเมี่ยชิงหว่านกำลังเขินอาย จึงไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก แต่กลับไม่รู้ว่าเมี่ยชิงหว่านนั้นปรารถนาจะสังหารเผยเสวียนเหลือเกิน“ท่านพ่อตา ชิงหว่านอาจจะได้ยินเรื่องการแต่งงาน จึงเขินอายไปหน่อย”เผยเสวียนยิ้มออกมาเหมือนสุภาพบุรุษผู้มีคุณธรรมหนานหยางอ๋องจะไปเข้าใจความคิดของลูกสาวได้อย่างไร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเมี่ยชิงหว่านที่ไม่ได้รับการเลี้ยงดูจากเขามาตั้งแต่เด็ก เผยเสวียนพูดเช่นนี้ เขาก็เชื่อแล้ว“ท่านพ่อตา ใช้ชาแทนเหล้า เขยขอดื่มให้ท่านหนึ่งจอก”“ดี ๆ ๆ เอามาจอกหนึ่ง”ทางด้านนี้หนานหยางอ๋องและเผยเสวียน “ชนแก้วแลกจอก” ดื่มด่ำสำราญร่วมกัน ในขณะที่อีกด้านหนึ่งกู้หว่านเยว่ก็แอบเตะซูจิ่งสิงใต้โต๊ะทั้งสองหาข้ออ้างเดินออกมาระหว่างงานเลี้ยง แต่แล้วก็พบเมี่ยชิงหว่านยืนสองจิตสองใจอยู่นอกห้องของซูจื่อชิง“ชิงหว่าน?”กำลังลังเลใจว่าจะเข้าไปดีหรือไม่ แต่ซูจื่อชิงก็เห็นนางก่อนแล้วมือทั้งสองถูกพันแผลจนเหมือนบ๊ะจ่างลูกใหญ่ ฉู่เฟิงกำลังป้อนอาหารเขาอยู่“เจ้ามาที่นี่ได้ยังไง รีบเข้ามาสิ มัวยืนอยู่หน้าประตูทำไม?”ซูจื่อชิงเดินออกไปด้วยความตื่นเต้น ดวงตาทั้งคู่ส่อ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 790
“เผยเสวียนรังแกเจ้าหรือ?!”“เปล่า”เมี่ยชิงหว่านส่ายหัว ทว่าสายตาที่หลบเลี่ยงกลับทำให้ซูจื่อชิงรู้สึกได้ว่ามีอะไร“เจ้าไม่ต้องกลัว ข้าจะไปถามเขาเดี๋ยวนี้”หากเผยเสวียนสามารถมอบความสุขให้นางได้จริง ๆ และนางเต็มใจ เขาก็ทำได้แค่อวยพรเท่านั้น แต่หากเผยเสวียนยังคงรังแกนางอยู่เสมอ ก็อย่าหาว่าเขาไม่เกรงใจซูจื่อชิงลุกขึ้นและกำลังจะออกไป แต่เมี่ยชิงหว่านกลับรีบขวางเขาไว้เหมือนตกใจกลัว“ท่านอย่าไป อย่าไปถามเขา?”นางดูควบคุมอารมณ์ไม่ค่อยอยู่ ซูจื่อชิงยิ่งงุนงงมากกว่าเดิม“เป็นอะไรกันแน่?”“เอาเป็นว่าท่านไม่ต้องไปถามเขา ถ้าท่านไปถามเขาล่ะก็ ข้าจะไม่ให้อภัยท่าน”พูดจบ เมี่ยชิงหว่านก็วางถ้วยกับตะเกียบลง แล้ววิ่งออกไปข้างนอก“ชิงหว่าน?”“อย่าตามข้ามานะ ขอร้องล่ะ!”เมี่ยชิงหว่านวิ่งตรงกลับไปที่ห้องของตัวเอง ในขณะที่ซูจื่อชิงกลับยืนนิ่งอยู่กับที่ คิ้วขมวดแน่น ราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง“ท่านพี่ ข้ารู้สึกว่า เผยเสวียนต้องทำอะไรกับชิงหว่านแน่”กู้หว่านเยว่ดึงซูจิ่งสิงมา ดอดออกจากห้องที่ซูจื่อชิงอยู่ มาพูดคุยกันตรงที่ที่ไม่มีใครต้องบอกว่าตอนแรกนางแค่รู้สึกสงสัย แต่เมื่อเห็นท่าทางของ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 791
