การตามใจใครสักคนแล้วยอมลำบากขนาดนี้ หวังว่าจะมีอะไรตอบแทนไม่มากก็น้อยกับความอดทนของข้าในครั้งนี้
ณ พระราชวังสวิต (ที่พักอาศัยของคุณชายคนโตของตระกูล)
"ขอต้อนรับท่านจักรพรรดินี ไม่ทราบว่าเดินทางมาถึงที่นี่มีเรื่องอันใดกัน" ชาร์ทีออกมาต้อนรับทันทีที่เห็นขบวนเสด็จขององค์จักรพรรดินีเดินทางมาแบบไม่เป็นทางการเช่นนี้ จะต้องเกี่ยวข้องกับเด็กคนนั้นที่ถูกจับตัวมาเมื่อก่อนหน้านี้แน่นอน
"ข้าว่าเชิญท่านจักรพรรดินีเข้าไปด้านใน แล้วค่อยหารือกันดีหรือไม่ ชาร์ที" นีน่าบอกเสียงเรียบแต่ท่าทางไม่ได้เรียบตามไปด้วย ลางสังหรณ์ของเขามันร้องเตือนว่าไม่ใช่เรื่องที่ดีที่มีการเดินทางนอกกำหนดการแบบนี้
ตระกูลสวิตถือเป็นหนึ่งในเชื้อพระวงศ์ทั้งสี่ สัญลักษณ์ของตระกูลคือลักษณะแห่งไฟที่เผาผลาญทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อปกป้องตระกูลของกษัตริย์ให้มั่นคงสืบต่อไป การจะล้มล้างกษัตริยได้จำเป็นต้องเข้าถึงตัวเชื้อพระวงศ์ให้ได้เสียก่อน หากเจ้าแห่งการปกครองสูงสุดของวังหลังออกเดินทางนอกกำหนดการ หมายความมีการทำงานที่ไม่ปกติเกิดขึน อำนาจสูงสุดตกเป็นของจักรพรรดินีและจักรพรรดิไม่มีสิทธิในการตัดสินใจเรื่องนี้แม้แต่นิดเดียว
"อรุณสวัสดิ์ยามดึกพะยะค่ะ ท่านจักรพรรดินี" การแสดงความเคารพอย่างถูกต้องคือสิ่งที่เทรเลอร์ควรทำ
"ไม่ทราบว่าจะรับชาอะไรดีพะยะค่ะ"
"ไม่ต้องมากพิธี นีนาเจ้าจัดการให้ทุกคนออกไปได้แล้ว"
"เพคะ ทุกคนออกจากห้องมาเดี๋ยวนี้"
"ท่านจักรพรรดินีต้องการพูดคุยกับคุณชายตระกูลสวิตเป็นการส่วนตัว" เหล่าคนรับใช้ของทั้งสองพากันทยอยออกจากห้องรับแขกไป คงไม่มีใครอยากจะมีปัญหากับแวมไพร์เลือดบริสุทธิที่มีอายุจนไม่สามารถนับได้ว่าตอนนี้อายุเท่าไหร่
ท่าทางสง่างาม องอาจ ดวงตาสวยดุของเผ่าพันธ์ยังแผ่รังสีออกมาให้เห็น รูปร่างสูงเพรียว ทรวดทรงองค์เอวนั้นงดงามจนไม่อาจละสายตาได้ ช่างเป็นหุ่นที่เชิญชวนให้มนุษย์ลุ่มหลงเข้าหายิ่งนัก หลายคนในจักรวรรดิอยากพลีกายให้ดื่มเลือดกันทั้งนั้นแต่จักรพรรดิหึงหวงมากจนไม่มีใครกล้าที่จะทำเช่นนั้นอีก แต่น้อยคนนักที่จะรู้ว่าเลือดบริสุทธิ์ไม่สามารถดื่มเลือดมนุษย์ได้ สามารถดื่มได้แต่แวมไพร์ด้วยกันเองเท่านั้นและจะต้องเป็นเลือดของเชื้อพระวงศ์อีกด้วย
