ตอนที่ 6 ลักพาตัว

เปลือกตายับย่นค่อยๆ หรี่ขึ้น ร่างกายขยับไม่ได้ดั่งใจนึกเพราะถูกมัดมือไขว้หลัง เธอกวาดตามองรอบห้องนอนทรุดโทรม บรรยากาศภายในห้องมืดครึ้มจนแทบเห็นหน้าชายที่ยืนอยู่ตรงปลายเตียงได้ไม่ค่อยชัด

“ตื่นเร็วเหมือนกันนิ” เสียงทุ้มเอ่ยพลางเดินมานั่งบนเตียง

“จะ จับข้ามาทำไม..” น้ำเสียงใสสั่นเครือ เธอแสดงสีหน้าหวาดกลัวต่อชายลึกลับ 

ทว่าในใจของหญิงสาวกลับตื่นเต้นว่าโจรลักพาตัวจะทำอะไรกันแน่ ถ้าตามในนิยายแล้วแผนลักพาตัวจะไม่สำเร็จเพราะว่าเธอหนีพวกโจรได้อย่างฉิวเฉียด

เคียร่ารู้อยู่แล้วว่าแผนการนี้เป็นขององค์ชายเฮลิออสเธอเลยยอมโดนจับแต่โดยดี

“ข้าอยากจะรู้นัก ว่าคนรักของน้องชายข้าเป็นยังไง”

“ทะ ท่านที่ช่วยข้าครานั้น คือองค์ชายเฮลิออสหรือเพคะ... ท่านจับข้าแบบนี้เพื่ออะไรกันคะ...”

“อืม... ข้าคิดอยู่ว่าจะแกล้งน้องชายตนเองนิดหน่อยน่ะ ถ้าหญิงคนรักตกเป็นของผู้อื่น เจ้านั่นจะแสดงสีหน้าแบบไหนกันนะ”

องค์ชายอยากได้ตัวข้าเพื่อให้อาร์มิสทรมานใจเนี่ยนะ?

เธอไม่คิดเลยว่าแผนของเขามันจะเรียบง่ายแบบนี้ แต่ก็เข้าทางเธอพอดี

ร่างกำยำขยับตัวเข้าใกล้เธอมากขึ้น เคียร่าจึงต้องสวมบทบาทเป็นหญิงสาวไร้เดียงสาต่อ

“จะทำอะไรเพคะ! อย่ามาจับต้องตัวข้า!” เสียงใสตะโกนดังลั่นเมื่อถูกมือใหญ่หยาบกร้านจับที่ใบหน้า เธอพยายามสะบัดหน้าออกจากฝ่ามือใหญ่ แต่มีหรือว่าคนตัวเล็กจะสู่แรงผู้ชายได้ 

“ขัดขืนมันยิ่งเร้าอารมณ์นะเลดี้เคียร่า...”

เฮลิออสบีบใบหน้าสวยให้เธออ้าปากเล็กน้อยก่อนจะโน้มหน้าลงบดขยี้ริมฝีปากแดงระเรื่ออย่างรุนแรง

เขาขึ้นคร่อมร่างบอบบาง ไล่เลียขบเม้มดูดดึงไปทั่วเนินอกจนเกินรอยกุหลาบม่วงแดงบอบช้ำหลายจุด มือดึงชุดเดรสร่นลงมาถึงเอวเผยให้เห็นอกอวบอิ่มจับพอดีมือ ชายป่าเถื่อนพรมจูบตามร่างอ้อนแอ้นอย่างสะเปะสะปะ เหมือนไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรกับร่างกายผู้หญิง

“เฮ้อ” เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ของหญิงสาวใต้ร่างชายกำยำดังขึ้นจังหวะ ถึงแม้จะเห็นสีหน้าไม่ชัดแต่เขาก็พอรู้ได้ว่าเธอไม่พอใจ อีกทั้งหญิงสาวก็ไม่มีท่าขัดขืนหรือพยายามดิ้นหนี เฮลิออสจึงหยุดชะงัก ความจริงเขาไม่ได้ต้องการทำอะไรแบบนี้ เพียงแค่อยากทดสอบอะไรบางอย่าง

