ตอนที่ 9 แผนการรีดไถชนชั้นสูง 2

“คุณหนู! ทำไมกลับมาเสียเช้า รู้ไหมข้าเป็นกังวลแทบบ้า!” หญิงสาวแต่งตัวใส่ชุดนอนของผู้เป็นนายดีดตัวลงออกจากเตียงและบ่นกับเคียร่าที่พึ่งกลับมาถึงตอนรุ่งเช้า

“เกิดเหตุนิดหน่อยน่ะ ขอบใจนะที่แสดงเป็นข้า”

เคียร่ายิ้มหวานพลันลูบหัวโรสอย่างเอ็นดู

“ใจข้าว้าวุ่นขนาดไหน...นึกว่าคุณหนูจะไม่กลับมาเสียแล้ว” โรสขมวดคิ้วพร้อมแสดงหน้าน้อยใจ ถ้าเจ้านายไม่กลับมาเธอคงต้องออกตามหาผู้เป็นนายอย่างบ้าคลั่งเป็นแน่

“เอาน่า วันนี้เรามีนัดสำคัญข้าจะพลาดไปได้ไง และข้าก็ได้เอกสารหลักฐานมาครบแล้ว คืนนี้เราจะเอาคืนตระกูลวาเลียกัน”

ใบหน้าสวยเจ้าเล่ห์แสยะยิ้ม ทำเอาโรสถึงกับใจเต้นแรง เธอรู้สึกชอบบุคลิกนี้ของเจ้านายที่สุด โดยปกติเมื่อคุณหนูอยู่ต่อหน้าคนอื่นการแสดงสีหน้าและท่าทางจะกลายเป็นคนละคนกับตอนนี้

เคียร่าต้องแสดงเป็นหญิงสาวใสซื่อ อ่อนแอไม่สู้คนอยู่ตลอด แต่พอได้พ้นสายตาผู้อื่นไป ก็จะแสดงอีกตัวตนหนึ่งออกมาจนตอนนี้โรสเริ่มชินและเข้าใจเจ้านายของตัวเองมากขึ้นแล้ว

เฮลิออสหยิบโน้ตบนโต๊ะข้างเตียงขึ้นมาอ่านและคลี่ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ถ้าเธอรู้ว่าเขาทำอะไรลงไปคงโดนตราหน้าว่าเป็นพวกโรคจิตเป็นแน่

ร่างสูงจัดแจงใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะเรียกทหารคนสนิท

“เออร์วิน รายงานเกี่ยวกับตระกูลบารอนด์วาเลีย” เสียงทุ้มเอ่ยบอกลูกน้องคนสนิทก่อนจะหยิบซิก้าร์ขึ้นมาสูบ

“จากที่กระหม่อมไปสืบมา บารอนด์วาเลียได้ทำการซื้อขายโพชั่นจำนวนมากจากนักเล่นแร่แปรธาตุ นิรนาม ทว่าแทนที่จะซื้อขายแต่กลับเจ้าเล่ห์ปล้นโพชั่นมาทั้งหมดและลอกสูตรผลิตเพิ่มขึ้นเพื่อนำไปวางขายลาลาบู ซึ่งผิดกฎของวิหารศักดิ์สิทธิ์และยังแอบลักลอบค้าขายทาสอีกด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

“ก็พอเข้าใจได้ แล้วเลดี้เคียร่าล่ะ”

“กระหม่อมสืบเกี่ยวกับเลดี้ไม่ค่อยได้เลย เพราะว่านางไม่ค่อยจะออกจากคฤหาสน์ ส่วนตอนกลางคืนนางจะแฝงตัวออกมาแต่ไม่สามารถเข้าใกล้ได้เลยพ่ะย่ะค่ะ นางคอยระวังตัวอยู่เสมอ และดูเหมือนเลดี้เคียร่าจะไปงานวันเกิดลูกสาวของบารอนด์ในวันนี้ด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

ใบหน้าคมเผยยกยิ้มมุมปากขึ้น เขายังคงไม่ไว้ใจเคียร่าที่พยายามเข้าหาเขา ไม่ว่าจะเป็นความคิดหรือการกระทำ มันดูน่าสงสัยไปหมด

“สงสัยต้องไปตรวจสอบด้วยตนเองแล้วกระมัง”

“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมมีเรื่องจะทูลอีกอย่างเกี่ยวกับฝั่งขุนนางจักรพรรดินี ดูเหมือนว่าตั้งแต่ที่ฝ่าบาทกลับมาฝั่งนั้นจะเริ่มเคลื่อนไหวส่งคนมาตามดูฝ่าบาทบ้างแล้ว”