หรือถ้าจะให้ทำความเข้าใจตามลำดับขั้นในการดื่มเลือดและบริจาคเลือด มนุษย์บริจาคเลือดให้แวมไพร์ทั่วไป (สามัญชน) ดื่มกิน แวมไพร์ทั่วไปบริจาคเลือดให้เหล่าขุนนาง เหล่าขุนนางบริจาคเลือดให้เหล่าเชื้อพระวงศ์ และเหล่าเชื้อพระวงศ์บริจาคเลือดให้กับกษัตริย์ หากใครแต่งงานข้ามชนชั้นกันนั้นทั้งสองสามารถให้เลือกกันเองได้โดยตรงเนื่องจากเป็นเนื้อคู่กันตามสัญชาติญาณของเผ่าพันธ์ ทำให้ไม่เกิดอาการเลือดติดพิษเหมือนบุคคลทั่วไป
"ท่านจักรพรรดินีเดินทางมาถึงที่นี่ ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไรหรือพะยะค่ะ" เทรเลอร์ถามหยั่งเชิงทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเป็นเรื่องอะไร
"เจ้าส่งคนไปลอบสังหารลูกของข้ากับว่าที่ลูกสะใภ้ข้า อีกทั้งยังตามสืบประวัติของว่าที่ลูกสะใภ้ของข้าอีก"
"เจ้าต้องการอะไรไม่ทราบ ไม่เห็นว่าจะได้ประโยชน์อะไรในครั้งนี้"
"ศึกการจัดอันดับราชวงศ์หมดไปนานร้อยปีแล้ว ไม่เกี่ยวข้องกับผู้เป็นสามีหรือภรรยาของกษัตริย์แล้ว"
สมกับเป็นจักรพรรดินีเส้นสายในจักรวรรดิช่างมากมายเสียจริง ว่าแล้วทำไมถึงสืบหาต้อตอไม่เจอ...ที่แท้ก็เจอตอนี่เอง เท่านี้ก็ไขข้อสงสัยทั้งหมดกระจ่างแล้วว่าที่มาของมนุษย์ผู้นั้นต้องไม่ธรรมดา ถึงได้มีการปกปิดที่มาแล้วสวมรอยให้เป็นคุณชายของเชื้อพระวงศ์แบบนี้ เหมือนเมื่อหลายสิบปีก่อนก็มีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น รู้สึกจะเป็นเพื่อนสหายของรัชทายาท มันจะต้องเกี่ยวข้องกันอย่างแน่นอน
"เจ้าคิดว่าข้าไม่สามารถอ่านความคิดได้งั้นรึ ถึงกล้าคิดต่อหน้าข้าเช่นนี้" จักรพรรดินีถามด้วยน้ำเสียงทรงพลัง ช่างถือดียิ่งนักที่มีความคิดแบบนี้ต่อหน้าเลือดบริสุทธิ์ รู้ทั้งรู้ว่าไม่มีทางโกหกได้แต่ยังกล้าทำอีก ท่าทางแวมไพร์รุ่นใหม่อยากจะลองรับโทษตามกฎของจักรวรรดิเสียแล้ว
"การที่ท่านมาปรากฎตัวต่อหน้าข้าเช่นนี้ ก็สามารถทำให้คิดได้แล้วว่าคุณชายริคมีที่มาไม่ธรรมดาถึงขั้นต้องปกปิดด้วยสกุลของเชื้อพระวงศ์"
"ข้าพูดถูกหรือไม่พะยะค่ะ" สีหน้าขององค์จักรพรรดินีเปลี่ยนไปเล็กน้อยหลังจากฟังถ้อยคำของคุณชายตระกูลสวิต มันก็ถูกแต่ไม่ใช่ทั้งหมด เพียงเพราะว่าเด็กคนนั้นไม่ใช่คนของโลกใบนี้มันอันตรายเกินไปที่จะให้ไปอยู่ในมือของคนอื่น วิธีเดียวที่จะรักษาชีวิตเอาไว้ได้คือต้องอยู่ข้างกายพวกเราเท่านั้น
