ยังๆๆ

“น้อยใจจริงเชียวก่อนหน้านั้นท่านอ๋องมีข้าคอยดูแลแม้แต่คำขอบคุณไม่ยังเคยกล่าวมีเพียงบอกว่าหากมีเรื่องต้องพึ่งพาให้มาพบท่านอ๋องหรือเพราะรู้ว่าข้าจะต้องมาพึ่งพาท่านอ๋องใช่หรือไม่” ชินหวางอ๋องถอนหายใจยาว

“หากคิดเช่นนั้นก็ไม่ควรมาแต่แรกด้วยข้าเองไม่เคยลืมบุญคุณความแค้นอยู่ก่อนแล้วหากว่าองค์หญิงคิดว่าที่ข้าเป็นแบบนี้เพราะรู้ว่าท่านมาพึ่งพานั่นไม่ใช่ข้า เพราะข้าหากคิดเช่นนั้นก้คงไม่พูดว่ามาหาข้าได้เวลาที่ต้องการการช่วยเหลือ”

“เช่นนั้นท่าทีเฉยชาที่ท่านอ๋อง แสดงออกมาเพราะเหตุใดกัน” ชินหวางอ๋องยิ้มเย็น

“นั่นเพราะองค์หญิงทรงไม่ห่วงตัวเองข้าชินหวางอ๋องกำลังคิดว่าองค์หญิงใหญ่ซุนเจอหนี่ในอาภรณ์แม่ทัพมุ่งมั่นแต่การรบและใส่ใจดูแลกองทัพที่ข้าพบในครั้งนั้น น่าคบหากว่าในเวลานี้” ซุนเจอหนี่หน้าชา

“เช่นนั้น…ไว้วันพรุ่งนี้ข้าจึงหารือท่านอ๋องเสียใหม่ข้าน้อยชุนเจอหนี่ขอลา” กลืนก้อนแข็งๆ ลงคอด้วยความทะนงตนในแบบของซุนเจอหนี่ที่นางเป็นทั้งแม่ทัพและองค์หญิงใหญ่ของแคว้นเป่ย

“ข้าไม่ส่ง” ชินหวางอ๋องพูดขึ้นดังดังไล่หลัง

ทิ้งช่วงไว้นาน บัดนี้เสี่ยวอูกำลังคิดหาคำโป้ปดเพื่อที่จะบอกชินหวางอ๋องแทนเรื่องใบหน้างดงามของซีหร