“ก็ปล่อยให้พวกมันได้ใจไปก่อน แล้วข้าจะคิดบัญชีรายตัวพวกมันที่หลัง”

มือใหญ่กำซิก้าร์แน่นจนซิก้าร์รูปทรงบิดเบี้ยวและแหลกเป็นผุยผงคามือหยาบกร้าน

คฤหาสน์บารอนด์วาเลีย

เหล่าเลดี้ที่มางานฉลองวันเกิดโมอา วาเลีย ต่างก็ประชันความสวยด้วยชุดเดรสสุดอลังการฟูฟ่อง ทว่าเมื่อเคียร่าเดินเข้ามาภายในงานบุรุษคู่ควงของเหล่าเลดี้ต่างพากันมองราวกับว่ามีเทพธิดาลงมาจุติ หญิงสาวผมเงินยาวเหยียดตรงในชุดเดรสรัดรูปสีขาวเปิดไหล่ เป็นชุดเดรสตัวบางที่ไม่มีการสวมใส่คอนเซต ทว่ารูปร่างบางเพรียวกลับเป็นตัวดึงเสน่ห์ให้ผู้คนพากันมองคล้อยตามอย่างไม่ลดละสายตาไปไหนได้

“สวัสดีค่ะ เลดี้โมอา วาเลีย ขอบคุณที่เชิญมางานนะคะ”

เคียร่ายิ้มหวานทว่าอีกฝ่ายกลับแสดงออกทางสีหน้าไม่สบอารมณ์อย่างชัดเจน

“คิดไม่ถึงเลยค่ะ ว่าเลดี้เคียร่าจะออกงานสังคมกับเขาเป็นด้วย หวังว่าจะไม่ทำเรื่องน่าขายหน้าเหมือนคราวก่อนนะคะ”

“ข้าคงยังไม่ทำอะไรตอนนี้หรอกค่ะ เชิญฉลองความสุขในวันพิเศษนี้ให้เต็มที่เลยนะคะ”

โมอาชักสีหน้าใส่เคียร่า ก่อนจะเบิกตากว้างขึ้นเมื่อเห็นแขกที่คาดไม่ถึงมางานของตนเอง

เสียงฮือฮาดังขึ้นเมื่อชายหนุ่มผมบลอนด์สว่างดวงตาสีทองเจิดจรัสราวกับแสงพระอาทิตย์ อีกทั้งรูปทรงใบหน้าหล่อเหลาสะกดใจต่อเหล่าเลดี้ในงานอย่างท่วมท้น เดินมาพร้อมกับสตรีเรือนผมสีแดงท่วงท่าสง่างาม

“องค์ชายอาร์มิสกับเลดี้แอมเบอร์.. ช่างเป็นคู่ที่งดงามเหมาะสมกันจริง ๆ”

เสียงซุบซิบแสดงความคิดเห็นการมาของอาร์มิสดังถึงหูของเคียร่า ทว่าเธอก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเท่าไหร่

เคียร่ายืนมองด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง เธอก็พอคาดเดาได้ว่าอาร์มิสจะปรากฏพร้อมกับแอมเบอร์ตามเหตุการณ์ในนิยายเป็นอีเว้นท์สร้างอุปสรรคให้กับความรักของพระเอกนางเอก ถ้าเป็นในเนื้อเรื่องนิยาย นางเอกเมื่อเห็นภาพนี้ก็รู้สึกน้อยใจและวิ่งออกจากงาน ส่วนพระเอกก็วิ่งจะตามไปง้อไงล่ะ

แต่เนื้อเรื่องจะเป็นยังไงตอนนี้ไม่สำคัญเพราะเคียร่าไม่ได้รู้สึกรักอาร์มิสแล้ว จุดมุ่งหมายของเธอทำให้ไม่ได้โฟกัสไปที่ความรัก และก็ไม่อยากผูกมัดกับใครจนกว่าจะบรรลุวัตถุประสงค์ของตัวเอง

“ยินดีที่ได้พบเพคะ องค์ชายอาร์มิสและเลดี้แอมเบอร์...” เสียงหวานเอ่ยพร้อมรอยยิ้มสดใส มือจีบกระโปรงและย่อตัวทำความเคารพต่อผู้มีตำแหน่งสูงกว่า