เมื่อเห็นเผยเสวียนกำลังจะร้องขอความช่วยเหลือ ก็ปล่อยอีกหมัดหนึ่งกระแทกปากของเขา“เจ้าบังอาจมารังแกชิงหว่าน กล้าดียังไง?!”ซูจื่อชิงปรารถนาจะสังหารเผยเสวียนใจจะขาด หญิงสาวที่เขาคอยประคองอยู่ในส่วนลึกของหัวใจ กำลังถูกเผยเสวียนหยามเกียรติและย่ำยีเช่นนี้“ปล่อย ปล่อยนะ!”ทักษะการต่อสู้งู ๆ ปลา ๆ ของซูจื่อชิงอาจกล่าวได้ว่าพอ ๆ กันกับเผยเสวียน แต่ด้วยไฟโทสะเต็มอก จึงใจร้อนซัดอีกฝ่ายจนหมอบราบคาบทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไปกว่าเมี่ยชิงหว่านจะตั้งสติได้ ใบหน้าของเผยเสวียนก็บวมปูดเป็นหัวหมูแล้ว“จื่อชิง เจ้าไปอยู่ข้างนอกตั้งแต่เมื่อไหร่?”เมื่อครู่คำพูดเหล่านั้น เขาได้ยินมากน้อยแค่ไหนกันนะ?ใบหน้าของเมี่ยชิงหว่านเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและอับอายเคียดแค้น แต่ซูจื่อชิงกลับเหลือเพียงความปวดร้าวเท่านั้น“ข้าได้ยินแล้ว ข้าได้ยินทั้งหมด ข้าได้ยินเขาข่มขู่เจ้า”เขาจับมือของเมี่ยชิงหว่านไว้“เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมเจ้าไม่บอกข้าให้เร็วกว่านี้?”เมี่ยชิงหว่านทั้งอับอายและเคียดแค้นเจียนตาย อยากจะโขกหัวให้ตายไปเสีย สิ่งที่นางกลัวที่สุดคือเรื่องนี้จะมีคนรู้ ผลปรากฏว่าไม่เพียงแต่มีคนรู้จร
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 792
“พูดมา!”ซูจื่อชิงแทบคลั่งแล้ว“ข้าไม่พูดหรอก เก่งจริงเจ้าก็ฆ่าข้าเสียเลยสิ แต่ข้าต้องบอกเจ้าว่า หากเจ้าฆ่าข้าจริง ๆ ภาพวาดเหมือนของชิงหว่านก็จะกระจายไปทั่วถนนและตรอกซอกซอย”ซูจื่อชิงเหมือนถูกฟ้าผ่าแสกหน้า “ภาพวาดเหมือนอะไรกัน?”“ฮ่าฮ่า เจ้าว่าไงล่ะ”เผยเสวียนยิ้มกริ่มพลางชี้มือชี้ไม้ “ภาพนั้นข้าเป็นคนวาดเองกับมือ เจ้าไม่รู้หรอก ที่บั้นเอวของนางยังมีปานแดงเล็ก ๆ อยู่ด้วย”เหมือนเสียงระเบิดดังลั่นในใจซูจื่อชิง เขาเคยคิดถึงความเป็นไปได้มากมาย แต่ก็นึกไม่ถึงว่าเผยเสวียนจะชั่วร้ายได้ถึงเพียงนี้ทุกคำและทุกประโยค ราวกับมีมีดกรีดหัวใจของเขามิน่าเล่าเมี่ยชิงหว่านถึงผอมซูบไปมากขนาดนั้น ไม่แปลกใจเลยที่นางร้องไห้อยู่เรื่อย ๆ นางโดนข่มเหงรังแกจนเป็นเช่นนี้นี่เอง!เจตนาสังหารอันท่วมท้นเอ่อล้นขึ้นในดวงตาของซูจื่อชิง แทบอยากจะชำแหละคนที่อยู่ตรงหน้าให้เป็นชิ้น ๆ เขาพยายามควบคุมตัวเองอย่างเต็มที่ จึงไม่ได้สังหารเผยเสวียนโดยตรงทันที“ภาพวาดพวกนั้น เจ้าเอาไปไว้ที่ไหน?”“ฮ่าฮ่า เจ้าอยากรู้ ยังไงข้าก็ไม่บอกเจ้าหรอก รอจนถึงวันแต่งงานของข้ากับชิงหว่าน บางทีข้าอาจจะยกภาพหนึ่งให้เจ้า ให้เจ้าเก็บไว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 793
