ตอนที่48 โปรดปราน 2

เมื่อคิดเช่นนั้น เจียงฮองเฮาจึงผินพระพักตร์ปรายสายพระเนตรมาทางองค์รัชทายาทบ้าง ทว่ากลับเห็นท่าทางเย็นชาแววตาเย็นเยียบกิริยาห่างเหินกับชายาโหว ก็ให้นึกแปลกพระทัย

แต่กระนั้นก็คิดเพียงว่าจะไม่ยุ่งเรื่องยิบย่อยของบุตรชาย เพียงปล่อยให้พวกเขาจัดการกันเอง พระนางเพียงกระทำตามแผนการของหมิงจินกับสาวใช้คนงาม ที่ขอให้แสดงความโปรดปรานต่อธิดาโหวให้เป็นที่ประจักษ์ก็เท่านั้น

ชั่วจังหวะที่กำลังสงสัยในอากัปกิริยาอันน่าครั่นคร้ามของหมิงเฉิง เจียงฮองเฮาพลันได้ยินเสียงหวานใสของสตรีด้านซ้ายกล่าวพร้อมรอยยิ้มพริ้มเพราว่า

“หม่อมฉันย่อมทำเพื่อเสด็จแม่เพคะ และจะมาหาบ่อยๆ ไม่ปล่อยให้อยู่คนเดียวแน่ๆ” โม๋เอ๋อร์กล่าวจากใจจริง กิริยาวาจาล้วนน่ารักสดใส ไร้การเสแสร้งทั้งสิ้น

เจียงฮองเฮาแย้มสรวล “ดียิ่ง ดีจริงๆ”

“เพคะ” โม๋เอ๋อร์คลี่ยิ้มละมุน กิริยาหมดจดพอดี ไม่มากไม่น้อยจนเกินไป ดวงตากลมโตพิสุจธิ์สดใส เผยความดีใจที่ได้มีมารดาเพิ่มอีกหนึ่งคน

ทว่าใบหน้าหล่อเหลาของหมิงเฉิงยิ่งดำทะมึนนึกขัดใจ หากเขาต้องพาชายาโหวเข้าวังบ่อยๆ ได้อึดอัดตายพอดี

ต่อหน้าเสด็จแม่จักทำอันใดตามแต่ใจได้ที่ใด?

ความไม่พอใจฉายวาบผ่านแววตาคม สีหน้าเผยความไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก

ท่าทางของรัชทายาทหนุ่ม บ่งบอกถึงความไม่ต้องการพาพระชายาเข้าหาองค์ฮองเฮาเลยสักนิด

ผู้คนรายรอบทั้งที่ทักทายด้วยการทำความเคารพอย่างนอบน้อมพินอบพิเทาไปแล้วและยังมิทันได้เข้ามาทักทาย ต่างเฝ้าสังเกตการณ์อย่างลุ้นระทึกถึงความสัมพันธ์อันซับซ้อนระหว่างคู่สามีภรรยาและแม่สามี ก่อนจะพากันเข้าใจได้ไม่ยากว่า

เจียงฮองเฮาทรงโปรดปรานพระชายาธิดาสกุลโหว หากแต่รัชทายาทหมิงเฉิงมิได้ใคร่ชมชอบสักเท่าไหร่ ดูท่าทีเย็นชา ไร้ซึ่งเยื่อใยนั่นประไร เห็นได้ชัดว่าทรงรังเกียจสตรีสกุลโหวยิ่ง

ประเสริฐนัก!

เห็นทีว่าแม่ลูกผูกพันคงจะมีปัญหากันเพราะหญิงงามเป็นแน่แท้  

เพราะว่ารัชทายาทหมิงเฉิงนั้น เป็นพยัคฆ์ร้ายผงาดกร้าว ทั้งเย่อหยิ่งถือตัว ยโสโอหัง ไม่เคยลงให้ใคร หากเขาไม่ชอบชายาจากสกุลโหว แต่เจียงฮองเฮากลับชอบ แน่นอนว่าผู้แข็งแกร่งทั้งสองคนย่อมแตกหัก ตระกูลโหวย่อมเคลือบแคลง ขั้วอำนาจที่พยายามผนวกย่อมสั่นคลอนในอีกไม่ช้า

ภายใต้ใบหน้าสะคราญโฉมของเหล่าสนมต่างสกุลแห่งราชสำนักต้าหมิง พวกนางยังคงไว้ซึ่งกิริยาสงบเสงี่ยมตามยศถาบรรดาศักดิ์ที่มี หากแต่ความคิดอันลึกล้ำเหล่านี้ล้วนสร้างความยินดีปรีดาอยู่ในอก

พวกนางพากันคิดว่าจะนั่งบนภูดูเสือกัดกันอย่างสำเริงสำราญ

ความคิดทั้งหลายที่บังเกิดไปในทิศทางเดียวกันโดยมิได้นัดหมายขณะนี้ ล้วนไม่นำพาต่อเจียงฮองเฮา เพราะว่าหมิงจินกับสาวใช้นางนั้นมีแผนสำรองเอาไว้อยู่แล้ว

ยามนี้ แค่เพียงธิดาโหวได้รับความโปรดปรานจากเจียงฮองเฮา ฐานที่มั่นย่อมแน่นขึ้นในระดับหนึ่ง ที่เหลือก็แค่ให้เด็กๆ จัดการกันเอง

สีพระพักตร์ของพระนางจึงประดับไปด้วยรอยแย้มสรวลไม่เปลี่ยนแปลง

โม๋เอ๋อร์ก็เช่นกัน บรรดาสายตาแฝงแววเยาะหยันซุกซ่อนภยันตรายอันใด นางล้วนไม่นำพาทั้งสิ้น

หมิงเฉิงยิ่งไม่สนใจใครทั้งนั้น เขาไม่เคยใส่ใจใครอยู่แล้ว

ทว่าเหนือสิ่งที่ทุกคนจักคาดถึง คือกลางอุทยานมีสองสตรีที่เห็นต่างจากสนมนางในทุกคน ทั้งสองคือหมิงเยว่ชิงและกู่โหย่วหลัน ที่เดินเล่นเคียงกันตามวิสัยที่มีมาแต่ไหนแต่ไร

พวกนางพร้อมถกเถียงให้ปากฉีกว่า ไม่จริง! ไม่จริง!

รัชทายาททรงหลงใหลพระชายาโหวยิ่งนัก ที่พวกเจ้าเห็นยามนี้คือภาพลวงตา สองสามีภรรยาตรงหน้าล้วนร้อนแรงปานเปลวเพลิง ข้าสองคนจะไปประกาศก้องให้ทั่ว...