เคียร่าได้แอบปลดเชือกที่ถูกมัดออกตั้งแต่ลืมตาแล้ว แขนบางยกขึ้นโอบรอบคอชายหนุ่ม ให้ใบหน้าของเขาขยับเข้ามาใกล้

“องค์ชาย... ท่านเล้าโลมได้ห่วยมากเลยเพคะ”

“นี่เจ้า...ควรจะร้องไห้ขัดขืนสิ ไม่ใช่มาว่าข้าทำได้แย่ หรือนี่เป็นแค่คำพูดเอาตัวรอดกันแน่”

ชายหนุ่มรู้สึกถึงความชากำลังแผ่กระจายทั่วใบหน้า แต่เขายังข่มอารมณ์ไว้ได้ โดยคิดเข้าตัวเองว่าคำพูดเหล่านั้น เป็นแค่คำเอาตัวรอดของสตรีอ่อนแอ

“ข้าพูดจริงเพคะ ท่านควรจับข้าอย่างเบามือ ส่วนปากต้องพรมจูบเบา ๆ ไม่ใช่กัดผิวข้าเหมือนเป็นแค่ชิ้นเนื้อ”

เธอจับฝ่ามือของเขาให้มาจับหน้าอกเต่งตึงอย่างเบามือ

เฮลิออสตั้งสติดึงมือออกพร้อมดีดลุกออกจากตัวหญิงสาว เขยิบตัวไปนั่งตรงปลายเตียง

“เจ้าใช่เลดี้เคียร่าจริง ๆ งั้นเหรอ”

“ถามแปลก ๆ นะเพคะ ท่านไม่ทำกับข้าต่อแล้วเหรอ”

“ไหนว่ารักองค์ชายอาร์มิส ทำไมถึงยอมให้ใครคนอื่นแตะเนื้อต้องตัวได้”

เคียร่าค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่งพร้อมดึงชุดเดรสที่ร่นลงมาถึงเอว พยายามจะดึงขึ้นสวมใส่ ทว่าแขนเสื้อดันขาดลุ่ย กลายเป็นชุดเกาะอกไปซะงั้น

“ข้าไม่ได้รักองค์ชายอาร์มิสแล้วเพคะ แต่ที่ข้ายังแสดงว่าเป็นคนรักขององค์ชายอยู่ ก็เพราะความปลอดภัยของตัวข้าเอง”

เฮลิออสยังคงนั่งหันหลังให้กับหญิงสาว เพราะตอนนี้ใบหน้าเขายังคงชาปวดร้าวกับคำว่าห่วยอยู่

“แล้วเจ้าไม่กลัวตระกูลเบลซหรือไง ศัตรูเจ้ามันรอบตัวแต่ยังคงแสดงเป็นหญิงชู้ของชายที่มีคู่หมั้นเนี่ยนะ”

“ศัตรูตัวจริงของข้าคือตระกูลคราเรนซ์ต่างหากล่ะเพคะ ท่านที่พึ่งกลับมาอยู่ในเมืองหลวงคงจะไม่เข้าใจสถานการณ์ของข้ามากนัก ข้าจะบอกความลับเรื่องหนึ่งให้ฟังเพคะ ดยุกคราเรนซ์คนเก่าผู้เป็นพี่ชายของอีแวน คราเรนซ์เขาได้มีลูกสาวกับดัชเชสผู้เป็นที่รักหนึ่งคน เด็กสาวผู้นั้นเติบโตมาอย่างดีจนกระทั่งวัย5ขวบ พ่อแม่ของเธอก็เกิดอุบัติเหตุขึ้นอย่างปริศนา ทำให้เด็กสาวถูกรับเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมของอีแวน แต่ด้วยความที่เป็นเด็กไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร ตำแหน่งผู้นำตระกูลเลยตกเป็นของดยุกอีแวนคนปัจจุบันเพคะ”

บรรยากาศเงียบเชียบจนร่างกายรู้สึกเย็นยะเยือก เฮลิออสที่ได้ฟังเช่นนั้นก็พอประติประต่อเรื่องราวได้

“เจ้าบอกข้าเช่นนี้ต้องการอะไร”

“ข้าก็ต้องการความช่วยเหลือจากองค์ชาย แลกกับที่ข้าช่วยสนับสนุนให้ท่านได้ขึ้นครองบัลลังก์ เรามาเป็นฝ่ายเดียวกันเถอะเพคะ”