"ท่านเงียบแบบนี้ แปลว่าสิ่งที่ข้าสงสัยนั้นถูกต้อง" ยิ่งผู้อำนาจมากกว่าหลีกเลี่ยงไม่ตอบคำถาม ผู้มีอำนาจน้อยกว่ายิ่งได้ใจ
"ไม่ใช่ทั้งหมด เด็กคนนั้นจำเป็นต้องอยู่ในความดูแลของพวกข้า"
"แต่ข้าจะถูกใจเด็กคนนั้นเสียแล้วสิ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงมีข่าวลือแปลกๆ " ออกจะน่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้เป็นธรรมดาที่จะต้องเนื้อหอม
"ข่าวลืออะไรรึ" มีเรื่องอะไรที่ลูกชายของข้ายังไม่ได้เขียนมาในรายงานหรอกรึ ในบอกว่าจะช่วยกันปกป้องไม่ให้มาทำร้ายได้ แล้วนี่มันเรื่องอะไรกัน
"ก่อนหน้านี้เกิดน้ำท่วมครั้งใหญ่แล้วเป็นปัญหามานานหลายศตวรรษ แต่คุณชายริคสามารถช่วยแก้ไขปัญหาได้หลังจากเดินทางไปถึง มีคำชื่นชมมากมายต่อคุณชาย เขาสามารถเข้าถึงใจของประชาชนได้อย่างง่ายดายกว่าพวกเราที่ต้องสร้างความเชื่อใจกันหลายต่อหลายปี" สิ่งที่เทรเลอร์พูดไม่ได้ชื่นชมออกนอกหน้านักเพราะเขาส่งคนไปสืบมาหมดแล้ว ทุกอย่างเป็นความจริงจากปากของชาวบ้านในละแวกนั้น
"มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยรึ ทำไมข้ายังไม่ได้รับรายงาน"
"ท่านลองสืบหาข้อมูลดีๆ แล้วจะรู้ว่าว่าที่ลูกสะใภ้อย่างคุณชายริคมีผู้หมายปองหลายคนมาก คนแรกคือรัชทายาท คนต่อมาคือคุณชายมาร์แชล และคนสุดท้ายก็คือข้าพะยะค่ะ"
"หึๆๆ " กำลังจะเริ่มแล้วสินะ! ตามที่คำนายได้กล่าวเอาไว้เลย งานนี้ต้องตบรางวัลให้กับโหราจารย์เสียแล้ว
ท่าทีไม่สะทกสะท้านของอีกฝ่ายทำให้เขารู้ว่านี่คือสิ่งที่ได้คาดการณ์เอาไว้ล่วงหน้าแล้ว ถึงได้บอกว่าไม่อยากจะเล่นกับจักรพรรดินี นอกจากจะไม่ได้อะไรกับไปแล้วยังเสียผลประโยชน์อีกต่างหาก ยิ่งสีหน้าชอบอกชอบใจแบบนั้นต้องหาอะไรมาปั่นหัวแวมไพร์วัยหนุ่มอย่างพวกเราแน่ รู้สึกสยองยังไงก็ไม่รู้สิ
"ท่านจะพักที่นี่ก่อนหรือไม่พะยะค่ะ" ถึงใจจริงจะไม่อยากให้พักก็เถอะ
"ไม่หรอก ข้าจะเดินทางกลับเลย"
"มีเรื่องให้น่ายินดีขนาดนี้ คงต้องกลับไปเตรียมการต้อนรับให้ยิ่งใหญ่เสียหน่อย" เฮือก! พูดไม่ทันขาดคำ ไม่อยากจะคิดเลยว่าจะมีอะไรรออยู่
"ขอให้ท่านจักรพรรดินีอายุยืนนาน มั่นคง และอยู่คู่ประชาชนชาวจักรวรรดิตลอดไป" รอดตายแล้ว นึกว่าจะถูกฆ่าทิ้งในวังของตนเองเสียแล้ว ไม่น่าเข้าไปยุ่งเรื่องอันตรายเลย แบบนี้คือการขู่กันชัดๆ เลย
ปึง!