การกระทำเช่นนี้ยิ่งทำให้ทุกคนแปลกใจเป็นอย่างมากกับท่าทีแปลกตาของสตรีที่ขึ้นชื่อว่าหญิงชู้ แม้แต่อาร์มิสก็รู้สึกได้ว่าเธอดูเปลี่ยนไป

“ยินดีที่ได้พบเช่นกันเลดี้เคียร่า... ชุดของเจ้าดูท่าจะไม่เหมือนที่ผ่านมาเลยนะ” หญิงสาวผมแดงกล่าวบอกพร้อมกระชับมือที่ควงแขนอาร์มิสอยู่ให้แน่นขึ้น

“ข้าว่าสวยดีนะ” อาร์มิสระบายยิ้มออกมา การที่อยู่ดี ๆ เขามางานเป็นคู่ควงกับแอมเบอร์ก็คงเป็นแผนของท่านแม่ของเขาเอง แล้วก็นึกไม่ถึงว่าจะได้มาเจอคนรักมางานนี้ ถ้าเขาแสดงออกอะไรมากไปก็คงไม่ดีกับทั้งคู่ ถึงแม้จะรู้สึกอึดอัดในสถานการณ์เช่นนี้ ระหว่างคู่หมั้นกับคนรัก แม้ใจจริงเขาอยากจะสวมกอดกับเคียร่าจนใจจะขาดอยู่แล้ว ยิ่งท่าทางของเธอแปลกไปเขาก็กังวลอยู่ไม่น้อย กลัวว่าเธอจะรู้สึกเจ็บปวดหรือน้อยใจ

“ขอบพระทัยเพคะ ถ้าเช่นนั้นหม่อมฉันขอตัวก่อน เลดี้โมอาคงอยากจะคุยกับเลดี้แอมเบอร์แล้ว”

เคียร่าหันมองโมอาแล้วคลี่ยิ้มให้ก่อนจะเดินออกมา

เธอมายังชั้น2 ห้องรับรอง เพราะได้นัดกับโรสให้มาเจอกันเมื่อโรสสำรวจรอบคฤหาสน์เสร็จ

ร่างอรชรทิ้งตัวนั่งลงโซฟา ไม่นานโรสก็เข้ามาในชุดสวมผ้าคลุมมิดชิด น่าแปลกใจที่สายสืบส่วนตัวลักลอบเข้ามาด้วยชุดนี้ได้ยังไงกัน

“เป็นไงบ้างโรส เจออะไรไหม”

“ข้าไปสำรวจคฤหาสน์มาเจอที่แปลก ๆ ที่หนึ่งค่ะ อยู่ด้านหลังเป็นโรงเก็บของแต่มันน่าสงสัยไม่น้อยเพราะมีคนคอยเฝ้าหน้าโรงเก็บของตลอดเลยค่ะ ข้าได้ยินพวกมันคุยกันถึงชั้นใต้ดิน”

“มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นแหล่งซ่อนทาส คืนนี้เราจะไปช่วยพวกนั้นกัน”

“คุณหนูจะรับเลี้ยงดูพวกนั้นหรือคะ”

“ก็ไม่เชิง ข้าก็แค่ต้องการรวบรวมผู้ที่มีความสามารถมาอยู่ฝ่ายเดียวกับข้า ถึงแม้จะไม่มีใครยอมรับนักเล่นแร่แปรธาตุ แต่ข้าชื่นชมในความสามารถนั้นนะ”

“ถ้าเช่นนั้นคุณหนูอาจจะได้ศัตรูจากวิหารศักดิ์สิทธิ์เพิ่มขึ้นนะคะ เราจะรับมือกันไหวเหรอคะ”

“ก็อย่าให้รู้สิ แต่ข้าก็ไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับคนในวิหารหรอก ข้าไม่ค่อยชอบกฎระเบียบที่เอาเปรียบผู้มีความสามารถเช่นเจ้า อีกทั้งในนั้นยังคดโกงติดสินบนกันบานแบะ”

“นั้นสินะคะ จะว่าไปนักบุญอาเบลก็ไม่ค่อยจะสนใจคิดจะตรวจหาพวกคนไม่ดีในวิหารเลย”

“นักบุญอาเบลงั้นเหรอ อืม.. โรสออกไปข้างนอกตรวจเช็คพวกทหารคุ้มกันให้ข้าหน่อยยนะว่ามีกี่คน เดี๋ยวข้าว่าจะลงไปในงานแล้ว”

