Share
บทที่ 213
Related chapter
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 214
ในใจลึกๆ รู้ดีว่าฟู่เยียนหรานไม่รู้ความ ดังนั้นจึงไม่สนใจมากนัก เดินตรงไปดังฟู่เยียนหรานกลับมา“ลุงหลี่ ท่านจะทำอะไรเจ้าคะ? ปล่อยข้าไป ข้าไม่ยอมให้นางแตะต้องพ่อข้า”“มานี่ พาคุณหนูออกไปก่อน”แม่ทัพหลี่ไม่สนใจนาง ก่อนจะเทน้ำให้กู้หว่านเยว่ กล่าวขอโทษนางไปอีกประโยค“แม่นางกู้ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ท่านเป็นผู้มีเมตตาไม่เอาความผู้น้อย ดูอาการท่านอ๋องผู้เฒ่าก่อนเถอะขอรับ”“เจ้าค่ะ” กู้หว่านเยว่พยักหน้า นางย่อมไม่ใช่เพราะฟู่เยียนหรานและไม่ชอบใจท่านอ๋องผู้เฒ่าหยิบน้ำมาแล้วป้อนยาสงบจิตแก่ท่านอ๋องผู้เฒ่า แล้วฉีดยาให้ท่านอ๋องผู้เฒ่าอีกเข็มหลังจากนั้นไม่นาน หนานหยางอ๋องก็ตื่นขึ้นมาอย่างมึนงง“ข้า ข้าเป็นอะไรไปหรือ?”“ท่านอ๋อง ท่านมีโทสะมากเกินไป จึงอาเจียนเป็นเลือดแล้วสลบไปเจ้าค่ะ”กู้หว่านเยว่หยิบเข็มเงินออกมาปักระบายความตึงเครียด อธิบายเสียงเรียบรื่น“ปล่อยข้านะ!”ฟู่เยียนหรานรีบผลักคนที่อยู่รอบตัวนางออกไปอย่างเร็ว เดินมาที่เตียง “ท่านพ่อ ตื่นแล้วหรือเจ้าคะ?ท่านอย่ามีโทสะเลยเจ้าค่ะ ข้ากับมู่หรงรักกันจริงๆ นะเจ้าคะ ขอร้องท่านพ่อสนับสนุนพวกเราด้วย”หนานหยางอ๋องโกรธจนเส้นเลือดบนหน้าผ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 215
กู้หว่านเยว่นิ่งไปครู่หนึ่ง คาดคิดว่าฟู่เยียนหรานอาจได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดกันด้านในทำตัวลับๆ ล่อๆ ดูไม่เหมือนบุตรีแห่งของราชวงศ์แม้แต่น้อยกระนั้น กู้หว่านเยว่พลางคิดว่าในหนังสือต้นฉบับ ฟู่เยียนหรานเกือบจะวางยาพิษหนานหยางอ๋องตาย เป็นเพราะได้ยินว่าหนานหยางอ๋องคิดจะตามหาลูกสาวแท้ๆ กลับมา?“สามี สองสามวันนี้ท่านช่วยส่งคนมาจับตาดูฟู่เยียนหรานหน่อยได้หรือไม่เจ้าคะ?หากนางมีอะไรผิดปกติ ให้รีบบอกข้าทันที”กู้หว่านเยว่ไม่ได้บอกเหตุผลซูจิ่งสิงไปตรงๆ เพราะนางเองก็ไม่อาจเรียกได้ว่ารู้อนาคตล่วงหน้า“ได้”โชคดีที่ซูจิ่งสิงไม่ใช่คนช่างสงสัย เขาเรียกฉู่เฟิงเข้ามา และสั่งการด้วยเสียงทุ้มต่ำด้านนอกยังคงมีหิมะโปรยปราย ถนนหนทางปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาวโพลน กองพะเนินสูงเท่ากับเข่ายามเดินผ่านกู้หว่านเยว่เดินเข้าครัวไปต้มน้ำแกงมาสามชาม เดินกลับมาก็เห็นฮูหยินผู้เฒ่าซูและซูหัวหยางวิ่งวุ่นไปมาหลังจากที่เห็นนาง ก็ถ่มน้ำลาย “ถุย เสนียด!”“หาเรื่องหรือไร? กล้าดีอย่างไรไม่เคารพแม่นางน้อยกู้เช่นนั้น?!” หวังปี้กำหมัดแน่นอยู่ข้างหลังเขา “อย่าหนีสิ มีปัญญารังแกผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่ไม่มีปัญญาสู้ตัวต่อตัวกับข
