บทที่ 78

ครั้นพ่อบ้านได้ยินเช่นนั้น ทั้ง ๆ ที่เขาไม่ได้แอบเก็บของไว้กับตัว ทว่ากลับกระวนกระวายใจ เขากำชับกำชาบ่าวรับใช้ที่แบกหามหีบอย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะด้วยใจที่ถือคติสหายตายได้ แต่ข้าขอยากจนดีกว่าสิ้นชีพ [1] ว่า “เปิดหีบทุกใบออก ให้คุณหนูตรวจดูให้เต็มที่เสีย”

หากนายท่านกับฮูหยินแอบเก็บของสิ่งใดไว้แล้วไม่ยอมคืนคุณหนูใหญ่ เช่นนั้นก็จะโทษเขาไม่ได้ ในเมื่อคุณหนูใหญ่ออกปากแล้วว่าจะตรวจดูต่อหน้า หากเขาปฏิเสธ นั่นย่อมหมายความว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล

กระทั่งหีบทั้งหมดถูกเปิดออก เมิ่งจิ่นเหยาจึงยื่นรายการสินเดิมไปให้ชิงชิวกับหนิงตง ชุดหนึ่งเป็นรายการฉบับจริง ส่วนอีกชุดเป็นฉบับคัดลอก ให้พวกนางไปตรวจนับว่าของได้มาครบถ้วนหรือไม่ หากขาดสิ่งใดไปก็ให้ชุนหลิ่วจดบันทึกไว้

พ่อบ้านมองดูพวกนางตรวจนับ จนเหงื่อเย็นผุดออกมาจากหน้าผาก จึงต้องรีบยกแขกเสื้อขึ้นไปเช็ดให้เรียบร้อย เขาคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าของจะมาไม่ครบถ้วน ทั้งยังเกิดสถานการณ์ที่หาของไม่เจออยู่บ่อยครั้ง เขาถึงกับลอบว่านายท่านกับฮูหยินอยู่ในใจว่าช่างไม่กลัวขายขี้หน้าคนอื่นเอาเสียเลย ถึงตอนนี้แล้วยังคิดจะยึดเอาของที่มารดาบังเกิดเกล้าของคุณหนูใหญ่เก็บไว้ส่วน