เมี่ยชิงหว่านก้มหน้าลง ไม่กล้ามองเขา“ข้า ข้าสกปรกมาก...ข้า...”“ไม่ใช่ ไม่ใช่นะ”ซูจื่อชิงรู้สึกสงสารเป็นที่สุด กอดนางไว้ในอก “เจ้าฟังข้านะชิงหว่าน เรื่องพวกนี้ไม่ใช่ความผิดของเจ้า เจ้าไม่เคยทำอะไรผิด เจ้าเป็นผู้หญิงที่บริสุทธิ์และสะอาดที่สุดในโลกนี้ ทั้งในอดีตและในอนาคตถ้าเจ้าจะโทษก็โทษข้า อย่าตำหนิตัวเอง ข้าเองที่ไม่ได้ปกป้องเจ้าให้ดี ข้าเองที่พูดคำประชดประชันพวกนั้น ทำร้ายจิตใจของเจ้า ชิงหว่าน เจ้าอย่าเศร้าไปเลย ข้าจะอยู่กับเจ้าเสมอ จากนี้ไปข้าจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเจ้าอีกข้าเองก็จะไม่มีทางรังแกเจ้าหรือทำให้เจ้าร้องไห้เหมือนเมื่อก่อนตกลงไหม”ขนตาของเมี่ยชิงหว่านสั่นระริก น้ำตาไหลพรากดั่งสายฝนซูจื่อชิงรู้ว่านางไม่อยากพูดอะไร จึงไม่ฝืนใจนาง ปล่อยให้นางซบอยู่ในอ้อมอกให้เขาพูดก็พอแล้ว เขามาเพื่อเยียวยาหัวใจที่แตกสลายของนาง“เจ้ารู้ไหมชิงหว่าน เมื่อคืนตอนที่ข้าฟุบอยู่หน้าเตียงของเจ้า จู่ ๆ ก็ฝันไป”ซูจื่อชิงกอดนางไว้ ไม่เคยรู้สึกจิตใจสงบเหมือนในช่วงเวลานี้เลย“ข้าฝันว่าพี่ใหญ่ตาย ข้าทำหลายสิ่งหลายอย่างเพื่อล้างแค้นให้เขา เหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน...ในความฝันข้าเกือบจะไม่รอดแล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 794
“พรุ่งนี้ เราจะออกเดินทางช้าหน่อย”ใบหน้าของซูจิ่งสิงเต็มไปด้วยความสงสาร พลางลูบหน้าผากของนางอย่างแผ่วเบาภรรยาของเขามักจะเป็นห่วงเรื่องของคนอื่นอยู่เสมอ เมื่อไหร่จะเป็นห่วงสุขภาพของตัวเองบ้างล่ะ?“กลับถึงจวนแล้ว เจ้าก็นอนให้เต็มอิ่ม หากมีเรื่องอะไร ก็ปล่อยให้คนเป็นสามีจัดการ”หลังจากคลอดจ้านจ้าน นี่เป็นครั้งแรกที่นางอยู่นอกจวนทั้งคืน พอพูดถึงเรื่องกลับจวน ก็อดคิดถึงลูกชายขึ้นมาไม่ได้“ไม่รู้ว่าคืนนี้ลูกชายไม่ได้เจอเรา จะร้องไห้งอแงไหมนะ”ซูจิ่งสิงตวัดปลายจมูกของนาง “พรุ่งนี้กลับไปก็รู้แล้ว ร้องก็ร้องไปสิ ร้องไห้ครั้งเดียวไม่เป็นไรหรอก”“ท่านนี่เป็นพ่อแท้ ๆ ตัวจริง”กู้หว่านเยว่หัวเราะคิกคัก อดซุกตัวเข้าไปในอ้อมกอดของชายหนุ่มไม่ได้เมื่อสัมผัสถึงกลิ่นหอมอันเย็นเยียบจากกายเขา ความง่วงก็เข้าครอบงำ หลังจากนั้นไม่นานก็ผล็อยหลับสบายไปซูจิ่งสิงโอบกอดนางไว้ด้วยสองมือ ก่อนจูบหน้าผากอันเกลี้ยงเกลาของนางอย่างอ่อนโยนทั้งสองหลับไปพร้อมกันเดิมทีคิดว่าเรื่องราวทุกอย่างสิ้นสุดความวุ่นวายลงแล้ว คืนนี้จะสามารถนอนหลับได้อย่างสงบสุขแต่ปรากฏว่าราว ๆ ยามสี่ จู่ ๆ ก็มีเสียงกรีดร้องดังมาจากข
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 795
เดิมทีก็เศร้าเสียใจจนไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว เขาคิดไม่ตกจึงถือคบไฟมาที่ยุ้งฉาง“ชีวิตเอ้อร์โก่วคือชีวิต แล้วชีวิตลูกชายทั้งสองของข้าไม่ใช่ชีวิตหรือ?”อารมณ์ของลุงเนี่ยค่อนข้างคุกรุ่น ทำให้ทุกคนรู้สึกเกรงกลัวไปชั่วขณะหนึ่งกู้หว่านเยว่รีบเอ่ยขึ้น “หากท่านเผายุ้งฉางจริง ๆ ท่านจะไม่สามารถทวงคืนความยุติธรรมให้กับเสือใหญ่และเสือน้อยได้อีก”ลุงเนี่ยชะงักงันไปในทันทีประโยคนี้ของกู้หว่านเยว่ พูดกระทบส่วนลึกในจิตใจของเขาที่เขาก่อเหตุนี้ขึ้นมา ต้องการเผายุ้งฉางเพื่อระบายความโกรธจริงหรือ?