"คุณชายขอรับ เป็นยังไงบ้าง บาดเจ็บตรงไหนไหมขอรับ" ชาร์ทีรีบเข้ามาถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง กลัวเจ้านายของตนเองจะเป็นอะไรไป ยังไงเลือดบริสุทธิ์ก็น่ากลัวกันทุกคน
"ข้าไม่เป็นไร แค่นึกว่าจะตายแล้วเมื่อกี้" รังสีอำมหิตออกมาขนาดนั้นใครบ้างที่จะไม่กลัว
"เจ้ารีบไปเตรียมมือเย็นให้ข้าเถอะ"
"ขอรับ คุณชายเทรเลอร์"
พระราชวังชั้นใน (วังจักรพรรดินี)
"นำเอกสารรายงานเรื่องน้ำท่วมของเขตที่เกิดเรื่องเมื่อไม่นานมานี้มาสิ ขอแบบทั้งหมดด้วย"
"เพคะ ท่านจักรพรรดินี"
เธอใช้เวลาตรวจสอบนานหลายชั่วโมงก็ได้ข้อสรุปออกมาแล้วว่าเรื่องที่คุณชายตระกูลสวิตพูดถึงเป็นเรื่องจริง ข่าวเมื่อหลายสิบปีก่อนจะถูกขุดคุ้ยอีกครั้งเพราะอดีตสหายรักของรัชทายาทเองก็เคยเป็นมนุษย์มาก่อน แถมยังมาจากอีกโลกนึงเหมือนกันเสียด้วย จะปกปิดเรื่องเหล่านี้ได้อีกนานแค่ไหนก็ยังไม่รู้เลย ท้ายที่สุดแล้วก็คงต้องพึ่งโหราจารย์มาแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ เขาเป็นเพียงคนเดียวที่จะยืนยันเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นได้
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
"เข้ามาได้"
"ขอให้ท่านจักรพรรดินีอายุยืนนาน มั่นคง และอยู่คู่ประชาชนชาวจักรวรรดิตลอดไป"
"ไม่ต้องมากความหรอก เจ้าจะต้องช่วยข้าหากเกิดเหตุคับขันเกี่ยวกับเด็กคนนั้น" เป็นดังที่เขาคิดไว้ไม่มีผิดเพี้ยน เหตุผลเดียวที่เรียกออกมากลางดึกแบบนี้จะต้องเป็นเรื่องนี้อย่างแน่นอน
"ยืนยันว่าทั้งหมดเป็นเหตุจากดวงใช่ไหมพะยะค่ะ หลายสิบปีก่อนก็เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง"
"แต่ว่าเจ้าชายแฝดยังไม่เกิดเลยไม่รู้เรื่องพวกนี้ หากรู้เรื่องพวกนี้เข้าล่ะก็...."
"ได้เกิดเรื่องแน่ / เป็นเรื่องแน่"
"ฉะนั้นพวกเรามาหารือกันเรื่องนี้จนกว่าจะได้ข้อสรุปกัน ไม่ว่ายังไงข้าจะไม่ยอมให้ลูกชายของข้าต้องไม่มีเนื้อคู่เพราะเจ้าพวกนั้นเด็ดขาด""พะยะค่ะ"พระอาทิตย์สาดส่องเป็นสัญญาณของเช้าวันใหม่ของใครหลายคน แต่มันคือเวลานอนของเหล่าแวมไพร์ที่อาศัยอยู่ที่นี่ ถึงผมจะอยู่ที่นี่มาได้หลายวันแล้วแต่ก็ยังไม่ชินกับการที่ต้องนอนกลางวันตื่นกลางคืนอยู่ดี ถึงตอนนี้จะเริ่มนอนเกือบเช้าแต่ก็ยังหลับๆ ตื่นๆ เช่นวันนี้มาตื่นตอนเที่ยงแบบนี้แล้วจะทำยังไงดี ทุกคนพากันหลับหมดแบบนี้ ถึงจะมีเวรยามอยู่ตลอดยี่สิบชั่วโมงแต่มันก็ค่อนข้างว่างเสียเหลือเกินก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!"