โรสพยักหน้ารับทราบแล้วแอบย่องออกไปทางประตู

เคียร่านึกถึงคำพูดของโรสเกี่ยวกับนักบุญที่มีอำนาจรองมาจากพระสันตะปาปา ก็มีอยู่เพียงผู้เดียวคือ นักบุญอาเบล เรโอต้า ในนิยายเขาเป็นบุคคลที่คาดเดาอะไรไม่ได้ การเป็นศัตรูกับเขาโดยตรงคงอันตรายเกินไป ถึงแม้ว่าเขาจะดีกับนางเอกในนิยายแต่ว่าเขาก็สนับสนุนดยุกคราเรนซ์มาตลอด แม้จะไม่รู้ว่าเป็นความสัมพันธ์แบบไหนแต่มันก็คงไม่ดีถ้าไปเข้าใกล้คนแบบนั้น เธอไม่ค่อยมีข้อมูลอะไรของเขาเลย เพราะในนิยายไม่มีการบรรยายที่มาที่ไปเกี่ยวกับนักบุญอาเบลแม้แต่น้อย

ปึง!

เสียงบานหน้าต่างกระทบเปิดออกราวกับมีลมแรงพัดเข้ามา ทำให้ร่างบางดีดตัวลุกขึ้นพลันเดินไปตรงหน้าต่าง

“อะไรกัน เหมือนเห็นมีเงาเข้ามาจากทางหน้าต่าง ข้าตาฝาดงั้นรึ..”

เคียร่ามัวแต่ยืนมองออกไปทางหน้าต่าง ท่าทีไม่ระมัดระวังตัวทำให้ชายในชุดคลุมเดินเข้าข้างหลัง พลันเอื้อมมือปิดปากหญิงสาว

“ชู่ว อย่าส่งเสียงดังไป ความรู้สึกเร็วเหมือนกันนะ” เสียงทุ้มกระซิบข้างหูเอ่ยแผ่วเบา พร้อมพ่นลมหายใจรดคอ

เคียร่าใช้ส้นรองเท้าเหยียบไปที่เท้าชายหนุ่มจนร่างสูงใหญ่ถึงกับสะดุ้งดีดตัวออก

“ท่านนักบุญช่างโหดร้ายเสียจริง”

“องค์ชายมาที่นี่ทำไมกันเพคะ แล้วก็ได้โปรดเลิกเรียกชื่อสลับกันไปมาได้แล้ว” น้ำเสียงเรียบนิ่งกล่าวอย่างหงุดหงิดพร้อมจ้องมองเขม็งใส่เขา

เหตุใดองค์ชายตัวร้ายถึงได้มาแต่งกายลับๆ ล่อๆ มาคฤหาสน์วาเลียกัน เขาตั้งใจจะทำอะไรกันแน่

เธอสงสัยกับพฤติกรรมพิลึกของเขา ความรู้สึกยังหวาดระแวงต่อเขาไม่หาย

“ข้ามาตามดูว่าเจ้าอยากจะทำอะไรกับตระกูลวาเลีย เผื่อมีเรื่องน่าสนุกให้ดู”

“ไม่ต้องสนใจหม่อมฉันถึงขนาดนั้นก็ได้นะเพคะ เรื่องที่หม่อมฉันจะทำมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพระองค์เลย ท่านควรกลับได้แล้วถ้าใครมาเห็นองค์ชายเฮลิออสเข้า คงเป็นเรื่องใหญ่แน่ มาทางไหนรีบกลับไปทางนั้นเลยเพคะ”

เสียงฝีเท้าพร้อมเสียงพูดคุยอยู่ตรงหน้าห้องใกล้เข้ามา เฮลิออสที่รับรู้ได้รวดเร็วจึงดึงแขนเคียร่าลากเธอเข้ามาหลบในตู้เก็บของขนาดกลาง

มือหนาโอบเอวบางให้แนบชิดกับตนเพราะพื้นที่ให้ตู้มันแคบเกินกว่าจะมีคนสองคนเข้ามาในนี้ได้ และความตัวเล็กของหญิงสาวทำให้ใบหน้าเธอแนบชิดกับแผงอกแกร่งอย่างเลี่ยงไม่ได้

“ดึงหม่อมฉันมาหลบในนี้ทำไม พระองค์ควรกระโดดออกทางหน้าต่างสิ”

น้ำเสียงใสเอ่ยบอกอย่างแผ่วเบา

เมื่อใบหน้าแนบใกล้อกแกร่งของเขาเลยทำให้ได้ยินกระทั่งเสียงหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะและเสียงลมหายใจที่รดผ่าวออกมา

