บทที่ 466

อยู่ห่างจากเสาดอกบัวหลายร้อยเมตร จะข้ามไปได้อย่างไร

ต่อให้น้องเก้ามาช่วย แต่ลำตัวน้องเก้ายาวร้อยกว่าเมตร หากไม่มีสิ่งใดให้ยึดเกาะเพื่อออกแรง ก็ไม่สามารถไปถึงแท่นดอกบัวได้อยู่ดี

กู้ชูหน่วนคิดหาหนทางมากมาย แต่ก็ยังคิดไม่ออก

แม้จะเป็นผู้ที่วิทยายุทธกล้าแกร่ง ก็ไม่สามารถหยิบของที่อยู่ห่างออกไปหลายร้อยเมตรได้ อีกทั้งลาวาในสระโลหิตก็เดือดระอุ แค่อุณหภูมิก็ร้อนจนสามารถทำให้คนตายได้แล้ว

กู้ชูหน่วนปาดเหงื่อ มีผลึกหิมะอยู่ในมือตั้งมากมายขนาดนี้ นางยังรู้สึกได้ถึงความร้อน

หันกลับไปมองน่าหลันหลิงรั่วอีกที เขากำลังโบกพัดด้วยท่าทางสบายๆ กำลังมองมาที่นางด้วยสีหน้าที่แฝงไว้ด้วยรอยยิ้มจางๆ ราวกับกำลังรอให้นางคิดหาหนทางดีๆ อยู่

กู้ชูหน่วนกลับข้องใจ

ชายผู้นี้ไม่มีท่าทีรีบร้อนเลยแม้แต่น้อย นางไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะไม่อยากได้แก้วมังกร

คิดไปคิดมา กู้ชูหน่วนพลันจุดประกายความคิดบางอย่าง มุมปากของนางยกยิ้มสดใส

ของที่สำคัญอย่างแก้วมังกร ผู้ที่วางไว้ตอนแรก คงไม่มีทางไม่ต้องการให้คนรุ่นหลังนำออกไปไม่ได้ตลอดกาลหรอก

หากไม่ต้องการให้คนได้ไปจริงๆ ก็คงไม่ทิ้งหยกจันทร์เสี้ยวและกระดิ่งภินวิญญ