ตอนที่53 เคลือบแคลง 1

หลังจากใครบางคนเจออาหารหลากหลาย สีสันสวยงามบนโต๊ะในห้องอาหาร แล้วกินอย่างแช่มชื่นรื่นรมย์จนลืมตัวเขาที่เป็นสามี

หมิงเฉิงก็ได้แต่พ่นลมหายใจอย่างหงุดหงิดขึ้นมาอีกครา หากแต่กลับทำอันใดมิได้ นอกจากปล่อยเลยตามเลย ยอมให้ชายาอยู่กับเสด็จแม่ไปก่อน

ชายหนุ่มสะบัดชายผ้าสีดำเนื้อดีเสียงดังพึ่บ เกิดกระแสลมเย็นจัดสายหนึ่ง ที่แสดงถึงอารมณ์ร้อนรุ่มเดือดดาล แล้วเดินจากมาอย่างไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก  

ไม่นาน...ก็กลับมาถึงตำหนักบูรพา แล้วเรียกหาองครักษ์คนสนิททันที

หลังจากหมิงจินเดินเข้ามายังห้องชั้นสองด้านในซึ่งปราศจากผู้ใดและห่างไกลพื้นดิน หมิงเฉิงที่ยืนรออยู่แล้วตรงริมหน้าต่างบานเดิม เพียงปรายหางตาคู่คมมองนิ่ง แล้วเอ่ยเนิบช้า

“ข้าอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับชายาโหวทั้งหมดตั้งแต่นางเกิดและเติบโตมา”

ไม่มีอ้อมค้อม ไม่มีผ่อนปรน และใจร้อนยิ่ง

ยามหมิงเฉิงต้องการสิ่งใด หากมิใช่เข่นฆ่าล่าสังหารศัตรูหรือล้างผลาญเมืองใด ก็มักจะเอ่ยปากตามตรงกับหมิงจินเช่นนี้

การสืบข่าวและวิเคราะห์เจาะลึกอย่างฉลาดปราดเปรื่องย่อมเป็นหมิงจินเท่านั้นที่เขาไว้ใจ โดยเฉพาะเรื่องนี้

เรื่องที่ลึกลับซับซ้อนซ่อนเล่ห์แสนกลอันอาจจะถึงขั้นทำให้ใครบางคนต้องโทษร้ายแรง…

“ระวังอย่าให้ผู้ใดล่วงรู้ด้วยเล่า?”  

หมิงเฉิงเพียรย้ำ แฝงความห่วงใยเต็มเปี่ยม ถึงแม้ใบหน้าหล่อเหลาจะเฉยชาอยู่มาก ท่าทางเคร่งขรึมยิ่ง

หมิงจินได้ยินพลันขมวดคิ้วฉงนก่อนถามหมายหยั่งเชิง “พี่สามเริ่มเคลือบแคลงในตัวนางแล้วหรือ?”   

หมิงเฉิงจึงหรี่ตา สีหน้าบึ้งตึง ตอบกลับเสียงเครียดว่า “มิใช่เคลือบแคลง หากแต่เป็นการป้องกันเอาไว้  เผื่อวันหน้ามีอะไรขึ้นมา เราจะได้ตั้งรับทัน รู้เขารู้เรารบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง”

ช่างเป็นประโยคที่น่าเชื่อถือเหลือเกิน พี่สามใส่ใจชายาถึงเพียงนี้ มิสู้พานางหนีไปเลย หมิงจินลอบนินทาพี่ชายในใจ 

ร่างสูงริมหน้าต่าง หมุนตัวแล้วเดินกลับมานั่งที่โต๊ะใหญ่กลางห้อง ค่อยๆ รินชาใส่ถ้วยลายสลัก ก่อนยกขึ้นละเลียดชิม แล้ววางลงที่เดิม ระหว่างนั้นก็ครุ่นคิดไปด้วย เพียงครู่จึงเอ่ยขึ้นว่า

“เสด็จแม่หมั่นย้ำต่อพวกเราสองคนเสมอ ว่าสมบัติล้ำค่ามิอาจแตะต้อง สตรีสกุลโหวคือหงส์เคียงมังกรมิอาจหลีกเลี่ยง และข้าก็มิใคร่ครอบครองบัลลังก์มังกรของเจ้า เพียงแต่มันผิดหรือไม่? หากข้าแอบมีความหวังว่าสตรีของเจ้าในวันหน้า จักมิใช่ชายาของข้าในวันนี้”

นิสัยของหมิงเฉิงเถรตรงมาแต่ไหนแต่ไร และกับน้องชายผู้นี้ เขายิ่งไม่เคยอ้อมค้อม ปัญหาสาวงามระหว่างพี่น้องย่อมไม่เกิดขึ้น โดยเฉพาะสตรีที่ถูกเขาจูบไปหลายที ย่อมเป็นของเขาแล้วทั้งตัว

เขามิใคร่จะให้ใครทั้งนั้น! แม้แต่น้องชายสุดที่รัก...

ภายในห้องแห่งนี้ พลันตกอยู่ในความเงียบอันเย็นเยียบคล้ายถูกแช่แข็ง

หลังจากปล่อยให้ความเงียบปกคลุมครู่ใหญ่ หมิงจินที่ตกอยู่ในภวังค์ตรึกตรองของตนเองเนิ่นนาน หลังจากได้ฟังคำพี่ชาย ท้ายที่สุดเขาจึงตัดสินใจเอ่ยกับหมิงเฉิงตามตรงว่า

“พี่สามเคยคิดหรือไม่ว่าอาจจะมีผู้อื่นที่ความสัมพันธ์ซับซ้อนเฉกเช่นเดียวกับพวกเรา”

“...”