“หึ คิดว่าข้าจะเชื่อใจเจ้าที่เป็นชู้รักกับศัตรูของข้าได้งั้นเหรอ อีกอย่างสถานะตอนนี้ของเจ้าจะช่วยอะไรข้าได้”

“ข้าจะบอกวิธีเข้าหาพวกขุนนางให้เพคะ พระองค์รู้ไหมว่าทำไมองค์ชายอาร์มิสถึงมีฝ่ายสนับสนุนมากมาย เรื่องนั้นข้ารู้ดีเลยแหละ ข้าจะบอกที่พอรู้และเป็นประโยชน์ให้ ถ้ายังไม่พอข้าก็พร้อมมอบอย่างอื่นตามที่ท่านต้องการได้เพคะ”

เฮลิออสครุ่นคิดสักพักก่อนจะหันไปหาหญิงสาว

“เจ้าจงใจทุกอย่างเลยสินะ น่าสนใจ ระหว่างข้ากับอาร์มิสเจ้าจะเลือกใคร”

ชายหนุ่มแสยะยิ้มขึ้นพร้อมถอดเสื้อเชิ้ตโยนลงกับพื้น คำพูดหญิงสาวที่บอกจะมอบอย่างอื่นที่ต้องการ คงหมายถึงร่างกายตนเองสินะ

เคียร่านิ่งเงียบไปสักครู่ก่อนจะเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“องค์ชายเฮลิออสค่ะ แต่ข้ามีเงื่อนไข โปรดทรงอย่าฆ่าองค์ชายอาร์มิส ข้าจะเป็นคนให้เข้าถอนตัวจากราชบัลลังก์เองเพคะ”

“เจ้าตัดสินใจเลือกข้าแต่ยังหวงแหนคนรักเนี่ยนะ แล้วที่บอกไม่รักอาร์มิสข้าคงเชื่อใจเจ้ายากแล้วล่ะ แต่ถึงเจ้ายังรัก ข้าก็ไม่สนใจ จงทำตามดั่งที่พูดเอาไว้เถิด หักหลังข้าเมื่อไรเจ้าจะได้ตายไปพร้อมกับอาร์มิสเป็นแน่”

เสียงขบขำกัดกรามแน่น อารมณ์หงุดหงิดทำให้เฮลิออสยกมือบีบใบหน้าสวย ก่อนจะเหวี่ยงตัวเธอให้ล้มลงนอนแล้วขึ้นคร่อมร่างบางอีกครั้ง

“เราร่วมมือกันเพราะผลประโยชน์ ข้าจะช่วยสนับสนุนท่านทุกทาง...ไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตามค่ะ”

น้ำเสียงหวานทว่ากลับหนักแน่น เธอพร้อมจะแลกทุกอย่างถ้ามันได้ประโยชน์ที่คุ้มค่า ข้อเสนอแบบนี้ไม่มีใครที่ไหนกล้าปฏิเสธได้หรอก

สตรีผู้นี้ช่างกล้าและบ้าบิ่นเกินไปแล้ว

เขายังรู้สึกทึ่งกับสตรีเบื้องหน้า เหตุใดเธอถึงต้องลงทุนมากเพียงนี้ เพราะอะไรที่ทำให้ผู้หญิงที่ไร้เดียงสาเปลี่ยนเป็นหญิงเล่ห์เหลี่ยมได้

“เจ้าพร้อมแลกได้ทุกอย่างจริงๆหรือ? ช่างเป็นคนอาจหาญดีนัก” น้ำเสียงกระแทกกระทั้นแฝงความไม่สบอารมณ์เอ่ยทวนความกล้าของเธออีกครั้ง

“ก็คงเป็นเช่นนั้นเพคะ” แขนเล็กโอบกอดเฮลิออสพร้อมยื่นหน้ากระซิบข้างหูเขาอย่างแผ่วเบา

“ช่วยอ่อนโยนด้วยนะคะ...”