ใครครับ" เสียงหวานตะโกนถามออกไป"ข้าเอง กระรอกน้อย" เสียงทุ้มต่ำตะโกนกลับมา ช่วงขาที่เรียวยาวถึงได้เดินไปเปิดประตู หากเป็นคนรับใช้เกรงว่าเขายังไม่อยากจะพบใครตอนนี้ อยากใช้ความคิดของตนเองมากกว่า"เพิ่งทำงานเสร็จหรือพะยะค่ะ" ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมองถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง มือขาวเกลี่ยปอยผมที่ลงมาปรกใบหน้าอีกฝ่ายออกให้เห็นชัดเจนมากขึ้น เผลอให้เห็นรอยใต้ตาคล้ำจากการทำงานอย่างหนัก ท่าทีอ่อนล้าที่เผยให้เห็นนั้นช่างน่าเป็นห่วงยิ่งนัก"ใช่แล้ว ข้าง่วงมากเลย กระรอ
จีนกำลังเดินกลับบ้านด้วยความสบายใจดั่งเช่นทุกวัน ชีวิตวัยม.ปลายที่สนุกสนานกำลังรอเขาอยู่ วันปฐมนิเทศน์วันนี้ก็มีเพื่อนเยอะเสียด้วย นับจากนี้ไปรั้วชีวิตม.ปลายของเขาจะต้องสดใสอย่างแน่นอนเลยล่ะ ดวงตากลมโตมองเห็นร้านเก่าๆ ร้านนึงซึ่งทางเดินเส้นนี้ก็ถูกใช้ในการกลับบ้านเป็นประจำอยู่แล้ว ทำไมถึงไม่เห็นเลยนะ ลองเข้าไปดูหน่อยก็แล้วกัน มือขาวผลักประตูเข้าไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น"สวัสดีครับ มีใครอยู่ไหมครับ" เสียงทุ้มหวานเอ่ยถาม"มีครับ สวัสดีครับหนุ่มน้อย" ผู้อยู่ด้านในเอ่ยสนทนาโต้ตอบกลับไป"หมายถึงผมเหรอครับ" ไม่ถามเปล่ายังคงชี้นิ้วมาทางตนเองอีกด้วย นับว่าเป็นท่าทางว่าน่ารักทีเดียว"ใช่ครับ ไม่ทราบว่าจะมาดูดวงหรือครับหนุ่มน้อย""เปล่าครับ พอดีผมไม่เคยเห็นร้านนี้มาก่อนเลยมาถามดูครับ""งั้นลองมาดูดวงสักหน่อยไหมครับ ไหนๆ ก็แวะเข้ามาในร้านของผมแล้ว" เสียงทุ้มถามพลางสับไพ่ยิปซีในมือรอ"ลองดูก็ได้นะครับ"จีนฟังคำอธิบายจากหมอดูหนุ่มด้วยความตั้งใจ มือขาวทั้งสองแนบอกตนเองพลางอธิฐานด้วยความซื่อสัตย์และหยิบไพ่ใบต่าง ๆ ออกมาจากใจที่ตนเองได้คิดดีและตัดสินใจเอาไว้ทั้งหมดแล้ว สีหน้าของหมอดูหนุ่มมีท่าทีหนัก