ไม่ใช่ เขาแค่ต้องการทวงคืนความยุติธรรมให้กับลูกชายเท่านั้น“ท่านอ๋อง ชายาท่านอ๋อง”ลุงเนี่ยน้ำตาอาบแก้ม“เสือใหญ่และเสือน้อย เมียของข้าแลกมาด้วยชีวิตเพื่อคลอดพวกเขา เมียของข้าต้องตายระหว่างคลอดหลายปีที่ผ่านมา ข้ากลัวการแต่งงานใหม่กับคนอื่น แล้วคนผู้นั้นจะทำไม่ดีกับลูกทั้งสองในอนาคตข้าเป็นทั้งพ่อและแม่ เลี้ยงดูพวกเขาจนเติบใหญ่ เพื่อวันหนึ่งในอนาคต เมื่อข้าลงไปพบเมียของข้าในยมโลก จะได้บอกนางว่า: เจ้าเห็นไหมว่าข้าดูแลลูกสองคนดีแค่ไหน?”ลุงเนี่ยสะอึกสะอื้นขึ้นมาโดยพลัน ร้องไห้โฮอย่างเจ็บปวด “ลูกชาย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 796
“วีรบุรุษให้กำเนิดคนขี้ขลาดไร้ความสามารถ เมื่อทำผิดก็ต้องถูกลงโทษ”กู้หว่านเยว่ไม่พอใจอยู่ครู่หนึ่ง จะถูกหรือผิด ค่อยไปว่ากันในศาล“ไปพักผ่อนเถอะ เรื่องนี้ให้เป็นหน้าที่ของข้า”เมื่อเห็นเอ้อร์โก่วเอะอะโวยวาย ซูจิ่งสิงก็ขมวดคิ้วบาง ๆ ไม่อยากให้คนแบบนี้มาแปดเปื้อนสายตาของภรรยา“ยังเหลืออีกหนึ่งถึงสองชั่วยามก่อนรุ่งสาง”“ก็ดีเหมือนกัน”พรุ่งนี้กู้หว่านเยว่ยังมีงานอื่นต้องทำอีก จึงไม่ฝืนอยู่ที่นี่ต่อ รีบกลับไปพักผ่อนลุงเนี่ยคุกเข่าลงกับพื้นด้วยความตื่นเต้น “ขอบคุณท่านอ๋อง ขอบคุณชายาท่านอ๋อง ที่ทวงคืนความยุติธรรมให้กับลูกชายทั้งสองของข้า”ซูจิ่งสิงเอ่ยเสียงขรึม “วันนี้เจ้าต้องการจุดไฟเผายุ้งฉาง ก็ต้องถูกลงโทษตามกฎหมายด้วย เจ้าจะยอมรับหรือไม่?”ลุงเนี่ยคุกเข่าไม่ยอมลุก “เรื่องนี้ข้าน้อยทำผิดไปแล้ว ข้าน้อยยินดีรับโทษทุกอย่าง ขอเพียงลูกชายทั้งสองไม่ตายเปล่า”“อืม”ซูจิ่งสิงโบกมือให้คนมาช่วยจับเขาและเอ้อร์โก่วขึ้นมา กุมตัวไปส่งทางการในวันพรุ่งนี้“หัวหน้าหมู่บ้าน พรุ่งนี้เจ้าพาต้าหนิวไปส่งทางการพร้อมกันเลย”หัวหน้าหมู่บ้านสั่นสะท้านจากสายตาเย็นยะเยือกของซูจิ่งสิง “ขอรับ”เขากลัวว
บทล่าสุด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1656
“ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาอยากฆ่าพวกเจ้า ก็แค่บังเอิญโดนข้าจับได้เสียก่อน”“พระมเหสี ข้าเอง”เกาเจี้ยนจะกล้าให้กู้หว่านเยว่ลงมือเองได้อย่างไร เขารีบรุดหน้าเข้าไปคว้าเชือกป่านจากมือของนาง แล้วจับคนชุดดำทั้งห้าคนลากไปมัดเอาไว้ด้วยกัน“จริงสิ ใต้ต้นไม้ใหญ่ฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ยังมีคนชุดดำที่โดนข้าฟาดสลบอีกหนึ่งคน เจ้าส่งคนไปลากเขามามัดไว้ด้วยกันเถอะ”จะปล่อยให้คนชุดดำมีโอกาสรอดกลับไปรายงานเจ้านายของมันแม้แต่คนเดียวไม่ได้“พระมเหสีโปรดวางใจ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”เกาเจี้ยนรีบพุ่งตัวออกจากค่าย ทันทีที่ออกไป จู่ ๆ หนังตาก็กระตุกมิน่าล่ะกู้หว่านเยว่จึงสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลทหารลาดตระเวนนอกค่ายแห่งนี้พากันล้มลงไปบนพื้นและหลับไปเสียงกรนของทุกคนดังสนั่น และมีน้ำลายไหลยืดจากมุมปาก ทหารลาดตระเวนปกติที่ไหนจะเป็นเช่นนี้? “รีบลุกขึ้นได้แล้ว นอนอะไรกันนักหนา หลับสบายกันขนาดนี้จนไม่รู้ว่าค่ายของตัวเองถูกทำลายไปแล้ว”เกาเจี้ยนเดินขึ้นหน้า ยกเท้าเตะทหารสองนายตรงหน้า“ท่านแม่ทัพ เกิดอะไรขึ้น?”