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 216
“แม่ทัพหวัง ร่างกายท่านไม่เป็นไรแล้วใช่หรือไม่?”กู้หว่านเยว่เลิกคิ้ว เห็นหวังปี้วิ่งปร๋อได้เช่นนี้ คงไม่ทรมานแล้วกระมัง?หวังปี้โบกมือด้วยความเขินอาย “เห็นคุณหนูซูถูกพ่อแม่บังคับเช่นนั้น ข้าถึงได้รู้ว่ายังมีคนที่ย่ำแย่กว่าข้าอีกเนอะ สิ่งที่ข้าเจอนับเป็นอะไรได้? ในเมื่อคุณหนูฟู่ไม่ชอบข้า ข้าก็เพียงปล่อยมือเท่านั้น ฝืนบังคับกันต่อไป คงกลายเป็นความแค้นฝังแน่น”อันที่จริง หวังปี้ไม่ได้มีความรู้สึกใดๆ ให้ฟู่เยียนหรานมากนัก ทั้งสองไม่เคยเจอกันมาก่อน เพียงแต่เขาไม่อยากให้ท่านอ๋องผู้เฒ่าผิดหวังเท่านั้นหลังจากที่เขาตื่นขึ้น ก็รีบไปหาท่านอ๋องผู้เฒ่า ยกเลิกการหมั้นหมายทันทีกู้หว่านเยว่มองเขาด้วยความชื่นชมหยิบขึ้นได้ วางลงเป็น สุภาพบุรุษอกสามศอก“ข้าจะไปป้อนหญ้าแห้งให้ม้าหน่อย ขอตัวก่อนนะขอรับ”พูดจบ หวังปี้ก็ยกมือประสานให้ทั้งสองคนแล้วก้าวไปที่คอกม้าเมื่อกู้หว่านเยว่กลับมาที่หอนอนรวม ทุกคนต่างกำลังยุ่งกับการตัดเย็บเสื้อผ้าฝ้าย ทำเอานางคล้ายจะว่างงานขึ้นมากู้หว่านเยว่จึงเดินเข้าครัวไปทำอาหาร ซูจิ่งสิงจึงเดินตามมาช่วยก่อฟืน หลังจากทั้งสองทำอาหารเสร็จแล้ว ก็เห็นฉู่เฟิงเดินเข้ามาพอด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 217
กู้หว่านเยว่คิดกับตัวเองว่าไม่ว่าซูจิ่งสิงจะฉลาดแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถเดาทิศทางของโครงเรื่องได้แต่เขาเดาถูก “ฟู่เยียนหรานคิดจะทำร้ายท่านอ๋องผู้เฒ่าหรือ?”กู้หว่านเยว่ตกใจมาก ผู้ชายคนนี้ฉลาดขนาดนี้เลยหรือ?แต่นางไม่ได้ตอบว่าใช่ และไม่ได้ตอบว่าไม่ใช่ เพียงโบกมือแล้วตักใส่อาหารใส่กล่องอาหาร เดินถือไปที่หอนอนรวม“พี่สะใภ้ใหญ่ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ เจ้าค่ะ ให้ท่านทำอาหารมาสองวันแล้ว”ซูจิ่นเอ๋อร์กล่าวอย่างรู้สึกผิดสองสามวันนี้นางรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวนัก ดูเหมือนว่าจะมีประจำเดือนมาครั้งแรกนอกจากจะไปเข้าห้องน้ำและทานอาหาร กู้หว่านเยว่ก็สั่งให้นางนอนพักผ่อนบนเตียงไปดังนั้นงานเข้าครัวทำอาหาร จึงตกเป็นหน้าที่ของกู้หว่านเยว่ไปโดยปริยาย“รอเจ้าดีขึ้นแล้ว งานเข้าครัวทำอาหารก็จะกลายเป็นของเจ้าเช่นเดิม”กู้หว่านเยว่เหลือบมองนาง ซูจิ่นเอ๋อร์จึงยิ้มรับทันที การได้ไปทำงาน ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับนางหลังจากที่ครอบครัวกินข้าวเสร็จแล้ว กู้หว่านเยวว่ก็ออกไปดูสภาพอากาศ ก่อนจะพบว่าพายุหิมะเริ่มเบาลงแล้ว“พรุ่งนี้มะรืนนี้ก็ออกเดินทางได้แล้ว” กู้หว่านเยว่พูดกับซุนอู่นี่เป็นข่าวดีที่สุดในไม่กี