ร่างสูงเดินออกมาจากห้องขอจีนอารมณ์ที่แสดงไปเมื่อกี้ก็พลันเปลี่ยนทันทีแววตาขี้เล่นจริงจังขึ้นมาในทันที ยังไม่น่าจะมีใครล่วงรู้ว่าเด็กน้อยที่นอนอยู่ในห้องนั้นเป็นใคร จากคำทำนายที่บอกไว้ว่าเนื้อคู่ของเขาจะไม่ใช่คนในอาณาจักรนี้ดูท่าว่าจะเป็นจริงขึ้นมาเสียแล้ว ตอนแรกที่เขาได้ยินเมื่อหลายร้อยปีก่อนจะให้เชื่อคงจะเป็นไปไม่ได้ แต่การบอกรูปร่างหน้าตาที่ชัดเจนแบบนี้ ท่าทางว่าเรื่องนั้นจะไม่ใช่เรื่องหลอกเด็กอีกต่อไปเสียแล้ว"รัชทายาทจะทำยังไงต่อไปพะยะค่ะ" เมล์ คนสนิทขององค์รัชทายาทถามด้วยความเป็นห่วง เพราะเขารู้ว่าผู้เป็นนายในตอนนี้เชื่อคำทำนายนั่นเสียแล้ว จะไม่ให้เชื่อได้ยังไงล่ะ....ในเมื่อหลักฐานนอนอยู่ในห้องรับรองแบบนั้นน่ะ"รอถามวันพรุ่งนี้แล้วกัน แต่เหมือนว่าจะมีแขกไม่ได้รับเชิญมาถึงที่นี่หลายคนเลยนะ" คีย์บอกด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์พลางมองไปยังผู้ที่ไม่ได้รับเชิญมาด้วยความไม่พอใจ"อะไรกันพี่คีย์ คิดจะเก็บไว้เล่นคนเดียวหรือยังไง" คลาส น้องชายคนแรกของเขานั้นมีนิสัยมองเห็นคนอื่นเป็นของเล่นตลอดเวลา ยิ่งอะไรแปลกใหม่จะชอบมาวุ่นวายเสมอ
"อะไรนะ! เด็กคนนั้นเป็นคู่หมั้นขององค์รัชทายาท""หมายความว่ายังไงกัน""ยังงี้ลูกสาวของฉันก็อดตำแหน่งจักรพรรดินีสินะ""แล้วเป็นลูกตระกูลไหนกันถึงได้ครองหัวใจของรัชทายาทได้นะ"เสียงซุบซิบนินทาต่างๆ นานาถูกพูดถึงเป็นอย่างมากในงานเลี้ยงภายในวันนี้ แล้วมันเรื่องอะไรกันแน่ดาบจ่อหน้าคู่หมั้นรัชทายาทจักรพรรดินีหรือว่า!"ท่านพี่เป็นลูกขององค์จักรพรรดิใช่ไหมครับ" เสียงหวานถามออกมาด้วยน้ำเสียงก่ำกึ่ง ดวงตากลมโตมีแววสับสนอย่างเห็นได้ชัด"ใช่ แต่ว่ายังไม่มีเวลาเล่าเลยก็เกิดเรื่องซะแล้วสิ" น้ำเสียงของคีย์แลดูไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรกับเหตุการณ์นี้มากนัก"พี่ชายของข้าถึงกับออกโรงปกป้องแบบนี้ มันต้องมีอะไรมากกว่าที่เห็นอย่างแน่นอน" คลาสพูดพลางมองร่างของจีนด้วยความสงสัย"นั่นสิ ปกติพี่ชายของพวกข้าไม่มาทำอะไรแบบนี้หรอกนะ" ครอสมีท่าทีเห็นด้วยพลางมองตามพี่ชายฝาแฝดของตนเอง"ท่าทางว่ารัชทายาทจะต้องอธิบายท่านจักรพรรดิและจักรพรรดินีภายในวันพรุ่งนี้นะ พรุ่งนี้เช้ารบกวนเข้าเฝ้าที่วังหลวงด้วยพะยะค่ะ" มีเทน คนสนิทของจักรพรรดิบอกตามคำสั่งที่ได้รับมา เป็นอันรู้ดีในหมู่ของคนรับใช้ว่าแม้เขาจะเป็นคนรับใช้เหมือนตระกูล