“ข้าหลับได้อย่างไร?”ทหารสองคนมีสีหน้างัวเงีย รีบคุกเข่าขอความเมตตาจากเกาเจี้ยน“ท่านแม่ทัพได้โปรดไว้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1655
ตอนนี้เอง กู้หว่านเยว่ปรากฏตัวออกจากที่ลับอย่างว่องไว เล่นงานคนชุดดำสองคนจนล้มลงไป“แย่แล้ว มีกับดัก!”คนชุดดำที่เหลือเห็นกู้หว่านเยว่มีวิชายุทธ์สูง เวลาเพียงชั่วพริบตาก็สามารถล้มสหายสองคนของพวกเขาได้ หันหลังเตรียมหนีโดยไม่ยั้งคิด“คิดหนีตอนนี้ ไม่สายเกินไปหรือ?”กู้หว่านเยว่พุ่งตัวไปที่หน้าประตูกระโจม สาดผงยาพิษใส่พวกเขา“มีพิษ!”ทำให้กู้หว่านเยว่แปลกใจก็คือหัวหน้าคนชุดดำมีท่าทีตอบสนองอย่างว่องไวและกลั้นหายใจได้ทันท่วงที หลบหลีกผงยาพิษของนาง“ดูท่าแล้วพวกเจ้าแต่ละคนล้วนเป็นปรมาจารย์ใช้ยาพิษสินะ”กู้หว่านเยว่หรี่ตาลง หยิบกระบองไฟฟ้าอันหนึ่งออกจากมิติจากนั้นเหินบินขึ้นไป เหวี่ยงกระบองไฟฟ้าใส่ร่างพวกเขาชั่วขณะแตะโดนกระบองไฟฟ้า พวกเขาเพียงรู้สึกชาไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย เบื้องหน้ามืดมิด ชักกระตุกระลอกหนึ่งแล้วล้มลงบนพื้นหลังมั่นใจว่าคนชุดดำทั้งห้าหมดสติไปแล้ว กู้หว่านเยว่ถึงเก็บกระบองไฟฟ้า หันหลังเดินไปทางเกาเจี้ยน“แม่ทัพใหญ่เกา! ตื่นๆ รีบตื่นเร็วเข้า”กู้หว่านเยว่ผลักไหล่ของเกาเจี้ยน เห็นเขายังไร้ท่าทีตอบสนอง ดึงแขนเสื้อขึ้น ออกแรงตบหน้าของเขาเกาเจี้ยนกำลังหลับฝันหวาน สั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1654
กู้หว่านเยว่อ่านความคิดของเขาออก ยื่นมือออกไปหนึ่งข้าง ดึงคางของเขาออก จากนั้นยกขาหนึ่งข้างเหยียบหลังของเขาไว้และกดลงบนพื้น“สงบเสงี่ยมสักหน่อย หาไม่แล้วจะฆ่าเจ้า!”กู้หว่านเยว่พูดเตือนหนึ่งประโยคคนชุดดำอยากพูดอะไร แต่เพราะคางถูกดึงออกแล้ว ไม่สามารถพูดออกมาได้แม้ครึ่งประโยค ทำได้เพียงหันหน้า ใช้สายตาโหดเหี้ยมสบมองกู้หว่านเยว่กู้หว่านเยว่กลับไม่ตามใจเขา เหวี่ยงหมัดใส่เขาแรงๆ ทีหนึ่ง“มองอะไร ไม่เคยเห็นหญิงงามหรือ? รีบก้มหน้าให้ข้าดีๆ”คนชุดดำถูกหมัดนี้ของกู้หว่านเยว่ต่อยจนสันจมูกหัก เลือดพุ่ง เขาก้มหน้าลงไปด้วยความเจ็บปวดผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมยิ่งนัก“ข้าถามเจ้า ดึกดื่นค่ำมืดพวกเจ้ามาทำอันใดที่ค่ายของต้าฉีข้า? พวกเจ้ามีเป้าหมายอะไร? วางแผนเช่นไร?”เพราะเวลากระชั้นชิด กู้หว่านเยว่กังวลคนหนานเจียงยังมีแผนอื่นอีก ไม่พูดเหลวไหลกับคนชุดดำอีก หยิบยาพูดความจริงออกจากมิติและป้อนคนชุดดำ“พวกเราได้รับคำสั่งจากฮองเฮา ล่วงหน้ามาฆ่าชวีเฟิง”กู้หว่านเยว่ชะงักเล็กน้อย“พวกเจ้ารู้ข่าวว่าชวีเฟิงทรยศพวกเจ้าแล้ว พวกเจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”คิดไม่ถึงเลยว่าหูตาของคนหนานเจียงจะว่องไวถึงเพียงนี้“