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 218
บ่าวคนนั้นมีหน้าที่รับผิดชอบชีวิตประจำวัน อาหารการกิน และยารักษาโรคของหนานหยางอ๋องขอเพียงหลอกใช้บ่าวรับใช้สักหน่อย ความผิดก็สามารถตกเป็นของกู้หว่านเยว่ได้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่ากู้หว่านเยว่ช่วงนี้ดูอาการป่วยให้หนานหยางอ๋องบ่อยๆ ย่อมไม่อาจบ่ายเบี่ยงความผิดได้กู้หว่านเยว่จับคาง นี่ไม่ได้อยู่ในหนังสือต้นฉบับ แต่ดูเหมือนว่านางจะทำให้ฟู่เยียนหรานขุ่นเคืองมากเสียจนเริ่มคิดจะฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียวเมื่อหนานหยางอ๋องถูกวางพิษสารหนู นางจะต้องกล่าวหากู้หว่านเยว่ว่าทำผิดร้ายแรง ไม่มีทางกลับมาได้อีกแต่กู้หว่านเยว่กลัวหรือ? ย่อมไม่ นางเองก็อยากจะรู้นัก ว่าใครกันแน่ที่จะไม่มีทางกลับมาได้อีก“เจ้าตรวจสอบบ่าวคนนั้นให้ละเอียด ดูว่าในห้องเขามีสิ่งที่ฟู่เยียนใช้ซื้อตัวเขาบ้างหรือเปล่า?”ในเมื่อฟู่เยียนหรานอยากเล่นละครฉากใหญ่ เช่นนั้นข้าก็จะเล่นเป็นเพื่อนนางเองฉู่เฟิงเหลือบมองซูจิ่งสิงแล้วพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ขอรับ”นายท่านเคยบอกว่า เห็นฮูหยินเหมือนเห็นเขา คำพูดของฮูหยินต้องเชื่อฟังฉู่เฟิงรีบไปตรวจสอบ เช้าวันนี้คลื่นลมสุขสงบ แต่ในวันรุ่งขึ้น ฟู่เยียนหรานกลับรีบเดินมาที่หอนอนรวมพร้อมกลุ่ม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 219
มู่หรงอวี้ก็อยู่ในห้อง แสร้งทำเป็นห่วงใยหนานหยางอ๋อง เมื่อเห็นกู้หว่านเยว่เดินเข้ามา ดวงตาของเขาก็เย็นชาทันที“กู้หว่านเยว่ เจ้าช่างกล้านัก ในฐานะนักโทษ กลับกล้าวางยาหนานหยางอ๋อง”กู้หว่านเยว่ที่สวมหมวกใบใหญ่มองมู่หรงอวี้ด้วยแววตาขบขัน นางไร้ท่าทางอับอาย แต่หันไปพูดกับแม่ทัพหลี่ว่า“ข้าจะไปดูท่านอ๋องผู้เฒ่า”“อืม” แม่ทัพหลี่พยักหน้า เขายังคงเต็มใจที่จะเชื่อกู้หว่านเยว่กู้หว่านเยว่ก้าวไปข้างหน้าสองก้าว เวลานี้ หนานหยางอ๋องกำลังนอนอยู่บนเตียง สองตาปิดสนิท ใบหน้าซีดเซียวดูคล้ายถูกพิษจริงๆแต่กู้หว่านเยว่รู้ดีว่าหนานหยางอ๋องหมดสติไปชั่วคราวเท่านั้นสารหนูถูกสับเปลี่ยนแล้ว ฉีดยาสักเข็ม ประเดี๋ยวหนานหยางอ๋องก็ตื่นขึ้นมาได้แล้วมู่หรงอวี้ปรี่เข้ามาขวางหน้านาง“แม่ทัพหลี่ กู้หว่านเยว่คนนี้เป็นคนวางยาพิษ ไม่อาจให้จับชีพจรของท่านอ๋องผู้เฒ่าได้แล้วขอรับ”“ใช่แล้ว” ฟู่เยียนหรานรีบมายืนข้างมู่หรงอวี้ รับคำมู่หรงอวี้มา “ท่านอ๋องพูดถูก ท่านพ่อถูกกู้หว่านเยว่ทำร้ายถึงขั้นนี้ ข้าจะไม่ยอมให้กู้หว่านเยว่ลงมือกับท่านพ่อได้อีกแล้ว”มู่หรงอวี้ยิ้มและพูดว่า “ข้ารู้จักกับปรมาจารย์แพทย์ ไม่สู้ให้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 220