ชายหนุ่มรู้สึกถึงร้อนบนใบหน้า คงเป็นเพราะเสียงหวานละมุนคำพูดคำจาชวนเร้าอารมณ์ มันทำให้ความเป็นชายของเขาตื่นตัวขึ้นมา ใบหน้าคมโน้มประกบจูบดูดดื่ม ปลายลิ้นตวัดพัวพันควานหาความหวาน สัมผัสแตกต่างจากก่อนหน้านี้เพราะครั้งนี้เธอตอบรับจูบเขาอย่างช่ำชอง

มือหนาเลื่อนลงบีบเคล้นส่วนนูนอย่างเบามือ ริมฝีปากร้อนลากไล้ลงมาซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนจนไปถึงช่วงเนินอก คราวนี้เขาพรมจูบและขบเม้มเบา ๆ 

“อื้อ...อ่าส์..”

เสียงครางใสชวนกระตุ้นอารมณ์หิวโหย ยิ่งทำให้เขาอยากเล่นกับร่างกายของเธอให้มากกว่านี้

ทว่าชายหนุ่มรีบดีดตัวออกจากร่างบอบบาง เอาเข้าจริงนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ใกล้ชิดร่างกายผู้หญิงมากขนาดนี้ ตลอดชีวิตเขาอยู่แต่ในสงครามรู้จักแค่ดาบ เลือด และความหนาวเย็นยะเยือกของแดนเหนือ ถึงจะมีหญิงสาวผ่านมาบ้างแต่เขาก็ไม่เคยมาถึงขั้นนี้

ร่างกำยำพลิกตัวมานอนข้าง ๆ หญิงสาว มองดูสีหน้างงงวยของเธอ อย่างหนึ่งที่เขารู้สึกคือ ไม่ชอบตัวเองที่เป็นแบบนี้เท่าไหร่ ความกระหายในตัวสตรีคนนี้มันอาจทำให้เสพติดเข้าได้ และสักวันมันอาจเป็นผลเสียซึ่งจะตามมาที่หลัง ไม่จำเป็นต้องถลำลึก เพราะเท่านี้ก็ยืนยันสิ่งที่คิดไว้ได้แล้ว

“เป็นอะไรหรือเปล่าเพคะ”

“เจ้านอนพักให้หายเหนื่อยเถอะ แล้วข้าจะให้ทหารองครักษ์ไปส่ง อีกไม่นานข้าจะไปหาเจ้าที่คฤหาสน์หรือจะไปพบข้าที่โรงแรมเอลรีนดีล่ะ ท่านนักบุญหญิงนอกรีตแคลร์รีน...”

ความงงงวยมลายหายไปเมื่อเธอได้ยินนามแฝงของตัวเองออกมาจากปากของคนข้าง ๆ ดวงตากลมสวยเบิกกว้างพร้อมหยัดกายให้ลุกขึ้นนั่ง

“องค์ชายพูดถึงอะไรเพคะ...”

เธอขบเม้มริมฝีปากแน่น คิดไม่ถึงว่าจะถูกเขาจับได้เร็วขนาดนี้ 

“มันคงไม่มีคำแก้ตัวอะไรน่าฟังแล้วล่ะ เคียร่า... บอกมาว่าทำไม่เจ้าถึงพยายามเข้าใกล้ข้า ไม่กลัวหรือไงว่าข้าจะบั่นคอสวย ๆ ของเจ้าที่มาปั่นหัวข้าแบบนี้”

“ข้าไม่ได้ปั่นเพคะ ที่ข้าเข้าใกล้พระองค์ก็เพราะผลประโยชน์อย่างเดียวไม่มีความรู้สึกอื่นใดนอกจากนี้ ข้อแลกเปลี่ยนก็เป็นเหมือนกับตอนทำข้อตกลงเมื่อครานั้นที่ข้าสัญญาว่าข้าจะคอยรักษาท่าน”

เฮลิออสหัวเราะอย่างขบขัน เขาตระหนักได้ว่ายังไงเธอก็ไม่มีทางบอกจุดประสงค์ที่แท้จริงให้เขาฟังง่ายๆ

“ข้าจะคอยจับตาดูเจ้า หวังว่าเจ้าจะอยู่ข้างข้าจริงๆ นะเลดี้เคียร่า...”

เฮลิออสลุกขึ้นออกจากเตียงพร้อมหยิบเสื้อขึ้นมาใส่และมุ่งเดินออกจากห้องไป ปล่อยทิ้งหญิงสาวให้นั่งเหม่อไว้เพียงลำพัง