หน้าตาที่ตื่นตระหนกและท่าทางสั่นระริกราวกับหวาดกลัวในครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อน ครั้งนี้ไม่ใช่การหวาดกลัวด้วยความน่ากลัวแต่มันคือความตกใจปนหวาดกลัวไปในคราวเดียวกันต่างหาก เพราะว่าเขาเป็นผู้ชายแล้วจะมาเป็นเนื้อคู่ของอีกฝ่ายได้ยังไงล่ะเล่า!"ท่านพี่ครับ" จีนเรียกอีกฝ่ายด้วยความสับสน ท่าทางน่ารักเหล่านั้นตกอยู่ในสายตาคนทั้งท้องพระโรง ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเสน่ห์ของเด็กคนนี้เหลือล้นจริงๆ จนเขาแทบอยากจะไปควักลูกตาของทุกคนออกมาไม่ให้เห็นออร่าของความน่ารักนั้นเลยสักนิดเดียว กระรอกน้อยเปล่งประกายมากเกินไปแล้ว"อืม" เสียงทุ้มต่ำตอบรับทันที เขาคิดว่าทุกคนน่าจะดูออกหมดแล้วล่ะว่าเขารู้สึกยังไงกับเด็กคนนี้ มันไม่ใช่แค่คำทำนายแต่ความรู้สึกของเขามันแสดงออกนอกหน้าขนาดนี้แล้ว"ผมเป็นผู้ชายนะครับ""เรื่องนั้นสำหรับพวกเราแล้วไม่ใช่ปัญหานะหนูจีน เพราะว่าการครองราชย์ของที่นี่ขึ้นอยู่ที่ความเหมาะสมมากกว่าการมีลูก บุตรของใครมีความเหมาะสมมากกว่ากันถึงจะได้บัลลังค์ไปนะ ไม่ต้องห่วงนะ" จักรพรรดินีบอกด้วยแววตาอ่อนโยน"ผมว่าแบบนั้นต่างหากครับที่ทำให้บัลลังค์ของพี่คีย์สั่นคลอนเพราะความไม่มั่นคงในการมีทายาท และตำแหน่งจ
เปลือกตาสวยกลมโตกระพริบตาสองสามครั้งเมื่อสายแดดส่องมายังห้องนอนของเขา เวลานี้ถือเป็นเวลากลางวันซึ่งไม่ใช่วิสัยของแวมไพร์ที่จะตื่น ทั้งวังก็คงจะเงียบน่าดูเลยทีเดียวเชียว ร่างบางลุกขึ้นมาอาบน้ำชำระร่างกายตามพฤติกรรมของมนุษย์ทั่วไป ถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ในจักรวรรดิก็เถอะ แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยทีจะคล้อยตามนอนกลางวันแล้วตื่นในเวลากลางคืนแบบนั้นแกร๊ก!"อรุณสวัสดิ์ กระรอกน้อยของพี่" คีย์เอ่ยทักด้วยรอยยิ้มเหมือนเคยแต่ติดตรงที่ว่าทำไมถึงได้ตื่นเช้าแบบนี้กันนะ มันไม่ใช่เวลาของแวมไพร์ไม่ใช่เหรอ"อรุณสวัสดิ์ คุณชายจีน" มาร์แชลเอ่ยทักทายยามเช้าอีกคน ยิ่งทำให้น่าสงสัยกันเข้าไปใหญ่เลยว่าคนใหญ่คนโตของที่นี่เขาไม่รู้จักทำงานทำการกันหรือยังไงนะ"ตื่นเช้าดีนะครับ มาทำอะไรกันหน้าห้องผมแต่เช้าเลย" เสียงหวานเอ่ยถามด้วยความสงสัย ดวงตากลมโตฉายแววฉงนอย่างเห็นได้ชัด คอที่เอียงไปมานั้นบ่งบอกถึงความอยากรู้อยากเห็นเป็นเท่าตัว การกระทำทุกอย่างอยู่ในสายตาของรัชทายาทแห่งบีเลอและคุณชายแห่งมาร์แชล ถ้าไม่ได้มีร่างกายที่ดูออกจะแข็งแรงเหมือนคนออกกำลังกายรวมถึงส่วนสูงและสรีระที่เหมือนผู้ชายแต่ก็ไม่ใช่ผู้ชายซะทีเดียวเรียก