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1653
“ข้านึกขึ้นได้ว่าลืมมอบของบางอย่างให้คุณชายอวิ๋น พวกเจ้าช่วยนำของสิ่งนี้กลับไปมอบให้เขาเถอะ”กู้หว่านเยว่หยิบขวดน้ำน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์ออกจากใต้วงแขนหนึ่งในทหารชะงักไป พูดเสนอขึ้นว่า “ขวดเล็กๆ เพียงขวดเดียว ไม่ถึงขั้นต้องให้พวกเราสิบคนกลับไปพร้อมกันหรอกกระมัง หากพวกเรากลับไปทั้งหมด ก็ไม่มีคนปกป้องฮองเฮาแล้ว”“เอาเช่นนี้เถอะ ข้าน้อยจะนำของสิ่งนี้กลับไปให้คุณชายอวิ๋นเอง คนที่เหลืออยู่ติดตามท่านไปข้างหน้า ท่านคิดเห็นเช่นไร?”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า เหตุที่นางให้พวกเขานำน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์กลับไปก็เพราะต้องการสลัดพวกเขาทิ้งและใช้การเทเลพอร์ตหากพวกเขาตามอยู่ข้างหลัง นางจะเทเลพอร์ตได้เยี่ยงไร?“ฟังคำสั่งของข้า พวกเจ้ากลับไปก่อน ข้าไปหาเกาเจี้ยนคนเดียวก็พอ ครั้นถึงที่หมายข้าจะปล่อยพลุสัญญาณให้พวกเจ้า”“พวกเจ้าเห็นพลุสัญญาณแล้วก็รีบพาทุกคนมา”เสียงกู้หว่านเยว่เคร่งขรึมลง ไม่อนุญาตให้ทัดทานเหล่าทหารต่างสบตากัน สุดท้ายพยักหน้าลงและคุกเข่า“น้อมรับคำสั่งฮองเฮา”“พวกเจ้าไปเถอะ”กู้หว่านเยว่โบกมือ สิบคนลุกขึ้นจากพื้นพร้อมกัน พลิกตัวขึ้นม้าและย้อนกลับทางเดินเพื่อไปหาอวิ๋นมู่รอจนกระทั่งเงาร
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1652
เกาเจี้ยนค้อนตาขาวใส่เขาอย่างไม่สบอารมณ์แวบหนึ่ง บัดนี้ชวีเฟิงยังเป็นนักโทษคนหนึ่ง เขาต้องจับตามองเอาไว้ให้ดี ป้องกันไม่ให้เขาหนีไป“พวกเราผู้ชายตัวโตสองคน จะนอนด้วยกันได้เยี่ยงไร?”ชวีเฟิงขมวดคิ้ว ทำเสียจนเกาเจี้ยนพูดไม่ออก“ข้าไม่รังเกียจเจ้า เจ้ายังกล้ารังเกียจข้าอีกนะ ตอนนี้เจ้าเป็นนักโทษ พูดมากถึงเพียงนี้ทำอันใด? เร็วๆ เข้าไป”ชวีเฟิงจนใจ ทำได้เพียงตามเกาเจี้ยนเข้ากระโจมไปพร้อมกัน เขาบีบจมูกของตนแน่น เกือบสำลักตายเพราะกลิ่นเท้าเหม็นของเกาเจี้ยน“รีบนอนเถอะ พรุ่งนี้ยังมีเรื่องอีกมาก”เกาเจี้ยนหยิบถุงแพรออกจากอก นั่นคือลั่วยางเย็บให้เขา เขาวางไว้บนริมฝีปากและจุมพิตลงไปสองที จากนั้นเก็บกลับเข้าวงแขนคล้ายสมบัติล้ำค่าก็มิปาน ทิ้งตัวลงนอนหลับไปชวีเฟิงบีบจมูกของตน จากนั้นนอนหลับไปท่ามกลางความอึดอัดท่ามกลางความมืด คนชุดดำหนึ่งกลุ่มลอบเข้าใกล้ค่ายใหญ่“คำสั่งของฮองเฮา จะต้องฆ่าชวีเฟิงไอ้คนทรยศคนนี้ให้ได้”ขณะเดียวกัน ระหว่างเร่งเดินทางมายังหนานเจียง กู้หว่านเยว่หยุดฝีเท้า มองทางอวิ๋นมู่อย่างกังวลแวบหนึ่ง“เจ้าไม่เป็นไรกระมัง จะหยุดพักผ่อนก่อนสักครู่หรือไม่?”เร่งเดินทางมาหลาย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1651