ทันทีที่เสี่ยวเหอเข้ามา เขาก็มองไปที่ฟู่เยียนหรานด้วยความกลัว ปรี่ไปกอดต้นขาของแม่ทัพหลี่ทันที“ท่านแม่ทัพ ท่านแม่ทัพช่วยข้าด้วยขอรับ มีคนจะฆ่าข้า!”“ตอนที่ข้าไปถึง ก็มีคนรัดคอเสี่ยวเหอเอาไว้บนขื่อ โชคดีที่เขามีบุญมาก เชือกเลยขาดเสียก่อน ไม่ถูกรัดคอตาย” หวังปี้พูดพร้อมกับขมวดคิ้วเรื่องนี้ชักจะเริ่มแปลกขึ้นเรื่อยๆถ้าจะบอกว่าไม่มีเงื่อนงำ ตีให้ตายเขาก็ไม่เชื่อ“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” แม่ทัพหลี่เองก็เป็นคนช่างสังเหต ไม่ถูกต้อง คุณหนูใหญ่จะตื่นตระหนกเช่นนั้นทำไม?“คุณหนูใหญ่นาง นางต้องการจะฆ่าข้าปิดปาก!” เสี่ยวเหอชี้ไปที่ฟู่เยียนหรานอย่างรวดเร็วเมื่อครู่ที่อยู่ในห้อง เขานับเงินที่ฟู่เยียนหรานให้มาอย่างมีความสุขหนานหยางอ๋องดีต่อเขาไม่น้อย เขาเองก็รู้สึกผิด แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไรตอนที่เขากำลังจะหนี ด้านนอกก็มีชายชุดดำคนหนึ่งเดินเข้ามา แล้วรัดคอของเขาเอาไว้แน่นถ้าไม่ใช่เพราะเชือกขาด หัวกับร่างเขาคงแยกออกจากกันแล้ว“เจ้ากำลังพูดบ้าอะไรอยู่? หุบปากสุนัขของเจ้าไปเสีย ห้ามพูดแล้ว!” ฟู่เยียนหรานคิดจะเดินไปปิดปากเขา“คุณหนูใหญ่ฟู่ ท่านตื่นตระหนกขนาดนั้นทำไมกัน? หรือว่าท่านคิดจะฆ่าคนป
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 221
“เจ้าทำให้พ่อผิดหวังมาก” หนานหยางอ๋องขมวดคิ้วแล้วมองฟู่เยียนหรานครู่หนึ่ง“ท่านพ่อ ไม่ใช่นะเจ้าคะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับข้าเลย...” ฟู่เยียนหรานยังคงแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาหนานหยางอ๋องหันไปมองมู่หรงอวี้โดยตรง จากนั้นกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา“หวายหนานอ๋อง ละครฉากนี้ก็แสดงมาพอสมควรแล้ว เรื่องราวในวันนี้ ข้าจะรายงานต่อฝ่าบาทอย่างละเอียด ให้ฝ่าบาทเป็นผู้ตัดสิน”“ท่านอ๋องอาวุโส...”มู่หรงอวี้ก้าวไปข้างหน้าด้วยสีหน้าย่ำแย่ถ้าให้เสด็จพี่รู้ว่าเขาก่อความวุ่นวายข้างนอก และยังคิดจะยึดอำนาจทางการทหารอีก จะต้องเริ่มระแวงเขาแน่ ๆเช่นนั้นภาพลักษณ์คุณชายเสเพลที่เขาสร้างขึ้นมาอย่างยากลำบากตลอดหลายปี ก็จะพังทลายลง“ออกไป!”หนานหยางอ๋องขี้เกียจจะพูดไร้สาระกับเขาอีกต่อไปมู่หรงอวี้กัดฟันแน่น ในฐานะท่านอ๋องเหมือนกัน เขาต้องถ่อมตนขนาดนี้ก็เพื่อเอาใจหนานหยางอ๋อง แต่ในเมื่อตอนนี้ได้ฉีกหน้ากันไปแล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องเสแสร้งอีก“ขอท่านอ๋องโปรดรักษาสุขภาพด้วย”มู่หรงอวี้สะบัดแขนเสื้อแล้วเดินจากไป อย่างมากก็แค่กลับเมืองหลวงไปบอกเสด็จพี่ว่าหนานหยางอ๋องคิดจะก่อกบฏ เขาจึงต้องลงมือสั่งสอนในเมื่อหนานหยา
Latest chapter