“เลดี้โมอาคะ เราควรเล่นงานนางให้หน้าเสียต่อหน้าผู้คนดีไหมคะ”

“เป็นความคิดไม่เลว อืม... แล้วท่านพ่อว่าอย่างไรบ้างเกี่ยวกับเรื่องยาที่ข้าอยากได้”

“ท่านบารอนด์กำลังเตรียมการให้ค่ะ แต่ดูเหมือนว่าทาสที่จับมาเริ่มขัดขืนต่อต้านจากเครื่องทรมานแล้วค่ะ”

“ไม่ได้เรื่องเลยจริง ๆ แล้วเลดี้เคียร่าหายไปไหนกัน ข้าเห็นว่านางขึ้นมาที่นี่ได้สักพัก ว่าจะสั่งสอนนางเสียหน่อย นางช่างขัดหูขัดตากับข้าเสียจริง”

“อาจจะลงไปแล้วก็ได้นะคะ”

เสียงประตูถูกปิดลง ทำให้หญิงสาวในตู้ดิ้นออกจากอ้อมกอดชายหนุ่ม ทว่าเขากลับไม่ยอมปล่อยเธอ

“องค์ชาย! ปล่อยได้แล้ว หม่อมฉันอึดอัดจะแย่แล้วค่ะ...”

“ก็ได้ๆ ข้ามาที่นี่เพื่อช่วยเจ้าสะสางงานเลยนะ ข้าไม่อยากให้คนของข้าเกิดอันตรายได้ ถึงแม้ว่าเจ้าจะมีพลังศักดิ์สิทธิ์ แต่ร่างกายบอบบางขนาดนี้จะไปต่อกรอะไรได้กับบารอนด์ที่มีองครักษ์ตามติดดูแลตลอดทุกฝีก้าวได้”

เคียร่าครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้นแบบคาดไม่ถึง การมีองค์ชายอยู่ข้างกายก็คงช่วยบรรเทาแรงกับทหารได้ดี

“ถ้าองค์ชายอยากช่วยงั้นคืนนี้ค่อยเจอกันนะคะ ส่วนตอนนี้องค์ชายควรรีบกลับไปได้แล้ว”

เคียร่าผลักร่างสูง พร้อมออกจากตู้คับแคบก่อนจะเดินออกจากห้องรับรองเพื่อลงไปในงาน

“นางดูเหมือนจะไม่เห็นหัวข้าเสียเท่าไหร่ ว่างั้นไหมอิมป์”

ควันดำปรากฏออกมาพร้อมเจ้าก้อนสีดำมีเขาสองข้างตัวน้อย ล่องลอยอยู่ตรงหน้าเฮลิออส

“นั้นสิขอรับ นางดูนิสัยแปรปรวนดูเหมือนคนซื่อแต่เจ้าแผนการไม่น้อย จากที่ข้าจับตาดูอยู่ห่าง ๆ เพราะเข้าใกล้ไม่ได้”

“ก็เป็นคนที่ดูน่าสนใจดี ข้าควรเชื่อใจนางไหมอิมป์”

“คนรักของน้องชายที่เป็นศัตรู นายท่านคิดเห็นอย่างไรล่ะขอรับ”

“อืม...ก็เหมาะที่จะแย่งเอามาแล้วล่ามโซ่เก็บไว้ดีไหม”

“ดีไม่น้อยเลยขอรับ นางเหมือนเทพธิดาถ้าถูกแปดเปื้อนด้วยปีศาจ ข้าคงอิ่มสำราญใจ” เจ้าก้อนตัวน้อยเอ่ยด้วยเสียงแหลมเล็กพร้อมเอาขาสั้นไขว่ห้างลอยอยู่บนอากาศและยิ้มเยาะออกมาอย่างชั่วร้าย

“เจ้าเข้าใกล้นางให้ได้ก่อนเถอะอิมป์...หวังว่าจะไม่โดนเผาตายด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์เสียก่อน” เฮลิออสยิ้มเยาะใส่ปิศาจข้ารับใช้คนสนิทของตน ก่อนจะยกมือดีดเจ้าก้อนสุดแสนโอหังให้กระเด็นกลิ้งไปมาลอยอยู่บนอากาศ

“นายท่านแกล้งข้าอีกแล้ว ชิ! ข้ากลับเข้าไปในเงาดีกว่า” เจ้าก้อนดำทำแก้มตุ๊บป่องก่อนจะเลือนหายไปในกลางอากาศ

“ข้าอยากจะได้นางมาไว้ข้างตัวแล้วสิ...”