“แม่ทัพใหญ่เกา เรื่องคำสัญญาของต้าฉีย่อมไม่อาจบิดพลิ้วได้กระมัง?”มองบ้านเกิดที่เข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ชวีเฟิงเลียริมฝีปาก เอ่ยถามอย่างไม่วางใจ“รีบร้อนอะไร หรือว่าราชสำนักยังจะหลอกเจ้าอีกกระนั้น? วางใจได้ ตราบใดเจ้าช่วยต้าฉีกำราบหนานเจียง ถึงตอนนั้นเผ่าของเจ้าย่อมได้รับการปฏิบัติอย่างดีเป็นพิเศษ”ภายในก้นบึ้งสายตาของเกาเจี้ยนเผยแววอึ้งงันเมื่อสิบวันก่อนคนถูกกักบริเวณที่เจดีย์หนิงกู่อย่างชวีเฟิงได้ยินว่าต้าฉีและหนานเจียงแตกหักกัน โวยวายจะขอเข้าพบซูจิ่งสิงให้ได้องครักษ์จันทราเอือมระอา จึงพาเขาออกจากเจดีย์หนิงกู่มายังเมืองหลวงชั่วขณะชวีเฟิงได้พบซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่ ก็เผยท่าทีออกมาอย่างชัดเจนว่ายอมออกแรงเพื่อต้าฉี ขอเพียงต้าฉีปล่อยเขา ไม่ขังเขาไว้ที่เจดีย์หนิงกู่อีกคนผู้นี้ฉลาดมีไหวพริบยิ่งนัก ยังเสนออีกว่าหากเสร็จเรื่องแล้ว เขาอยากเป็นหัวหน้าตระกูลชวี เช่นนี้แล้ว ก็ไม่มีใครกล้าว่าเขาเรื่องสวามิภักดิ์ตาฉีอีกแม้ว่าพวกเขามีความมั่นใจว่าจะชนะ สามารถเอาชนะหนานเจียงได้ แต่มีคนนำทาง สามารถลดการบาดเจ็บล้มตายของทหารได้ ก็เป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่งดังนั้นหลังซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1650
บัดนี้เห็นอยู่ว่าหนานเจียงของเราแข็งแกร่งขึ้นทุกวัน เหตุใดยังต้องทนต่อไปอีกเล่า?”ฮองเฮามีความทะเยอทะยานอย่างยิ่ง นับตั้งแต่ขึ้นสู่ตำแหน่งก็มุ่งมั่นบริหารจัดการบ้านเมือง จัดตั้งกองกำลังลับขึ้นมาหนึ่งหน่วยโดยเฉพาะ เพื่อเพาะเลี้ยงแมลงพิษและหนอนกู่อย่างลับ ๆ ความคิดของนางแตกต่างจากผู้นำคนก่อน ๆ ที่หลีกเร้นจากโลกภายนอก นางอยากจะได้ดินแดนและความมั่งคั่งของต้าฉีมิฉะนั้น เพียงแค่เพราะเฟิ่งหมิงกวง เป็นไปไม่ได้ที่ฮองเฮาหนานเจียงจะทรงยินยอมให้ส่งกองทัพไปยังต้าฉี“ความคิดของฮองเฮาพวกกระหม่อมย่อมทราบดี เพียงแต่ซูจิ่งสิงผู้นี้ เดิมเป็นแม่ทัพไร้พ่าย กองกำลังใต้บังคับบัญชาก็มีพลังรบเหนือชั้น ได้ยินมาว่าพวกเขามีดินปืนใช้ด้วย หากต้องรบกันจริง ๆ พวกกระหม่อมเกรงว่าจะมิใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาพ่ะย่ะค่ะ”เหล่าผู้อาวุโสต่างมีสีหน้าวิตกกังวล“ก่อนหน้านี้ พวกเราได้ส่งกองกำลังไปหยั่งเชิงแล้ว ผลปรากฏว่าไม่เพียงแต่กองกำลังนั้นจะถูกทำลายสิ้นทั้งกองทัพ แต่ยังต้องสูญเสียทั้งองค์หญิงใหญ่และคุณชายชวีเฟิงไปด้วยเห็นได้ว่าซูจิ่งสิงนั้นมีกำลังและความสามารถจริง ๆ พวกเราต้องป้องกันไว้พ่ะย่ะค่ะ”ฮองเฮาแค่นเสียงเย็น