เขารู้ตัวดีว่ากำลังหลบหน้าใครบางคน จะกล้าสู้หน้าได้ยังไงล่ะ! พูดซะขนาดนั้นแล้วนี่นา สงบใจไม่ได้เลยสักนิดเดียว"คุณชายจีนขอรับ เรียนเชิญทางนี้ขอรับ" เมล์บอกพลางผายมือไปทางโรงอาหาร"ขอบคุณครับ""เป็นอะไรหรือเปล่าขอรับ หน้าตาดูแดงตลอดเวลาเลย" เมล์ถามด้วยความเป็นห่วง หากคนโปรดของรัชทายาทไม่สบายจะต้องโดนดุอย่างแน่นอนเลย"ไม่เป็นไรครับ สบายดีครับ" ใครจะกล้าบอกว่าเขินพี่คีย์จนไม่กล้าสู้หน้ากันล่ะปึก!"ระวังหน่อยครับคุณชายจีน ถ้าข้าคว้าไม่ทันคือล้มแล้วนะ" มาร์แชลบอกพลางจับร่างบางมานั่งเก้าอี้แล้วช่วยปัดเศษฝุ่นออก"ขอบคุณครับ ผมไม่ระวังตัวเอง""ทำไมไม่ระวังตัวเลยนะ""แต่ว่า...""ซุ่มซ่ามแบบนี้ก็น่ารักดีนะ" เสียงทุ้มต่ำบอกด้วยรอยยิ้ม"ผ... ผม... ผมไม่คุยกับพวกคุณแล้ว ไปทางไหนมีแต่คนพูดจาแปลกๆ กันทั้งนั้นเลย" ช่วงขาเรียวยาวเดินหนีไปอีกทางทันที โดยที่ไม่ได้รับรู้ถึงสายตาเอ็นดูจากคนด้านหลังเลยสักนิดเดียวที่นี่มันคือโลกแบบไหนกันแน่นะ รู้ตัวว่าข้ามเวลามาอีกโลกหนึ่ง แต่ไม่คิดว่าจะแปลกประหลาดกันขนาดนี้ เหมือนเวลาจิรายุไปใกล้ใครคนนั้นก็จะพากันหลงรักไปเสียหมด เขาเป็นผู้ชายนะ! ทุกคนอย่าลืมสิ ทำไมถึงมีแ
เสียงหัวใจเต้นโครมครามจนแทบจะหลุดออกจากอก คนข้างกายจะรู้ไหมว่าเขาแสดงท่าทีแบบไหน ให้ตายเถอะ! เขามีอิทธิพลกับหัวใจมากจริงๆ"ผมว่าพวกเรารีบไปกินข้าวกันเถอะครับ ผมหิวแล้ว" ร่างสูงโปร่งรีบเดินหนีจากสถานการณ์ตรงหน้าเพราะจนปัญญาที่จะรับมือไหว ใบหน้าริ้วแดงนั้นสร้างความหลงใหลให้กับผู้ที่พบเห็นไม่น้อยเลยทีเดียว ช่างน่ารักน่ากินไปทั้งตัวยังไม่รวมกลิ่นเลือดหอมหวานนั่นอีก"พอเข้าใจแล้วว่าทำไมพี่คีย์ถึงหวงนัก""นั่นสิ เป็นใครเจอแบบนี้ก็หวงกันหมด"ฉายาแฝดนรกของจักรวรรดิไม่ได้มีเพียงชื่อเท่านั้น ความแสบสันและการพูดจาก็ร้ายกาจไม่แพ้กัน บุคคลที่คลาสและครอสกลัวที่สุดคือพี่ชายคนโตหรือรัชทายาทนั่นเอง ส่วนสาเหตุนั้นไม่มีใครอาจตอบได้เพราะแม้แต่จักรพรรดิยังเอาไม่อยู่"ยังไงข้าก็ไม่ยอมแพ้แน่ คุณชายจีนจะต้องมาเป็นดัชเชสของมาร์แชล" มาร์แชลบอกด้วยความมั่นใจและไม่ยอมแพ้ ในเมื่อเจ้าตัวยังไม่ได้ตัดสินใจ ทุกคนก็มีโอกาสจะเข้าหาทั้งหมด"อย่าเพิ่งเถียงกันเลย รีบตามกระรอกน้อยไปเถอะ"ความสดใส น่ารัก ไร้เดียงสาที่แผ่ออกมารอบตัวจิรายุ ตกอยู่ในสายตาเหล่าแวมไพร์น้อยใหญ่ทั้งหมด ไม่มีมนุษย์คนไหนมาเยือนโลกนี้นานแล้ว ด้วยความท