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1649
กู้หว่านเยว่พินิจมองบุตรชายอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นพยักหน้า “ข้าว่าเข้าท่า ให้ราชครูโจวมาสอนขั้นพื้นฐานให้เขา สอนเขาอ่านหนังสือ”อ่านหนังสือ?เสี่ยวจ้านจ้านทำหน้ายู่ จมูกและตาย่นเข้าหากันแล้วอยู่ดี ๆ เหตุใดจึงพูดเรื่องเรียนหนังสือขึ้นมา?เขาไม่อยากเรียนหนังสือ เขายังเป็นแค่เจ้าเด็กตัวน้อยอยู่เลย“มะ ไม่เรียน...”เสี่ยวจ้านจ้านโบกมือเล็ก ๆ เป็นเชิงปฏิเสธกู้หว่านเยว่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “จ้านจ้านเด็กดี ให้ราชครูโจวสอนเจ้าอ่านหนังสือนะ เขาเป็นถึงอาจารย์ของเสด็จปู่เชียวนะ ความรู้มากมายนัก”“มะ ไม่เรียน...ข้าจะกลับบ้าน!”เสี่ยวจ้านจ้านดิ้นขาไปมา คราวนี้แม้แต่ท่านแม่ก็ไม่ต้องการให้อุ้มแล้วเขาได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจเหตุใดคนเราต้องเรียนหนังสือกันนะ?ซูจิ่งสิงคว้าตัวบุตรชายมา สีหน้าเคร่งขรึม “อย่างไรก็ต้องเรียนหนังสือ ถึงเวลานั้น พ่อจะหาสหายร่วมศึกษามาให้เจ้าสักสองสามคน ให้มาเรียนหนังสือกับเจ้า”“อ๊ะ!”เสี่ยวจ้านจ้านหน้าเจื่อน สลดลงอย่างสิ้นเชิงเหตุใดเขาต้องปรากฏตัวด้วย เขาอยากจะหายตัวไปเหลือเกิน“ท่านพี่ ท่านคิดจะหาเด็กคนไหนมาเป็นสหายร่วมศึกษาให้ลูกเราบ้าง?” สองสามีภรรยาล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1648
“เข้าใจแล้ว”กู้หว่านเยว่พยักหน้า“ตามต่อไปเถอะ หากมีความเคลื่อนไหวใด ๆ ค่อยกลับมารายงาน”“พ่ะย่ะค่ะ”องครักษ์จันทราออกไปแล้ว“น้องหญิง เจ้าสงสัยว่าฐานะของหญิงสาวผู้นี้ไม่ธรรมดาหรือ?”“ถูกต้อง ท่านยังจำตอนที่เราพบหญิงสาวผู้นี้ที่โรงเตี๊ยมได้หรือไม่ ตอนนั้นข้าเหลือบไปเห็นใบหน้าของนาง ดูไม่ค่อยเหมือนชาวต้าฉีเท่าไรนัก ยิ่งไปกว่านั้น ในสายตาของนางยังแฝงไปด้วยความสูงศักดิ์อยู่บ้าง ยิ่งดูไม่เหมือนสามัญชนทั่วไป”กู้หว่านเยว่สงสัยว่าหญิงสาวผู้นั้นมาจากต่างแคว้นทว่า นางสังเกตดูอย่างละเอียดแล้ว หญิงสาวผู้นั้นไม่มีวรยุทธ์“ท่านพี่ ความคิดของข้าคืออย่าเพิ่งจับนางกลับมา ให้คนคอยจับตาดูนางอย่างลับ ๆ หากมีความเคลื่อนไหวใด ๆ ค่อยจับนางกลับมาก็ยังไม่สาย ไม่แน่ว่าอาจสามารถล่อศัตรูออกมาด้วยก็ได้”ซูจิ่งสิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง“ตกลง เอาตามที่เจ้าว่า”ความคิดของเขาเหมือนกับกู้หว่านเยว่หากสตรีผู้นี้ไม่ใช่ชาวต้าฉี เช่นนั้นก็มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นไส้ศึกที่แคว้นอื่นส่งมาเก็บตัวนางไว้ ไม่แน่ว่าอาจจะล่อให้ไส้ศึกคนอื่นปรากฏตัวออกมาได้ระหว่างที่ทั้งสองคนคุยกัน อาหารมื้อหนึ่งก็ทานหมดพอดีก
